Blaaskanker symptomen, stadia, behandeling

Wat is blaaskanker?

Blaaskanker is de groei van abnormale of kankercellen op de binnenwand van de blaaswand. De meeste blaaskankers worden ontdekt in vroege stadia wanneer de tumor zich niet buiten de blaas heeft verspreid en behandelingen succesvol zijn.

Blaaskanker symptomen: bloed in urine (hematurie)

Een teken van blaaskanker is bloed in de urine, ook bekend als hematurie. Bloed in de urine betekent niet altijd blaaskanker. Hematurie wordt meestal veroorzaakt door andere aandoeningen zoals trauma, infectie, bloedaandoeningen, nierproblemen, lichaamsbeweging of bepaalde medicijnen. Bloed in de urine kan worden gezien met het blote oog (grove hematurie) of alleen worden gedetecteerd bij urinetests (microscopische hematurie). De urine kan verkleurd zijn en bruin of donkerder lijken dan normaal of, zelden, helder rood van kleur.

Blaaskanker symptomen: blaasveranderingen

Blaaskanker veroorzaakt soms veranderingen in de blaasgewoonten, zoals vaker moeten plassen of een dringende behoefte voelen om te urineren zonder urine te produceren. Een ander symptoom van blaaskanker is pijn of verbranding tijdens het plassen zonder bewijs van een urineweginfectie. Deze symptomen van blaasproblemen, zoals bloedingen, worden meestal veroorzaakt door andere aandoeningen dan kanker. Blaaskanker veroorzaakt meestal geen symptomen totdat het een vergevorderd stadium bereikt dat moeilijk te genezen is.

Mogelijke oorzaken van blaaskanker: roken

Roken is de grootste bekende risicofactor voor blaaskanker; rokers krijgen vier keer meer kans op blaaskanker dan niet-rokers. Schadelijke chemicaliën van sigarettenrook komen de bloedbaan in de longen binnen en worden uiteindelijk door de nieren in de urine gefilterd. Dit leidt tot een concentratie van schadelijke chemicaliën in de blaas. Experts geloven dat roken ongeveer de helft van alle blaaskankers bij mannen en vrouwen veroorzaakt.

Mogelijke oorzaken van blaaskanker: chemische blootstelling

Blootstelling aan bepaalde chemicaliën op het werk kan het risico op blaaskanker vergroten. Beroepen die blootstelling aan kankerverwekkende chemicaliën kunnen inhouden, zijn metaalbewerkers, kappers en monteurs. Organische chemicaliën die aromatische amines worden genoemd, worden vooral geassocieerd met blaaskanker en worden in de verfindustrie gebruikt. Degenen die werken met kleurstoffen, metaalbewerkers of bij de productie van leer, textiel, rubber of verf, moeten de aanbevolen veiligheidsprotocollen volgen. Roken verhoogt het risico nog meer voor deze werknemers.

Wie loopt er risico op blaaskanker?

Blaaskanker kan iedereen treffen, maar bepaalde groepen lopen een groter risico. Mannen hebben drie keer meer kans dan vrouwen om blaaskanker te krijgen. Ongeveer 90% van de gevallen komt voor bij mensen ouder dan 55 jaar en blanken hebben twee keer zoveel kans als Afrikaanse Amerikanen om de aandoening te ontwikkelen.

Andere factoren die het risico op blaaskanker verhogen, zijn onder meer een familiegeschiedenis van de aandoening en eerdere behandeling van kanker. Geboorteafwijkingen waarbij de blaas betrokken is, verhogen het risico op blaaskanker. Wanneer mensen worden geboren met een zichtbaar of onzichtbaar defect dat hun blaas verbindt met een ander orgaan in de buik, maakt dit de blaas vatbaar voor frequente infectie. Dit verhoogt de gevoeligheid van de blaas voor cellulaire afwijkingen die tot kanker kunnen leiden. Chronische blaasontsteking (frequente blaasinfecties, blaasstenen en andere urinewegproblemen die de blaas irriteren) verhogen het risico op het ontwikkelen van blaaskanker.

Blaaskanker diagnose: testen

Er is geen enkele laboratoriumtest die specifiek blaaskanker kan screenen en diagnosticeren, hoewel urinetests kunnen suggereren dat kanker aanwezig is. Als kanker aanwezig is, kunnen verschillende tests abnormaal zijn, waaronder urinecytologie en tests voor tumormarkereiwitten.

cystoscopie

Een type endoscopie, cystoscopie, is een procedure die visualisatie van de binnenkant van de blaas mogelijk maakt door een dunne, verlichte buis die een camera bevat. Het instrument kan ook kleine monsters (biopsieën) nemen als abnormale gebieden worden waargenomen. Een weefselbiopsie is de meest betrouwbare manier om blaaskanker te diagnosticeren.

Urineonderzoek en urinecytologie

Een analyse van de urine is een zeer nuttige test bij de diagnose van en screening op vele ziekten en aandoeningen. De urineanalyse detecteert eventuele afwijkingen in de urine, zoals bloed, eiwitten en suiker (glucose). Een urinecytologie is het onderzoek van urine onder een microscoop terwijl wordt gezocht naar abnormale cellen die kunnen wijzen op blaaskanker.

Blaaskanker diagnose: beeldvorming

Intraveneuze pyelogram

Een intraveneus pyelogram is een röntgentest met contrastmateriaal (kleurstof) om de baarmoeder, nieren en blaas te tonen. Bij het testen op blaaskanker markeert de kleurstof de organen van de urinewegen, waardoor artsen potentiële kankerspecifieke afwijkingen kunnen herkennen.

CT-scans en MRI

CT-scans en MRI worden vaak gebruikt om tumoren te identificeren en uitgezaaide kankers te traceren terwijl ze zich naar andere orgaansystemen verspreiden. Een CT-scan biedt een driedimensionaal beeld van de blaas, de rest van de urinewegen en het bekken om massa's en andere afwijkingen te zoeken. CT-scans worden vaak gebruikt in combinatie met Positron-emissietomografie (PET) om cellen met hoge metabole snelheden te markeren. "Hot spots" van cellen met een abnormaal hoog metabolisme kunnen wijzen op de aanwezigheid van kanker en vereisen verder onderzoek.

Botten scan

Als een tumor in de blaas wordt gevonden, kan een botscan worden uitgevoerd om te bepalen of de kanker zich naar de botten heeft verspreid. Bij een botscan wordt een kleine dosis radioactieve stof in de aderen geïnjecteerd. Een volledige lichaamsscan toont alle gebieden waar de kanker het skelet kan hebben aangetast.

Soorten blaaskanker

Blaaskanker is genoemd naar het specifieke type cel dat kanker wordt. De meeste blaaskanker zijn overgangscelcarcinomen, genoemd naar de cellen die de blaas bekleden. Andere minder vaak voorkomende vormen van blaaskanker zijn plaveiselcelcarcinoom en adenocarcinoom.

Overgangscelcarcinoom

Blaaskanker die begint in de binnenste weefsellaag van de blaas, het overgangsepitheel, staat bekend als overgangscelcarcinoom. Dit type voeringcel kan zich uitrekken wanneer de blaas vol is en krimpen wanneer deze wordt geleegd. De meeste blaaskankers beginnen in het overgangsepitheel.

Er zijn twee soorten overgangscelcarcinoom, laagwaardig en hoogwaardig. Laagwaardig overgangscelcarcinoom heeft de neiging terug te komen na de behandeling, maar verspreidt zich zelden in de spierlaag van de blaas of naar andere delen van het lichaam. Hoogwaardig overgangscelcarcinoom neigt ook terug te komen na de behandeling en zal zich vaak verspreiden in de spierlaag van de blaas, andere delen van het lichaam en de lymfeklieren. Hoogwaardige ziekten veroorzaken de meeste sterfgevallen aan blaaskanker.

Plaveiselcelcarcinoom

Plaveiselcellen zijn dunne, platte cellen die na irritatie of langdurige infectie tot blaaskanker kunnen leiden.

adenocarcinoom

Adenocarcinoomkankers komen uit kliercellen in de voering van de blaas. Adenocarcinoom is een zeer zeldzame vorm van blaaskanker.

Stadia van blaaskanker

De stadiëring van kanker wordt meestal bepaald door de mate waarin een kanker is gegroeid of verspreid. Een stadiëring is een manier voor professionals om specifiek te beschrijven hoeveel een kanker is gevorderd. Het TNM-systeem wordt meestal gebruikt voor blaaskanker en vertegenwoordigt het volgende:

• T beschrijft hoe ver de hoofdtumor is gegroeid
• N onthult elke verspreiding van kanker naar lymfeklieren in de buurt van de blaas
• M onthult of de kanker zich heeft uitgezaaid (uitgezaaid) naar andere locaties weg van de blaas.

Blaaskankerfasen

Stadium 0a (Ta, N0, M0): de kanker is een niet-invasief papillair carcinoom en is het bindweefsel of de blaaswandspier niet binnengevallen.
Stadium 0is (Tis, N0, M0): alleen kankercellen in het binnenwandweefsel van de blaas.
Fase I (T1, N0, M0): Tumor heeft zich op de blaaswand verspreid.
Fase II (T2, N0, M0): Tumor is de binnenwand binnengedrongen en is aanwezig in de spier van de blaaswand.
Stadium III (T3, N0, M0): Tumor heeft zich door de blaas verspreid naar vet rond de blaas.
Fase IV is van toepassing op een van de volgende: (T4, N0, M0): Tumor is door de blaaswand en in de bekken- of buikwand gegroeid.
Elke T, N1, M0: de tumor is uitgezaaid naar de nabijgelegen lymfeklieren. Elke T, elke N, M1: de tumor is uitgezaaid naar verre lymfeklieren of naar plaatsen zoals botten, lever of longen.

Behandeling van blaaskanker: chirurgie

Transurethrale resectie

Kanker in een vroeg stadium wordt meestal behandeld door transurethrale chirurgie. Een instrument (resectoscoop) met een kleine draadlus wordt ingebracht door de urethra en in de blaas. De lus verwijdert een tumor door deze te snijden of te verbranden met elektrische stroom, waardoor deze uit de blaas kan worden gehaald.

Gedeeltelijke en radicale cystectomie

Gedeeltelijke cystectomie omvat het verwijderen van een deel van de blaas. Deze operatie is meestal voor laagwaardige tumoren die de blaaswand zijn binnengedrongen maar beperkt zijn tot een klein deel van de blaas. Bij een radicale cystectomie wordt de gehele blaas verwijderd, evenals de omliggende lymfeklieren en andere gebieden die kankercellen bevatten. Als de kanker buiten de blaas en in het aangrenzende weefsel is uitgezaaid, kunnen ook andere organen worden verwijderd, zoals de baarmoeder en eierstokken bij vrouwen en de prostaat bij mannen.

Behandeling van blaaskanker: urinaire afleiding na een operatie

Wanneer de gehele blaas wordt verwijderd, creëert de chirurg een alternatieve manier voor urine die wordt opgeslagen en doorgegeven. Deze procedure wordt urine-omleiding genoemd. Afhankelijk van de voorkeur kan een zak binnen of buiten het lichaam worden geplaatst om urine op te vangen. Niet-continent urinaire afleiding is wanneer een urostomiezak buiten het lichaam wordt geplaatst, gedragen onder de kleding. Continent urinaire afleiding bestaat uit een zakje, gemaakt van darmweefsel, in het lichaam om urine vast te houden. In een nieuw geïntroduceerde chirurgische procedure is het inbrengen van een kunstblaas ook succesvol geweest voor sommige patiënten.

Blaaskankerbehandeling: chemotherapie

Chemotherapie wordt in sommige gevallen vóór de operatie gegeven om blaaskankertumoren te verkleinen. Het kan ook na een operatie worden gebruikt om resterende tumorcellen te vernietigen. Chemotherapie kan intraveneus worden toegediend of rechtstreeks in de blaas worden toegediend (intravesicale chemotherapie). Intravesicale chemotherapie is effectief in het verminderen van het recidiefpercentage van oppervlakkige blaaskanker op de korte termijn, maar niet effectief tegen blaaskanker die de spierwanden al is binnengevallen. Systemische of intraveneuze chemotherapie is vereist wanneer de kanker diep in de blaas, lymfeklieren of andere organen is doorgedrongen.

Bijwerkingen van chemotherapie

Bijwerkingen variëren van patiënt tot patiënt. Veel voorkomende bijwerkingen van systemische chemotherapie zijn onder meer:

• Misselijkheid en overgeven
• Verlies van eetlust
• Haaruitval
• Zweren aan de binnenkant van de mond of in het spijsverteringskanaal
• Zich moe voelen of energie missen
• Verhoogde gevoeligheid voor infecties
• Gemakkelijk blauwe plekken of bloeden
• Gevoelloosheid of tintelingen in de handen of voeten

Behandeling van blaaskanker: immunotherapie

Immunotherapie omvat de toediening van behulpzame bacteriën via een katheter in de blaas om het immuunsysteem te activeren om zowel de bacteriën als de kankercellen aan te vallen. Immunotherapie wordt alleen gegeven in fasen Ta, T1 en CIS (carcinoma in situ) blaaskanker. Bacillus Calmette-Guerin (BCG) is een type bacterie dat in deze therapie wordt gebruikt. Intravesicale BCG-behandeling wordt eenmaal per week gegeven en kan na een operatie worden gebruikt om de kans op herhaling van de tumor te verlagen. Bijwerkingen van immunotherapie kunnen irritatie van de blaas, kleine bloedingen in de blaas en griepachtige symptomen zijn.

Behandeling van blaaskanker: straling

Wat is straling?

Radiotherapie is het gebruik van pijnloze, onzichtbare, energierijke straling die zowel gezonde als kankercellen kan doden. Straling kan worden gebruikt als een alternatieve benadering of als aanvulling op chemotherapie of chirurgie om kankercellen te vernietigen.

Externe straling

Externe straling wordt geproduceerd door een machine buiten het lichaam. De machine richt een geconcentreerde stralingsbundel op de tumor. Externe straling wordt meestal vijf dagen per week gegeven gedurende vijf tot zeven weken.

Interne straling

Interne straling bestaat uit het inbrengen van een kleine korrel radioactief materiaal in de blaas. De behandeling duurt enkele dagen en patiënten moeten in het ziekenhuis blijven totdat de pellet is verwijderd.

Bijwerkingen van straling

Radiotherapie heeft ook bijwerkingen, zoals vermoeidheid, misselijkheid, huidirritatie, pijn bij het plassen en diarree.

Alternatieve behandelingen voor blaaskanker

Er zijn geen alternatieve of aanvullende therapieën waarvan is aangetoond dat ze blaaskanker voorkomen of genezen. Lopende onderzoeken onderzoeken de rol van groene thee of broccolispruiten als mogelijke aanvullende behandelingen.

Blaaskanker overlevingspercentages en prognose

Overlevingskansen van blaaskanker

Zoals bij de meeste kankers, zijn de overlevingskansen afhankelijk van het stadium of de mate van verspreiding van de kanker wanneer deze wordt gevonden. Ongeveer 50% van de blaaskankers wordt gedetecteerd wanneer de tumor beperkt is tot de binnenwand van de blaas en de overlevingspercentages gedurende 5 jaar voor dit vroege stadium van kanker zijn bijna 100%. Kankers die zich verder hebben verspreid, hebben doorgaans lagere overlevingskansen. Tegenwoordig zijn de relatieve overlevingspercentages voor alle stadia van blaaskanker 77% na 5 jaar, 70% na 10 jaar en 65% na 15 jaar.

Blaaskankerprognose

De vooruitzichten voor patiënten met blaaskanker hangen af ​​van het stadium van kanker op het moment van diagnose. Patiënten met uitgezaaide blaaskanker die zich naar andere organen heeft verspreid, hebben een gemiddelde levensverwachting van 12 tot 18 maanden. Terugkerende kanker suggereert een agressiever type en een negatief vooruitzicht voor de overleving op lange termijn voor patiënten met gevorderd stadium blaaskanker.

Seks na behandeling van blaaskanker

De operatie voor blaaskanker kan de zenuwen in het bekken beschadigen, waardoor seks moeilijk wordt.

Veranderingen voor mannen

Sommige mannen hebben misschien moeite om een ​​erectie te krijgen, maar bij jongere mannen kan dit na verloop van tijd verbeteren. Sperma kan niet worden geproduceerd als de operatie de verwijdering van de prostaat en zaadblaasjes omvatte.

Veranderingen voor vrouwen

Bij vrouwen worden de baarmoeder, eierstokken en een deel van de vagina verwijderd tijdens radicale cystectomie. Dit stopt de menstruatie permanent en verbiedt alle toekomstige zwangerschappen. Vrouwen die een operatie voor blaaskanker ondergaan, kunnen ook vinden dat seks minder comfortabel is, en het bereiken van orgasmen kan moeilijk zijn.

Blaaskankerpreventie

Er is geen bekende manier om blaaskanker te voorkomen, maar het is altijd raadzaam om een ​​gezonde levensstijl te volgen. Stop met roken en beperk alcoholgebruik tot 1 tot 2 drankjes per dag. Een gezond voedingspatroon bevat veel fruit, groenten, volle granen en de juiste portiegroottes van mager vlees. Regelmatige lichaamsbeweging en controles kunnen u ook helpen uw gezondheid te ondersteunen en voor gemoedsrust te zorgen. Vermijd onveilige blootstelling aan chemicaliën en blijf beschermd als u met chemicaliën werkt.

Nieuwe en experimentele behandelingen voor blaaskanker

Nieuwe behandelingen worden onderzocht voor blaaskanker. Deze omvatten fotodynamische therapie, gentherapie en gerichte therapie. Klinische proeven zijn beschikbaar om enkele van deze of andere nieuwe therapieën te testen.

Fotodynamische therapie

Fotodynamische therapie maakt gebruik van laserlicht en chemicaliën om kankercellen te doden en tumoren te verkleinen. Enkele dagen voor de behandeling krijgt de patiënt intraveneus lichtgevoelige verbindingen die kankercellen gevoelig maken voor de lichtstralen die door een laser worden uitgezonden. Een kleine scoop met een laser wordt vervolgens in de blaas ingebracht via de urethra en is gericht op de tumor.

Gentherapie

Gentherapie verwijst naar de introductie van cellen met laboratorium-veranderd DNA in het lichaam om de mutatie en verspreiding van kankercellen te voorkomen of om kankercellen en tumoren aan te vallen door de bloedtoevoer af te snijden of interne cellulaire dood te veroorzaken aan gerichte kankercellen. Gentherapie vereist vaak het gebruik van bloed of beenmerg van een patiënt om de procedure uit te voeren. Experimenteel van aard, gentherapie is een nieuwe procedure met een groeiende onderzoeksbasis. Sommige wetenschappers geloven dat gentherapie de beste manier is om kanker te genezen.

Gerichte therapie

Gerichte therapieën zijn gericht op het beperken van de groei van kankercellen. Gerichte therapie maakt gebruik van medicijnen om te interfereren met specifieke moleculen die betrokken zijn bij carcinogenese en tumorgroei.