Nierinfectie (pyelonefritis) symptomen, behandeling, diagnose, tekenen en pijn

Wat is nierinfectie (pyelonefritis)?

• De nieren zijn een onderdeel van het urinestelsel, dat ook de urineleiders, urineblaas, urethra en prostaat (bij mannen) omvat. De nieren bevinden zich aan weerszijden van de middelste rug en onder het middenrif. De belangrijkste functies van de nieren omvatten het filteren van de afvalproducten uit het lichaam, het reguleren van de bloeddruk, het handhaven van de normale concentratie van elektrolyten (natrium, calcium, kalium, magnesium, enz.) In het lichaam en bijdragen aan de productie van bloedcellen.
• De urine wordt vanuit elke nier naar beneden afgevoerd naar de urineleiders, wat dunne, buisachtige structuren zijn die de nieren verbinden met de blaas. De urine stroomt vervolgens uit de blaas via een andere buisachtige structuur, de urethra genoemd, en verlaat het lichaam.
• Nierinfecties behoren tot de familie van infecties van de urinewegen genaamd urineweginfecties (UTI's). Over het algemeen staan ​​de infectie van de urethra, de blaas en de prostaat bekend als infectie van de lagere urinewegen. Wanneer de infectie oploopt om de nieren te betrekken, wordt deze bovenste urineweginfectie genoemd. Infectie van de nier (en) is ook bekend als pyelonefritis.
• Urineweginfecties komen zeer vaak voor en kunnen 40% van de vrouwen en 10% van de mannen tijdens hun leven treffen. Ze komen het meest voor bij vrouwen jonger dan 50 jaar, terwijl ze zeldzaam zijn bij mannen van dezelfde leeftijdsgroep. Urineweginfecties komen ook vaak voor bij kinderen en kunnen moeilijk te diagnosticeren zijn omdat de symptomen niet gemakkelijk te herkennen zijn. Bij kinderen kan urineweginfectie vaker worden gezien bij jongens jonger dan 1 jaar en meisjes jonger dan 4 jaar.

Foto van de nieren en urinewegen

Wat zijn symptomen en tekenen van nierinfectie?

Enkele van de meest voorkomende symptomen van nierinfectie zijn:

• koorts,
• rillingen,
• misselijkheid,
• braken
• algemene zwakte,
• vermoeidheid,
• een brandend gevoel met plassen (dysurie),
• doffe pijn aan de zijkant of lage rugpijn (doffe nierpijn), en
• uitdroging.

Naast een uitgebreide geschiedenis en lichamelijk onderzoek, kunnen de tekenen die een arts kan zoeken bij de evaluatie van urineweginfectie, zijn:

• tederheid op de flanken direct onder de laagste rib (tederheid van de costo-wervelhoek),
• koorts,
• fysiek bewijs van uitdroging, en
• een snelle hartslag.

Bij vrouwen kan een bekkenonderzoek nodig zijn om andere vergelijkbare aandoeningen uit te sluiten, zoals bekkenontsteking (PID).

Bij chronische (langdurige) nierinfecties kunnen de symptomen milder zijn, maar langduriger.

Wat veroorzaakt een nierinfectie?

Nier- en urineweginfecties kunnen worden veroorzaakt door bacteriën die de urine binnendringen, wat normaal gesproken een steriele lichaamsvloeistof is. Bacteriën krijgen meestal toegang tot de urine via de urethra, die kan worden blootgesteld aan bacteriën van buiten het lichaam.

Veelvoorkomende bronnen van bacteriën die het urinestelsel binnendringen, zijn de vagina, anus en huid. Vanwege de kortere lengte van de urethra bij vrouwen, komen urineweginfecties vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Sommige factoren kunnen bepaalde mensen vatbaar maken voor urineweginfecties.

Seksuele gemeenschap kan het risico op urineweginfecties bij vrouwen verhogen. Nierinfectie kan worden vergemakkelijkt door de introductie van bacteriën van buiten (vagina) in het urinewegen via de urethra.

Zwangere vrouwen lopen mogelijk een hoger risico op urineweginfecties. Dit kan worden veroorzaakt door verhoogde druk op de urineleiders van de vergrote baarmoeder. Ongeveer 10% van de zwangere vrouwen kan tijdens hun zwangerschap nier- en urineweginfecties ontwikkelen.

Nierstenen zijn een andere factor die de kans op urineweginfectie kan vergroten. Stenen kunnen gedeeltelijke of volledige obstructie van de urinestroom vanuit de nieren en urineleiders veroorzaken. Deze obstructie kan fungeren als een focus van infectie in de urinewegen, wat leidt tot urineweginfecties.

Blaaskatheters (Foley-katheters) worden soms in de blaas geplaatst om de uitstroom van urine uit de blaas te bevorderen. Er zijn veel toepassingen voor blaaskatheters, bijvoorbeeld verlamming met zenuwbeschadiging, blaasobstructie door een vergrote prostaat of geïmmobiliseerde of in het ziekenhuis opgenomen patiënten die niet zelfstandig kunnen urineren. Deze katheters kunnen fungeren als een hulpmiddel voor bacteriën om toegang te krijgen tot de urine in de blaas en urineweginfecties te veroorzaken.

Bij kinderen omvatten sommige risicofactoren vrouwelijk geslacht, een onbesneden man of een structurele afwijking van het urinestelsel.

De meest voorkomende bacteriën die urineweginfectie of nierinfectie veroorzaken, zijn bacteriën die normaal gezien worden in de vagina, het maagdarmkanaal of de huid. Verreweg het meest voorkomende organisme dat urineweginfecties veroorzaakt, is Escherichia coli ( E. coli ), verantwoordelijk voor tot 80% van de nier- en urineweginfecties. Andere veel voorkomende bacteriën zijn Klebsiella, Proteus, Pseudomonas, Enterococcus en Staphylococcus saprophyticus .

Wanneer ga je naar de dokter als je denkt dat je een nierinfectie hebt

Als symptomen aanwezig zijn die op urineweg- of nierinfectie wijzen, moet medische hulp worden gezocht. Een juiste diagnose van nierinfectie is belangrijk omdat het de juiste therapie en de duur van de behandeling zal bepalen.

Zodra de arts een nierinfectie diagnosticeert, kan thuistherapie met antibiotica en voldoende orale inname van voedsel en vocht voldoende zijn. In ernstige gevallen van infectie of ongecontroleerde misselijkheid en braken kan ziekenhuisopname noodzakelijk zijn.

Hoe diagnosticeren artsen een nierinfectie?

De belangrijkste test bij het diagnosticeren van een nierinfectie is een urineonderzoek (UA). Urineonderzoek is een test om het urinemonster te analyseren en te evalueren op een infectie in de urine. Urineonderzoek wordt gedaan door een schone vangst, midstream urine in een steriele opvangbeker te verzamelen. De urine kan worden geanalyseerd door de arts op kantoor met behulp van of door analyse in een laboratorium.

Omdat urine normaal gesproken steriel is, kan elke bevinding die een infectie suggereert, als abnormaal en ondersteunend voor een nierinfectie worden beschouwd.

• Bruto inspectie van urine (macroscopische analyse) kan troebele urine onthullen.
• Met een dipstick-urinetest omvatten typische bevindingen die consistent zijn met urineweginfectie positiviteit voor leukocytenesterase, nitraten of bloed.
• Bij microscopische urineonderzoek (analyse onder de microscoop), wijst de aanwezigheid van witte bloedcellen, rode bloedcellen of bacteriën in de urine sterk op een nierinfectie. Over het algemeen ondersteunt visualisatie van 100.000 bacteriën in één cc van een urinemonster de diagnose van urineweginfectie of nierinfectie.
• In sommige situaties kunnen minder dan 100.000 bacteriën nog steeds voldoende zijn om de diagnose te stellen. Als er geen witte bloedcellen of bacteriën in de urine worden gezien, moet mogelijk een andere diagnose worden overwogen.
• Wanneer bacteriën uit urine worden teruggewonnen, moeten ze verder worden geanalyseerd om het exacte type bacteriën te bepalen. Zodra het exacte type bacterie bekend is, wordt meestal ook de gevoeligheid voor typische antibiotica getest om de behandeling verder te begeleiden.
• Bij meer gecompliceerde nierinfecties kunnen ook beeldvormende onderzoeken, zoals een CT-scan van de buik en het bekken, of een echografie van de buik nodig zijn. Ingewikkelde nierinfecties worden meestal geassocieerd met ernstiger symptomen en met de grotere betrokkenheid van de nieren, waaronder een abces of gasvorming in de nier die kan worden gedetecteerd door CT-scan of echografie.
• Terugkerende of langdurige (chronische) nierinfecties zijn soms het gevolg van nierstenen of andere structurele afwijkingen, zoals een vergrote prostaat of langdurige reflux van urine in de urineleiders (vesicoureterale reflux). Röntgenfoto's, echografieën of CT-scans kunnen nodig zijn om deze gevallen te onderzoeken.

Welke huismiddeltjes behandelen een nierinfectie?

Huismiddeltjes kunnen een nierinfectie niet genezen. Thuis- en natuurlijke remedies kunnen echter helpen om nierinfectiesymptomen zoals koorts en misselijkheid te beheersen. Bovendien kunnen de meeste nierinfecties worden behandeld in een thuissituatie met voldoende orale hydratatie en antibiotica.

Welke antibiotica behandelen een nierinfectie?

Het belangrijkste onderdeel van de behandeling van een nierinfectie is de snelle toediening van antibiotica. Zodra de diagnose van UTI of nierinfectie wordt gesteld door een analyse van urine, moeten antibiotica worden gestart. Meestal wordt eerst een sterk antibioticum gestart, een dat effectief zou zijn bij het behandelen van alle typische bacteriën waarvan wordt vermoed dat ze de infectie veroorzaken. Zodra de werkelijke bacteriën zijn hersteld en hun gevoeligheid is bepaald, kan een ander antibioticum worden gekozen als de bacteriën resistentie vertonen tegen het oorspronkelijk gestarte antibioticum.

Verschillende soorten antibiotica zijn beschikbaar en worden gebruikt om nierinfectie te behandelen. De keuze hangt af van specifieke situaties, klinische setting, tolerantie, allergieën en het vermogen om orale medicijnen in te nemen.

Enkele van de meest gebruikte antibiotica zijn onder meer

• sulfonamiden (trimethoprim-sulfamethoxazol),
• quinolonen (ciprofloxacine, levofloxacine),
• cefalosporinen,
• nieuwere generatie penicillines, en
• Nitrofurantoin.

De arts die de nierinfectie diagnosticeert, kan bepalen wat het meest geschikt is in een bepaalde situatie.

Net als bij elke infectie is een routinematige follow-up met de arts die de nierinfectie behandelt belangrijk om te verzekeren dat de therapie effectief is geweest. Een meer onmiddellijke follow-up kan nodig zijn als de symptomen van de infectie niet verbeteren na een paar dagen antibiotica en ondersteunende zorg. In dergelijke gevallen kan verder onderzoek nodig zijn om een ​​gecompliceerde nierinfectie uit te sluiten en om ervoor te zorgen dat het organisme dat de infectie veroorzaakt, gevoelig is voor de voorgeschreven antibiotica.

Kun je sterven aan een nierinfectie?

Over het algemeen zijn urineweg- en nierinfecties veel voorkomende aandoeningen met een algemeen gunstig vooruitzicht.

• Een nierinfectie kan thuis worden beheerd als de infectie wordt gediagnosticeerd en vroeg met antibiotica wordt behandeld.
• Ernstige of gecompliceerde infecties kunnen een intensievere behandeling en mogelijk ziekenhuisopname vereisen.
• Persoonlijke hygiëne is belangrijk bij het voorkomen van terugkerende nierinfecties.
• Cranberrysap is een eenvoudige natuurlijke remedie om terugkerende nierinfecties te voorkomen.

Zelden treden ernstige complicaties van een nierinfectie op.

Hoe kunnen nierinfecties worden voorkomen?

Preventie van urineweg- en nierinfectie richt zich primair op het verminderen van de bijbehorende risicofactoren. Zoals eerder vermeld, worden de meeste urineweginfecties veroorzaakt doordat de bacteriën via de urethra toegang krijgen tot het urinestelsel. Daarom speelt persoonlijke hygiëne een belangrijke rol bij het voorkomen van nierinfectie.

Voorbeelden van preventieve maatregelen zijn:

• Het legen van de blaas (urineren) na geslachtsgemeenschap of van voren naar achteren vegen na naar de wc te gaan, kan de kans op het ontwikkelen van een nierinfectie bij vrouwen aanzienlijk verminderen.
• Het is aangetoond dat het drinken van veel vloeistoffen (vooral water) de meest effectieve maatregel is om urineweginfecties te voorkomen.
• Bij personen met langdurige urinekatheters zijn routinematig geplande vervanging van de katheter en regelmatige reiniging rond de ingang van de katheter in de urethra belangrijke stappen bij het voorkomen van urineweginfecties.
• Als nierstenen de predisponerende factor zijn voor herhaalde nierinfecties, kan het verwijderen van de steen en het voorkomen van toekomstige stenen mogelijk nodig zijn. Deze personen kunnen worden doorverwezen naar een specialist (uroloog) voor verdere evaluatie en verwijdering van nierstenen.
• Veenbessen en cranberrysap kunnen nuttig zijn bij het voorkomen van nierinfecties. Het is belangrijk op te merken dat veenbessen mogelijk geen bestaande nierinfectie behandelen, maar een eenvoudige preventieve maatregel zijn gebleken naast de andere hierboven genoemde maatregelen.