Primaire slapeloosheid symptomen, oorzaken, huismiddeltjes en medicijnen

Feiten en definitie van primaire slapeloosheid

• Primaire slapeloosheid is slapeloosheid of de perceptie van slaap van slechte kwaliteit die niet wordt veroorzaakt door medische of psychiatrische ziekten, aandoeningen, genetica of ziekten; of omgevingsoorzaken (zoals drugsmisbruik, medicatie, ploegendienst).
• Er zijn twee classificaties van slapeloosheid; primaire en secondaire.
• Primaire slapeloosheid wordt veroorzaakt door een van de volgende:
• Psychofysiologische oorzaken
• Idiopathisch (geen bekende oorzaak)
• Misperceptie slaapstand
• Secundaire slapeloosheid wordt veroorzaakt door een andere ziekte, aandoening of ziekte, bijvoorbeeld:
  • medicijnen
  • Alcohol
  • Illegale drugs
  • Leefstijlgewoonten
  • Depressie
  • Angst
  • spanning
  • Artritis
  • Astma
  • Chronische pijn
  • Onderrug pijn
  • ziekte van Parkinson
  • Zure reflux
  • Allergieën.
• Tekenen en symptomen van primaire slapeloosheid kunnen zijn:
  • Problemen om in slaap te vallen en / of wakker te blijven
  • Slaap die varieert, bijvoorbeeld een nacht van goede slaap die volgt na meerdere nachten van moeilijke slaap.
  • Slaperigheid overdag
  • Problemen met het uitvoeren van normale dagelijkse functies, bijvoorbeeld problemen met geheugen of concentratie, of problemen op school of op het werk.
  • Roodheid van de ogen
  • Prikkelbaarheid of humeurigheid
  • Bezorgdheid over slaap
• Primaire slapeloosheid wordt gediagnosticeerd met behulp van de classificatiecriteria van de International Classification of Sleep Disorders, 2nd Edition (ICSD-2).
• Primaire slapeloosheid wordt behandeld met medicatie en veranderingen in levensstijl, waaronder slaaphygiëne en het elimineren van alcohol en cafeïne voor het slapengaan.

Wat is slapeloosheid?

Slapeloosheid verwijst naar onvoldoende of slechte slaap. Het wordt niet bepaald door een specifieke duur van de slaap, maar door het gebrek aan slaap in verhouding tot de behoeften van een individu. Primaire slapeloosheid is slapeloosheid die optreedt zonder een bekende medische, psychiatrische of omgevingsreden.

Wat zijn de tekenen en symptomen van primaire slapeloosheid?

Psychofysiologische symptomen van slapeloosheid:

• Slaapstoornissen variëren van mild tot ernstig.
• Slapeloosheid kan zich manifesteren als moeilijk in slaap vallen of als frequent wakker worden in de nacht.
• Personen met slapeloosheid merken vaak dat ze overal goed kunnen slapen, behalve in hun eigen slaapkamer.
• Personen met dit soort slapeloosheid zijn meestal gespannen en ontevreden in vergelijking met goede slapers. Emotioneel zijn ze meestal repressoren (onderdrukken hun gevoelens) en ontkennen problemen.

Idiopathische slapeloosheid symptomen:

• Slapeloosheid bestaat al lang en begint meestal in de vroege kinderjaren.
• Personen met idiopathische slapeloosheid klagen vaak over problemen met aandacht of concentratie of hyperactiviteit.
• Emotioneel zijn personen met slapeloosheid bij kinderen vaak repressoren die emotionele problemen ontkennen en minimaliseren.
• Individuen vertonen vaak atypische reacties, zoals overgevoeligheid of ongevoeligheid, voor medicijnen.
• Slapeloosheid heeft de neiging om gedurende de hele levensduur aan te houden en kan worden verergerd door stress of spanning.

Misperceptie van de slaapstatus: personen klagen subjectief over slapeloosheid, terwijl slaapduur en kwaliteit volkomen normaal zijn. Ze vertonen over het algemeen geen slaperigheid overdag of andere tekenen van slaap van slechte kwaliteit. Deze mensen kunnen worden beschreven als 'slaaphypochondriasis'. Ze kunnen vervolgens angst en depressie ontwikkelen.

Wat veroorzaakt primaire slapeloosheid?

Slapeloosheid zonder medische, psychologische of omgevingsoorzaken kan worden onderverdeeld in de volgende drie subgroepen:

Psychofysiologische slapeloosheid

Bij een persoon met eerder voldoende slaap begint slapeloosheid vanwege een langdurige periode van stress. Spanning en angst als gevolg van de stress veroorzaakt ontwaken. Daarna wordt slaap bij dergelijke personen geassocieerd met frustratie en opwinding, wat resulteert in slechte slaaphygiëne. Bij de meeste mensen, als de initiële stress afneemt, worden de normale slaapgewoonten geleidelijk hersteld omdat de slechte slaapgewoonten niet worden versterkt. Bij sommige mensen worden de slechte gewoonten echter versterkt, "leert" de persoon zich zorgen te maken over zijn of haar slaap en slapeloosheid blijft jarenlang bestaan ​​nadat de stress is verdwenen. Daarom wordt het ook wel aangeleerde slapeloosheid of gedragsinsomnia genoemd.

Idiopathische slapeloosheid

Levenslange slapeloosheid wordt toegeschreven aan een afwijking in de neurologische controle van de slaap-waakcyclus met betrekking tot hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor waken en slapen. Het kan in de kindertijd beginnen. De getroffenen kunnen een disfunctie in de slaaptoestand hebben die de persoon vatbaar maakt voor opwinding.

Misperceptie slaapstand

De persoon klaagt over slapeloosheid zonder objectief bewijs of symptomen van slaapstoornissen.

Welke specialismen van zorgverleners behandelen slapeloosheid?

Eerstelijns zorgverleners, waaronder huisartsen en internisten, diagnosticeren en behandelen vaak slapeloosheid. Afhankelijk van de individuele situatie kunnen andere specialisten, zoals specialisten in slaapgeneeskunde, neurologen en psychiaters, worden geraadpleegd. Andere artsen in de geestelijke gezondheidszorg kunnen ook betrokken zijn bij het beheer van slapeloosheid.

Hoe wordt primaire slapeloosheid gediagnosticeerd?

Er kunnen onderzoeken en tests worden gedaan om medische (bijvoorbeeld pijn veroorzaakt door artritis of kanker) en psychiatrische aandoeningen die slapeloosheid kunnen veroorzaken, uit te sluiten.

De zorgverlener neemt een grondig klinisch interview met de persoon en zijn of haar slaappartner over de slaapgewoonten van de persoon.

De persoon kan worden gevraagd om een ​​slaapdagboek bij te houden. In dit dagboek beschrijft de persoon de slaap van de vorige nacht. Gegevens uit het slaapdagboek kunnen helpen verstoringen in slaapinformatie te minimaliseren die worden opgeroepen in het kantoor van de zorgverlener.

Polysomnografie (nachtelijke slaapstudietest)

Het wordt niet aanbevolen voor de routinematige evaluatie van slapeloosheid, maar kan worden gebruikt in speciale omstandigheden (bijvoorbeeld om oorzaken van slapeloosheid uit te sluiten).

Psychofysiologische slapeloosheid en idiopathische slapeloosheid manifesteren zich als verhoogde slaaplatentie (lang in slaap vallen), verminderde slaapefficiëntie, en verhoogd aantal en duur van ontwaken.

Misperceptie van de slaaptoestand manifesteert zich als normale slaaplatentie (15 tot 20 minuten), normaal aantal opwekkingen en ontwaken en normale slaapduur (6, 5 uur).

Idiopathische slapeloosheid, voorheen slapeloosheid bij kinderen genoemd, wordt gedefinieerd als een levenslange moeilijkheid bij het initiëren en handhaven van slaap en resulterend in slecht functioneren overdag. Psychofysiologische slapeloosheid is een chronische slapeloosheid als gevolg van geleerde, slaappreventie-associaties en verhoogde spanning of agitatie. Mensen met slaapstoornissen maken melding van slapeloosheid en slapeloosheid, maar hebben geen objectief bewijs van een slaapstoornis.

Meerdere slaaplatentietest

In deze test wordt de tijd gemeten die een persoon nodig heeft om gedurende de dag in slaap te vallen (slaaplatentie) terwijl hij in een stille kamer ligt. Bij personen met slaapstoornis vertoont deze test normale waakzaamheid overdag. Waakzaamheid betekent in deze zin een waakzame of waakzame toestand. De test toont aan dat de persoon geen verhoogde of verminderde slaaplatentietijd heeft (tijd die nodig is om in slaap te vallen).

Misperceptie van slaapstatus kan alleen in het laboratorium worden gediagnosticeerd vanwege de noodzaak om te documenteren dat slaapduur en kwaliteit normaal zijn wanneer een persoon beschrijft dat hij slecht slaapt.

Welke natuurlijke of huismiddeltjes helpen bij het genezen van primaire slapeloosheid?

De aanbevelingen voor slaaphygiëne die wijzigingen in de omgeving en levensstijl omvatten, zijn onder meer:

• Schakel het gebruik van cafeïne uit, vooral na de middag.
• Gebruik geen tabak of alcohol voor het slapengaan.
• Vermijd zware maaltijden voor het slapengaan.
• Train vroeg op de dag voor het avondeten om stress te verlichten, maar oefen niet voor het slapengaan.
• Vermijd dutjes overdag en stel een regelmatig schema op om naar bed te gaan en op te staan.
• Houd de slaapkamer op een comfortabele temperatuur en minimaliseer afleidingen van licht en geluid.

Tips om slapeloosheid te voorkomen

Welke medicijnen behandelen symptomen en genezen primaire slapeloosheid?

Behandeling met medicijnen biedt meestal snelle symptomatische verlichting.

De pijlers van de kortetermijnbehandeling van primaire slapeloosheid zijn onder meer: ​​hypnotica (middelen die de slaap bevorderen) en benzodiazepines (verbindingen met anti-angst, hypnotische, anticonvulsieve en spierverslappende eigenschappen).

Hypnotica voor primaire slapeloosheid

Basisprincipes voor de behandeling van slapeloosheid zijn onder meer:

• Gebruik de laagste effectieve dosis medicatie.
• Gebruik intermitterende dosering (2 tot 3 nachten per week).
• Gebruik voor een korte periode (2 tot 3 weken per keer).
• Stop met langzaam afbouwen als de persoon het regelmatig heeft ingenomen.
• Gebruik medicijnen met een korte en / of tussentijdse halfwaardetijd om sedatie overdag te minimaliseren.

Veelgebruikte hypnotica

Middel	Dosis	Piekactie
Lang acteren
Flurazepam (Dalmane)	15 tot 30 mg	0, 5 tot 1 uur
Quazepam (Doral)	7, 5 tot 15 mg	2 uur
Gemiddeld acteren
Eszopiclone (Lunesta)	Niet opvallend: 2 tot 3 mg Ouderen: 1 tot 2 mg	1 uur
Estazolam (ProSom)	1 tot 2 mg	2 uur
Temazepam (Restoril)	7, 5 tot 30 mg	1, 2 tot 1, 6 uur
Lorazepam (Ativan)	0, 5 tot 2 g	2 tot 4 uur
Oxazepam (Serax)	10 tot 15 mg	3 uur
Kort acteren
Triazolam (Halcion)	0, 125 tot 0, 5 mg	1 tot 2 uur
Zolpidem * (Ambien)	5 tot 10 mg	1, 6 uur
Zaleplon * (Sonate)	5 tot 10 mg	0, 9 tot 1, 5 uur

* Zolpidem en Zaleplon zijn niet structureel gerelateerd aan benzodiazepines.

Veel voorkomende bijwerkingen van hypnotica zijn als volgt:

• Amnesie (volledig of gedeeltelijk onvermogen om eerdere ervaringen te herinneren) en ontwenningsverschijnselen kunnen optreden, vooral bij kortwerkende benzodiazepinen (niet bij zolpidem en zaleplon).
• Resterende sedatie overdag met middellangwerkende en langwerkende geneesmiddelen kan optreden, afhankelijk van de dosering.
• Rebound slapeloosheid kan optreden met kortwerkende en middelwerkende benzodiazepine na stopzetting.
• Kortwerkende middelen worden aanbevolen voor personen die moeilijk in slaap kunnen vallen, terwijl middelwerkende geneesmiddelen geïndiceerd zijn voor problemen met slaaponderhoud.
• Vermijd langwerkende middelen, vooral bij oudere mensen, omdat ze overdag sedatie veroorzaken, de cognitie aantasten en daardoor het risico op vallen vergroten.

Niet iedereen zou hypnotische medicijnen moeten nemen. Contra-indicaties van hypnotica zijn als volgt:

• Zwangerschap
• Onbehandelde obstructieve slaapapneu
• Geschiedenis van drugsmisbruik

Voorzichtigheid en zorgvuldige monitoring is nodig bij oudere mensen en bij personen met lever-, nier- of longaandoeningen.

Belsomra (suvorexant)

Belsomra (suvorexant) is een orexine-antagonist, een nieuwere classificatie van slapeloosheidsmedicatie. Orexion-antagonisten werken door de activiteit in het kielzogcentrum van de hersenen te verminderen en individuen te helpen bij de overgang naar slaap. De andere hypnotische medicijnen werken meestal op de slaapbevorderende centra van de hersenen door te proberen de activiteit in deze gebieden te verhogen. De dosering voor Belsomra is 5 tot 20 mg / 2 uur. Belsomra staat volledig los van zowel de benzodiazepine als de niet-benzodiazepine sedatieve hypnotica.

Bijwerkingen:

• De primaire bijwerking van deze medicijnklasse is verhoogde slaperigheid gedurende de dag.
• Over het algemeen wordt het als relatief veilig beschouwd in vroege studies.
• Net als bij andere slaapmedicatie moet voorzichtigheid altijd worden overwogen wanneer andere CZS-depressiva worden gebruikt.
• Na inname van dit medicijn moet ten minste 7 uur beschikbaar zijn en elke bijwerking zoals abnormaal gedrag tijdens de slaap, verhoogde depressieve symptomen, zelfmoordgedachten, slaperigheid overdag of ademhalingsproblemen moeten aan uw arts worden gemeld.

Welke andere medicijnen of supplementen helpen bij het behandelen of genezen van primaire slapeloosheid?

antidepressiva

Antidepressiva zijn geïndiceerd voor gebruik bij personen met slapeloosheid geassocieerd met psychiatrische stoornissen of personen met een voorgeschiedenis van middelenmisbruik. Sederende (slaapverwekkende) antidepressiva, zoals trazodon en nefazodon, worden soms voor het slapengaan in kleine doses (50 mg) gebruikt. Ze worden niet geassocieerd met tolerantie of intrekking.

Melatonine-stimulerende middelen

Ramelteon (Rozerem) is een voorgeschreven medicijn dat melatoninereceptoren stimuleert. Melatonine is een hormoon dat wordt geproduceerd door de pijnappelklier (in de hersenen) tijdens de donkere uren van de dag-nachtcyclus (circadiaans ritme). Melatoninespiegels in het lichaam zijn laag tijdens daglichturen. De pijnappelklier reageert op duisternis door het melatoninegehalte in het lichaam te verhogen. Men denkt dat dit proces integraal is voor het handhaven van het circadiane ritme. Ramelteon bevordert het begin van de slaap en helpt bij het normaliseren van circadiane ritmestoornissen. Ramelteon is goedgekeurd door de FDA voor slapeloosheid gekenmerkt door moeilijk in slaap vallen.

Geneesmiddelen zonder recept

Het actieve middel in veel van de vrij verkrijgbare medicijnen is een van de kalmerende antihistaminica (geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van allergie). Ze zijn over het algemeen veilig, maar hebben bijwerkingen zoals een droge mond, wazig zien, urineretentie en verwarring bij oudere personen. Ze zijn ook slechts licht effectief bij het induceren van slaap en kunnen de slaapkwaliteit verminderen. Daarom mogen deze medicijnen niet routinematig worden gebruikt.

Er is geen wetenschappelijk bewijs dat kruiden of 'natuurlijke' stoffen effectief zijn bij het bevorderen van slaap.

Melatonine is een hormoon waarvan wordt gedacht dat het slaap induceert. Studies hebben aangetoond dat melatonine nuttig kan zijn voor aanpassing op korte termijn aan jetlag of andere slaapstoornissen in het circadiane ritme. Dit hormoon wordt geproduceerd door de pijnappelklier (in de hersenen) in reactie op duisternis, en het kan een belangrijk onderdeel zijn van de "biologische klok" van een persoon. Melatonine kan met name nuttig zijn voor personen met aandoeningen die niet voldoende melatonine produceren in reactie op duisternis, zoals blindheid. De effectiviteit van melatonine voor langdurige slapeloosheid is minder duidelijk. Melatonine wordt zonder recept verkocht en wordt daarom niet gecontroleerd door de FDA. De optimale dosis en de bijwerkingen op lange termijn zijn ook niet bekend.

Welke andere therapieën behandelen en genezen primaire slapeloosheid?

Gedragstherapie: Gedragstherapie wordt nu beschouwd als de meest geschikte behandeling voor personen met slapeloosheid zonder enige medische, psychiatrische of omgevingsoorzaak.

• Het bestaat voornamelijk uit cognitieve gedragstherapieën op korte termijn. De nadruk ligt vooral op slaaphygiëne of factoren waarvan wordt aangenomen dat ze slapeloosheid veroorzaken. Als zodanig proberen deze therapieën maladaptieve slaapgewoonten te wijzigen en personen te informeren over gezondere slaapmethoden.

Stimulusbeheersingstherapie : het doel van deze therapie is om de verbinding tussen het bed en de slaap te herstellen door de persoon te verbieden niet-slaapactiviteiten uit te voeren terwijl hij in bed ligt. De volgende instructies worden gegeven:

• Ga alleen naar bed als je slaperig bent.
• Gebruik het bed en de slaapkamer alleen voor slaap en intimiteit.
• Probeer de slaap niet te forceren (ga naar een andere kamer wanneer je niet binnen 20 tot 30 minuten in slaap kunt vallen en ga pas weer naar bed als je weer slaperig bent).
• Sta elke ochtend op dezelfde tijd op, ongeacht hoeveel men de vorige nacht heeft geslapen.
• Vermijd dutjes overdag.

Slaapbeperkingstherapie : dit houdt in dat de hoeveelheid tijd die de persoon in bed doorbrengt wordt beperkt tot de werkelijke tijd die de persoon gewoonlijk slaapt. Dit resulteert in slaapgebrek, dat zich ophoopt en snellere slaapaanval veroorzaakt op volgende nachten. Naarmate de slaap verbetert, mag de persoon de tijd in bed geleidelijk met 15 tot 30 minuten verlengen.

Ontspanningstherapieën : de persoon wordt geleerd om spanning te identificeren en te beheersen. Op ontspanning gebaseerde interventies worden geadviseerd op basis van de observatie dat personen met slapeloosheid vaak zowel bij nacht als overdag vaak een hoge mate van opwinding vertonen. De verschillende beschikbare technieken om het opwekkingssysteem te deactiveren zijn:

• De persoon wordt progressieve spierontspanning geleerd door een reeks oefeningen die bestaan ​​uit het eerst spannen en vervolgens ontspannen op een systematische manier.
• De biofeedback-techniek is een trainingstechniek waarmee een individu een element van vrijwillige controle over bepaalde lichaamsparameters (bijvoorbeeld hartslag, ademhalingssnelheid) kan krijgen. Deze techniek geeft onmiddellijk feedback over de spanningsniveaus en leert een persoon hoe te ontspannen in een korte tijd.
• Beeldvormingstraining en denken stoppen leert de persoon hoe hij zich moet concentreren op neutrale of prettige dingen in plaats van zich te concentreren op race-gedachten.

Cognitieve therapie : dit bestaat uit het identificeren van persoonsgebonden activiteiten die verband houden met denken dat de slaap verstoort, hun geldigheid uitdagen en deze vervangen door substituten zoals reattribution training (een eenvoudige techniek die met succes is gebruikt om personen te helpen herkennen dat hun geest een deel in het veroorzaken van hun fysieke symptomen), herwaardering en verschuivende aandacht.

Paradoxale intentie : deze methode bestaat erin een persoon over te halen deel te nemen aan zijn of haar meest gevreesde gedrag (bijvoorbeeld wakker blijven). Dit dient om faalangst weg te nemen, zodat de slaap gemakkelijker kan komen.

Wat zijn de vooruitzichten voor een persoon met primaire slapeloosheid?

De vooruitzichten voor primaire slapeloosheid zijn goed als de persoon goede slaapgewoonten aanneemt. Het is belangrijk op te merken dat iemands gezondheid geen risico loopt als hij niet elke dag 6 tot 8 uur slaap krijgt en dat verschillende mensen verschillende natuurlijke slaapbehoeften hebben. Het volgende is echter in verband gebracht met slapeloosheid:

• Verhoogd risico op overlijden wordt geassocieerd met korte slaaplengtes.
• Slapeloosheid is de beste voorspeller van de toekomstige ontwikkeling van depressie.
• Er bestaat een verhoogd risico op het ontwikkelen van angststoornissen, alcohol- en drugsgebruikstoornissen en nicotineverslaving.
• Slechte gezondheid en verminderde activiteit treden op.
• Het begin van slapeloosheid bij ouderen is gerelateerd aan verminderde overleving.