Aandoeningen die de slaap verstoren: oorzaken en typen parasomnie

Wat zijn de aandoeningen die de slaap verstoren (parasomnieën)?

Wat is de medische definitie van parasomnia?

Parasomnieën zijn verstorende slaapgerelateerde aandoeningen. Ze worden gekenmerkt door ongewenst fysiek of verbaal gedrag of ervaringen. Parasomnieën treden op in samenhang met slaap, specifieke slaapstadia (zie Slaap: de basis begrijpen) of slaap-wakkere overgangsfasen.

Parasomnieën kunnen worden onderverdeeld in de volgende categorieën:

• Primaire parasomnieën zijn de aandoeningen van slaaptoestanden. Ze worden verder geclassificeerd volgens het slaapstadium waarin ze ontstaan: snelle oogbeweging (REM) (een slaapstadium waarin de ogen snel bewegen en dromen optreedt) of niet-snelle oogbeweging (NREM) (slaapstadium in welke oogbewegingen niet plaatsvinden. Zie Slaap: inzicht in de basisprincipes voor meer informatie over de slaapfasen.
• Secundaire parasomnieën zijn aandoeningen van andere orgaansystemen die zich tijdens de slaap kunnen manifesteren, bijvoorbeeld epileptische aanvallen (convulsies), ademhalingsdyskinesieën (moeilijkheden bij het uitvoeren van ademhalingsbewegingen), aritmieën (abnormale hartritmes) en gastro-oesofageale reflux (voedsel of vloeistof die uit de maag opzwelt in de voedselpijp).

De 4 parasomnie slaapstoornissen die worden besproken, zijn nachtmerrie, slaapterreurstoornis, slaapwandeling (somnambulisme) en REM-slaapgedragstoornis. Twee extra aandoeningen geclassificeerd als slaapgerelateerde bewegingsstoornissen zijn rusteloze benen syndroom (RLS) en periodieke ledematen bewegingsstoornis (PLMD).

Wat zijn de meest voorkomende soorten slaapstoornissen?

Nachtmerrie stoornis

Nachtmerrie-stoornis wordt ook wel droomangstaanval genoemd. De meeste patiënten met nachtmerrie zijn kinderen, hoewel sommige volwassenen ze kunnen vertonen na traumagerelateerde gebeurtenissen. Nachtmerries zijn angstaanjagende dromen die optreden tijdens de REM-slaap en worden geassocieerd met een toename van de hartslag (tachycardie), een toename van de ademhaling (tachypneu), overvloedig zweten en opwinding. Meestal herinnert de patiënt de enge droom in detail en reageert hij op rustgevend en troostend door een ouder of verzorger.

Slaap terreurstoornis

Slaapstoornis wordt gekenmerkt door extreme paniek en een plotselinge, luide, doodsbange schreeuw tijdens de slaap, die kan worden gevolgd door fysieke activiteiten zoals het raken van objecten of het in en uit de slaapkamer gaan. Personen met deze aandoening kunnen zichzelf verwonden. Slaapterreur is een opwindingsstoornis die voornamelijk optreedt tijdens fase III van NREM-slaap. De daaropvolgende herinnering aan de afleveringen vindt niet plaats of is gedeeltelijk. Het evenement is vaak stressvoller voor de ouder of omstander, omdat het individu technisch nog slaapt.

Slaapwandeling

Patiënten met slaapwandelstoornis vertonen complexe automatische gedragingen, zoals doelloos ronddwalen, objecten zonder enig doel dragen, naar buiten gaan en andere activiteiten van verschillende complexiteit en duur uitvoeren (zelfs autorijden). Personen met de aandoening hebben meestal hun ogen wijd open in een starende blik. Ze kunnen mompelen; communicatie met een persoon die aan het slaapwandelen is, is meestal slecht of onmogelijk. Deze aandoening treedt op in de langzame golfstadia van NREM-slaap. Veiligheidsbewaking van de slaapomgeving is een belangrijke overweging. Alarmen op deuren en ramen en poorten op trappen kunnen indien nodig worden geplaatst.

REM slaapstoornis

Patiënten met REM-slaapgedragsstoornis (RBD) handelen duidelijk veranderde dromen uit die levendig, intens, boordevol actie en gewelddadig zijn. Droombepalend gedrag omvat praten, schreeuwen, slaan, schoppen, zitten, uit bed springen, arm zwaaien en grijpen. Een acute vorm kan optreden tijdens ontwenning van ethanol of sederende hypnotische geneesmiddelen. Zie REM-slaapgedragstoornis.

Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis

Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis worden geclassificeerd als slaapgerelateerde bewegingsstoornissen. Het zijn veel voorkomende aandoeningen die vaak naast elkaar kunnen bestaan. Het primaire symptoom van rusteloze benen syndroom is slapeloosheid (onvermogen om te slapen), terwijl periodieke beenbewegingsstoornis een algemeen erkende oorzaak is van overmatige slaperigheid overdag. Er is een hoge correlatie tussen patiënten met het rusteloze benen syndroom en een periodieke ledemaatbewegingsstoornis, maar ze zijn niet hetzelfde.

Wat veroorzaakt slaapstoornissen?

Er zijn weinig of geen specifieke oorzaken voor parasomnieën, maar elk type parasomnia heeft een aantal predisponerende factoren. Ze zijn als volgt:

Nachtmerrie stoornis

• Persoonlijkheidsstoornissen
• Relatieproblemen
• Andere stressoren
• Geneesmiddelen, bijvoorbeeld levodopa, bèta-adrenerge geneesmiddelen en intrekking van REM-onderdrukkende medicijnen

Slaap terreurstoornis

• Koorts
• Slaaptekort (gebrek aan slaap)
• CNS depressieve medicijnen

Slaapwandeling

• Mogelijke erfelijke / familiale trend
• Geneesmiddelen, bijvoorbeeld thioridazine, fluphenazine, perphenazine, desipramine, chloorhydraat en lithium
• Koorts
• Slaapgebrek en obstructieve slaapapneu (aandoening waarbij de ademhaling tijdelijk stopt tijdens het slapen)
• Andere aandoeningen die de slow-wave slaap verstoren
• Interne stimuli, zoals een volle urineblaas
• Externe stimuli, zoals geluiden

REM slaapstoornis

• Meestal geen bekende oorzaak
• Vaker gevonden bij mannen ouder dan 50 jaar met andere neurologische aandoeningen
• Is in verband gebracht met sommige neurodegeneratieve aandoeningen, waaronder de ziekte van Parkinson, narcolepsie en andere neurologische aandoeningen, waaronder dementie (progressief verlies van intellectuele functies), subarachnoïdale bloeding (lekkage van bloed in de ruimte rondom de hersenen), ischemische cerebrovasculaire aandoeningen (hersendisfunctie door verminderde bloedtoevoer), olivopontocerebellaire degeneratie (hersenziekte), multiple sclerose (ziekte van het centrale zenuwstelsel) en neoplasmata van de hersenstam (tumor)

Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis

• Meestal geen bekende oorzaak
• Lage ferritine leves en bloedarmoede door ijzertekort (hoeveelheid hemoglobine is minder dan normaal)
• Zwangerschap, menstruatie en menopauze
• Chronisch nierfalen
• Artrose van de heupen en knieën
• Geneesmiddelen, bijvoorbeeld cafeïne, tricyclische antidepressiva, selectieve serotonine heropname remmers en dopamine-receptor-blokkerende geneesmiddelen
• Neurologische aandoeningen
• Perifere neuropathieën (aandoening die elk segment van het zenuwstelsel aantast)
• Verschillende oorzaken van myelitis
• Postpolio-syndroom
• Ziekten van het ruggenmerg
• Aandoeningen van het lumbale / sacrale gebied

Wat zijn slaapstoornis symptomen?

De symptomen geassocieerd met elk subtype van de parasomnieën zijn als volgt:

Nachtmerrie stoornis

• Persoon klaagt over een beangstigende droom.
• Opwinding tijdens de droom is gebruikelijk.
• De aanwezigheid van een droom is het essentiële kenmerk dat nachtmerrie-stoornis onderscheidt van slaapterreur-stoornis.

Slaap terreurstoornis

• Een slaapterreur wordt gekenmerkt door een plotselinge opwinding.
• Gewoonlijk schreeuwt of schreeuwt de persoon terwijl hij of zij wordt gewekt.
• De persoon heeft een verhoogde hartslag, een toename van de ademhaling, blozen, zweten en een verhoogde spierspanning.
• De persoon reageert routinematig niet op externe prikkels en is bij het ontwaken verward, gedesoriënteerd en herinnert zich de gebeurtenis niet.
• Ongepaste spraak of urineren is gemeld bij het evenement.

Slaapwandeling

• Afleveringen van slaapwandelen worden geassocieerd met gedrag dat varieert van gewoon rechtop in bed zitten tot wandelen, mogelijk met geassocieerd complex gedrag zoals eten. Sprekend gedrag is ook opgemerkt tijdens afleveringen van slaapwandelen.
• Bij het ontwaken is de persoon meestal in de war en herinnert de gebeurtenis zich niet.
• De gebeurtenis kan spontaan worden beëindigd of de persoon kan naar bed terugkeren of ergens anders gaan liggen en gaan slapen zonder wakker te worden uit de slaap.

REM slaapstoornis

• Het belangrijkste kenmerk van deze aandoening is het handelen uit dromen. Het gedrag kan ponsen, schoppen, springen en van het bed lopen. De meest voorkomende reden voor medisch overleg is letsel aan de bedpartner, hoewel de effecten van slaapverstoring ook een dergelijk overleg kunnen veroorzaken. De gebeurtenis vindt plaats tijdens de REM-slaap.
• Bij personen met een REM-slaapgedragstoornis treden opwinding van slaap tot alertheid en oriëntatie snel op, en ze herinneren zich meestal levendig hun dromen.
• Na het ontwaken zijn het gedrag en de interacties van de persoon normaal.
• Er zijn acute (korte) en chronische (lange) vormen. De acute vorm kan ontstaan ​​tijdens ontwenning van ethanol of sedatief-hypnotisch misbruik en met anticholinerge en andere medicijnintoxicatie. De chronische vorm presenteert voor evaluatie na observaties van bedpartners.
• Ondanks nachtelijk gedrag ontwikkelen weinig personen overmatige slaperigheid of vermoeidheid overdag.

Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis

• Personen met rusteloze benen syndroom beschrijven ongemak in de benen, met behulp van termen, zoals "trekken, schroeien, kruipen, kruipen en saai" om deze sensaties te beschrijven. De symptomen treden meestal op voor het slapengaan of tijdens andere perioden van inactiviteit. Deze pijnlijke symptomen worden verlicht door de benen te bewegen, rond te lopen, over de benen te wrijven, de benen samen te knijpen of te strelen en door warme douches of baden te nemen. De symptomen kunnen tijdens het leven van de persoon afnemen en afnemen.
• Personen met rusteloze benen syndroom vaak aanwezig met klachten van slapeloosheid (onvermogen om te beginnen of weer in slaap te vallen), en in ernstige gevallen kan de aandoening depressie en zelfmoordgedachten veroorzaken.
• Periodieke ledematenbewegingsstoornis treedt voornamelijk op tijdens slaap. Deze aandoening wordt beschreven als ritmische extensie van de grote teen, geassocieerd met dorsiflexie (opwaartse beweging) van de enkel en lichte flexie (buiging) van de knie en heup. Omdat een periodieke bewegingsstoornis van de ledematen optreedt tijdens de slaap, worden de symptomen vaak niet opgemerkt door de persoon. Getroffen personen klagen vaak overmatige slaperigheid overdag, aanvankelijk tijdens passieve activiteiten, zoals tv kijken, passagier zijn in een auto of lezen. In latere stadia kan men overdag slaperig worden tijdens activiteiten waarbij alertheid vereist is, zoals autorijden, machines bedienen of praten met mensen.
• Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis kunnen zelfs tijdens de kindertijd voorkomen en kunnen zich klinisch voordoen als aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit of als groeipijnen.
• Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis zijn aanwezig in een aanzienlijk percentage van zwangere vrouwen en exacerbaties worden waargenomen tijdens de menstruatie en de menopauze.
• Deze aandoeningen zijn geassocieerd met tal van neurologische aandoeningen, zoals perifere neuropathie, postpoliosyndroom en ruggenmergpathologie (ziekte).
• Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis treffen 20-40% van de personen met chronisch nierfalen (nier) die dialyse ondergaan.
• Een geschiedenis van bloedarmoede door ijzertekort komt ook vaak voor bij personen met rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis.

Wat zijn de onderzoeken en tests voor slaapstoornissen?

Dit zijn de belangrijkste items voor de evaluatie van parasomnia:

• Interview de persoon en zijn of haar bedpartner
• Beoordeling van medische dossiers
• Ingewikkelde details over slaap-waakpatronen
• Medische geschiedenis
• Psychiatrische geschiedenis
• Geschiedenis van alcohol- en drugsgebruik
• Familiegeschiedenis
• Verleden of huidige geschiedenis van fysiek, seksueel en emotioneel misbruik
• Psychiatrische en neurologische interviews en onderzoeken

Polysomnografie (slaaptest)

Deze test wordt meestal uitgevoerd in een slaapstudiecentrum. De patiënt slaapt in het midden en de volgende parameters worden bewaakt:

• Elektrische activiteit van de hersenen (electroencephalogram)
• Elektrische activiteit van het hart (elektrocardiogram)
• Bewegingen van de spieren (elektromyogram)
• Oogbewegingen (electrooculogram)

Deze parameters worden gemonitord terwijl de persoon de verschillende slaapfasen doorloopt. Karakteristieke patronen van de elektroden worden vastgelegd terwijl de persoon wakker is met gesloten ogen en tijdens de slaap. Continue audiovisuele opname bewaakt fysieke activiteit tijdens de slaap.

Slaapquiz IQ

Wat is de behandeling slaapstoornissen?

Deze maatregelen voor slaaphygiëne zijn belangrijk voor alle parasomnieën:

• Ga elke avond op dezelfde tijd naar bed.
• Gebruik het bed alleen om te slapen en intimiteit.
• Vermijd dutten.
• Vermijd stress, vermoeidheid en slaapgebrek.
• Vermijd krachtige activiteit voor het slapengaan, hoewel een korte periode van aerobe activiteit 4 uur voor het slapengaan nuttig kan zijn.
• Vermijd sigaretten, alcohol en overmatige cafeïne.

Over het algemeen moeten bij een diagnose van slaapwandelen de volgende voorzorgsmaatregelen worden genomen:

• Verwijder mogelijk gevaarlijke items.
• Laat de persoon indien mogelijk in een slaapkamer op de begane grond slapen.
• Vergrendel de deuren en ramen.
• Bedek glazen ramen met zware gordijnen.
• Plaats een alarm of bel op de slaapkamerdeur.

Benzodiazepines, die worden gebruikt voor slapeloosheidssituaties waarbij een persoon wakker wordt na het in slaap vallen, zoals estazolam (ProSom), zijn veilig en opmerkelijk effectief gebleken bij volwassenen met slaapwandelen en slaapverschrikkingen.

REM slaapstoornis

Behandeling voor REM-slaapgedragsstoornis wordt gestart met clonazepam (Klonopin) bij 0, 5-1, 5 mg voor het slapengaan. Clonazepam is opmerkelijk effectief in het beheersen van zowel de gedrags- als de droomgestoorde componenten van de REM-slaapgedragstoornis. Het is aangetoond dat dit medicijn op de lange termijn gunstig is. Staken van het geneesmiddel resulteert vaak in een snelle terugval.

Tricyclische antidepressiva worden af ​​en toe gebruikt bij de behandeling van REM-slaapgedrag. Imipramine is gebruikt, maar de effecten zijn onvoorspelbaar.

Verschillende rapporten van levodopa / carbidopa, gabapentine, pramipexol en clonidine zijn gepubliceerd, maar het voordeel van deze geneesmiddelen is niet systematisch geëvalueerd.

Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis

Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis worden behandeld met 3 klassen medicijnen. Richtlijnen voor behandeling zijn als volgt:

• Geneesmiddelen tegen parkinson, zoals levodopa / carbidopa, bromocriptine, ropinirol (Requip), pergolide (Permax) en pramipexol (Mirapex) zijn gebruikt.
• Benzodiazepines, vooral clonazepam zijn effectief geweest. Andere gebruikte benzodiazepinen zijn diazepam, temazepam en lorazepam.
• Opiaten, zoals codeïne, oxycodon, methadon en propoxyfeen, zijn andere geneesmiddelen die zijn gebruikt.
• Dopamine-agonisten, zoals levodopa of pergolide, kunnen effectief zijn, maar de effectiviteit kan niet duren, en sommige personen kunnen bijwerkingen niet verdragen.
• Andere geneesmiddelen die effectiviteit hebben aangetoond, zijn clonidine of anticonvulsiva, zoals carbamazepine, valproaat en gabapentine.
• Verschillende studies hebben de werkzaamheid gerapporteerd van verschillende medicijnen die tot de bovengenoemde groepen behoren, maar vergelijkende studies tussen verschillende klassen medicijnen of zelfs individuele medicijnen bestaan ​​niet. Daarom moeten personen een medicijn krijgen en, als er geen reactie wordt opgemerkt, moeten ze op een ander medicijn van dezelfde klasse of een andere klasse worden geplaatst.
• Een combinatie van medicijnen kan nodig zijn in meer ernstige gevallen. Sommige personen die niet alleen op benzodiazepinen, alleen levodopa of een combinatie van beide reageren, kunnen met opiaten worden behandeld.
• Men moet de kleinst mogelijke dosis krijgen en moet nauwlettend worden geobserveerd voor de ontwikkeling van afhankelijkheid. De ervaring leert dat de incidentie van misbruik, tolerantie of verslaving aan opiaten of benzodiazepines bij personen met het ernstige rusteloze benen syndroom onbeduidend lijkt. De invaliderende toestand van het ernstige rusteloze benen syndroom moet agressief worden behandeld.
• Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis zijn chronische aandoeningen die langdurige medicamenteuze therapie vereisen. Sommige personen kunnen overdag symptomen van rusteloze benen ontwikkelen en dit kan worden behandeld met gecontroleerde afgifte van levodopa / carbidopa die 's avonds en' s morgens wordt toegediend.
• Vermijden van bepaalde medicijnen, zoals tricyclische antidepressiva, fluoxetine of lithium, kan nuttig zijn omdat deze medicijnen over het algemeen de symptomen van rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis verergeren.
• Een afname in ijzerreserves in het lichaam, zoals aangegeven door serumferritine (een ijzer-eiwitcomplex) niveaus van minder dan 75 mcg / L, moet worden gecorrigeerd met ijzersuppletie. Oraal ijzer heeft de voorkeur maar duurt lang om verbetering te bieden, omdat de absorptie van het maagdarmkanaal laag is. Aanvulling is echter een effectieve behandelingsstrategie voor bloedarmoede door ijzertekort en kan ook de symptomen van rusteloze benen syndroom en periodieke ledemaatbewegingsstoornis (indien aanwezig) verlichten.

Wat zijn de medicijnen voor slaapstoornissen?

De veel voorkomende soorten geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van parasomnieën zijn benzodiazepinen en anticonvulsiva. Het algemene doel van medicamenteuze behandeling is om opwinding uit de slaap te voorkomen of om REM-slaap te onderdrukken.

benzodiazepines

Benzodiazepines helpen REM-slaap te onderdrukken en opwinding te beperken. Ze bevatten de volgende medicijnen:

• Diazepam (Valium) wordt het meest gebruikt bij kinderen, vooral kinderen met nachtmerries.
• Alprazolam (Xanax) is de tweede keuze in deze categorie voor parasomnieën. Het heeft een korte werkingsduur; daarom is de kans op ochtendeffecten, zoals grogginess, verminderd. Het heeft echter het potentieel om de symptomen bij lagere doses te verergeren wanneer de effecten afzwakken, vanwege mogelijke rebound.
• Clonazepam (Klonopin) is vergelijkbaar met alprazolam; het is een goed alternatief voor diazepam.

Anti-epileptica

Anticonvulsiva remmen opwinding. Ze bevatten de volgende medicijnen:

• Carbamazepine (Tegretol, Carbatrol) is het meest gebruikte medicijn voor parasomnieën.
• Van valproaat (Depakene, Depakote) is gemeld dat het effectief is bij de behandeling van parasomnieën, zowel in een eenmaal per nacht doseringsschema als in een standaard doseringsschema.
• Gabapentine (Neurontin) is niet zo vaak gebruikt als de andere 2 anticonvulsiva. Net als bij carbamazepine en valproaat is er geen informatie beschikbaar en is er geen consensus bereikt over het gebruik van een eenmaal daagse dosering versus een standaard anti-epileptische dosering.

antiparkinson

Geneesmiddelen tegen Parkinson zijn zeer effectief voor de behandeling van personen met rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis.

• Levodopa is het meest gebruikte medicijn voor de behandeling van rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis. Een orale dosis van 50-100 mg, formulering met gereguleerde afgifte, wordt voorgeschreven als initiële therapie voor het rusteloze benen syndroom.
• Voor een periodieke bewegingsstoornis van de ledematen wordt een preparaat met gecontroleerde afgifte van levodopa gecombineerd met een decarboxylaseremmer (carbidopa) gestart in een dosis van 50-100 mg.
• Een dosisverhoging van maximaal 200 mg kan nodig zijn om het rusteloze benen syndroom en periodieke ledematenbewegingsstoornis volledig te onderdrukken.
• De belangrijkste nadelige effecten van levodopa-therapie zijn (1) rebound van symptomen overdag en (2) tardieve dyskinesie (moeite met het uitvoeren van vrijwillige bewegingen), wat uiterst ongewoon is.
• Ropinirol (Requip), pergolide (Permax) en pramipexol (Mirapex) veroorzaken minder bijwerkingen dan levodopa en zijn eerstelijnsgeneesmiddelen geworden bij de behandeling van rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis. Pramipexol wordt gestart met een laagste dosis van een halve tablet van 0, 25 mg eenmaal daags gedurende 5 dagen en vervolgens verhoogd tot 0, 25 mg per dag. De dosis kan worden verhoogd tot maximaal 0, 5 mg per dag. Ropinirol wordt gestart bij 0, 25 mg voor het slapengaan voor personen met voornamelijk nachtelijke symptomen. Voor degenen met symptomen gedurende de dag, kan het 2 keer per dag worden gegeven. De dosis kan elke week geleidelijk worden verhoogd. Gemiddelde doses zijn 2, 5 mg per dag.

opiaten

Opiaten, zoals codeïne, propoxyfeen en dihydromorfon, zijn gebruikt bij personen met een ernstig rusteloos benen-syndroom en die geen baat hebben bij andere therapie. Men moet nauwlettend worden geobserveerd voor de ontwikkeling van tolerantie en afhankelijkheid.

Wat is de andere therapie voor slaapstoornissen?

Gedragsbehandelingen, zoals ontspanningstherapie, biofeedback, hypnose en stressvermindering, kunnen nuttig zijn, hoewel ze niet universeel effectief zijn.

Wat is de prognose voor slaapstoornissen?

Nachtmerrie stoornis

• De meeste kinderen ontgroeien deze aandoening.
• Een klein aantal kinderen meldt dat deze aandoening op volwassen leeftijd aanhoudt en een levenslang probleem wordt.
• Sommige personen kunnen op latere leeftijd een vermindering van de symptomen ervaren.

Slaap terreurstoornis

• Als het begin in de kindertijd is, zijn de vooruitzichten uitstekend.
• Als het begin op volwassen leeftijd is, zijn de vooruitzichten slecht omdat de aandoening meestal chronisch (langdurig) is, met een harsende en afnemende loop.

Slaapwandeling

• Als het begin in de kindertijd is, zijn de vooruitzichten uitstekend.
• Als het begin op volwassen leeftijd is en er geen bewijs is van een onderliggend neurologisch of middelenmisbruikprobleem, zijn de vooruitzichten slecht omdat de aandoening meestal chronisch is, na een wassende en afnemende loop.

Rusteloze benen syndroom en periodieke ledematen bewegingsstoornis

• De vooruitzichten van deze aandoeningen zijn variabel.
• Veel mensen ontwikkelen remissies op lange termijn, terwijl anderen de symptomen gedurende het hele leven blijven ervaren.
• Over het algemeen neemt de ernst toe naarmate men ouder wordt.