Hoe het TM-syndroom te behandelen: symptomen, oorzaken, huismiddeltjes en verlichting

Wat is temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom?

Temporomandibulair gewricht (TMJ) -syndroom is een pijn in het kaakgewricht die kan worden veroorzaakt door verschillende medische problemen. De TMJ verbindt de onderkaak (onderkaak) met de schedel (tijdelijk bot) voor het oor. Bepaalde gezichtsspieren die het kauwen regelen, zijn ook bevestigd aan de onderkaak. Problemen in dit gebied kunnen hoofd- en nekpijn, gezichtspijn, oorpijn, hoofdpijn, een kaak die in positie vergrendeld of moeilijk te openen is, problemen met bijten en kaakklikkend of plopgeluiden veroorzaken wanneer u bijt. Het temporomandibulaire gewrichtssyndroom wordt ook wel de temporomandibulaire gewrichtsaandoening genoemd. Over het algemeen hebben meer vrouwen dan mannen het TMJ-syndroom.

De TMJ bestaat uit spieren, bloedvaten, zenuwen en botten. Je hebt twee TMJ's, een aan elke kant van je kaak.

Spieren die betrokken zijn bij kauwen (kauwen) openen en sluiten ook de mond. Het kaakbot zelf, bestuurd door de TMJ, heeft twee bewegingen: rotatie of scharnierwerking, die de mond opent en sluit, en glijdende beweging, een beweging die de mond breder opent. Met de coördinatie van deze actie kunt u ook praten, kauwen en geeuwen.

Als u uw vingers vlak voor uw oren plaatst en uw mond opent, kunt u het gewricht en de beweging ervan voelen. Wanneer u uw mond opent, glijden de afgeronde uiteinden van de onderkaak (condyles) langs de gewrichtskom van het temporale bot. De conddyles schuiven terug naar hun oorspronkelijke positie wanneer u uw mond sluit. Om deze beweging soepel te houden, ligt een zachte schijf van kraakbeen tussen de condylus en het temporale bot. Deze schijf absorbeert schokken aan het kaakgewricht door kauwen en andere bewegingen. Kauwen creëert een sterke kracht. Deze schijf verdeelt de kauwkrachten door de gewrichtsruimte.

Welke oorzaken TMJ-syndroom?

TMJ-syndroom kan worden veroorzaakt door trauma, ziekte, slijtage als gevolg van veroudering of orale gewoonten.

• Trauma: Trauma is verdeeld in microtrauma en microtrauma. Microtrauma is inwendig, zoals tandenknarsen (bruxisme) en klemmen (aanscherping van de kaak). Dit voortdurend hameren op het kaakgewricht kan de uitlijning van de tanden veranderen. Spierbetrokkenheid veroorzaakt ontsteking van de membranen rondom het gewricht. Tandenknarsen en -klemmen zijn gewoonten die kunnen worden gediagnosticeerd bij mensen die klagen over pijn in het kaakgewricht of die gezichtspijn hebben, inclusief de spieren die betrokken zijn bij kauwen (myofasciale pijn). Microtrauma, zoals een stomp in de kaak of een botsing bij een ongeval, kan het kaakbot breken, dislocatie van de TMJ veroorzaken of de kraakbeenschijf van het gewricht beschadigen. Pijn in de TMJ kan worden veroorzaakt door tandheelkundig werk waarbij het gewricht voor langere tijd wordt uitgerekt. Massage en warmte-applicatie na de tandheelkundige procedure kan nuttig zijn.
  • Bruxisme: bruxisme, of tandenknarsen, is een gewoonte die kan leiden tot spierspasmen en een ontstekingsreactie die de initiële pijn kan veroorzaken. Veranderingen in de normale prikkels of hoogte van de tanden, verkeerde uitlijning van tanden en herhaaldelijk gebruik van kauwspieren kunnen tijdelijke kaakgewrichtsveranderingen veroorzaken. Over het algemeen doet iemand die de gewoonte heeft om zijn of haar tanden te knarsen dit meestal tijdens de slaap. In sommige gevallen kan het malen zo hard zijn dat het anderen stoort.
  • Balde: iemand die voortdurend balt of dingen bijt terwijl hij wakker is. Dit kan kauwgom, een pen of potlood of vingernagels zijn. Het constante bonzen op het gewricht veroorzaakt de pijn. Stress wordt vaak beschuldigd van spanning in de kaak, wat leidt tot een gebalde kaak.
• Artrose: Net als andere gewrichten in het lichaam, is het kaakgewricht vatbaar voor artritische veranderingen. Deze veranderingen worden soms veroorzaakt door de afbraak van het gewricht (degeneratie) of de gebruikelijke slijtage van normale veroudering. De degeneratieve gewrichtsziekte veroorzaakt een langzaam progressief verlies van kraakbeen en de vorming van nieuw bot aan het oppervlak van het gewricht. Kraakbeenvernietiging is een resultaat van verschillende mechanische en biologische factoren in plaats van een enkele entiteit. De prevalentie neemt toe met repetitieve microtrauma of microtrauma, evenals met normale veroudering. Immunologische en ontstekingsziekten dragen bij aan de progressie van de ziekte.
• Reumatoïde artritis: Reumatoïde artritis veroorzaakt ontstekingen in gewrichten en kan de TMJ beïnvloeden. Naarmate het vordert, kan de ziekte de vernietiging van kraakbeen veroorzaken, bot uithollen en uiteindelijk gewrichtsvervorming veroorzaken. Reumatoïde artritis is een auto-immuunziekte. Het veroorzaakt ziekte in verschillende organen met kenmerken van aanhoudende gewrichtsontsteking. Het beïnvloedt af en toe de TMJ, vooral bij jonge kinderen.
• Andere oorzaken van het TMJ-syndroom zijn infectie van het gewricht, kanker en botvervorming die optreedt bij de geboorte.

Wat zijn TMJ-syndroomsymptomen en -tekens ?

• Pijn in de gezichtsspieren en kaakgewrichten kan uitstralen naar de nek of schouders. Gewrichten kunnen overbelast raken en spierspasmen kunnen optreden. De pijn kan optreden bij praten, kauwen of geeuwen. Pijn verschijnt meestal in het gewricht zelf, voor het oor, of het kan elders op het gezicht, de hoofdhuid of de kaak bewegen en leiden tot hoofdpijn, duizeligheid en zelfs symptomen van migraine.
• TMJ-syndroom kan oorpijn, oorsuizen (tinnitus) en gehoorverlies veroorzaken. Soms verwarren mensen TMJ-pijn met een oorprobleem, zoals een oorontsteking, terwijl het oor helemaal geen probleem is.
• Wanneer de gewrichten bewegen, kunnen ze geluiden produceren, zoals klikken, raspen en / of ploffen. Anderen kunnen ook de klikkende en ploffende geluiden horen. Dit betekent dat de schijf zich in een abnormale positie bevindt. Soms is geen behandeling nodig als de geluiden geen pijn veroorzaken.
• Het gezicht en de mond kunnen aan de aangedane zijde opzwellen.
• De kaak kan in een wijd open positie vergrendelen (wat aangeeft dat deze ontwricht is) of helemaal niet volledig openen. Bij het openen kan de onderkaak ook naar één kant afwijken. Sommige mensen kunnen ervaren dat ze de voorkeur geven aan de ene of de andere pijnlijke kant door de kaak onhandig te openen. Deze veranderingen kunnen plotseling zijn. De tanden passen mogelijk niet goed in elkaar en de beet kan vreemd aanvoelen.
• Spierkrampen geassocieerd met het TMJ-syndroom kunnen slikproblemen veroorzaken.
• TMJ-syndroom kan ook hoofdpijn en duizeligheid veroorzaken, wat mogelijk kan leiden tot misselijkheid en / of braken.
• Sommige personen met het TMJ-syndroom kunnen een geschiedenis van slecht gebit of emotionele nood hebben.

Wat zijn risicofactoren voor het TMJ-syndroom?

Lopende studies uitgevoerd door het National Institute of Dental and Craniofacial Research (NIDCR), onderdeel van de Amerikaanse National Institutes of Health, zijn gericht op het evalueren van risicofactoren voor het TMJ-syndroom bij gezonde personen. De eerste resultaten hebben een groep fysiologische, psychologische, sensorische en genetische en zenuwstelselfactoren geïdentificeerd die het risico op het ontwikkelen van het TMJ-syndroom kunnen verhogen. Nieuwe bevindingen zullen ons toelaten het begin en de progressie van het TMJ-syndroom beter te begrijpen. Bovendien kunnen nieuwe manieren worden ontwikkeld om de aandoening te diagnosticeren en te behandelen. Hieronder zijn enkele risicofactoren die zijn geïdentificeerd:

Geslacht: vrouwen lopen een hoger risico op het ontwikkelen van het TMJ-syndroom dan mannen. Bovendien kunnen er verschillen zijn in hoe vrouwen en mannen reageren op pijn en op pijnstillers.

Leeftijd: Studies van personen tussen de 18 en 44 jaar tonen aan dat het risico op TMJ-aandoeningen voor vrouwen toeneemt. Dit is vooral opgemerkt voor vrouwen tijdens hun vruchtbare jaren. Voor mannen van 18-44 jaar was er geen verhoogd risico.

Pijntolerantie: studies suggereren dat mensen die gevoeliger zijn voor mild pijnlijke stimuli een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van het TMJ-syndroom.

Genetica: er zijn aanwijzingen dat genen die verband houden met stressrespons, psychische gezondheid en ontsteking het risico op het TMJ-syndroom kunnen verhogen.

Chronische pijn: degenen die lijden aan chronische pijnaandoeningen zoals lage rugpijn en hoofdpijn, kunnen een verhoogd risico lopen op het TMJ-syndroom.

Hoe lang gaan TMJ-symptomen en -tekens mee?

• Acute TMJ-symptomen en -tekens kunnen enkele dagen tot enkele weken aanhouden en verdwijnen vervolgens nadat het letsel of de oorzaak van het ongemak is verdwenen.
• Voor een chronische TMJ-aandoening kunnen de symptomen aanhouden met afleveringen van scherpe en / of doffe pijn die zich gedurende een langere periode (maanden tot jaren) voordoen.

Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor TMJ?

Af en toe pijn in het kaakgewricht of kauwspieren komt vaak voor en is misschien geen reden tot bezorgdheid. Raadpleeg een arts als uw pijn ernstig is of niet weggaat. U moet ook uw arts raadplegen als het pijn doet om de kaak te openen en te sluiten of als u problemen heeft met het doorslikken van voedsel. De behandeling van het TMJ-syndroom zou idealiter moeten beginnen wanneer het zich in de vroege stadia bevindt. Als de aandoening vroeg wordt vastgesteld, kan de arts het functioneren van de gewrichten uitleggen en hoe elke actie of gewoonte (zoals kauwgom) die de gewrichts- of gezichtspijn kan verergeren, kan worden voorkomen.

Als je kaak open of dicht is, ga je naar de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis.

• De open, gesloten kaak wordt behandeld door je te verdoven tot een comfortabel niveau. Vervolgens wordt de onderkaak (bovenkaak) met de duimen vastgehouden, terwijl de onderkaak naar beneden, naar voren en naar achteren wordt geduwd. Deze manoeuvre wordt meestal gedaan door de arts van de spoedeisende hulp of een KNO-arts.
• De gesloten gesloten kaak wordt ook behandeld door u te verdoven totdat u volledig ontspannen bent. Vervolgens wordt de onderkaak voorzichtig gemanipuleerd totdat de mond zich opent.

Hoe diagnosticeren zorgverleners het TMJ-syndroom?

• Medische geschiedenis: Bij het diagnosticeren van uw kaakprobleem stelt de arts de volgende vragen:
  • Wat voor soort pijn heb je?
  • Is het een pijn, een kloppende pijn of een scherpe stekende pijn?
  • Is de pijn continu of intermitterend?
  • Kun je met je vinger het pijngebied op je gezicht schetsen?
  • Wat helpt om de pijn te verlichten? Wat verergert de pijn?
  • Maalt of klemt u uw tanden op elkaar? Bijt u op uw nagels of kauwt u op voorwerpen, zoals pennen of potloden?
  • Houd je de telefoon lang met je schouder tegen je oor?
  • Kauw je vaak op kauwgom? Voor hoelang?
  • Heb je orale gewoonten die je niet hebt genoemd?
• Lichamelijk onderzoek: tijdens het lichamelijk onderzoek zal de arts uw hoofd, nek, gezicht en kaakgewrichten onderzoeken en daarbij een van de volgende dingen noteren:
  • tederheid (pijn) en zijn locatie;
  • geluiden, zoals klikken, ploffen, raspen;
  • de onderkaak (onderkaak) bewegingsbereik, of het gemakkelijk te openen en te sluiten is als het zonder pijn van links naar rechts en naar voren en naar achteren kan bewegen;
  • uw beoordeling van pijn op een schaal van 0 (geen pijn) tot 10 terwijl de kaak wordt gemanipuleerd;
  • slijtage aan de buccale knobbels van de mandibulaire tanden, vooral de hoektanden;
  • stijfheid en / of gevoeligheid van de kauwspieren; en
  • hoe je tanden op elkaar aansluiten: zijn de tanden normaal, is er een open beet, crossbite of overbite; heeft u tandheelkundige restauraties gehad; en is er een botafwijking in het gezicht.

Afhankelijk van wat de arts vermoedt als de oorzaak, kan hij / zij bloedtesten bestellen met een aantal witte bloedcellen en andere tests om lupus, reumatoïde artritis of jicht als oorzaak van het TMJ-syndroom uit te sluiten.

• Beeldvorming: röntgenfoto's kunnen worden gemaakt van de mond en kaak.
• Echografie kan ook worden besteld om de functie van de TMJ te beoordelen. Het is een handig hulpmiddel om de binnenkant van de TMJ te beoordelen.

Als de diagnose van het TMJ-syndroom niet duidelijk is of een andere aandoening wordt vermoed, kunnen ook CT- of MRI-scans worden verkregen. De MRI-scan kan helpen de zachte weefsels en de binnenkant van het gewricht te beoordelen. Een CT-scan kan helpen de botstructuren en spieren te beoordelen. Experts geloven dat in twijfelgevallen MRI de studie van keuze is, omdat het nuttig is bij het evalueren van de ziekte van TMJ.

In zeldzame gevallen, als alle bovengenoemde tests geen diagnose van het TMJ-syndroom maken en de pijn blijft bestaan, kan de chirurg een naald gebruiken om het gewricht schoon te maken en te irrigeren (arthrocentese).

Zijn er TMJ-huismiddeltjes?

In de meeste gevallen is het TMJ-syndroom zelfbeperkend. De meeste symptomen verdwijnen na twee weken nadat de kaak is uitgerust. Er zijn verschillende opties om het TMJ-syndroom thuis te behandelen.

• Ontstekingsremmende en pijnstillers zoals aspirine of paracetamol (Tylenol) of ibuprofen (Motrin, Advil) kunnen verlichting bieden.
• Eet een dieet van zacht voedsel.
• Vermijd kauwgom en het eten van hard snoep of taai voedsel. Doe je mond niet wijd open. Uw arts kan u laten zien hoe u zachte spierrek- en ontspanningsoefeningen kunt uitvoeren.
• Stressverminderingstechnieken kunnen u helpen stress te beheersen en uw kaak te ontspannen, samen met de rest van uw lichaam.
• Breng warme kompressen aan op het gebied van pijn. Huistherapie omvat onderkaak (onderkaak) bewegingen, zoals het openen en sluiten van de kaak van links naar rechts. Probeer dit nadat een warm kompres gedurende 20 minuten is aangebracht. De onderkaakbewegingen moeten drie tot vijf keer per dag worden herhaald, telkens vijf minuten, gedurende ongeveer twee tot vier weken. Een zachte massage van het gebied kan ook nuttig zijn.

Wat zijn TMJ- behandelingsopties ?

Voor chronisch TMJ-syndroom is meestal een teambenadering vereist. Dit kan een tandarts, KNO-chirurg, pijnspecialist, fysiotherapeut en een huisarts zijn. Modaliteiten die worden gebruikt om pijn te verlichten en de functie van de TMJ te herstellen, kunnen het gebruik van spalken, fysiotherapie, psychologische counseling, acupunctuur, hypnotherapie en arthrocentese zijn.

Medicijnen die kunnen worden gebruikt om pijn te verlichten, kunnen tricyclische antidepressiva, spierverslappers en pijnstillers op recept zijn. Botulinumtoxine (Botox) kan alleen of in combinatie met andere behandelingen worden gebruikt om de spierspasmen en pijn te verlichten.

Er zijn verschillende soorten apparaten om bruxisme te behandelen. Deze spalken zijn op maat gemaakt en helpen bij het herverdelen van de kracht van de tanden tijdens het bijten. De arts kan u voorzien van een spalk of bijtplaat. Dit is een plastic beschermkap die over je boven- of ondertanden past, net als een mondbeschermer in de sport. De spalk kan helpen het vastklemmen en tandenknarsen te verminderen, vooral als het 's nachts wordt gedragen. Dit zal spierspanning verlichten. De spalk mag uw pijn niet veroorzaken of vergroten. Als dit het geval is, gebruik het dan niet.

Chirurgie

Chirurgie is nooit de eerste behandelingskeuze voor het TMJ-syndroom. Artrocentese omvat het gebruik van een naald om het gewricht schoon te maken en te irrigeren. Tijdens de procedure kan de chirurg een plaatselijke verdoving of een steroïde in het gewricht injecteren. Artroscopische chirurgie wordt uitgevoerd wanneer er een vermoeden bestaat van een intern probleem met de TMJ. Het vereist anesthesie en heeft een hoog slagingspercentage bij het oplossen van pijn.

Fysiotherapie

Iedereen met recidiverend of chronisch TMJ-syndroom wordt verwezen voor fysiotherapie. De therapeut kan helpen de gewrichtsmobiliteit te herstellen, spierkracht te vergroten en pijn te verlichten.

Andere behandelingen

Een verscheidenheid aan andere behandelingen zijn ook beschikbaar voor chronisch TMJ-syndroom en omvatten wrijvingsmassage, transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) en cognitieve gedragstherapie.

• Het National Institute of Dental and Craniofacial Research (NIDCR) adviseert dat als chirurgie wordt aanbevolen, u andere onafhankelijke meningen zoekt voordat u verdergaat. Over het algemeen bevelen experts de meest conservatieve en omkeerbare behandeling aan op basis van een redelijke diagnose.
• NIDCR adviseert dat andere onomkeerbare behandelingen niet effectief zijn gebleken en mogelijk de aandoening kunnen verergeren. Deze omvatten orthodontie om de beet te veranderen, restauratieve tandheelkunde en aanpassing van de beet door tanden te slijpen om de beet in balans te brengen.

Follow-up voor TMJ

Volg de specifieke instructies van uw arts voor het nemen van voorgeschreven medicatie en voor thuiszorg met kompressen of zachte kaakoefeningen.

• U kunt de instructie krijgen om contact op te nemen met een specialist zoals een kaak- en kaakchirurg, een algemene tandarts of een pijnspecialist. Maxillofaciale chirurgie kan nodig zijn wanneer de kaakbot (onderkaak) slecht is uitgelijnd met het schedelbot.
• Tandartsen zijn vaak de eersten om het TMJ-syndroom te diagnosticeren. Ze zijn bekend met conservatieve behandelingen. Speciaal opgeleide gezichtspijndeskundigen kunnen nuttig zijn bij het diagnosticeren en behandelen van het TMJ-syndroom.

Is er een manier om het TMJ-syndroom te voorkomen?

• Als u de neiging heeft om af en toe kaakpijn te krijgen, vermijd dan kauwgom of bijten op voorwerpen, zoals pennen of nagels. Vermijd het eten van hard of taai voedsel. Ondersteun uw onderkaak met uw hand wanneer u geeuwt.
• Vermijd grote happen tijdens het eten.
• Masseer regelmatig je kaak, wangen en tempelspieren.
• Als u spasmen voelt, breng dan vochtige hitte aan.
• Houd een goede slaaphouding met neksteun.
• Plaats de telefoon niet tussen schouder en nek.
• Ga naar je tandarts als je 's nachts je tanden knarst of je kaken op elkaar klemt. De tandarts kan een spalk voor u maken.

Wat is de prognose van het TMJ-syndroom?

De meeste mensen doen het goed met conservatieve therapie, zoals de kaak laten rusten of een mondspalk gebruiken. Het succes van de behandeling hangt af van hoe ernstig de symptomen zijn en hoe goed u de behandeling naleeft.

Slechts ongeveer 1% van degenen met het TMJ-syndroom vereist een gewrichtsvervangende operatie.

TMJ-syndroomafbeeldingen

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. De onderkaak (kaakbeen).

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. De onderkaak (kaakbeen) en de plaatsing ervan op de schedel bij de TMJ.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. MRI die interne verstoring van TMJ toont.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Probleem met versleten tanden, veroorzaakt door slijpen (bruxisme).

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Kaak in gesloten slotpositie.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Dezelfde persoon als in afbeelding 5, na het ontgrendelen van de gesloten slotverbinding.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Gezamenlijk zijwaarts.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Open slot.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Na open slotreductie.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Gesloten slot onderkaak.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Twee naalden op hun plaats om de procedure te starten.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. De chirurg reinigt (wast) het kaakgewricht.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Afbeelding van kunstmatige TMJ-vervanging.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Fysiotherapie met de vingers.

Temporomandibulair gewricht (TMJ) syndroom. Fysiotherapie met tongdepressoren.