Spondylitis ankylopoetica, behandeling, symptomen, oorzaken en prognose

Welke feiten moet ik weten over spondylitis ankylopoetica (AS)?

Wat is de medische definitie van spondylitis ankylopoetica (AS)?

• Spondylitis ankylopoetica (AS) is een chronische ontstekingsziekte van de wervelkolom en het gebied waar de wervelkolom aansluit op het bekken (bekend als de sacro-iliacale gewrichten).

Hoe test u op spondylitis ankylopoetica?

• Sacroiliacale betrokkenheid van gewrichten wordt beschouwd als het kenmerk van deze aandoening en is een vereiste voor diagnose.

Is spondylitis ankylopoetica een vorm van artritis?

• Spondylitis ankylopoetica is gecategoriseerd als een seronegatieve spondyloarthropathie. De term seronegatief betekent dat een bloedtestresultaat de aanwezigheid van reumatoïde artritis niet aantoont, en de term spondyloarthropathie betekent een ziekte die de gewrichten van de wervelkolom aantast.
• Deze ontstekingsaandoeningen beïnvloeden meerdere systemen van het lichaam.
• Andere aandoeningen in deze categorie zijn: Reiter-syndroom (reactieve artritis); artritis geassocieerd met inflammatoire darmaandoeningen, zoals de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa; psoriatische arthritis; ongedifferentieerde spondyloarthropathieën; jeugd chronische artritis; en spondylitis bij jeugd met ankylopoetica.

Wie loopt er risico op spondylitis ankylopoetica?

• Spondylitis ankylopoetica treft een klein deel van de wereldbevolking en komt vaker voor bij personen van Noord-Europese afkomst. Mensen met spondylitis ankylopoetica hebben vaak een familielid met de ziekte of een van de hierboven genoemde spondyloartropathie-aandoeningen.

Hoe ziet spondylitis ankylopoetica eruit?

Röntgenfilms van een persoon met spondylitis ankylopoetica.

Welke oorzaken spondylitis ankylopoetica (AS)?

De exacte oorzaak van spondylitis ankylopoetica is onbekend. Er is een mogelijke genetische link, omdat het risico op spondylitis ankylopoetica of andere seronegatieve spondyloartropathie toeneemt wanneer een familielid de aandoening heeft.

Spondylitis ankylopoetica en de andere spondyloartropathieën zijn ook gekoppeld aan een specifiek eiwit, HLA-B27, in het bloed van een persoon. Als dit eiwit aanwezig is, wordt het risico op spondylitis ankylopoetica 10 keer vermenigvuldigd. De specifieke rol die dit eiwit speelt bij de ontwikkeling van spondylitis ankylopoetica is onduidelijk.

Persoon met spondylitis ankylopoetica die de cervicale (nek) en bovenste thoracale wervelkolom beïnvloedt. De wervelkolom van de persoon is gefuseerd in een gebogen positie.

Wat zijn symptomen van spondylitis ankylopoetica (AS)?

Patiënten met AS ontwikkelen lage rugpijn, heuppijn en stijfheid, of beide. Later ontwikkelen patiënten pijn in de bovenrug en pijn in de ribben. Symptomen beginnen meestal in de late adolescentie en mannen hebben drie keer meer kans om spondylitis ankylopoetica te ontwikkelen dan vrouwen. Het is ongewoon dat patiënten ouder dan 45 jaar AS ontwikkelen. Als de symptomen beginnen bij die jonger dan 16 jaar, wordt de ziekte juveniel-beginnende ankyloserende spondylitis genoemd, wat vaker voorkomt bij indianen en bij mensen die in ontwikkelingslanden wonen.

Mensen met spondylitis ankylopoetica klagen over het algemeen over rugpijn met een geleidelijk begin dat pas zichtbaar wordt als de aandoening goed is vastgesteld. De pijn vordert met een reeks opflakkeringen en remissies. De rugpijn is saai en wordt gevoeld in de heupen en billen. De pijn begint vaak aan één kant (unilateraal) en komt en gaat (intermitterend), maar naarmate de ziekte vordert, wordt deze persistent en beïnvloedt beide kanten (bilateraal).

Belangrijke componenten van de medische geschiedenis van een persoon die wijzen op spondylitis ankylopoetica zijn onder meer:

• Geleidelijk begin van lage rugpijn
• Aanvang van symptomen vóór de leeftijd van 40 jaar
• Aanwezigheid van symptomen gedurende meer dan drie maanden
• Symptomen erger in de ochtend of met inactiviteit
• Verbetering van symptomen (vooral ochtendstijfheid) met lichaamsbeweging

Betrokkenheid van de heupen en schoudergewrichten is mogelijk, maar komt vaker voor bij jonge spondylitis ankylopoetica (patiënten met aanvang vóór de leeftijd van 16 jaar).

Betrokkenheid van de kaak (temporomandibulair gewricht, TMJ) kan leiden tot een verminderd bewegingsbereik in de kaak en komt voor bij sommige mensen met spondylitis ankylopoetica.

Betrokkenheid van de ribben kan leiden tot een verminderd bewegingsbereik van de borstwand en moeite met het uitbreiden van de longen tijdens het ademen.

Langdurige betrokkenheid van de wervelkolom leidt uiteindelijk tot een geleidelijke afname van het bewegingsbereik. Uiteindelijk groeien de botten van de wervelkolom samen en voorkomen ze beweging in de aangetaste botten van de rug en nek. Betrokkenheid van de nek (cervicale wervelkolom) en bovenrug (thoracale wervelkolom) kan leiden tot fusie van de nek in een neerwaartse positie (voorwaarts gebogen). Fusie van de nek in deze positie kan het vermogen van een persoon om te lopen aanzienlijk beperken vanwege het onvermogen om recht vooruit te kijken of om een ​​auto te besturen zonder adaptieve spiegels vanwege het moeilijk draaien van het hoofd.

Andere complicaties zijn onder meer:

• Ontsteking van de iris, het gekleurde deel van het oog (acute iritis): acute iritis komt voor bij sommige mensen met spondylitis ankylopoetica en treft over het algemeen slechts één oog. Symptomen zijn onder meer pijn, verhoogde tranen (traanafscheiding), gevoeligheid voor licht (fotofobie) en wazig zien.
• Ontsteking van de aorta, het belangrijkste bloedvat uit het hart (aortitis) en verstijving van de bloedvaten (aortacibrose): betrokkenheid van het hart komt meestal voor bij patiënten die al lange tijd AS hebben gehad. Ernstige gevallen kunnen leiden tot een volledige hartblok of verzwakking van de aortaklep (insufficiëntie van de aortaklep).
• Verstijving van de longen (longfibrose): betrokkenheid van de longen wordt verergerd door verstijving van de ribben die het bewegingsbereik van de borstwand beperken. Longfibrose veroorzaakt over het algemeen geen symptomen. Als een röntgenfilm op de borst om een ​​andere reden wordt verkregen, is longfibrose een bevinding die ook op de film kan verschijnen.
• Verminderde functie van de hersenen, het ruggenmerg, spieren en zenuwen (neurologisch tekort): neurologische tekorten kunnen worden veroorzaakt door wervelfracturen of cauda equina syndroom als gevolg van vernauwing van het wervelkanaal (stenose van de wervelkolom). Spinale fracturen komen het meest voor in de nek (cervicale wervelkolom).

Wanneer medische hulp zoeken voor AS

Mensen moeten medische hulp zoeken als ze denken dat ze de symptomen van spondylitis ankylopoetica hebben zoals hierboven beschreven. Patiënten met verergerende pijn en stijfheid in de heupen en wervelkolom die wordt verlicht door inspanning, kunnen spondylitis ankylopoetica hebben. Dit verschilt van veel andere oorzaken van rug- en heuppijn waarbij activiteit de pijn erger kan maken.

Vragen aan de arts over AS

Een arts kan bepalen of de symptomen van een persoon verband houden met spondylitis ankylopoetica of een andere seronegatieve spondyloartropathie. Veel van de symptomen zijn niet specifiek voor spondylitis ankylopoetica en kunnen het gevolg zijn van andere oorzaken of deel uitmaken van het normale verouderingsproces. Een arts kan de oorzaak van de symptomen helpen bepalen.

Spondylitis ankylopoetica IQ

Welke onderzoeken en tests diagnosticeren AS?

Een arts begint met een volledige medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek. De medische geschiedenis van de persoon en zijn of haar familieleden biedt mogelijke aanwijzingen om een ​​diagnose van AS te helpen stellen. Het is gebruikelijk dat patiënten met AS andere familieleden met AS hebben. Ook zijn de symptomen meestal 's ochtends slechter en verbeteren ze de hele dag en met inspanning geleidelijk.

• Het fysieke examen meet het bewegingsbereik in de heupen en wervelkolom. Specifieke gebieden van pijn of gevoeligheid worden onderzocht. Een grondig onderzoek moet alle bijbehorende aandoeningen identificeren, inclusief de betrokkenheid van de ogen, het hart en de longen.
• Een bloedtest kan bepalen of een persoon het eiwit HLA-B27 heeft. Een persoon met dit eiwit heeft een verhoogd risico op spondylitis ankylopoetica. Als het positief is, kan het nuttig zijn bij het diagnosticeren van de aandoening. Deze bloedtest kan echter negatief zijn bij sommige mensen met AS. Deze test is niet nodig om de aandoening te behandelen en wordt niet vaak door een arts besteld. Andere bloedtesten kunnen door een arts worden besteld om andere mogelijke oorzaken van de symptomen van de persoon uit te sluiten.
• Bloedonderzoek is niet erg nuttig bij het diagnosticeren van spondylitis ankylopoetica. Een bloedtest kan bepalen of een persoon het eiwit HLA-B27 heeft. Een persoon met dit eiwit heeft een verhoogd risico op spondylitis ankylopoetica. Deze bloedtest is echter niet nodig om de aandoening te diagnosticeren of te behandelen en wordt niet vaak door een arts besteld. Andere bloedtesten kunnen door een arts worden besteld om ervoor te zorgen dat de patiënt geen andere aandoeningen heeft die zijn of haar symptomen kunnen veroorzaken.
• Beeldvormende onderzoeken (röntgenfilms) van het bekken en de wervelkolom worden meestal verkregen om naar de sacro-iliacale (SI) gewrichten en heupen te kijken. De sacro-iliacale gewrichten moeten worden aangetast voor een juiste diagnose van spondylitis ankylopoetica. Röntgenfoto's in de wervelkolom omvatten het kwadrateren van de wervellichamen en de vorming van bruggenbot tussen de wervels.
• Röntgenfilms van andere gewrichten kunnen verlies van de normale ruimte tussen de botten of abnormale krommen van de botten (vervormingen) vertonen.
• Bij mensen met zwakte, verminderd gevoel in de armen en benen of abnormale reflexen (neurologische bevindingen), kan een MRI van de wervelkolom worden bevolen om naar de zenuwen en het ruggenmerg te kijken.

Zijn er huismiddeltjes voor AS?

Het is belangrijk voor mensen met AS om de ziekte te begrijpen. Spondylitis ankylopoetica verergert geleidelijk na verloop van tijd en leidt tot stijfheid en pijn in de gewrichten. Een goed, regelmatig rek- en oefenprogramma kan deze symptomen vertragen.

Mensen met AS mogen niet roken vanwege het verhoogde risico op longproblemen.

Wat is de orthopedische medische behandeling voor AS?

Momenteel is er geen definitieve behandeling of remedie voor spondylitis ankylopoetica.

• Niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen, zoals ibuprofen (Advil of Motrin) of naproxen (Aleve of Naprosyn), worden vaak gebruikt om ontstekingen en pijn te verminderen.
• Aspirine bleek een beperkt voordeel te hebben voor mensen met spondylitis ankylopoetica.
• Orale corticosteroïden, zoals prednison (Deltasone of Orasone), worden niet gebruikt voor langdurige behandeling vanwege het hoge risico op bijwerkingen.
• Sulfasalazine (Azulfidine) en methotrexaat (Rheumatrex) zijn effectief bij sommige mensen met aangetaste ledematen (perifere betrokkenheid) met spondylitis ankylopoetica. Sulfasalazine is nuttig bij mensen met een inflammatoire darmaandoening.
• Aangenomen wordt dat patiënten met AS overmatige hoeveelheden van de eiwittumornecrosefactor (TNF) produceren. Geneesmiddelen die TNF blokkeren, zoals infliximab (Remicade) en etanercept (Enbrel), worden ook gebruikt om spondylitis ankylopoetica te behandelen. Deze medicijnen richten zich op en kunnen het ziekteproces veranderen.
• Omdat sommige onderzoeken een verband tussen AS en infectie door bepaalde bacteriën, waaronder enterobacteriën, hebben gesuggereerd, zijn sommige patiënten behandeld met het antibioticum moxifloxacine en hadden ze goede pijnverlichting. Deze behandeling wordt echter nog niet veel gebruikt.

Mensen met betrokkenheid van andere systemen moeten de juiste specialisten raadplegen (bijvoorbeeld een oogarts voor de ogen; een longarts voor de longen; en een cardioloog voor het hart). Degenen met een pijnlijk rood oog moeten onmiddellijk een oogarts bezoeken.

Genetische counseling en steungroepen zijn nuttig bij het verder onderwijzen van mensen over de ziekte en bij het voorspellen van degenen die mogelijk een verhoogd risico lopen.

Voor meer informatie over medicijnen, zie Spondylitismedicatie voor ankylopoetica.

Spondylitis chirurgie ankylopoetica

In de meeste gevallen is een operatie niet nodig voor mensen met AS. Chirurgie wordt uitgevoerd om het risico op complicaties van AS te verminderen. Chirurgie voor AS geneest de aandoening niet.

• Mensen met een significante betrokkenheid van de nek (cervicale wervelkolom) of bovenrug (thoracale wervelkolom) kunnen een significante beperking hebben in de gezichtslijn, het eten en het psychisch welzijn. Deze mensen kunnen baat hebben bij een herschikking van de wervelkolom om de persoon in staat te stellen het hoofd recht te zetten en vooruit te kijken (extensie osteotomie). Deze procedure is moeilijk en heeft meerdere risico's, maar als deze succesvol is, kan de persoon terugkeren naar een meer functioneel leven.
• De botten van de wervelkolom kunnen samen groeien, waardoor beweging in de nek en rug wordt voorkomen (autofusie). Patiënten die een toename van de hoeveelheid beweging in de nek of rug ontwikkelen, moeten voorzichtig worden behandeld en moeten worden beschouwd als een wervelfractuur te hebben ontwikkeld. Röntgenfoto's worden vaak verkregen om te bepalen of er een fractuur is opgetreden. In dit geval kan een operatie noodzakelijk zijn om het risico op letsel aan de zenuwen of het ruggenmerg (neurologische complicaties) te verminderen.
• Mensen die darm- of blaasdisfunctie ontwikkelen, moeten onmiddellijk worden geëvalueerd met een MRI om te beoordelen op mogelijk cauda equina-syndroom dat wordt veroorzaakt door vernauwing van het wervelkanaal (spinale stenose). Dit is een noodgeval dat binnen 48 uur moet worden geopereerd om permanent functieverlies te voorkomen.
• Mensen met een significante betrokkenheid van de heupen of knieën hebben mogelijk een heup- of knievervangende operatie nodig omdat de ziekte verergert en ze minder beweging en meer pijn ontwikkelen. Overmatige nieuwe botvorming kan optreden na een operatie en geleidelijk de gewrichtsfunctie verminderen, zodat een nieuwe operatie nodig is.

Wat is de follow-up voor AS?

Mensen met spondylitis ankylopoetica moeten regelmatig follow-upbezoeken met hun arts ondergaan om nieuwe symptomen in verband met de ziekte te identificeren en om te bepalen of aanvullende behandeling nodig is.

Kun je AS voorkomen?

Momenteel bestaat er geen methode om spondylitis ankylopoetica te voorkomen. Een goed rek- en oefenprogramma kan echter de normale ziekteprogressie vertragen.

Voor meer informatie over AS

• Spondylitis Association of America, "Spondylitis ankylopoetica"
• Amerikaanse Academie voor neurologische en orthopedische chirurgen
• Arthritis Foundation, The Arthritis Foundation
• KickAS.org

Foto's van spondylitis ankylopoetica

Achteraanzicht van een persoon met spondylitis ankylopoetica die de cervicale (nek) en bovenste thoracale wervelkolom beïnvloedt. De wervelkolom van de persoon is spontaan gefuseerd in een gebogen positie.

Röntgenfilm van het sacro-iliacale gewricht van een persoon met spondylitis ankylopoetica.

X-ray film van de wervelkolom van een persoon met spondylitis ankylopoetica.

X-ray film van de wervelkolom van een persoon met spondylitis ankylopoetica. Ossificatie (botvorming) van de annulus fibrosis (buitenring van de tussenwervelschijf) en kwadratuur van de wervellichamen zijn opgetreden.

X-ray film van de wervelkolom van een persoon met spondylitis ankylopoetica.

Röntgenfoto's van een hand en een arm van een persoon met spondylitis ankylopoetica. Fusie van de gewrichtsruimten en vervormingen zijn opgetreden.

MRI van de wervelkolom van een persoon met spondylitis ankylopoetica. Degeneratieve schijfziekte en overbruggende osteofyten (botsporen) zijn opgetreden.

Röntgenfilm met een wervelfractuur bij een persoon met spondylitis ankylopoetica.