Droge ogen syndroom oorzaken, symptomen en huismiddeltjes

Wat is het droge-ogen-syndroom (DES)?

Droge ogen syndroom (DES) is een veel voorkomend oogprobleem, dat een aanzienlijk percentage van de bevolking treft. Droge ogen syndroom wordt gezien bij mensen van elk ras, leeftijd of geslacht, hoewel het vaker voorkomt bij oudere patiënten en vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen.

Wat zijn de soorten droge-ogen-syndroom?

Soorten droge ogen syndroom zijn gerelateerd aan het onderliggende probleem dat tot droge ogen leidt:

• Onvoldoende productie van tranen (ook keratoconjunctivitis sicca genoemd)
• Slecht behoud van tranen
• Overmatige verdamping van tranen

Wat zijn de oorzaken van het droge-ogen-syndroom?

Droge ogen syndroom is het gevolg van problemen die voortvloeien uit een van de drie lagen van de traanfilm (een normale, dunne laag tranen die het oog bedekt):

• De binnenste laag is de slijmlaag (of slijmlaag). Het wordt geproduceerd door het bindvlies (het heldere membraan dat het oog vormt). Het slijm helpt de bovenliggende waterige laag zich gelijkmatig over het oog te verspreiden.
• De middelste laag is de waterige (of waterige) laag. Het is in wezen een zeer verdunde zoute oplossing. De traanklieren die zich onder de bovenste deksels bevinden, produceren deze waterige laag. De functie van deze laag is om het oog vochtig en comfortabel te houden, evenals om stof, puin of vreemde voorwerpen die in het oog kunnen komen te verwijderen. Het is deze traanlaag die stroomt wanneer we huilen of wanneer de ogen geïrriteerd zijn.
• De buitenste laag is de olieachtige laag. Deze oliën worden geproduceerd door de meibomische klieren, die zich op de oogleden bevinden. Deze belangrijke laag helpt de verdamping van de waterige laag tussen de knipperingen te blokkeren.

De binnenste mucinelaag kan abnormaal zijn als er sprake is van letsel aan het bindvlies, bijvoorbeeld na een chemische verbranding, het syndroom van Stevens-Johnson, cicatriciale pemfigoïde, ondervoeding of andere inflammatoire of auto-immuunziekten.

De middelste waterige laag kan onvoldoende zijn als de traanklieren niet goed werken. Dit wordt gezien in verschillende omgevingen, waaronder het syndroom van Sjögren, reumatoïde artritis of lupus en andere auto-immuunziekten. Sommige medicijnen, waaronder antihistaminica, antidepressiva en bètablokkers, kunnen ook de traanproductie verminderen.

De buitenste olieachtige laag kan slecht zijn als de meibomische klieren van de oogleden verstopt of verstopt zijn. Dit wordt vaak gezien bij dysfunctie van de meibomklier, blefaritis en acne rosacea.

De oogleden kunnen ook een rol spelen bij het veroorzaken van het droge-ogen-syndroom als het knipperen is verminderd of als de oogleden niet helemaal kunnen sluiten.

• Wanneer u leest, tv kijkt of een taak uitvoert die veel aandacht met uw ogen vereist, knippert u mogelijk niet zo vaak. Dit verminderde knipperen zorgt voor overmatige verdamping van de tranen.
• Bepaalde gezondheidsproblemen, zoals een beroerte, Bell's parese of schildklieraandoeningen, kunnen het moeilijk maken om uw ogen alleen te sluiten.
• Abnormale ooglidpositie na een operatie, trauma of bepaalde huidaandoeningen kan ook het produceren en onderhouden van een gezonde traanfilm verstoren.
• Ogen kunnen ook droog zijn wanneer ze worden blootgesteld aan wind van ventilatoren en ventilatieopeningen.

Wat zijn risicofactoren voor het droge-ogen-syndroom?

De belangrijkste risicofactoren zijn:

• Toenemende leeftijd
• Meibomische klierdisfunctie (verstopte olieklieren van de oogleden) en acne rosacea
• Auto-immuunziekten
• Littekens van eerder trauma, infectie (keratoconjunctivitis) of blootstelling van het oog aan giftige chemicaliën
• Ooglidafwijking of verlamming waardoor volledig knipperen wordt voorkomen
• Vitamine A-tekort
• Blootstelling aan overtollige wind van ventilatoren, ventilatieopeningen, kachels en airconditioners

Wat zijn tekenen en symptomen van het droge-ogen-syndroom?

Mensen met droge ogen ervaren meestal de volgende symptomen en tekenen:

• Droog, korrelig / krassend of filmig gevoel in de ogen
• Branden of jeuk in de ogen
• Wazig zien
• Visie dat varieert met het tijdstip van de dag
• Een gevoel van een vreemd lichaam zoals zand in de ogen
• Lichtgevoeligheid en pijn
• Overmatig scheuren (paradoxaal genoeg) wanneer de ogen extreem droog worden of bij blootstelling aan wind
• Intolerantie voor het dragen van contactlenzen
• Roodheid van de ogen
• Afscheiding of korstachtig materiaal op de wimpers (wanneer een disfunctie van de meibomklier aanwezig is)

Symptomen en tekenen verergeren vaak in droge klimaten, in winderige omstandigheden, bij hogere temperaturen met een lagere luchtvochtigheid, bij langdurig gebruik van uw ogen (bijvoorbeeld lezen, tv kijken) en tegen het einde van de dag.

Vaak kan er sprake zijn van intermitterend overmatig scheuren met droge ogen. Irritatie kan reflexscheuren veroorzaken, waarbij een groot aantal tranen tegelijkertijd wordt geproduceerd. De overtollige tranen stromen over je oogleden en langs je wangen. Korte tijd later kunnen je ogen weer geïrriteerd raken en kan het hele proces zich herhalen.

Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor het droge-ogen-syndroom?

Als u regelmatig een van de volgende symptomen ervaart, moet u waarschijnlijk uw oogarts (optometrist of oogarts) raadplegen:

• oogpijn,
• overmatig scheuren,
• droog, korrelig / krassend of filmig gevoel in de ogen,
• brandende of jeukende ogen,
• roodheid van de ogen,
• wazig zien
• moeite met aanpassen aan contactlenzen,
• een gevoel van een vreemd lichaam in de ogen, of
• licht gevoeligheid.

Welke vragen moeten mensen hun arts stellen over het droge-ogen-syndroom?

• Is er een specifieke oorzaak voor mijn droge ogen?
• Wat is de meest effectieve behandeling voor mijn droge ogen?
• Kan ik iets doen om de behoefte aan oogdruppels of kunstmatige tranen te verminderen?

Welke onderzoeken en tests diagnosticeren het droge-ogen-syndroom?

Uw oogarts zal een grondige geschiedenis van uw oog en medische gezondheid nemen, waarbij hij omstandigheden vaststelt die droge ogen kunnen veroorzaken of verergeren.

Tijdens uw oogonderzoek kan uw oogarts de volgende tests uitvoeren.

• De voorkant van je ogen worden onderzocht met een speciale microscoop, een spleetlampmicroscoop.
  • De hoeveelheid en dikte van de traanfilm wordt geïnspecteerd.
  • De stabiliteit van de traanfilm wordt beoordeeld door het controleren van de scheurafbraaktijd (de tijd die het duurt voordat de traanlaag tussen het knipperen verdampt).
  • Het bindvlies en het hoornvlies worden onderzocht op tekenen van droogte met behulp van speciale kleurstoffen. De oogleden worden gecontroleerd op tekenen van disfunctie van de klier van Meibom en op correct, volledig knipperen.
  • Een volledig oogonderzoek kan ook tekenen van een onderliggende medische aandoening onthullen die het droge oog verergert.
• Tijdens uw oogonderzoek kunnen verschillende kleurstoffen worden gebruikt.
  • Fluoresceïne is een gele kleurstof die het droge hoornvlies kleurt waar de epitheelcellen (oogoppervlak) zijn weggesleten vanwege het ontbreken van een adequate beschermende traanfilm.
  • Rose Bengalen is een rode kleurstof die het hoornvlies en het bindvlies bevlekt, waar de cellen ongezond zijn vanwege chronische droogheid. Lissamine groen is een groene kleurstof die ook kan helpen onderscheid te maken tussen normale en abnormale oculaire oppervlaktecellen van het hoornvlies en conjunctiva.
• Schirmer-tests meten de hoeveelheid tranen die door uw ogen worden geproduceerd. In deze test plaatst uw oogarts het uiteinde van een dunne strook filterpapier net binnen het onderste ooglid. Na een minuut wordt het filterpapier verwijderd en wordt de hoeveelheid bevochtiging gemeten. Minder bevochtiging van het filterpapier is meer indicatief voor DES.
• De osmolariteit (zoutgehalte) van de tranen kan worden gemeten. Als auto-immuunziekten worden vermoed als een oorzaak van DES, kunnen bloedtesten worden uitgevoerd om markers van verschillende auto-immuunziekten te zoeken.
• Zelden kan een biopsie worden genomen (bijvoorbeeld een biopsie van de conjunctiva om te zoeken naar cicatriciale pemfigoïde).

Zijn er huismiddeltjes voor het droge-ogen-syndroom?

Om uw symptomen van DES te helpen verlichten, kunt u deze zelfhulp-tips thuis proberen.

• Een luchtbevochtiger brengt meer vocht in de lucht. Met meer vocht in de lucht verdampen je tranen langzamer, waardoor je ogen comfortabeler blijven. Beide ovens in de winter en airconditioning in de zomer verlagen de luchtvochtigheid.
• Vermijd blootstelling aan overmatige luchtbeweging door de snelheid van plafondventilatoren en / of oscillerende ventilatoren te verlagen. Buiten, wind blokkeren met een goede rondlopende zonnebril.
• Grote hoeveelheden stof, rook, vervuiling of andere deeltjes in de lucht kunnen de symptomen van droge ogen verergeren. In die situaties kan een luchtfilter nuttig zijn.
• Mensen met een dysfunctie van de meibomklier, rosacea of ​​blepharitis zullen worden geïnstrueerd om warme kompressen te gebruiken en dagelijkse ooglid scrubs met babyshampoo te doen om de kwaliteit van de olieachtige laag te verbeteren. De warmte verwarmt de olie in de olieklieren, waardoor deze gemakkelijker stroomt. De reiniging vermindert ook de kans dat de olieklieren worden geblokkeerd door puin. Kunstmatige druppeltjes, gels en zalven (zonder recept verkrijgbaar) helpen meer vocht en smering te bieden. Ze kunnen zo vaak als nodig worden gebruikt. Oplossingen zonder conserveermiddel worden aanbevolen als u meer dan vier keer per dag kunsttranen gebruikt. Er is geen enkel merk zonder recept dat voor iedereen het beste is. Ze komen in verschillende formuleringen en texturen, variërend van dun en waterig tot dik en olieachtig. Elk individu zal bepalen welke druppel de meeste verlichting van symptomen biedt. Sommige druppels kunnen een langer effect hebben dan andere.
• Voor patiënten die contactlenzen dragen, kunnen uw lens speciale bevochtigingsdruppels aanbevelen.
• Smerende oogzalven kunnen uw zicht tijdelijk wazig maken als het overdag wordt gebruikt. Daarom worden ze meestal gebruikt om de ogen 's nachts te smeren. Als u merkt dat uw ogen droog zijn tijdens het lezen, is het nuttig om regelmatig een pauze te nemen om uw ogen te laten rusten. Sluit je ogen elke 10 tot 20 minuten gedurende 10 seconden om je comfort te vergroten.

Ogen en oogaandoeningen Quiz IQ

Welke medicijnen en procedures behandelen droge ogen?

Wanneer vrij verkrijgbare oogsmeermiddelen onvoldoende zijn, kunnen medicijnen op recept nodig zijn.

• Cyclosporine A 0, 5% (Restasis) en lifitegrast 5% (Xiidra) -druppels verminderen ontsteking bij bepaalde patiënten, met name die met auto-immuunziekten. Corticosteroïddruppels (zoals fluorometholon, loteprednol of prednisolon) verminderen ook de ontsteking. Corticosteroïddruppels, hoewel zeer effectief in de meeste gevallen, mogen alleen worden gebruikt onder toezicht van uw arts en volgens haar of zijn instructies, omdat ze risico's inhouden voor ernstige bijwerkingen zoals keratoconjunctivitis, glaucoom en staar.
• In geavanceerde gevallen van het droge-ogen-syndroom kunnen ook speciale samengestelde behandelingen zoals autologe serumdruppels, actuele vitamine A-zalf en bepaalde hormonale verbindingen ook helpen.
• Antibiotica druppels of zalf worden gebruikt als u blepharitis heeft.
• Lage dosis orale antibiotica doxycycline en minocycline zijn vaak nuttig bij het beheersen van de dysfunctie van de klier van Meibom, met name wanneer geassocieerd met rosacea. Vitamine A-supplementen en correctie van andere voedingstekorten kunnen nodig zijn. Dit is met name het geval bij mensen met malabsorptie na een maag / darmoperatie.
• Punctale occlusie: nabij de binnenste hoek van elk ooglid is een kleine opening, een punctum genaamd, de opening in het nasolacrimale kanaal, het afvoersysteem dat de tranen verbindt met de binnenkant van uw neus. Een procedure die bekend staat als punctale occlusie kan het droge-ogen-syndroom helpen door de afvoer van tranen in dit traanafvoersysteem te verminderen. Kleine punctale pluggen kunnen bij of net binnen deze openingen worden geplaatst om de normale afvoer van tranen te blokkeren, net als een stop die u in de afvoer van een gootsteen stopt om te voorkomen dat het water door de afvoer stroomt. Deze pluggen kunnen tijdelijk, van oplosbaar materiaal of permanent zijn. Ze kunnen worden verwijderd als ze leiden tot overmatig scheuren.
• In ernstige gevallen van het droge-ogen-syndroom kan het punctum permanent worden gesloten door cautery (warmte) of laser.
• Laterale tarsorrhaphy is een procedure waarbij het laterale (buiten) een derde deel van uw oogleden wordt vastgeplakt, gelijmd of aan elkaar genaaid om de hoeveelheid blootgesteld oog te verminderen. Dit is meestal gereserveerd voor extreme gevallen. Als een beroerte, littekens of zenuwbeschadiging ervoor zorgen dat uw oogleden niet goed sluiten, moeten de ogen 's nachts mogelijk worden dichtgeplakt. Speciale bril kan ook worden gedragen om te dienen als vochtkamers. In sommige gevallen kunnen kleine gouden gewichten in uw bovenste ooglid worden geïmplanteerd om het te helpen helemaal te sluiten.
• Na een ernstige chemische verwonding of brandwonden op het oogoppervlak, kunnen speciale verbandlenzen zoals die gemaakt van vruchtwater de genezing versnellen.

Wat is de prognose voor het droge-ogen-syndroom?

De prognose voor het droge-ogen-syndroom varieert, afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Veel van de hierboven genoemde aandoeningen zijn chronisch maar beheersbaar. In geavanceerde gevallen verslechtert de prognose als de droogte resulteert in hoornvlieszweren, keratoconjunctivitis-infecties of littekens. In die gevallen is een intensieve behandeling en nauwkeurige follow-up nodig.

Waar kunnen mensen meer informatie krijgen over het droge-ogen-syndroom?

Amerikaanse Academie voor oogheelkunde

Droge ogen syndroom Foto

Droge ogen syndroom is een veel voorkomende aandoening van de traanfilm, die bestaat uit drie lagen, bestaande uit slijm, een zeer verdunde zoutwateroplossing en vetten of oliën.