Bacteriële pneumonie besmettelijke periode, behandeling & symptomen

Bacteriële pneumonie Definitie

Longontsteking is een infectie van de longen. Mensen met longontsteking klagen meestal over hoesten, slijmproductie, koorts, kortademigheid en / of pijn op de borst.

• Het immuunsysteem van het lichaam voorkomt meestal dat bacteriën de longen infecteren. Bij bacteriële pneumonie reproduceren bacteriën zich in de longen, terwijl het lichaam de infectie probeert te bestrijden. Deze reactie op bacteriële indringers wordt ontsteking genoemd.
• Wanneer de ontsteking optreedt in de longblaasjes (microscopische luchtzakken in de longen) vullen ze zich met vloeistof. De longen worden minder elastisch en kunnen geen zuurstof in het bloed opnemen of koolstofdioxide zo efficiënt als gewoonlijk uit het bloed verwijderen.
• Wanneer de longblaasjes niet efficiënt werken, kunnen de longen minder zuurstof aan de lucht onttrekken. Dit veroorzaakt het gevoel kortademig te zijn (dyspneu), een van de meest voorkomende symptomen van longontsteking. Ontsteking is de poging van het lichaam om infecties te vernietigen en veroorzaakt veel van de andere symptomen van bacteriële pneumonie, waaronder koorts en pijn op de borst. De longen zelf hebben geen pijnvezels maar zijn omgeven door een membraan dat het borstvlies wordt genoemd. Het borstvlies bevat veel zenuwvezels en als het ontstoken raakt door een aangrenzende infectie in de longen, kan er aanzienlijke pijn ontstaan. Dit wordt pleuritis genoemd en kan vaak gepaard gaan met longontsteking. Het komt echter niet zelden voor dat bij ontstekingen het oppervlak van de long niet is betrokken en daarom kan er weinig of geen pijn aanwezig zijn.
• Longontsteking kan zeer ernstig zijn, omdat het rechtstreeks interfereert met het vermogen van het lichaam om kooldioxide en zuurstof uit te wisselen.
• Longontsteking verschilt van acute bronchitis (een andere ziekte die koorts, hoest, pijn op de borst en kortademigheid kan veroorzaken) omdat acute bronchitis wordt veroorzaakt door ontsteking in de luchtwegen (bronchiën genoemd) die leidt tot de longblaasjes, niet de longblaasjes zelf. Soms is het erg moeilijk, zelfs voor een arts, om longontsteking en bronchitis uit elkaar te houden. De symptomen en lichamelijk onderzoek kunnen identiek zijn. Soms is een röntgenfoto van de borst de enige manier om longontsteking te onderscheiden van bronchitis. Er is ook een entiteit waarin zowel de luchtwegen als de luchtzakken betrokken zijn bij infecties, en dit wordt bronchopneumonie genoemd. Zoals hierboven opgemerkt, kan het pleuritis ontstaan ​​als het oppervlak van de long ontstoken is. "Itis" wordt toegevoegd aan het einde van de anatomische locatie om te beschrijven waar de ontsteking is. De symptomen volgen vaak de locatie (bijvoorbeeld tracheitis, laryngitis, faryngitis, bronchitis of pneumonitis).

Wat veroorzaakt bacteriële longontsteking?

• De meeste longontsteking wordt veroorzaakt door bacteriën of een virus. Longontsteking door welke oorzaak dan ook, kan op elke leeftijd voorkomen, maar mensen in bepaalde leeftijdsgroepen lopen een hoger risico op bepaalde soorten longontsteking.
• De meest voorkomende oorzaak van bacteriële pneumonie is een type bacterie dat Streptococcus pneumoniae wordt genoemd . Haemophilus influenzae, Chlamydia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae en Legionella pneumophila zijn enkele andere belangrijke bacteriën die longontsteking veroorzaken. Pneumonieën van dit type komen vrij vaak voor en worden vaak aangeduid als door de gemeenschap verworven pneumonie (CAP). Als iemand veel tijd doorbrengt in of in ziekenhuizen of andere zorginstellingen, kunnen ze worden blootgesteld aan andere soorten bacteriën die veel gevaarlijker zijn. Longontsteking van dit soort bacteriën wordt aangeduid als zorggerelateerde pneumonie (HAP). Artsen gebruiken deze informatie bij het bepalen van de meest geschikte antibioticabehandeling.
• Mensen die giftige stoffen inademen, kunnen de longen verwonden en chemische longontsteking veroorzaken. Dit wordt nauwkeuriger aangeduid als chemische pneumonitis, omdat het proces voornamelijk te wijten is aan ontsteking en niet door een infectieuze bron.
• Schimmels kunnen ook longontsteking veroorzaken. In bepaalde gebieden van de Verenigde Staten zijn specifieke schimmels goed bekend. Coccidioidomycosis, meestal te zien in het zuidwesten, is een soort schimmelinfectie die een longontsteking veroorzaakt die "San Joaquin-koorts" of "Valley-koorts" wordt genoemd. Histoplasmose (voornamelijk in het Midden-Westen) en blastomycose (voornamelijk in het zuidoosten) zijn andere schimmelziekten die pneumonie veroorzaken.
• De meest voorkomende manier om longontsteking op te vangen, is om bacteriën uit de bovenste luchtwegen, meestal de mondholte, op te zuigen. Andere manieren om longontsteking op te vangen kunnen zijn door geïnfecteerde luchtdruppeltjes in te ademen van iemand met longontsteking. In sommige gevallen kunnen de bacteriën worden gegenereerd door een onjuist gereinigde airconditioner of jacuzzi. Nog een andere bron van infectie in de longen is de verspreiding van een infectie ergens anders in het lichaam, zoals de nier. Bacteriën kunnen vanuit elke bron in de bloedbaan terechtkomen en in de longen worden afgezet, wat leidt tot longontsteking.
• Het risico op longontsteking wordt bepaald door de specifieke bacteriën, virussen of schimmels, het aantal organismen dat de persoon inademt en het vermogen van het lichaam om infecties te bestrijden.
• Een persoon kan geen "longontsteking" krijgen door zich niet goed te kleden voor koud weer of door in de regen te worden gevangen.

Wat zijn bacteriële pneumonie symptomen en tekenen?

Artsen verwijzen vaak naar typische en atypische pneumonie, op basis van de tekenen en symptomen van de aandoening. Dit kan helpen bij het voorspellen van het type bacterie dat de longontsteking veroorzaakt, de duur van de ziekte en de optimale behandelingsmethode.

Typische longontsteking treedt heel snel op.

• Typische longontsteking resulteert meestal in hoge koorts en koude rillingen.
• Typische longontsteking leidt meestal tot de productie van geel of bruin sputum bij hoesten.
• Er kan pijn op de borst zijn, die meestal erger is bij ademhalen of hoesten. De borst kan ook pijnlijk zijn wanneer deze wordt aangeraakt of ingedrukt.
• Typische longontsteking kan kortademigheid veroorzaken, vooral als de persoon chronische longaandoeningen heeft, zoals astma of emfyseem.
• Omdat pijn op de borst ook een teken kan zijn van andere ernstige medische aandoeningen, probeer dan niet zelfdiagnose te stellen.
• Oudere mensen kunnen verwarring of een verandering in hun mentale vermogens hebben als een teken van longontsteking of andere infectie.

Atypische longontsteking treedt geleidelijk op.

• Het wordt vaak "lopende longontsteking" genoemd.
• Soms volgt een andere ziekte in de dagen tot weken vóór de longontsteking.
• De koorts is meestal lager en koude rillingen zijn minder waarschijnlijk.
• Er kan hoofdpijn, lichaamspijnen en gewrichtspijn zijn.
• Hoesten kan droog zijn of slechts een klein beetje sputum produceren. De persoon mag geen pijn op de borst hebben.
• Buikpijn kan aanwezig zijn.
• Er kunnen andere symptomen zijn, zoals zich moe of zwak voelen.
• Vaak lijken de afwijkingen op de röntgenfoto van de borst slechter dan wat de patiënt klinisch lijkt te hebben, vandaar de term "looppneumonie."

Is bacteriële pneumonie besmettelijk ?

Of bacteriële pneumonie besmettelijk is, hangt af van het type bacterie dat de infectie veroorzaakt. In veel gevallen krijgen mensen longontsteking wanneer bacteriën die ze normaal in de neus of keel dragen zich verspreiden naar de longen. De meeste soorten bacteriële pneumonie zijn niet erg besmettelijk. Longontsteking door Mycoplasma pneumoniae en tuberculose zijn echter uitzonderingen. Beide soorten bacteriële pneumonie zijn zeer besmettelijk . Deze worden verspreid onder mensen door geïnfecteerde druppeltjes in te ademen die afkomstig zijn van hoesten of niezen, vergelijkbaar met de verspreiding van virale infecties.

Wanneer moet iemand medische zorg zoeken voor bacteriële pneumonie?

Wanneer moet u de dokter bellen?

• Als u koorts heeft en geel, groen of bruin sputum ophoest, maak dan een afspraak met uw arts.
• Als u kortademig, pijn op de borst of verwardheid heeft, moet u spoedeisende hulp zoeken.
• Als u gezond bent, kunt u veilig een afspraak maken om naar uw arts te gaan. Het is het beste om contact op te nemen met uw arts als u zich zorgen maakt over mogelijke longontsteking.

Wanneer naar het ziekenhuis te gaan

• Als u kortademig bent, moet u altijd spoedeisende hulp zoeken. Kortademigheid is niet alleen het gevoel dat je niet volledig kunt ademen; kortademigheid betekent dat u niet genoeg lucht kunt opnemen om aan de behoeften van uw lichaam te voldoen. Het is een potentieel ernstig symptoom en vereist altijd een bezoek aan een afdeling spoedeisende hulp, ongeacht hoe gezond u bent.
• Als u pijn op de borst of verwardheid heeft, moet u spoedeisende hulp zoeken.
• U loopt een groter risico op longontsteking als u het volgende heeft:
  • een chronisch gezondheidsprobleem, zoals diabetes;
  • een slecht immuunsysteem vanwege hiv, aids, steroïdengebruik of immuunonderdrukkende medicijnen (mensen met orgaantransplantaties nemen deze medicijnen);
  • zieke of beschadigde longen, zoals bij astma of emfyseem;
  • zijn erg jong of heel oud;
  • of u heeft uw milt laten verwijderen.

Welke tests gebruiken artsen om bacteriële pneumonie te diagnosticeren?

Longontsteking kan eenvoudig worden gediagnosticeerd door een arts die luistert naar de longen van de patiënt. Bepaalde geluiden die via een stethoscoop worden gehoord, kunnen wijzen op een infectie.

• Een van de gemakkelijkste tests om uit te voeren is pulsoximetrie, ook wel 'pulsox' genoemd. Een sonde die eruit ziet als een wasknijper wordt voorzichtig bevestigd aan de vinger, teen of oor van de patiënt. Een speciaal licht schijnt door de huid om te schatten hoeveel zuurstof de patiënt in de bloedbaan heeft. Als het zuurstofniveau lager is dan verwacht, werken de longen niet goed en kan dit betekenen dat de patiënt longontsteking heeft.
• Een röntgenfoto van de borst kan helpen identificeren welk deel van de long van de patiënt is geïnfecteerd. Een röntgenfoto kan ook abnormale vloeistofverzamelingen tonen die ook kunnen helpen bij het diagnosticeren van longontsteking.
• Bij de patiënt kan bloed worden afgenomen. Laboratoriumtests kunnen aantonen dat het immuunsysteem goed werkt om infecties te bestrijden. Ze laten ook zien of de patiënt voldoende rode bloedcellen heeft om zuurstof te vervoeren of dat de bacterie zich in de bloedbaan bevindt.
• Soms moet de arts bloed uit een van de slagaders van de patiënt (meestal in de pols) nemen om een ​​exacte meting te krijgen van hoe goed de patiënt zuurstof en kooldioxide uitwisselt. Deze test, een slagaderlijk bloedgas ("ABG" of "bloedgas") genoemd, is erg belangrijk, duurt slechts een minuut en wordt uitgevoerd met een zeer kleine naald en spuit. Bij deze test kan het bloed uit de aderen van de patiënt niet worden gebruikt.
• Soms verzamelt de arts een deel van het sputum van de patiënt en bekijkt het onder een microscoop. Bepaalde vlekken of kleurstoffen die op het sputum worden gebruikt, kunnen de arts helpen bij de diagnose van de bacterie die longontsteking veroorzaakt. Sputumkweken kunnen ook worden uitgevoerd. In deze tests wordt het sputum op een plaat geplaatst om het te laten groeien, zodat een laboratoriumspecialist de specifieke bacteriën kan identificeren.
• Als de patiënt in het ziekenhuis wordt opgenomen, zal de arts bloed afnemen en naar het laboratorium sturen, zodat het ook kan worden gekweekt om te bepalen of bacteriën in de bloedbaan aanwezig zijn. Er zijn ook urine (urineonderzoek) en bloedtests die de immuunrespons van de patiënt op infecties onderzoeken. Deze kunnen ook helpen de oorzaak van de longontsteking te bepalen.

Wat is de behandeling voor bacteriële pneumonie?

Behandeling voor bacteriële pneumonie omvat antibiotica, vochthydratatie, medicatie tegen koorts zoals paracetamol of ibuprofen, hoestonderdrukker indien nodig, het vermijden van rooktabak en ziekenhuisopname indien nodig.

Zijn er huismiddeltjes tegen bacteriële longontsteking?

Als een persoon vermoedt dat ze longontsteking hebben op basis van de tekenen of symptomen, raadpleeg dan zo snel mogelijk een arts. Er is geen thuisbehandeling voor longontsteking. Hoewel hoestonderdrukkers, slijmoplossers of koortsverlagende medicijnen nuttig kunnen zijn, moeten ze niet worden gestart zonder hun gebruik met een arts te bespreken.

Wat is de medische behandeling voor bacteriële pneumonie? Zijn antibiotica nodig?

• Patiënten met bacteriële pneumonie moeten een antibioticum nemen. De keuze voor antibiotica hangt af van de leeftijd van de patiënt, eventuele chronische medische aandoeningen, tabaks- en alcoholgebruik en andere medicijnen die de patiënt gebruikt. De patiënt moet de arts informeren over eventuele allergieën of reacties op geneesmiddelen die hij of zij eerder heeft gebruikt en een lijst met alle huidige geneesmiddelen meenemen naar het kantoor of ziekenhuis van de arts.
• Drink veel niet-alcoholische vloeistoffen om gehydrateerd te blijven. Dit helpt het lichaam om longontsteking te bestrijden. Geneesmiddelen tegen koorts zoals paracetamol (Tylenol) of ibuprofen (Advil) kunnen de patiënt ook helpen zich beter te voelen.
• Hoesten helpt infecties in de longen te verhelpen.
• Vermijd sigaretten of andere tabaksrook terwijl u herstelt van longontsteking. Roken onderdrukt het vermogen van het lichaam om infecties te bestrijden en verlengt het genezingsproces.
• De patiënt kan in het ziekenhuis worden opgenomen als hij of zij ernstig kortademig is of als het zuurstofgehalte in de bloedbaan aanzienlijk is verlaagd. Tijdens de ziekenhuisopname krijgt de patiënt extra zuurstof om te helpen ademen. De patiënt kan ook antibiotica krijgen via een IV-katheter via een ader.
• In gevallen van ernstige longontsteking kan de patiënt een beademingsslang in de luchtpijp nodig hebben zodat een machine voor hen kan ademen. Als de patiënt een beademingsapparaat nodig heeft, wordt hij of zij opgenomen op een intensive care-afdeling in het ziekenhuis.

Is het mogelijk om bacteriële pneumonie te voorkomen?

• Er zijn vaccins beschikbaar die bepaalde soorten longontsteking voorkomen. Aangezien er echter veel bacteriën zijn die longontsteking veroorzaken, kan een persoon longontsteking oplopen ondanks het ontvangen van het vaccin.
• Pneumovax en Pnu-Immune zijn vaccins om Streptococcus pneumoniae- infectie te voorkomen. Volgens de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) moeten mensen in de volgende groepen hun arts vragen naar de vaccinatie tegen pneumococcus:
  • mensen van 65 jaar en ouder,
  • mensen met ernstige langdurige gezondheidsproblemen zoals hartfalen, leverfalen (levercirrose), diabetes of longziekte (anders dan astma),
  • mensen met een verminderde immuniteit als gevolg van kanker, chemotherapie, verwijdering of miltziekten, chronische nierproblemen of een orgaan- of beenmergtransplantatie hebben gehad, of
  • mensen die de inheemse Amerika's van Alaska zijn of bepaalde andere inheemse Amerikaanse populaties.
• In 2000 heeft de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) een vergunning verleend voor een nieuw vaccin, Prevnar 13, voor de preventie van pneumokokkenziekte bij kinderen.
• Dit vaccin wordt aanbevolen voor gezonde zuigelingen jonger dan 2 jaar en voor kinderen tussen 2 en 5 jaar die niet eerder zijn gevaccineerd en die het grootste risico lopen op het ontwikkelen van pneumokokkenaandoeningen, zoals die met HIV / AIDS, die bepaalde chronische ziekten, en hebben een verminderde immuunfunctie.
• Meer recentelijk zijn de kandidaten voor Prevnar 13 aanzienlijk uitgebreid tot alle volwassenen ouder dan 65 jaar. Het wordt ook aanbevolen voor volwassenen van 19 jaar en ouder als ze een aandoening hebben die hun immuunsysteem kan verzwakken.

Bacteriële longontsteking

Afhankelijk van de ernst van longontsteking heeft de patiënt mogelijk een vervolgbezoek nodig. Dit is vooral belangrijk omdat veel bacteriën het vermogen hebben ontwikkeld om bepaalde antibiotica te weerstaan. De arts moet mogelijk de dosis van de medicatie van de patiënt aanpassen of overschakelen op een ander antibioticum.

• Een herhaalde röntgenfoto van de borst in de weken nadat de symptomen zijn verdwenen, kan worden bevolen om te bevestigen dat de infectie is verdwenen en om te verzekeren dat de röntgenfoto van de borst vrij is van eventuele afwijkingen. Sommige longontstekingen kunnen optreden wanneer een luchtweg wordt geblokkeerd door een groei of vreemd lichaam dat in de long is opgezogen. De röntgenfoto lijkt mogelijk niet vrij van longontsteking als een van deze gebeurtenissen heeft plaatsgevonden.
• Goede communicatie met de arts is de belangrijkste stap in de nazorg. De arts moet de patiënt vertellen hoe lang hij verwacht dat de koorts aanhoudt en wanneer de hoest moet beginnen op te lossen. De patiënt moet de arts vertellen dat hij of zij niet verbetert zoals verteld.

Wat is de prognose van bacteriële pneumonie?

Longontsteking is de zesde meest voorkomende doodsoorzaak in de Verenigde Staten. Het is de belangrijkste doodsoorzaak door infectie.

• De meeste mensen met longontsteking verbeteren met antibiotica. Sommige mensen ontwikkelen complicaties zoals sepsis, meningitis en longfalen. Veel van deze mensen sterven.
• Er is geen manier om te voorspellen wie het risico loopt op ernstige complicaties. Ouderen, mensen met chronische medische aandoeningen, mensen met een verminderde immuniteit en mensen met een beenmerg of orgaantransplantatie hebben echter een hoger risico op complicaties.