Hoe ziet borstkanker eruit op een mammogram?

Vraag een arts

Ik kreeg gisteren mijn eerste mammogram, en gelukkig vertoonde het geen klontjes of massa's die betrekking hadden op de dokter. Mijn vraag is, hoe wist ze dat er niets aan de hand was? Het mammogram zag eruit als slechts een grijs-witte puinhoop en ik kan me niet voorstellen dat ik er nuttige informatie uit zou halen. Hoe weten ze of een knobbel zorgwekkend is? Hoe ziet borstkanker eruit op een mammogram?

Reactie arts

Een mammogram is in feite een röntgenfoto van de borst. De borst wordt samengedrukt tussen twee stevige, vlakke oppervlakken om het weefsel te verspreiden. Een mammogram kan borstveranderingen vertonen zoals verkalkingen, massa's of andere symptomen die kanker kunnen zijn. Afwijkingen zoals kankertumoren lijken meestal helderder omdat ze dichter zijn.

Calcificaties zijn calciumafzettingen in het borstweefsel en ze zien eruit als kleine witte vlekken. Een massa (een knobbeltje of tumor) kan ook worden opgemerkt op een mammogram als een onregelmatig gevormde schaduw. Een massa kan ook niet-kankerachtig zijn, zoals een met vloeistof gevulde cyste of een solide goedaardige tumor (fibroadenoom).

Mammogrammen kunnen ook de borstdichtheid beoordelen, die de verdeling van vezelachtig en klierweefsel in de borst versus vetweefsel laat zien. Dichte borsten komen vaak voor, en ze worden geassocieerd met een hoger risico op borstkanker. Vrouwen zonder een voorgeschiedenis van borstproblemen laten meestal een screening mammogram uitvoeren. Voor vrouwen met een voorgeschiedenis van borstproblemen kan een gericht mammogram worden uitgevoerd om een ​​bepaald gebied van de borst beter te evalueren. Soms kunnen speciale mammogrammen door uw arts worden aangevraagd.

• Diagnostisch mammogram: Als de resultaten van een screeningmammogram onduidelijk, abnormaal zijn of als aanvullende afbeeldingen gewenst zijn, wordt de vrouw gevraagd om terug te keren voor een diagnostisch mammogram, dat uit extra afbeeldingen bestaat dan die genomen in de screeningmammogram.
• Ductogram: Als om specifieke redenen aanvullende weergaven nodig zijn, zoals bloederige afscheiding uit de tepel, kan de arts een ductogram aanvragen. Het bestaat uit mammografie uitgevoerd nadat een fijne plastic buis in de opening van het kanaal in de tepel is geplaatst en een kleine hoeveelheid kleurstof wordt toegediend.
• Pneumocystografie: deze mammografie wordt uitgevoerd nadat een cyste is geleegd met fijne naald aspiratie en kernbiopsie, meestal nadat de cyste op een echografie is waargenomen of als de cyste kan worden gevoeld.
• Stereotactische mammografie: gebaseerd op mammogrammen genomen vanuit twee hoeken, toont een geautomatiseerde kaart de precieze locatie van massa's of verkalkingen. Deze techniek maakt het mogelijk om, na plaatselijke verdoving, een metalen draad met een kleine haak aan het uiteinde in een borstklomp te steken. De draad geleidt de chirurg vervolgens tijdens de operatie om de tumor en het omliggende gezonde weefsel volledig te verwijderen. Na verwijdering wordt een nieuwe film van de borst genomen om ervoor te zorgen dat al het verdachte weefsel is verwijderd. Er kan echter een stereotactische biopsie worden uitgevoerd waarbij een klein computergestuurd systeem de plaatsing van een naald in de laesie of klomp voor bemonstering in een laboratorium begeleidt.
  • Twee instrumenten zijn ontwikkeld om stereotactische borstbiopsieën te verkrijgen: het mammotoom en het geavanceerde borstbiopsie-instrument (ABBI). Beide instrumenten gebruiken een roterend mes dat de weefselmonsters van de rest van de borst snijdt. Elk type biopsie heeft duidelijke voor- en nadelen, maar hun nauwkeurigheid is vergelijkbaar als ze goed wordt uitgevoerd.
• Andere procedures worden beperkt gebruikt en sommige ondergaan klinische proeven. Deze mammografieprocedures worden gebruikt om de diagnostische nauwkeurigheid van mammogrammen te verbeteren en zijn als volgt: 3D-mammografie, MRI-mammografie, positronemissietomografie (PET-scanmammografie) en diffuse optische tomografie (licht in plaats van röntgenstralen produceren het mammogram). Elke gespecialiseerde test heeft voor- en nadelen; de radioloog die de test uitvoert, kan de noodzaak van zo'n nieuwe test uitleggen.
• Soms kan een vrouw na een paar dagen worden teruggeroepen omdat de radioloog gewoon wil weten of de borstbeelden de best mogelijke zijn en voor een betere evaluatie van bepaalde delen van de borst. In dergelijke gevallen kunnen speciale mammografische tests worden uitgevoerd.
• Als kanker wordt gevonden, zijn een aantal behandelingsopties beschikbaar, waaronder chirurgie, radiotherapie, hormoonbehandeling en chemotherapie. De behandelingsoptie moet gebaseerd zijn op de individuele vrouw en het type en de grootte van de aanwezige borstkanker.
• Welke ziekten of aandoeningen kan mammografie diagnosticeren?
• Elk verdacht gebied op een mammogram wordt vergroot en onderzocht. De radioloog die het mammogram leest, zal alle genomen meningen in overweging nemen. Over het algemeen, als de radioloog gedefinieerde marges in een verdacht gebied kan zien, kunnen ze wijzen op een goedaardige of onschadelijke laesie. Als ze niet zijn gedefinieerd, kan het mammogram wijzen op een kwaadaardige of kankerachtige laesie. Het is duidelijk dat de ervaring van de arts die het mammogram beoordeelt van fundamenteel belang is om de goedaardige laesies van de kwaadaardige te onderscheiden.
• Een mammogram kan witte vlekken vertonen die - afhankelijk van hun grootte - verkalkingen en microcalcificaties worden genoemd. De eerste zijn kleine afzettingen van calciumzouten die om vele redenen in de borsten voorkomen. De tweede zijn erg klein en kunnen door de borsten worden verspreid of in kleine clusters worden verzameld en zijn normaal te wijten aan veroudering of niet-kankerachtige oorzaken (bijvoorbeeld door veroudering van de borstslagaders, oude verwondingen of ontstekingen). De meesten van hen zijn niet van belang.
  • Verdachte microcalcificaties moeten verder worden geëvalueerd en de arts zal onder andere hun aantal, grootte en waar ze zich bevinden overwegen. Soms kunnen verkalkingen wijzen op de aanwezigheid van vroege borstkanker, maar meestal duiden ze alleen op de aanwezigheid van kleine cysten.
  • Als sommige microcalcificaties aanwezig zijn op een mammogram, kan de vrouw worden gevraagd om terug te keren voor verdere beoordeling en het gebruik van speciale röntgenfoto's, die het betrokken gebied van de borst vergroten.