Volwassen primaire leverkankersymptomen en metastase

Feiten over primaire leverkanker

* Feiten over primaire leverkanker geschreven door Melissa Conrad Stöppler, MD

• Primaire leverkanker is kanker die begint in de lever. Het komt veel minder vaak voor dan kankers die zich in andere delen van het lichaam vormen en zich naar de lever verspreiden (een uitzaaiing van een andere kanker).
• Hepatocellulair carcinoom is het meest voorkomende type primaire leverkanker.
• Symptomen en tekenen van primaire leverkanker zijn bleke, krijtachtige ontlasting, een gezwollen buik, geelzucht, vermoeidheid, gewichtsverlies, misselijkheid en braken en pijn in de bovenbuik, rug of rechter schouderblad. Deze symptomen zijn mogelijk niet allemaal aanwezig en kunnen ook optreden als gevolg van andere aandoeningen die primaire leverkanker zijn.
• In sommige gevallen kan een harde bult onder de ribbenkast aan de rechterkant aanwezig zijn.
• Het stadium van de kanker (de mate waarin het zich heeft verspreid) en de algehele gezondheid van de patiënt spelen beide een rol bij het bepalen van de vooruitzichten (levensverwachting of overlevingskans) van de kanker.
• Behandelingen voor leverkanker omvatten chirurgie of ablatietherapie, gerichte therapie, radiotherapie en levertransplantatie.

Volwassen primaire leverkanker is een ziekte waarbij kwaadaardige (kanker) cellen zich vormen in de weefsels van de lever.

De lever is een van de grootste organen in het lichaam. Het heeft vier lobben en vult de rechterbovenkant van de buik in de ribbenkast. Drie van de vele belangrijke functies van de lever zijn:

• Om schadelijke stoffen uit het bloed te filteren, zodat ze via ontlasting en urine uit het lichaam kunnen worden afgevoerd.
• Om gal te maken om vet te helpen verteren dat uit voedsel komt.
• Om glycogeen (suiker) op te slaan, dat het lichaam gebruikt voor energie.

Er zijn twee soorten volwassen primaire leverkanker.

De twee soorten volwassen primaire leverkanker zijn:

• Hepatocellulair carcinoom.
• Cholangiocarcinoom (galwegkanker).

Het meest voorkomende type volwassen primaire leverkanker is hepatocellulair carcinoom. Dit type leverkanker is wereldwijd de derde belangrijkste oorzaak van sterfgevallen door kanker.

Deze samenvatting gaat over de behandeling van primaire leverkanker (kanker die begint in de lever). Behandeling van kanker die in andere delen van het lichaam begint en zich naar de lever verspreidt, wordt niet behandeld in deze samenvatting.

Primaire leverkanker kan voorkomen bij zowel volwassenen als kinderen. De behandeling voor kinderen is echter anders dan die voor volwassenen.

Het hebben van hepatitis of cirrose kan het risico op volwassen primaire leverkanker beïnvloeden.

Alles wat uw kans op een ziekte verhoogt, wordt een risicofactor genoemd. Het hebben van een risicofactor betekent niet dat u kanker zult krijgen; geen risicofactoren hebben betekent niet dat u geen kanker zult krijgen. Praat met uw arts als u denkt dat u risico loopt.

De volgende zijn risicofactoren voor volwassen primaire leverkanker:

• Het hebben van hepatitis B of hepatitis C. Zowel hepatitis B als hepatitis C verhoogt het risico nog meer.
• Cirrose hebben, die kan worden veroorzaakt door:
  • hepatitis (vooral hepatitis C); of
  • vele jaren alcohol drinken of alcoholist zijn.
• Met het metabool syndroom, een reeks aandoeningen die samen voorkomen, waaronder extra vet rond de buik, hoge bloedsuiker, hoge bloeddruk, hoge niveaus van triglyceriden en lage niveaus van lipoproteïnen met hoge dichtheid in het bloed.
• Leverbeschadiging hebben die langdurig is, vooral als het tot cirrose leidt.
• Hemochromatose hebben, een aandoening waarbij het lichaam meer ijzer opneemt en opslaat dan nodig is. Het extra ijzer wordt opgeslagen in de lever, het hart en de alvleesklier.
• Eten van voedsel dat besmet is met aflatoxine (gif van een schimmel die kan groeien op voedsel, zoals granen en noten, die niet goed zijn opgeslagen).

Tekenen en symptomen van primaire primaire leverkanker omvatten een klontje of pijn aan de rechterkant.

Deze en andere tekenen en symptomen kunnen worden veroorzaakt door volwassen primaire leverkanker of door andere aandoeningen. Neem contact op met uw arts als u een van de volgende symptomen heeft:

• Een harde bult aan de rechterkant net onder de ribbenkast.
• Ongemak in de bovenbuik aan de rechterkant.
• Een gezwollen buik.
• Pijn nabij het rechter schouderblad of in de rug.
• Geelzucht (geel worden van de huid en het oogwit).
• Gemakkelijk blauwe plekken of bloeden.
• Ongewone vermoeidheid of zwakte.
• Misselijkheid en overgeven.
• Verlies van eetlust of een vol gevoel na het eten van een kleine maaltijd.
• Gewichtsverlies zonder bekende reden.
• Bleke, krijtachtige stoelgang en donkere urine.
• Koorts.

Tests die de lever en het bloed onderzoeken, worden gebruikt om primaire primaire leverkanker te detecteren (vinden) en diagnosticeren.

De volgende tests en procedures kunnen worden gebruikt:

• Lichamelijk onderzoek en geschiedenis: een onderzoek van het lichaam om algemene tekenen van gezondheid te controleren, inclusief het controleren op tekenen van ziekte, zoals knobbels of iets anders dat ongebruikelijk lijkt. Een geschiedenis van de gezondheidsgewoonten van de patiënt en vroegere ziekten en behandelingen zal ook worden genomen.
• Serumtumormarkertest: een procedure waarbij een bloedmonster wordt onderzocht om de hoeveelheden van bepaalde stoffen te meten die in het bloed worden afgegeven door organen, weefsels of tumorcellen in het lichaam. Bepaalde stoffen zijn gekoppeld aan specifieke soorten kanker wanneer ze in verhoogde bloedspiegels worden gevonden. Dit worden tumormarkers genoemd. Een verhoogd niveau van alfa-fetoproteïne (AFP) in het bloed kan een teken zijn van leverkanker. Andere kankers en bepaalde niet-kankerachtige aandoeningen, waaronder cirrose en hepatitis, kunnen ook de AFP-waarden verhogen. Soms is het AFP-niveau normaal, zelfs wanneer er leverkanker is.
• Leverfunctietests: een procedure waarbij een bloedmonster wordt gecontroleerd om de hoeveelheden van bepaalde stoffen die door de lever in het bloed worden gebracht, te meten. Een hogere dan normale hoeveelheid van een stof kan een teken zijn van leverkanker.
• CT-scan (CAT-scan): een procedure die een reeks gedetailleerde foto's maakt van gebieden in het lichaam, zoals de buik, genomen vanuit verschillende hoeken. De foto's zijn gemaakt door een computer die is gekoppeld aan een röntgenapparaat. Een kleurstof kan in een ader worden geïnjecteerd of worden ingeslikt om de organen of weefsels duidelijker te laten verschijnen. Deze procedure wordt ook computertomografie, gecomputeriseerde tomografie of gecomputeriseerde axiale tomografie genoemd. Afbeeldingen kunnen op drie verschillende tijdstippen worden genomen nadat de kleurstof is geïnjecteerd, om het beste beeld te krijgen van abnormale gebieden in de lever. Dit wordt driefasige CT genoemd. Een spiraalvormige of schroefvormige CT-scan maakt een reeks zeer gedetailleerde foto's van gebieden in het lichaam met behulp van een röntgenapparaat dat het lichaam in een spiraalvormig pad scant.
• MRI (magnetic resonance imaging): een procedure waarbij een magneet, radiogolven en een computer worden gebruikt om een ​​reeks gedetailleerde foto's te maken van gebieden in het lichaam, zoals de lever. Deze procedure wordt ook nucleaire magnetische resonantiebeeldvorming (NMRI) genoemd. Om gedetailleerde foto's van bloedvaten in en nabij de lever te maken, wordt kleurstof in een ader geïnjecteerd. Deze procedure wordt MRA (magnetische resonantie angiografie) genoemd. Afbeeldingen kunnen op drie verschillende tijdstippen worden genomen nadat de kleurstof is geïnjecteerd, om het beste beeld te krijgen van abnormale gebieden in de lever. Dit wordt driefasige MRI genoemd.
• Echografie-examen: een procedure waarbij hoogenergetische geluidsgolven (echografie) worden teruggekaatst door interne weefsels of organen en echo's maken. De echo's vormen een afbeelding van lichaamsweefsels, een sonogram genoemd. De foto kan worden afgedrukt om later te bekijken.
• Biopsie: het verwijderen van cellen of weefsels zodat ze door een patholoog onder een microscoop kunnen worden bekeken om te controleren op tekenen van kanker. Procedures die worden gebruikt om het monster van cellen of weefsels te verzamelen, zijn onder meer:
  • Fijnnaaldbiopsie: het verwijderen van cellen, weefsel of vloeistof met behulp van een dunne naald.
  • Kernnaaldbiopsie: het verwijderen van cellen of weefsel met een iets bredere naald.
  • Laparoscopie: een chirurgische procedure om naar de organen in de buik te kijken om te controleren op tekenen van ziekte. Kleine incisies (insnijdingen) worden in de buikwand gemaakt en een laparoscoop (een dunne, verlichte buis) wordt in een van de incisies ingebracht. Een ander instrument wordt door dezelfde of een andere incisie ingebracht om de weefselmonsters te verwijderen.

Een biopsie is niet altijd nodig om primaire leverkanker te diagnosticeren.

Bepaalde factoren beïnvloeden de prognose (kans op herstel) en behandelingsopties.

De prognose (kans op herstel) en behandelingsopties zijn afhankelijk van het volgende:

• Het stadium van de kanker (de grootte van de tumor, of deze een deel of de hele lever aantast, of zich naar andere plaatsen in het lichaam heeft verspreid).
• Hoe goed werkt de lever.
• De algemene gezondheid van de patiënt, inclusief of er levercirrose is.

Nadat primaire primaire leverkanker is gediagnosticeerd, worden tests uitgevoerd om erachter te komen of kankercellen zich hebben verspreid in de lever of naar andere delen van het lichaam.

Het proces dat wordt gebruikt om erachter te komen of kanker zich heeft verspreid in de lever of naar andere delen van het lichaam, wordt stadiëring genoemd. De informatie verzameld uit het stadiëringproces bepaalt het stadium van de ziekte. Het is belangrijk om het stadium te kennen om de behandeling te plannen. De volgende tests en procedures kunnen worden gebruikt in het ensceneringsproces:

• CT-scan (CAT-scan): een procedure die een reeks gedetailleerde foto's maakt van gebieden in het lichaam, zoals de borst, buik en bekken, genomen vanuit verschillende hoeken. De foto's zijn gemaakt door een computer die is gekoppeld aan een röntgenapparaat. Een kleurstof kan in een ader worden geïnjecteerd of worden ingeslikt om de organen of weefsels duidelijker te laten verschijnen. Deze procedure wordt ook computertomografie, gecomputeriseerde tomografie of gecomputeriseerde axiale tomografie genoemd.
• MRI (magnetic resonance imaging): een procedure waarbij een magneet, radiogolven en een computer worden gebruikt om een ​​reeks gedetailleerde foto's te maken van gebieden in het lichaam. Deze procedure wordt ook nucleaire magnetische resonantiebeeldvorming (NMRI) genoemd.
• PET-scan (positronemissietomografiescan): een procedure om kwaadaardige tumorcellen in het lichaam te vinden. Een kleine hoeveelheid radioactieve glucose (suiker) wordt in een ader geïnjecteerd. De PET-scanner draait rond het lichaam en maakt een beeld van waar glucose in het lichaam wordt gebruikt. Kwaadaardige tumorcellen worden helderder weergegeven op de foto omdat ze actiever zijn en meer glucose opnemen dan normale cellen.

Er zijn drie manieren waarop kanker zich in het lichaam verspreidt.

Kanker kan zich verspreiden door weefsel, het lymfesysteem en het bloed:

• Zakdoek. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door te groeien naar nabijgelegen gebieden.
• Lymfe systeem. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door in het lymfesysteem te komen. De kanker reist door de lymfevaten naar andere delen van het lichaam.
• Bloed. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door in het bloed te komen. De kanker reist door de bloedvaten naar andere delen van het lichaam.

Kanker kan zich verspreiden van waar het begon naar andere delen van het lichaam.

Wanneer kanker zich naar een ander deel van het lichaam verspreidt, wordt dit metastase genoemd. Kankercellen breken weg van waar ze zijn begonnen (de primaire tumor) en reizen door het lymfesysteem of bloed.

• Lymfe systeem. De kanker komt in het lymfesysteem, reist door de lymfevaten en vormt een tumor (metastatische tumor) in een ander deel van het lichaam.
• Bloed. De kanker komt in het bloed, reist door de bloedvaten en vormt een tumor (metastatische tumor) in een ander deel van het lichaam.

De uitgezaaide tumor is hetzelfde type kanker als de primaire tumor. Als primaire leverkanker zich bijvoorbeeld naar de long verspreidt, zijn de kankercellen in de long eigenlijk leverkankercellen. De ziekte is uitgezaaide leverkanker, geen longkanker.

Het Barcelona Clinic leversysteem voor leverkanker kan worden gebruikt om primaire leverkanker bij volwassenen op te voeren.

Er zijn verschillende stadia voor leverkanker. Het Barcelona Clinic leverkanker (BCLC) Staging-systeem wordt veel gebruikt en wordt hieronder beschreven. Dit systeem wordt gebruikt om de kans op herstel van de patiënt te voorspellen en om de behandeling te plannen, op basis van het volgende:

• Of de kanker zich heeft verspreid in de lever of naar andere delen van het lichaam.
• Hoe goed werkt de lever.
• De algemene gezondheid en welzijn van de patiënt.
• De symptomen veroorzaakt door de kanker.

Het BCLC-staging-systeem bestaat uit vijf fasen:

• Fase 0: Heel vroeg
• Fase A: Vroeg
• Fase B: Gemiddeld
• Fase C: Geavanceerd
• Fase D: eindfase

De volgende groepen worden gebruikt om de behandeling te plannen.

BCLC-fasen 0, A en B

Behandeling om de kanker te genezen wordt gegeven voor BCLC-stadia 0, A en B.

BCLC-fasen C en D

Voor de BCLC-stadia C en D wordt een behandeling gegeven om de symptomen veroorzaakt door leverkanker te verlichten en de kwaliteit van leven van de patiënt te verbeteren. Behandelingen zullen de kanker waarschijnlijk niet genezen.

Terugkerende volwassen primaire leverkanker

Terugkerende primaire leverkanker is kanker die is teruggekomen (teruggekomen) nadat deze is behandeld. De kanker kan terugkomen in de lever of in andere delen van het lichaam.

Er zijn verschillende soorten behandelingen voor patiënten met volwassen primaire leverkanker.

Verschillende soorten behandelingen zijn beschikbaar voor patiënten met volwassen primaire leverkanker. Sommige behandelingen zijn standaard (de momenteel gebruikte behandeling), en sommige worden getest in klinische onderzoeken. Een klinische behandelingsproef is een onderzoeksstudie die is bedoeld om de huidige behandelingen te verbeteren of informatie te verkrijgen over nieuwe behandelingen voor patiënten met kanker. Wanneer klinische onderzoeken aantonen dat een nieuwe behandeling beter is dan de standaardbehandeling, kan de nieuwe behandeling de standaardbehandeling worden. Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef. Sommige klinische onderzoeken staan ​​alleen open voor patiënten die niet met de behandeling zijn begonnen.

Patiënten met leverkanker worden behandeld door een team van specialisten die experts zijn in het behandelen van leverkanker.

De behandeling van de patiënt wordt gecontroleerd door een medisch oncoloog, een arts die gespecialiseerd is in de behandeling van mensen met kanker. De medisch oncoloog kan de patiënt doorverwijzen naar andere gezondheidswerkers die een speciale training hebben gehad in de behandeling van patiënten met leverkanker. Dit kunnen de volgende specialisten zijn:

• Hepatoloog (specialist in leverziekte).
• Chirurgische oncoloog.
• Transplantatie chirurg.
• Stralingsoncoloog.
• Interventionele radioloog (een specialist die ziekten diagnosticeert en behandelt met behulp van beeldvorming en de kleinst mogelijke incisies).
• Patholoog.

Er worden zeven soorten standaardbehandelingen gebruikt

Toezicht

Bewaking voor laesies kleiner dan 1 centimeter gevonden tijdens screening. Follow-up om de drie maanden is gebruikelijk.

Chirurgie

Een gedeeltelijke hepatectomie (operatie om het deel van de lever te verwijderen waar kanker wordt gevonden) kan worden uitgevoerd. Een wig van weefsel, een hele lob of een groter deel van de lever, samen met een deel van het gezonde weefsel eromheen, wordt verwijderd. Het resterende leverweefsel neemt de functies van de lever over en kan opnieuw groeien.

Levertransplantatie

Bij een levertransplantatie wordt de gehele lever verwijderd en vervangen door een gezonde gedoneerde lever. Een levertransplantatie kan worden uitgevoerd wanneer de ziekte alleen in de lever zit en een gedoneerde lever kan worden gevonden. Als de patiënt moet wachten op een geschonken lever, wordt zo nodig een andere behandeling gegeven.

Ablatietherapie

Ablatietherapie verwijdert of vernietigt weefsel. Verschillende soorten ablatietherapie worden gebruikt voor leverkanker:

• Radiofrequente ablatie: het gebruik van speciale naalden die rechtstreeks door de huid of via een incisie in de buik worden ingebracht om de tumor te bereiken. Hoogenergetische radiogolven verwarmen de naalden en tumor die kankercellen doodt.
• Microgolftherapie: een soort behandeling waarbij de tumor wordt blootgesteld aan hoge temperaturen die door microgolven worden veroorzaakt. Dit kan kankercellen beschadigen en doden of ze gevoeliger maken voor de effecten van straling en bepaalde geneesmiddelen tegen kanker.
• Percutane ethanolinjectie: een kankerbehandeling waarbij een kleine naald wordt gebruikt om ethanol (pure alcohol) rechtstreeks in een tumor te injecteren om kankercellen te doden. Verschillende behandelingen kunnen nodig zijn. Gewoonlijk wordt lokale anesthesie gebruikt, maar als de patiënt veel tumoren in de lever heeft, kan algemene anesthesie worden gebruikt.
• Cryoablatie: een behandeling waarbij een instrument wordt gebruikt om kankercellen te bevriezen en te vernietigen. Dit type behandeling wordt ook cryotherapie en cryochirurgie genoemd. De arts kan echografie gebruiken om het instrument te geleiden.
• Elektroporatietherapie: een behandeling die elektrische pulsen door een elektrode in een tumor stuurt om kankercellen te doden. Elektroporatietherapie wordt onderzocht in klinische proeven.

Embolisatie therapie

Embolisatietherapie is het gebruik van stoffen om de bloedstroom door de leverader naar de tumor te blokkeren of te verminderen. Wanneer de tumor niet de zuurstof en voedingsstoffen krijgt die hij nodig heeft, zal hij niet blijven groeien. Embolisatietherapie wordt gebruikt voor patiënten die geen operatie kunnen ondergaan om de tumor of ablatietherapie te verwijderen en van wie de tumor zich niet buiten de lever heeft verspreid.

De lever ontvangt bloed van de hepatische portaalader en de hepatische slagader. Bloed dat vanuit de hepatische portaalader in de lever komt, gaat meestal naar het gezonde leverweefsel. Bloed dat uit de ader van de lever komt, gaat meestal naar de tumor. Wanneer de leverslagader wordt geblokkeerd tijdens embolisatie-therapie, blijft het gezonde leverweefsel bloed ontvangen van de hepatische portaalader.

Er zijn twee hoofdtypen van embolietherapie:

• Transarteriële embolisatie (TAE): een kleine incisie (snede) wordt gemaakt in de binnenste dij en een katheter (dunne, flexibele buis) wordt ingebracht en in de leverarterie geschroefd. Als de katheter eenmaal op zijn plaats zit, wordt een substantie geïnjecteerd die de leverslagader blokkeert en de bloedtoevoer naar de tumor stopt.
• Transarteriële chemo-embolisatie (TACE): deze procedure lijkt op TAE, behalve dat er ook een middel tegen kanker wordt gegeven. De procedure kan worden uitgevoerd door het middel tegen kanker te hechten aan kleine korrels die in de leverslagader worden geïnjecteerd of door het middel tegen kanker door de katheter in de leverslagader te injecteren en vervolgens de substantie te injecteren om de leverslagader te blokkeren. Het grootste deel van het medicijn tegen kanker zit vast in de buurt van de tumor en slechts een kleine hoeveelheid van het medicijn bereikt andere delen van het lichaam. Dit type behandeling wordt ook chemo-embolisatie genoemd.

Gerichte therapie

Gerichte therapie is een behandeling die medicijnen of andere stoffen gebruikt om specifieke kankercellen te identificeren en aan te vallen zonder normale cellen te beschadigen. Leverkanker bij volwassenen kan worden behandeld met een gericht therapiegeneesmiddel dat cellen stopt met delen en voorkomt de groei van nieuwe bloedvaten die tumoren nodig hebben om te groeien.

Bestralingstherapie

Stralingstherapie is een behandeling tegen kanker die röntgenstralen met hoge energie of andere soorten straling gebruikt om kankercellen te doden of te voorkomen dat ze groeien. Er zijn twee soorten stralingstherapie:

• Externe radiotherapie gebruikt een machine buiten het lichaam om straling naar de kanker te sturen. Bepaalde manieren om bestralingstherapie te geven, kunnen helpen voorkomen dat straling nabijgelegen gezond weefsel beschadigt. Deze soorten externe bestralingstherapie omvatten het volgende:
  • Conformale stralingstherapie: Conformale stralingstherapie is een type externe bestralingstherapie die een computer gebruikt om een ​​driedimensionaal (3-D) beeld van de tumor te maken en de stralingsbundels zo te vormen dat ze op de tumor passen. Hierdoor kan een hoge dosis straling de tumor bereiken en veroorzaakt het minder gezond weefsel in de buurt.
  • Stereotactische radiotherapie: Stereotactische radiotherapie is een vorm van externe radiotherapie. Speciale apparatuur wordt gebruikt om de patiënt voor elke stralingsbehandeling in dezelfde positie te plaatsen. Eén keer per dag gedurende meerdere dagen richt een bestralingsmachine een grotere dan gebruikelijke dosis straling rechtstreeks op de tumor. Door de patiënt voor elke behandeling in dezelfde positie te houden, is er minder schade aan gezond weefsel in de buurt. Deze procedure wordt ook stereotactische radiotherapie met externe stralen en stereotaxische stralingstherapie genoemd.
  • Protonstraaldralingstherapie: Protonstraaltherapie is een type externe energietherapie met hoge energie. Een radiotherapie-apparaat richt stromen van protonen (kleine, onzichtbare, positief geladen deeltjes) op de kankercellen om ze te doden. Dit type behandeling veroorzaakt minder schade aan gezond weefsel in de buurt.
• Interne stralingstherapie maakt gebruik van een radioactieve stof verzegeld in naalden, zaden, draden of katheters die direct in of nabij de kanker worden geplaatst.

De manier waarop de bestralingstherapie wordt gegeven, hangt af van het type en het stadium van de kanker die wordt behandeld. Externe bestralingstherapie wordt gebruikt om primaire leverkanker bij volwassenen te behandelen.

Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef.

Voor sommige patiënten kan deelname aan een klinische proef de beste behandelingskeuze zijn. Klinische proeven maken deel uit van het kankeronderzoeksproces. Klinische onderzoeken worden uitgevoerd om uit te zoeken of nieuwe behandelingen voor kanker veilig en effectief zijn of beter dan de standaardbehandeling.

Veel van de huidige standaardbehandelingen voor kanker zijn gebaseerd op eerdere klinische onderzoeken. Patiënten die deelnemen aan een klinische proef kunnen de standaardbehandeling krijgen of behoren tot de eersten die een nieuwe behandeling ontvangen.

Patiënten die deelnemen aan klinische proeven helpen ook de manier te verbeteren waarop kanker in de toekomst zal worden behandeld. Zelfs als klinische onderzoeken niet leiden tot effectieve nieuwe behandelingen, beantwoorden ze vaak belangrijke vragen en helpen ze onderzoek vooruit.

Patiënten kunnen deelnemen aan klinische onderzoeken vóór, tijdens of na het starten van hun kankerbehandeling.

Sommige klinische onderzoeken omvatten alleen patiënten die nog geen behandeling hebben gehad. Andere onderzoeken testen behandelingen voor patiënten bij wie de kanker niet beter is geworden. Er zijn ook klinische onderzoeken die nieuwe manieren testen om te voorkomen dat kanker terugkeert (terugkomt) of de bijwerkingen van de behandeling van kanker verminderen.

Klinische proeven vinden plaats in veel delen van het land.

Vervolgproeven kunnen nodig zijn.

Sommige van de tests die zijn gedaan om de kanker te diagnosticeren of om het stadium van de kanker te achterhalen, kunnen worden herhaald. Sommige tests worden herhaald om te zien hoe goed de behandeling werkt. Beslissingen om de behandeling voort te zetten, te wijzigen of te stoppen kunnen gebaseerd zijn op de resultaten van deze tests.

Sommige tests worden van tijd tot tijd uitgevoerd nadat de behandeling is beëindigd. De resultaten van deze tests kunnen aantonen of uw toestand is veranderd of dat de kanker is teruggekomen (kom terug). Deze tests worden soms vervolgtests of check-ups genoemd.

Behandelingsopties voor primaire primaire leverkanker

Stadia 0, A en B Volwassen primaire leverkanker

Behandeling van stadium 0, A en B volwassen primaire leverkanker kan het volgende omvatten:

• Bewaking voor laesies kleiner dan 1 centimeter.
• Gedeeltelijke hepatectomie.
• Totale hepatectomie en levertransplantatie.
• Ablatie van de tumor met behulp van een van de volgende methoden:
  • Radiofrequentie-ablatie.
  • Magnetron therapie.
  • Percutane ethanol injectie.
  • Cryoablation.
• Een klinische proef van elektroporatietherapie.

Stadia C en D Volwassen primaire leverkanker

Behandeling van stadium C en D volwassen primaire leverkanker kan het volgende omvatten:

• Embolisatietherapie met een van de volgende methoden:
  • Transarteriële embolisatie (TAE).
  • Transarteriële chemo-embolisatie (TACE).
• Gerichte therapie.
• Bestralingstherapie.
• Een klinische proef met gerichte therapie na chemo-embolisatie of gecombineerd met chemotherapie.
• Een klinische proef met nieuwe geneesmiddelen voor gerichte therapie.
• Een klinische proef met gerichte therapie met of zonder stereotactische lichaamsstralingstherapie.
• Een klinische proef met stereotactische stralingstherapie van het lichaam of protonenbundel stralingstherapie.

Behandeling van recidiverende primaire primaire leverkanker

Behandelingsopties voor recidiverende primaire leverkanker kunnen het volgende omvatten:

• Totale hepatectomie en levertransplantatie.
• Gedeeltelijke hepatectomie.
• verwijdering
• Transarteriële chemo-embolisatie en gerichte therapie met sorafenib, als palliatieve therapie om symptomen te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.
• Een klinische proef van een nieuwe behandeling.