Volwassen weke delen sarcoom symptomen, behandeling en stadia

Feiten voor sarcoom voor volwassenen

* Feiten over sarcomen bij volwassenen geschreven door Melissa Conrad Stöppler, MD

• Een sarcoom is een kanker die zich vormt in zachte weefsels van het lichaam zoals spieren, vetweefsel, bloedvaten, pezen en zenuwen. Tumoren van deze weefsels kunnen ook goedaardig (niet-kankerachtig) zijn.
• Er zijn veel verschillende soorten weke delen sarcoom.
• Een harde brok of massa onder de huid is het meest voorkomende teken of symptoom van sarcoom.
• Sarcoma's mogen geen tekenen of symptomen veroorzaken totdat ze groot zijn geworden.
• Biopsie van het weefsel is vereist om te diagnosticeren dat een sarcoom aanwezig is en het exacte type van de tumor te bepalen.
• Chirurgie is de meest voorkomende behandeling voor weke delen sarcoom. Bestralingstherapie en chemotherapie kunnen in sommige gevallen ook worden gebruikt.
• De prognose (vooruitzichten) voor weke delen sarcoom hangt af van het exacte type, de locatie en de mate van verspreiding van de tumor, evenals de onderliggende gezondheidstoestand van de patiënt.

Algemene informatie over volwassen zacht weefsel sarcoom

Volwassen zacht weefselsarcoom is een ziekte waarbij kwaadaardige (kanker) cellen zich vormen in de zachte weefsels van het lichaam.

De zachte weefsels van het lichaam omvatten de spieren, pezen (vezelbanden die spieren verbinden met botten), vet, bloedvaten, lymfevaten, zenuwen en weefsels rond gewrichten. Volwassen weke delen sarcomen kunnen zich bijna overal in het lichaam vormen, maar komen het meest voor in het hoofd, nek, armen, benen, romp en buik.

Er zijn veel soorten weke delen sarcoom. De cellen van elk type sarcoom zien er anders uit onder een microscoop, gebaseerd op het type zacht weefsel waarin de kanker begon.

Bepaalde erfelijke aandoeningen kunnen het risico op volwassen zacht weefsel-sarcoom verhogen.

Alles wat uw risico op het krijgen van een ziekte verhoogt, wordt een risicofactor genoemd. Het hebben van een risicofactor betekent niet dat u kanker zult krijgen; geen risicofactoren hebben betekent niet dat u geen kanker zult krijgen. Praat met uw arts als u denkt dat u risico loopt. Risicofactoren voor wekedelensarcoom zijn onder meer de volgende erfelijke aandoeningen:

• Retinoblastoom.
• Neurofibromatose type 1 (NF1; ziekte van von Recklinghausen).
• Tubereuze sclerose (ziekte van Bourneville).
• Familiale adenomateuze polyposis (FAP; Gardner-syndroom).
• Li-Fraumeni-syndroom.
• Werner syndroom (volwassen progeria).
• Nevoid basaalcelcarcinoom syndroom (Gorlin syndroom).

Andere risicofactoren voor wekedelensarcoom zijn onder meer:

• Behandeling in het verleden met radiotherapie voor bepaalde vormen van kanker.
• Blootstelling aan bepaalde chemicaliën, zoals Thorotrast (thoriumdioxide), vinylchloride of arseen.
• Zwelling (lymfoedeem) in de armen of benen gedurende lange tijd hebben.

Een teken van volwassen zacht weefsel Sarcoom is een klontje of zwelling in zacht weefsel van het lichaam.

Een sarcoom kan verschijnen als een pijnloze bult onder de huid, vaak op een arm of een been. Sarcomen die in de buik beginnen, veroorzaken mogelijk geen tekenen of symptomen totdat ze erg groot worden. Naarmate het sarcoom groter wordt en op nabijgelegen organen, zenuwen, spieren of bloedvaten drukt, kunnen tekenen en symptomen zijn:

• Pijn.
• Problemen met ademhalen.

Andere aandoeningen kunnen dezelfde tekenen en symptomen veroorzaken. Neem contact op met uw arts als u een van deze problemen heeft.

Volwassen zacht weefsel sarcoom wordt gediagnosticeerd met een biopsie.

Als uw arts denkt dat u een weke delen sarcoom heeft, zal een biopsie worden gedaan. Het type biopsie is gebaseerd op de grootte van de tumor en waar deze zich in het lichaam bevindt. Er zijn drie soorten biopsie die kunnen worden gebruikt:

• Incisiebiopsie: het verwijderen van een deel van een knobbeltje of een weefselmonster.
• Kernbiopsie: het verwijderen van weefsel met een brede naald.
• Excisiebiopsie: het verwijderen van een hele klont of weefselgebied dat er niet normaal uitziet.

Er worden monsters genomen van de primaire tumor, lymfeklieren en andere verdachte gebieden. Een patholoog bekijkt het weefsel onder een microscoop om kankercellen te zoeken en de graad van de tumor te achterhalen. De graad van een tumor hangt af van hoe abnormaal de kankercellen er onder een microscoop uitzien en hoe snel de cellen zich delen. Hoogwaardige tumoren groeien en spuwen meestal snel dan laagwaardige tumoren.

Omdat weke delen sarcoom moeilijk te diagnosticeren is, moeten patiënten vragen om weefselmonsters te laten controleren door een patholoog die ervaring heeft met het diagnosticeren van weke delen sarcoom.

De volgende tests kunnen worden uitgevoerd op het weefsel dat is verwijderd:

• Immunohistochemie: een test die antilichamen gebruikt om te controleren op bepaalde antigenen in een weefselmonster. Het antilichaam is meestal gekoppeld aan een radioactieve stof of een kleurstof die ervoor zorgt dat het weefsel oplicht onder een microscoop. Dit type test kan worden gebruikt om het verschil te zien tussen verschillende soorten kanker.
• Licht- en elektronenmicroscopie: een laboratoriumtest waarbij cellen in een weefselmonster onder normale en krachtige microscopen worden bekeken om naar bepaalde veranderingen in de cellen te zoeken.
• Cytogenetische analyse: een laboratoriumtest waarbij cellen in een weefselmonster onder een microscoop worden bekeken om te zoeken naar bepaalde veranderingen in de chromosomen.
• FISH (fluorescentie in situ hybridisatie): een laboratoriumtest om genen of chromosomen in cellen en weefsels te bekijken. Stukken DNA die een fluorescerende kleurstof bevatten, worden in het laboratorium gemaakt en op een glasplaatje aan cellen of weefsels toegevoegd. Wanneer deze stukjes DNA zich hechten aan bepaalde genen of gebieden van chromosomen op de dia, lichten ze op wanneer ze onder een microscoop met een speciaal licht worden bekeken.
• Flowcytometrie: een laboratoriumtest die het aantal cellen in een monster meet, het percentage levende cellen in een monster en bepaalde kenmerken van cellen, zoals grootte, vorm en de aanwezigheid van tumormarkers op het celoppervlak. De cellen worden gekleurd met een lichtgevoelige kleurstof, in een vloeistof geplaatst en in een stroom geleid vóór een laser of ander type licht. De metingen zijn gebaseerd op hoe de lichtgevoelige kleurstof op het licht reageert.

Bepaalde factoren beïnvloeden behandelingsopties en prognose (kans op herstel).

De behandelingsopties en prognose (kans op herstel) zijn afhankelijk van het volgende:

• Het type weke delen sarcoom.
• De grootte, graad en fase van de tumor.
• Hoe snel de kankercellen groeien en delen.
• Waar de tumor in het lichaam is.
• Of de hele tumor is verwijderd door een operatie.
• Leeftijd en algemene gezondheid van de patiënt.
• Of de kanker is teruggekomen (kom terug).

Nadat het volwassen zachte weefsel sarcoom is gediagnosticeerd, worden tests uitgevoerd om erachter te komen of kankercellen zich hebben verspreid binnen het zachte weefsel of naar andere delen van het lichaam.

Het proces dat wordt gebruikt om te achterhalen of kanker zich in het zachte weefsel of naar andere delen van het lichaam heeft verspreid, wordt stadiëring genoemd. Stadiëring van sarcoom van zacht weefsel is ook gebaseerd op de graad en grootte van de tumor, of deze oppervlakkig (dicht bij het huidoppervlak) of diep is en of deze is uitgezaaid naar de lymfeklieren of andere delen van het lichaam. De informatie verzameld uit het stadiëringproces bepaalt het stadium van de ziekte. Het is belangrijk om het stadium te kennen om de behandeling te plannen.

De volgende tests en procedures kunnen worden gebruikt in het ensceneringsproces:

• Lichamelijk onderzoek en geschiedenis: een onderzoek van het lichaam om algemene tekenen van gezondheid te controleren, inclusief het controleren op tekenen van ziekte, zoals knobbels of iets anders dat ongebruikelijk lijkt. Een geschiedenis van de gezondheidsgewoonten van de patiënt en vroegere ziekten en behandelingen zal ook worden genomen.
• Röntgenfoto van de borst: een röntgenfoto van de organen en botten in de borst. Een röntgenfoto is een soort energiestraal die door het lichaam en op film kan gaan, waardoor een beeld wordt gemaakt van gebieden in het lichaam.
• Bloedchemiestudies: een procedure waarbij een bloedmonster wordt gecontroleerd om de hoeveelheden van bepaalde stoffen te meten die in het lichaam worden afgegeven door organen en weefsels in het lichaam. Een ongebruikelijke (hogere of lagere dan normale) hoeveelheid van een stof kan een teken van ziekte zijn.
• Complete bloedbeeld (CBC): een procedure waarbij een bloedmonster wordt afgenomen en op het volgende wordt gecontroleerd:
  • Het aantal rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes.
  • De hoeveelheid hemoglobine (het eiwit dat zuurstof vervoert) in de rode bloedcellen.
  • Het gedeelte van het bloedmonster dat bestaat uit rode bloedcellen.
• CT-scan (CAT-scan): een procedure die een reeks gedetailleerde foto's maakt van gebieden in het lichaam, zoals de longen en de buik, genomen vanuit verschillende hoeken. De foto's zijn gemaakt door een computer die is gekoppeld aan een röntgenapparaat. Een kleurstof kan in een ader worden geïnjecteerd of worden ingeslikt om de organen of weefsels duidelijker te laten verschijnen. Deze procedure wordt ook computertomografie, gecomputeriseerde tomografie of gecomputeriseerde axiale tomografie genoemd.
• MRI (magnetic resonance imaging): een procedure waarbij een magneet, radiogolven en een computer worden gebruikt om een ​​reeks gedetailleerde foto's te maken van gebieden in het lichaam. Deze procedure wordt ook nucleaire magnetische resonantiebeeldvorming (NMRI) genoemd.
• PET-scan (positronemissietomografiescan): een procedure om kwaadaardige tumorcellen in het lichaam te vinden. Een kleine hoeveelheid radioactieve glucose (suiker) wordt in een ader geïnjecteerd. De PET-scanner draait rond het lichaam en maakt een beeld van waar glucose in het lichaam wordt gebruikt. Kwaadaardige tumorcellen worden helderder weergegeven op de foto omdat ze actiever zijn en meer glucose opnemen dan normale cellen.

De resultaten van deze tests worden samen met de resultaten van de tumorbiopsie bekeken om het stadium van het zachte weefselsarcoom te achterhalen voordat de behandeling wordt gegeven. Soms wordt chemotherapie of bestralingstherapie gegeven als de eerste behandeling en daarna wordt het zachte weefselsarcoom weer opgevoerd.

Er zijn drie manieren waarop kanker zich in het lichaam verspreidt.

Kanker kan zich verspreiden door weefsel, het lymfesysteem en het bloed:

• Zakdoek. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door te groeien naar nabijgelegen gebieden.
• Lymfe systeem. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door in het lymfesysteem te komen. De kanker reist door de lymfevaten naar andere delen van het lichaam.
• Bloed. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door in het bloed te komen. De kanker reist door de bloedvaten naar andere delen van het lichaam.

Kanker kan zich verspreiden van waar het begon naar andere delen van het lichaam.

Wanneer kanker zich naar een ander deel van het lichaam verspreidt, wordt dit metastase genoemd. Kankercellen breken weg van waar ze zijn begonnen (de primaire tumor) en reizen door het lymfesysteem of bloed.

• Lymfe systeem. De kanker komt in het lymfesysteem, reist door de lymfevaten en vormt een tumor (metastatische tumor) in een ander deel van het lichaam.
• Bloed. De kanker komt in het bloed, reist door de bloedvaten en vormt een tumor (metastatische tumor) in een ander deel van het lichaam.

De uitgezaaide tumor is hetzelfde type kanker als de primaire tumor. Bijvoorbeeld, als weke delen sarcoom zich naar de long verspreidt, zijn de kankercellen in de long eigenlijk weke delen sarcoom cellen. De ziekte is gemetastaseerd wekedelensarcoom, geen longkanker.

De volgende fasen worden gebruikt voor volwassen weke delen sarcoom:

Fase I

Fase I is verdeeld in fasen IA en IB:

• In stadium IA is de tumor van lage kwaliteit (waarschijnlijk om te groeien en langzaam te verspreiden) en 5 centimeter of kleiner. Het kan oppervlakkig zijn (in onderhuids weefsel zonder verspreiding in bindweefsel of spier eronder) of diep (in de spier en kan in bindweefsel of onderhuids weefsel zijn).
• In stadium IB is de tumor van lage kwaliteit (waarschijnlijk om te groeien en langzaam te verspreiden) en groter dan 5 centimeter. Het kan oppervlakkig zijn (in onderhuids weefsel zonder verspreiding in bindweefsel of spier eronder) of diep (in de spier en kan in bindweefsel of onderhuids weefsel zijn).

Fase II

Fase II is verdeeld in fasen IIA en IIB:

• In stadium IIA is de tumor van gemiddelde kwaliteit (enigszins waarschijnlijk om snel te groeien en te verspreiden) of hoogwaardig (waarschijnlijk om snel te groeien en te verspreiden) en 5 centimeter of kleiner. Het kan oppervlakkig zijn (in onderhuids weefsel zonder verspreiding in bindweefsel of spier eronder) of diep (in de spier en kan in bindweefsel of onderhuids weefsel zijn).
• In stadium IIB is de tumor van gemiddelde kwaliteit (enigszins waarschijnlijk om snel te groeien en te verspreiden) en groter dan 5 centimeter. Het kan oppervlakkig zijn (in onderhuids weefsel zonder verspreiding in bindweefsel of spier eronder) of diep (in de spier en kan in bindweefsel of onderhuids weefsel zijn).

Fase III

In stadium III is de tumor ofwel:

• hoogwaardig (waarschijnlijk groeiend en snel verspreid), groter dan 5 centimeter, en ofwel oppervlakkig (in onderhuids weefsel zonder verspreiding in bindweefsel of spier eronder) of diep (in de spier en kan in bind- of onderhuids weefsel zijn); of
• elke graad, elke grootte en is uitgezaaid naar nabijgelegen lymfeklieren.

Stadium III kanker die zich heeft verspreid naar de lymfeklieren is gevorderd stadium III.

Fase IV

In stadium IV is de tumor van elke graad, elke grootte en kan deze zijn uitgezaaid naar nabijgelegen lymfeklieren. Kanker heeft zich verspreid naar verre delen van het lichaam, zoals de longen.

Terugkerende sarcoom voor volwassenen zacht weefsel

Recidiverend wekedelensarcoom bij volwassenen is kanker die is teruggekomen (teruggekomen) nadat het is behandeld. De kanker kan terugkomen in hetzelfde zachte weefsel of in andere delen van het lichaam.

Er zijn verschillende soorten behandelingen voor patiënten met volwassen zacht weefsel sarcoom.

Verschillende soorten behandelingen zijn beschikbaar voor patiënten met volwassen weke delen sarcoom. Sommige behandelingen zijn standaard (de momenteel gebruikte behandeling), en sommige worden getest in klinische onderzoeken. Een klinische behandelingsproef is een onderzoeksstudie die is bedoeld om de huidige behandelingen te verbeteren of informatie te verkrijgen over nieuwe behandelingen voor patiënten met kanker. Wanneer klinische onderzoeken aantonen dat een nieuwe behandeling beter is dan de standaardbehandeling, kan de nieuwe behandeling de standaardbehandeling worden. Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef. Sommige klinische onderzoeken staan ​​alleen open voor patiënten die niet met de behandeling zijn begonnen.

Drie soorten standaardbehandeling worden gebruikt:

Chirurgie

Chirurgie is de meest voorkomende behandeling voor wekedelensarcoom bij volwassenen. Voor sommige weke delen sarcomen kan verwijdering van de tumor tijdens een operatie de enige noodzakelijke behandeling zijn. De volgende chirurgische procedures kunnen worden gebruikt:

• Mohs microchirurgie: een procedure waarbij de tumor in dunne lagen uit de huid wordt gesneden. Tijdens de operatie worden de randen van de tumor en elke verwijderde tumorlaag bekeken door een microscoop om te controleren op kankercellen. Lagen worden verwijderd totdat er geen kankercellen meer worden gezien. Dit type operatie verwijdert zo min mogelijk normaal weefsel en wordt vaak gebruikt waar uiterlijk belangrijk is, zoals op de huid.
• Brede lokale excisie: verwijdering van de tumor samen met wat normaal weefsel eromheen. Voor tumoren van het hoofd, nek, buik en romp wordt zo min mogelijk normaal weefsel verwijderd.
• Spaaroperatie van ledematen: verwijdering van de tumor in een arm of been zonder amputatie, zodat het gebruik en het uiterlijk van de ledemaat wordt bespaard. Bestralingstherapie of chemotherapie kan eerst worden gegeven om de tumor te verkleinen. De tumor wordt vervolgens verwijderd in een brede lokale excisie. Weefsel en bot dat wordt verwijderd, kunnen worden vervangen door een transplantaat met behulp van weefsel en bot uit een ander deel van het lichaam van de patiënt, of door een implantaat zoals kunstbot.
• Amputatie: chirurgie om een ​​deel of het hele ledemaat of aanhangsel te verwijderen, zoals een arm of been. Amputatie wordt zelden gebruikt om wekedelensarcoom van arm of been te behandelen.
• Lymfadenectomie: een chirurgische procedure waarbij lymfeklieren worden verwijderd en een weefselmonster onder een microscoop wordt gecontroleerd op tekenen van kanker. Deze procedure wordt ook een lymfeklierdissectie genoemd.

Bestralingstherapie of chemotherapie kan voor of na de operatie worden gegeven om de tumor te verwijderen. Wanneer het vóór de operatie wordt gegeven, zal radiotherapie of chemotherapie de tumor kleiner maken en de hoeveelheid weefsel verminderen die tijdens de operatie moet worden verwijderd. Behandeling die vóór de operatie wordt gegeven, wordt neoadjuvante therapie genoemd. Wanneer toegediend na een operatie, bestralingstherapie of chemotherapie zal alle resterende kankercellen doden. Behandeling gegeven na de operatie, om het risico te verminderen dat de kanker terugkomt, wordt adjuvante therapie genoemd.

Bestralingstherapie

Stralingstherapie is een behandeling tegen kanker die röntgenstralen met hoge energie of andere soorten straling gebruikt om kankercellen te doden of te voorkomen dat ze groeien. Er zijn twee soorten stralingstherapie:

• Externe radiotherapie gebruikt een machine buiten het lichaam om straling naar de kanker te sturen.
• Interne stralingstherapie maakt gebruik van een radioactieve stof verzegeld in naalden, zaden, draden of katheters die direct in of nabij de kanker worden geplaatst.

Intensiteitsgemoduleerde radiotherapie (IMRT) is een type 3-dimensionale (3-D) radiotherapie die een computer gebruikt om foto's te maken van de grootte en vorm van de tumor. Dunne stralingsstralen van verschillende intensiteiten (sterktes) worden vanuit vele hoeken op de tumor gericht. Dit type externe bestralingstherapie veroorzaakt minder schade aan gezond weefsel in de buurt en veroorzaakt minder snel een droge mond, slikproblemen en schade aan de huid. De manier waarop de bestralingstherapie wordt gegeven, hangt af van het type en het stadium van de kanker die wordt behandeld. Externe bestralingstherapie en interne bestralingstherapie kunnen worden gebruikt voor het behandelen van wekedelensarcoom bij volwassenen.

chemotherapie

Chemotherapie is een kankerbehandeling die medicijnen gebruikt om de groei van kankercellen te stoppen, hetzij door de cellen te doden of door te voorkomen dat ze zich delen. Wanneer chemotherapie oraal wordt ingenomen of in een ader of spier wordt geïnjecteerd, komen de medicijnen in de bloedbaan en kunnen ze door het hele lichaam kankercellen bereiken (systemische chemotherapie). De manier waarop de chemotherapie wordt gegeven, hangt af van het type en het stadium van de kanker die wordt behandeld.

Nieuwe soorten behandelingen worden getest in klinische onderzoeken.

Deze samenvatting beschrijft behandelingen die in klinische onderzoeken worden bestudeerd. Het is mogelijk dat niet elke nieuwe behandeling die wordt onderzocht wordt vermeld.

Regionale chemotherapie

Klinische studies bestuderen manieren om het effect van chemotherapie op tumorcellen te verbeteren, waaronder de volgende:

• Regionale hyperthermietherapie: een behandeling waarbij weefsel rond de tumor wordt blootgesteld aan hoge temperaturen om kankercellen te beschadigen en te doden of om kankercellen gevoeliger te maken voor chemotherapie.
• Perforatie van geïsoleerde ledematen: een procedure die chemotherapie rechtstreeks naar een arm of been stuurt waarin de kanker is gevormd. De bloedstroom van en naar het ledemaat wordt tijdelijk gestopt met een tourniquet en geneesmiddelen tegen kanker worden rechtstreeks in het bloed van het ledemaat geplaatst. Dit stuurt een hoge dosis medicijnen naar de tumor.

Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef.

Voor sommige patiënten kan deelname aan een klinische proef de beste behandelingskeuze zijn. Klinische proeven maken deel uit van het kankeronderzoeksproces. Klinische onderzoeken worden uitgevoerd om uit te zoeken of nieuwe behandelingen voor kanker veilig en effectief zijn of beter dan de standaardbehandeling.

Veel van de huidige standaardbehandelingen voor kanker zijn gebaseerd op eerdere klinische onderzoeken. Patiënten die deelnemen aan een klinische proef kunnen de standaardbehandeling krijgen of behoren tot de eersten die een nieuwe behandeling ontvangen.

Patiënten die deelnemen aan klinische proeven helpen ook de manier te verbeteren waarop kanker in de toekomst zal worden behandeld. Zelfs als klinische onderzoeken niet leiden tot effectieve nieuwe behandelingen, beantwoorden ze vaak belangrijke vragen en helpen ze onderzoek vooruit.

Patiënten kunnen deelnemen aan klinische onderzoeken vóór, tijdens of na het starten van hun kankerbehandeling.

Sommige klinische onderzoeken omvatten alleen patiënten die nog geen behandeling hebben gehad. Andere onderzoeken testen behandelingen voor patiënten bij wie de kanker niet beter is geworden. Er zijn ook klinische onderzoeken die nieuwe manieren testen om te voorkomen dat kanker terugkeert (terugkomt) of de bijwerkingen van de behandeling van kanker verminderen.

Klinische proeven vinden plaats in veel delen van het land.

Vervolgproeven kunnen nodig zijn.

Sommige van de tests die zijn gedaan om de kanker te diagnosticeren of om het stadium van de kanker te achterhalen, kunnen worden herhaald. Sommige tests worden herhaald om te zien hoe goed de behandeling werkt. Beslissingen om de behandeling voort te zetten, te wijzigen of te stoppen kunnen gebaseerd zijn op de resultaten van deze tests.

Sommige tests worden van tijd tot tijd uitgevoerd nadat de behandeling is beëindigd. De resultaten van deze tests kunnen aantonen of uw toestand is veranderd of dat de kanker is teruggekomen (kom terug). Deze tests worden soms vervolgtests of check-ups genoemd.

Behandelingsopties voor volwassen zacht weefsel sarcoom

Stage I Adult Soft Tissue Sarcoma

Behandeling van stadium I weke delen sarcoom kan het volgende omvatten:

• Chirurgie om de tumor te verwijderen, zoals Mohs-microchirurgie voor kleine sarcomen van de huid, brede lokale excisie of chirurgie voor het sparen van ledematen.
• Bestralingstherapie voor en / of na de operatie.

Fase II volwassen zacht weefsel sarcoom en fase III volwassen zacht weefsel sarcoom die zich niet heeft verspreid naar lymfeklieren

Behandeling van stadium II volwassen zacht weefsel sarcoom en stadium III volwassen zacht weefsel sarcoom dat zich niet heeft uitgezaaid naar lymfeklieren kan het volgende omvatten:

• Chirurgie om de tumor te verwijderen, zoals brede lokale excisie of chirurgie die ledematen spaart.
• Bestralingstherapie voor of na een operatie.
• Bestralingstherapie of chemotherapie vóór operaties waarbij ledematen worden gespaard. Bestralingstherapie kan ook na een operatie worden gegeven.
• Hoge dosis radiotherapie voor tumoren die niet operatief kunnen worden verwijderd.

Stadium III volwassen zacht weefsel sarcoom dat zich heeft verspreid naar lymfeklieren (geavanceerd)

Behandeling van stadium III volwassen weke delen sarcoom dat is uitgezaaid naar lymfeklieren (geavanceerd) kan het volgende omvatten:

• Chirurgie (brede lokale excisie) met lymfadenectomie. Bestralingstherapie kan ook na een operatie worden gegeven.
• Een klinische proef van chirurgie gevolgd door chemotherapie.
• Een klinische proef met regionale hyperthermietherapie.

Stadium IV volwassen zacht weefsel sarcoom

Behandeling van stadium IV volwassen weke delen sarcoom kan het volgende omvatten:

• Chemotherapie.
• Chirurgie om kanker te verspreiden die zich naar de longen heeft verspreid.

Behandelingsopties voor recidiverend zacht weefsel voor kinderen Sarcoom

Behandeling van recidiverend wekedelensarcoom bij volwassenen kan het volgende omvatten:

• Chirurgie (brede lokale excisie) gevolgd door radiotherapie.
• Chirurgie (amputatie; zelden gedaan).
• Operatie om kanker te verwijderen die is teruggekomen in de longen.
• Chemotherapie.
• Een klinische proef met geïsoleerde ledemaatperfusie.