Behandeling van spinale stenose, symptomen en oorzaken

Wat is spinale stenose?

Het wervelkanaal wordt gevormd door de centrale openingen van een reeks op elkaar gestapelde botten (wervels).

• Het bovenste gedeelte van het wervelkanaal is de cervicale wervelkolom in de nek, het middelste gedeelte is de thoracale wervelkolom van de midback en het onderste gedeelte is de lumbale wervelkolom van de onderrug.
• Het wervelkanaal is bevestigd aan het hoofd bovenaan en aan het bekken onderaan.
• Het ruggenmerg gaat van de hersenen door het ruggenmergkanaal en reist langs de rug. Zenuwen verlaten het ruggenmerg tussen wervels van de nek en lage rug die helpen de armen en benen te controleren.

Spinale stenose is een aandoening waarbij er een abnormale vernauwing in het wervelkanaal is. Deze vernauwing beperkt de hoeveelheid beschikbare ruimte voor het ruggenmerg en de zenuwen. Naarmate spinale stenose ernstiger wordt, is er compressie of knijpen van het ruggenmerg en de zenuwen. Spinale stenose kan overal in het wervelkanaal voorkomen, maar komt het meest voor in de cervicale en lumbale wervelkolom.

Welke oorzaken spinale stenose?

De meest voorkomende reden om spinale stenose te ontwikkelen is degeneratieve artritis, of bot- en weke delenveranderingen die het gevolg zijn van veroudering. Spinale stenose wordt meestal gezien bij patiënten ouder dan 50 jaar en wordt geleidelijk ernstiger met de leeftijd. De normale "slijtage" van veroudering kan artritis in de wervelkolom veroorzaken die tot spinale stenose leidt. Dit kan zijn door het vormen van botsporen (osteofyten), uitpuilen en slijtage van de tussenwervelschijven en verdikking van de ligamenten tussen de wervels.

Soms kan een verhoogde beweging tussen de wervels ervoor zorgen dat de ene wervel naar voren glijdt op de andere. Dit wordt spondylolisthesis genoemd en het kan ook spinale stenose veroorzaken.

Niet iedereen ontwikkelt spinale stenose naarmate ze ouder worden. Bepaalde mensen hebben meer kans om spinale stenose te ontwikkelen dan anderen. Mensen met een familiegeschiedenis van spinale stenose of andere rugproblemen lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van spinale stenose vanwege een genetische eigenschap. Ook lopen mensen die zwaardere eisen stellen aan hun rug, zoals zware arbeiders of atleten, ook een verhoogd risico om stenose te ontwikkelen dan iemand met een meer zittende baan. Spinale stenose kan ook voorkomen bij mensen met bepaalde bindweefselaandoeningen zoals anhyloserende spondylitis.

Wat zijn de symptomen van spinale stenose?

De symptomen van spinale stenose hangen af ​​van waar de stenose in het wervelkanaal voorkomt en hoe ernstig deze is.

Symptomen veroorzaakt door compressie van het ruggenmerg worden myelopathie genoemd. Deze kunnen omvatten:

• verslechterende balans,
• vallen,
• vallende voorwerpen,
• moeite met knopen dichtknopen of kleine munten oppakken, en
• verlies van controle over de darm en / of blaas.

Symptomen veroorzaakt door compressie van de zenuwen worden radiculopathie genoemd. Deze kunnen omvatten:

• pijn,
• doof gevoel,
• tintelingen, of
• zwakte langs het pad van de zenuw die wordt samengedrukt.

Wanneer stenose zich in de nek ontwikkelt (stenose van de cervicale wervelkolom), kan er compressie van het ruggenmerg en de zenuwen zijn die in de armen en handen reizen. Dit kan symptomen veroorzaken van:

• myelopathie,
• doof gevoel,
• tintelingen,
• zwakte of krampen in de armen en handen.

Wanneer de stenose zich ontwikkelt in de onderrug (stenose van de lumbale wervelkolom), is er compressie van de zenuwen die in de benen en voeten reizen. Dit kan leiden tot:

• pijn,
• doof gevoel,
• tintelingen,
• zwakte of krampen in de benen en voeten, vooral geleidelijk met lopen en opgelucht worden door te rusten.

Deze symptomen worden soms pseudoclaudicatie (valse blokkade) genoemd, omdat ze de symptomen van onvoldoende circulatie naar de benen nabootsen, die claudicatie wordt genoemd.

Wanneer moet ik de arts bellen over spinale stenose?

Als een persoon toenemende pijn in de nek of rug of gevoelloosheid en tintelingen in de armen en benen begint te ervaren, hebben ze spinale stenose. Hoewel deze symptomen in ernst variëren van vervelend tot aanzienlijk verslechterende functie, moeten ze worden beoordeeld door een arts. Er zijn veel mogelijke oorzaken van deze symptomen en sommige oorzaken zijn ernstig. Als de symptomen van de patiënt langer dan zes weken aanhouden of als de patiënt een toenemende zwakte in de armen of problemen met het beheersen van de darm of blaas ontwikkelt, moet hij medische hulp inroepen.

Hoe wordt spinale stenose gediagnosticeerd?

Wanneer de patiënt een arts bezoekt, worden er vragen gesteld over zijn of haar symptomen. Dit wordt een medische geschiedenis genoemd. Hiermee kan de arts informatie verkrijgen over wanneer de patiënt voor het eerst symptomen ontwikkelde, wat het beter of slechter maakt, welke eerdere behandelingen zijn geprobeerd en welke andere medische aandoeningen de patiënt kan hebben die van invloed kan zijn op spinale stenose.

De arts zal vervolgens een lichamelijk onderzoek uitvoeren, waarbij de spierkracht, reflexen, gevoel, balans en bloedsomloop van de patiënt worden getest om te helpen bepalen of hij of zij spinale stenose heeft. De specifieke locatie van de symptomen van de patiënt kan de arts helpen bepalen welke zenuwen door de stenose worden beïnvloed.

Na de medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek kan de arts verschillende tests bestellen om de diagnose van spinale stenose te helpen bevestigen. Dit kunnen beeldvormende onderzoeken zijn, zoals röntgenfoto's, een CT-scan (geautomatiseerde axiale tomografie) of een MRI-scan (magnetic resonance imaging). Deze kunnen helpen bepalen of de patiënt artritis in de wervelkolom heeft en kunnen aantonen dat het ruggenmerg en de zenuw worden samengedrukt.

De arts kan ook opdracht geven tot het testen van de zenuwen van de patiënt om te zien of er schade aan de zenuwen is veroorzaakt door de stenose van de wervelkolom. Deze tests worden zenuwgeleidingstudies en EMG's (elektromyografie) genoemd.

Lage rugpijn Symptomen, oorzaken, behandeling en verlichting

Wat is de behandeling voor spinale stenose?

Er zijn verschillende behandelingen beschikbaar voor spinale stenose, afhankelijk van hoe ernstig de symptomen van de patiënt zijn en de onderliggende medische aandoeningen. In de meeste gevallen kan het zonder chirurgie worden behandeld.

Zijn er huismiddeltjes voor spinale stenose?

Als de symptomen van de patiënt relatief mild zijn en oplossen, hoeft hij of zij mogelijk geen medische hulp te zoeken. In veel gevallen kunnen de symptomen verbeteren met eenvoudige maatregelen waarmee de patiënt zelf kan beginnen. Aanpassing van activiteiten kan de symptomen helpen verminderen. De patiënt moet proberen bepaalde activiteiten te vermijden die de symptomen kunnen verergeren. Verhit of ijs de getroffen gebieden indien nodig. Vrij verkrijgbare medicijnen kunnen worden gebruikt om pijn te verlichten.

Wat is de medische behandeling spinale stenose?

Er zijn verschillende medische behandelingen beschikbaar voor spinale stenose.

Welke medicijnen behandelen spinale stenose?

Aanvankelijke behandelingen omvatten ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen (Motrin, Advil, etc.) of naproxen (Anaprox, Naprelan, Naprosyn, Aleve). Deze medicijnen helpen de ontsteking en zwelling rond de zenuwen te verminderen die worden gecomprimeerd. Orale cortison-medicijnen kunnen worden geprobeerd. Epidurale steroïde (cortison) injecties kunnen een grotere dosis medicijnen bieden om ontstekingen rechtstreeks naar de plaats van zenuwcompressie te verminderen. Fysiotherapie kan helpen de spieren rond de wervelkolom te versterken en de druk op de wervelkolom te verminderen.

Is chirurgie effectief voor spinale stenose?

Soms krijgen patiënten niet voldoende verlichting van hun symptomen van deze niet-chirurgische behandelingen. Als de patiënt niet in staat is te functioneren of zijn of haar normale activiteiten te doen vanwege pijn, kan een operatie een optie zijn. Bovendien moeten patiënten met ernstige ruggenmergcompressie (myelopathie) of toenemende spierzwakte een operatie overwegen om permanente zenuwschade te helpen voorkomen. De chirurg past de chirurgische opties voor elke persoon aan.

Er zijn verschillende soorten operaties om spinale stenose te behandelen. Het doel van elk van deze operaties is om meer ruimte te bieden voor het ruggenmerg of de zenuwen die worden gecomprimeerd vanwege stenose van de wervelkolom. Dit wordt bereikt door verschillende procedures waarbij bot en / of weefsels worden verwijderd die de wervelkolomzenuwen in de lage rug samendrukken, decompressie genoemd. Deze operaties vereisen allemaal een zorgvuldig beheer van postoperatieve zorg.

Chirurgische procedures voor spinale stenose in de wervelkolom van de lage rug die iets minder invasief zijn dan traditionele lumbale decompressie zijn beschikbaar geworden. Interspinous-apparaten die bij bepaalde patiënten voor dit doel zijn gebruikt, omvatten X-Stop- en Coflex-apparaten, maar deze worden door veel artsen op dit moment beschouwd als onderzoeksapparatuur.

Lumbale wervelkolom

In de lumbale wervelkolom wordt dit meestal behandeld met een laminectomie. Deze operatie verwijdert een deel van de wervel (lamina) om extra ruimte voor de zenuw te creëren. Als een klein deel van de dunne laag wordt verwijderd, wordt dit een laminotomie genoemd. Als te veel van het bot moet worden verwijderd of als er te veel beweging overblijft tussen de botten, moet de decompressie mogelijk worden gecombineerd met een fusie om de wervelkolom te stabiliseren.

Cervicale wervelkolom

In de cervicale wervelkolom is de meest voorkomende behandeling een voorste cervicale discectomie en fusie (ACDF). Met deze operatie wordt de schijf verwijderd tussen twee wervels, samen met eventuele botsporen die op de zenuwen of het ruggenmerg drukken. Een bottransplantaat wordt dan gebruikt om de schijf te vervangen, en een metalen plaat wordt bevestigd aan de voorkant van de wervels om het bot te laten groeien of samen te smelten.

Als er meerdere niveaus in de nek zijn, kan een of meer wervels worden verwijderd. Dit wordt een corpectomie genoemd. Nadat de botten zijn verwijderd, vervangt een bottransplantaat ze samen met een plaat.

Cervicale spinale stenose kan ook operatief worden behandeld vanaf de achterkant van de nek. Een laminectomie kan worden uitgevoerd zoals in de lumbale wervelkolom, maar wordt meestal gecombineerd met een fusie in de cervicale wervelkolom om abnormale bewegingen van instabiliteit na de operatie te voorkomen.

Een laatste procedure voor cervicale stenose is een laminoplastie. Het gaat om het creëren van meer ruimte aan de achterkant van het wervelkanaal door de achterkant van de wervelkolom te openen als een deur en deze open te laten met een combinatie van bottransplantaten of platen.

Wat is de follow-up spinale stenose?

De vervolgzorg met een arts hangt af van de behandeling die is gegeven.

• Als de patiënt zonder operatie wordt behandeld, zal hij of zij waarschijnlijk aanvankelijk nauwgezet worden gevolgd om te bepalen hoe hij of zij op de behandeling reageert. Zodra de symptomen beginnen te verbeteren, kan de patiënt minder vaak opvolgen of alleen als hij of zij een probleem heeft om te bespreken.
• Als de patiënt een operatie heeft ondergaan, zal hij of zij jaren na de operatie nauwlettend worden gevolgd.

Wat is de preventie voor spinale stenose?

Helaas is er geen manier om spinale stenose te voorkomen. Het is meestal te wijten aan degeneratieve artritis die optreedt bij veroudering. Individuen kunnen de symptomen helpen beperken door fit en in een goede algehele conditie te blijven.

Wat is de prognose voor spinale stenose?

In de meeste gevallen is de prognose voor spinale stenose erg goed. Veel mensen kunnen een goede verlichting van hun symptomen krijgen met niet-chirurgische behandeling. In sommige gevallen, naarmate de stenose ernstiger wordt, wordt de niet-chirurgische behandeling minder effectief. Voor die patiënten is een operatie een goede optie om te overwegen.

De meeste patiënten krijgen een goede verlichting van de symptomen in hun armen en benen kort na de operatie verlicht de compressie van de zenuwen. De uitzondering is in meer ernstige gevallen waarin sprake was van langdurige compressie van de zenuwen die permanente zenuwschade veroorzaakte.

Net als in andere delen van het lichaam kan artritis van de wervelkolom zelfs na een operatie progressief zijn. Het is mogelijk om nieuwe symptomen jaren na de operatie op hetzelfde niveau of op nabijgelegen niveaus te ontwikkelen.