Symptomen van adhd bij tieners: tests, hulp en behandeling

Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) in Teens Facts

• ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) is een gedragsstoornis die wordt gekenmerkt door hyperactiviteit of rusteloosheid, impulsiviteit en / of afleidbaarheid die op de een of andere manier het leven van de persoon verstoren.
• ADHD komt veel voor en treft miljoenen tieners.
• Hoewel er geen enkele oorzaak van ADHD is, zijn er veel factoren die het risico op het ontwikkelen van de aandoening vergroten.
• De symptomen van ADHD bij tieners verschillen meestal enigszins van die bij jongere kinderen of bij volwassenen.
• Er kunnen enkele verschillen zijn tussen tienerjongens en meisjes in hun symptomen van ADHD.
• Als een medische of geestelijke gezondheidszorg vermoedt dat een tiener ADHD heeft, zal hij of zij waarschijnlijk een uitgebreid medisch interview en lichamelijk onderzoek ondergaan.
• Behandeling van ADHD omvat meestal een combinatie van organisatorische en / of educatieve veranderingen, psychotherapie en / of medicatie.
• Het is belangrijk dat de ADHD-tiener en zijn of haar familie nauw samenwerken met de voorschrijvende arts om te beslissen of behandeling met medicijnen een geschikte interventie is. Monitoring van de effectiviteit en mogelijke bijwerkingen van medicijnen is ook essentieel.
• Er zijn veel mogelijke complicaties geassocieerd met ADHD, vooral als het onbehandeld blijft.
• ADHD vereist meestal een behandeling om het adequaat te kunnen beheren.
• Er zijn veel steungroepen voor mensen met ADHD.

Wat zijn de soorten ADHD bij tieners?

Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) is een gedragsstoornis waarbij sprake is van abnormale gedachteverwerking. De symptomen van deze aandoening zijn al minstens 200 jaar beschreven in de bekende medische literatuur. Het wordt gekenmerkt door problemen met focussen, stilzitten en / of beheersen van impulsen. Het kan een aanzienlijk negatieve invloed hebben op het vermogen van de patiënt om vrienden en andere relaties te maken en te houden en het goed te doen op de middelbare school, op het werk en / of in de gemeenschap in het algemeen. Een laag zelfbeeld is een veel voorkomende bijwerking van het gedrag van een tiener met ADHD.

Soorten ADHD bij tieners

ADHD wordt begrepen als een van de drie typen: het primair onoplettend type, het primair impulsief / hyperactief type en het gecombineerde type. Het voornamelijk onoplettende type wordt gekenmerkt door de persoon die grote moeite heeft met luisteren, focussen, zichzelf organiseren en taken voltooien. Een tiener met de onoplettende versie van ADHD heeft over het algemeen geen groot probleem met het beheren van hun impulsen of activiteitenniveau. Het voornamelijk impulsieve / hyperactieve type ADHD heeft de neiging om te resulteren in de tegenovergestelde set van symptomen in vergelijking met het onoplettende type. Zo'n patiënt zal aanzienlijke aandachtsproblemen hebben, omdat hij / zij grote moeite heeft om stil te zitten, op hun beurt te wachten om te praten en hun impulsen te beheersen. De persoon die het gecombineerde type ADHD heeft, worstelt met sommige aspecten van onoplettendheid, impulsiviteit en hyperactiviteit.

Wat zijn oorzaken en risicofactoren voor ADHD bij tieners?

ADHD komt vrij vaak voor. Onder schoolgaande kinderen is deze stoornis gevonden van 2% -20%, wat zich vertaalt naar 4, 5 miljoen kinderen in de leeftijd van 3-17 jaar. Hoewel er nog steeds wordt gedacht dat jongens deze ziekte vaker ontwikkelen dan meisjes, heeft een verbeterde beoordeling van meisjes ertoe geleid dat de genderkloof in de diagnose aanzienlijk kleiner is dan in de afgelopen jaren.

ADHD bij tieners Oorzaken en risicofactoren

Hoewel er geen enkele bekende oorzaak van ADHD is, hebben jongens de neiging om deze aandoening iets vaker te ontwikkelen dan meisjes, en jongeren met een of beide ouders met de aandoening hebben meer kans om het te ontwikkelen. Kinderen met ADHD lopen het risico tieners en volwassenen te worden met de aandoening. Een kind wiens moeder lijdt aan een depressie, sigaretten rookt of andere drugs gebruikt of wiens ouders lager zijn opgeleid, lopen meer risico op ADHD. Andere risicofactoren voor het ontwikkelen van ADHD omvatten de moeder van de persoon met medische problemen en trauma aan de buik tijdens hun zwangerschap. Er is enig onderzoek naar de geboorte om de theorie te ondersteunen dat eerstgeboren kinderen de neiging hebben om een ​​grotere kans te hebben op het ontwikkelen van ADHD in vergelijking met hun broers en zussen.

Wat zijn symptomen en tekenen van ADHD bij tieners?

Veel voorkomende symptomen en tekenen van ADHD zijn onder meer:

Onoplettendheid

• Problemen met goed opletten of achteloze fouten maken
• Lijkt niet te luisteren wanneer er direct tegen wordt gesproken
• Vermijdt of slaagt er niet in instructies op te volgen of taken af ​​te maken (inclusief huiswerk)
• Heeft moeite met het organiseren van taken en activiteiten
• Vermijdt of houdt vaak niet van taken die langdurige aandacht vereisen
• Verliest vaak dingen die nodig zijn om taken of activiteiten uit te voeren
• Neiging om gemakkelijk afgeleid te worden
• Vaak vergeetachtig of onoplettend

Hyperactiviteit en impulsiviteit

• Heeft de neiging om te friemelen
• Heeft problemen om hier zittend te blijven, is noodzakelijk of wordt verwacht
• Problemen om rustig aan activiteiten deel te nemen
• Kan zich rusteloos voelen of zich snel vervelen
• Kan overdreven praten
• Wist vaak antwoorden uit of onderbreekt anderen impulsief
• Heeft vaak moeite om op zijn beurt te wachten tijdens activiteiten

ADHD-symptomen en tekenen bij tieners

Hoewel de symptomen van hyperactiviteit bij mensen met ADHD meestal afnemen met de leeftijd, hebben de meeste verschillen in symptomen van deze aandoening bij adolescenten in vergelijking met kinderen en volwassenen veel te maken met de taken die tweens en tieners moeten doen in deze fase van hun levens. Tieners met ADHD hebben bijvoorbeeld de neiging om lagere gemiddelde puntgemiddelden, lagere niveaus van klassenplaatsing (bijvoorbeeld remediërende versus eer of geavanceerde plaatsing) en hogere percentages van natuurlijk falen te tonen. Tieners met deze diagnose hebben ook de neiging om een ​​veel lager percentage in-class en huiswerkopdrachten te voltooien en in te leveren en hebben veel minder kans om hun potentieel te benutten. Adolescenten met ADHD zijn significant vaker afwezig of traag op school, en ze kunnen meer dan acht keer meer kans hebben dan adolescenten zonder ADHD om te stoppen met de middelbare school. ADHD-tieners zijn meestal impulsievere bestuurders en hebben meer ongelukken vanwege riskant gedrag. Onderzoek heeft ook aangetoond dat ADHD-tieners meer moeite hebben om goed aangepaste vrienden te maken en te houden. Helaas zijn tieners, gezien de unieke en significante impact die ADHD op hun leven kan hebben, vaak het minst bereid om behandeld te worden in vergelijking met hun jongere en oudere collega's. Onderzoek toont aan dat adolescenten vaker een negatieve perceptie van behandeling hebben en eerder een slechte ervaring verwachten als gevolg van een ADHD-behandeling. Drugsmisbruik komt vaker voor bij tieners met ADHD dan hun niet-ADHD-populatie.

Hoe verschillen ADHD-symptomen bij tienerjongens en -meisjes?

Studies tonen aan dat de symptomen van ADHD er soms anders uitzien bij tienerjongens en -meisjes. In het bijzonder hebben meisjes de neiging zich op latere leeftijd te ontwikkelen en de diagnose te krijgen. Boven de voorschoolse leeftijd vertonen meisjes de neiging om vaker onoplettendheid te vertonen dan impulsieve en hyperactieve symptomen en hebben ze over het algemeen subtielere symptomen. Meisjes lijken ook meer risico te lopen om ook internaliserende psychische problemen zoals depressie, eetstoornissen en suïcidaal gedrag te ontwikkelen dan jongens. Interessant is dat jongens in de voorschoolse leeftijd met ADHD de neiging hebben om minder afwijkende, minder ernstige symptomen te hebben in vergelijking met voorschoolse meisjes met ADHD.

Welke tests gebruiken artsen om ADHD bij tieners te diagnosticeren?

Veel beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kunnen helpen bij het diagnosticeren en behandelen van personen met ADHD: gediplomeerde therapeuten in de geestelijke gezondheidszorg, kinderartsen, huisartsen of andere professionals in de eerstelijnszorg, psychiaters, psychologen, psychiatrische verpleegkundigen, gediplomeerde adviseurs en maatschappelijk werkers. Als een van deze professionals vermoedt dat een tiener ADHD heeft, zal hij of zij waarschijnlijk een uitgebreid medisch interview en lichamelijk onderzoek ondergaan. Als onderdeel van dit onderzoek kan de tiener een reeks vragen worden gesteld uit een gestandaardiseerde vragenlijst of zelftest om het risico op ADHD te helpen beoordelen.

Symptomen van ADHD kunnen worden geassocieerd met een aantal andere medische of geestelijke gezondheidsproblemen of kunnen een bijwerking zijn van verschillende medicijnen. Tieners met ADHD, depressie of bipolaire stoornis kunnen bijvoorbeeld allemaal lijden aan aanzienlijke prikkelbaarheid. Daarom worden routinematige laboratoriumtests vaak uitgevoerd tijdens de eerste evaluatie om andere oorzaken van symptomen uit te sluiten. Af en toe kan een röntgen-, scan- of ander beeldvormingsonderzoek nodig zijn.

Goed erkende diagnostische criteria voor ADHD zijn als volgt:

• Zes of meer symptomen van onoplettendheid die ten minste zes maanden aanhouden, zijn niet adaptief en niet consistent met het ontwikkelingsniveau van de patiënt
• Zes of meer symptomen van hyperactiviteit / impulsiviteit gedurende ten minste zes maanden, is niet adaptief, inconsistent met het ontwikkelingsniveau van de patiënt en niet alleen symptomen van oppositionele stoornis, uitdagendheid, prikkelbaarheid of moeite met het begrijpen van de taak of bijbehorende instructies
• Sommige van de bovengenoemde symptomen die problemen veroorzaakten, traden vóór de leeftijd van 7 jaar op
• Verschillende van de symptomen vinden plaats in ten minste twee instellingen (bijvoorbeeld, school, thuis, werk, met vrienden, familieleden, andere activiteiten)
• Duidelijk klinisch significante problemen in sociaal, academisch of beroepsmatig functioneren
• ADHD-symptomen komen niet alleen voor als onderdeel van schizofrenie of andere psychotische stoornissen en kunnen niet beter worden verklaard door een andere psychische stoornis.

ADHD bij de behandeling van tieners

Er zijn verschillende behandelingen beschikbaar voor het beheer van ADHD tijdens de adolescentie, waaronder verschillende effectieve behandelingsmedicijnen, educatieve of beroepsgerichte interventies, voedingsinterventies en specifieke vormen van psychotherapie.

Zijn er thuisremedies voor ADHD bij tieners (dieetaanpassing)?

Voor mensen die zich afvragen hoe ze de symptomen van ADHD kunnen behandelen met behulp van een behandeling zonder voorgeschreven medicijnen, worden soms voedingsinterventies gebruikt. Hoewel behandeling zoals het beperken van blootstelling aan voedseladditieven, conserveermiddelen en verwerkte suikers in het dieet van de tiener nuttig is gebleken voor sommige mensen met sommige ADHD, worden de onderzoeksgegevens nog steeds als te beperkt beschouwd voor veel artsen om voedingsinterventies aan te bevelen. Ook kan het plaatsen van dergelijke beperkingen op de eetgewoonten van een tiener bijna onmogelijk zijn en een machtsstrijd opzetten voor het individu met ADHD en zijn of haar ouders en andere verzorgers. Een natuurlijke remedie genaamd fosfatidylserine (Vayarin) wordt steeds meer gezien als een potentieel effectieve behandeling van ADHD. Vayarin is een voedingssupplement op recept dat bestaat uit omega-3-vetzuren en waarvan wordt gedacht dat het werkt door het vermeerderen van een tekort aan omega-3-vetzuren in de hersenen van veel mensen met ADHD. Er is enig onderzoek dat het gebruik ervan ondersteunt als alternatief voor de huidige standaardtherapie. Een recent literatuuroverzicht ondersteunde die bevinding echter niet volledig.

Wat is de medische behandeling voor ADHD bij tieners?

Medisch beheer van ADHD bij tieners kan gepaard gaan met medicijnen, educatieve of beroepsgerichte interventies, psychotherapie of een combinatie hiervan.

Welke medicijnen behandelen ADHD bij tieners?

Het is bekend dat medicijnen in de stimulantieklasse behoorlijk effectief zijn voor de behandeling van ADHD. Voorbeelden van stimulerende medicijnen die worden gebruikt om deze aandoening te behandelen, zijn kortwerkende medicijnen zoals methylfenidaat (Ritalin) en dexmethylfenidaat (Focalin), middelmatig werkende medicijnen zoals dextroamfetamine amfetamine (Adderall en Adderall-XR) en langwerkende stimulerende middelen zoals methylfenidaat langzame afgifte ( Concerta, Daytrana), dexmethylfenidaat (Focalin-XR) en lisdexamfetamine (Vyvanse). Een langwerkende dextroamfetamine (Adderall XR) is ook beschikbaar. Voor sommige personen voorkomen de bijwerkingen van het medicijn echter dat deze medicijnen niet geschikt zijn. Daarom worden specifieke niet-stimulerende medicijnen, die ook zijn goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor een effectieve behandeling van ADHD, voorgeschreven voor die personen. Voorbeelden van niet-stimulerende medicijnen zijn atomoxetine (Strattera), guanfacine (Tenex of Intuniv) en clonidine (Kapvay). Medicijnen die vaak worden gebruikt om depressie te behandelen, zoals bupropion (Wellbutrin) en venlafaxine (Effexor), kunnen voor sommige personen ook nuttig zijn bij de behandeling van ADHD.

Aangezien alles wat wordt ingenomen een risico op bijwerkingen met zich meebrengt, is het belangrijk dat de ADHD-patiënt en zijn of haar familie nauw samenwerken met de voorschrijvende arts om te beslissen of behandeling met medicijnen een geschikte interventie is en, zo ja, welke medicatie moet worden toegediend. De soorten bijwerkingen die door een medicijn worden veroorzaakt, zijn zeer specifiek voor welke medicatie het is en voor de groep medicijnen die het bevat. De behandelde persoon moet daarom potentiële medicijnen bespreken met zijn behandelend arts en nauwlettend worden gevolgd op de mogelijkheid van bijwerkingen die kan variëren van klein tot ernstig, en kan zeer zelden zelfs levensbedreigend zijn.

Welke andere therapieën behandelen ADHD bij tieners?

De gedrags-, educatieve / beroepsgerichte en psychotherapiecomponenten van een behandeling voor ADHD zijn minstens zo belangrijk als de medicamenteuze behandeling. Omgaan met de specifieke uitdagingen die tieners met ADHD bieden, vergt geduld, begrip en een evenwicht tussen structuur en flexibiliteit. Wetende dat de hersenen van mensen met ADHD de neiging hebben om ongeveer drie jaar minder volwassen te zijn dan die van mensen zonder de aandoening, kunnen een lange weg gaan in het leren omgaan met ADHD-tieners thuis of in de klas. De vertraging in hersenrijping leidt er bijvoorbeeld vaak toe dat tieners met ADHD problemen hebben met het verwerken van informatie en het tijdig oproepen van informatie. Dat vertaalt zich vaak in uitdagingen met taken zoals het schrijven van essays of testvragen, het voltooien van wiskundige problemen met meerdere stappen, het herinneren van wat er wordt gelezen en het voltooien van langetermijnopdrachten. Leraren en scholen die goed zijn in het werken met tieners die aan ADHD lijden, gebruiken vaak technieken zoals fysiek en visueel lesmateriaal, geheugenspellen, frequente pauzes en strategische zitplaatsen om de adolescent met dit probleem dagelijks te helpen hun hoogste academische potentieel te bereiken.

ADHD Quiz IQ

ADHD bij tieners: cognitieve gedragstherapie (CBT)

Een ander soort psychotherapie dat wordt gebruikt om ADHD te behandelen, is cognitieve gedragstherapie (CGT). Gedragstherapie is bedoeld om mensen met deze aandoening te helpen bij het identificeren en verminderen van irrationele gedachten en gedragingen die onaangepast gedrag versterken en die individueel of in groepstherapie kunnen worden toegediend. CBT dat probeert de ADHD-patiënt te helpen de neiging om buitensporige aandacht te besteden aan potentiële bedreigingen te verminderen, is ook nuttig gebleken, met name voor tieners die naast ADHD angst of depressie hebben.

ADHD bij tieners: gedragstherapie

Bij gedragstechnieken die vaak worden gebruikt om ADHD te verminderen, betrekken de ouders, leerkrachten en andere volwassen verzorgers de omstandigheden rond zowel positief als negatief gedrag en hoe elk soort gedrag wordt aangemoedigd en ontmoedigd. In het bijzonder kan leren wanneer en waar specifiek gedrag optreedt een lange weg zijn om te begrijpen hoe het gedrag opnieuw kan worden aangemoedigd als het positief is of het uitdoven als het gedrag negatief is. Zich bewust zijn van hoe de reacties van anderen bijdragen aan het al dan niet doorgaan van een gedrag, hebben de neiging om de tiener met ADHD te helpen hun gedrag positiever vorm te geven. Het ontwikkelen van een eerlijk en effectief repertoire van manieren om positief gedrag aan te moedigen en consequenties voor negatief gedrag te bieden, is een belangrijk onderdeel van elk gedragsbeheersplan en daarom bij opvoedende adolescenten met ADHD.

Vaak levert een combinatie van medicatie en niet-medicamenteuze interventies goede resultaten op. Afhankelijk van de behandeling die het meest geschikt wordt geacht, kan verbetering worden opgemerkt in een vrij korte periode van twee tot drie weken tot twee tot drie maanden. Een geschikte behandeling voor ADHD kan dus de symptomen verlichten of op zijn minst de ernst en frequentie aanzienlijk verminderen, waardoor veel mensen met deze aandoening veel verlichting krijgen. Er zijn ook dingen die mensen met ADHD kunnen doen om de behandeling effectiever te maken. Aangezien stoffen als alcohol en illegale drugs ADHD kunnen verergeren, moeten ze worden vermeden. Andere tips om ADHD-symptomen te beheersen, zijn onder andere voldoende slapen, visuele technieken gebruiken en herinneringen zoeken van ouders of leerkrachten om respectievelijk taken en opdrachten te onthouden.

Mensen met een ADHD hebben mogelijk ook behandeling nodig voor andere emotionele problemen. Depressie en angst zijn vaak in verband gebracht met ADHD, evenals alcohol- en drugsmisbruik. Recent onderzoek suggereert ook dat zelfmoordpogingen vaker voorkomen bij mensen met ADHD. Gelukkig kunnen deze problemen die verband houden met ADHD effectief worden overwonnen, net als een aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit zelf. Helaas zoeken en ontvangen veel tieners met ADHD geen behandeling.

Wat zijn complicaties van ADHD bij tieners? Is het mogelijk om tiener ADHD te voorkomen? Wat is de prognose van ADHD bij tieners?

Er zijn veel mogelijke complicaties geassocieerd met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. Mensen met ADHD hebben bijvoorbeeld meer academische risico's en gedragsproblemen zoals disciplinaire problemen, het niet halen van een cijfer, spijbelen, worden uitgezet, afhaken en niet doorgaan naar de universiteit. Tieners met deze aandoening kunnen meer ongelukken hebben, zowel tijdens het autorijden als anders. Vooral als ze niet worden behandeld, lopen mensen met ADHD het risico problemen te hebben met functioneren op het werk, in relaties en in de samenleving in het algemeen. Tieners met de aandoening ervaren ook meer betrokkenheid bij het jeugdrechtsysteem.

ADHD bij de preventie van tieners

Aangezien milieu- en sociale beledigingen zoals drugsgebruik door de moeder en medische en emotionele problemen risicofactoren zijn voor het ontwikkelen van ADHD, kan preventie of behandeling van die problemen helpen bij het voorkomen van ADHD. Ook kan vroege behandeling van mensen met ADHD de impact van de aandoening op het leven van de persoon verminderen naarmate ze volwassen worden.

ADHD bij de prognose van tieners

ADHD kan ook een aanzienlijk effect hebben op de stemming, het gedrag, de relaties, school, werk en andere aspecten van het leven van degenen die het hebben. Mensen met ADHD hebben bijvoorbeeld meer kans op een depressieve ziekte dan mensen zonder. Positief is dat uit onderzoek blijkt dat bij behandeling tijdens de kindertijd of adolescentie in plaats van te wachten tot de volwassenheid, personen met ADHD de neiging hebben minder vaak andere psychiatrische aandoeningen te ontwikkelen dan volwassenen die niet worden behandeld tot de volwassen leeftijd.

Ondersteuningsgroepen en counseling voor ADHD bij tieners

Zijn er steungroepen voor mensen met ADHD?

CHADD (kinderen en volwassenen met aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit): http://www.chadd-mc.org

Waar kunnen mensen aanvullende informatie vinden over ADHD?

American Academy of Child and Adolescent Psychiatry
http://www.aacap.org

American Counseling Association
http://www.counseling.org

American Psychiatric Association
http://www.psych.org

American Psychological Association
http://helping.apa.org

Nationale Vereniging van maatschappelijk werkers
http://www.naswdc.org

National Mental Health Association
http://www.nmha.org