Beoordeling en weigering van gedrag op school

Schoolweigering Snel overzicht

Weigering op school doet zich voor wanneer een student niet naar school gaat of vaak ernstige stress ervaart in verband met schoolbezoek. Een uitgebreide behandeling van schoolweigering, inclusief psychiatrische en medische evaluatie indien van toepassing, is belangrijk omdat studies aantonen dat psychiatrische stoornissen de oorzaak zijn van een groot percentage studenten dat de middelbare school in de Verenigde Staten niet afmaakt. Ouders kunnen verschillende dingen doen om hun kind te helpen dat weigert naar school te gaan, en een medicamenteuze behandeling kan nodig zijn. Met behandeling is de mate van remissie uitstekend. De meerderheid van de kinderen met schoolweigering die werden behandeld met cognitieve therapie gingen naar school na een follow-up van een jaar. Weigering op school wordt meer als een symptoom dan als een aandoening beschouwd en kan verschillende oorzaken hebben.

Wat veroorzaakt schoolweigering?

Hoewel jonge kinderen naar school gaan meestal leuk en spannend vinden, kan een op de vier kinderen soms weigeren om naar school te gaan. Dergelijk gedrag wordt een routineprobleem bij een klein percentage kinderen. Veel kinderen met schoolweigering hebben een eerdere geschiedenis van verlatingsangst, sociale angst of depressie. Niet-gediagnosticeerde leerstoornissen of leesstoornissen kunnen ook een belangrijke rol spelen bij de ontwikkeling van schoolweigering.

Tekenen van een psychiatrische stoornis genaamd verlatingsangststoornis kunnen het volgende zijn:

• Schoolweigering
• Overmatige zorgen over het verlies van een ouder; overmatige bezorgdheid dat een ouder kan worden geschaad
• Overmatige tegenzin om altijd alleen te zijn
• Aanhoudende weigering om te gaan slapen zonder dat een ouder of andere verzorger aanwezig is
• Herhaalde klachten van lichamelijke symptomen wanneer het kind op het punt staat een belangrijk ouderfiguur te verlaten

Dit gedrag moet beginnen voordat het kind 18 jaar oud is, moet vier weken of langer duren en moet ernstige problemen veroorzaken met academisch, sociaal of ander functioneren om een ​​stoornis te worden genoemd.

Enkele veel voorkomende redenen voor de weigering om naar school te gaan zijn de volgende:

• Een ouder die ziek is (verrassend genoeg kan schoolweigering beginnen nadat de ouder is hersteld.)
• Ouders scheiden, hebben huwelijksproblemen of hebben vaak ruzie
• Een dood in het gezin van een vriend van het kind
• Verhuizen van het ene huis naar het andere tijdens de eerste jaren van de lagere school
• Jaloezie over een nieuw broertje of zusje
• Overmatig ouderlijk zorgen maken over het kind op een of andere manier (bijvoorbeeld slechte gezondheid)
• Pesten kan ook een oorzaak zijn van schoolweigering. Pesten is ongewenst agressief gedrag bij schoolgaande kinderen waarbij sprake is van een echte of vermeende machtsongelijkheid die herhaald wordt of in de loop van de tijd kan worden herhaald. Pesten kan bedreigingen, intimidatie en / of iemand fysiek of verbaal aanvallen.
  • Tekenen dat een kind slachtoffer kan zijn van pesten zijn onder meer:
    • Onverklaarbaar letsel
    • Verloren of beschadigde kleding, boeken, elektronische artikelen, sieraden
    • Daling in cijfers, vooral in wiskunde en lezen - niet geïnteresseerd in schoolwerk
    • Vermijdt klagen op school over hoofdpijn, buikpijn, voelt zich ziek
    • Slaat maaltijden over of eetaanvallen - mag niet lunchen op school
    • Nachtmerries en slaapproblemen
    • Plotseling verlies van vrienden of vermijdt sociale situaties
    • Weigeren van zelfrespect of voelt zich hulpeloos
    • Nieuw begin van zelfvernietigend gedrag: wegrennen, zichzelf pijn doen, zelfmoorddreigingen
  • De gevolgen van gepest worden voor het slachtoffer zijn onder meer:
    • Verhoogd risico op depressie
    • Verhoogd risico op angst
    • Drop in cijfers en academische prestaties
    • Een kind dat gepest wordt, neemt wraak met geweld jegens anderen

Andere problemen op school die kunnen leiden tot weigering van de school, zijn onder meer het gevoel verloren te zijn (vooral in een nieuwe school), geen vrienden te hebben of niet met een leraar of klasgenoten om te gaan.

Welke symptomen en tekenen zijn geassocieerd met schoolweigering?

Weigering om naar school te gaan kan op elke leeftijd gebeuren, maar komt meestal voor bij kinderen van 5-7 jaar en in die 11-14 jaar oud. Gedurende deze jaren hebben kinderen te maken met de veranderingen van het starten van school of het maken van de overgang van basisschool naar middelbare school. Kleuters kunnen ook schoolweigering ontwikkelen zonder enige ervaring met schoolbezoek.

Over het algemeen weigert het kind of de adolescent om naar school te gaan en ervaart het grote ongerustheid over het idee om naar school te gaan. Spijbelen (afwezig van school zonder toestemming) kan te wijten zijn aan delinquentie of gedragsstoornis en kan worden onderscheiden van schoolweigering. De spijbelende student opschept over het algemeen tegen anderen (leeftijdsgenoten) over het niet naar school gaan, terwijl de student met schoolweigering, vanwege angst of angst, zich vaak schaamt of zich schaamt voor zijn of haar onvermogen om naar school te gaan.

Tekenen van schoolweigering kunnen aanzienlijke afwezigheid op school zijn (meestal een week of langer) en / of grote nood zelfs met schoolbezoek. Nood met schoolbezoek kan het volgende omvatten:

• Een kind dat elke ochtend voor school huilt of protesteert
• Een adolescent die elke dag de bus mist
• Een kind dat regelmatig een soort fysiek symptoom ontwikkelt wanneer het tijd is om naar school te gaan

Wanneer medische hulp inroepen voor schoolweigering

Als een van de tekenen of symptomen van schoolweigering optreedt, neem dan contact op met een zorgverlener.

Welke onderzoeken of tests diagnosticeren en beoordelen schoolweigering?

Handige hulpmiddelen om de diagnose van een angststoornis en de mate van beperking te bevestigen, zijn onder meer:

• The Child Behaviour Checklist (CBCL)
• The SCARED (Het scherm voor emotionele stoornissen die verband houden met kinderangst)
• De Manifest Angstschaal voor kinderen
• Wereldwijde beoordelingsschaal voor kinderen

Hoe wordt schoolweigering behandeld?

Behandeling van schoolweigering omvat verschillende psychologische benaderingen, waaronder cognitieve gedragstherapie samen met systematische desensibilisatie, blootstellingstherapie en operante gedragstechnieken.

• Cognitieve gedragstherapie: afgeleid van gedragstherapie, omvatten de doelen het corrigeren van onaangepast en ongepast gedrag.
• Systematische desensibilisatie: een techniek waarmee het kind geleidelijk wordt geholpen zijn of haar emotioneel verontrustende reactie op school aan te passen, zodat het kind uiteindelijk naar school kan terugkeren zonder angst te ervaren.
• Blootstellingstherapie: een techniek waarmee het kind stapsgewijs wordt blootgesteld aan toenemende intensiteit en duur van de emotioneel pijnlijke gebeurtenis in combinatie met aanmoediging om maladaptieve en ongepaste cognities geleidelijk genoeg te wijzigen zodat het kind de eerder pijnlijke ervaring kan verdragen (dat wil zeggen, schoolbezoek) zonder nood.
• Operante gedragstechnieken: deze omvatten beloning voor gewenst gedrag om hun frequentie te verhogen.

Beginselen van behandeling

Het doel van therapie is om de student te helpen zijn of haar gedachten en acties te herstructureren in een meer assertief en adaptief kader om een ​​snelle terugkeer naar school mogelijk te maken. Therapeutische technieken omvatten modellering, rollenspel en beloningssystemen voor positieve gedragsverandering. Speltherapie voor jongere, minder verbaal georiënteerde kinderen helpt om angstaanjagende situaties na te bootsen en te beheersen. Interpersoonlijk georiënteerde individuele therapie en groepstherapie kunnen zeer nuttig zijn voor adolescenten om gevoelens van laag zelfbeeld, isolatie en ontoereikendheid tegen te gaan. Interpersoonlijk georiënteerde individuele therapie draait om de maladaptieve reacties van de persoon op interpersoonlijke interactie (meestal gaat het om interacties met andere mensen).

Wat kunnen leraren en schoolpersoneel doen?

Het aanbieden van een gastvrije en veilige omgeving is uiteraard de eerste en belangrijkste stap. Bovendien moeten leraren en schoolpersoneel de student helpen bij het identificeren en herkennen van de triggers voor schoolweigering. Nultolerantie voor pesten, beschikbaar begeleidingspersoneel en mogelijkheden om ontspanningstechnieken te oefenen kunnen angst aanzienlijk verminderen.

Zijn er medicijnen voor studenten die schoolweigering vertonen?

Psychofarmacologische interventies (medicijnen die de geest en het gedrag beïnvloeden) kunnen nodig zijn voor onderliggende depressie, angst of sociale fobieën.

• Serotonine heropname remmers (SSRI's), zoals fluoxetine (Prozac), kunnen nuttig zijn voor onderliggende depressie. Voorzichtigheid is geboden bij het gebruik van dergelijke middelen, omdat SSRI's bij kinderen en adolescenten het risico op verergering van de depressie kunnen verhogen, manische episoden met een bipolaire stoornis (manische depressie) kunnen veroorzaken en zijn geassocieerd met een associatie met suïcidale ideeën of gedragingen met een nieuwe aanvang. Plots stoppen met Prozac kan ontwenningsachtige symptomen veroorzaken, zoals agitatie, angst, verwarring, duizeligheid, hoofdpijn en slapeloosheid.
• Geneesmiddelen die angstsymptomen maskeren (hartkloppingen, zweterige handpalmen), zoals propranolol, kunnen angst aanzienlijk verminderen. Propranolol kan ook depressie veroorzaken bij kwetsbare personen en het mag niet worden gebruikt in aanwezigheid van astma. Propranolol mag ook niet plotseling worden gestopt omdat hypertensieve crisis (een ernstige, plotselinge verhoging van de bloeddruk die kan leiden tot een beroerte) kan optreden.

Zijn er andere therapieën voor schoolweigering?

Bij de bepaling van de behandeling van schoolweigering moet rekening worden gehouden met interculturele overwegingen. Sommige studenten die naar kostschool worden gestuurd, kunnen symptomen van lichamelijke ziekte ervaren die worden veroorzaakt door abrupte scheiding van familie. Deze symptomen kunnen een onvermogen om te eten en hallucinaties omvatten. Sommige Indiaanse stammen noemen deze symptomen 'slechte geesten'. Inheemse Amerikaanse studenten kunnen een omkering van symptomen ervaren bij terugkeer naar hun stam, of met de hulp van een inheemse Amerikaanse genezer.

Volgende stappen

Na een bezoek aan de kinderarts van het kind moet een behandelplan worden opgesteld. Overleg met een kinderneuroloog moet plaatsvinden als er zorgen zijn over een onderliggende neurologische trigger. Overleg met een kinder- en jeugdpsychiater moet worden uitgevoerd voor zowel psychofarmacologische interventies als voor bevestiging van de diagnose van schoolweigering. Het overleg moet ook bepalen of andere comorbide aandoeningen (twee of meer aandoeningen die tegelijkertijd bestaan) behandeling vereisen en een uitgebreid behandelplan bieden. De psychiater kan ook de psychologische therapie uitvoeren of de patiënt voor deze behandeling doorverwijzen naar een psychotherapeut.

Is follow-up vereist na behandeling voor schoolweigering?

Nauw toezicht op het schoolbezoek is absoluut noodzakelijk en wordt uitgevoerd in nauwe samenwerking met het gezin van de student, het schoolpersoneel en de behandelaars.

Is het mogelijk om schoolweigering te voorkomen of te beheersen?

Ouders of andere zorgverleners kunnen verschillende dingen doen om schoolweigering te beheersen voordat het een routineus, lastig gedrag wordt.

• Het is belangrijk om te luisteren naar de werkelijke zorgen en angsten van het kind om naar school te gaan. Enkele redenen om te weigeren om naar school te gaan, kunnen een ander kind op school zijn dat een pestkop is, problemen met de bus of carpoolrit naar school, of angst voor onvermogen om de andere studenten in de klas bij te houden. Deze problemen kunnen alleen worden aangepakt als ze bekend zijn. Aan de andere kant kan een te grote dealweigering het gedrag van het kind bevorderen om door te gaan.
• Het helpt om het kind regelmatig en op tijd op school te krijgen. Het afscheid verlengen kan ook helpen. Soms werkt het het beste als iemand anders het kind naar school kan brengen nadat de ouder of verzorger thuis afscheid neemt.
• Het helpt echt om te geloven dat het kind dit probleem zal overwinnen. Bespreek dit probleem met het kind (de ouder of verzorger moet zichzelf hiervan overtuigen voordat hij het kind probeert te overtuigen).
• De ouder of verzorger moet het kind geruststellen dat hij of zij er zal zijn wanneer het kind van school terugkeert; dit moet zo nodig steeds opnieuw worden herhaald. Laat het kind weten dat de ouder of verzorger 'saaie dingen' thuis tijdens de schooldag zal doen. Wees altijd op tijd om het kind van school op te halen als je vervoer aanbiedt in plaats van een schoolbus.
• Wanneer zich gebeurtenissen voordoen die ertoe kunnen leiden dat studenten de school missen (bijvoorbeeld traumatische gebeurtenissen zoals terrorisme, schietpartijen op school of andere trauma's), moeten alle pogingen worden ondernomen om studenten te helpen onmiddellijk naar school terug te keren en hen te helpen zich veilig te voelen op school.
• Ondersteunende counseling wordt in deze omstandigheden vaak op school ter beschikking gesteld om versterking van schoolmijdend gedrag te minimaliseren en secundair voordeel van schoolweigering te voorkomen en moet worden aangemoedigd voor elke student die dit wenst. Als het kind gewoon weigert naar school te gaan, hebben sommige ouders ontdekt dat het verlagen van de beloning voor thuisblijven helpt. Sta bijvoorbeeld geen videogames of televisie toe, of ontdek niet wat er op school wordt gedaan en verzorg thuis zoveel mogelijk hetzelfde onderwijs. Dit is vooral als de "ziekte" lijkt te verdwijnen zodra het kind thuis mag blijven. Beperking door sportteams of andere niet-academische bezigheden kan ook worden toegepast.

Wat is de prognose van schoolweigering?

Wanneer het gedrag vrij nieuw en / of niet routineus is, doen kinderen het vaak heel goed met slechts een beetje hulp van ouders en leerkrachten. Zodra schoolweigering significant genoeg wordt om een ​​stoornis te worden genoemd en meerdere weken is begonnen, is de prognose nog steeds uitstekend met de behandeling.

Waar kunnen mensen meer informatie krijgen over schoolweigering?

American Academy of Child & Adolescent Psychiatry

American Psychological Association
Amerikaanse Academie voor huisartsen, schoolweigering bij kinderen en adolescenten

StopBullying.gov