Ct-scan versus colonoscopie: niet-invasieve en invasieve diagnostische tests

Wat is het verschil tussen een CT-scan en een colonoscopie?

• CT-scans maken gebruik van röntgenstralen om afbeeldingen van organen en weefsels in het lichaam te vormen (bijvoorbeeld buikorganen, hersenen, borst, longen, hart), terwijl colonoscopie een procedure is die alleen het binnenoppervlak van de dikke darm kan visualiseren.
• CT-scans gebruiken straling (röntgenstralen) om beelden te vormen, terwijl colonoscopie een flexibel instrument gebruikt dat is uitgerust met een licht en camera om beelden te vormen, en het kan worden gebruikt om biopsie van colonweefsels en / of poliepverwijdering te verzamelen.
• CT-scans zijn snel, pijnloos, niet-invasief en vereisen geen uitgebreide voorbereidingen; colonoscopie daarentegen is invasief (het flexibele instrument wordt via de anus ingebracht) en vereist meestal een persoon om zijn dieet een tijdje aan te passen terwijl hij instructies volgt over het reinigen van de dikke darm voordat hij begint.
• Personen die colonoscopie ondergaan, zijn meestal verdoofd, terwijl de meeste patiënten die een CT ondergaan geen sedatie nodig hebben.
• Beide procedures zijn relatief veilig; CT stelt u bloot aan straling (op een veilig niveau) en als IV contrastkleurstof wordt gebruikt om CT-beelden te verbeteren, kunnen sommige mensen allergisch zijn of mogelijk nierbeschadiging hebben. Een colonoscopie draagt ​​het risico van darmperforatie en allergische reactie op anesthesiegeneesmiddelen.
• Bijwerkingen van colonoscopie kunnen een korte periode van krampachtige pijn en zwelling van de buik zijn; als een biopsie wordt uitgevoerd, kan er wat bloed in de ontlasting zijn. Als perforatie van de darm optreedt, kan ook een infectie en / of bloeding optreden. Voor CT's kunnen bijwerkingen allergische reacties op IV-kleurstof zijn, schade aan de nieren door de IV-kleurstof en lekkage van kleurstof op de IV-plaats.
• CT-scans kunnen op bijna elke leeftijd op individuen worden uitgevoerd, terwijl de meeste colonoscopieprocedures op volwassenen worden uitgevoerd.

Wat is een CT-scan?

CT- of CAT-scans zijn speciale röntgentests die dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam produceren met behulp van röntgenstralen en een computer. CT-scans worden ook wel geautomatiseerde axiale tomografie genoemd. CT werd onafhankelijk ontwikkeld door een Britse ingenieur genaamd Sir Godfrey Hounsfield en Dr. Alan Cormack. Het is een steunpilaar geworden voor het diagnosticeren van medische ziekten. Voor hun werk ontvingen Hounsfield en Cormack gezamenlijk de Nobelprijs in 1979.

CT-scanners werden voor het eerst geïnstalleerd in 1974. CT-scanners hebben het patiëntcomfort enorm verbeterd omdat een scan snel kan worden uitgevoerd. Verbeteringen hebben geleid tot afbeeldingen met een hogere resolutie, die de arts helpen bij het stellen van een diagnose. De CT-scan kan artsen bijvoorbeeld helpen om kleine knobbeltjes of tumoren te visualiseren, die ze niet kunnen zien met een gewone röntgenfilm.

CT Scan Feiten

• Met CT-scanbeelden kan de arts naar de binnenkant van het lichaam kijken, net zoals men naar de binnenkant van een brood zou kijken door het in plakjes te snijden. Dit type speciale röntgenfoto maakt in zekere zin "foto's" van plakjes van het lichaam, zodat artsen recht naar het interessegebied kunnen kijken. CT-scans worden vaak gebruikt om de hersenen, nek, wervelkolom, borst, buik, bekken en sinussen te evalueren.
• CT is een veelgebruikte procedure. Scanners worden niet alleen op röntgenafdelingen van ziekenhuizen gevonden, maar ook op poliklinieken.
• CT heeft een revolutie teweeggebracht in de geneeskunde omdat het artsen in staat stelt ziekten te zien die in het verleden vaak alleen bij operaties of bij autopsie konden worden gevonden. CT is niet-invasief, veilig en wordt goed verdragen. Het biedt een zeer gedetailleerde kijk op veel verschillende delen van het lichaam.
• Als je kijkt naar een standaard röntgenfoto of röntgenfoto (zoals een röntgenfoto van de borst), lijkt het alsof ze door het lichaam kijken. CT en MRI lijken op elkaar, maar bieden een veel ander beeld van het lichaam dan een röntgenfoto. CT en MRI produceren dwarsdoorsnedebeelden die het lichaam lijken te openen, zodat de arts het van binnenuit kan bekijken. MRI gebruikt een magnetisch veld en radiogolven om beelden te produceren, terwijl CT röntgenstralen gebruikt om beelden te produceren. Gewoon X-stralen zijn een goedkope, snelle test en zijn nauwkeurig in het diagnosticeren van dingen zoals longontsteking, artritis en fracturen. CT en MRI zijn beter om zachte weefsels zoals de hersenen, lever en buikorganen te evalueren, en om subtiele afwijkingen te visualiseren die misschien niet zichtbaar zijn bij reguliere röntgentests.
• Mensen hebben vaak CT-scans om een ​​afwijking die is waargenomen bij een andere test, zoals een röntgenfoto of een echografie, verder te evalueren. Ze kunnen ook een CT hebben om te controleren op specifieke symptomen zoals pijn of duizeligheid. Mensen met kanker kunnen een CT hebben om de verspreiding van ziekten te evalueren.
• Een hoofd- of hersen-CT wordt gebruikt om de verschillende hersenstructuren te evalueren om te zoeken naar een massa, beroerte, bloedingsgebied of abnormaliteit van bloedvaten. Het wordt soms ook gebruikt om naar de schedel te kijken.
• Een nek-CT controleert de zachte weefsels van de nek en wordt vaak gebruikt om een ​​knobbeltje of massa in de nek te bestuderen of om te zoeken naar vergrote lymfeklieren of klieren.
• CT van de borst wordt vaak gebruikt om een ​​afwijking op een gewone röntgenfoto van de borst verder te bestuderen. Het wordt ook vaak gebruikt om te zoeken naar vergrote lymfeklieren.
• Abdominale en bekken CT kijkt naar de buik- en bekkenorganen (zoals de lever, milt, nieren, pancreas en bijnieren) en het maagdarmkanaal. Deze studies worden vaak opgedragen om te controleren op een oorzaak van pijn en soms om een ​​afwijking op te volgen die bij een andere test wordt waargenomen, zoals een echografie.
• Een sinus-CT-onderzoek wordt gebruikt om zowel de sinusziekte te diagnosticeren als om een ​​vernauwing of obstructie in de sinusdrainage te detecteren.
• Een CT-test van de wervelkolom wordt meestal gebruikt om een ​​hernia of vernauwing van het wervelkanaal (stenose van de wervelkolom) te detecteren bij mensen met nek-, arm-, rug- en / of beenpijn. Het wordt ook gebruikt om een ​​breuk of breuk in de wervelkolom te detecteren.

Wat is een colonoscopieprocedure?

Een colonoscopie is een procedure om naar de binnenkant van de dikke darm te kijken. De dikke darm is de dikke darm en het laatste deel van het spijsverteringsstelsel. De dikke darm droogt, verwerkt en elimineert het afval dat overblijft nadat de dunne darm de voedingsstoffen in voedsel heeft opgenomen. De dikke darm is ongeveer 3 tot 5 voet lang. Het reist van de rechterbenedenhoek van de buik (waar de dunne darm eindigt) naar de lever, over het lichaam naar de milt in de linkerbovenhoek en vervolgens naar beneden om het rectum en de anus te vormen.

De arts zal een instrument genaamd de colonoscoop gebruiken om een ​​colonoscopie uit te voeren. Het is een lange (ongeveer 5 voet), dunne (ongeveer 1 inch), flexibele glasvezelcamera waarmee de arts de hele dikke darm kan visualiseren.

Een arts kan een colonoscopie bestellen om veel verschillende ziekten van de dikke darm te onderzoeken.

Colonoscopie is het best bekend om zijn gebruik als een screeningstool voor de vroege detectie van darmkanker.

• Colorectale kanker is de tweede belangrijkste oorzaak van sterfgevallen door kanker in de Verenigde Staten.
• Darmkanker ontwikkelt zich door gezwellen in de darmwand zoals poliepen of tumoren.
• Deze gezwellen hebben vaak 5 tot 10 jaar nodig om zich te ontwikkelen en veroorzaken mogelijk niet veel symptomen.
• Een persoon heeft misschien geen symptomen van darmkanker, maar een nauw familielid met de ziekte verhoogt het risico op de ziekte in vergelijking met het grote publiek.
• De meeste mensen ontwikkelen poliepen na de leeftijd van 50, dus het American College of Gastroenterology (de spijsverteringsspecialisten) beveelt aan om elke 10 jaar screeningsonderzoeken uit te voeren voor vroege detectie en verwijdering van deze kankerverwekkende gezwellen na die leeftijd.

Colonoscopie wordt ook gebruikt om andere ziekten van de dikke darm te onderzoeken.

• Colonoscopie kan worden gebruikt om de plaats en oorzaak van bloedingen te vinden en om gebieden te controleren op irritatie of zweren in de dikke darm.
• Deze darmproblemen kunnen onverklaarbare veranderingen in de stoelgang veroorzaken.
• Pijn, bloederige diarree en gewichtsverlies kunnen worden veroorzaakt door een ontsteking van de darm, wat het gevolg kan zijn van de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa.
• Deze inflammatoire spijsverteringsziekten treden meestal op bij jonge volwassenen en kunnen, als ze niet worden ontdekt, chronische symptomen veroorzaken en het risico op darmkanker verhogen.

Colonoscopie wordt gebruikt wanneer er bezorgdheid is dat er een ziekte van de dikke darm bestaat.

• De arts kan deze test aanbevelen als andere screeningstests zoals een manueel rectaal onderzoek, een fecale occult bloedtest (een test die bloed in de ontlasting detecteert) of een bariumklysma (een test waarbij barium wordt gebruikt om de dikke darm zichtbaar te maken) op een röntgenfoto) suggereren dat meer informatie nodig is om een ​​diagnose te stellen.
• Een colonoscopie kan nodig zijn wanneer symptomen van spijsverteringsziekte of andere waarschuwingssignalen aanwezig zijn.
• Rectale bloeding (die kan verschijnen als helder rood, erg donker of zwart)
  • Pijn in de onderbuik
  • Veranderingen in de stoelgang
  • Gewichtsverlies zonder voeding
• Een nieuwe test genaamd Cologuard, een op ontlasting gebaseerde colorectale screeningstest die de aanwezigheid van rode bloedcellen en DNA-mutaties detecteert, kan wijzen op de aanwezigheid van bepaalde soorten abnormale gezwellen die kanker kunnen zijn, zoals darmkanker of voorlopers van kanker. Als deze test de mogelijkheid van darmkanker aan het licht brengt, kan een colonoscopie nodig zijn.

Alleen artsen die gespecialiseerd zijn in de studie van spijsverterings- of rectale aandoeningen, een speciale training in endoscopie hebben en die gecertificeerd zijn om colonoscopie uit te voeren, komen in aanmerking om deze procedure uit te voeren.

• De American Society for Gastro-intestinale Endoscopie suggereert dat een arts ten minste 200 procedures uitvoert om technisch competent te worden bij diagnostische colonoscopie.

Wat zijn de risico's van een CT-scan versus een colonoscopie?

CT-scanrisico's

CT-scan is een procedure met een zeer laag risico.

• De patiënt wordt blootgesteld aan straling tijdens een CT-scan. Het is echter een veilig niveau.
• Het grootste potentiële risico is met een contrast (ook wel kleurstof genoemd) injectie die soms wordt gebruikt bij CT-scanning. Dit contrast kan helpen normale weefsels van abnormale weefsels te onderscheiden. Het helpt ook om bloedvaten te onderscheiden van andere structuren zoals lymfeklieren. Zoals elk medicijn, kunnen sommige mensen een ernstige allergische reactie op het contrast hebben. De kans op een fatale reactie op het contrast is ongeveer 1 op 100.000. Degenen met een verhoogd risico kunnen een speciale voorbehandeling nodig hebben en moeten de test in een ziekenhuisomgeving ondergaan. Iedereen die eerder een contrastreactie of ernstige allergische reactie op andere medicijnen heeft gehad, astma of emfyseem heeft, of een ernstige hartaandoening heeft, heeft een verhoogd risico op een contrastreactie en wordt voor het examen doorverwezen naar een röntgenafdeling van het ziekenhuis. Naast een allergische reactie kan de intraveneuze kleurstof de nieren beschadigen, vooral als een persoon al een marginale nierziekte heeft. Gewoonlijk wordt de patiënt geadviseerd om veel vloeistoffen te drinken om de kleurstof uit hun systeem te spoelen.
• Telkens wanneer een injectie in een ader wordt gedaan, bestaat het risico dat het contrast buiten de ader onder de huid lekt. Als een groot deel van het contrast onder de huid lekt, kan dit in zeldzame gevallen de huid afbreken.

Coloscopische risico's

Zoals bij elke procedure, zijn er risico's verbonden aan een colonoscopie. Voordat u uw toestemming voor de procedure krijgt, zal de arts u vertellen over de mogelijke risico's.

• De meest voorkomende bijwerkingen zijn krampende pijn en zwelling van de buik veroorzaakt door de lucht die wordt gebruikt om de dikke darm tijdens de procedure op te blazen. Deze lucht wordt kort na de procedure verdreven en deze symptomen verdwijnen meestal zonder medische behandeling.
• Als tijdens de procedure een biopsie wordt uitgevoerd, kan de patiënt na het onderzoek kleine hoeveelheden bloed in de stoelgang zien. Dit kan enkele dagen duren.
• Hoewel zeldzaam, bestaat er een kans dat de colonoscoop de darmwand verwondt, waardoor perforatie, infectie of bloeding ontstaat.
• Hoewel deze test zeer nuttig is bij het vinden van de oorzaak van veel spijsverteringsziekten, kunnen afwijkingen onopgemerkt blijven. Factoren die dit kunnen beïnvloeden, zijn onder meer de volledigheid van de darmvoorbereiding vóór de procedure, de vaardigheid van de operator van de colonoscoop en de anatomie van de patiënt.
• Wanneer deze test wordt uitgevoerd, krijgt de patiënt verdovende medicijnen om de test comfortabeler te maken. Wanneer een medicijn wordt gegeven, is er een risico op een allergische reactie of bijwerking van het medicijn zelf. Deze IV-medicijnen worden onder medisch toezicht gegeven en de patiënt zal tijdens de procedure worden gevolgd om het risico op medicatie-gerelateerde complicaties te verminderen.