Pilonidal cyste: abces verwijdering chirurgie & herstel

Wat is een pilonidal cyste?

• Een pilonidale cyste is een cystische structuur die zich ontwikkelt langs het staartbeen (stuitbeen) in de buurt van de kloof van de billen, ongeveer 4 cm-5 cm van de anus.
• Deze cysten bevatten meestal haar en huidafval. Personen met een pilonidale cyste hebben mogelijk helemaal geen symptomen (asymptomatisch genoemd), terwijl anderen een infectie van de cyste kunnen ontwikkelen met bijbehorende pijn en ontsteking.
• De behandeling en behandeling van pilonidale cysten is afhankelijk van vele factoren, waaronder de omvang en chroniciteit van de ziekte. Herhaling van pilonidale cysten is gebruikelijk.
• Pilonidal cysten werden voor het eerst beschreven in 1833 door Herbert Mayo. De term pilonidal is afgeleid van de Latijnse woorden "pilus" (haar) en "nidus" (nest) en werd in 1880 bedacht door RM Hodge.
• Pilonidal cysten komen vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, en ze komen vaker voor bij blanken dan in andere raciale groepen.
• Pilonidale cysten treden meestal op tussen de 15 en 24 jaar en hun ontwikkeling is ongewoon na de leeftijd van 40 jaar.

Oorzaken van pilonidale cysten

Hoewel er verschillende theorieën zijn over de oorzaken en oorsprong van pilonidal ziekte, geloven de meeste onderzoekers tegenwoordig dat pilonidal cysten worden verworven (in plaats van aangeboren of aangeboren) en dat ze worden veroorzaakt door de penetratie van losse haren in de huid door verwijde haarzakjes in de onderhuidse weefsels. Als reactie op dit ingegroeide haar veroorzaakt een lokale ontstekingsreactie een cystische structuur rond het haar en het andere huidafval. Overmatige druk of repetitief trauma aan het sacrococcygeale gebied wordt verondersteld individuen vatbaar te maken voor het ontwikkelen van de cyste of om een ​​reeds bestaande pilonidale cyste te irriteren.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkelden meer dan 80.000 Amerikaanse soldaten pilonidale cysten waarvoor ziekenhuisopname nodig was. Omdat zoveel van de getroffen militairen lange tijd in hobbelige Jeeps reden, werd de aandoening 'Jeepziekte' genoemd. Het was in deze tijd dat veel onderzoekers artikelen produceerden over de behandeling en het beheer van pilonidale aandoeningen.

Naast mannelijk geslacht, omvatten andere risicofactoren voor de ontwikkeling van pilonidale cysten een familiegeschiedenis van pilonidale cysten, beroepen die langdurig zitten vereisen, hirsute (harige of overvloedige haren) individuen, en de aanwezigheid van een diepe natte gespleten (de gespleten) tussen de billen). Zwaarlijvige individuen hebben meer kans op een herhaling van pilonidale cysten.

Pilonidal cyste symptomen en tekenen

Zoals eerder vermeld, kunnen sommige personen met een pilonidale cyste asymptomatisch zijn en de enige bevinding kan een kuiltje of een opening in de huid (sinuskanaal) in het sacrococcygeale gebied zijn. Als de pilonidale cyste echter geïnfecteerd raakt, kunnen de volgende tekenen en symptomen ontstaan:

• Pijn over de onderrug
• Roodheid van de huid
• Warmte van de huid
• Gelokaliseerde zwelling over de onderste wervelkolom
• Drainage van pus uit een opening in de huid (sinuskanaal) over de onderste wervelkolom
• Koorts (ongewoon)

Minder vaak kunnen pilonidale cysten zich ontwikkelen in andere delen van het lichaam zoals de handen.

Pilonidal Cyste Diagnosis

Een pilonidale cyste kan worden gediagnosticeerd op basis van de karakteristieke symptomen en de bevindingen op het lichamelijk onderzoek. Over het algemeen zijn bloedonderzoek of beeldvormingsonderzoek meestal niet nodig om de diagnose te stellen.

Pilonidale cystenbehandeling

Personen die gewoon een kuiltje of sinuskanaal hebben dat niet is geïnfecteerd of ontstoken, hebben over het algemeen geen onmiddellijke behandeling nodig. Een geïnfecteerde pilonidale cyste kan echter een pilonidaal abces (pus bevattende structuur) worden dat incisie en drainage (prikpen) vereist om te verbeteren. Deze procedure kan meestal worden uitgevoerd in het kantoor van een arts of op de afdeling spoedeisende hulp.

• Dit wordt gedaan door het gebied te verdoven met een plaatselijke verdoving en een incisie te maken met een scalpel over het geïnfecteerde gebied om de abcesholte te openen.
• De pus wordt leeggemaakt en eventueel opgehoopt haar en puin worden verwijderd. De wond wordt gereinigd met zoutoplossing, verpakt met gaas en bedekt met een verband.
• Antibiotica zijn over het algemeen niet nodig, tenzij tekenen van een zich uitbreidende huidinfectie (cellulitis) aanwezig zijn. Pijnmedicatie wordt vaak voorgeschreven.

Een follow-up met uw arts binnen één tot twee dagen moet worden geregeld om een ​​adequate wondgenezing te garanderen en te controleren op mogelijke complicaties. De wondpakking wordt door uw arts verwijderd, de wond wordt onderzocht en het opnieuw verpakken van de wond kan nodig zijn als er nog steeds etterende drainage is. De behandeling thuis bestaat uit medicijnen voor pijnbestrijding en zorgvuldige wondverzorging. Sitz-baden kunnen thuis worden genomen met warm water nadat de pakking is verwijderd, en de huidwond zal over het algemeen vanzelf genezen en na ongeveer vier weken sluiten. Door het wondgebied schoon te houden en eventueel haar rond het sacrococcygeale gebied te verwijderen, kan herhaling worden voorkomen.

Voor die personen met recidiverende, gecompliceerde of chronische pilonidal ziekte, kan meer invasieve chirurgie om de sinus of cysten uit te snijden nodig zijn in een operatiekamer van het ziekenhuis. In dit geval kunnen verschillende chirurgische procedures worden gebruikt en uw chirurg zal de verschillende opties met u bespreken. Over het algemeen draait het grote verschil tussen de verschillende chirurgische ingrepen om het verlaten van de chirurgische wond na de operatie en het zelf laten genezen, versus het sluiten van de chirurgische wond na debridement tijdens de operatie zelf. De hersteltijd na de operatie kan enkele weken duren en de recidiefpercentages kunnen variëren, afhankelijk van de keuze van de chirurgische procedure. Mogelijke postchirurgische complicaties kunnen wondinfectie, slechte wondgenezing of recidief zijn.

De behandeling van pilonidal disease met behulp van fenol injecties is een ander alternatief voor chirurgie alleen, hoewel deze optie vaker in Europa dan in de Verenigde Staten wordt gebruikt. Voortdurende poliklinische zorg en follow-up met uw chirurg is noodzakelijk om een ​​goede wondgenezing te garanderen en mogelijke complicaties of herhaling van pilonidale aandoeningen te beheersen.

Complicaties van pilonidale cysten

De complicaties van een pilonidal cyste kunnen het volgende omvatten:

• Abcesvorming
• Herhaling van de pilonidal cyste
• Systemische infectie (infectie die zich door het lichaam verspreidt)
• Zelden plaveiselcelcarcinoom (de ontwikkeling van een vorm van huidkanker in de cyste)

Pilonidal Cyste Prevention

Goede hygiëne in het sacrococcygeale gebied is van cruciaal belang. Houd het gebied schoon en droog en scheer of gebruik ontharingscrèmes om het gebied vrij van haar te houden. Elektrolyse of laser ontharing in dit gebied kan een andere optie zijn. Probeer ook langdurig zitten of overmatige repetitieve druk op het gebied van het stuitbeen (stuitje) te voorkomen. Gewichtsverlies bij zwaarlijvige personen kan ook de kans op herhaling verminderen.

Pilonidal Cysten Prognose

Hoewel sommige patiënten herhaling van pilonidal disease kunnen ervaren, is de langetermijnprognose over het algemeen uitstekend. In het zeldzame geval van plaveiselcelcarcinoomontwikkeling, varieert de prognose volgens verschillende factoren en moet deze worden besproken met uw arts. Sterfte (sterfte) door pilonidal ziekte is uiterst zeldzaam.