Wat is een elektrocardiogram (ecg, ekg)?

Wat is een elektrocardiogram (ECG, ECG)?

Het elektrocardiogram (ECG of ECG) is een diagnostisch hulpmiddel dat routinematig wordt gebruikt om de elektrische en spierfuncties van het hart te beoordelen. Hoewel het een relatief eenvoudige test is om uit te voeren, vereist de interpretatie van de ECG-tracering aanzienlijke hoeveelheden training. Talrijke studieboeken zijn aan het onderwerp gewijd.

Het hart is een tweetraps elektrische pomp en de elektrische activiteit van het hart kan worden gemeten door op de huid geplaatste elektroden. Het elektrocardiogram kan de snelheid en het ritme van de hartslag meten en indirect bewijs leveren voor de bloedtoevoer naar de hartspier.

Er is een gestandaardiseerd systeem ontwikkeld voor de plaatsing van de elektroden voor een routine-ECG. Er zijn tien elektroden nodig om 12 elektrische beelden van het hart te produceren. Een elektrodekabel of patch wordt op elke arm en been geplaatst en zes worden over de borstwand geplaatst. De signalen ontvangen van elke elektrode worden geregistreerd. De afgedrukte weergave van deze opnamen is het elektrocardiogram.

Ter vergelijking: een hartmonitor vereist slechts drie elektrodekabels - één op de rechterarm, linkerarm en linkerborst. Het meet alleen de snelheid en het ritme van de hartslag. Dit soort monitoring vormt geen volledig ECG.

Hartfunctie, ECG en ECG Wave Strips

Elektrodekabels op de borstwand kunnen elektrische impulsen detecteren die door het hart worden gegenereerd. Meerdere leads bieden veel elektrische weergaven van het hart. Door de tracing te interpreteren, kan de arts leren over de hartslag en het ritme en de bloedstroom naar de ventrikels (indirect).

Snelheid verwijst naar hoe snel het hart klopt. Normaal genereert de SA-knoop 50-100 keer per minuut een elektrische impuls. Bradycardie (brady = langzaam + cardia = hart) beschrijft een hartslag van minder dan 50 slagen per minuut. Tachycardie (tachy = snel + cardia = hart) beschrijft een hartslag sneller dan 100 slagen per minuut.

Ritme verwijst naar het type hartslag. Normaal klopt het hart in een sinusritme waarbij elke elektrische impuls wordt gegenereerd door de SA-knoop die resulteert in een ventriculaire samentrekking of hartslag. Er zijn verschillende abnormale elektrische ritmes, sommige zijn normale varianten en sommige zijn potentieel gevaarlijk. Sommige elektrische ritmes genereren geen hartslag en zijn de oorzaak van plotselinge dood.

Ritmestrook met een normaal ECG met 12 afleidingen. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Voorbeelden van hartritmes zijn:

• Normaal sinusritme
• Sinustachycardie
• Sinusbradycardie
• Atriale fibrillatie
• Atriale flutter
• Ventriculaire tachycardie
• Ventriculaire fibrillatie

Er kunnen ook vertragingen optreden in de overdracht van de elektrische impuls overal in het systeem, inclusief de SA-knoop, de atria, de AV-knoop of in de ventrikels. Sommige afwijkende impulsen veroorzaken normale varianten van het hartritme en andere kunnen potentieel levensbedreigend zijn. Enkele voorbeelden zijn:

• 1e graad AV-blok
• 2e graads AV-blok, type I (Wenckebach)
• 2e graads AV-blok, type II
• 3e graad AV-blok of compleet hartblok
• Rechter bundeltakblok
• Linker bundeltakblok

Er kunnen ook kortsluitingen zijn die kunnen leiden tot abnormale elektrische paden in het hart die afwijkingen in snelheid en ritme veroorzaken. Wolfe-Parkinson-White (WPW) -syndroom is een aandoening waarbij een abnormaal accessoire pad bij de AV-knoop tachycardie kan veroorzaken.

De ECG-tracing kan ook informatie geven over of de hartspiercellen op de juiste manier elektriciteit geleiden. Door de vorm van de elektrische golven te analyseren, kan de arts mogelijk bepalen of er een verminderde bloedstroom naar delen van de hartspier is. De aanwezigheid van een acute blokkade geassocieerd met een hartinfarct of hartaanval kan ook worden bepaald. Dat is een van de redenen dat een ECG zo snel mogelijk wordt gedaan wanneer een patiënt pijn op de borst krijgt.

Anatomie van het hart

Foto van de basisanatomie van het hart

Het hart heeft vier kamers - het rechter en linker atrium en het rechter en linker ventrikel.

De rechterkant van het hart verzamelt bloed uit het lichaam en pompt het naar de longen, terwijl de linkerkant van het hart bloed uit de longen ontvangt en het naar het lichaam pompt.

Bloed stroomt op de volgende manier door het lichaam:

• Zuurstofrijk bloed uit de longen komt via de longaders het linker atrium binnen.
• Bloed stroomt vervolgens in de linker hartkamer, waar het in de aorta wordt gepompt en wordt verdeeld naar de rest van het lichaam. Dit bloed voorziet organen en cellen van zuurstof en voedingsstoffen die nodig zijn voor de stofwisseling.
• Bloed dat terugkeert naar het hart is zuurstofarm en draagt ​​koolstofdioxide, het afvalproduct van de stofwisseling. Het bloed komt het rechter atrium binnen via de vena cava, waar het wordt verzameld en naar de rechter hartkamer wordt gepompt.
• De rechter hartkamer pompt vervolgens bloed door de longslagader naar de longen waar koolstofdioxide wordt verwijderd, zuurstof wordt vervangen en de cyclus begint opnieuw.

Foto van de bloedstroom van de hartanatomie

Zoals elke spier, heeft het hart zuurstof en voedingsstoffen nodig om te functioneren. Zuurstof en voedingsstoffen worden geleverd door slagaders die afkomstig zijn van de aorta. Deze vaten vertakken zich om alle delen van het hart van zuurstofrijk bloed te voorzien.

Elektrisch kan het hart worden verdeeld in bovenste en onderste kamers. Een elektrische impuls wordt gegenereerd in de bovenste kamers van het hart waardoor de atria samendrukken en bloed in de ventrikels duwen. Er is een korte vertraging om de ventrikels te laten vullen. De ventrikels trekken vervolgens samen om bloed naar het lichaam en de longen te pompen.

Geleidend systeem van het hart: SA betekent sinoatriale knoop. AV betekent atrioventriculaire knoop. RB en LB betekenen respectievelijk rechter- en linkerbundel en zijn de zenuwen die de elektrische impuls van de AV-knoop in de ventrikels verspreiden.

Het hart heeft zijn eigen automatische pacemaker, de sinaoatriale of SA-knoop genoemd, die zich in het rechteratrium bevindt. De SA-knoop werkt onafhankelijk van de hersenen om elektriciteit te genereren die het hart kan kloppen.

• Normaal gesproken loopt de impuls die wordt gegenereerd door de SA-knoop door het elektrische netwerk van het hart en geeft dit aan dat de spiercellen in de boezems gelijktijdig moeten slaan, waardoor een gecoördineerd samendrukken van het hart mogelijk is. Samentrekking van de atria duwt bloed in de ventrikels.
• Het elektrische signaal dat werd gegenereerd in de SA-knoop reist naar een aansluitdoos tussen de atria en ventrikels (de AV-knoop) waar het een paar milliseconden wordt uitgesteld om de ventrikels te laten vullen.
• Het elektrische signaal reist vervolgens door de ventrikels en stimuleert die hartspiercellen om samen te trekken. Ventriculaire contractie pompt bloed naar het lichaam (vanuit de linker hartkamer) en de longen (vanuit de rechter hartkamer).
• Er is een korte pauze om het bloed naar het hart te laten terugkeren en te vullen voordat de elektrische cyclus zich herhaalt voor de volgende hartslag.

Wat gebeurt er tijdens een ECG? Is het pijnlijk?

Het ECG is een relatief eenvoudige test om uit te voeren. Het is niet-invasief en doet geen pijn. Patches worden op de huid geplaatst om elektrische impulsen te detecteren die het hart genereert. Deze impulsen worden geregistreerd door een ECG-machine. Vier pleisters worden op de ledematen geplaatst. Eén wordt op elke schouder of bovenarm geplaatst en één op elk been. Dit worden de ledemaatleidingen genoemd . Er zijn zes pleisters op de borstwand die net rechts van het borstbeen beginnen. Patches worden in de vorm van een halve cirkel geplaatst die eindigt bij de linker oksel (onderarm). Dit worden de borstkabels genoemd . Deze patches zijn verbonden met een ECG-machine die de tracings registreert en op papier afdrukt.

Nieuwere machines hebben ook videoschermen die de technicus, verpleegkundige of arts helpen beslissen of de kwaliteit van de tracering voldoende is of dat de test moet worden herhaald. ECG-machines zijn ook uitgerust met computerprogramma's die kunnen helpen bij het interpreteren van het ECG, hoewel ze niet volledig nauwkeurig zijn.

In bepaalde situaties wil de arts vanuit verschillende hoeken naar het hart kijken nadat het eerste ECG is voltooid. De borstkabels kunnen dan over de rechter borstwand of op de rug worden geplaatst.

De huid moet schoon en droog zijn om elektrische interferentie te voorkomen om een ​​aanvaardbare traceerbaarheid te krijgen voor interpretatie. Soms betekent dat scheren van borsthaar of agressief de huid afdrogen. Rillingen of trillingen kunnen de tracing verstoren en interferentie veroorzaken die de kwaliteit van de ECG-tracing beïnvloedt. Gewoonlijk moet de patiënt 5-10 seconden stilstaan ​​zonder te bewegen om een ​​nauwkeurig ECG te krijgen.

Redenen voor een ECG

Het ECG wordt gebruikt om de hartfunctie te beoordelen. Patiënten die klagen over pijn op de borst of kortademigheid hebben vaak een ECG als een van de eerste tests om te helpen bepalen of er een acuut myocardinfarct of een hartaanval aanwezig is. Zelfs als er geen hartaanval is, kan het ECG helpen beslissen of de pijn te wijten is aan angina of vernauwing van bloedvaten naar de hartspier (atherosclerose). Het is belangrijk om te beseffen dat een eerste ECG normaal kan zijn, zelfs als er een hartziekte aanwezig is. Seriële EKG's kunnen na verloop van tijd nodig zijn om een ​​afwijking te vinden.

ECG's worden vaak uitgevoerd wanneer een patiënt klaagt over licht gevoel in het hoofd, hartkloppingen of syncope (flauwvallen), omdat abnormale hartslag en ritmes het vermogen van het hart om bloed te pompen kunnen beïnvloeden en het lichaam van zuurstof kunnen voorzien.

ECG-interpretatie en resultaten

Het interpreteren van een ECG vereist behoorlijk wat opleiding en ervaring. Talrijke studieboeken zijn gewijd aan ECG-interpretatie. Het ECG is slechts één test om het hart te beoordelen. Geschiedenis en lichamelijk onderzoek blijven de hoekstenen voor de diagnose van hartaandoeningen. De arts-patiënt discussie kan het potentieel voor hartproblemen blootleggen, zelfs als het ECG normaal is.

Meestal omvat de ECG-beoordeling het volgende:

• bepaling van het tarief,
• beoordeling van het ritme,
• evaluatie van de elektrische geleidingspatronen. Een geïrriteerde hartspier geleidt elektriciteit anders dan een normale hartspier. Abnormale geleiding kan duidelijk zijn tijdens ventriculaire contractie en tijdens ventriculair herstel.

Het ECG registreert de hartslag in 12 afleidingen: zes ledematenafleidingen (I, II, III, AVR, AVL, AVF) en zes borstafleidingen (V1-V6).

De P-golf kijkt naar de boezems. Het QRS-complex kijkt naar de ventrikels en de T-golf evalueert de herstelfase van de ventrikels terwijl ze zich opnieuw vullen met bloed.

De tijd die elektriciteit nodig heeft om van de SA-knoop naar de AV-knoop te reizen, wordt gemeten door het PR-interval. Het QRS-interval meet de elektrische reistijd door de ventrikels en het QT-interval meet hoe lang het duurt voordat de ventrikels herstellen en zich voorbereiden om weer te verslaan.

Basis P-QRS-T golfvolgorde: Strip toont een eenvoudige reeks waarbij M gelijk is aan 1, 0 millivolt.

Afbeelding van basis P-QRS-T-golfsequentie. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

De computers die in de meeste ECG-apparaten zijn ingebouwd, kunnen de tijd meten die nodig is om de elektrische impuls van de SA-knoop naar de ventrikels te brengen. Deze metingen kunnen de arts helpen de hartslag en sommige soorten hartblokken te beoordelen.

Computerprogramma's kunnen ook proberen het ECG te interpreteren. En naarmate kunstmatige intelligentie en programmering verbeteren, zijn ze vaak correct. Er zijn echter voldoende subtiele interpretaties dat het menselijke element nog steeds een zeer belangrijk onderdeel van de beoordeling is. De ECG-machine is niet altijd correct.

De beslissing om te handelen op basis van de resultaten van een ECG hangt niet alleen af ​​van de ECG-tracering, maar ook van de klinische situatie. Een normaal ECG sluit hartziekten niet uit en een abnormaal ECG kan de "normale" basislijn voor die patiënt zijn.

Andere ECG-afbeeldingen:

Ritmestrook van een persoon die door een elektrische schok cardioverteerde uit ventriculaire tachycardie.

Ritmestrook van een persoon die cardiovert was. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Een elektrocardiogram met 12 afleidingen (ECG) van een persoon met pijn op de borst. Het vertoont een hartaanval (acuut myocardinfarct inferieure wand). Afbeelding afkomstig van Vibhuti N Singh, MD, MPH, FACC. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.