Wat is hechting? littekenweefselpijn na een operatie

Wat zijn hechtingen?

Een hechting is een band van littekenweefsel dat twee delen weefsel of organen aan elkaar bindt. Hechtingen kunnen verschijnen als dunne vellen weefsel vergelijkbaar met plasticfolie of als dikke vezelige banden.

Het weefsel ontwikkelt zich wanneer de herstelmechanismen van het lichaam reageren op weefselstoornissen, zoals een operatie, infectie, trauma of straling. Hoewel verklevingen overal kunnen voorkomen, zijn de meest voorkomende locaties in de buik, het bekken en het hart.

Buikadhesie: Buikadhesie is een veel voorkomende complicatie van een operatie, die optreedt bij de meeste mensen die een buik- of bekkenchirurgie ondergaan. Abdominale verklevingen komen ook voor bij een klein aantal mensen die nog nooit zijn geopereerd.

• De meeste verklevingen zijn pijnloos en veroorzaken geen complicaties. Verklevingen veroorzaken echter de meeste kleine darmobstructies bij volwassenen en worden verondersteld bij te dragen aan de ontwikkeling van chronische bekkenpijn.
• Verklevingen beginnen zich meestal binnen de eerste paar dagen na de operatie te vormen, maar ze kunnen maanden of zelfs jaren geen symptomen veroorzaken. Naarmate littekenweefsel de beweging van de dunne darm begint te beperken, wordt het passeren van voedsel door het spijsverteringsstelsel steeds moeilijker. De darm kan geblokkeerd raken.
• In extreme gevallen kunnen verklevingen vezelige banden vormen rond een volledig darmsegment. Dit vernauwt de bloedstroom en kan leiden tot weefselsterfte.

Bekkenadhesies: Bekkenadhesies kunnen elk orgaan in het bekken omvatten, zoals de baarmoeder, eierstokken, eileiders of blaas, en treden meestal op na een operatie, zoals na een C-sectie of hysterectomie. Bekkenontsteking (PID) is het gevolg van een infectie (meestal een seksueel overdraagbare aandoening) die vaak leidt tot verklevingen in en rond de eileiders. De eieren van een vrouw passeren haar eileiders in haar baarmoeder voor reproductie. Eileiders kunnen leiden tot onvruchtbaarheid en een verhoogde incidentie van buitenbaarmoederlijke zwangerschap waarbij een foetus zich buiten de baarmoeder ontwikkelt.

Hartaanhechtingen: Littekenweefsel kan zich vormen in de membranen die het hart omringen (pericardiale zak), waardoor de hartfunctie wordt beperkt. Infecties, zoals reumatische koorts, kunnen leiden tot verklevingen op hartkleppen en leiden tot verminderde hartefficiëntie.

Hechtingen Oorzaken

Verklevingen ontwikkelen zich wanneer het lichaam zichzelf probeert te repareren. Deze normale reactie kan optreden na een operatie, infectie, trauma of bestraling. Reparatiecellen in het lichaam kunnen het verschil tussen het ene orgaan en het andere niet zien. Als een orgaan wordt gerepareerd en in contact komt met een ander deel van zichzelf, of een ander orgaan, kan littekenweefsel worden gevormd om de twee oppervlakken te verbinden.

Adhesies Symptomen

Artsen associëren tekenen en symptomen van verklevingen met de problemen die een verkleving veroorzaakt in plaats van rechtstreeks met een verkleving. Als gevolg hiervan ervaren mensen veel klachten op basis van waar een hechting ontstaat en wat deze kan verstoren. Meestal vertonen verklevingen geen symptomen en worden ze niet gediagnosticeerd.

Meestal veroorzaken verklevingen pijn door zenuwen te trekken, hetzij in een orgaan dat door een hechting is vastgebonden, hetzij binnen de hechting zelf.

• Verklevingen boven de lever kunnen pijn veroorzaken bij diepe ademhaling.
• Darmadhesies kunnen pijn veroorzaken als gevolg van obstructie als gevolg van het blokkeren van de doorgang van darminhoud zoals voedsel of vloeistof of tijdens inspanning of tijdens het strekken.
• Verklevingen met de vagina of baarmoeder kunnen pijn veroorzaken tijdens de geslachtsgemeenschap.
• Pericardiale verklevingen kunnen pijn op de borst veroorzaken.
• Het is belangrijk op te merken dat niet alle pijn wordt veroorzaakt door verklevingen en niet alle verklevingen pijn veroorzaken.
• Kleine darmobstructie (darmblokkering) als gevolg van verklevingen kan een chirurgische noodsituatie worden.
  • Deze verklevingen veroorzaken golven van krampachtige pijn in de maag. Deze pijn, die seconden tot minuten kan duren, verergert vaak wanneer de persoon eet, wat de activiteit van de darmen verhoogt.
  • Zodra de pijn begint, kan de getroffen persoon braken. Dit verlicht vaak de pijn.
  • De maag kan zacht worden en geleidelijk opzwellen.
  • De persoon kan hoge "tinkelende" darmgeluiden over de maag horen, vergezeld van toegenomen gas en losse ontlasting.
  • Koorts is meestal minimaal of treedt later in het proces op.
  • Een dergelijke darmblokkade kan zichzelf corrigeren. Een persoon moet echter uw arts raadplegen als de blokkade vordert en zich omstandigheden kunnen ontwikkelen:
    • De darm strekt zich verder uit
    • Pijn wordt constant en hevig
    • Darmgeluiden verdwijnen
    • Gas (winderigheid) en stoelgang stoppen
    • De buik zet uit en zwelt op
    • Koorts kan toenemen
    • Verdere progressie kan de darmwand scheuren (perforatie) en de buikholte besmetten met darminhoud.

Wanneer medische hulp zoeken voor verklevingen

Raadpleeg een arts wanneer iemand buikpijn ervaart die niet snel oplost, bekkenpijn, pijn op de borst of onverklaarde koorts. Als de persoon een operatie heeft ondergaan of in het verleden een medische ziekte heeft gehad, bespreek dan eventuele veranderingen in herstel of toestand met een arts.

Als de buikpijn van de persoon wordt geassocieerd met hoge koorts, continu braken, zwelling van de buik, pijn op de borst, rugpijn, flauwvallen of licht in het hoofd, gastro-intestinale bloedingen, ga dan naar de afdeling spoedeisende hulp.

Hechtingen diagnose

Artsen diagnosticeren meestal verklevingen tijdens een chirurgische procedure zoals laparoscopie (een camera door een klein gaatje in de maag steken om de organen te visualiseren). Als ze verklevingen vinden, kunnen artsen ze meestal tijdens dezelfde operatie vrijgeven.

Studies zoals bloedonderzoek, röntgenfoto's en CT-scans kunnen nuttig zijn om de omvang van een aan adhesie gerelateerd probleem te bepalen. Een diagnose van verklevingen wordt meestal alleen tijdens de operatie gesteld. Een arts kan bijvoorbeeld kleine darmobstructie diagnosticeren, maar kan niet bepalen of verklevingen de oorzaak zijn zonder chirurgie.

Hechtingen Zelfzorg thuis

Verklevingen moeten door een arts worden gediagnosticeerd en behandeld.

Hechtingen behandeling

De behandeling varieert afhankelijk van de locatie, de mate van adhesievorming en problemen die de adhesie veroorzaakt. Hechtingen verbeteren vaak zonder chirurgie. Tenzij een chirurgische noodsituatie duidelijk wordt, kan een arts de symptomen behandelen in plaats van een operatie uit te voeren. Pijnbehandeling, IV-vloeistoffen, antibiotica en andere symptomatische behandelingen zijn soms voldoende om de symptomen van de adhesie zelf te laten verdwijnen.

Verklevingen Chirurgie

Twee veel voorkomende chirurgische technieken die worden gebruikt om abdominale verklevingen te behandelen zijn laparoscopie en laparotomie.

• Met laparoscopie plaatst een arts een camera in uw lichaam door een klein gaatje in de huid om te bevestigen dat er verklevingen bestaan. De hechtingen worden vervolgens gesneden en vrijgegeven (adhesiolyse).
• Bij laparotomie maakt een arts een grotere incisie om verklevingen direct te zien en te behandelen. De techniek varieert afhankelijk van specifieke omstandigheden.

Adhesies Follow-up

Als een persoon een operatie heeft ondergaan of in het verleden een medische ziekte heeft gehad, bespreek dan veranderingen in herstel of toestand met een arts.

Preventie van hechtingen

Er zijn verschillende chirurgische producten ontwikkeld om te voorkomen dat tijdens operaties verklevingen ontstaan. De effectiviteit van deze producten is variabel.

Hechtingen Prognose

Verklevingen die een operatie vereisen komen meestal terug omdat chirurgie zelf verklevingen veroorzaakt. Wanneer de hechtingen van banden worden verdeeld door snijden, elektrische stroom of andere methoden, zullen er twee uiteinden zijn die mogelijk verdere hechtingen kunnen vormen.