Cognitieve tekorten & verstandelijke beperking: betekenis & behandeling

Welke feiten moet ik weten over cognitieve tekorten of intellectuele handicaps?

• Cognitieve tekorten, ook wel intellectuele handicaps genoemd, is een aandoening die begint in de kindertijd waarbij mensen aanzienlijke beperkingen vertonen in hun vermogen om te leren en te functioneren.

Is cognitieve stoornissen een psychische aandoening?

• De twee systemen die het meest worden gebruikt om personen met een verstandelijke beperking te categoriseren, zijn die van de American Association on Intellectual and Developmental Disabilities (AAIDD) en de American Psychiatric Association (DSM-IV-TR).
• De DSM-IV verdeelt personen met een verstandelijke beperking in graden van ernst op basis van hun niveau van aantasting (mild, matig, ernstig of diepgaand) in intellectueel functioneren, terwijl de AAMR individuen classificeert op hun vermogen om te functioneren in een inclusieve omgeving en definieert de mate van ernst (intermitterend, beperkt, uitgebreid of doordringend) op basis van de benodigde patronen en intensiteit van de ondersteuning.

Wat zijn de tekenen van cognitieve stoornissen?

• Ongeveer 5% van de bevolking heeft cognitieve tekorten en de meeste van deze personen vallen in de categorie met een mild bereik.
• Soms kan gedacht worden dat kinderen met aandachtstekorten, leerstoornissen, communicatiestoornissen of pervasieve ontwikkelingsstoornissen een verstandelijke beperking hebben.
• Om een ​​juiste diagnose te stellen, moeten alle kinderen met een patroon van vertraagde of abnormale ontwikkeling of leren uitgebreid psycho-educatief testen ondergaan.

Wat zijn de oorzaken van cognitieve tekorten?

Cognitieve tekorten hebben bij veel mensen geen aanwijsbare oorzaak. Met een uitgebreide evaluatie kan echter de specifieke oorzaak van ongeveer de meeste gevallen van ernstige tekorten worden vastgesteld.

De oorzaken van cognitieve handicaps zijn over het algemeen onderverdeeld in prenatale, perinatale en postnatale factoren.

• Prenatale oorzaken (die vóór de geboorte optreden) kunnen genetische afwijkingen, infecties, blootstellingen aan stoffen die geboorteafwijkingen veroorzaken en misvormingen van het centrale zenuwstelsel omvatten Het syndroom van Down en het fragiele X-syndroom behoren tot de meest voorkomende genetische oorzaken van intellectuele handicaps.
• Perinatale oorzaken (die zich voordoen rond het tijdstip van geboorte) kunnen foetale ondervoeding, vroeggeboorte en verminderde zuurstof naar de hersenen omvatten.
• Postnatale of verworven oorzaken (die na de pasgeborene periode) kunnen trauma (accidentele en niet-toevallige), verstikking, infecties, toxische inname, hersenschade, tumoren van het centraal zenuwstelsel of kanker, degeneratieve aandoeningen en omgevingsinvloeden (psychosociale deprivatie, ernstige ondervoeding) omvatten.

Wat zijn de symptomen van cognitieve tekorten?

• Vroeg in de kindertijd kan een ouder of andere verzorger opmerken dat een kind een wereldwijde ontwikkelingsachterstand heeft (vertragingen op alle gebieden van ontwikkeling, inclusief taal, wandelen, zelfzorgvaardigheden en / of imitatief spelen). Kinderen met ernstigere beperkingen of kinderen met duidelijke dysmorfe kenmerken worden vaak geïdentificeerd in het eerste levensjaar.
• Sommige ouders merken alleen een vertraging op bij hun kind nadat een jongere broer of zus de ontwikkelingsachterstand heeft ingehaald bij het kind.
• In andere gevallen kan het kind eerst gedragsproblemen (zoals problemen met zindelijkheidstraining) vertonen, die uiteindelijk onder de aandacht van een medische professional kunnen komen en verband kunnen houden met vertragingen in de ontwikkeling.
• Met minder significante beperkingen kan het eerste teken van een cognitief tekort moeilijkheden op school zijn. Het kind kan bijvoorbeeld moeite hebben met leren lezen en rekenen.

Wanneer medische hulp zoeken voor cognitieve tekorten

Ontwikkelingsvertragingen

Een kind moet worden geëvalueerd zodra een ontwikkelingsachterstand wordt vermoed. De wet op individuen met een handicap (IDEA) verplicht alle kinderen het recht te hebben op passend onderwijs, ongeacht hun eventuele handicap. Voor kinderen van drie tot drie jaar met een ontwikkelingsachterstand heeft elke staat dus een programma dat hen gratis evalueert en behandelt. Voor kinderen ouder dan drie jaar zijn de afzonderlijke schooldistricten verantwoordelijk voor de evaluatie en behandeling van het kind. Kinderen kunnen worden geëvalueerd in de volgende vaardigheidsgebieden:

• Sociaal-emotionele
• Adaptief (mogelijkheid om zich aan te passen aan veranderingen)
• Cognitief (bewustzijn en oordeel)
• Taal
• Bruto motor (controle van grote bewegingen)
• Fijne motor (controle van kleine bewegingen)

Vroege evaluaties kunnen ontwikkelingsachterstanden detecteren en leiden tot het aanbieden van interventiediensten. Deze diensten zijn ontworpen om kinderen te helpen bij het opbouwen van vaardigheden in deze tijd van de grootste hersenontwikkeling.

Naast een psycho-educatieve evaluatie, moet het kind met ontwikkelingsachterstanden een medische evaluatie hebben. In sommige gevallen kan een specifieke oorzaak voor de cognitieve stoornissen worden geïdentificeerd. Als een oorzaak wordt gevonden, kunnen dit gevolgen hebben voor de gezondheid van het kind, problemen met de gezinsplanning of beide. Het fragiele X-syndroom is bijvoorbeeld een aandoening die zich meestal bij jongens ontwikkelt en wordt geassocieerd met cognitieve tekorten die worden geërfd van de moeder van het kind. Meisjes kunnen ook worden beïnvloed, maar ze zijn meestal dragers, wat betekent dat ze de aandoening kunnen doorgeven aan hun kinderen.

Gedragsproblemen

Zowel kinderen als volwassenen met cognitieve tekorten hebben een hoger risico op zowel psychiatrische stoornissen als gedragsproblemen dan mensen in de algemene bevolking. Behandeling kan nodig zijn voor gedragsproblemen. Een kind kan bijvoorbeeld problemen hebben met het volgende:

• Aandacht
• Slaap
• Agressie
• Zelfbeschadigend gedrag

Psychologen en andere therapeuten kunnen sommige van deze problemen aanpakken door gedragsverandering. Andere kinderen kunnen baat hebben bij medicijnen die therapeutische en gedragsstrategieën mogelijk effectiever maken.

Kinderen met cognitieve tekorten doorlopen de puberteit op dezelfde leeftijd als die van hun leeftijdsgenoten zonder cognitieve tekorten. Tijdens de puberteit treden fysiologische en emotionele veranderingen op die vergelijkbaar zijn bij zowel kinderen met cognitieve tekorten als kinderen zonder cognitieve tekorten. Een kind met cognitieve tekorten heeft echter steeds moeilijker om te gaan met de sociale en emotionele eisen van de puberteit. Op dit moment kunnen kinderen met cognitieve tekorten agressiever of oppositioneler worden. Bij meisjes kunnen hormonale methoden worden overwogen om de menstruatie te beheersen en hygiëneproblemen te verlichten.

Welke vragen moet ik de arts stellen over cognitieve tekorten

• Is de toestand van mijn kind geërfd? Wat is het risico dat als ik een ander kind heb, hij of zij dezelfde aandoening heeft?
• Hoe kan mijn kind zijn of haar grootste potentieel bereiken?
• Waar kan ik mijn kind laten beginnen met vroege interventiediensten?
• Waar kan ik terecht voor aanvullende informatie en assistentie?

Wat zijn de onderzoeken en tests om cognitieve tekorten te diagnosticeren?

Een psycholoog kan een cognitief tekort diagnosticeren door een reeks tests uit te voeren die de cognitieve ontwikkeling van het kind beoordelen.

• IQ-test (intelligence quotient): IQ-tests omvatten doorgaans een beoordeling van geheugen, taalontwikkeling, probleemoplossing, ruimtelijk vermogen, visueel-motorische vaardigheden en wiskundig redeneren. Een intelligentietest levert pas een stabiel resultaat op als een kind zes tot acht jaar oud is; cognitieve tests kunnen voorafgaand aan deze tijd worden afgenomen, maar de scores moeten met voorzichtigheid worden geïnterpreteerd omdat de scores kunnen veranderen met de leeftijd.
• Bayley Scales of Infant Development: deze test kan worden gebruikt om de ontwikkeling bij zuigelingen te beoordelen.
• Stanford-Binet Intelligence Scale of de herziene Wechsler Preschool en Primary Scale of Intelligence (WPPSI-R): deze tests kunnen worden gebruikt om het cognitieve vermogen bij kleuters te beoordelen.
• Wechsler-intelligentieschaal voor kinderen (WISC-IV): deze intelligentietest wordt meestal gebruikt om de cognitieve ontwikkeling bij schoolgaande kinderen te beoordelen.

Naast cognitief testen is een beoordeling van de adaptieve functie noodzakelijk. De Vineland Adaptive Behaviour Scales meten het niveau van onafhankelijk functioneren van een kind en bieden een percentielscore die het kind vergelijkt met andere kinderen van dezelfde leeftijd.

Naast cognitieve en adaptieve functietests, kan een arts een medische evaluatie aanbevelen. Dit kunnen gehoor- en zichttests en laboratoriumtests zijn, zoals een bloedloodniveautest, een screening op schildklierfunctie, een chromosoomanalyse met hoge resolutie, een DNA-sonde voor het fragiele X-syndroom of al het bovenstaande. Een MRI van de hersenen kan nodig zijn om te zoeken naar verschillen in de hersenen die een cognitief tekort kunnen verklaren. Soms kan een consult met een geneticus nuttig zijn om te bepalen of het kind een genetisch syndroom heeft en, zo ja, om te helpen bij gezinsplanning.

Zelfzorg thuis voor cognitieve tekorten

Sommige kinderen en volwassenen met cognitieve tekorten hebben thuis misschien slechts minimale ondersteuning nodig, terwijl anderen met meer significante tekorten mogelijk meer hulp nodig hebben. Een ouder of verzorger moet zich vroeg richten op het helpen van een kind om vaardigheden te ontwikkelen om voor zichzelf te zorgen.

Het kennen van de ontwikkelingsvaardigheden van een kind is nuttig om ervoor te zorgen dat de leer- en adaptieve eisen redelijk zijn en dat passende ondersteuning aanwezig is om het kind te helpen succesvol te zijn.

Wat is de medische behandeling voor cognitieve tekorten?

Er bestaat geen medische behandeling voor cognitieve tekorten; het volgende kan echter worden aangegeven:

• Voedingsinterventies kunnen nodig zijn voor sommige personen met specifieke aandoeningen, waaronder fenylketonurie, galactosemie en urine-ahornsiroop.
• Medicijnen worden vaak gebruikt bij kinderen en volwassenen met een verstandelijke beperking om psychiatrische stoornissen en gedragsproblemen te behandelen.
• Een arts kan speciale aandacht besteden aan de veel voorkomende medische complicaties die gepaard gaan met specifieke handicaps (bijvoorbeeld cardiale, oftalmologische, endocriene, orthopedische en hematologische complicaties bij het syndroom van Down).
• Sommige kinderen met cognitieve tekorten hebben een verhoogd risico op andere medische problemen, waaronder epileptische stoornissen, sensorische stoornissen (met name visuele stoornissen), cerebrale parese, voedingsproblemen en falen om te bloeien.

Wat zijn de medicijnen voor cognitieve tekorten?

Symptomen van cognitieve tekorten zoals agressie, slaapproblemen, aandachtstekorten en angst kunnen worden behandeld met medicijnen naast gedragsbenaderingen. Medicatie wordt vaak gebruikt bij kinderen en volwassenen met cognitieve tekorten voor de behandeling van psychiatrische aandoeningen en gedragsproblemen. Over het algemeen wordt medicamenteuze therapie gebruikt in combinatie met gedragsbehandelingen en wordt het beschouwd als slechts één onderdeel van een breed behandelplan.

Voorbeelden van dergelijke medicijnen zijn onder meer:

• Aandachtstekorten: stimulerende middelen zoals methylfenidaat (Ritalin) of dextroamfetamine
• Agressie, prikkelbaarheid, stereotypie: -Clonidine, guanfacine en antipsychotica zoals risperidon
• Angst: BuSpar, bupropion (Wellbutrin) en SSRI's zoals fluoxetine (Prozac) of sertraline (Zoloft) (SSRI's hebben onlangs een black box-waarschuwing ontvangen van de Amerikaanse Food and Drug Administration. Deze medicijnen kunnen het risico op suïcidaal denken en gedrag verhogen bij kinderen en moeten met voorzichtigheid worden gebruikt.)
• Slaap: Melatonine, clonidine

Wat zijn andere therapieën voor cognitieve tekorten?

Een verscheidenheid aan therapeuten en diensten, waaronder verpleegkundige diensten, ergotherapie, fysiotherapie, het gebruik van adaptieve apparatuur, logopedische therapie, voedingsadvisering, audiologische diensten, psychologische interventie, recreatietherapie en maatschappelijke dienstverlening, kunnen worden gebruikt om de bijbehorende beperkingen soms gezien met cognitieve handicaps. Regelmatig en speciaal onderwijs leraren bieden educatieve diensten. Als adolescenten en volwassenen hebben personen met cognitieve beperkingen mogelijk werkgelegenheidsdiensten en werk / beroepsopleidingen nodig; toegang tot sociale, recreatieve en recreatieve activiteiten (bijvoorbeeld speciale Olympische Spelen); vaardigheidstraining; en begeleid wonen.

Sommige van deze diensten kunnen worden verstrekt als een medisch voordeel of via het schoolsysteem als een educatieve behoefte wordt vastgesteld.

Wat is het vervolg op cognitieve tekorten?

Als een kind een genetisch syndroom heeft of kan hebben, is een periodieke evaluatie met een geneticus nuttig om te zien of er nieuwe syndromen of behandelingen zijn ontdekt.

Als bij een kind een ontwikkelingsachterstand wordt vastgesteld als peuter of kleuter, is een cognitieve beoordeling belangrijk wanneer het kind de schoolleeftijd bereikt om een ​​nauwkeurige IQ-score te behalen.

Hoe voorkom ik cognitieve tekorten?

Genetische counseling kan nuttig zijn bij gezinsplanning en bij het identificeren van erfelijke aandoeningen die cognitieve tekorten kunnen veroorzaken.

Vroege en frequente prenatale zorg helpt ervoor te zorgen dat er geen foetale ondervoeding optreedt. Prenatale zorg helpt ook bij het identificeren van bepaalde factoren die het risico op latere cognitieve stoornissen kunnen verhogen, zoals prematuriteit en spina bifida.

Ethanolgerelateerde geboorteafwijkingen vormen de meest voorkomende te voorkomen vorm van intellectuele achterstand bij kinderen in ontwikkelde landen. Twee tot 5% van de kinderen in de Verenigde Staten heeft een FASD als gevolg van prenatale blootstelling aan alcohol.

Wat is de prognose voor cognitieve tekorten?

De prognose of vooruitzichten voor een kind met cognitieve beperkingen zijn zeer individueel en worden beïnvloed door verschillende psychologische, medische, omgevings- en culturele factoren.

Intellectuele handicap is niet noodzakelijk een levenslange aandoening. Sommige kinderen met cognitieve beperkingen die worden onthuld door academische problemen, kunnen met passende diensten en interventies voldoende adaptieve vaardigheden ontwikkelen op andere gebieden van functioneren en niet langer het niveau van aantasting aantonen dat vereist is voor een diagnose van intellectuele handicap als ze volwassen zijn.

Het publiek blijft zich meer bewust worden van cognitieve handicaps en de mensen die erdoor worden getroffen. In 2005 werd de Individual Education Act (IDEA) opnieuw goedgekeurd door het Congres.

Ouders van kinderen met cognitieve tekorten zijn vaak sterke voorstanders van hun kinderen.

Ondersteuningsgroepen en counseling voor cognitieve tekorten

Ouderschap van een kind met een cognitief tekort kan emotioneel uitdagend zijn. De tijd van diagnose, evenals overgangstijden, zoals het begin van school en het afstuderen van middelbare school, kunnen bijzonder moeilijk zijn.

Steungroepen, zoals Families samen, kunnen nuttig zijn. Families Together verwijst ook naar een sociaal werkprogramma thuis en een informatie- en trainingsprogramma. "Het programma biedt training en informatie om personen met een handicap, en hun ouders, familieleden, voogden, advocaten of andere gemachtigde vertegenwoordigers, in staat te stellen om effectiever deel te nemen aan hun behoeften op het gebied van beroepsonderwijs, zelfstandig wonen en revalidatie." Contactinformatie kan worden verkregen bij het ministerie van onderwijs van elke staat of op de website.

Respijtzorg is ook belangrijk, zodat ouders tijd weg van hun kind kunnen doorbrengen en kunnen herstellen. Door goede respijtzorg kunnen ouders erop vertrouwen dat hun kind tijdens hun afwezigheid op de juiste manier wordt verzorgd.