Leverkankersymptomen, tekenen, overlevingskans, prognose en oorzaken

Wat maakt de lever zo belangrijk?

De lever is een groot orgaan in de rechterbovenhoek van de buik, waar het meestal onder de ribben wordt gevonden. Het speelt een zeer belangrijke rol bij het handhaven van de algehele gezondheid van het lichaam. Het meeste bloed dat de darmen verlaat, reist door de lever, waar het wordt gefilterd van zowel giftige chemicaliën als bacteriën. De lever gebruikt voedingsstoffen in het bloed om het lichaam van energie te voorzien door suikers op te slaan en af ​​te geven. Het is ook de belangrijkste bron van eiwitten die nodig is voor veel lichamelijke activiteiten, zoals normale bloedstolling, groei en voeding. Bovendien creëert de lever gal, een vloeistof die belangrijk is voor de spijsvertering. Het wordt gemaakt door levercellen genaamd hepatocyten en wordt vervolgens in buizen (de galkanalen) rechtstreeks in de darm of in de galblaas gebracht, waar het wordt opgeslagen totdat we eten. Wanneer deze buizen om een ​​of andere reden worden geblokkeerd, gaat de gal terug in de bloedbaan, waardoor een gele tint aan de ogen, mond en huid ontstaat en de urine donker wordt; dit wordt geelzucht genoemd.

Wat is leverkanker?

Meestal, wanneer mensen spreken van leverkanker, bedoelen ze een kanker die ergens anders in het lichaam is begonnen en zich vervolgens naar de lever heeft verspreid. Dit wordt secundaire of metastatische ziekte of levermetastasen genoemd. Vanwege de zeer hoge doorbloeding en andere factoren die nog steeds slecht worden begrepen, is de lever een van de meest voorkomende plaatsen voor uitzaaiingen. Tumoren die oorspronkelijk in de dikke darm, pancreas, maag, long, borst of elders ontstaan, kunnen zich via de bloedbaan naar de lever verspreiden en zich dan presenteren als levermetastasen. Deze metastasen veroorzaken soms pijn of beschadigen de leverfunctie. Op het westelijk halfrond zijn de meeste gevallen van 'leverkanker' in feite secundaire of metastatische kankers die in een ander orgaan zijn begonnen.

Soms kan kanker ontstaan ​​in de cellen van de lever zelf. Kanker van de hepatocyten (de belangrijkste functionerende levercel) is een primaire leverkanker die hepatocellulair carcinoom of hepatoma wordt genoemd. Hepatoma groeit meestal in de lever als een of meer ronde tumoren en valt het normale weefsel binnen en vernietigt het naarmate het groter wordt. Dergelijke primaire leverkanker kan zich ook verspreiden naar andere delen van het lichaam, waaronder de longen en lymfeklieren. In de lever kan kanker ook ontstaan ​​uit de buizen die de gal dragen. Deze galwegen die intrahepatisch cholangiocarcinoom worden genoemd, komen minder vaak voor dan hepatoom en zijn moeilijk te detecteren. De discussie van vandaag zal zich concentreren op hepatocellulair carcinoom of hepatoma.

Welke oorzaken van primaire leverkanker?

De meeste mensen die hepatoom ontwikkelen, hebben een lever die al op een bepaalde manier is beschadigd, meestal vele jaren eerder. De meest voorkomende risicofactor in de Verenigde Staten is alcoholmisbruik; in de rest van de wereld zijn hepatitis B en hepatitis C de risicofactoren die verantwoordelijk zijn voor de meeste gevallen van hepatoom. Hoewel dit te voorkomen problemen zijn, neemt de incidentie van hepatoom in veel landen zelfs toe. In de Verenigde Staten, deels als gevolg van een grote toename van hepatitis C-infecties enkele decennia geleden, is de incidentie verdubbeld tot meer dan 30.000 gevallen per jaar. Recent onderzoek heeft aangetoond dat een deel van de toename van hepatoom te wijten is aan de toename van obesitas en diabetes in de afgelopen decennia, die beide kunnen resulteren in chronische leververvetting die ook de lever kan beschadigen. Bepaalde genetische ziekten, zoals hemochromatose (een ziekte die resulteert in abnormaal hoge hoeveelheden ijzer), kunnen uiteindelijk ook leiden tot de ontwikkeling van deze tumor, net als aflatoxine, een voedselverontreiniging die veel voorkomt in Afrika en Zuidoost-Azië.

Alcoholmisbruik : mensen met een geschiedenis van alcoholmisbruik hebben een levenslange kans van ongeveer 15% om hepatoom te ontwikkelen, en het wordt vaak onverwacht gevonden bij autopsie bij alcoholisten die aan andere oorzaken overlijden. Het risico neemt toe met toenemend alcoholgebruik, maar slechts tot een bepaald punt; ernstige alcoholisten zullen niet lang genoeg leven om de kanker te ontwikkelen, en daarom neemt het risico zelfs toe na stoppen met drinken.

Hepatitis B : dit DNA-virus is wereldwijd de meest voorkomende oorzaak van hepatocellulaire kanker en verantwoordelijk voor de meeste gevallen van hepatoma in geografische gebieden waar het een veel voorkomende kanker is (Azië en Afrika bezuiden de Sahara). Veel mensen in deze delen van de wereld worden op jonge leeftijd besmet met het virus en 15% kan het virus niet uit hun systemen verwijderen. Dit leidt ertoe dat ze "chronische dragers" worden, wat het risico op het ontwikkelen van hepatoma 200 keer hoger dan normaal verhoogt. Samen met de gestage en herhaalde vernietiging van de levercellen, draagt ​​het virus een deel van zijn DNA over in de menselijke levercellen, en dit helpt het proces van transformatie naar een kankercel (carcinogenese) op gang te brengen.

Hepatitis C : dit is een RNA-virus, dat de afgelopen decennia miljoenen infecties heeft veroorzaakt door besmette naalden of bloedproducten voordat een screeningstest werd ontwikkeld. Deze infectie is nu verantwoordelijk voor ongeveer driekwart van alle hepatoma's in Japan en Europa. Na infectie is er een levenslang risico van 5% op het ontwikkelen van hepatoom, gemiddeld 28 jaar na infectie.

Aflatoxine : dit is een bijproduct van een schimmel die bedorven opgeslagen voedselproducten zoals granen en pinda's beïnvloedt in delen van de wereld zoals Afrika, Thailand en de Filippijnen. Aflatoxine bindt zich aan het DNA van levende cellen en veroorzaakt mutaties die leiden tot kanker. Dit was de eerste ontdekking van precies hoe een milieuverontreinigende stof kanker op moleculair niveau veroorzaakt. Er is geen significante hoeveelheid voedsel voor mensen in de Verenigde Staten (hoewel er vervuiling van voer voor vee is geweest die uiteindelijk in kleine hoeveelheden in hun melk opdook).

NASH : Diabetes en obesitas leiden tot de ontwikkeling van een aandoening die bekend staat als vette lever en niet-alcoholische steatorrheic hepatitis (NASH). Dit veroorzaakt de ophoping van vetzuren in de levercellen die uiteindelijk leverschade veroorzaken. Over een periode van 10 jaar verdrievoudigt dit meer dan het risico op hepatoom en maakt het veel waarschijnlijker dat de kanker na een operatie terugkeert.

Wat de meeste van deze processen gemeen hebben, is dat ze leiden tot cirrose, wat een ernstige en onomkeerbare littekenziekte van de lever is die leidt tot herhaalde cycli van celdood en regeneratie, waardoor uiteindelijk sommige van deze cellen kanker kunnen worden. In de Verenigde Staten heeft ongeveer een kwart van de mensen met hepatoom helemaal geen risicofactoren en er is geen reden voor.

Wat zijn de symptomen en tekenen van leverkanker?

Een van de redenen dat leverkanker vaak moeilijk te diagnosticeren is, is dat veel van zijn tekenen en symptomen meestal vaag en niet-specifiek zijn, wat betekent dat bijna elke ziekte ze kan veroorzaken. Symptomen zoals zwakte, vermoeidheid, gewichtsverlies of verlies van eetlust komen veel voor. Meer specifieke tekenen van leverschade kunnen verschijnen naarmate de tumor groeit, zoals een toename van de buikgrootte als gevolg van ophoping van vocht rond de lever en darmen (ascites genoemd) en geelzucht, een gele verkleuring van de huid en ogen samen met donkere urine. Geelzucht treedt op vanwege een opeenhoping in het bloed van bilirubine, een afbraakproduct van rode bloedcellen dat meestal door de lever wordt verwerkt. Meer ernstig leverfalen kan interne bloedingen en mentale veranderingen veroorzaken, waaronder verwarring of oncontroleerbare slaperigheid (encefalopathie) omdat de lever niet langer in staat is om alle schadelijke chemicaliën in het bloed te verwerken. Zelden kunnen getroffen mensen koorts, nachtelijk zweten of pijn ontwikkelen.

Hoe wordt leverkanker gediagnosticeerd?

De diagnose leverkanker wordt meestal incidenteel gesteld door abnormale bloedtesten van de leverfunctie op te merken. In toenemende mate worden mensen waarvan bekend is dat ze risico lopen (zoals mensen met actieve hepatitis B of C of alcoholisten met cirrose) door hun artsen gescreend met periodieke bloed- en beeldvormende tests. Zodra een kanker wordt vermoed, kunnen verdere studies worden uitgevoerd om te achterhalen hoeveel van de lever erbij betrokken is. De meest gebruikte radiologische tests zijn CT-scans (gecomputeriseerde tomografie, waarin röntgenfoto's opnieuw worden samengevoegd tot lichaamsafbeeldingen), echografie (met geluidsgolven om foto's te maken) en MRI (magnetische resonantiebeeldvorming, die magnetische velden gebruikt om foto's te maken) van verschillende lichaamsweefsels). Andere, meer gespecialiseerde tests zijn soms nodig, zoals een angiogram (het maken van röntgenfoto's van de bloedvaten in de lever en de tumor) of laparoscopie (een kleine scoop in de buik in de operatiekamer invoegen om een ​​beter zicht te krijgen op de lever). Er zijn ook bepaalde testen van eiwitten die door de tumoren worden gemaakt en die in het bloed kunnen worden gemeten, zoals AFP (alfa-fetoproteïne).

Om zeker te zijn van de diagnose, zal het meestal nodig zijn om een ​​biopsie te doen, dat wil zeggen een stuk van de tumor te verwijderen om het onder de microscoop te bestuderen en erachter te komen wat voor soort kanker het is. Dit wordt een biopsie genoemd en kan worden gedaan door een holle naald in de lever te laten lopen tijdens echografie of CT-scan of tijdens laparoscopie of een operatie.

Wat is de therapie voor primaire leverkanker?

Er zijn veel verschillende soorten therapie die worden gebruikt voor mensen met leverkanker. Het is heel belangrijk dat de behandeling voor elk individu wordt gepersonaliseerd, omdat mensen en tumoren anders kunnen reageren. De belangrijkste kenmerken die helpen om te beslissen welke therapie het beste en veiligst is, zijn de functionele gezondheid van de lever; de grootte, het aantal en de locaties van de tumoren; en de andere medische problemen en het algemene welzijn van de persoon. Vanwege de complexiteit van de beslissingen en het aantal beschikbare behandelingsopties voor veel patiënten, wordt de zorg vaak gecoördineerd door een multidisciplinaire groep van artsen die gespecialiseerd zijn in hepatoom. Dit team van verschillende specialisten omvat meestal chirurgen, oncologen, radiologen, gastro-enterologen, radiotherapeuten en pathologen.

Een van de problemen bij de behandeling van leverkanker is dat ze vaak voorkomen bij mensen met beschadigde levers. Dit maakt het voor hen moeilijker om medicijnen of procedures te verdragen die nodig kunnen zijn, omdat bijwerkingen erger kunnen worden als de lever verslechtert. Daarom kunnen, om veilig te zijn, de opties voor het behandelen van een tumor beperkt zijn als de leverfunctie slecht is. Aangezien veel Noord-Amerikaanse patiënten ouder zijn en diabetes hebben, kan hun algemene gezondheid ook de veilige toepassing van bepaalde therapieën verhinderen.

Wat zijn behandelingsopties voor leverkanker?

De beste behandeling voor primaire leverkanker is om het operatief te verwijderen. Helaas is dat zelden mogelijk; in feite is minder dan 10% van de patiënten geschikt voor chirurgie. Dit kan zijn omdat de leverfunctie te slecht is vanwege cirrose voor de patiënt om veilig een operatie te ondergaan of omdat er verschillende tumoren zijn die te wijd verspreid zijn om ze allemaal te verwijderen. Cirrose maakt het bijvoorbeeld voor patiënten moeilijk om veilig door bijna elk type operatie te komen en bij het snijden van de lever kan maar liefst de helft sterven als gevolg van bloeding, infectie of leverfalen. Vaak zijn er andere kleine afzettingen van kanker elders in de lever die niet zichtbaar zijn bij operaties of op scans, maar die na een succesvolle operatie uiteindelijk zullen teruggroeien. Ondanks deze problemen zijn de chirurgische technieken de afgelopen 20 jaar echter gestaag verbeterd, waardoor het voor veel mensen steeds veiliger en effectiever is om een ​​operatie te ondergaan. Momenteel zal meer dan de helft van de patiënten meer dan vijf jaar overleven na verwijdering van hun kanker.

Als er geen bewijs is voor de verspreiding van primaire leverkanker buiten de lever, kan levertransplantatie worden overwogen. Bij levertransplantatie wordt de gehele lever operatief verwijderd en vervangen door een gezonde lever van een donor. Om de nieuwe lever door het lichaam te laten accepteren, moet het immuunsysteem ernstig worden onderdrukt en worden tegengehouden om de nieuwe lever aan te vallen. Recente ontwikkelingen in transplantatietechnieken en immuunmedicatie hebben van transplantatie de eerste keuze gemaakt voor patiënten met cirrose en kleine tumoren. Dit zijn mensen die geen operatie hadden kunnen ondergaan vanwege hun leverziekte, maar nu een kans van meer dan 70% hebben om langer dan vijf jaar te leven. Helaas zijn er niet genoeg donorlevers voor iedereen, en de wachttijd op de transplantatielijst kan meer dan een jaar zijn. De toename van succesvolle ervaringen met levende donoren en gedeeltelijke levertransplantatie verhoogt de kans dat iemand door kan gaan met deze moeilijke maar mogelijk levensreddende operatie.

Als een operatie niet mogelijk is, zijn er andere behandelingen die de tumor specifiek kunnen aanvallen met levergerichte therapie. De tumor kan worden geïnjecteerd met een giftig materiaal zoals pure alcohol of chemotherapie om het te doden. Het kan worden ingevroren en gedood met superkoude vloeibare stikstof (cryotherapie). Microgolven, radiogolven of laser kunnen op de tumor worden gericht om deze te doden met behulp van warmte-energie. Dit is het principe achter radiofrequente ablatie, waarbij een metalen sonde in de tumor wordt ingebracht onder begeleiding van een echografie of CT-scan. Thermische (warmte) energie wordt gecreëerd door radiogolven die uit de punt van de sonde komen en dit beschadigt de omliggende cellen en doodt de tumor. Deze lokale technieken zijn in het algemeen beperkt tot mensen met slechts één of twee kleine tumoren.

Chemotherapie medicijnen kunnen direct in het bloedvat worden gegeven dat de lever en de tumoren voedt; bovendien kan de bloedtoevoer naar de tumor worden afgesneden door kleine deeltjes te injecteren die de voedingsaders blokkeren. Deze procedure, chemo-embolisatie genoemd, probeert de tumor op twee manieren te doden: door de tumor direct in een zeer hoge concentratie chemotherapie te baden en door de bloedtoevoer te verhongeren. Hoewel effectief, vereist chemo-embolisatie een ziekenhuisopname en kan pijn, koorts, misselijkheid en leverschade veroorzaken.

Een vergelijkbare techniek, waarbij microscopische radioactieve deeltjes worden gebruikt in plaats van chemotherapie die in de bloedvaten wordt geïnjecteerd, wordt radio-embolisatie of selectieve interne bestralingstherapie (SIRT) genoemd. Dit maakt gebruik van radioactief yttrium bevestigd aan glazen microbolletjes en kan even effectief zijn als chemo-embolisatie voor kleine en meerdere tumoren.

Stralingstherapie maakt gebruik van hooggedoseerde energie zoals röntgenstralen gericht op een klein deel van het lichaam en kan vaak kankercellen vernietigen. De normale cellen van de lever kunnen echter gevoeliger zijn voor de straling dan de tumor, dus standaardstraling wordt zelden gebruikt. Er zijn echter nieuwe speciaal gerichte technieken die conforme of stereotactische straling worden genoemd en die in bepaalde gevallen nuttig kunnen zijn.

Chemotherapie verwijst naar medicijnen die meestal worden toegediend via een pil of ader. Ze zijn ontworpen om door het hele lichaam te werken, niet alleen de lever, dus tumoren buiten de lever worden ook behandeld. Chemotherapie werkt echter niet altijd goed voor primaire leverkankers. Omdat de lever functioneert door gifstoffen uit het lichaam te verwijderen, kan het chemotherapie-medicijnen behandelen als gewoon een andere giftige chemische stof die het moet weerstaan. Veel standaardgeneesmiddelen zijn getest en er zijn bepaalde combinaties die nuttig kunnen zijn om de kanker te verkleinen. Onlangs zijn middelen die direct de microscopische bloedvaten in de tumor aanvallen, antiangiogene geneesmiddelen genoemd, zeer nuttig gebleken. Sorafenib, het eerste medicijn dat specifiek is goedgekeurd voor hepatoom, werd in 2007 geïntroduceerd. Sorafenib is een pil die de groei van de kanker vertraagt ​​en veel patiënten langer in leven houdt.

Kankerquiz IQ

Wat zijn de resultaten van leverkankerbehandeling?

Helaas kan naast chirurgie en transplantatie geen van de bovengenoemde behandelingsmethoden als curatief worden beschouwd. Hoewel artsen veel testen kunnen uitvoeren om verschillende kankers in de lever te ontdekken en nauwkeurig te meten, zijn er bijna altijd meer microscopische tumoren dan met welke techniek dan ook kan worden gezien. Hoewel lokale behandelingen zoals radiofrequente ablatie, cryoablatie en chemo-embolisatie tumoren die zichtbaar zijn kunnen doden, zullen daarom uiteindelijk "nieuwe" kankers verschijnen - die microscopisch en onzichtbaar zijn op het moment van behandeling . Ook zullen de cirrose en aandoeningen die aanleiding gaven tot de initiële kankers er nog steeds zijn, zelfs na een succesvolle behandeling, dus er zouden zich later meer kankers kunnen ontwikkelen.

De meeste van deze behandelingen voor leverkanker worden nog steeds bestudeerd, dus sommige kunnen alleen worden aangeboden in een onderzoek of klinische studie om te zien hoe goed ze werken. Veel leverkankerbehandelingen zijn onderzoeks- of experimenteel, omdat er geen standaardbenadering is waarop kan worden vertrouwd om elke keer te werken. Onderzoekers blijven zoeken naar nieuwe medicijnen en procedures die veiliger en effectiever zijn en een betere levenskwaliteit kunnen bieden aan mensen met elk type leverkanker. Voor de meeste mensen zal de beste behandeling een reeks verschillende technieken of medicijnen blijken te zijn, te vinden wat helpt en vervolgens door te gaan naar de volgende therapie als dat nodig is.

Het is belangrijk om te onthouden dat al deze technieken worden beperkt door mogelijke bijwerkingen, en daarom hangt de beslissing over hoe een bepaalde persoon te behandelen af ​​van een zeer grondige evaluatie van de leverfunctie, de toestand van de bloedvaten, hoe ver de tumoren hebben zich verspreid en hoe gezond de patiënt is geweest. De patiënt, het gezin en de arts moeten vooral openlijk bespreken wat ze verwachten, wat effectief kan zijn en wat veilig is en wat uiteindelijk zinvol is.

Hoe kan ik leverkanker voorkomen?

In de moderne wereld wordt helaas een andere evaluatie belangrijk bij het bepalen van het soort behandeling dat moet worden gevolgd: de financiële. Hoewel veel van de hierboven beschreven technieken effectief zijn bij sommige patiënten, worden ze niet noodzakelijkerwijs altijd gedekt door verzekeringsplannen. De kosten van de machines en medicijnen kunnen voor particulieren onbetaalbaar zijn: radio-embolisatie kan meer dan $ 90.000 kosten voor een enkele behandeling; sorafenib is meer dan $ 5.000 voor een maand therapie. Dit kan individuele en institutionele beslissingen nog meer hartverscheurend maken dan normaal op persoonlijk niveau. Op maatschappelijk niveau maakt dit soort kosten in verband met de behandeling van deze kanker het nog belangrijker om manieren te vinden om te voorkomen dat het in de eerste plaats wordt ontwikkeld.

Theoretisch zou hepatoma een bijna volledig te voorkomen ziekte moeten zijn. Hepatitis, alcoholmisbruik en obesitas kunnen allemaal worden voorkomen door sociale, medische en levensstijlveranderingen. Een deel hiervan is al wereldwijd geprobeerd, dus er is reden tot optimisme. Zo zijn kinderen in Taiwan sinds 1984 geïmmuniseerd tegen hepatitis B. Dit heeft tot nu toe geleid tot een daling van 70% van het aantal tieners dat hepatoom ontwikkelt. In de Verenigde Staten, waar de incidentie al veel lager is dan in Azië, is hepatoom als gevolg van hepatitis B met de helft gedaald sinds de immunisatie begon. Hoewel er nog geen vaccin tegen hepatitis C is, is dit een veel eenvoudiger virus om te vermijden nu bloedproducten worden gescreend en mensen zich meer bewust zijn van het voorkomen van infectie door gebruikte naalden. Zodra iemand is geïnfecteerd, kan behandeling met het medicijn interferon de kans op het ontwikkelen van hepatoma dramatisch verminderen. Diabetes en obesitas kunnen duidelijk worden verminderd door aanpassingen in voeding en levensstijl, zo moeilijk als dat duidelijk blijft in onze samenleving.

Wat is de prognose voor leverkanker?

De uitkomst van hepatoom is uiterst variabel en hangt evenzeer af van de toestand van de lever en de gezondheid van de persoon als van enig kenmerk van de kanker zelf. Patiënten met meer dan een solitaire tumor in de setting van cirrose leven mogelijk niet gedurende zes maanden, terwijl degenen die een operatie of transplantatie kunnen ondergaan, mogelijk volledig zijn genezen. Therapieën zoals radiofrequente ablatie, chemo-embolisatie, cryo-ablatie, radiochirurgie, radio-embolisatie en systemische therapie worden vaak opeenvolgend uitgevoerd gedurende het leven van een patiënt, afhankelijk van de veranderingen naarmate de ziekte vordert. De gemiddelde overleving voor patiënten die met deze methoden kunnen worden behandeld, ligt tussen een en twee jaar.

Ondanks deze grimmige statistieken is er nog steeds ruimte voor optimisme bij deze ziekte. Creatief gebruik van meerdere technieken kan leiden tot een aanzienlijke verlenging van het leven van een patiënt, terwijl deze zich zo goed mogelijk blijft voelen. Experimentele medicijnen worden steeds gebruikelijker omdat onderzoekers de moleculaire defecten die deze kanker veroorzaken hebben herkend en deze kennis gebruiken om nieuwe doelen te ontwikkelen. De evolutie en verbetering van radiologische en interventionele technologie voor de behandeling van gelokaliseerde tumoren heeft ertoe geleid dat miljoenen mensen die voorheen nooit zouden zijn behandeld, een zinvolle verlenging van hun leven hebben meegemaakt. In feite is de kans om meer dan twee jaar met hepatoom te leven sinds het begin van de jaren negentig meer dan verdubbeld. Meer medische, wetenschappelijke en farmaceutische aandacht voor deze moeilijke ziekte zal dit in de toekomst ongetwijfeld nog beter maken.

Leverkanker foto's

Afbeelding van een operatief verwijderd hepatoom, met omliggende normale lever.

Foto van levertransplantatie: een nieuwe donorlever wordt in een ontvanger geplaatst.

Foto van een CT-scan met lever met hepatoom (pijl).