Hoe vaginale schimmelinfectie te behandelen: otc-medicijnen & bijwerkingen

Wat is een vaginale schimmelinfectie?

Gistinfecties worden veroorzaakt door de proliferatie van normaal groeiende schimmels die in kleine concentraties in de vagina voorkomen. Deze overgroei ontsteekt de vagina en creëert afscheiding, geur, irritatie en / of jeuk. Normaal groeiende bacteriën in het lichaam houden gistschimmels meestal onder controle. Als de natuurlijke balans van micro-organismen wordt gewijzigd, kan de gist zich vermenigvuldigen en het dominante organisme in de vagina worden. Dit fenomeen komt zo vaak voor dat de meeste vrouwen minstens één keer tijdens hun leven een schimmelinfectie ervaren. Verstoring van de normale natuurlijke vaginale omgeving kan optreden met een van de volgende:

• Gebruik van antibiotica
• suikerziekte
• Een verzwakt immuunsysteem (bijvoorbeeld als gevolg van hiv / aids, steroïdengebruik, zwangerschap, chemotherapie bij kanker of andere medicijnen die het immuunsysteem verzwakken)
• Gebruik van douches of sprays voor vrouwelijke hygiëne
• Strak of niet-katoenen ondergoed
• Hormonale veranderingen
• Ovulatie
• Menopauze
• Zwangerschap
• Gebruik van anticonceptiepillen
• Gebruik van hormoontherapie

Wat veroorzaakt vaginale schimmelinfectie?

• Vaginale schimmelinfecties worden veroorzaakt door een schimmel.
• De meest voorkomende schimmel die vrouwen verwerven, wordt Candida albicans genoemd .
• Deze aandoening wordt ook candidiasis, genitale candidiasis of vulvovaginale candidiasis (VVC) genoemd.
• In koppige gevallen kan er een resistent gistorganisme zijn of een gemengde infectie met Candida als een van de organismen.
• Gistinfectie kan zich verspreiden naar andere delen van het lichaam, waaronder de huid, slijmvliezen, hartkleppen, de slokdarm en andere gebieden.
• Zelden kan schimmelinfectie levensbedreigende systemische infecties veroorzaken, meestal bij mensen met een verzwakte immuunafweer. Lees het artikel Vaginale schimmelinfectie voor meer informatie.

Wat zijn de risico's voor vaginale schimmelinfecties?

• Veel vrouwen denken vaak ten onrechte dat ze een schimmelinfectie hebben en zichzelf behandelen, terwijl ze eigenlijk een vergelijkbare vaginale infectie hebben die niet reageert op zelfbehandeling met vrij verkrijgbare medicijnen tegen gistbestrijding.
• Een onderzoek van de American Social Health Association wees uit dat de meeste vrouwen zelf vaginale infecties behandelden voordat ze een zorgverlener belden.
• Meestal verwierpen ze een bacteriële infectie (bacteriële vaginose) voor een schimmelinfectie.
• Andere problemen die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, kunnen alleen een plaatselijke mechanische irritatie (van seks of tampons), een allergische reactie of een chemische irritatie als gevolg van het gebruik van zeep, parfums, deodorants of poeders zijn.

Wat is de behandeling voor vaginale schimmelinfectie?

Hoewel vaginale infecties onaangename jeuk kunnen veroorzaken, mogen ze geen pijn veroorzaken. Als pijn op dit gebied wordt gevoeld, moet een zorgverlener worden gezien.

• Vrouwen moeten naar een zorgverlener gaan wanneer ze voor het eerst vaginale schimmelinfectiesymptomen optreden of als ze niet zeker weten of ze een schimmelinfectie hebben. Indien zeker, kan de aandoening worden behandeld met vrij verkrijgbare medicijnen.
• Als de symptomen echter niet reageren op een kuur zonder recept, is gistinfectie mogelijk geen probleem.
• Zwangere vrouwen of vrouwen met een verzwakt immuunsysteem moeten contact opnemen met een arts voordat ze zelfzorg beginnen.
• Vrouwen die recidiverende vaginale schimmelinfecties ervaren, of schimmelinfecties die niet verdwijnen met de behandeling, moeten onmiddellijk contact opnemen met een zorgverlener voor professionele diagnose en beheer.
• Als een vrouw meer dan vier afleveringen van vulvovaginale candidiasis (VVC) in een jaar heeft, wordt ze geacht recidiverende vulvovaginale candidiasis te hebben.

Gistinfectie Quiz IQ

Antischimmelmiddelen om schimmelinfectie te behandelen

• Orale middelen: Fluconazol (Diflucan), ketoconazol (Nizoral), itraconazol (Sporanox)
• Vaginale middelen: Butoconazol (Femstat), clotrimazol (Mycelex, Gyne-Lotrimin, FemCare), miconazol (Monistat-7, Femizol-M), nystatine (Mycostatin), terconazol (Terazol), tioconazol (Vagistat-1)
• Hoe antischimmelmiddelen werken: Antischimmelmiddelen remmen het vermogen van schimmels om zich te vermenigvuldigen en nieuwe celmembranen te vormen.
• Wie mag deze medicijnen niet gebruiken: personen met allergie voor ingrediënten in deze producten mogen ze niet gebruiken.
• Gebruik: De keuze van orale of vaginale doseringsvormen hangt af van de ernst van de schimmelinfectie, of de infectie terugkeert en de persoonlijke geschiedenis van het individu (bijvoorbeeld de status van het immuunsysteem, zwangerschap, diabetes). Sommige medicamenteuze behandelingen kunnen een combinatiebehandeling van een oraal middel omvatten, gevolgd door vaginale toediening van een crème of vaginale zetpil. Ernstige of terugkerende infecties kunnen een door een arts voorgeschreven onderhoudsbehandeling vereisen. Onderhoudsbehandelingen worden periodiek genomen (bijvoorbeeld eenmaal per week).
  • Orale middelen: deze geneesmiddelen op recept zijn verkrijgbaar als tabletten of capsules. Verschillende behandelingsschema's worden gebruikt. Patiënten met milde infecties kunnen slechts een enkele dosis of dagelijkse doses voor een korte duur nodig hebben.
  • Vaginale middelen: sommige vaginale preparaten zijn zonder recept verkrijgbaar. Vaginale doseringsvormen omvatten vaginale zetpillen, crèmes of tabletten die worden geleverd met speciale applicators voor juiste toediening.
  • Geneesmiddel- of voedselinteracties: klinisch belangrijke geneesmiddelinteracties kunnen optreden met oraal toegediend ketoconazol, fluconazol of itraconazol. Patiënten moeten contact opnemen met hun arts of apotheker als ze momenteel andere medicijnen gebruiken. Antacida of andere geneesmiddelen die de zuurgraad van de maag verminderen (bijvoorbeeld Pepcid, Tagamet, Zantac) kunnen de effectiviteit van orale antischimmelmiddelen verminderen. Veel voorkomende bijwerkingen bij orale behandeling zijn duizeligheid, koorts, milde jeuk, misselijkheid, slechte smaak en diarree.
  • Bijwerkingen: De meest voorkomende bijwerking die wordt ervaren bij vaginaal toegepaste behandelingen is vaginale verbranding en jeuk. Minder vaak voorkomende bijwerkingen van vaginaal toegepaste behandelingen zijn onder meer contactdermatitis, irritatie, ontsteking en pijn bij urineren of geslachtsgemeenschap. Crèmes en zetpillen kunnen olie bevatten die het effect van condooms kan aantasten door de latex te verzwakken.