Cyanidevergiftiging, symptomen en effecten

Feiten en definitie van cyanidevergiftiging

• Cyanide is een zeldzaam, maar mogelijk dodelijk gif. Het werkt doordat het lichaam niet in staat is om levensonderhoudende zuurstof te gebruiken. Cyanideverbindingen die giftig kunnen zijn, omvatten waterstofcyanidegas en de kristallijne vaste stoffen, kaliumcyanide en natriumcyanide.
• Veel voorkomende bronnen van cyanidevergiftiging zijn onder meer
  • rook inademing van branden,
  • industrieën die cyanide gebruiken (fotografie, chemisch onderzoek, synthetische kunststoffen, metaalverwerking en galvaniseren),
  • planten (zoals abrikozenpitten en een soort aardappel die cassave wordt genoemd),
  • de behandeling van kanker laetrile, en
  • sigarettenrook.
• Tekenen en symptomen van cyanidevergiftiging kunnen moeilijk te detecteren en op te nemen zijn
  1. algemene zwakte,
  2. verwarring,
  3. bizar gedrag,
  4. overmatige slaperigheid,
  5. coma,
  6. kortademigheid,
  7. hoofdpijn,
  8. duizeligheid,
  9. braken,
  10. buikpijn, en
  11. toevallen.
• De huid kan ongewoon roze of kersenrood zijn, ademen kan snel zijn en de hartslag kan langzaam of snel zijn.
• Een acute inname van cyanide zal een dramatisch, snel begin hebben, dat onmiddellijk het hart aantast en plotselinge instorting, een aanval of coma veroorzaakt. Chronische vergiftiging door inname of het milieu heeft een geleidelijker begin.
• De instelling kan meer een idee zijn of een persoon cyanidevergiftiging heeft ervaren dan de symptomen.
• Als u of iemand die u kent cyanide heeft ingeslikt, geïnhaleerd of is blootgesteld, en u of zij tekenen of symptomen hebben, zoals zwakte, duizeligheid, ademhalingsmoeilijkheden, verwardheid of een aanval, moet u onmiddellijk een ambulance bellen, het noodhulpsysteem in uw omgeving, of een gifcentrum. In de Verenigde Staten is het telefoonnummer van het National Poison Control Center 1-800-222-1222.
• Cyanidevergiftiging kan niet thuis worden behandeld. Onmiddellijke medische zorg is altijd vereist.
• Cyanide-vergiftiging kan worden behandeld als het snel wordt gedaan. Kleding die sporen van cyanide kan bevatten, wordt verwijderd en een Cyanide Antidote Kit (CAK) of hydroxocobalamine (Cyanokit) kan worden gebruikt.
• Cyanidevergiftiging kan in veel gevallen worden voorkomen door strikte werkveiligheidsvoorschriften, voorzorgsmaatregelen bij brand in huis en kinderbeveiliging van het huis.

Wat zijn de tekenen en symptomen van cyanidevergiftiging?

Detectie van cyanidevergiftiging kan moeilijk zijn. De effecten van cyanide-inname lijken sterk op de effecten van verstikking. Het toxiciteitsmechanisme treedt op omdat cyanide ervoor zorgt dat de cellen van het lichaam geen zuurstof meer kunnen gebruiken, wat alle cellen nodig hebben om te overleven.

• De symptomen van cyanidevergiftiging zijn vergelijkbaar met die bij het wandelen of klimmen op grote hoogten, en omvatten:
  • Algemene zwakte
  • Verwarring
  • Bizar gedrag
  • Overmatige slaperigheid
  • coma
  • Kortademigheid
  • Hoofdpijn
  • Duizeligheid
  • braken
  • Buikpijn
  • Epileptische aanvallen
• Typisch zal acute cyanide-inname een dramatisch, snel begin hebben, dat onmiddellijk het hart beïnvloedt en plotselinge instorting veroorzaakt. Het kan ook onmiddellijk de hersenen beïnvloeden en een aanval of coma veroorzaken.
• Chronische cyanidevergiftiging (gedurende een lange periode) door inname of omgevingsvergiftiging zal geleidelijker beginnen en symptomen kunnen zijn:
  • Hoofdpijn
  • Veranderingen in smaak
  • braken
  • Pijn op de borst
  • Buikpijn
  • Angst
• De huid van een met cyanide vergiftigde persoon kan soms ongewoon roze of kersenrood zijn omdat zuurstof in het bloed blijft en niet in de cellen komt. De persoon kan ook heel snel ademen en heeft een zeer snelle of zeer trage hartslag. Soms kan de adem van de persoon ruiken naar bittere amandelen, hoewel dit moeilijk te detecteren kan zijn.
• Misschien wel het belangrijkste is het milieu, in plaats van de tekenen of symptomen.
  • Een persoon die in een laboratorium of kunststoffabriek werkt, heeft een hoger risico op cyanidevergiftiging.
  • Brand in huizen, campers, boten of gebouwen omvat altijd de extra zorg van blootstelling aan cyanide.
  • Als u weet dat iemand depressief is of problemen heeft met middelenmisbruik en u vindt hem of haar met een van de tekenen of symptomen van cyanidevergiftiging, dan is een zelfmoordpoging mogelijk.

Wat zijn veelvoorkomende bronnen en oorzaken van cyanidevergiftiging?

Veelvoorkomende bronnen van cyanidevergiftiging zijn onder meer:

• Branden: Inademing van rook tijdens het verbranden van veel voorkomende stoffen zoals rubber, plastic en zijde kan cyanidegassen veroorzaken en cyanidevergiftiging veroorzaken.
• Fotografie, chemisch onderzoek, synthetische kunststoffen en vezels, metaalverwerking, fumigatie en pesticiden, mijnbouw en galvanische industrieën maken gebruik van waterstofcyanide. Kaliumcyanide wordt gebruikt in goud- en zilverextractie, chemische analyse, om andere chemicaliën te maken en als insecticide.
• Planten: Meestal uit de familie Rosaceae, zaden en kuilen van planten zoals abrikoos, bittere amandel, kersenlaurier, pruim, perzik, peer en appel bevatten cyanogene glycosiden. Een soort aardappel die cassave wordt genoemd, kan ook cyanidevergiftiging veroorzaken. Gelukkig kan alleen chronische of massale inname van een van deze planten of kuilen ernstige cyanidevergiftiging veroorzaken.
• Laetrile, een stof die amygdaline bevat (een chemische stof die voorkomt in de kuilen van rauw fruit, noten en planten) is wereldwijd beweerd als een kankerbehandeling. Een van de bijwerkingen van laetrile is cyanidevergiftiging. De Food and Drug Administration (FDA) heeft laetrile niet goedgekeurd als behandeling voor kanker in de Verenigde Staten. Het medicijn wordt ook gemaakt en gebruikt als een kankerbehandeling in Mexico onder de naam "laetrile / amygdalin."
• Bepaalde chemicaliën kunnen na inname door het lichaam worden omgezet in cyanide en cyanidevergiftiging veroorzaken. De meeste van deze chemicaliën zijn van de markt verwijderd, maar sommige oude kunstmatige nagellakverwijderaars, oplosmiddelen en kunststofproductieoplossingen kunnen deze stoffen bevatten.
• Sigarettenrook is de meest voorkomende bron van blootstelling aan cyanide voor de meeste mensen. Cyanide komt van nature voor in tabak en rokers kunnen meer dan 2, 5 keer het gemiddelde cyanidegehalte in vol bloed hebben van niet-rokers, hoewel dit over het algemeen niet voldoende is om vergiftiging te veroorzaken.

Degenen die het meeste risico lopen op cyanidevergiftiging zijn degenen die werken in industrieën die deze chemische stof gebruiken en mensen die opzettelijk proberen zichzelf te doden. Degenen die zelfmoord proberen te plegen door cyanidepillen of -capsules te gebruiken, kunnen geloven dat het een snelle en pijnloze dood is, maar cyanide verbrandt de maag en voorkomt dat het lichaam zuurstof gebruikt en een pijnlijke dood veroorzaakt.

Voor de meeste mensen veroorzaakt cyanide alleen vergiftiging als er brand optreedt of als sommige van de bovengenoemde verbindingen per ongeluk worden ingenomen.

Wanneer medische hulp zoeken voor cyanidevergiftiging

Als u of iemand die u kent cyanide heeft ingeslikt, geïnhaleerd of is blootgesteld, en u of zij tekenen of symptomen hebben, zoals zwakte, duizeligheid, ademhalingsmoeilijkheden, verwardheid of een aanval, moet u onmiddellijk een ambulance bellen, het noodhulpsysteem in uw omgeving, of een gifcentrum. In de Verenigde Staten is het telefoonnummer van het National Poison Control Center 1-800-222-1222.

Het kan heel moeilijk zijn om te bepalen of iemand is blootgesteld aan cyanide. Als u twijfelt, is het altijd het beste om contact op te nemen met een zorgverlener. Neem contact op met uw plaatselijke gifcentrum voor instructies als het slachtoffer geen gevaar loopt.

• In de Verenigde Staten kunt u uw plaatselijke gifcentrum vinden bij de American Association of Poison Control Centres. Het telefoonnummer van het US National Poison Control Center is 1-800-222-1222. Dit nummer wordt doorgestuurd naar het gifcentrum dat uw gebied bedient. Plaats het telefoonnummer (samen met politie, brandweer en 911 of gelijkwaardig) in de buurt van uw huistelefoons.
• Bellen naar het National Poison Control Center of het gifcontrolecentrum in uw omgeving zou bijvoorbeeld geschikt zijn als het potentiële slachtoffer per ongeluk een paar abrikozenpitten heeft ingeslikt of een beetje te veel rook heeft ingeademd tijdens een vreugdevuur.
• Als het slachtoffer bewusteloos is, instort, een aanval heeft, in de war raakt of kortademig is, is dit een medisch noodgeval en moet onmiddellijk contact worden opgenomen met uw lokale noodhulpsysteem, 911 of een ambulance.
• In de meeste gevallen is het het beste om 911 te bellen en te wachten tot de ambulance arriveert.
• Geen braken opwekken of siroop van Ipecac toedienen.
  • Vroeger werd Ipecac gebruikt om braken op te wekken bij vergiftigde patiënten waarbij de kans bestond om het gif uit het lichaam te krijgen. Verschillende adviesorganen zoals de American Association of Poison Control Centers en de American Academy of Pediatrics hebben aanbevolen om Ipecac NIET te gebruiken en zelfs niet in het huishouden te bewaren. Ga voor meer informatie over dit onderwerp naar: http://www.poison.org/prepared/ipecac.asp
• Geef thuis geen actieve kool. Laat medisch personeel beslissen of deze behandeling geschikt is.
• Het gifcontrolecentrum geeft instructies over de te nemen actie.

Hoe wordt cyanidevergiftiging gediagnosticeerd?

Behandeling op de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis hangt af van het ziektecijfer van het slachtoffer.

• Cyanidevergiftiging is een behandelbare aandoening en kan worden genezen als deze snel wordt gedetecteerd en de behandeling onmiddellijk wordt gestart. De meeste mensen sterven omdat de diagnose niet snel genoeg wordt gesteld of omdat deze niet vanaf het begin wordt overwogen. Cyanidevergiftiging is zeldzaam, dus de behandelend arts moet op de mogelijkheid worden gewezen. Dit kan een van de belangrijkste dingen zijn die u kunt doen om het slachtoffer te helpen.
• Als u de redder bent, worden u vragen gesteld over wat er met het slachtoffer is gebeurd. U wordt gevraagd of er flessen in de buurt waren, of het slachtoffer medische of psychiatrische problemen had en andere details. Blijf kalm en beantwoord de vragen, want dit is essentiële informatie die nodig is om voor de gewonde persoon te zorgen.
• Bloedonderzoek, röntgenfoto's en andere procedures zijn nodig om te proberen vast te stellen of cyanidevergiftiging heeft plaatsgevonden, hoe erg de vergiftiging is of dat er een andere vorm van vergiftiging is opgetreden.
• De diagnostische test om cyanide te detecteren duurt uren tot dagen. De artsen zullen dus vertrouwen op een combinatie van wat u hen vertelt, hoe het slachtoffer eruitziet, en ondersteunende laboratoriumgegevens om de waarschijnlijkheid van daadwerkelijke blootstelling aan cyanide te bepalen.
• Een prototype diagnostische test voor de detectie of cyanide is ontwikkeld aan de South Dakota State University die het binnen 70 seconden kan detecteren. Meer onderzoek is nodig om de nauwkeurigheid te bepalen en een kleiner apparaat met vervangbare cartridges te ontwikkelen.

Is er een tegengif voor cyanidevergiftiging?

Afhankelijk van hoe ziek de patiënt is, zal de behandeling variëren.

• Als de patiënt volledig bewusteloos is, worden alle pogingen gedaan om het leven van de persoon te redden. Een verscheidenheid aan invasieve maatregelen moet mogelijk op de patiënt worden uitgevoerd om de persoon nauwlettend te volgen en te evalueren.
• Als de toestand van de patiënt niet ernstig is, heeft hij of zij een grondig onderzoek nodig. Meestal worden de kleding van de patiënt verwijderd, omdat overgebleven cyanide op kleding zowel de patiënt als de zorgverleners kan blijven vergiftigen.
• Een Cyanide Antidote Kit (CAK) of Hydroxocobalamine (Cyanokit) kan worden gebruikt als er een sterk vermoeden bestaat voor cyanidevergiftiging. Hoewel het geen 100% succesvolle remedie is, kunnen deze antidota vaak voorkomen dat het cyanide het slachtoffer verder vergiftigt.
• Dicobaltedetaat is een intraveneuze chelator van cyanide (helpt cyanide uit het lichaam te verwijderen), en wordt in het Verenigd Koninkrijk gebruikt. Het kan ernstige bijwerkingen hebben, waaronder epileptische aanvallen, anafylaxie, lage bloeddruk en abnormale hartslag. Het wordt alleen gebruikt wanneer een diagnose van cyanidevergiftiging vrijwel zeker is en alternatieve behandelingen niet beschikbaar zijn.
• Als de persoon ook koolmonoxidevergiftiging heeft, kan hyperbare zuurstoftherapie worden gebruikt indien beschikbaar. Dit vereist dat de persoon in een speciale kamer wordt geplaatst die een extreem hoge hoeveelheid zuurstof geeft.
• Meestal wordt het lokale gifcentrum of de gifspecialist (toxicoloog) op de hoogte gebracht van het slachtoffer. Hun hulp zal helpen om de zorg van de patiënt te bepalen.
• Als wordt vastgesteld dat het risico op daadwerkelijke cyanide-inname zeer laag is, kan de patiënt enkele uren worden gevolgd. Als de patiënt goed genoeg lijkt, kan hij of zij naar huis worden gestuurd met zorgvuldige instructies om onmiddellijk terug te keren als een van de voorgaande tekenen of symptomen zich ontwikkelt.
• Als een patiënt een significante blootstelling aan cyanide heeft gehad, reeds bestaande ziekten heeft, of een onzekere diagnose heeft en te ziek is om naar huis te gaan, worden ze in het ziekenhuis opgenomen voor verdere behandeling en observatie.

Kan cyanidevergiftiging thuis worden behandeld?

Cyanidevergiftiging kan niet thuis worden behandeld. Onmiddellijke medische zorg is altijd vereist.

• Als er brand is, zorg er dan voor dat u of anderen geen gevaar lopen door rook of dampen.
• Bel vervolgens 911 of laat iemand anders 911 bellen. Spreek kalm en duidelijk uw adres, naam en wat er is gebeurd. Zoals bij alle EHBO-behandelingen, zorg ervoor dat niemand in gevaar is.
• Controleer het gebied op branden, mogelijk giftige dampen, rook en gemorste chemicaliën. De kleding en het lichaam van het slachtoffer kunnen ook een bron van gevaar zijn als het cyanide zich nog op het slachtoffer bevindt.
• Als u of anderen in de buurt van het slachtoffer van mening zijn dat reanimatie noodzakelijk is, begin dan met de beoordeling, maar voer geen mond-op-mondreanimatie uit op het slachtoffer zonder barrièrebescherming omdat de persoon die reanimatie op deze manier cyanide kan absorberen. CPR kan worden uitgevoerd zonder mond op mond contact als er geen beschermingsbarrière beschikbaar is. Als u reanimatie niet kent, legt u de persoon op de vloer, bij voorkeur op zijn of haar linkerkant.
• Kijk rond voor pilflessen, chemische flessen of open vuur, omdat deze verantwoordelijk kunnen zijn voor de vergiftiging en kennis hiervan zal het medische team helpen het slachtoffer te behandelen.

Moet ik contact opnemen met mijn arts nadat ik leed aan cyanidevergiftiging?

Als de patiënt met cyanidevergiftiging naar huis wordt gestuurd, wordt heronderzoek aanbevolen binnen 24 uur om er zeker van te zijn dat er zich gedurende deze periode niets ernstigers ontwikkelt. Als de patiënt wordt opgenomen in het ziekenhuis, worden bij het verlaten van het ziekenhuis individuele instructies gegeven met betrekking tot de follow-up.

Meestal wordt aanbevolen om de patiënt op te volgen met een neuroloog of neuropsychiater (artsen die gespecialiseerd zijn in de geest, hersenen en zenuwen) om mogelijke vertraagde problemen met de hersenen of het zenuwstelsel te controleren.

Hoe kan cyanidevergiftiging worden voorkomen?

• Kinderbeveiliging van een huis is essentieel voor alle huishoudens met jonge kinderen, vooral als een ouder of verzorger in een industrie werkt die cyanide gebruikt.
• Er moeten strikte veiligheidsvoorschriften worden gevolgd om beroepsmatige blootstelling te voorkomen. Werknemers moeten alle chemicaliën in het laboratorium of de fabriek achterlaten. Cyanide kan worden opgenomen via de longen, maag en huid.
• Standaard huisbrandmaatregelen moeten worden getroffen, inclusief de installatie van rookmelders, het vermijden van ruimteverwarmingstoestellen, halogeenlampen en niet roken in bed.
• Als je je zorgen maakt dat iemand die je kent depressief is of zelfmoordgedachten heeft geuit, neem dit dan als een serieuze echte roep om hulp en moedig deze persoon aan onmiddellijk medische hulp te zoeken. Elke gemeenschap heeft een zelfmoordpreventiesysteem of een hotline die kan helpen bij het regelen van psychiatrische zorg, of de National Suicide Prevention Lifeline bellen op 1-800-273-TALK; 1-800-273-8255.

Wat is de prognose voor een persoon die aan cyanidevergiftiging heeft geleden?

Het is moeilijk om de prognose te bepalen met blootstelling aan cyanide, maar betrouwbare voorspellers van de uitkomst zijn hoe ziek de patiënt was toen hij voor het eerst naar het ziekenhuis werd gebracht en hoe snel hij of zij naar het ziekenhuis werd gebracht. Als er tijdig medische hulp wordt gegeven en de patiënt nog steeds wakker is en praat, is de prognose meestal erg goed. De kans bestaat dat zich vertraagde neurologische problemen kunnen voordoen.