Wat veroorzaakt interne bloedingen? symptomen, tekenen en oorzaken

Feiten over inwendige bloedingen

• Het is de bedoeling dat bloed door het hart door bloedvaten wordt gecirculeerd om de organen van het lichaam van zuurstof en voedingsstoffen te voorzien. Deze bloedvaten omvatten slagaders, aders en haarvaten. Wanneer de integriteit van de wand van het bloedvat is beschadigd, is er een stollingsmechanisme om de schade te herstellen en de hoeveelheid bloed die het gewonde bloedvat verlaat te minimaliseren.
• Uitwendige bloedingen zijn meestal gemakkelijk te herkennen. Een scheur in de huid bloedt, een persoon kan hoesten of bloed braken, of een vrouw ontwikkelt vaginale bloedingen.
• De symptomen van inwendige bloedingen variëren, afhankelijk van welk deel van het lichaam erbij betrokken is of welk orgaansysteem beschadigd is. Symptomen kunnen dramatisch zijn, geleidelijk opkomen of de patiënt heeft geen initiële klachten. Een patiënt kan bijvoorbeeld klagen over volledig verlies van het gezichtsvermogen in een oog als er bloedingen in de wereld hebben plaatsgevonden; of een patiënt met een gescheurd abdominaal aorta-aneurysma kan bewusteloos zijn, in shock zonder bloeddruk en een zwakke pols; af en toe worden kleine subdurale hematomen aangetroffen bij mensen die om andere redenen een CT-scan krijgen en zullen de patiënten helemaal geen symptomen hebben.
• Sommige interne bloedingen kunnen aanzienlijke pijn veroorzaken en vervolgens geleidelijk spontaan oplossen. Een cyste-breuk in de eierstokken komt bijvoorbeeld heel vaak voor en veroorzaakt meestal zeer pijnlijk en zorgt ervoor dat er wat bloed lekt in de peritoneale holte (de ruimte die de buikorganen bevat). Bloed buiten bloedvaten kan erg irriterend zijn en de patiënt zal klagen over acuut begin van pijn. De behandeling voor de meeste gescheurde cysten is echter tijd- en symptoomcontrole totdat het lichaam het bloed absorbeert en de ontsteking verdwijnt.
• De hoeveelheid bloedingen en de locatie hangen samen met de presentatie en het resultaat. Een kleine hoeveelheid bloed (1 of 2 ounces) onder de schedel kan aanzienlijk verlies van hersenfunctie veroorzaken als gevolg van een verhoogde drukopbouw omdat het als een solide doos is en niet de mogelijkheid heeft om uit te breiden om extra volume te herbergen . Als diezelfde kleine hoeveelheid bloed zich snel ophoopt in het pericardium (de zak die het hart omringt), kan dit voorkomen dat het hart voldoende klopt, maar als de interne bloeding dagen of weken nodig heeft om zich op te hopen, kan het hart zich aanpassen en blijven functioneren.
• Wanneer de interne bloeding een stolsel begint te vormen, wordt dit een hematoom genoemd.

Wat veroorzaakt interne bloedingen?

Interne bloeding kan worden veroorzaakt door de volgende omstandigheden:

1. Schade aan een bloedvat dat niet gemakkelijk kan worden hersteld door de interne mechanismen van het lichaam;
2. onvoldoende stollingsfactoren in het bloed om de reparatie uit te voeren; of
3. medicijnen die worden ingenomen om abnormale stolling te voorkomen.

De meeste mensen waarderen dat verwondingen optreden wanneer grote kracht op het lichaam wordt uitgeoefend. Vallen van een hoogte of betrokken zijn bij een auto-ongeluk kan compressie- of vertragingskrachten veroorzaken die de organen in het lichaam kunnen beschadigen zonder noodzakelijkerwijs de huid te scheuren of te snijden. Uitwendig bloeden is gemakkelijk te herkennen. Interne bloeding kan moeilijker te waarderen zijn.

Beschadigde bloedvaten

Schade aan de bloedvaten ontstaat door trauma. De hoeveelheid inwendige bloeding die optreedt hangt af van de ernst van de uitgeoefende kracht, het bloedvat dat is gewond en de toestand van de patiënt voorafgaand aan letsel. Bijvoorbeeld, een persoon die warfarine (Coumadin) gebruikt, een medicijn dat bloedstolling remt, zal waarschijnlijk meer bloeden door dezelfde hoeveelheid kracht als gevolg van een trauma dan een persoon wiens stollingsfactoren normaal werken.

Bloedvatwanden kunnen verzwakt zijn vanwege chronische hoge bloeddruk, waardoor ze kunnen verwijden en aneurysma's vormen die een groter risico op bloeden hebben vanwege zwakke vaatwanden. Sommige aneurysma's kunnen echter ook aangeboren zijn (aanwezig vanaf de geboorte). Hoe dan ook, de aneurysma's lopen het risico op lekken of scheuren en kunnen, afhankelijk van hun locatie, verwoestende gevolgen hebben. Een aneurysma van een hersenslagader (die bloed naar de hersenen leveren) kan bijvoorbeeld bloeden en een ahemorragische beroerte veroorzaken; terwijl een patiënt dood kan bloeden als gevolg van een aorta-aneurysma dat scheurt en ernstige interne bloedingen in de buikholte veroorzaakt.

Orthopedische verwondingen veroorzaken bijna altijd inwendige bloedingen. Beenmerg vindt plaats waar de productie van bloedcellen plaatsvindt en het heeft een royale bloedtoevoer. Wanneer een bot breekt, kan een aanzienlijke bloeding worden verwacht. Lange botten zoals de humerus (bovenarmbot), dijbeen (dijbeen) en bekkenbeenderen kunnen ervoor zorgen dat het lichaam 10% of meer van zijn bloedtoevoer verliest.

Compressieverwondingen ontstaan ​​wanneer een externe kracht op het lichaam wordt uitgeoefend en een orgaan tussen twee harde oppervlakken wordt samengedrukt. Als een voetballer bijvoorbeeld wordt aangepakt, kan de kracht van de tackle de milt tussen de ribben en de ruggengraat voldoende samendrukken om deze te laten scheuren en bloeden. Of stel je een gewicht voor dat op een voet valt en de weefsels en de botten van de voet tussen het gewicht en de grond samendrukt; er is kans op bloedingen omdat de bloedvaten zijn gescheurd.

Vertragingsletsels treden op wanneer het bewegende lichaam zeer snel wordt gestopt. Bij het reizen in een voertuig; een persoon beweegt met de snelheid van de auto. Als de auto een muur raakt, wordt de snelheid heel snel nul. Een klassiek vertragingsletsel kan optreden wanneer een snel bewegend menselijk lichaam een ​​stilstaand voorwerp raakt (borst raakt een stuurwiel wanneer het voertuig een boom raakt), waardoor de bewegende aorta de borstwand raakt en scheurt met fatale interne bloedingen tot gevolg. Verschillende delen van het lichaam stoppen op verschillende tijdstippen en het verschil in vertraging kan ervoor zorgen dat organen verschuiven en de bloedvaten die aan scheuren zijn bevestigd. Als een persoon in een val zijn hoofd raakt, kunnen de hersenen een fractie van een seconde langer vallen dan de schedel die aanvankelijk de grond raakt. Dit kan ervoor zorgen dat de slagaders op het oppervlak van de hersenen scheuren en bloeden, waardoor epidurale of subdurale hematomen ontstaan.

Sommige personen hebben bloedingsstoornissen geërfd die spontane bloedingen veroorzaken. Minimaal trauma of zelfs geen duidelijk letsel kan interne bloedingen veroorzaken. De meest voorkomende bloedingsstoornissen zijn de ziekte van Von Willebrand en hemofilie.

Stollingsfactoren

Stollingsfactoren worden in de lever geproduceerd en schade aan de lever verhoogt het risico op bloedingen. Hoewel virale infecties hepatitis kunnen veroorzaken die leidt tot leverfalen, is alcoholmisbruik de meest voorkomende reden voor de lever om te falen. Afgezien van het ontbreken van stollingsfactoren in het bloed, kan leverfalen of cirrose er ook voor zorgen dat het bloed abnormaal in de lever of het portaalsysteem stroomt, wat leidt tot de vorming van gezwollen aderen in de slokdarm en andere delen van het lichaam. Deze aderen worden varices genoemd en hebben de neiging spontaan te verzwakken en te bloeden.

medicijnen

Vaak worden medicijnen voorgeschreven om het bloed te "verdunnen" om te voorkomen dat zich bloedstolsels vormen of voor het behandelen van bloedstolsels die al zijn opgetreden. Veelvoorkomende redenen voor het voorschrijven van medicijnen zoals warfarine (Coumadin) en heparine (medicijnen die de stollingsfactorfunctie remmen) omvatten atriumfibrilleren, diepe veneuze trombose en longembolie. Clopidogrel (Plavix), dipyridamole (Persantine) en prasugrel (Effient) zijn medicijnen die de bloedplaatjesfunctie remmen en worden vaak gebruikt om een ​​hartaanval, beroerte en perifere vaatziekten te voorkomen.

Aspirine is een vrij verkrijgbaar medicijn dat vaak wordt aanbevolen om een ​​hartaanval en beroerte te voorkomen. Het werkt door bloedplaatjes te remmen die het bloed helpen stollen en kan een risicofactor zijn voor inwendige bloedingen.

Alcohol, roken, aspirine, ibuprofen en andere niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen kunnen irritatie van de bekleding van de slokdarm, maag en darm veroorzaken, waardoor individuen vatbaar worden voor interne bloedingen.

Wat zijn enkele andere oorzaken van inwendige bloedingen?

Bloeden tijdens de zwangerschap is nooit normaal, hoewel niet ongewoon in het eerste trimester en is een teken van een dreigende miskraam. Al vroeg in de zwangerschap is de zorg die van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap (eileiderszwangerschap), waarbij de foetus in de eileider implanteert. Naarmate de placenta groeit, erodeert deze door de buis en kan fatale bloedingen veroorzaken. Bloeden na 20 weken zwangerschap kan te wijten zijn aan placenta previa of placenta-abruptie en er moet medische hulp worden geboden. Placenta previa beschrijft de situatie waarbij de placenta zich hecht aan de baarmoeder dicht bij de cervicale opening en pijnloos vaginaal bloedverlies kan veroorzaken. Abruptie treedt op wanneer de placenta gedeeltelijk scheidt van de baarmoederwand en aanzienlijke pijn veroorzaakt met of zonder bloeden uit de vagina.

Afhankelijk van het type procedure en de hoeveelheid bloedverlies, kan bloeding optreden als een verwacht resultaat of als een complicatie van een operatie. Na in weefsel te hebben gesneden, probeert de chirurg ervoor te zorgen dat alle bloeden is gestopt voordat de huid wordt gesloten en de operatie is voltooid. Soms kunnen interne hechtingen breken of kan het weefsel rekken en kan het bloeden opnieuw beginnen. Vaak is niets meer dan observatie nodig, maar in sommige situaties moet de chirurg de chirurgische locatie onderzoeken op de oorzaak van het bloeden en deze repareren.

Vaak is de oorzaak van inwendige bloedingen een combinatie van vele factoren. Het potentieel voor inwendige bloedingen hangt af van de onderliggende medische aandoening (en) van een persoon, de ingenomen medicijnen en het aanwezige letsel of ziekte.

Wat zijn de symptomen en tekenen van inwendige bloedingen?

De symptomen van inwendige bloedingen zijn afhankelijk van de omstandigheden. Soms is het de locatie van het bloeden en niet het bedrag dat het verschil maakt. Soms is het de hoeveelheid bloed die verloren gaat en soms is het een combinatie van beide.

• Schok kan optreden als er voldoende bloed verloren is om de hoeveelheid bloed in de bloedsomloop te verminderen. De tekenen en symptomen van shock kunnen zijn: snelle hartslag, lage bloeddruk, koele en zweterige huid en abnormale mentale functie of verwarring.
• De meeste gezonde mensen kunnen 10% tot 15% van hun bloedtoevoer verliezen en minimale tekenen van shock vertonen. Dit bloedverlies komt overeen met het doneren van een halve liter bloed. Symptomen worden ernstiger naarmate er meer bloed verloren gaat.
• Kinderen, ouderen en personen die bepaalde medicijnen gebruiken, vertonen mogelijk geen klassieke tekenen en symptomen en medische zorgverleners moeten mogelijk een hoger niveau van verdenking behouden bij het zoeken naar interne bloedingen.
• Orthostatische hypotensie (duizelig worden bij een poging om te gaan staan) kan voorkomen bij patiënten met interne bloedingen.
• Bloeden veroorzaakt meestal pijn en het gebied van het getroffen lichaam is meestal de plaats van de klacht van de persoon. Bloed dat buiten een bloedvat lekt, is erg irriterend en veroorzaakt een ontstekingsreactie.
• Bloed in het peritoneum veroorzaakt intense pijn die soms moeilijk te lokaliseren is, vooral als overal bloed wordt gemorst.
• Bloed dat het middenrif irriteert (de spier die de borst van de buik scheidt) kan pijn in de borst of pijn die uitstraalt naar de schouder veroorzaken.
• Bloed kan uiteindelijk naar het oppervlak van de huid stromen en kan worden gezien als blauwe plekken. Blauwe plekken op de flank (teken van Gray-Turner) of rond de navel (teken van Cullen) duiden op intra-abdominale bloeding.

De klacht over pijn is slechts één element in de geschiedenis dat de zorgverlener neemt om de oorzaak van interne bloedingen te achterhalen.

Sommige organen verdragen zelfs minimale hoeveelheden bloedingen niet en vertonen symptomen van verminderde functie. Voorbeelden hiervan zijn:

• Bloeden in de hersenen wordt meestal geassocieerd met een verminderde mentale functie, waaronder braken, lethargie, epileptische aanvallen of coma en bewusteloosheid. Er kunnen tekenen zijn van een beroerte, waaronder onduidelijke spraak, verlies van het gezichtsvermogen en zwakte aan één kant van het lichaam.
• Tekenen en symptomen van bloeding in het oog zijn verminderd of wazig zien, zwevende voorwerpen in het zicht of blindheid.
• Sommige benige gewrichten hebben weinig ruimte en bloeden kan onmiddellijke en aanzienlijke pijn veroorzaken. Personen met hemofilie kunnen klagen over chronische pijn die moeilijk te behandelen is of niet wordt verlicht door gewone medische interventie (hardnekkige pijn) vanwege bloedingen in een gewricht. Dit geldt ook voor personen die warfarine of heparine gebruiken.

Tekenen van interne bloedingen kunnen enige tijd duren voordat ze verschijnen, bijvoorbeeld:

• Bloeden uit de nier of blaas wordt mogelijk pas herkend als de patiënt moet plassen en dan is het bloed zichtbaar.
• Zwarte teerachtige ontlasting kan wijzen op bloedingen in de maag of dunne darm. (Houd er rekening mee dat, hoewel er sprake is van een zwarte stoelgang, dit ook kan worden gezien bij patiënten die ijzersupplementen, Pepto Bismol of andere medicijnen en dieetproducten gebruiken).
• Bloeden door een orthopedisch letsel, meestal van de onderarm of het scheenbeen, kan een geleidelijke verhoging van de druk in de spiercompartimenten veroorzaken waardoor de bloedtoevoer naar het getroffen gebied wordt aangetast. Dit kan leiden tot intense pijn, tintelingen, gevoelloosheid en verminderde beweging. Compartiment syndroom is relatief ongebruikelijk en komt niet noodzakelijkerwijs alleen voor bij een fractuur, omdat significante kneuzingen ook verhoogde druk kunnen veroorzaken.
• Bloed uit een lichaamsopening (mond, neus, oren, anus, vagina of urethra) kan een symptoom zijn van inwendige bloedingen.

Helaas kunnen de meeste symptomen van interne bloeding optreden bij andere medische problemen en vaak is een arts nodig om medische tests te bestellen om de oorzaak van de hierboven genoemde symptomen te bepalen.

Wanneer moet ik de arts bellen als ik interne bloedingen vermoed?

Interne bloeding kan op verschillende manieren optreden, afhankelijk van waar de bloeding optreedt en onder welke omstandigheden. Situaties waarin medische hulp moet worden ingeroepen, zijn onder meer personen die:

• er koel, klam, zweterig uitzien en verward zijn;
• tekenen van een beroerte hebben, waaronder verwardheid, lethargie, verlies van gezichtsvermogen, spraakveranderingen, hangende gezichtsuitdrukking of zwakte aan één kant van het lichaam;
• bloed braken of bloeden uit het rectum (rectale bloeding is niet normaal en kan wijzen op het potentieel van aanzienlijk bloedverlies); of
• bloed in de urine hebben.

Wat zijn de onderzoeken en tests die worden gebruikt om interne bloedingen te diagnosticeren?

De diagnose voor inwendige bloeding begint met de arts die een geschiedenis aflegt en een lichamelijk onderzoek bij de patiënt uitvoert. De situatie en de oorzaak van de bloeding zullen de teststrategie richten op het deel van het lichaam dat mogelijk betrokken is bij de bloeding. Soms is de richting van diagnose vanzelfsprekend; een slachtoffer van een motorvoertuig dat klaagt over buikpijn, zal aandacht hebben voor de buik. Soms is het minder duidelijk. Een verwarde patiënt kan problemen hebben met bloeden in de hersenen of kan zo bloedarm zijn (verlaagd aantal rode bloedcellen) door bloedverlies elders, dat de hersenen onvoldoende zuurstof en voedingsstoffen krijgen om goed te functioneren.

Bloedonderzoek kan omvatten:

• een volledig bloedbeeld (CBC) of hemogram om bloedarmoede te krijgen en een abnormaal aantal bloedplaatjes.
• INR (internationale genormaliseerde ratio) en PTT (partiële tromboplastinetijd) zijn bloedstollingsonderzoeken die kunnen worden gemeten om te screenen op abnormale stolling.
• Afhankelijk van de situatie kan het bloedbanksysteem in het ziekenhuis worden gewaarschuwd om het proces van crossmatching van bloedproducten voor mogelijke transfusie te starten.

Diagnostische beeldvormingstests zoals röntgenfoto's, Doppler-echografie en CT-scan kunnen worden gebruikt, afhankelijk van het vermoedelijke onderliggende medische probleem dat verband houdt met de interne bloeding.

Computertomografie (CT-scan) is het primaire hulpmiddel dat in noodsituaties wordt gebruikt om toegang te krijgen tot bloedingen of zwellingen in de hersenen. Bij een kleine fractie van patiënten die bloeden door een gescheurd cerebraal aneurysma (een bloedvat dat in de hersenen lekt), zal de CT aanvankelijk normaal zijn en kan een lumbale punctie worden uitgevoerd om de diagnose te stellen.

CT-scan is ook een van de tests die kunnen worden uitgevoerd om toegang te krijgen tot bloedingen in de buik en borst. Het is vooral nuttig bij trauma om te zoeken naar bloedingen uit de vaste organen van de buik zoals de lever, milt en nier. Het is ideaal voor het evalueren van de retroperitoneale ruimte voor bloedingen en kan ook fracturen van het bekken en de wervelkolom evalueren.

In gevallen van mogelijk bloeden uit een groot bloedvat, kan CT-angiografie worden overwogen om te zoeken naar een specifiek bloedvat dat bloedt.

Echografie kan worden gebruikt om te zoeken naar bronnen van bloedingen, meestal waar er een verloskundige of gynaecologische bron van bloedingen is.

Endoscopie, colonoscopie en anoscopie worden gebruikt om te zoeken naar bronnen van bloeding in het maagdarmkanaal. Met behulp van een flexibele scoop met een aangesloten camera kan een gastro-enteroloog in de maag en darm, rectum en dikke darm kijken om de bron van bloeding te vinden. Met hetzelfde instrument kan cauterie (elektriciteit die wordt gebruikt om een ​​bloedvat te coaguleren of cauteriseren) het bloeden stoppen als de bron wordt gevonden.

Thuisbloeden zelfzorg thuis

In de meeste gevallen van inwendige bloedingen is er geen rol voor zelfzorg thuis totdat de patiënt is gezien en uit een medische faciliteit is vrijgelaten. Dan bestaat zelfzorg uit rust en het vermijden van situaties die opnieuw bloeden veroorzaken (bijvoorbeeld rust na een operatie, het vermijden van alcohol).

Als er significante interne bloedingen zijn opgetreden en de persoon in shock lijkt te zijn, moeten medische hulpdiensten worden geactiveerd (bel 911 indien beschikbaar). De persoon moet zo mogelijk plat worden gelegd met opgeheven vloot. Als de bloeding echter te wijten is aan een trauma en er een mogelijk risico is op nek- of wervelkolomletsel, moet de persoon (in de meeste gevallen) niet worden verplaatst totdat deze door hulpverleners is geëvalueerd.

Als de patiënt tekenen van een beroerte heeft, moeten medische hulpdiensten worden geactiveerd, omdat het moeilijk is om te bepalen of de verminderde hersenfunctie het gevolg is van bloedingen in de hersenen of vanwege een verminderde bloedtoevoer als gevolg van een geblokkeerd bloedvat. Behandeling voor deze tweede situatie vereist dat het individu zo snel mogelijk naar het ziekenhuis gaat omdat het tijdvenster om de behandeling te starten erg kort is.

Andere mogelijke interne bloedingsziektes hebben tijdig medische zorg nodig en het is redelijk om contact op te nemen met uw arts voor advies.

Wat is de medische behandeling voor inwendige bloedingen?

De initiële behandeling van inwendige bloedingen omvat het stabiliseren van de patiënt, wat betekent dat het ABC van reanimatie prioriteit heeft voor de zorgverlener.

• A: Luchtweg. Patiënten met een veranderde of verminderde mentale toestand zijn mogelijk niet wakker genoeg om zelfstandig te ademen.
• B: Ademhaling. Zelfs als de luchtwegen open zijn, werken de longen mogelijk niet voldoende en heeft de patiënt mogelijk hulp nodig bij het ademen, zodat zuurstof van de longen naar de bloedbaan kan worden overgebracht.
• C: Circulatie. Het lichaam heeft bloed nodig om naar al zijn cellen te circuleren om zuurstof en voedingsstoffen te leveren en afvalproducten te verwijderen. De behandeling is gericht op het handhaven van bloeddruk en bloedsomloop. Vaak zijn alleen intraveneuze vloeistoffen vereist. Soms is een bloedtransfusie nodig. Enkele patiënten zullen onmiddellijke transfusies met universeel donorbloed nodig hebben (type "O negatief" bloed).

Specifieke behandeling voor interne bloeding hangt af van de bron van de bloeding. Het gemeenschappelijke doel van de behandeling is om de bron van bloedingen te vinden en te stoppen. Tegelijkertijd zal de behandeling worden gericht op het repareren of stabiliseren van eventuele schade die de bloeding heeft veroorzaakt.

Zodra de acute situatie is opgelost, zal de behandeling gericht zijn op het corrigeren van de onderliggende oorzaak van de bloeding en op het voorkomen van toekomstige afleveringen.

Wordt chirurgie gebruikt om inwendige bloedingen te behandelen?

Chirurgie is voorbehouden voor patiënten met interne bloedingen waarbij de bloeding niet kan worden beheerst door minder agressieve behandeling of waarbij de bloeding schade veroorzaakt vanwege de locatie. Enkele voorbeelden hiervan zijn:

• Neurochirurgen kunnen opereren om bloedstolsels te verwijderen die op de hersenen drukken (epidurale of subdurale hematomen), maar afhankelijk van de situatie kan de beslissing om de patiënt te observeren en te zien herstellen zonder chirurgie passend zijn.
• Wanneer bloedingen in de buik optreden, moeten algemene chirurgen mogelijk opereren om de bloedingsbron te vinden en te repareren. In sommige gevallen kunnen interventionele radiologen met een chirurg werken en angiografie gebruiken, de bron van bloedingen vinden en deze repareren zonder een operatie uit te voeren.
• Vasculaire chirurgen worden vaak opgeroepen om grote bloedvaten te repareren die zijn gelekt of gescheurd. Patiënten met aorta-aneurysma's die zijn gescheurd, hebben mogelijk opkomende levensreddende chirurgie nodig, terwijl patiënten van wie het aneurysma is uitgebreid maar niet is gescheurd, kandidaten kunnen zijn om stents te plaatsen met angiografie.
• Wanneer orthopedisch chirurgen fracturen herstellen, heeft dit een bijkomend voordeel van het verminderen van de hoeveelheid bloeding van de fractuurplaats en het minimaliseren van toekomstig bloedverlies.

Wat is het vervolg op inwendige bloedingen?

Interne bloeding is niet normaal. Afgezien van ervoor te zorgen dat de bloeding onder controle is gebleven en weefselbeschadiging begint te genezen, wordt in vervolgzorg vaak de reden aangepakt waarom de bloeding überhaupt heeft plaatsgevonden. Patiënten die anticlotting-medicatie krijgen voorgeschreven, moeten geplande tests hebben en contact opnemen met hun arts om te bepalen of ze onder of over antistolling zijn.

Hoe kan ik inwendige bloedingen voorkomen?

Interne bloeding omvat vele orgaansystemen en situaties. Ziekte en letselpreventie is de basis voor het handhaven van een gezonde levensstijl.

Hoekstenen van preventie zijn het voorkomen van een hartaanval en beroerte door het beheersen van hoge bloeddruk, diabetes en hoog cholesterol.

Letselpreventie omvat het dragen van geschikte veiligheidsuitrusting voor de betrokken activiteit en het vermijden van risicovol gedrag zoals drinken en autorijden.

Het voorkomen van aan alcohol gerelateerde ziekten kan een belangrijke oorzaak van inwendige bloedingen helpen voorkomen.

Personen die medicatie gebruiken die hen vatbaar maakt voor interne (en externe) bloedingen moeten extra voorzorgsmaatregelen nemen om trauma te voorkomen; bovendien moeten ze routinematige bloedtesten (INR, PT, CBC's) blijven krijgen om te zien of ze op de juiste manier zijn behandeld en ervoor zorgen dat ze niet intern bloeden.

Wat is de prognose voor inwendige bloedingen?

Interne bloeding is een veel voorkomende complicatie van veel verwondingen en ziekten. Onderzoek blijft zoeken naar een vervanging voor bloedtransfusie bij de behandeling van deze patiënten om de risico's van transfusie te minimaliseren. De vooruitzichten zijn meestal goed voor patiënten die worden gediagnosticeerd en op de juiste manier worden behandeld voor interne bloedingen. De prognose (vooruitzichten) neemt af als patiënten risicovol gedrag blijven vertonen dat leidt tot trauma of voortdurende alcoholinname. Patiënten die 40% van hun bloedvolume verliezen door trauma hebben vaak een slechte prognose.