Lijst met veel voorkomende astma-medicijnen: otc en recept

Wat is astma?

Astma is een longziekte die ontsteking en vernauwing van de ademhalingswegen van de longen (bronchiën en bronchioli) veroorzaakt.

Wat veroorzaakt astma?

Astma wordt veroorzaakt door chronische (voortdurende, langdurige) ontsteking van deze luchtwegen. Personen met astma zijn zeer gevoelig voor verschillende "triggers" die leiden tot ontsteking van de luchtwegen. Wanneer de ontsteking wordt veroorzaakt door een of meer van deze factoren, zwellen de luchtwegen op en vullen zich met slijm. De spieren in de ademhalingswegen trekken samen en worden smaller (bronchospasme). De smalle luchtwegen maken het moeilijk om uit te ademen (uitademen uit de longen).

Wat zijn de risico's van astma?

Astma veroorzaakt symptomen zoals piepende ademhaling, ademhalingsmoeilijkheden, pijn op de borst of beklemming en krampachtige hoest die vaak 's nachts verergert. Astma kan het vermogen van personen om te oefenen, buitenactiviteiten te ondernemen, huisdieren te hebben of omgevingen met rook, stof of schimmels te verdragen, aantasten. Hoewel astma met medicijnen kan worden bestreden, variëren astma-aanvallen in intensiteit van mild tot levensbedreigend. In de afgelopen decennia is het aantal astma-aanvallen die de dood tot gevolg hebben enorm toegenomen.

Wat zijn astma-medicijnen en medische behandelingen?

De belangrijkste doelen bij de behandeling van astma zijn het voorkomen van astma-aanvallen en het beheersen van de ziekte. Het vermijden van triggers die astma-aanvallen veroorzaken of verergeren, is een belangrijk aspect van preventie. Medicijnen die worden gebruikt om astma-aanvallen te voorkomen (medicatie voor de controller) zijn gericht op het verminderen van de luchtwegontsteking die aanvallen veroorzaakt. Reddingsmedicatie helpt uw ​​luchtwegen te openen en wordt gebruikt voor snelle verlichting wanneer astmasymptomen optreden ondanks het gebruik van medicatie voor de controller.

De meeste inhalatietherapieën zijn onlangs gewijzigd vanwege het overheidsmandaat om chloorfluorkoolwaterstoffen (CFK's) uit de apparaten te verwijderen in een poging verdere schade aan de ozonlaag van de aarde te voorkomen. Deze inhalatoren zijn veranderd in een nieuw drijfgas, hydrofluoralkaan (HFA) of poederinrichtingen. Deze verandering in het bezorgsysteem resulteerde per ongeluk in het verwijderen van alle generieke inhalatoren uit de markt en tot voor kort waren alleen merkgebonden (merknaam) opties beschikbaar. De FDA keurde levalbuterol goed als generiek voor de reddingsinhalator bekend als Xopenex. Bovendien is dit medicijn ook beschikbaar als generiek in vernevelde vorm samen met de geïnhaleerde steroïde budesonide (Entocort, Uceris, Pulmicort).

Corticosteroïde inhalatoren voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Beclomethason (Qvar), budesonide (Pulmicort), flunisolide (AeroBid), fluticason (Flovent, Arnuity), mometason (Asmanex) en triamcinolon (Azmacort, dat eind 2009 werd stopgezet) worden gebruikt als eerstelijns astma-geneesmiddelen. Een kleine hoeveelheid inhalatiecorticosteroïden wordt bij elke dosis ingeslikt, maar het is veel minder dan die in orale corticosteroïden. Daarom verminderen inhalatiecorticosteroïden de kans op bijwerkingen bij langdurig gebruik van steroïden.

Hoe corticosteroïde inhalatoren werken

Geïnhaleerde corticosteroïden zijn vaak het eerste type medicijn dat wordt voorgeschreven om astma te beheersen. Door het medicijn te inhaleren, werken deze medicijnen lokaal om ontstekingen in de ademhalingswegen te verminderen, waardoor de bijwerkingen worden vermeden die gepaard gaan met langdurig gebruik van orale corticosteroïden.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

• Personen die allergisch zijn voor corticosteroïden of de inhoud van de inhalator mogen deze geneesmiddelen niet gebruiken.
• Personen met status asthmaticus of acute astma-aanvallen mogen deze medicijnen niet gebruiken.

Gebruik

Corticosteroïden voor astma zijn meestal beschikbaar als draagbare inhalatoren die vloeistof of poeder bevatten. Veel geïnhaleerde producten hebben specifieke apparaten en u moet grondig worden geïnformeerd over het gebruik van de voor u voorgeschreven inhalator. De toedieningsfrequentie (hoe vaak u de inhalator gebruikt) is afhankelijk van het specifieke product.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Aangezien het medicijn zich in de luchtwegen bevindt, zijn er geen interacties tussen geneesmiddelen gemeld.

Bijwerkingen

Niet gebruiken voor een acute astma-aanval. Geïnhaleerde corticosteroïden werken langzaam om ontsteking van de luchtwegen langzaam te verminderen en zijn meestal van beperkt nut tijdens een acute aanval van astma. Daarom zijn deze medicijnen onderhouds- of controller-medicatie. Ze zijn niet bedoeld om een ​​acute aanval te behandelen. Geïnhaleerde corticosteroïden kunnen de groei bij kinderen verminderen, dus gebruik de laagst mogelijke dosis. Geïnhaleerde corticosteroïden kunnen ook het risico op ernstige of fatale infecties verhogen bij personen die worden blootgesteld aan ernstige virale infecties zoals waterpokken of mazelen. Langdurig gebruik kan staar of glaucoom (verhoogde druk in de ogen) veroorzaken. Deze medicijnen kunnen het risico op longontsteking verhogen.

Orale en intraveneuze corticosteroïden voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Methylprednisolon (Medrol, Solu-Medrol), prednison (Deltasone, Orasone) en prednisolon (Pediapred) moeten mogelijk worden voorgeschreven wanneer geïnhaleerde medicijnen astma niet onder controle kunnen houden. Voorbeelden van dergelijke situaties zijn na een acute astma-aanval of wanneer een luchtweginfectie of allergie astmasymptomen verergert.

Hoe corticosteroïden werken

Corticosteroïden verminderen de ontsteking in de luchtwegen die bijdraagt ​​aan astmasymptomen en acute aanvallen.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

• Personen die allergisch zijn voor corticosteroïden mogen deze medicijnen niet gebruiken.
• Personen met systemische schimmelinfecties of actieve tuberculose mogen deze medicijnen niet gebruiken zonder medisch toezicht.

Gebruik

• De dosering varieert afhankelijk van de situatie waarvoor corticosteroïden worden gebruikt.
• Corticosteroïden kunnen worden toegediend als een intraveneuze (IV) injectie voor een acute astma-aanval in de eerste hulp.
• De frequentie van het eerste orale gebruik kan drie tot vier keer per dag zijn gedurende een tot twee dagen na een acute astma-aanval. Deze grote dosis kan meerdere dagen worden toegediend. Wanneer corticosteroïden regelmatig worden ingenomen, moeten ze eenmaal per dag bij het ontwaken (meestal 's ochtends) worden ingenomen om samen te vallen met het normale biologische ritme van uw lichaam. De kleinst mogelijke dosis moet worden gegeven om bijwerkingen op de lange termijn te voorkomen. Sommige personen kunnen hun astmasymptomen onder controle houden om de dag. Wanneer u steroïden chronisch gebruikt, mogen ze niet abrupt worden gestaakt.
• Uw arts kan andere astma-controlemiddelen proberen om langdurig gebruik van orale corticosteroïden te voorkomen.
• Neem deze medicijnen met voedsel of melk om maagklachten te voorkomen.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Wees voorzichtig met andere geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken, zoals cyclosporine (Sandimmune, Neoral). Fenobarbital (Luminol), fenytoïne (Dilantin) of rifampine (Rifadin) kan de werkzaamheid van corticosteroïden verminderen. Sommige geneesmiddelen, zoals ketoconazol (Nizoral) of erytromycine (E-Mycin, EES), kunnen de bloedspiegels en toxiciteit van corticosteroïden verhogen. Een verhoogd risico op maagbloedingen (bloedende zweren) kan optreden bij gelijktijdig gebruik met hoge doses aspirine of bloedverdunners zoals warfarine (Coumadin). Corticosteroïden hebben de neiging om de bloedsuikerspiegel bij personen met diabetes te verhogen, dus diabetesbehandeling, zoals insuline of orale medicijnen, moet mogelijk worden aangepast. Neem contact op met uw arts of apotheker voordat u andere medicijnen met orale corticosteroïden gebruikt.

Bijwerkingen

Deze medicijnen kunnen de groei bij kinderen verminderen, dus de laagst mogelijke dosis moet worden gebruikt. Langdurig gebruik kan stemmingswisselingen, osteoporose, slaaponregelmatigheden, verhoogde haargroei, staar, verhoogde oogdruk (risico op glaucoom), rondheid van het gezicht of dunner wordende huid, darmbloeding en het risico op longontsteking veroorzaken. Onderdrukking van de productie van interne corticosteroïden kan optreden bij langdurig gebruik. Daarom moeten dosisaanpassingen, indien gedurende meerdere weken ingenomen, plaatsvinden onder leiding van een arts. Bel uw arts als u een van de volgende situaties ervaart:

• Jeuk of netelroos, gezwollen gezicht of handen, beklemming op de borst, ademhalingsproblemen, tintelingen in mond of keel
• Hoofdpijn, oogpijn of visuele problemen
• Verhoogd plassen of dorst
• Epileptische aanvallen of duizeligheid
• Maagproblemen, maagpijn, bloederige of zwarte ontlasting
• Plotselinge pijn, zwelling of verlies van beweging in het onderbeen
• Plotselinge vochtretentie of gewichtstoename

Leukotriene-remmers voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Montelukast (Singulair), zafirlukast (Accolate) en zileuton (Zyflo) worden gebruikt om astmasymptomen te beheersen. Ze worden vaak gebruikt naast inhalatiecorticosteroïden om het gebruik van orale corticosteroïden te voorkomen.

Hoe leukotriënen werken

Leukotriënen zijn krachtige chemische stoffen die door het lichaam worden geproduceerd. Ze bevorderen de ontstekingsreactie veroorzaakt door blootstelling aan allergenen. Leukotrieenremmers blokkeren de werking of productie van deze chemicaliën, waardoor ontsteking wordt verminderd.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

• Personen die allergisch zijn voor leukotrieenremmers dienen deze geneesmiddelen niet te gebruiken.
• Personen met fenylketonurie (PKU) mogen de kauwtabletten die aspartaam ​​bevatten niet innemen omdat deze kunstmatige zoetstof fenylalanine bevat

Gebruik

• Leukotriënen zijn verkrijgbaar met een recept als tabletten, kauwtabletten en orale korrels.
• Granulaat kan direct in de mond worden genomen, of ze kunnen worden gemengd in zacht voedsel zoals pudding of appelmoes.
• Het medicijn wordt toegediend als een eenmaal daagse dosis.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Er zijn geen interacties tussen geneesmiddelen of voedsel gemeld.

Bijwerkingen

Leukotriënen worden doorgaans goed verdragen en bijwerkingen zijn vergelijkbaar met die van patiënten die een placebo (suikerpil) gebruiken. Er zijn meldingen van hoofdpijn, oorpijn, keelpijn en luchtweginfecties.

Beta-agonisten voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Albuterol (Ventolin, Proventil), formoterol (Foradil), levalbuterol (Xopenex), metaproterenol (Alupent, Metaprel), pirbuterol (Maxair) en salmeterol (Serevent) worden gebruikt om bronchospasme te verminderen. Deze medicijnen werken door de ontspanning van kleine spieren in de luchtwegen te stimuleren.

Sommige langwerkende (> 12 uur) bèta-agonisten (bijvoorbeeld formoterol en salmeterol) zijn specifiek ontworpen om astma-aanvallen te voorkomen en geen acute aanvallen te behandelen. Andere bèta-agonisten hebben een sneller begin en kunnen worden gebruikt voor preventie (samen met corticosteroïde inhalatoren) en als reddingstherapie. Bèta-agonisten zijn ook nuttig om vóór het sporten te gebruiken voor door inspanning veroorzaakte astma.

Hoe bèta-agonisten werken

Deze medicijnen ontspannen spieren in de luchtwegen die bronchospasme veroorzaken. Bèta-agonisten zorgen er ook voor dat de luchtwegen verder open gaan, waardoor ademen gemakkelijker wordt.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

Personen die allergisch zijn voor bèta-agonisten dienen deze medicijnen niet te gebruiken.

Gebruik

Beide draagbare inhalatoren en een oplossing voor gebruik met een vernevelaar zijn beschikbaar. Veel geïnhaleerde producten hebben specifieke apparaten en u moet grondig worden geïnformeerd over het gebruik van de inhalator of vernevelaar die aan u is voorgeschreven. De toedieningsfrequentie is afhankelijk van het specifieke product.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Geïnhaleerde anticholinerge medicijnen, zoals ipratropium (Atrovent), verbeteren de effectiviteit van bèta-agonisten.

Bijwerkingen

Bèta-agonisten kunnen een snelle hartslag en tremor (beven) veroorzaken. Personen met hartaandoeningen, hyperthyreoïdie, convulsies of hypertensie moeten nauwlettend worden gevolgd door hun arts. Er is een kaderwaarschuwing van de FDA voor alle langwerkende bèta-agonisten waarin staat dat er een verhoogd risico op overlijden is bij het gebruik van deze medicijnen. Deze gegevens zijn gebaseerd op een onderzoek bij astmapatiënten die alleen langwerkende bèta-agonisten gebruiken. Deze waarschuwing wordt gezien op alle door de FDA goedgekeurde medicijnen die langwerkende bèta-agonisten bevatten, zoals die welke worden gebruikt in combinatietherapie. Er zijn geen gegevens die aantonen dat het nemen van een langwerkende bèta-agonist samen met andere medicijnen zoals steroïden die in veel combinatieproducten worden gebruikt, een verhoogd risico op overlijden heeft.

Combinatietherapie

Gewoonlijk worden langwerkende bèta-agonisttherapie en inhalatiecorticosteroïden samen gebruikt. Deze medicijnen werken zodanig dat de effectiviteit van elke component kan worden verbeterd wanneer de andere agent gelijktijdig wordt gegeven. Het combineren van deze agenten in één bezorgsysteem verbetert ook de naleving en vereenvoudigt de zorg. De twee huidige beschikbare merken van combinatietherapie zijn Advair (fluticason en salmeterol), Breo (fluticason en vilanterol), die een poedervorm van de medicijnen gebruikt, en Symbicort (budesonide en formoterol) in een inhaleertoestel met een drijfgas. Deze combinatiemedicijnen hebben verschillende sterktes. De sterkte heeft alleen betrekking op de inhalatiecorticosteroïdecomponent. De langwerkende dosis beta-agonist verandert niet. Bijwerkingen zijn hetzelfde, zoals opgemerkt onder de hierboven besproken individuele componenten. Het punt is dat het nemen van een verhoogd aantal doses van deze combinatiemedicijnen zou leiden tot een overmatige inname van langwerkende bèta-agonisten, en dit kan potentieel gevaarlijk zijn.

Anticholinerge inhalatoren voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Ipratropiumbromide (Atrovent), tiotropium (Spiriva) en umeclidinium (Incruse) worden gebruikt met bèta-agonisten voor ernstige symptomen.

Hoe anticholinerge inhalatoren werken

Deze medicijnen verminderen bronchospasme en secretie van slijm in luchtwegen en worden vaak gebruikt met albuterol om de effectiviteit te verbeteren. Over het algemeen zijn ze niet zo effectief als de bèta-agonisten bij de behandeling van astma. Deze medicijnen werken door receptoren te blokkeren die spasmen veroorzaken.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

• Personen die allergisch zijn voor componenten van het inhalatieproduct dienen deze medicijnen niet te gebruiken.
• Personen die allergisch zijn voor sojalecithine of soortgelijke voedingsmiddelen, zoals sojabonen of pinda's, mogen deze medicijnen niet gebruiken.

Gebruik

Beide draagbare inhalatoren en een oplossing voor gebruik met een vernevelaar zijn beschikbaar. Veel geïnhaleerde producten hebben specifieke apparaten en u moet grondig worden geïnformeerd over het gebruik van de inhalator of vernevelaar die aan u is voorgeschreven. Deze medicijnen worden meestal drie tot vier keer per dag gebruikt.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Aangezien anticholinerge inhalatoren weinig of geen effect hebben buiten het toegepaste gebied, is het onwaarschijnlijk dat ze een wisselwerking hebben met andere geneesmiddelen.

Bijwerkingen

Anticholinerge inhalatoren zijn niet geïndiceerd voor acute astma-aanvallen. De meest voorkomende bijwerking is een droge mond. Personen met glaucoom moeten nauwlettend worden gevolgd door hun oogarts.

Methylxanthines voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Theophylline (Theo-24, Theolair, Theo-Dur, Slo-Bid, Slo-Phyllin) kan worden voorgeschreven om te gebruiken met andere medicatie voor de controller.

Hoe methylxanthines werken

Methylxanthines zijn gerelateerd aan cafeïne. Deze medicijnen zorgen voor milde tot matige ontspanning van spieren in de luchtwegen om bronchospasme te verminderen. In wezen werken ze als langwerkende bronchusverwijders. Deze medicijnen kunnen een mild ontstekingsremmend effect hebben.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

• Personen die allergisch zijn voor methylxanthines
• Personen met abnormale hartritmes die slecht onder controle zijn
• Personen met epileptische aanvallen (epilepsie) die slecht onder controle zijn
• Personen gediagnosticeerd met hyperactieve schildklier
• Personen met actieve maagzweer

Gebruik

Methylxanthines worden oraal toegediend als tabletten, capsules, vloeibare preparaten of hagelslag (kleine korrels die op de tong of op zacht voedsel kunnen worden gestrooid). Sommige orale preparaten zijn verkrijgbaar in langwerkende doses, waardoor de dosis een of twee keer per dag kan worden ingenomen. Uw arts zal de dosis aanpassen om specifieke bloedspiegels te behouden waarvan bekend is dat ze effectief zijn om bronchospasme te verminderen.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Inname van grote hoeveelheden cafeïne in koffie, thee of frisdranken kan de bijwerkingen van theophylline vergroten. Sommige geneesmiddelen die de bloedspiegels van theofylline kunnen verhogen, zijn cimetidine (Tagamet), erytromycine (E-Mycin, EES) en ciprofloxacine (Cipro). Sommige geneesmiddelen die de bloedspiegels van theofylline kunnen verlagen, zijn onder meer fenytoïne (Dilantin) en carbamazepine (Tegretol). Neem contact op met uw arts of apotheker voordat u andere medicijnen gebruikt of stopt om te weten hoe uw theofylline-bloedspiegels worden beïnvloed door de verandering.

Bijwerkingen

Bijwerkingen zijn onder meer ernstige misselijkheid of braken, tremoren, spiertrekkingen, toevallen, ernstige zwakte of verwardheid en een onregelmatige hartslag. Minder ernstige bijwerkingen zijn maagzuur, verlies van eetlust, maagklachten, nervositeit, rusteloosheid, slapeloosheid, hoofdpijn en losse stoelgang.

Mastcelremmers voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Cromolynnatrium (Intal) en nedocromil (Tilade) worden gebruikt om allergische symptomen zoals loopneus, jeukende ogen en astma te voorkomen. De respons is niet zo krachtig als die van corticosteroïde inhalers.

Hoe mestcelremmers werken

Deze medicijnen voorkomen de afgifte van histamine en andere chemicaliën uit mestcellen die astmasymptomen veroorzaken wanneer u in contact komt met een allergeen (bijvoorbeeld pollen). Het medicijn is pas vier tot zeven dagen nadat u het begint te gebruiken effectief.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

Personen die allergisch zijn voor componenten van het inhalatieproduct dienen deze medicijnen niet te gebruiken.

Gebruik

Frequente dosering is noodzakelijk, omdat de effecten slechts zes tot acht uur duren. Mastcelremmers zijn verkrijgbaar als vloeistof voor gebruik met een vernevelaar, een capsule die in een apparaat wordt geplaatst dat het capsulepoeder vrijgeeft om te inhaleren, en draagbare inhalatoren.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Aangezien deze geneesmiddelen weinig of geen effect hebben buiten het toegepaste gebied, is het onwaarschijnlijk dat ze met andere geneesmiddelen interageren. Remmers van mestcellen kunnen hoesten, irritatie of een onaangename smaak veroorzaken.

Bijwerkingen

Deze medicijnen zijn alleen effectief voor preventie en mogen niet worden gebruikt om een ​​acute astma-aanval te behandelen.

Monoklonale antilichamen voor astma: gebruik, bijwerkingen en interacties

Omalizumab (Xolair) is een van de nieuwere astma-medicijnen. Het kan worden overwogen voor personen met persistente, matige tot ernstige astma vanwege seizoensgebonden allergieën die niet worden gereguleerd door inhalatiecorticosteroïden. De kosten van omalizumab worden geschat op $ 12.000 - $ 15.000 per jaar.

Mepolizumab (Nucala) is een ander monoklonaal antilichaam dat ook wordt gebruikt voor matige tot ernstige astma en niet onder controle wordt gehouden met standaardzorg, inclusief geïnhaleerde steroïden.

Hoe monoklonale antilichamen werken

Omalizumab bindt zich aan humaan immunoglobuline E (IgE) op het oppervlak van mestcellen en basofielen (cellen die chemicaliën afgeven die allergische symptomen veroorzaken). Door zich te binden aan IgE vermindert omalizumab de afgifte van de allergie-opwekkende chemicaliën.

Mepolizumab bindt aan interleukine 5, wat resulteert in een afname van bepaalde ontstekingscellen (eosinofielen). Deze eosinofielen dragen bij aan de ontwikkeling van astma-aanvallen.

Wie moet deze medicijnen niet gebruiken

Personen die allergisch zijn voor omalizumab of mepolizumab of de inhoud ervan, mogen het niet gebruiken.

Gebruik

Voor omalizumab is de dosis afhankelijk van de IgE-waarden in het bloed.

Volwassenen en kinderen ouder dan 12 jaar krijgen om de twee tot vier weken een injectie.

Voor mepolizumab ontvangen volwassenen en kinderen ouder dan 12 jaar met verhoogde eosinofielen (een specifieke inflammatoire witte bloedcel) elke vier weken 100 mg per injectie.

Geneesmiddel- of voedselinteracties

Geneesmiddelinteracties zijn niet gemeld.

Bijwerkingen

Omalizumab en mepolizumab zijn niet effectief bij de behandeling van acute astma-aanvallen. Geïnhaleerde corticosteroïden mogen niet plotseling worden gestopt bij het starten van deze medicijnen. Zwelling of pijn op het gebied van injectie kan worden ervaren.