Aritmie veroorzaakt, types, diagnose & symptomen

Feiten en definitie van aritmieën (hartritmestoornissen)

• Een hartritmestoornis is een abnormale variatie van de normale hartslag. Hartritmestoornissen omvatten afwijkingen van een of meer van de volgende: hartslag, regelmaat van slagen, plaatsen waar elektrische impulsen ontstaan, of volgorde van activering van hartslagen. Hartritmestoornis wordt ook wel aritmie genoemd.
• De primaire functie van het hart is om bloed en voedingsstoffen aan het lichaam te leveren. Het regelmatige kloppen of samentrekken van het hart beweegt het bloed door het lichaam. Elke hartslag wordt bestuurd door elektrische impulsen die door het hart reizen. In het normale hart treden deze elektrische impulsen regelmatig op. Als er iets misgaat met het elektrische systeem van het hart, klopt het hart niet regelmatig. Het onregelmatige kloppen resulteert in een hartritmestoornis of aritmie.
• Het elektrische systeem dat de hartslag regelt, bestaat uit twee hoofdregelingen die zijn verbonden met een reeks geleidende paden, vergelijkbaar met de elektrische bedrading in een huis.
  • De sinoatriale of SA-knoop bevindt zich in het rechteratrium. Het biedt de hoofdbesturing en is de bron van elke beat. De SA-knoop houdt ook de algemene behoefte van het lichaam aan bloed bij en verhoogt indien nodig de hartslag, zoals tijdens inspanning, emotionele opwinding of ziekte zoals koorts. De SA-knoop wordt soms de "natuurlijke pacemaker" van het hart genoemd.
  • Elektrische impulsen verlaten de SA-knoop en reizen via speciale geleidende paden in het hart naar de andere controller, de atrioventriculaire of AV-knoop. Het doel van de AV-knoop is om een ​​pad te bieden voor impulsen van de atria naar de ventrikels. Het creëert ook een vertraging in de geleiding van de boezems naar de ventrikel. Dit zorgt ervoor dat de atria eerst samentrekken en de ventrikels met bloed vullen voordat ze zichzelf samentrekken.
  • De vertraging zorgt voor een juiste timing, zodat de onderste kamers van het hart (ventrikels) de tijd hebben om volledig te vullen voordat ze samentrekken.
• Normaal klopt het hart ongeveer 60 tot 100 keer per minuut. Deze toestand wordt "normaal sinusritme" of "normaal ritme" of "normale hartslag" genoemd. Afhankelijk van de behoeften van het lichaam, kan het sneller kloppen (sinustachycardie) als gevolg van stress of langzamer (sinusbradycardie) zoals tijdens de slaap.

Wat is een aritmie (hartritmestoornis)?

Aritmieën zijn afwijkingen van de hartslag. Er zijn veel soorten aritmieën en ze worden door sommige onderzoekers en artsen geclassificeerd op basis van waar ze in het hart beginnen (de atria, AV-knoop of de ventrikels). Anderen classificeren aritmieën als een van de vier typen - premature beats, supraventriculaire, ventriculaire en bradyaritmieën. In het algemeen worden diegenen die niet uit de ventrikels komen supraventriculaire aritmieën genoemd, terwijl diegenen die uit de ventrikels komen ventriculaire aritmieën worden genoemd. De aritmieën die vaak binnen enkele minuten tot de dood kunnen leiden zijn ventriculaire fibrillatie en ventriculaire tachycardie. Hoewel anderen ook de dood kunnen veroorzaken, kunnen deze twee aritmieën het vermogen van het hart om bloed effectief te pompen snel en ernstig veranderen. Onmiddellijke elektrocardioversie om het hart weer in een effectiever ritme te brengen waardoor het hart effectief bloed kan pompen, kan levensreddend zijn.

Wat zijn de meest voorkomende soorten aritmieën (hartritmestoornissen)?

De volgende zijn enkele van de meest voorkomende aritmieën, beginnend met de supraventriculaire aritmieën.

• Voortijdige atriale contracties, soms PAC of APC genoemd, of vroegtijdige supraventriculaire contracties: dit gebeurt wanneer een ander deel van de atria snel na de vorige slag een elektrische impuls verzendt, waardoor het hart eerder dan verwacht samentrekt. Deze aritmie komt in alle leeftijden veel voor en is meestal niet ernstig.
• Supraventriculaire tachycardie of paroxismale SVT of PSVT: SVT treedt op wanneer een structuur boven de ventrikel (meestal de atria of de AV-knoop) een regelmatige, snelle elektrische impuls produceert met een snelle hartslag tot gevolg.
• Ziek sinussyndroom: onregelmatige elektrische impulsen gegenereerd door de SA-knoop veroorzaken een langzamer dan normale hartslag (soms afgewisseld met snelle hartslagen als de elektrische impulsen overschakelen naar een hoge snelheid).
• Wolff-Parkinson-White (WPW) -syndroom: dit is een aritmie waarmee mensen worden geboren omdat ze extra elektrische paden hebben die van het atrium naar de ventrikel leiden en die tachycardie en bepaalde soorten snelle aritmieën kunnen veroorzaken.
• Atriale fibrillatie: dit is een veel voorkomende aandoening die wordt veroorzaakt door elektrische impulsen die snel worden afgevoerd uit veel verschillende delen van de atria. Het veroorzaakt meestal een snelle en onregelmatige hartslag.
• Atriale flutter: deze toestand wordt veroorzaakt door een snelle ontlading vanaf een enkele plaats in het rechter atrium. Gewoonlijk produceert het rechteratrium elektrische impulsen met een snelheid van 300 slagen per minuut, maar alleen elke andere slag wordt door de AV-knoop geleid, wat betekent dat de ventriculaire snelheid klassiek ongeveer 150 slagen per minuut is.

Wat zijn de soorten aritmieën (hartritmestoornissen) bij mensen met een ernstige hartziekte?

Aritmieën die zich voordoen in de ventrikel (ventriculaire aritmieën) komen vaker voor bij mensen met een ernstigere hartziekte, maar kunnen ook worden gevonden bij gezonde personen.

• Voortijdig ventriculair complex of PVC: deze elektrische impuls begint in de ventrikel waardoor het hart eerder gaat kloppen dan verwacht. Meestal keert het hart meteen terug naar zijn normale ritme.
• Ventriculaire tachycardie: snelle en meestal regelmatige impulsen komen uit de ventrikels en veroorzaken een zeer snelle hartslag. Dit is meestal een levensbedreigende tachycardie en vereist onmiddellijke medische hulp, mogelijk elektrische schokken of defibrillatie die deze impulsen kunnen stoppen of opheffen.
• Ventriculaire fibrillatie: elektrische impulsen ontstaan ​​uit de ventrikels in een snelle en ongeordende volgorde. De resulterende ongecoördineerde weeën zorgen ervoor dat het hart trilt (als een zak wormen) en het vermogen om bloed te kloppen en te pompen verliest, wat leidt tot onmiddellijke hartstilstand; elektrische schoktherapie kan levensreddend zijn.

Wat zijn andere soorten aritmieën (hartritmestoornissen)?

Bradyaritmieën produceren hartslag die te traag zijn om voldoende bloed te kunnen pompen tijdens de vraag (stress of verhoogde activiteit) of zelfs tijdens normale activiteit. Bradyaritmieën zijn meestal langzamer dan 60 slagen per minuut. De persoon kan bijvoorbeeld duizelig worden en flauwvallen wanneer hij probeert op te staan ​​omdat er niet genoeg bloed in de hersenen wordt gepompt.

Aritmieën kunnen beangstigend zijn, maar in veel gevallen, vooral bij jongere mensen met normale onderliggende aritmieën, zijn ze niet levensbedreigend en kunnen ze effectief worden behandeld met medicijnen.

• Supraventriculaire aritmieën komen zeer vaak voor bij volwassenen van middelbare leeftijd en ouderen. Hoe ouder een persoon wordt, hoe groter de kans dat hij een aritmie ervaart, vooral atriumfibrilleren.
• Veel supraventriculaire aritmieën zijn tijdelijk en niet ernstig, vooral als er geen onderliggende hartziekte aanwezig is. Deze aritmieën kunnen een reactie zijn op normale activiteiten of emoties.
• Zelfs als een aritmie een ernstige onderliggende oorzaak heeft, is de aritmie zelf misschien niet gevaarlijk. Het onderliggende probleem kan vaak effectief worden behandeld.

Het doel van dit artikel is om de lezer een inleiding te geven over aritmieën. Elke aandoening of aritmie is door veel onderzoekers tot in detail bestudeerd, dus er zijn boeken en artikelen gewijd aan elk type aritmie. De lezer wordt geadviseerd om op de referenties te klikken voor meer informatie over elk type aritmie voor meer diepgaande details over diagnose, behandelingen en resultaten. Specifieke details voor elk type en subtype van de aandoening vallen ver buiten het bestek van dit inleidende artikel.

Wat zijn de tekenen en symptomen van aritmieën (hartritmestoornissen)?

Veel aritmieën veroorzaken geen of minimale symptomen. Andere mensen kunnen echter de aritmie voelen wanneer deze gebeurt.

Veel voorkomende symptomen zijn onder meer:

• Hartkloppingen, gevoel "overgeslagen beats"
• Kloppen of wapperen in de borst
• Sensatie van het hart racen

Bovendien kunnen sommigen symptomen ervaren die algemener zijn, waaronder de volgende:

• Zich zwak of moe voelen
• Licht gevoel in het hoofd of flauwvallen (syncope)
• Kortademigheid
• Pijn op de borst of ongemak

Aan de andere kant kunnen mensen veel van de hierboven beschreven sensaties voelen en geen enkele aritmie hebben. Deze symptomen kunnen het gevolg zijn van angst, stress of andere oorzaken naast een abnormale hartslag.

Wat veroorzaakt aritmieën (hartritmestoornissen)?

Bij personen zonder bekende hartziekte zijn aritmieën over het algemeen willekeurige, geïsoleerde voorvallen die geen enkele betekenis hebben. Een evaluatie door een arts wordt echter geadviseerd als een persoon ongebruikelijke of abnormale hartslagen opmerkt, vooral als deze opnieuw optreden of aanhouden.

Een verscheidenheid aan hartziekten veroorzaakt aritmieën. Hartaandoeningen kunnen betrekking hebben op patiënten met kransslagaderaandoeningen, hartklepproblemen, hartfalen of aandoeningen met hartgeleiding of hoge bloeddruk. Vergeet echter niet dat het hebben van een aritmie niet noodzakelijk betekent dat een persoon hartaandoeningen heeft. Aritmieën hebben veel oorzaken; soms wordt de oorzaak van aritmie nooit vastgesteld, andere keren kan de oorzaak gemakkelijk worden vastgesteld en behandeld.

Soms kunnen andere aandoeningen dan hartaandoeningen aritmieën veroorzaken of verergeren. Deze voorwaarden omvatten het volgende:

• Infectie of koorts
• Lichamelijke of emotionele stress
• Ziekten zoals bloedarmoede of schildklieraandoening
• Geneesmiddelen en andere stimulerende middelen, zoals cafeïne, tabak, alcohol, cocaïne, amfetaminen en bepaalde vrij verkrijgbare en voorgeschreven medicijnen, waaronder medicijnen die worden gebruikt om aritmieën te behandelen
• Bepaalde aritmieën kunnen genetisch worden bepaald, zoals het Wolff-Parkinson-White (WPW) -syndroom.

Wanneer moet u medische hulp zoeken als u hartritmestoornissen (hartritmestoornis) heeft

De meeste mensen hebben gemerkt dat hun hart sneller klopte, een fladderende borst of het gevoel dat het hart een slag oversloeg. Als dit een keer gebeurt, of zeer zelden, zonder andere symptomen, is het meestal niet ernstig en is medische zorg meestal niet nodig. Vragen of opmerkingen moeten echter worden besproken met een zorgverlener. Als aan de persoon een medicijn wordt voorgeschreven, moet de zorgverlener ook worden geïnformeerd als een aanbevolen behandeling de symptomen niet verlicht.

Meer ernstige symptomen moeten onmiddellijk worden geëvalueerd op de afdeling spoedeisende hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Deze symptomen omvatten:

• Onverklaarbare kortademigheid
• Bewustzijnsverlies
• Licht gevoel in het hoofd of zich zwak voelen
• Gevoel dat het hart te langzaam of te snel klopt
• Pijn op de borst met normale activiteit
• Pijn op de borst met een van de bovenstaande symptomen

Mensen die deze symptomen ervaren, mogen niet naar de afdeling spoedeisende hulp rijden. Ze moeten 9-1-1 bellen voor medisch noodvervoer.

Hoe worden aritmieën (hartritmestoornissen) gediagnosticeerd?

Evaluatie van ritmestoornissen vereist meestal een gedetailleerde bespreking van de symptomen en een lichamelijk onderzoek met een zorgverlener.

Bovendien is een elektrocardiogram (ECG of ECG) verplicht om het exacte type aritmie vast te stellen. Als de ritmestoornis aanwezig is terwijl het ECG wordt opgenomen, kan het probleem onmiddellijk worden geïdentificeerd. Anders kan meer gespecialiseerde test vereist zijn. Een 24-uurs (of langere) opname van de hartslag is vaak nodig om elk ritmeprobleem op te sporen dat dagelijks optreedt, maar niet constant. (Voor voorbeelden van ECG's van verschillende aritmieën wordt de lezer aangespoord om de verwijzingen in dit inleidende artikel te bekijken.)

Als de aritmie echter nog zeldzamer is, kan een gebeurtenisrecorder worden gebruikt. Deze recorders kunnen draagbare machines zijn die door de patiënt worden geactiveerd wanneer hij of zij symptomen voelt. Deze gebeurtenisrecorders kunnen gedurende dagen of weken variabel worden gedragen om veranderingen in het hartritme te detecteren. Sommige recorders worden operatief onder de huid geplaatst en daar maximaal 1 jaar achtergelaten.

Een echografie van het hart, een echocardiogram genaamd, wordt vaak gebruikt voor een evaluatie van de structuur en functie van het hart die kan helpen bij het identificeren van onderliggende oorzaken die tot aritmieën leiden.

Over het algemeen worden aritmieën bij kinderen gediagnosticeerd met de meeste van dezelfde tests die bij volwassenen worden gebruikt.

Wat is de behandeling voor aritmieën (hartritmestoornissen)?

De behandeling van aritmieën varieert afhankelijk van de aanwezigheid of afwezigheid van symptomen, hoe vaak de aritmie optreedt en de ernst van een onderliggende hartaandoening. De meeste aritmieën worden niet behandeld of worden behandeld met medicijnen die via de mond worden ingenomen. Sommige aritmieën moeten onmiddellijk worden behandeld met elektrocardioversie, anders sterft de patiënt. Voor anderen kan de behandeling variëren van vagale manoeuvres (bijvoorbeeld de Valsalva, een manoeuvre van ademhouden en vasthouden) tot medicatie tot meer geavanceerde chirurgische procedures, zoals een interne geïmplanteerde pacemaker of cardiale defibrillator (ICD). Soms is geen behandeling nodig omdat de aritmie verdwijnt.

Behalve in levensbedreigende noodsituaties, moet een persoon een gedetailleerde bespreking van de tests en behandelingsopties hebben met de zorgverlener om duidelijk te zijn over de tests en mogelijke behandelingsopties voordat er tests of operaties worden uitgevoerd. Deze discussie moet de risico's en voordelen omvatten die de patiënt kan hebben als hij ervoor kiest om al dan niet specifieke behandelingen of chirurgische procedures te laten uitvoeren.

Mogelijke hartsymptomen om nooit te negeren

Welke medicijnen behandelen aritmieën (hartritmestoornissen)?

De keuze en het gebruik van medicijnen hangt af van het specifieke type aritmie dat aanwezig is. Hoewel een gedetailleerde discussie hierover buiten het bestek van dit artikel valt, wordt de lezer aangemoedigd om op de links naar de belangrijkste aritmieën te klikken om de gebruikelijke medicijnen en gemeenschappelijke chirurgische methoden te bepalen die worden gebruikt om deze hartslagstoornissen te behandelen.

Hoewel sommige aritmieën een speciaal gebruik van medicijnen vereisen (bijvoorbeeld IV-adenosine voor PSVT), gebruiken de meeste verschillende bètablokkers en calciumkanaalblokkers om hoge snelheden te regelen. Hoewel atropine korte tijd kan worden gebruikt om de hartslag te versnellen, is de behandeling meestal een pacemaker.

Welke elektrische en chirurgische behandelingen zijn beschikbaar voor aritmieën (hartritmestoornissen)?

De meest voorkomende elektrische en chirurgische behandelingen zijn als volgt:

• Elektrisch: deze omvatten pacemakers en defibrillators (verschillende typen, waaronder degenen die kunnen pacen, defibrilleren of zelfs handmatig cardioverteren) en automatische externe defibrillators (AED's) die beschikbaar zijn voor het publiek en werken met externe bronnen van elektriciteit.
• Ablatie: deze techniek wordt gedaan door chirurgisch kleine sondes te plaatsen die weefsel kunnen vernietigen en vervolgens worden verwijderd zodra het weefsel is veranderd. (Technisch gezien kan ablatie - die cellen doodt die meestal in de atria worden gevonden, waardoor aritmie-genererende cellen worden gestopt - worden gedaan met warme of koude sondes.) Dit wordt soms een gemodificeerde MAZE-procedure genoemd (zie hieronder).
• Chirurgische implantaten: dit zijn pacemakers die de hartslag regelen door extra slagen in te nemen als de hartslag te langzaam is of "overdrive pacing" als de snelheid te snel is (bijvoorbeeld ventriculaire tachycardie); defibrillatoren die ventriculaire fibrillatie detecteren en vervolgens onderbreken; en apparaten die zowel kunnen pacen als defibrilleren, allemaal chirurgisch geïmplanteerd en op batterijen.
• Chirurgie: dit is een openhartoperatie (MAZE-operatie of MAZE-procedure genoemd) waarbij kleine sneden in het hartweefsel worden gemaakt om littekenvorming te induceren die elektrische impulsen blokkeert of cellen verwijdert die impulsen veroorzaken (momenteel zelden gedaan).

Elektrische cardioversie wordt meestal gebruikt in noodsituaties, hoewel patiënten met bepaalde aritmieën die stabiel zijn, niet-opkomende elektrische cardioversie kunnen krijgen. De meeste chirurgische procedures (implantaten) worden uitgevoerd bij patiënten bij wie de aritmieën onder medische controle staan ​​(tijdelijk of langer).

Moet ik contact opnemen met mijn arts nadat de diagnose aritmie is gesteld?

Follow-up wordt meestal gedaan met de eerstelijns professional en vaak met een hartspecialist (cardioloog). De patiënt wordt gemonitord op effectiviteit van de behandeling, herhaling van symptomen of aritmie, bijwerkingen van medicatie, aanvullende routinetests en algehele conditie. Voor degenen die pacemakers nodig hebben, is regelmatige follow-up verplicht. Patiënten wordt geadviseerd om alle vervolgafspraken te maken en mogen niet proberen hun medicijnen te veranderen zonder eerst hun arts (en) te raadplegen.

Wat zijn de vooruitzichten of levensverwachting voor een persoon met een aritmie (hartritmestoornis)?

De detectie en het beheer van hartritmestoornissen ondergaan constante verbetering. De afgelopen jaren is er een ongekende explosie van informatie over deze omstandigheden geweest. Detectie en beheer van hartritmestoornissen hebben de kwaliteit en kwantiteit van het leven verbeterd. Patiënten moeten echter vervolgafspraken houden en hun medicijnen handhaven omdat dit niet kan leiden tot een ernstige vermindering van de uitkomst van een persoon. Onbehandelde, genegeerde of "onderbehandelde" ernstige aritmieën kunnen leiden tot syncope, beroertes, hartfalen en plotselinge dood.