Slaapapneu: symptomen, oorzaken, typen, test en behandeling

Wat is slaapapneu?

Slaapapneu is een veel voorkomende aandoening die wordt gekenmerkt door een periodieke vermindering of een volledige stop van de ademhaling tijdens de slaap. Er zijn twee hoofdsoorten slaapapneu; obstructieve slaapapneu (OSA) en centrale slaapapneu (CSA). Gemengde slaapapneu verwijst naar de combinatie van zowel centrale als obstructieve slaapapneu.

Apneu wordt gedefinieerd als een stopzetting of bijna-stopzetting van ademhaling gedurende 10 seconden of meer, wat resulteert in een vermindering van de luchtstroom tot 90% onder normaal. Een minder ernstige vermindering van de ademhaling wordt hypopneu genoemd.

Het onderliggende onderliggende mechanisme is verschillend voor de soorten slaapapneu. Normaal sturen de hersenen een signaal naar de ademhalingsspieren om uit te zetten en lucht in de longen te brengen. Bij centrale slaapapneu kunnen de hersenen dit signaal niet verzenden, wat een verstoorde en ongereguleerde ademhaling veroorzaakt. Bij obstructieve slaapapneu sturen de hersenen de juiste signalen en proberen de spieren zich uit te breiden om te ademen, maar de luchtstroom naar de longen wordt geblokkeerd, waardoor de ademhaling en de luchtstroom naar de longen worden verminderd.

Over het algemeen komt slaapapneu minder vaak voor bij kinderen. Het komt vaker voor bij het toenemen van de leeftijd en het komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Obstructieve slaapapneu komt vaker voor dan centrale slaapapneu. Deze aandoeningen blijven enigszins ondergediagnosticeerd in de algemene bevolking.

Slaapapneu kan leiden tot:

• verstoorde slaap,
• slaperigheid overdag, en
• slapeloosheid.

Als het niet wordt behandeld, kan slaapapneu bijdragen aan andere medische aandoeningen, zoals:

• hoge bloeddruk (hypertensie),
• congestief hartfalen,
• pulmonale hypertensie,
• hartziekte,
• slagen, of
• zelfs de dood.

Bij kinderen kan het bijdragen aan verhoogde hyperactiviteit en concentratieproblemen op school.

Slaapapneu Oorzaken

Oorzaken van slaapapneu hangen ervan af of het grootste probleem centraal of obstructief is.

Centrale slaapapneu

Centrale slaapapneu-syndromen kunnen in twee groepen worden verdeeld; primair (zonder onderliggende oorzaak) of secundair (als gevolg van een andere aandoening). Over het algemeen komt centrale slaapapneu voort uit een abnormaal regulatiemechanisme in de hersenen.

Enkele veel voorkomende oorzaken van centrale slaapapneu zijn:

• beroertes,
• hartfalen,
• bepaalde medicijnen,
• sommige aangeboren afwijkingen, of
• grote hoogte.

Premature baby's kunnen ook risico lopen op centrale slaapapneu.

De hersenen regelen de ademhaling door de niveaus van zuurstof en kooldioxide in het bloed te controleren. Als het zuurstofniveau laag is of het koolstofdioxidegehalte hoog, signaleren de hersenen de ademhalingsspieren om sneller te ademen om meer kooldioxide te laten verlopen en meer zuurstof te inspireren. Aan de andere kant, als het zuurstofniveau te hoog is of de koolstofdioxide te laag, dan vertragen de hersenen de ademhaling om een ​​meer normaal evenwicht mogelijk te maken.

Bij centrale slaapapneu wordt dit regulatiemechanisme verstoord en wordt de herkenning of reactie van de hersenen op zuurstof- en kooldioxidegehalte aangetast. Als de ademhaling stopt of vertraagt, daalt het zuurstofniveau aanzienlijk lager en stijgt het koolstofdioxidegehalte aanzienlijk hoger dan de niveaus die nodig zijn om een ​​normale ademhaling te activeren. Dit leidt tot een voorbijgaande overdreven overademing om aanzienlijk hogere niveaus van kooldioxide en lagere zuurstofniveaus te compenseren. Vervolgens kan overmatig ademen leiden tot een overschrijding van de zuurstof- en koolstofdioxidegehalte, waardoor een nieuwe aflevering van apneu ontstaat.

Obstructieve slaapapneu

Bij obstructieve slaapapneu is het probleem niet de regulatie van de ademhaling door de hersenen, maar eerder heeft het te maken met een obstructie van de luchtstroom naar de longen. De hersenen signaleren de ademhalingsspieren om adem te halen. De spieren proberen adem te halen, maar er kan geen lucht stromen vanwege de obstructie van de luchtstroom. Daarom dalen de zuurstofniveaus en stijgt het kooldioxidegehalte tot een niveau dat de hersenen aangeeft het lichaam wakker te maken om adem te halen (resulterend in hijgen naar lucht).

Bij normale ademhaling:

1. de lucht stroomt door de neus en de neusholtes (of de mond),
2. het stroomt dan achter het zachte gehemelte en de basis van de tong,
3. door de keelholte en bijbehorende spieren, en
4. tussen de stembanden voordat ze de longen binnendringen.

Deze luchtstroom kan om verschillende redenen worden aangetast op elk van deze niveaus. Enkele veel voorkomende redenen zijn:

• een afwijkend neustussenschot,
• verstopte neus,
• nauwe luchtwegen,
• vergrote amandelen,
• zwakke keelspieren,
• verminderde stemtoon (kan verband houden met medicijnen of alcohol),
• stembandletsel,
• gezichtstrauma leidend tot vervormde luchtwegen, of
• terugtrekking van de tong naar de achterkant van de keel.

Enkele andere risicofactoren voor obstructieve slaapapneu en geblokkeerde luchtstroom zijn onder meer:

• zwaarlijvigheid en gewichtstoename (leidend tot nauwe luchtpassages),
• sommige kalmerende medicijnen en alcohol (leidend tot losse faryngeale spieren, zacht gehemelte en tong),
• neuromusculaire ziekten (zoals een beroerte, wat leidt tot zwakke luchtwegspieren),
• infecties van de bovenste luchtwegen (leidend tot nauwe en gezwollen neusholtes), en
• roken.

Slaapapneu symptomen

De symptomen van slaapapneu kunnen zijn:

• overdag vermoeidheid en slaperigheid,
• slapeloosheid,
• slechte concentratie en aandacht,
• geheugen problemen,
• angst,
• prikkelbaarheid,
• hoofdpijn, en
• moeilijk uitvoeren van werkzaamheden.

Andere ernstigere complicaties van slaapapneu kunnen ongevallen op de werkplek of in de auto zijn (mensen hebben drie keer meer kans op auto-ongelukken vanwege slaperigheid). Sommige mensen met milde slaapapneu hebben helemaal geen duidelijke symptomen.

Bovendien kan slaapapneu leiden tot frequent wakker worden van de bedpartner met als gevolg slapeloosheid en de bijbehorende symptomen.

Obstructieve slaapapneu kan ook worden geassocieerd met gevreesde langdurige complicaties als deze niet goed wordt gediagnosticeerd en behandeld. Sommige van deze complicaties kunnen zijn:

• hoge bloeddruk (hypertensie),
• ischemische hartziekte (slechte bloedtoevoer naar het hart),
• hartaanval,
• hartfalen,
• onregelmatige hartslag,
• pulmonale hypertensie (verhoging van de bloeddruk in de bloedvaten van de longen), of
• zelfs de dood.

Wanneer medische hulp zoeken voor slaapapneu

Als symptomen en tekenen die wijzen op slaapapneu aanwezig zijn, is een juiste medische evaluatie gerechtvaardigd. Een huisarts kan de beste persoon zijn voor eerste beoordeling en screening op slaapapneu. Verwijzing naar een slaapspecialist kan ook nodig zijn voor verdere evaluatie en behandeling van slaapapneu.

Examens en tests voor slaapapneu

Evaluatie van slaapapneu begint meestal met het nemen van een gedetailleerde en uitgebreide medische geschiedenis. Andere medische aandoeningen (vooral, hart- en longaandoeningen), een volledige lijst met medicijnen, geschiedenis van drugs- en alcoholgebruik, geschiedenis van roken en een overzicht van symptomen die relevant zijn voor slaapapneu zijn meestal opgenomen in de geschiedenis.

Een volledig lichamelijk onderzoek door de arts is ook een belangrijk onderdeel van de evaluatie. Bijzondere aandacht kan worden besteed aan het onderzoek van het hart en de longen, lichaamsgewicht en lengte, evaluatie van de nekomtrek en onderzoek van de mondholte, keelholte, amandelen en neuspassages.

De familieleden en bedpartners van de patiënt moeten ook worden ondervraagd over het slaappatroon van de patiënt, snurken, ademhalingsproblemen tijdens de slaap, getuige zijn van apneu tijdens de slaap en symptomen van slaapapneu.

Polysomnografie is de best beschikbare test (gouden standaard) die wordt gebruikt om slaapapneu te diagnosticeren of uit te sluiten. Op basis van de medische geschiedenis en het lichamelijk onderzoek, als de arts slaapapneu vermoedt, kan hij of zij de patiënt doorverwijzen naar een slaapspecialist om dit onderzoek uit te voeren.

Polysomnografie (slaapapneutest) vereist meestal een overnachting in een daarvoor ontworpen slaapcentrum. Het individu is aangesloten op monitors terwijl ze 's nachts slapen. Door deze monitors worden verschillende parameters gedetecteerd, waaronder hartslag, bloedoxygenatie, ademhalingssnelheid, elektrocardiogram (ECG of hartmonitor), elektro-encefalogram (of EEG, om hersenactiviteit en slaapstadia te controleren), ledemaatbewegingen, oogbewegingen en luchtstroom.

Veel nuttige gegevens worden gegenereerd uit een nachtelijke slaapstudie, die vervolgens door de arts wordt geanalyseerd om een ​​diagnose van slaapapneu te stellen. Een apneu-hypopneu-index (AHI) wordt berekend met behulp van de gegevens door het totale aantal afleveringen van apneu en hypopneu te delen door het aantal uren slaap. Een index van 15 of meer duidt op slaapapneu (ongeveer één aflevering van apneu of hypopneu om de vier minuten).

Ademhalingsstoornisindex (RDI) is een andere meting van ademhalingsgerelateerde slaapproblemen, maar wordt tegenwoordig minder vaak gebruikt dan AHI.

Andere informatie wordt ook verkregen uit de slaapstudie, waaronder ledemaatbewegingen, snurken, zuurstofverzadiging, totale slaaptijd en slaapstoornissen. Deze aanvullende gegevens kunnen worden gebruikt om de diagnose van slaapapneu verder te ondersteunen of om andere slaapgerelateerde aandoeningen te diagnosticeren.

Een ander voordeel van de nachtelijke slaapstudie is dat zodra de informatie op slaapapneu duidt, de behandeling met een speciale ademhalingsmachine, CPAP (continue positieve luchtwegdruk), kan worden gestart en een ruwe vergelijking van de slaapkwaliteit met en zonder het apparaat kan gemaakt zijn. Dit wordt een split-study genoemd.

Vandaag de dag is er technologie beschikbaar voor het testen van slaapapneu thuis (HSAT) bij geschikte patiënten. De gegevens die door een van de vele slaaptests thuis worden verstrekt, zijn voldoende om de diagnose OSA te stellen. Er zijn echter patiënten en aandoeningen die alleen op de juiste manier kunnen worden beoordeeld in het laboratorium. Als de diagnose thuis kan worden gesteld, kan de PAP-therapie ook worden gestart met follow-up door een slaapspecialist om de effectiviteit van de therapie te bepalen.

Een fotogids voor slaapstoornissen

Slaapapneu behandeling

Passende behandeling van slaapapneu is essentieel wanneer de diagnose wordt gesteld om de symptomen te behandelen, maar nog belangrijker, om de significante comorbide aandoeningen die gepaard gaan met onbehandelde slaapapneu te voorkomen.

Slaapapneu Home Remedies

Een belangrijk onderdeel van de behandeling van slaapapneu kan gedragsveranderingen en veranderingen in levensstijl zijn.

Veel mensen met slaapapneu kunnen minder afleveringen van apneu hebben als ze in bepaalde posities slapen. Meestal kan op de rug liggen meer afleveringen veroorzaken; daarom kan slapen op de zijkant een eenvoudige stap zijn om de slaap te verbeteren.

Andere gedragsveranderingen kunnen zijn: verbetering van de slaapstand om slaap te veroorzaken, goede slaaphygiëne, vermijden van eten of sporten voorafgaand aan het slapen, en gebruik van de slaapkamer alleen om te slapen. Overmatige alcoholinname, roken en ander drugsgebruik moeten worden vermeden. Naleving van de behandeling van andere ziekten is ook essentieel voor de adequate therapie voor slaapapneu.

Obesitas en gewichtstoename zijn belangrijke factoren die bijdragen aan obstructieve slaapapneu. In sommige rapporten is gewichtsverlies een belangrijke stap gebleken bij de behandeling van slaapapneu.

Medicatie voor slaapapneu

Er zijn geen specifieke medicijnen of natuurlijke remedies om slaapapneu te behandelen. Het is echter belangrijk op te merken dat medicijnen voor eventuele onderliggende aandoeningen die bijdragen aan slaapapneu essentieel zijn voor een adequaat beheer.

Er zijn onderzoeken geweest naar sommige medicijnen voor de behandeling van obstructieve of centrale slaapapneu, maar er zijn momenteel geen overtuigende gegevens beschikbaar om de conventionele therapie te vervangen door de hieronder besproken medische hulpmiddelen.

Eén medicijn, modafinil (Provigil), is goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) om te worden gebruikt als aanvullende therapie voor personen met aanhoudende symptomen van slaapapneu overdag ondanks adequate conventionele behandeling. Dit medicijn kan slaperigheid overdag helpen bij patiënten met slaapapneu; het is echter geen vervanging voor CPAP of andere modaliteiten.

Tijdelijke behandeling voor verstopte neus of andere omkeerbare en voorbijgaande oorzaken kan ook nuttig zijn wanneer dat nodig is.

Medische hulpmiddelen voor slaapapneu

Zoals hierboven beschreven, is CPAP of continue positieve luchtwegdruk de hoeksteen van de behandeling voor obstructieve slaapapneu en de meeste gevallen van centrale slaapapneu. Dit is een ademhalingsmachine die lucht in de luchtwegen duwt met instelbare intensiteiten en drukken. Deze slaapapneu-machine heeft een slang die is verbonden met een masker dat op de neus van de patiënt wordt geplaatst (nasale CPAP) en wordt vastgemaakt met riemen achter het hoofd. De neusmaskers zijn er in verschillende maten en kunnen afzonderlijk worden aangebracht. De luchtwegdrukken worden bepaald op basis van de gegevens van het polysomnogram en kunnen indien nodig worden aangepast of getitreerd. De druk helpt in wezen om de luchtwegen open te houden, vermindert afleveringen van apneu en hypopneu en verbetert de zuurstofvoorziening door constant lucht te geven.

Het grootste probleem met CPAP is therapietrouw. De machine en het masker kunnen hinderlijk, omvangrijk en beperkend zijn; patiënten mogen ze dus niet de hele nacht of elke nacht dragen.

Voor sommige patiënten met centrale slaapapneu kan een niet-invasief beademingsapparaat met positieve druk (NIPPV) voordeliger zijn dan een CPAP. Het verschil is dat een NIPPV-apparaat kan worden ingesteld om een ​​back-up ademhalingssnelheid te bieden bij personen die centrale slaapapneu hebben vanwege hypoventilatie (minder ademen dan de normale snelheid). Dit verzekert dat een minimum aantal ademhalingen wordt genomen, ongeacht de eigen ademhalingsaandrijving van de patiënt.

Orale of mond apparaten zijn ook beschikbaar voor slaapapneu. Over het algemeen zijn deze orale apparaten gemaakt om de orale luchtwegen open te houden door de kaak naar voren uit te steken en te voorkomen dat de tong achter op de keel valt en de luchtstroom beperkt. Sommige studies hebben klinisch voordeel aangetoond met deze mondtoestellen bij milde tot matige (maar niet ernstige) obstructieve slaapapneu door de apneu-hypopneu-index te verlagen. Het is het beste om deze orale hulpmiddelen door een speciaal opgeleide tandarts te laten maken voor een adequate aanpassing en aanpassing.

Studies die CPAP vergeleken met mondapparaten voor slaapapneu hebben een meer objectieve verbetering van slaap gevonden op basis van polysomnografische gegevens met behulp van een CPAP-machine dan met een oraal apparaat. Subjectieve gegevens (slaapkwaliteit en verbetering van symptomen overdag gemeld door patiënten) gaven echter de voorkeur aan de orale hulpmiddelen.

Op maat gemaakte kussens voor patiënten met slaapapneu zijn ook onderzocht. Deze kussens werken door verlenging (achterwaartse rek) van de nek, waardoor het kaliber van de orale luchtwegen wordt verhoogd en de mate van obstructie wordt verminderd. Momenteel ondersteunen de beschikbare gegevens het gebruik of de effectiviteit ervan niet overtuigend; sommige onderzoeken suggereren echter dat deze slaapapneu-kussens gunstig zijn bij milde obstructieve slaapapneu op basis van zowel subjectieve rapporten als nachtelijke slaapstudies. Over het algemeen wordt het afgeraden om deze kussens te gebruiken voor matige of ernstige slaapapneu of als vervanging voor CPAP.

Apneu-alarmen worden soms gebruikt in gevallen van centrale slaapapneu bij zuigelingen. Deze alarmen volgen afleveringen van apneu en maken een geluid wanneer apneu wordt waargenomen. Het geluid maakt het kind (en de ouders) wakker om de normale ademhaling te hervatten. De meeste baby's ontgroeien dit probleem en het gebruik van het alarm wordt op dat moment stopgezet.

Chirurgie voor slaapapneu

Chirurgie wordt soms aanbevolen om slaapapneu te behandelen. Er zijn verschillende soorten operaties beschikbaar, afhankelijk van de individuele situatie en de luchtweganatomie. Chirurgie kan worden aanbevolen in gevallen waarin andere niet-chirurgische behandelingen (CPAP of orale apparaten voor slaapapneu) zonder succes zijn geprobeerd of wanneer ze niet haalbaar zijn.

De meeste chirurgische procedures omvatten de vermindering van luchtwegobstructie door enkele weefsels in de luchtwegen te verwijderen (zacht gehemelte, huig, tongvermindering, enz.). Net als bij elke procedure worden slaapapneu-operaties geassocieerd met een zekere mate van risico en mogelijke permanente bijwerkingen. De risico's en voordelen van de procedure moeten grondig worden besproken met de chirurg en de slaapspecialist voordat u doorgaat.

Over het algemeen wordt aanbevolen om eerst de niet-chirurgische opties te proberen voordat u een chirurgische optie overweegt. Het is ook essentieel om een ​​volledige slaapstudie te laten uitvoeren om de aandoening duidelijk te diagnosticeren voordat chirurgische opties worden overwogen. Hier zijn twee belangrijke redenen voor.

1. Om een ​​onnodige operatie te voorkomen als slaapapneu niet de juiste diagnose is.
2. Als de operatie eenmaal is uitgevoerd, kan dit de tekenen van slaapapneu maskeren, zoals snurken, en dit kan leiden tot voortdurende slaapapneu zonder voldoende te worden herkend, gediagnosticeerd en behandeld.

Follow-up voor slaapapneu

Zodra een formele diagnose van slaapapneu is gesteld, is een goede follow-up met de huisarts en de slaaparts erg belangrijk. Een passend beheer van eventuele onderliggende aandoeningen en aanmoedigende gedragstherapieën spelen een belangrijke rol.

Beoordeling van de symptomen van slaapapneu, therapietrouw, aanpassing van het slaapapneu-masker en aanpassing van de CPAP-machine-instellingen zijn ook belangrijke componenten van de nazorg.

Slaapapneu Preventie

Preventie van slaapapneu-syndromen kan beperkt zijn tot preventieve maatregelen in verband met onderliggende medische aandoeningen die bijdragen aan slaapapneu. Evenzo kunnen gedragsbenaderingen zoals gewichtsverlies, stoppen met roken, regelmatige lichaamsbeweging, het vermijden van overmatig alcoholgebruik en drugsgebruik, en een goede slaaphygiëne stappen zijn die moeten worden genomen met betrekking tot de preventie van slaapapneu.

Outlook voor slaapapneu

De algehele vooruitzichten voor slaapapneu zijn gunstig zolang het wordt herkend, gediagnosticeerd en vroeg wordt behandeld. Gevaren van onbehandelde slaapapneu kunnen de ontwikkeling van hoge bloeddruk, hartaandoeningen, hartaanvallen, hartritmestoornissen, chronische vermoeidheid, geheugen- en aandachtsproblemen en ongevallen zijn.