Gescheurde acl chirurgie hersteltijd, behandelingen & symptomen

Torn Anterior Cruciate Ligament (Torn ACL) Feiten

• Het voorste kruisband (ACL) is een van de vier ligamenten die de knie helpen stabiliseren. Het is de meest gewonde knieband.
• ACL-letsel treedt meestal op wanneer de knie hyperextensie (rechtgetrokken) is en een scharnier gelijktijdig optreedt. Het letsel kan optreden met of zonder contact.
• Vrouwen hebben een verhoogd risico op ACL-letsel vanwege verschillen in anatomie, spiermassa en training.
• Symptomen van ACL-traan zijn het horen van een luide knal als de ligamentscheuren, pijn, kniezwelling en moeite met lopen.
• De diagnose wordt klinisch gesteld door lichamelijk onderzoek en wordt meestal bevestigd door MRI.
• Chirurgie met revalidatie is de meest voorgestelde behandeling. Bij patiënten die ouder zijn, zittend of weinig aan sport doen, is een niet-operatieve behandelingsbenadering een mogelijkheid.
• Postoperatieve revalidatie kan zes tot negen maanden duren om terug te keren naar volledige activiteit.

Wat is de anatomie van de knie?

De knie is een scharniergewricht waar het dijbeen (dijbeen) aansluit op het scheenbeen (scheenbeen). De quadriceps-spieren aan de voorkant van de dij en de hamstrings in de rug helpen de knie te stabiliseren, maar stabilisatie vindt voornamelijk plaats vanuit de kniebanden. Er zijn vier ligamenten die de knie stabiel houden en in de juiste richting bewegen. De mediale en laterale collaterale ligamenten zorgen ervoor dat de knie niet van links naar rechts verschuift, terwijl de voorste en achterste kruisbanden ervoor zorgen dat de knie niet van voren naar achteren schuift.

De voorste kruisband (ACL) is de meest gewonde knieband. De ACL bevestigt de laterale femorale condylus aan de tibia net voor de voorste tibiale wervelkolom. Sommige van zijn vezels mengen ook in de mediale meniscus. Er zijn eigenlijk twee bundels vezels waaruit de ACL bestaat en deze kan helpen bij het stabiliseren van de knie in flexie (buiging), extensie (rechttrekken) en rotatie.

Foto van de anatomie van de knie

Gewonde ligamenten worden verstuikingen genoemd en kunnen worden geclassificeerd op basis van hun ernst. Een graad 1 verstuiking treedt op wanneer ligamentvezels worden uitgerekt maar niet gescheurd. Graad 2 verstuikingen hebben enkele vezels gescheurd, maar het ligament blijft functioneel intact. Een graad 3 verstuiking treedt op wanneer het ligament volledig is gescheurd.

Wat zijn oorzaken en risicofactoren van een ACL-traan?

Bij contactloze verwondingen verandert de persoon meestal snel van richting, maakt hij een plotselinge stop of landt hij uit een sprong. Met de voet geplant, hyperextends van de geblesseerde knie (over recht) en draait tegelijkertijd, waardoor de ACL wordt benadrukt en deze uitrekt en scheurt. In contactsporten wordt de voet meestal geplant en veroorzaakt de klap hyperextensie van de knie. Sporten met een hoog risico zijn voetbal, basketbal, voetbal en skiën. Het gebruik van schoenplaatjes verhoogt ook het risico op ACL-letsel.

Vrouwen lopen een groter risico op ACL-letsel dan mannen. Mogelijke redenen voor dit verhoogde risico kunnen verschillen in anatomie, training en activiteitservaring zijn. Genetische verschillen in hoe spieren samentrekken, kunnen ook een andere reden zijn voor het verhoogde risico bij vrouwen. Bovendien hebben vrouwen een breder bekken dan mannen voor het dragen van kinderen, en dit kan een verhoogde hoek veroorzaken waar het dijbeen het scheenbeen bij het kniegewricht raakt (Q-hoek). Een grotere hoek verhoogt de spanning op de ACL, waardoor het risico op letsel toeneemt.

Een smalle femorale inkeping kan het risico op ACL-letsel verhogen, vooral in contactloze situaties. De femorale inkeping is de ruimte tussen de twee femorale conddyles die contact maken met het scheenbeenplateau in het kniegewricht. Een smalle inkeping vermindert de ruimte waar de ACL zich bevindt en kan het ligament beknellen tijdens het bewegingsbereik van de knie. Dit is vooral het geval wanneer de knie in hyperextensie draait, wat mogelijk een scheur in het ligament veroorzaakt. Studies hebben ook aangetoond dat smallere inkepingen worden geassocieerd met kleinere en mogelijk zwakkere voorste kruisbanden.

Vrouwen hebben meestal minder spiermassa dan mannen, maar voeren meestal dezelfde taken uit, vooral op het speelveld. De grotere quadriceps en hamstring spiermassa van het mannetje hebben de neiging om de quads en hamstrings van vrouwen beter te beschermen en te stabiliseren, als dezelfde spanning op het kniegewricht wordt gelegd.

Wat zijn gescheurde ACL- symptomen en -tekens?

De patiënt kan meestal een luid knallend geluid horen als het ligament scheurt. Omstanders zeggen soms dat ze het ook kunnen horen. Pijn is bijna onmiddellijk. Kniezwelling treedt op binnen een uur of twee, omdat bloed uit het gescheurde ligament het kniegewricht vult. Lopen is moeilijk en de knie voelt onstabiel aan. Vanwege de vloeistof in het gewricht kan het moeilijk zijn om de knie volledig uit te strekken of recht te maken.

Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor kniepijn en / of zwelling?

Pijn en zwelling in de knie is nooit normaal, vooral als het zich onmiddellijk na een verwonding voordoet, en het is belangrijk om medische hulp in te roepen om de gewrichtsschade te beoordelen. Naast pijn en zwelling, omvatten waarschuwingssignalen van een mogelijke ligamentschade het wijken en mank lopen.

Aanvankelijke behandelingen inclusief RIJST (rust, ijs, compressie en verhoging) zijn redelijke eerste stappen, maar zouden niet moeten vervangen als het kniegewricht volledig wordt geëvalueerd door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg.

Welke specialisten behandelen een gescheurde ACL?

Orthopedische chirurgen worden vaak geraadpleegd om knieblessures te diagnosticeren en zij zijn de specialisten die zijn opgeleid om een ​​gescheurde ACL te bedienen en te repareren. Vaak wordt de eerste knieblessure beoordeeld door een eerstelijnszorgverlener of spoedeisende arts. Als het letsel sportgerelateerd is, kan een gecertificeerde atletische trainer of fysiotherapeut de speler op het veld of op het veld hebben onderzocht. Een fysiotherapeut zal de patiënt helpen voor en na de operatie en zal waarschijnlijk betrokken zijn bij de lopende behandeling, zelfs als er geen operatie plaatsvindt.

Hoe diagnosticeren specialisten een gescheurde ACL?

De diagnose van een knieblessure begint met de geschiedenis van hoe de blessure plaatsvond. Aanvankelijk kan de knie pijnlijk, gezwollen en moeilijk te onderzoeken zijn. De zorgverlener kan mogelijk de met vloeistof gevulde knie detecteren (effusie), maar de pijn en zwelling kunnen het vermogen om te beoordelen of een van de ligamenten beschadigd is, belemmeren. Als de zwelling is afgenomen, kan de stabiliteit van de knie worden bepaald door lichamelijk onderzoek. Er kan gevoeligheid zijn langs het kniegewricht. De quadriceps-spier kan zwak zijn. Er zijn manoeuvres om de stabiliteit van de ACL te testen. Deze omvatten de test van de voorste lade, de test van Lachman en de pivot shift-test. Elk wordt gebruikt om te bepalen of de verbinding tussen het dijbeen en het scheenbeen los is vanwege een gescheurde ACL.

Het fysieke examen kan ook nuttig zijn bij het beoordelen van andere structuren in de knie die ook kunnen worden beschadigd. Deze omvatten het benadrukken van de collaterale ligamenten en het beoordelen van de menisci of kraakbeen.

Gewone röntgenfoto's kunnen gebroken botten detecteren die verband houden met een ACL-scheur. Magnetic resonance imaging (MRI) wordt gedaan om de anatomie van de knie te evalueren en het kan verwondingen aan de ligamenten, meniscus en bot detecteren. Hoewel het wordt gebruikt om de anatomie te visualiseren, is het geen vervanging voor de geschiedenis en het lichamelijk onderzoek. Niet alle patiënten met knieblessures hebben een MRI nodig.

Wat zijn behandelingen voor een ACL-traan? Wat is de hersteltijd voor een gescheurde ACL?

Wanneer een operatie wordt overwogen, wordt het ligament niet hersteld, maar in plaats daarvan wordt het meestal gereconstrueerd met minimaal invasieve chirurgie met behulp van een arthroscoop. Een verscheidenheid aan technieken kan worden gebruikt, en de orthopedisch chirurg en patiënt bespreken meestal de beschikbare opties voordat een beslissing wordt genomen over welk type operatie wordt uitgevoerd. Het "nieuwe" ligament kan worden genomen van een deel van de knieschijfpees (de pees die de quadriceps-spier aan het scheenbeen bevestigde), van een deel van de hamstring in de achterkant van de knie, of het kan een donor- of kadaverimplantaat zijn. Elke optie heeft zijn voor- en nadelen.

Andere structuren in de knie kunnen ook worden beschadigd in verband met een ACL-scheur, inclusief andere ligamenten en menisci (kraakbeen), en zullen vaak tegelijkertijd worden gerepareerd.

Bij kinderen kan het ligament in plaats van dat het ligament wordt gescheurd een stuk bot van de tibiale wervelkolom trekken waar het wordt ingebracht. Chirurgie is nodig om het benige fragment opnieuw vast te maken in plaats van het ligament te reconstrueren.

Chirurgie is vaak de aanbevolen optie voor patiënten met ACL-verwondingen. Het doel van een operatie is om patiënten terug te brengen naar hun oorspronkelijke activiteitsniveau. Voor patiënten die sedentair zijn en geen sporten beoefenen, of voor degenen die licht handwerk verrichten en die betrokken zijn bij niet-snijdende sporten zoals hardlopen en fietsen, kunnen niet-operatieve behandelingen van ACL-blessures redelijke alternatieven zijn.

Het internationale Kniedocumentatiecomité heeft vier categorieën activiteiten:

• Niveau 1 omvat springen, draaien en hard snijden.
• Niveau 2 is zwaar handwerk of sport naast elkaar.
• Niveau 3 omvat licht handwerk en niet-snijdende sporten (zoals hardlopen en fietsen).
• Niveau 4 is sedentaire activiteit zonder sport.

Behandeling zonder operatie kan een optie zijn voor mensen in de categorieën 3 en 4.

Chirurgie treedt meestal niet onmiddellijk na het letsel op, maar kan drie tot vier weken of langer worden uitgesteld. Deze tijd wordt gebruikt om de initiële zwelling en bloeding van de verwonding te verminderen en de operatie te plannen.

Fysiotherapeuten vormen een belangrijk onderdeel van het behandelteam en zijn meestal betrokken bij de planningsfase vóór de operatie en na de operatie. Herstel wordt gemeten in maanden, en vaak zijn revalidatie en fysiotherapie vereist na de ACL-reconstructie. Deze inzet voor revalidatie is een essentieel onderdeel van een succesvolle operatie. In de tijd voorafgaand aan de operatie worden veel patiënten aangemoedigd hun gewonde been te 'pre-gewoonten'. Wanneer de knie gewond is, heeft de quadriceps-spier de neiging bijna onmiddellijk te verzwakken, en het is belangrijk om verlies aan kracht en bewegingsbereik in de knie te minimaliseren.

Rehabilitatie kan zes tot negen maanden duren om terug te keren naar volledige activiteit:

• In de eerste twee tot drie weken is het doel voor fysiotherapie om het bewegingsbereik van de knie op een gecontroleerde manier te vergroten. Omdat het kruisbandtransplantaat tijd nodig heeft om op zijn plaats te genezen, wordt overmatig buigen of buigen afgeraden, zodat het transplantaat niet scheurt. Het doel in de eerste paar weken is volledige extensie (rechttrekken) van de knie en 90 graden flexie (buigen).
• In week drie tot zes is het doel om het volledige bewegingsbereik terug te brengen naar de knie. Versterkingsoefeningen kunnen worden overwogen en fietsen of trapklimmers worden vaak gebruikt.
• De komende maanden is het doel om kracht en behendigheid te vergroten met behoud van bewegingsbereik. De vooruitgang wordt nauwlettend gevolgd door de chirurg en fysiotherapeut, opnieuw om de gereconstrueerde knie te beschermen en de patiënt naar het doel van volledig herstel te duwen.

De patiënt wordt vaak in een beschermende kniebrace gehouden tijdens een groot deel van het revalidatieproces om de geënte ACL tegen onnodige stress te beschermen. Het gebruik van de beugel kan worden voortgezet, zelfs nadat de ACL is genezen, vooral tijdens sportieve activiteiten om het risico op herverwonding te verminderen.

Is het mogelijk om een ​​gescheurde ACL te voorkomen?

Het risico op ACL-letsels kan worden verminderd door trainingsoefeningen uit te voeren die werken op balans, behendigheid en kracht. Door de spieren rondom de knie te leren hoe te reageren wanneer ze onder stress worden geplaatst, kan dit spiergeheugen helpen het kniegewricht te beschermen wanneer er een mogelijke blessuresituatie bestaat. Neuromusculaire conditionering vindt onbewust plaats omdat oefeningen voor springen en balanceren routinematig worden uitgevoerd.

De Santa Monica Sports Medicine Foundation heeft een warming-up trainingsprogramma (Pep-programma) ontwikkeld om het risico op knieblessures te verminderen. Het omvat warming-ups, versterking, plyometrics, behendigheid en stretchen.

Wat is de prognose voor een ACL-traan?

Het slagingspercentage voor chirurgische reconstructie van een ACL-letsel ligt tussen 75% en 95%. Operaties mislukken omdat het transplantaat niet geneest of er zich opnieuw letsel opdoet.