Ct scan (cat scan) procedure bijwerkingen, doel, ct versus mri

• CT-scan (CAT-scan, geautomatiseerde axiale tomografie) Onderwerpgids

Wat is een CT-scan?

Wat is CT-scan?

CT- of CAT-scans zijn speciale röntgentests die dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam produceren met behulp van röntgenstralen en een computer. CT-scans worden ook wel geautomatiseerde axiale tomografie genoemd. CT werd onafhankelijk ontwikkeld door een Britse ingenieur genaamd Sir Godfrey Hounsfield en Dr. Alan Cormack. Het is een steunpilaar geworden voor het diagnosticeren van medische ziekten. Voor hun werk ontvingen Hounsfield en Cormack gezamenlijk de Nobelprijs in 1979.

CT-scanners werden voor het eerst geïnstalleerd in 1974. CT-scanners hebben het patiëntcomfort enorm verbeterd omdat een scan snel kan worden uitgevoerd. Verbeteringen hebben geleid tot afbeeldingen met een hogere resolutie, die de arts helpen bij het stellen van een diagnose. De CT-scan kan artsen bijvoorbeeld helpen om kleine knobbeltjes of tumoren te visualiseren, die ze niet kunnen zien met een gewone röntgenfilm.

Afbeelding van CT-scanapparaat.

CT Scan Feiten

• Met CT-scanbeelden kan de arts naar de binnenkant van het lichaam kijken, net zoals men naar de binnenkant van een brood zou kijken door het in plakjes te snijden. Dit type speciale röntgenfoto maakt in zekere zin "foto's" van plakjes van het lichaam, zodat artsen recht naar het interessegebied kunnen kijken. CT-scans worden vaak gebruikt om de hersenen, nek, wervelkolom, borst, buik, bekken en sinussen te evalueren.
• CT is een veelgebruikte procedure. Scanners worden niet alleen op röntgenafdelingen van ziekenhuizen gevonden, maar ook op poliklinieken.
• CT heeft een revolutie teweeggebracht in de geneeskunde omdat het artsen in staat stelt ziekten te zien die in het verleden vaak alleen bij operaties of bij autopsie konden worden gevonden. CT is niet-invasief, veilig en wordt goed verdragen. Het biedt een zeer gedetailleerde kijk op veel verschillende delen van het lichaam.
• Als je kijkt naar een standaard röntgenfoto of röntgenfoto (zoals een röntgenfoto van de borst), lijkt het alsof ze door het lichaam kijken. CT en MRI lijken op elkaar, maar bieden een veel ander beeld van het lichaam dan een röntgenfoto. CT en MRI produceren dwarsdoorsnedebeelden die het lichaam lijken te openen, zodat de arts het van binnenuit kan bekijken. MRI gebruikt een magnetisch veld en radiogolven om beelden te produceren, terwijl CT röntgenstralen gebruikt om beelden te produceren. Gewoon X-stralen zijn een goedkope, snelle test en zijn nauwkeurig in het diagnosticeren van dingen zoals longontsteking, artritis en fracturen. CT en MRI zijn beter om zachte weefsels zoals de hersenen, lever en buikorganen te evalueren, en om subtiele afwijkingen te visualiseren die misschien niet zichtbaar zijn bij reguliere röntgentests.
• Mensen hebben vaak CT-scans om een ​​afwijking die is waargenomen bij een andere test, zoals een röntgenfoto of een echografie, verder te evalueren. Ze kunnen ook een CT hebben om te controleren op specifieke symptomen zoals pijn of duizeligheid. Mensen met kanker kunnen een CT hebben om de verspreiding van ziekten te evalueren.
• Een hoofd- of hersen-CT wordt gebruikt om de verschillende hersenstructuren te evalueren om te zoeken naar een massa, beroerte, bloedingsgebied of abnormaliteit van bloedvaten. Het wordt soms ook gebruikt om naar de schedel te kijken.
• Een nek-CT controleert de zachte weefsels van de nek en wordt vaak gebruikt om een ​​knobbeltje of massa in de nek te bestuderen of om te zoeken naar vergrote lymfeklieren of klieren.
• CT van de borst wordt vaak gebruikt om een ​​afwijking op een gewone röntgenfoto van de borst verder te bestuderen. Het wordt ook vaak gebruikt om te zoeken naar vergrote lymfeklieren.
• Abdominale en bekken CT kijkt naar de buik- en bekkenorganen (zoals de lever, milt, nieren, pancreas en bijnieren) en het maagdarmkanaal. Deze studies worden vaak opgedragen om te controleren op een oorzaak van pijn en soms om een ​​afwijking op te volgen die bij een andere test wordt waargenomen, zoals een echografie.
• Een sinus-CT-onderzoek wordt gebruikt om zowel de sinusziekte te diagnosticeren als om een ​​vernauwing of obstructie in de sinusdrainage te detecteren.
• Een CT-test van de wervelkolom wordt meestal gebruikt om een ​​hernia of vernauwing van het wervelkanaal (stenose van de wervelkolom) te detecteren bij mensen met nek-, arm-, rug- en / of beenpijn. Het wordt ook gebruikt om een ​​breuk of breuk in de wervelkolom te detecteren.

CT-scanrisico's en bijwerkingen

CT-scan is een procedure met een zeer laag risico.

• De patiënt wordt blootgesteld aan straling tijdens een CT-scan. Het is echter een veilig niveau.
• Het grootste potentiële risico is met een contrast (ook wel kleurstof genoemd) injectie die soms wordt gebruikt bij CT-scanning. Dit contrast kan helpen normale weefsels van abnormale weefsels te onderscheiden. Het helpt ook om bloedvaten te onderscheiden van andere structuren zoals lymfeklieren. Zoals elk medicijn, kunnen sommige mensen een ernstige allergische reactie op het contrast hebben. De kans op een fatale reactie op het contrast is ongeveer 1 op 100.000. Degenen met een verhoogd risico kunnen een speciale voorbehandeling nodig hebben en moeten de test in een ziekenhuisomgeving ondergaan. Iedereen die eerder een contrastreactie of ernstige allergische reactie op andere medicijnen heeft gehad, astma of emfyseem heeft, of een ernstige hartaandoening heeft, heeft een verhoogd risico op een contrastreactie en wordt voor het examen doorverwezen naar een röntgenafdeling van het ziekenhuis. Naast een allergische reactie kan de intraveneuze kleurstof de nieren beschadigen, vooral als een persoon al een marginale nierziekte heeft. Gewoonlijk wordt de patiënt geadviseerd om veel vloeistoffen te drinken om de kleurstof uit hun systeem te spoelen.
• Telkens wanneer een injectie in een ader wordt gedaan, bestaat het risico dat het contrast buiten de ader onder de huid lekt. Als een groot deel van het contrast onder de huid lekt, kan dit in zeldzame gevallen de huid afbreken.

Voorbereiding CT-scan

Als een patiënt een contrastinjectie krijgt, moet hij of zij een paar uur voor de CT-scan niets te eten of drinken hebben, omdat de injectie maagklachten kan veroorzaken. Om de contrastinjectie te ontvangen, wordt een IV vlak voor de scan in de arm ingebracht. Het contrast komt dan het lichaam binnen via de IV.

Voorafgaand aan de meeste CT-scans van de buik en het bekken, is het belangrijk om een ​​oraal contrastmiddel te drinken dat verdund barium bevat. Dit contrastmiddel helpt de radioloog het maagdarmkanaal (maag, kleine en grote darm) te identificeren, afwijkingen van deze organen te detecteren en deze structuren te scheiden van andere structuren in de buik. De patiënt wordt gevraagd iets minder te drinken dan een liter verdeeld over 1, 5 tot 2 uur.

Tijdens de procedure

De meeste CT-scans worden uitgevoerd als poliklinische procedure. Omdat ze geen ziekenhuisopname nodig hebben, heeft de patiënt de test en gaat dan naar huis.

• De CT-scanner ziet eruit als een grote donut met een smalle tafel in het midden. In tegenstelling tot MRI, waarbij de patiënt in de tunnel van de scanner zou worden geplaatst, ervaart de patiënt bij het ondergaan van een CT-scan zelden claustrofobie vanwege de openheid van de donutvorm van de scanner. Meestal ligt de patiënt op zijn rug op de tafel, die door het midden van de machine beweegt. De patiënt beweegt eerst met de kop of eerst met de voeten, afhankelijk van het deel van het lichaam dat wordt gescand. Voor bepaalde scans zoals sinussen en middenoor, lag de patiënt op zijn buik en ging hij eerst door het hoofd.
• De patiënt moet onbeweeglijk blijven gedurende de duur van het onderzoek, dat meestal slechts enkele minuten is. De hele procedure, inclusief het instellen, de scan zelf, het controleren van de foto's en het verwijderen van de IV indien nodig, duurt 15 tot 45 minuten, afhankelijk van welk lichaamsdeel wordt gescand.
  • Voor sommige onderzoeken wordt de patiënt gevraagd zijn adem maximaal 20 seconden in te houden.
  • Er mag geen metaal worden gedragen.
  • Welke kleding de patiënt draagt, hangt af van de aard van het onderzoek. Voor een CT-scan van de borst, buik of bekken bijvoorbeeld, verandert de patiënt meestal in een ziekenhuisjas. Voor een CT-scan van het hoofd kan de patiënt normale straatkleding dragen.
  • Sedatie is zelden nodig. De machine is stil, dus de patiënt hoort tijdens de test een stille whirr.
  • De technoloog is in de volgende kamer en kan de patiënt door een groot raam observeren.

Na de procedure

Als de patiënt een contrastinjectie kreeg, wordt de IV uit de arm verwijderd voordat hij naar huis gaat. Er mogen geen nadelige effecten zijn van de scan of de contrastinjectie. In de zeldzame omstandigheid dat de patiënt verdoving heeft ontvangen, worden ze naar huis gestuurd zodra ze wakker en alert zijn. Iemand zal de patiënt echter naar huis moeten rijden.

De CT-scan wordt geïnterpreteerd door een radioloog, een arts die is opgeleid om verschillende röntgenonderzoeken te interpreteren. De resultaten worden doorgestuurd naar de arts. Hoe snel de arts het rapport ontvangt, hangt af van het beeldvormingscentrum waar het onderzoek wordt uitgevoerd.

Een CT-scan van de nek.

Wanneer moet u medische hulp zoeken?

De reactie op het contrast is bijna altijd onmiddellijk, dus het is zeer zeldzaam om een ​​reactie te hebben nadat de patiënt de faciliteit verlaat. Als een patiënt echter denkt dat ze een vertraagde reactie op het contrast hebben, moeten ze de faciliteit bellen waar ze het examen hebben gehad.

Symptomen zijn onder meer jeuk en ademhalingsmoeilijkheden of slikken. Als er contrast onder de huid lekt, moet de patiënt zoeken naar verhoogde roodheid, zwelling of pijn. Vaak wordt patiënten gevraagd de volgende dag terug te komen zodat hun huid kan worden gecontroleerd. Er zijn geen bijwerkingen van het onderzoek zelf, maar patiënten met meerdere CT-scans moeten de blootstelling aan straling met hun arts bespreken.