Tekenen en symptomen van hyponatriëmie (natriumarm)

Wat is hyponatriëmie (laag natriumgehalte)?

Natrium- en waterniveaus in het lichaam zijn strak gereguleerd om het normaal te laten functioneren. De natriumconcentratie is hoger in de bloedbaan dan in cellen. Regelgevingsmechanismen helpen bij het beheersen en handhaven van de natriumspiegel. De hormonen aldosteron (gemaakt in de bijnier) en anti-diuretisch hormoon (ADH) of vasopressine (gemaakt in de hypofyse) passen de manier aan waarop de nieren omgaan met water en natrium om de juiste totale hoeveelheid natrium en water in het lichaam te behouden.

Water in het lichaam is nauw verbonden met de locatie van natrium in het lichaam. Als de natriumconcentratie te hoog is in de bloedbaan, lekt er water uit cellen in de bloedstroom om te proberen de natriumconcentratie te verdunnen en te verlagen. Omgekeerd, als de natriumspiegels in de bloedbaan te laag zijn, zal water het bloed verlaten en cellen binnendringen, waardoor ze opzwellen.

Hyponatriëmie is de term die wordt gebruikt om lage natriumspiegels in de bloedbaan te beschrijven (hypo = laag + natr = natrium + emia = bloed). Acute hyponatriëmie beschrijft de situatie waarin natriumniveaus snel dalen, terwijl chronische hyponatriëmie situaties beschrijft met een geleidelijke daling van de natriumconcentraties in dagen of weken. Chronische hyponatriëmie wordt vaak goed verdragen omdat het lichaam de kans heeft zich aan te passen.

Neurologische veranderingen zijn het meest zorgwekkende gevolg van hyponatriëmie. Cerebraal oedeem (overtollig vocht in de hersenen, wat leidt tot zwelling) kan optreden met ernstige of acute hyponatriëmie. Water komt de hersencellen binnen waardoor ze opzwellen. Omdat de hersenen zijn ingesloten in een benige schedel die niet kan uitzetten, worden de hersenen samengedrukt omdat er geen ruimte is voor zwelling. Als gevolg hiervan kan de hersenfunctie aanzienlijk worden aangetast.

Welke oorzaken hyponatriëmie?

Hyponatriëmie treedt op vanwege een onevenwicht tussen water en natrium. Meestal komt het voor wanneer overmatig water de hoeveelheid natrium in het lichaam verdunt of wanneer er niet voldoende totaal natrium in het lichaam aanwezig is. Een algemene classificatie van hyponatriëmie is gebaseerd op de hoeveelheid totaal lichaamsvocht die aanwezig is.

Normaal volume (euvolemische) hyponatriëmie

De hoeveelheid water in het lichaam is normaal, maar een anti-diuretisch hormoon wordt onjuist afgescheiden (SIADH = syndroom van ongepaste ADH-secretie) uit de hypofyse. Dit kan worden gezien bij patiënten met longontsteking, kleincellige longkanker, hersenbloeding of hersentumoren

Overmatig volume (hypervolemische) hyponatriëmie

Te veel totaal lichaamswater verdunt de hoeveelheid natrium in het lichaam. Dit kan worden gezien bij hartfalen, nierfalen en leverziekten zoals cirrose. Deze situatie wordt enigszins verkeerd genoemd omdat, hoewel er een toename is van het totale lichaamsvocht, er een relatieve afname van vloeistof in de bloedbaan kan zijn. Vanwege de onderliggende ziekte lekt er vloeistof in de ruimte tussen de weefsels (de derde ruimte genoemd) die zwelling van de ledematen of ascites veroorzaakt, vloeistof in de buikholte.

Onvoldoende volume (hypovolemische) hyponatriëmie

De hoeveelheid water in het lichaam is te laag omdat dit kan voorkomen bij uitdroging. Het anti-diuretisch hormoon wordt gestimuleerd, waardoor de nieren zeer geconcentreerde urine aanmaken en water vasthouden. Dit kan worden gezien met overmatig zweten en sporten in een warme omgeving. Het kan ook voorkomen bij patiënten met overmatig vochtverlies als gevolg van braken en diarree, pancreatitis en brandwonden.

Specifieke situaties

• Hyponatriëmie kan een bijwerking zijn van medicijnen, vooral diuretica of waterpillen die worden gebruikt om de bloeddruk onder controle te houden. Deze klasse geneesmiddelen kan overmatig natriumverlies in de urine veroorzaken.
• Hormonale ziekten zoals de ziekte van Addison of bijnierinsufficiëntie en hypothyreoïdie kunnen worden geassocieerd met lage natriumspiegels.
• Polydipsie of overmatige inname van water kan "watervergiftiging" veroorzaken, waardoor de natriumspiegel wordt verdund. Dit wordt soms geassocieerd met psychiatrische aandoeningen.
• Bij sommige mensen die sporten, zorgt hun bezorgdheid over het potentieel voor uitdroging ervoor dat ze meer water drinken dan ze verliezen door transpiratie. Dit kan aanzienlijke hyponatriëmie veroorzaken en het is bekend dat het fataal is bij marathondeelnemers die te veel vocht drinken zonder verloren natrium te vervangen, boven wat hun dorstmechanisme dicteert.
• Bij zuigelingen kan hyponatriëmie optreden als de baby leidingwater krijgt in plaats van een formule of een uitgebalanceerde elektrolytoplossing zoals Pedialyte.
• Een overdosis drugs met MDMA (ecstasy) wordt geassocieerd met hyponatriëmie.

Wat zijn de symptomen en tekenen van hyponatriëmie?

De symptomen van hyponatriëmie zijn meestal neurologisch. Patiënten kunnen klagen over hoofdpijn, misselijkheid en braken, lethargie en verwarring. Als de natriumconcentratie snel daalt tot kritieke niveaus, kunnen epileptische aanvallen, coma en overlijden optreden.

Als uitdroging wordt geassocieerd met hyponatriëmie, kunnen zwakte en spierpijn en krampen naast elkaar bestaan.

Wanneer moet ik een arts bellen voor hyponatriëmie?

Vaak wordt hyponatriëmie incidenteel gevonden wanneer een patiënt wordt geëvalueerd op een andere aandoening. Bloedonderzoek voor de elektrolytstatus wordt routinematig uitgevoerd om op veel ziekten te screenen en hyponatriëmie kan worden opgemerkt.

Het is belangrijk om te onthouden dat het grootste probleem met hyponatriëmie cerebraal oedeem is. Daarom moet medische zorg worden gezocht wanneer individuen een veranderde mentale status, verwarring of lethargie ontwikkelen; een aanval heeft gehad; of kan niet worden gewekt. In deze situaties moet het activeren van medische hulp bij noodgevallen (911 indien beschikbaar) worden overwogen.

Wat zijn de examens en tests voor hyponatriëmie?

De diagnose hyponatriëmie wordt gesteld door een bloedtest die de natriumconcentratie in de bloedbaan meet. Het normale natriumgehalte ligt tussen 135-145 mEq / l en niveaus onder 110 mEq / l vormen een echte noodsituatie.

Andere tests kunnen helpen beslissen welk type hyponatriëmiesituatie bestaat. De hoeveelheid natrium die in de urine wordt uitgescheiden, kan worden gemeten, evenals de concentratie van urine. Deze resultaten kunnen de arts helpen om te beslissen of er een hypo-, hyper- of euvolemische hyponatremische situatie bestaat en helpen bij het vaststellen van de diagnose.

De diagnose van de oorzaak van hyponatriëmie hangt ook af van een grondige geschiedenis van de omstandigheden die tot de ziekte van de patiënt leiden, en een grondig lichamelijk onderzoek. Het bepalen van de ernst van hyponatriëmie hangt af van de vraag of de natriumspiegels acuut zijn afgenomen, meestal in minder dan 48 uur, of dat ze geleidelijk zijn afgenomen over een langere periode. Aangezien acute hyponatriëmie mogelijk levensbedreigende zwelling en dood van de hersenen kan veroorzaken, is het noodzakelijk om de reden voor de hyponatriëmie te vinden en passende maatregelen te nemen om deze te corrigeren.

Verleden medische geschiedenis, geschiedenis van medicatiegebruik en recente activiteit, samen met de bloed- en urinetestresultaten, zullen de zorgverlener helpen om de diagnose te stellen en de behandeling te sturen.

Zijn er huismiddeltjes voor hyponatriëmie?

Preventie is belangrijk met betrekking tot hyponatriëmie. Het is belangrijk om het dorstmechanisme te respecteren om te helpen beslissen over voldoende hydratatie. Ook kan het controleren van de urinekleur nuttig zijn. Geconcentreerde of donkere urine wordt geassocieerd met uitdroging, terwijl heldere, verdunde urine meestal aangeeft dat het lichaam voldoende vocht heeft.

Patiënten die diuretische medicijnen gebruiken en patiënten met hart-, nier- en leverfalen hebben vaak de elektrolyteniveaus in hun bloed routinematig gecontroleerd.

Het is belangrijk om te onthouden dat het belangrijkste probleem met hyponatriëmie cerebraal oedeem is. Daarom is spoedzorg noodzakelijk voor patiënten met een veranderde mentale status, verwarring of lethargie of voor diegenen die een aanval hebben gehad of niet kunnen worden gewekt.

Wat is de behandeling voor hyponatriëmie?

Als de patiënt zich presenteert in crisis met epileptische aanvallen of coma, zijn de eerste stappen van de therapie ervoor te zorgen dat de luchtwegen worden beschermd; de patiënt ademt en heeft voldoende bloeddruk en pols.

Zodra de patiënt stabiel is, hangt de behandeling ervan af of de hyponatriëmie chronisch of acuut van aard is.

Acute hyponatriëmie komt minder vaak voor en het doel is om de natriumspiegel weer normaal te maken om hersenoedeem en hersendood te voorkomen. Bij de meeste patiënten kunnen de nieren van het lichaam de natriumafwijkingen zelf corrigeren als de bron van overtollige waterinname wordt geëlimineerd. Als er echter coma of epileptische aanvallen zijn, moet mogelijk hooggeconcentreerd intraveneus natrium (3% hypertone zoutoplossing) worden toegediend. Het doel is om de lage natriumgehaltes om te keren met een snelheid van 10-12 mEq / l in de eerste 24 uur.

Chronische hyponatriëmie komt vaker voor en de behandeling moet voorzichtig worden gegeven. Als het natriumgehalte te snel wordt gecorrigeerd, kan dit centrale pontine myelinolyse veroorzaken, een aandoening waarbij delen van de hersenstam worden beschadigd en beroerte-achtige symptomen veroorzaken die niet oplossen. Daarom wordt, tenzij de patiënt een aanval heeft of in coma is, aanbevolen om de natriumspiegels te corrigeren met een snelheid van niet meer dan 8-10 mEq / l gedurende de eerste dag en niet meer dan 18 mEq / l in de eerste 2 dagen .

Wat is het vervolg op hyponatremie?

Als de onderliggende ziekte of oorzaak wordt geïdentificeerd en behandeld, is mogelijk geen verdere behandeling vereist. Als de situatie van de patiënt echter zodanig is dat er toekomstpotentieel is voor hyponatriëmie, kan routinematige monitoring met bloedonderzoek worden aanbevolen.

Hoe voorkom ik hyponatriëmie?

Studies hebben gesuggereerd dat hardlopers op lange afstand niet zelden na langdurige inspanning hyponatriëmie ontwikkelen en voldoende vloeistof moeten drinken om aan hun dorstbehoeften te voldoen, en natrium tezamen met water moeten vervangen tijdens langdurige of extreme training. Idealiter zou een persoon niet meer dan 2% van zijn lichaamsgewicht moeten verliezen tijdens het sporten om uitdroging en elektrolytafwijkingen te voorkomen.

Mensen die te veel water drinken en consumeren, lopen daarentegen risico op watervergiftiging en lage natriumwaarden in het bloed. Men moet ervoor zorgen dat u niet aankomt vanwege het waterverbruik tijdens het sporten.

Zuigelingen mogen geen gewoon water krijgen, omdat hun nieren de urine niet voldoende kunnen concentreren, wat leidt tot hyponatriëmie en andere elektrolytenstoornissen.

Wat is de prognose voor hyponatriëmie?

Hyponatriëmie kan in verschillende situaties voorkomen en is te wijten aan een afwijking in de water- en natriumregulatie. Het is belangrijk voor de arts om te beslissen of het natriumgehalte acuut optreedt (binnen 48 uur) of dat de hyponatriëmie chronischer van aard is.

De behandeling is gericht op het corrigeren van de onderliggende oorzaak en vervolgens het lichaam helpen het natrium- en waterniveau in het lichaam te corrigeren. Als de onderliggende oorzaak is opgelost, is observatie misschien alles wat nodig is.

De urgentie van de behandeling hangt af van de neurologische status van de patiënt, met coma of met epileptische aanvallen waarvoor opkomende interventie nodig is. Intraveneuze zoutoplossing in verschillende concentraties kan worden gebruikt om het natriumtekort in het lichaam te corrigeren.

Voor die patiënten met chronische hyponatriëmie kan het te snel corrigeren van de natriumspiegels worden geassocieerd met centrale pontine myelinolyse, waarbij cellen in de middenhersenen worden beschadigd, wat leidt tot beroerte-achtige symptomen.