Atriale flutter oorzaken, behandeling, symptomen en medicijnen

Feiten over atriumflutter

• Atriale flutter is een afwijking van het hartritme, wat resulteert in een snelle en soms onregelmatige hartslag. Dergelijke afwijkingen, of het nu gaat om de snelheid of regelmaat van de hartslag, staan ​​bekend als aritmieën.
• Het grootste gevaar van atriumflutter is dat het hart het bloed niet goed pompt als het te snel klopt. Wanneer het bloed niet goed wordt gepompt, kunnen vitale organen, zoals het hart en de hersenen, onvoldoende zuurstof uit het bloed halen.
• Atriale flutter kan komen en gaan; het staat dan bekend als paroxismale atriale flutter. Vaker duurt atriale flutter dagen tot weken en staat bekend als persistente atriale flutter.
• Bij een juiste behandeling is atriumflutter zelden levensbedreigend. Complicaties van atriumflutter, in het bijzonder beroerte, kunnen verwoestend zijn, maar ze kunnen worden voorkomen met medicijnen ("bloedverdunners") zoals warfarine (Coumadin).

Wat zijn de tekenen en symptomen van atriumflutter?

Sommige mensen hebben geen symptomen met atriumflutter. Anderen beschrijven de volgende symptomen:

• Hartkloppingen (een snelle hartslag of een bonzend gevoel in de borst)
• Een fladderend gevoel in de borst
• Kortademigheid
• Angst
• Zwakheid

Mensen met onderliggende hart- of longaandoeningen die atriumflutter ervaren, kunnen deze symptomen hebben, evenals de volgende, meer significante symptomen:

• Angina pectoris (pijn op de borst of hart)
• Zich zwak of licht in het hoofd voelen
• Flauwvallen (syncope)

Wat veroorzaakt atriumflutter?

Atriale flutter kan worden veroorzaakt door afwijkingen van het hart, door ziekten van het hart, of door ziekten elders in het lichaam die het hart beïnvloeden. Atriale flutter kan ook worden veroorzaakt door het consumeren van stoffen die de manier veranderen waarop elektrische impulsen door het hart worden overgedragen. Atriale flutter kan optreden na een openhartoperatie. Bij enkele mensen wordt nooit een onderliggende oorzaak gevonden.

Hartziekten of afwijkingen die atriale flutter kunnen veroorzaken, zijn onder meer:

• Verminderde bloedtoevoer naar het hart (ischemie) door hart- en vaatziekten, verharding van de slagaders (atherosclerose) en / of een hartaanval
• Hoge bloeddruk (hypertensie)
• Ziekte van de hartspier (cardiomyopathie), vooral geassocieerd met congestief hartfalen
• Afwijkingen van de hartkleppen, vooral de mitralisklep
• Een abnormaal vergrote kamer van het hart (hypertrofie)

Ziekten elders in het lichaam die het hart beïnvloeden, zijn onder meer:

• Overactieve schildklier (hyperthyreoïdie)
• Een bloedstolsel in een bloedvat in de longen (longembolie)
• Chronische (aanhoudende, langdurige) longziekten, zoals chronische obstructieve longziekte (COPD) en emfyseem, die de hoeveelheid zuurstof in het bloed verlagen

Stoffen die kunnen bijdragen aan atriale flutter zijn onder meer:

• Alcohol (wijn, bier of sterke drank)
• Stimulerende middelen zoals cocaïne, amfetaminen, dieetpillen, koude medicijnen en zelfs cafeïne

Atriale flutter is nauw verwant aan een andere aritmie, atriale fibrillatie genaamd. Atriale flutter en atriale fibrillatie komen soms samen voor.

Wanneer medische hulp zoeken voor atriumflutter

Als een persoon een van de symptomen ervaart die wijzen op atriumflutter, moet een zorgverlener worden opgeroepen voor een afspraak. Als de symptomen ernstig of alarmerend zijn, moet onmiddellijk medische hulp worden gezocht.

Als een persoon medicatie gebruikt voor atriumflutter en een verandering of verergering van de symptomen ervaart, moet een zorgverlener worden gebeld.

Als bij een persoon atriumflutter is vastgesteld en wordt behandeld, moet onmiddellijk medische hulp worden gezocht op een afdeling spoedeisende hulp van het ziekenhuis als een van de volgende symptomen wordt ervaren:

• Pijn op de borst
• Zich zwak of licht in het hoofd voelen
• flauwte

Hoe diagnosticeren medische professionals atriumflutter?

Bij het horen van de symptomen, kan de beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg (een primaire zorgverlener of een hulpverlener op de afdeling spoedeisende hulp) een aritmie vermoeden. Omdat veel verschillende aritmieën vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken, is de evaluatie in eerste instantie gericht op het uitsluiten van de meest gevaarlijke. Een eenvoudige test, het elektrocardiogram (ECG), kan veel vertellen over wat er met het hart gebeurt.

Het ECG meet en registreert de elektrische impulsen die het kloppen van het hart regelen.

• De bevindingen van het ECG benadrukken onregelmatigheden in de hartslag en afwijkingen in het hart.
• Bij aritmieën kunnen de ECG-traceringen helpen het type aritmie te bepalen en waar het vandaan komt in het hart.
• Het ECG vertoont ook tekenen van een hartaanval, hartischemie, abnormale hartvergroting (hypertrofie), geleidingsafwijkingen en bepaalde chemische en elektrolytafwijkingen in het hartweefsel.

Mensen hebben soms symptomen die wijzen op aritmieën, maar wanneer het ECG wordt geregistreerd, is het resultaat normaal. Dit kan betekenen dat de aritmie komt en gaat (paroxismale atriale flutter), een veel voorkomende aandoening, of het kan betekenen dat een aritmie niet bestaat, en het hart voelt vreemd of springerig vanwege andere factoren, zoals angstgevoelens. Als het ECG-resultaat normaal is, kan een ambulant ECG worden uitgevoerd gedurende 24 uur met behulp van een Holter-monitor of voor een langere periode met behulp van een gebeurtenismonitor.

Een ambulant ECG houdt in dat een persoon gedurende enkele dagen een bewakingsapparaat draagt ​​terwijl hij normale activiteiten uitvoert. Het doel van een ambulant ECG is het verkrijgen van gedocumenteerd bewijs van de aritmie. Bewijs is belangrijk omdat behandeling afhankelijk is van identificatie van de aritmie.

• Eén apparaat staat bekend als een Holter-monitor en registreert meestal het hartritme continu gedurende 24-48 uur.
• Sommige zorgverleners geven er de voorkeur aan dat het apparaat langer dan 24-48 uur wordt gedragen, met intermitterende registratie van het hartritme. In deze gevallen wordt een gebeurtenisrecorder gebruikt.
• Zowel de Holter-monitor als de gebeurtenisrecorder werken goed. Het belangrijkste is om ECG-documentatie van de aritmie te verkrijgen, als deze bestaat.

Een echocardiogram is een echografie-test die geluidsgolven gebruikt om een ​​beeld te maken van de binnenkant van het hart terwijl het klopt. In deze test wordt een ultrasone sonde op de buitenste borstwand geplaatst en worden de verkregen beelden op een monitor bekeken.

• Deze test wordt uitgevoerd om hartklepproblemen te identificeren, de ventriculaire functie te controleren of om bloedstolsels in de atria te zoeken.
• Deze veilige, niet-invasieve test maakt gebruik van dezelfde techniek die wordt gebruikt om een ​​foetus tijdens de zwangerschap te evalueren.
• Deze test wordt niet altijd uitgevoerd op de afdeling spoedeisende hulp.

Af en toe wordt atriale flutter gedetecteerd bij mensen zonder symptomen wanneer ze hun zorgverlener om een ​​andere reden zien. De zorgverlener kan ongewone hartgeluiden of een ongewone pols horen tijdens een lichamelijk onderzoek en hij of zij kan een ECG bestellen.

Een elektrocardiogram met 12 afleidingen dat atriale flutter aantoont.

Wat is de medische behandeling voor atriumflutter?

De meeste mensen met atriumflutter hebben een vorm van onderliggende hartziekte. Ze hebben medische behandeling nodig om hun hartslag te verlagen en een normaal sinusritme (normaal hartritme) te handhaven. Het doel van de behandeling is het beheersen van de hartslag, het herstellen van een normaal hartritme en sinusritme, het voorkomen van toekomstige afleveringen en het voorkomen van een beroerte.

Controle hartslag: Het eerste behandelingsdoel is om de ventriculaire snelheid te regelen.

• Als een persoon ernstige klinische symptomen ervaart, zoals pijn op de borst of congestief hartfalen gerelateerd aan de ventriculaire frequentie, zal de zorgverlener op de afdeling spoedeisende hulp de hartslag snel verlagen met IV-medicijnen of gecontroleerde elektrische schok (defibrillatie) uitgevoerd onder narcose. Defibrillatie is een techniek die elektrische stroom gebruikt om het hart terug te shockeren naar een normaal sinusritme. Defibrillatie wordt soms DC-cardioversie genoemd.
  • Defibrillatie wordt uitgevoerd door een apparaat dat een externe defibrillator wordt genoemd, met pleisters of paddles op de borst aan te sluiten.
  • Wanneer deze techniek in een ziekenhuis wordt uitgevoerd, wordt eerst een verdovingsmiddel toegediend zodat de persoon volledig verdoofd en tijdens de procedure slaapt; geen pijn is geassocieerd met de procedure.
  • Defibrillatie werkt erg goed; meer dan 90% van de mensen converteert naar een normaal sinusritme. Voor velen is dit echter geen permanente oplossing - de aritmie keert vaak terug.
  • Defibrillatie zelf verhoogt het risico op een beroerte en vereist daarom, als de tijd het toelaat, een voorbehandeling met een antistollingsmiddel, meestal gedurende drie weken.
• Als er geen ernstige symptomen zijn opgetreden, kan de persoon medicijnen via de mond krijgen.
• Soms is een combinatie van orale medicijnen vereist om de hartslag te regelen.
• Bij sommige mensen kan een invasieve procedure, radiofrequente katheterablatie, een succesvolle behandeling op lange termijn bieden en zijn er mogelijk geen aanvullende medicijnen nodig. Radiofrequente katheterablatie is een techniek die enkele abnormale geleidingsroutes in de boezems elektronisch verbrandt en vernietigt.
  • De abnormale paden worden gelokaliseerd en een katheter wordt op deze precieze locatie in het geleidingssysteem geplaatst.
  • Na een juiste plaatsing levert de katheter radiofrequentie-energie die een deel van de abnormale elektrische geleidingsbaan onderbreekt (ablateert). Deze ablatie inactiveert de abnormale weg om de normale stroom van elektrische impulsen te verschaffen.
  • Deze techniek is veilig. Wanneer het werkt, kan atriumflutter permanent worden genezen. Radiofrequente katheterablatie heeft weinig complicaties en vereist, in tegenstelling tot chirurgie, weinig hersteltijd.

Herstel en handhaaf een normaal ritme: sommige mensen met nieuw gediagnosticeerde atriumflutter zetten zich spontaan om in een normaal ritme binnen 24-48 uur; de atriale flutter kan echter terugkeren. Het doel van de behandeling is om de hartslag normaal te houden en te voorkomen dat het hart te snel klopt.

• Niet iedereen met atriumflutter heeft medicatie tegen aritmie nodig.
• De frequentie waarmee de aritmie terugkeert en de symptomen die het veroorzaakt, bepalen mede of medicatie tegen aritmie wordt geïndiceerd.
• Medische professionals passen zorgvuldig de anti-aritmiemedicatie van elke persoon aan om het gewenste klinische effect te produceren zonder de dosis te hoog te maken.
• De meeste van deze geneesmiddelen tegen aritmie veroorzaken ongewenste bijwerkingen, die het gebruik ervan beperken.

Preventie van toekomstige afleveringen: Preventie omvat meestal dagelijkse medicatie om het hart in een normaal ritme te houden.

Beroerte voorkomen: beroerte is een verwoestende complicatie van atriumflutter. Een beroerte treedt op wanneer een stuk bloedstolsel gevormd in het linker atrium van het hart afbreekt en naar de hersenen reist, waar het de bloedstroom blokkeert.

• Naast elkaar bestaande medische aandoeningen, zoals hart- en vaatziekten met atriumflutter, verhogen het risico op een beroerte aanzienlijk.
• De meeste mensen met atriumflutter, inclusief alle mensen ouder dan 65 jaar, zouden een bloedverdunnende drug genaamd warfarine (Coumadin) moeten nemen om dit risico te verlagen. Warfarine blokkeert de werking van bepaalde factoren in het bloed die stolling bevorderen. Op korte termijn krijgen de meeste patiënten IV of subcutaan (toegediend door injectie onder de huid) heparine, een medicijn dat onmiddellijk het risico op bloedstolsels vermindert. Vervolgens wordt besloten of oraal warfarine op de lange termijn nodig is.
• Mensen met een lager risico op een beroerte en degenen die warfarine niet kunnen gebruiken, kunnen aspirine gebruiken. Aspirine is niet zonder zijn eigen bijwerkingen, waaronder bloedingsproblemen en maagzweren.

Welke medicijnen behandelen atriumflutter?

De keuze van medicatie hangt af van de onderliggende oorzaak, andere medische aandoeningen en algehele gezondheid en andere medicijnen die worden ingenomen. Ironisch genoeg kunnen veel geneesmiddelen tegen aritmie abnormale hartritmes veroorzaken.

Medicijnen tegen aritmie

• Diverse medicijnen tegen aritmie: ze verminderen de frequentie en duur van atriale flutterafleveringen en kunnen dus toekomstige afleveringen voorkomen. Ze worden vaak gegeven om de terugkeer van atriumflutter na defibrillatie te voorkomen. De meest gebruikte medicijnen zijn amiodaron (Cordarone, Pacerone), sotalol (Betapace), propafenon (Rythmol) en flecaïnide (Tambocor).
• Digoxin (Lanoxin): dit medicijn vermindert de geleidbaarheid van de elektrische impulsen door de SA- en AV-knooppunten, waardoor de hartslag wordt vertraagd. Digoxine wordt niet zo vaak gebruikt als voordat bètablokkers en calciumblokkers beschikbaar kwamen, behalve als de persoon onderliggend hartfalen heeft als gevolg van een slecht functionerende linker hartkamer.
• Bètablokkers: deze medicijnen verlagen de hartslag door de geleiding door de AV-knoop te vertragen, de vraag van het hart naar zuurstof te verminderen en door de bloeddruk te stabiliseren. Voorbeelden zijn propranolol (Inderal) of metoprolol (Lopressor, Toprol XL).
• Calciumkanaalblokkers: deze medicijnen vertragen ook de hartslag door de AV-knoopgeleiding te vertragen. Verapamil (Calan, Isoptin) en diltiazem (Cardizem) zijn voorbeelden van calciumantagonisten.
• Dofetilide (Tikosyn): toediening van dit orale anti-aritmische geneesmiddel moet in het ziekenhuis worden gestart gedurende een periode van drie dagen. Ziekenhuisopname is nodig om het hartritme tijdens de initiële doseringsperiode nauwlettend te volgen. Als de atriumfibrillatie tijdens de initiële dosering gunstig reageert, wordt een onderhoudsdosis vastgesteld die thuis kan worden voortgezet.

Andere medicijnen

• Anticoagulantia: deze medicijnen verminderen het vermogen van het bloed om te stollen, waardoor het risico op ongewenste bloedstolsels in het hart of in een bloedvat wordt verminderd. Atriale flutter verhoogt het risico dat dergelijke bloedstolsels zich vormen in het linker atrium. Warfarine (Coumadin) is het meest voorkomende medicijn dat wordt gebruikt voor het voorkomen van stolsels veroorzaakt door aritmieën.

Is het mogelijk om atriumflutter te voorkomen?

Hoewel atriale flutter niet altijd kan worden voorkomen, kan het leiden van een gezonde levensstijl de kans op coronaire hartziekten die kunnen leiden tot atriale flutter verminderen.

De beste manier om hart- en vaatziekten te voorkomen, is om 'hartgezond leven' te beoefenen, zoals aanbevolen door de American Heart Association.

• Niet roken.
• Doe minimaal 30 minuten per dag matig zware lichamelijke activiteit.
• Eet voedzaam voedsel met weinig cholesterol en andere vetten.
• Handhaaf een gezond gewicht.
• Controle hoge bloeddruk (hypertensie) en hoog cholesterol.

Als een persoon al een episode van atriumflutter heeft meegemaakt, moet een zorgverlener regelmatig worden gezien en moeten zijn of haar behandelaanbevelingen strikt worden opgevolgd.

Wat is de prognose voor een persoon met atriumflutter?

Een normaal leven leiden is mogelijk voor mensen met atriumflutter. Medicijnen kunnen bij de meeste mensen de symptomen en de aritmie onder controle houden. Bij veel mensen kan atriumflutter worden genezen met radiofrequente katheterablatie.

Als een persoon atriumflutter ervaart en er geen onderliggende hartziekte wordt gevonden, zijn de vooruitzichten over het algemeen vrij goed. Als onderliggende hartziekte bestaat, zal de atriale flutter waarschijnlijk terugkeren. Daarom moet een hartspecialist (cardioloog) worden gezien.