Genitale herpes bij vrouwen: symptomen, overdracht, zweren en behandeling

Genitale herpesfeiten

• Er is geen "veilige" seks.
• Condooms voorkomen niet noodzakelijkerwijs seksueel overdraagbare aandoeningen.
• Genitale herpes is een virale infectie die pijnlijke genitale zweren kan veroorzaken en terugkerende uitbraken kan veroorzaken.
• Veel mensen zijn besmet met het herpesvirus en zijn zich niet bewust van de infectie.
• Het herpesvirus wordt verspreid door direct persoonlijk contact.
• Een besmet persoon kan het virus op anderen overbrengen, zelfs als er geen symptomen aanwezig zijn.
• Er is geen remedie voor genitale herpes, maar virale verspreiding en uitbraken kunnen worden verminderd met antivirale medicijnen.

Wat zijn seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's)?

Seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's) zijn infecties die van de ene persoon op de andere kunnen worden overgedragen via elk type seksueel contact. SOA's worden soms seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA's) genoemd, omdat ze de overdracht van een ziekteveroorzakend micro-organisme van de ene persoon op de andere tijdens seksuele activiteit inhouden. Het is belangrijk om te beseffen dat seksueel contact meer is dan alleen geslachtsgemeenschap (vaginaal en anaal). Seksueel contact omvat kussen, oraal genitaal contact en het gebruik van seksueel "speelgoed", zoals vibrators. SOA's bestaan ​​waarschijnlijk al duizenden jaren, maar de meest gevaarlijke van deze aandoeningen, infectie met het humaan immunodeficiëntievirus (HIV), werd pas in de afgelopen decennia erkend.

Veel SOA's zijn behandelbaar, maar effectieve geneeswijzen ontbreken voor anderen, veroorzaakt door virussen, zoals HIV, HPV, hepatitis B en hepatitis C. Zelfs gonorroe, eenmaal gemakkelijk te genezen, is resistent geworden tegen veel van de oudere traditionele antibiotica. Veel SOA's kunnen aanwezig zijn bij en worden verspreid door mensen die geen symptomen van de aandoening hebben en nog geen SOA hebben. Daarom is publiek bewustzijn en voorlichting over deze infecties en de methoden om ze te voorkomen belangrijk.

Er bestaat echt niet zoiets als "veilige" seks. De enige echt effectieve manier om SOA's te voorkomen, is onthouding. Seks in de context van een monogame relatie waarin geen van beide partijen met een SOA is besmet, wordt ook als 'veilig' beschouwd. De meeste mensen denken dat kussen een veilige activiteit is. Helaas kunnen syfilis, herpes en andere infecties worden opgelopen door deze relatief eenvoudige en schijnbaar onschadelijke handeling. Alle andere vormen van seksueel contact houden enig risico in. Condooms worden algemeen beschouwd als bescherming tegen soa's. Condooms zijn nuttig bij het verminderen van de verspreiding van bepaalde infecties, zoals Chlamydia en gonorroe; ze beschermen echter niet volledig tegen andere infecties zoals genitale herpes, genitale wratten, syfilis en HIV. Preventie van de verspreiding van SOA's is afhankelijk van de begeleiding van risicogroepen en de vroege diagnose en behandeling van infecties.

Private SOA-testen en -behandeling

Laat u testen en spreek met een arts in één handige service.

Bekijk tests

aangedreven door PWNHealth

Hoe krijg je genitale herpes?

Genitale herpes, ook vaak "herpes" genoemd, is een virale infectie door het herpes simplex-virus (HSV) die wordt overgedragen via intiem contact met de slijmvliesbekledingen van de mond of de vagina of de genitale huid. Het virus van deze soa komt via microscopische tranen in de voering of de huid. Eenmaal binnen reist het virus naar de zenuwwortels bij het ruggenmerg en vestigt zich daar permanent.

Wanneer een besmette persoon een herpesuitbraak heeft, reist het virus langs de zenuwvezels naar de plaats van de oorspronkelijke infectie. Wanneer het de huid bereikt, treden de typische roodheid en blaren op. Na de eerste uitbraak zijn latere uitbraken meestal sporadisch. Ze kunnen wekelijks of zelfs jaren uit elkaar voorkomen.

Is genitale herpes besmettelijk?

Genitale herpesinfectie is zeker besmettelijk vanaf het moment van jeuk tot het moment van volledige genezing van de zweer, meestal binnen twee tot vier weken. Zoals eerder opgemerkt, kunnen geïnfecteerde personen het virus echter ook overdragen aan hun sekspartners in afwezigheid van een erkende uitbraak.

Wat veroorzaakt genitale herpes bij vrouwen?

Twee soorten herpesvirussen worden geassocieerd met genitale laesies: herpes simplex virus-1 (HSV-1) en herpes simplex virus-2 (HSV-2). HSV-1 veroorzaakt vaker blaren van het mondgebied, terwijl HSV-2 vaker genitale zweren of laesies in het gebied rond de vagina en anus veroorzaakt. De uitbraak van herpes hangt nauw samen met het functioneren van het immuunsysteem. Vrouwen die het immuunsysteem hebben onderdrukt vanwege stress, infectie of medicijnen, hebben vaker en langduriger uitbraken.

Naar schatting zijn maar liefst 50 miljoen mensen in de Verenigde Staten besmet met genitale HSV. Genitale herpes wordt alleen verspreid door direct persoonlijk contact. Er wordt aangenomen dat 60% van de seksueel actieve volwassenen het herpesvirus dragen. Een deel van de reden voor de aanhoudende hoge infectiegraad is dat de meeste vrouwen die besmet zijn met het herpesvirus niet weten dat ze geïnfecteerd zijn omdat ze weinig of geen symptomen hebben. Bij veel vrouwen zijn er "atypische" uitbraken waarbij het enige symptoom milde jeuk of minimaal ongemak kan zijn. Bovendien, hoe langer de vrouw het virus heeft gehad, hoe minder symptomen ze hebben bij hun uitbraken. Ten slotte kan het virus de vagina binnendringen bij vrouwen die geen symptomen ervaren.

Wat zijn de symptomen en tekenen van genitale herpes symptomen bij vrouwen?

Symptomen van genitale herpes zijn vergelijkbaar bij mannen en vrouwen. Eenmaal blootgesteld aan het virus, is er een incubatieperiode die meestal drie tot zeven dagen duurt voordat een laesie ontstaat. Gedurende deze tijd zijn er geen symptomen en kan het virus niet op anderen worden overgedragen.

• Een uitbraak begint meestal binnen twee weken na de eerste infectie en manifesteert zich als een jeuk of tintelend gevoel, gevolgd door roodheid van de huid.
• Vervolgens vormt zich een blaar. De blaren en daaropvolgende zweren die zich vormen wanneer de blaren breken, zijn meestal erg pijnlijk om aan te raken en kunnen zeven dagen tot twee weken duren.

Specifieke tekenen en symptomen van herpes bij vrouwen zijn kleine, met vloeistof gevulde blaren (blaasjes) op de vulva en vaginale opening. Wanneer de blaasjes scheuren, zijn pijnlijke zweren het gevolg. Bij de meeste vrouwen is er sprake van een ontsteking van de baarmoederhals (cervicitis). Cervicitis is mogelijk het enige teken van genitale herpes bij sommige vrouwen. Vrouwen met genitale herpes kunnen pijn hebben bij het plassen, samen met infectie en ontsteking van de urethra (urethritis).

Feiten over seksueel overdraagbare aandoeningen

Hoe wordt genitale herpes bij vrouwen gediagnosticeerd?

Genitale herpes wordt vermoed wanneer meerdere pijnlijke blaren optreden in een seksueel blootgesteld gebied. Tijdens de eerste uitbraak kan vloeistof uit de blaren naar het laboratorium worden gestuurd om te proberen het virus te kweken, maar culturen geven slechts een positief resultaat bij ongeveer 50% van de geïnfecteerden. Met andere woorden, een negatief testresultaat van een blister is niet zo nuttig als een positief testresultaat, omdat de test een vals-negatieve test kan zijn. Als een monster van een met vloeistof gevulde blaar (in de vroege fase voordat deze opdroogt en korstjes vertoont) positief is voor herpes, is het testresultaat zeer betrouwbaar. Culturen die tijdens een eerste uitbraak van de aandoening zijn genomen, hebben meer kans om positief te zijn voor de aanwezigheid van HSV dan culturen uit daaropvolgende uitbraken.

Er zijn ook bloedtesten die antilichamen tegen de herpesvirussen kunnen detecteren die in sommige situaties nuttig kunnen zijn. Deze tests zijn specifiek voor HSV-1 of HSV-2 en kunnen aantonen dat een persoon op enig moment met het virus is geïnfecteerd, en ze kunnen nuttig zijn bij het identificeren van infecties die geen kenmerkende symptomen veroorzaken. Omdat vals-positieve resultaten kunnen optreden en omdat de testresultaten niet altijd eenduidig ​​zijn, worden ze niet aanbevolen voor routinematig gebruik bij het screenen van populaties met een laag risico op HSV-infectie.

Andere diagnostische tests zoals polymerasekettingreactie (PCR) om het genetische materiaal van het virus te identificeren en snelle fluorescente antilichaam screeningstests worden gebruikt om HSV in sommige laboratoria te identificeren.

Wat is de behandeling voor genitale herpes bij vrouwen?

Hoewel er geen bekende remedie is voor herpes, zijn er behandelingen voor de uitbraken. Er zijn orale medicijnen, zoals acyclovir (Zovirax), famciclovir (Famvir) of valacyclovir (Valtrex), die voorkomen dat het virus zich vermenigvuldigt en zelfs de lengte van de uitbarsting verkort. Hoewel actuele (rechtstreeks op de laesies aangebrachte) middelen bestaan, zijn ze over het algemeen minder effectief dan andere medicijnen en worden ze niet routinematig gebruikt. Medicijnen die oraal worden ingenomen, of in ernstige gevallen intraveneus, zijn effectiever. Het is belangrijk om te onthouden dat genitale herpes nog steeds niet kan worden genezen en dat deze behandelingen alleen de ernst en duur van uitbraken verminderen.

Omdat de eerste infectie met HSV meestal de meest ernstige aflevering is, is een antiviraal medicijn meestal gerechtvaardigd. Deze medicijnen kunnen de pijn aanzienlijk verminderen en de tijd verkorten totdat de zweren genezen, maar behandeling van de eerste infectie lijkt de frequentie van terugkerende afleveringen niet te verminderen.

In tegenstelling tot een nieuwe uitbraak van genitale herpes, zijn terugkerende herpesafleveringen meestal milder en wordt het voordeel van antivirale medicijnen alleen verkregen als de therapie onmiddellijk vóór de uitbraak of binnen de eerste 24 uur na de uitbraak wordt gestart. Het antivirale medicijn moet dus vooraf aan de patiënt worden verstrekt. De patiënt wordt geïnstrueerd om met de behandeling te beginnen zodra het bekende "tintelende" gevoel vóór de uitbraak optreedt of bij het begin van de blaarvorming.

Ten slotte kan onderdrukkende therapie om frequente recidieven te voorkomen geïndiceerd zijn voor mensen met meer dan zes uitbraken in een bepaald jaar. Acyclovir (Zovirax), famciclovir (Famvir) en valacyclovir (Valtrex) kunnen allemaal als onderdrukkende therapieën worden gegeven.

Wat is de prognose voor genitale herpes bij vrouwen?

Terugkerende uitbraken komen vaak voor bij mensen met genitale herpes. Ongeveer 90% van die geïnfecteerde meldingen herhaalt uitbraken. Terwijl sommige mensen slechts één tot twee uitbraken per jaar ontwikkelen, hebben anderen tot acht uitbraken per jaar. De symptomen zijn milder bij de meeste terugkerende aanvallen dan bij de primaire infectie. Als terugkerende aanvallen ernstig zijn (meestal meer dan zes per jaar), kunnen antivirale medicijnen als onderdrukkende therapie worden aanbevolen.

Hoe voorkom je genitale herpes bij vrouwen?

Herpes kan tijdens een uitbraak van het ene lichaamsdeel naar het andere worden verspreid. Het is ook mogelijk om de herpesvirusinfectie te verspreiden, zelfs als u geen uitbraak heeft, dus geen preventiemethode is 100% effectief. Toch kunnen bepaalde preventieve technieken uw kansen verkleinen om de infectie onder anderen te verspreiden.

• Het is belangrijk om de ogen of mond niet aan te raken na het aanraken van de blaren of zweren.
• Grondig handen wassen is een must tijdens uitbraken.
• Kleding die in contact komt met zweren mag niet met anderen worden gedeeld.
• Paren die het risico op overdracht willen minimaliseren, moeten altijd condooms gebruiken als een partner is geïnfecteerd. Helaas, zelfs wanneer een geïnfecteerde partner momenteel geen uitbraak heeft, kan herpes worden verspreid.
• Paren kunnen ook overwegen om alle seksueel contact, inclusief kussen, te vermijden tijdens een uitbraak van herpes. Het is belangrijk om seksueel contact te voorkomen vanaf het moment dat de eerste symptomen beginnen (indien aanwezig) totdat de laesies zijn overgegaan.
• Aangezien een actieve uitbraak van genitale herpes (met blaren) tijdens de bevalling en de bevalling schadelijk kan zijn voor de baby, moeten zwangere vrouwen die vermoeden dat ze genitale herpes hebben, dit aan hun arts vertellen. Vrouwen die herpes hebben en zwanger zijn, kunnen een vaginale bevalling krijgen zolang ze geen symptomen ervaren of tijdens een bevalling daadwerkelijk een uitbraak hebben.