Behandeling van spondylitis ankylopoetica, neurologische symptomen en oorzaak

Neurologisch overzicht van ankyloserende spondylitis (AS)

Spondylitis ankylopoetica (AS) is een langdurige ziekte die de gewrichten nabij het midden van het lichaam aantast, met name de wervelkolom en sacro-iliacale gewrichten. De sacro-iliacale gewrichten bevinden zich aan het laagste uiteinde van de wervelkolom waar het heiligbeen het iliacale bot in het bekken ontmoet. AS kan leiden tot uiteindelijke fusie van de wervelkolom. Perifere gewrichten verwijderd van de wervelkolom, zoals de heupen en knieën, kunnen ook betrokken zijn.

AS omvat ook vaak ontsteking op de punten waar de ligamenten en pezen in de botten steken. Omdat het de wervelkolom progressief beïnvloedt, kan het stijfheid van de wervelkolom en verlies van flexibiliteit veroorzaken. Het kan ook pijn en stijfheid in de heupen, knieën en soms de kleine gewrichten van de voeten veroorzaken. Ontsteking van het bindweefsel van de onderkant van de voet (fasciitis plantaris) kan ook optreden. Kraakbeenontsteking op de borst kan pijn op de borst en gevoeligheid veroorzaken.

Niet-skeletale problemen geassocieerd met AS kunnen vermoeidheid, ontsteking van de iris of uvea (het gekleurde deel van het oog) en minder vaak ontsteking van de aorta, littekens van de longen (longfibrose), amyloïdose (overmatige afzetting van een abnormaal eiwit in organen en weefsels) en inflammatoire darmaandoeningen.

AS komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. De man-vrouw verhouding is ongeveer 3: 1. De piek begint bij adolescenten en jonge volwassenen van 15-30 jaar oud.

Wat zijn neurologische oorzaken van spondylitis ankylopoetica?

De genen die we erven, lijken een belangrijke rol te spelen in het risico op het ontwikkelen van AS. De meeste blanke mensen met AS hebben het humane leukocytenantigeen B27 (HLA-B27), maar niet iedereen die dat antigeen heeft, ontwikkelt AS. Bij een genetisch vatbaar individu is het denkbaar dat infectieuze agentia een abnormale immuunrespons kunnen stimuleren, waardoor de ontwikkeling van AS wordt veroorzaakt.

Wat zijn neurologische symptomen van spondylitis ankylopoetica?

• Lage rugpijn en stijfheid nemen geleidelijk toe gedurende drie of meer maanden. De pijn wordt meestal als volgt beschreven:
  • Erger in de ochtend met verbetering gedurende de dag
  • Beter met activiteit en slechter met inactiviteit (deze bevinding helpt bij het onderscheiden van AS van mechanische lage rugpijn.)
  • Geleidelijk stijgend patroon van het lumbale gebied naar de thoracale wervelkolom en vervolgens de cervicale wervelkolom
  • Verbetert in reactie op ontstekingsremmende medicijnen
• Sommige mensen met AS ervaren betrokkenheid van het proximale gewricht (heupen, knieën). Zelden kunnen mensen met AS meestal klagen over betrokkenheid van kleine gewrichten (enkels, tenen). Armgewrichten zijn zelden betrokken.
• Mensen met AS kunnen pijn en stijfheid van de ribbenkast beschrijven. Ademloosheid bij inspanning kan worden ervaren. Bij langdurige ziekte kan een klein percentage patiënten fibrose (littekens) in de bovenste lobben van de longen ontwikkelen.

Welke tests en examens helpen bij het diagnosticeren van spondylitis ankylopoetica?

• Het HLA-B27-antigeen (een specifiek eiwit op witte bloedcellen) wordt aangetroffen in een bloedtest van de meeste blanke mensen in de VS met spondylitis ankylopoetica. Het gen dat codeert voor dit eiwit komt minder vaak voor in niet-blanke groepen. De aanwezigheid ervan is echter niet voldoende om de diagnose te stellen. De test voor HLA-B27 is het meest nuttig als de diagnose niet duidelijk is.
• Het eiwitniveau van het hersenvocht kan licht verhoogd zijn tijdens acute exacerbaties van AS.
• Lage bloedarmoede (verlaagd hemoglobinegehalte) kan aanwezig zijn.
• Gewone röntgenfilms van het bekken kunnen sacroiliitis of, later, fusie van sacro-iliacale gewrichten vertonen.
• Röntgenfilms van de wervelkolom van het lumbale gebied kunnen veranderingen in de ligamenten en fusie van facetgewrichten vertonen (benige uitsteeksels op de wervels die gewrichten vormen met vergelijkbare uitsteeksels op het bovenste of onderste aspect van aangrenzende wervels). Uitgebreide fusie leidt tot het uiterlijk van een "bamboe wervelkolom".
• Spinale CT-scan of MRI-scan kan botachtige fusies en geërodeerde laminae en doornuitsteeksels (delen van de wervels) vertonen.
• Flexie en extensie Röntgenfoto's van de nek kunnen nodig zijn om de dislocatie van de eerste twee cervicale wervels te documenteren. MRI kan worden geïndiceerd na trauma om het ruggenmerg te evalueren en om cauda equina syndroom of epidurale hematoom (bloed in de ruimte tussen de wand van het ruggenmergkanaal en de bekleding van het ruggenmerg) uit te sluiten.
  • Cauda equina syndroom kan te wijten zijn aan ontsteking of compressie. Dit kan laat in het ziekteverloop optreden.
  • Bij het inflammatoire cauda equina-syndroom is het wervelkanaal normaal tot groot met diverticulae van de hersenvocht (outpouchings) die het best te zien zijn op MRI.
• Gewone spinale röntgenfilms of spinale CT-scans kunnen na trauma worden aangegeven om te evalueren op botletsel.

Wat is de neurologische behandeling voor spondylitis ankylopoetica?

Algemene behandelingsprincipes zijn onder meer:

• Oefening en houdingsoefeningen om de rug en nek te versterken en de juiste houding te behouden
• Medicijnen om pijn en ontsteking te verminderen
• Diagnose en behandeling van mogelijke complicaties
• Stoppen met roken

Zijn er huismiddeltjes tegen spondylitis ankylopoetica?

Een goede slaaphouding met een klein kussen op een stevige matras in rugligging (liggend gezicht naar boven) of buikligging (liggend gezicht naar beneden) helpt bij het verlichten van pijn en stijfheid bij mensen met spondylitis ankylopoetica. Warmte of koude toepassingen kunnen nuttig zijn. Oefening is essentieel. Dit omvat yoga voor flexibiliteit, fysiotherapie en aerobe oefeningen, die allemaal nekpijn door de cervicale wervelkolom kunnen helpen, evenals rugpijn en functie.

Welke medicijnen behandelen spondylitis ankylopoetica?

Het doel van medicamenteuze therapie is om pijn te beheersen, ontstekingen te verminderen, de functie te optimaliseren en complicaties te voorkomen. Niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (NSAID's) zijn de meest gebruikte medicijnen. NSAID's verminderen pijn en opflakkeringen van ontsteking. Geen enkele NSAID, zoals ibuprofen (Advil, Motrin) of naproxen (Aleve, Naprosyn), is duidelijk superieur gebleken voor de behandeling van AS. Sulfasalazine (Azulfidine, Azulfidine EN-tabs, Sulfazine) en corticosteroïden worden ook gebruikt.

Recent zijn biologische middelen bijzonder nuttig gebleken bij het behandelen van AS. Eiwitten die nu zijn goedgekeurd voor de behandeling van AS die een chemische ontsteking, tumornecrosefactor blokkeren, omvatten etanercept (Enbrel), adalimumab (Humira), infliximab (Remicade), golimumab (Simponi) en certolizumab (Cimzia). Etanercept, adalimumab, golimumab en certolizumab worden toegediend als injecties. Infliximab wordt toegediend als een intraveneuze infusie. Andere biologische middelen voor de behandeling van volwassenen met spondylitis ankylopoetica zijn onder andere die een chemische boodschapper van ontsteking onderscheppen, interleukine 17 genoemd. Een voorbeeld van een dergelijke biologische die momenteel is goedgekeurd voor gebruik bij volwassenen met spondylitis ankylopoetica is secukinumab (Cosentyx), dat wordt gegeven door subcutane injectie. Deze richten zich rechtstreeks op het ontstekingsproces en kunnen het ziekteverloop veranderen en zelfs remissie veroorzaken.

Zie Medicijnen voor spondylitis ankylopoetica voor meer informatie.

Wat zijn mogelijke neurologische complicaties van spondylitis ankylopoetica?

Neurologische complicaties omvatten C1-C2 subluxatie (gedeeltelijke verplaatsing van de eerste en tweede cervicale wervels), een neiging tot wervelfracturen met klein trauma, spinale stenose (vernauwing) in de cervicale (nek) of lumbale (lage rug) gebieden, chronische inflammatoire cauda equina (compressie van de lage rugwortelwortels die verlamming veroorzaakt en het gevoel aan de benen afsnijdt), en radiculopathie (schietende pijn veroorzaakt door druk op de zenuwen) secundair aan fractuur of compressie van de zenuwwortels.

Spondylitis chirurgie ankylopoetica

Chirurgische behandeling kan nodig zijn voor sommige complicaties van spondylitis ankylopoetica.

• Chirurgische fusie kan nodig zijn om een ​​dislocatie van de eerste twee cervicale wervels (atlantoaxiale subluxatie) te stabiliseren.
• Cervicale wervelkolomfracturen vereisen rigide immobilisatie, in dergelijke situaties is chirurgische fusie meestal niet vereist.
• Chirurgie is zelden geïndiceerd voor correctie van ongecompliceerde thoracale kyfose (overmatige kromming van het bovenste deel van de wervelkolom, resulterend in gebochelde).
• Thoracolumbale fracturen vereisen vermindering van verplaatsing en stabilisatie, meestal met staven. Laminectomie (een operatie om een ​​deel van de lamina van het wervellichaam te verwijderen) is zelden nodig.
• Decompressie van cervicale of lumbale spinale stenose wordt uitgevoerd wanneer zenuwen worden gecomprimeerd.
• Als het gaat om dragende gewrichten, kan heup- of knievervanging nodig zijn.

Is het mogelijk om spondylitis ankylopoetica te voorkomen?

• Dagelijkse buig-, draai- en zachte bewegingsoefeningen helpen houdingsvervormingen en beperking van gewrichtsbeweging te voorkomen en de kwaliteit van leven met AS te verbeteren. Rekoefeningen minimaliseren de langetermijnimpact van stijfheid en beperkingen van de wervelkolom.
• Ademhalingsoefeningen worden aanbevolen om immobiliteit van de borstwand te voorkomen. Stoppen met roken is verplicht.

Wat is de prognose van spondylitis ankylopoetica?

• Symptomen van pijn en stijfheid komen vaak voor en kunnen matig ernstig tot ernstig zijn. Mensen met spondylitis ankylopoetica hebben weinig problemen met sociale interacties, hoewel depressie veel voorkomt.
• De meeste mensen blijven in dienst en relatief weinig mensen ontwikkelen ernstige functionele beperkingen. Handicap correleert met de duur van de ziekte, ziekteactiviteit en spinale mobiliteit. Perifere gezamenlijke betrokkenheid resulteert ook in een grotere waardevermindering.

Spondylitis ankylopoetica

Sacroiliitis. Bekken X-ray film toont erosie van de sacro-iliacale gewrichten.

Vertebrale fusie. Cervicale röntgenfilm toont ankylose van alle cervicale gewrichten van de tweede cervicale wervels naar beneden.

Bamboe wervelkolom. Lumbale röntgenfilm die volledige fusie van de lumbale wervellichamen toont.