Medicijn allergie symptomen, behandeling & testen

Welke feiten moet ik weten over medicijnallergie?

• Een bijwerking van een medicijn is een onbedoeld effect van een medicijn, exclusief het niet werken van het medicijn, misbruik van het medicijn of een overdosis van het medicijn. Bijwerkingen van geneesmiddelen omvatten zowel allergie voor geneesmiddelen als intolerantie voor geneesmiddelen.

Wat zijn de tekenen van een allergische reactie op medicatie?

• Een medicijnallergie wordt veroorzaakt doordat het immuunsysteem reageert op een medicijn. Er zijn verschillende soorten geneesmiddelenallergieën die tot allergische reacties leiden. Reacties op medicijnen variëren van een milde, gelokaliseerde uitslag tot ernstige effecten op verschillende orgaansystemen. De huid is het meest betrokken orgaan.
• Een medicijnintolerantie is een ongewenste bijwerking van een medicijn die niet wordt veroorzaakt door het immuunsysteem of problemen met het metabolisme van het medicijn. Een voorbeeld van medicijnintolerantie is misselijkheid met opioïde medicijnen (narcotische pijnstillers), zoals morfine.
• Andere soorten bijwerkingen op geneesmiddelen omvatten interacties tussen twee of meer geneesmiddelen en dat onvermogen om het geneesmiddel volledig in het lichaam af te breken (zoals optreedt met lever- of nierschade).

Hoe word je getest op een allergie voor medicijnen?

• Als u een bijwerking op een geneesmiddel heeft ondervonden, is het nuttig om het in detail te beschrijven om medische professionals te helpen de symptomen nauwkeurig te classificeren.

Wat is een medicijnallergie?

Het is belangrijk om de symptomen en tekenen van een medicijnallergie te herkennen, omdat ze levensbedreigend kunnen zijn, maar weinig bijwerkingen op medicijnen zijn eigenlijk allergisch van aard. Een echte allergische reactie op een medicijn gebeurt niet de eerste keer dat u een medicijn neemt, maar er kunnen reacties optreden die vergelijkbaar zijn met een allergische reactie. Het is veel waarschijnlijker dat een reactie optreedt nadat uw lichaam ten minste eenmaal aan het medicijn is blootgesteld.

Wanneer het immuunsysteem reageert, wordt een medicijn gezien als een chemische "indringer" of antigeen. Deze overreactie wordt vaak een overgevoeligheidsreactie genoemd.

IgE-gemedieerde reactie

Bij één type overgevoeligheidsreactie, een IgE-gemedieerde reactie genaamd, produceert het lichaam een ​​antilichaam (IgE) tegen het geneesmiddel. Het IgE-antilichaam wordt geproduceerd bij de eerste of volgende blootstellingen aan het geneesmiddel. Wanneer het lichaam opnieuw wordt blootgesteld aan het medicijn, herkennen de eerder gevormde antilichamen het medicijn en geven de cellen aan om chemicaliën vrij te geven die mediatoren worden genoemd. Histamine is een voorbeeld van een bemiddelaar. De effecten van deze mediatoren op cellen en organen veroorzaken de symptomen van de reactie.

De meest voorkomende medicijnen die leiden tot allergische reacties van IgE-gemedieerde reacties omvatten de volgende:

• Antibiotica zoals penicilline en sulfa-medicijnen
• Biologische medicijnen voor auto-immuunziekten zoals infliximab (Remicade)
• Chemotherapie medicijnen (cisplatine of oxaliplatine)
• NSAID's (niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen), zoals ibuprofen of naproxen

Vertraagde overgevoeligheidsreactie

Een ander type overgevoeligheidsreactie, een vertraagde overgevoeligheidsreactie, treedt op wanneer een ander deel van het immuunsysteem, de T-cel, het geneesmiddelantigeen herkent. Dit type overgevoeligheidsreactie leidt tot de afgifte van chemische mediatoren die interleukines en cytokines worden genoemd. Dit type reactie gebeurt dagen tot weken, in tegenstelling tot de hierboven beschreven IgE-gemedieerde reacties, die sneller optreden. Dit type reactie treft meestal de huid, maar kan ook de nieren, longen, lever en het hart beïnvloeden. Bepaalde soorten van deze reactie kunnen ook leiden tot ernstige huidbetrokkenheid met blaarvorming en vervelling van de huid. Deze ernstige reacties zijn een spectrum en worden ook wel Stevens-Johnson-syndroom en toxische epidermale necrolyse genoemd.

De meest voorkomende medicijnen die leiden tot allergische reacties van T-cellen zijn

• antibiotica zoals penicilline en sulfa-medicijnen,
• antiseizure medicijnen zoals lamotrigine (Lamictal), en
• topische antibiotica of topische steroïden (deze veroorzaken meestal geïsoleerde huidreacties).

Immuun complexe reactie

Een zeldzamer type overgevoeligheidsreactie treedt op wanneer antilichamen in het bloed het medicijn herkennen en eraan binden, waardoor "klonten" van antilichaam en antigeen ontstaan. Dit type reactie, een immuuncomplexreactie of een serumziekte-achtige reactie genoemd, leidt tot symptomen zoals gewrichtspijn, koorts en bijenkorfachtige laesies op de huid. Dit type reactie kan ook worden veroorzaakt door antibiotica en biologische middelen die worden gebruikt om auto-immuunziekten te behandelen.

Andere soorten reacties

Andere minder vaak voorkomende soorten reacties op medicijnen kunnen leiden tot vernietiging van rode bloedcellen of bloedplaatjes als gevolg van interacties tussen antilichamen en een medicijn. Dit staat bekend als auto-immuun hemolytische anemie. Een ander type medicijnreactie veroorzaakt ontsteking in de longen als gevolg van een immuunrespons op een medicijn, bekend als pulmonale medicijnovergevoeligheid. De eosinophil, een type witte bloedcel, kan ook betrokken zijn bij een ernstige overgevoeligheidsreactie op een geneesmiddel, die de huid en andere organen aantast, en dit wordt medisch uitslag genoemd met eosinofilie en systemische symptomen (JURK).

Risicofactoren voor allergieën voor geneesmiddelen zijn onder meer

• frequente, maar intermitterende blootstelling aan het medicijn;
• grote doses van het medicijn;
• medicijn toegediend door injectie of intraveneus in plaats van door een pil, tablet of capsule;
• genetische factoren; en
• een geschiedenis van allergieën of astma in sommige gevallen.

Wat zijn symptomen en tekenen van een medicijnallergie?

Geneesmiddelallergieën kunnen veel verschillende soorten symptomen veroorzaken, afhankelijk van het medicijn en de toediening, patiëntkenmerken en het deel van het immuunsysteem dat de reactie veroorzaakt.

IgE-gemedieerde symptomen en tekenen

Huidsymptomen bij dit type reactie zijn netelroos, jeuk, blozen, zwelling van de lip, zwelling van de tong of zwelling van de ogen.

Een ernstige IgE-gemedieerde reactie wordt anafylaxie of een anafylactische reactie genoemd. Dit is een ernstige allergische reactie die levensbedreigend kan zijn. Een persoon met anafylaxie moet op de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis worden behandeld. Kenmerken van anafylaxie (soms anafylactische shock genoemd) zijn onder meer:

• Huidsymptomen: netelroos, roodheid / blozen, zwelling, gevoel van warmte, jeuk
• Ademhalingssymptomen: beklemming op de borst, hoesten, piepende ademhaling
• Gastro-intestinale symptomen: braken, diarree, buikpijn / krampen
• Cardiovasculaire symptomen: licht gevoel in het hoofd of bewustzijnsverlies als gevolg van lage bloeddruk ("shock"), snelle of onregelmatige hartslag

De meeste anafylactische reacties treden op binnen enkele minuten tot uren na inname van het medicijn.

Vertraagde overgevoeligheidssymptomen

Huidsymptomen van vertraagde overgevoeligheidsreacties omvatten een jeukende uitslag die plat, hobbelig of beide kan zijn; blaasjes op de huid, laesies op de huid die eruit zien als schot in de roos, en blauwe plekken-achtige laesies op de huid.

Andere symptomen: Afhankelijk van het medicijn en de ernst van de reactie, kan er ook betrokkenheid van de nieren, betrokkenheid van de longen, betrokkenheid van het hart, betrokkenheid van de ogen of betrokkenheid van het maagdarmkanaal zijn.

Immuuncomplexe symptomen

Huidreacties van immuuncomplexreacties omvatten pijnlijke bijenkorfachtige laesies en laesies die eruit zien als blauwe plekken.

Andere symptomen zijn gewrichtspijn, gewrichtszwelling, koorts en gezwollen lymfeklieren.

Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor een medicijnallergie?

Neem altijd contact op met de zorgverlener die het medicijn heeft voorgeschreven voor advies als u vermoedt dat er een geneesmiddelreactie optreedt.

• Meestal zal de voorschrijvende medische professional aanbevelen dat u stopt met de medicatie en hij of zij kan indien nodig een alternatief medicijn voorschrijven.
• Als u deze aanbieder niet snel kunt bereiken voor advies en u zich zorgen maakt over uw symptomen, ga dan naar een spoedeisende hulp of een afdeling spoedeisende hulp. Bel 911 als u symptomen van een hierboven besproken anafylactische reactie heeft.

Welke tests gebruiken zorgverleners om een ​​allergie voor medicijnen te diagnosticeren?

Over het algemeen wordt een geneesmiddelallergie gediagnosticeerd door tekenen en symptomen. Medische professionals zijn getraind in het herkennen van symptomen die passen bij een bepaald type reactiepatroon.

Bloedonderzoek en beeldvorming (röntgenfoto's, echografie, CT-scans) zijn soms nodig om te evalueren welke lichaamssystemen bij een reactie betrokken kunnen zijn.

Er is een nauwkeurige huidtest die door een allergoloog kan worden uitgevoerd om te bepalen of een IgE-gemedieerde reactie op penicilline heeft plaatsgevonden. Sommige allergologen kunnen ook huidtests bij andere medicijnen bestellen.

Wat is de behandeling voor een medicijnallergie?

De belangrijkste behandeling voor allergie voor geneesmiddelen is het stoppen van het verdachte medicijn. Milde reacties kunnen thuis worden behandeld. Voor jeuk kan een antihistaminicum zoals difenhydramine (Benadryl), cetirizine (Zyrtec) of fexofenadine (Allegra) worden aanbevolen. Voor meer betrokken huidsymptomen kunnen soms orale steroïden (prednison) worden aangegeven.

Matige tot ernstige reacties vereisen onmiddellijke medische aandacht. Sommige ernstige overgevoeligheidsreacties kunnen ziekenhuisopname vereisen. Anafylaxie voor een medicijn moet snel worden behandeld met epinefrine. Patiënten met anafylaxie moeten gedurende een geschikte periode na de reactie worden gevolgd. Ze worden meestal ook behandeld met steroïden en antihistaminica. Andere ernstige huidreacties of geneesmiddelreacties met andere orgaanbetrokkenheid kunnen ziekenhuisopname en gerichte behandeling vereisen. Ook kunnen steroïden nodig zijn voor de behandeling.

Is follow-up nodig na behandeling voor een medicijnallergie?

Neem contact op met uw zorgverzekeraar na een allergische reactie op een medicijn. Bij deze vervolgafspraak kan hij of zij uw herstel van de reactie evalueren en eventuele medicijnen aanpassen.

Als u niet reageert op de behandeling die is voorgeschreven voor uw medicijnallergie, is het belangrijk dat u een medische professional bezoekt voor herbeoordeling.

Is het mogelijk om een ​​medicijnallergie te voorkomen?

Er is geen bekende manier om allergieën voor geneesmiddelen te voorkomen. Vertel altijd een nieuwe zorgverlener die u tegenkomt over uw allergieën en de soorten reacties die u heeft gehad. Houd een lijst bij van symptomen die zijn opgetreden bij eerdere geneesmiddelen. Neem geen medicijn in waarop u in het verleden heeft gereageerd, tenzij geadviseerd door een geïnformeerde medische professional. Overweeg in het geval van een ernstige reactiegeschiedenis een armband of ketting met een medisch alarm ID te dragen. Deze apparaten worden om de pols of nek gedragen en kunnen medisch personeel en anderen waarschuwen voor het risico op een allergische reactie.

Vertel uw arts over eventuele medicijnen (op recept of zonder recept) die u gebruikt.

Wat is de prognose voor een medicijnallergie?

De meeste mensen met milde tot matig ernstige allergische reacties op een medicijn doen het heel goed met snelle herkenning en behandeling.

Penicilline Allergie

Er is momenteel veel belangstelling voor penicilline-allergie vanwege de kosten van alternatieve antibiotica en de aanwezigheid van resistente bacteriën. Ongeveer 10% van de Amerikaanse bevolking meldt een penicilline-allergie. Na een grondige evaluatie kan echter meer dan 90% van de patiënten met een penicilline-allergie zonder problemen op penicilline gebaseerde antibiotica verdragen. Er zijn twee veel voorkomende redenen voor deze verkeerde diagnose: mensen verliezen hun penicilline-allergie na verloop van tijd, of de eerste reactie werd niet echt veroorzaakt door penicilline. Een penicilline-allergie "label" beperkt niet alleen iemands keuze van antibiotica, maar het brengt ook individuen in gevaar voor langere en duurdere ziekenhuisopnames en geeft hen een groter risico op ernstige diarree veroorzaakt door een bacterie genaamd Clostridium difficile, ook bekend als C. diff . In tegenstelling tot veel medicijnen is er een uitstekende test voor penicilline-allergie die kan worden uitgevoerd door een allergoloog. Personen met penicilline-allergie moeten het nut van deze tests bespreken met hun zorgverleners.