Leverbiopsie, herstel, complicaties en typen

Feiten over leverbiopsie

Al bijna een eeuw gebruiken artsen leverbiopsie om de oorzaak te diagnosticeren en de ernst van de leverziekte van hun patiënten te beoordelen. Leverbiopsie houdt in dat een klein stukje leverweefsel wordt verwijderd. Dat stuk leverweefsel wordt vervolgens naar het pathologielaboratorium gestuurd voor analyse.

Wat zijn de redenen voor de leverbiopsieprocedure?

• Artsen gebruiken meestal een breed scala aan bloedtesten en beeldvormende onderzoeken (bijvoorbeeld CT, MRI-scans) in een poging om de leverziekte van een patiënt te diagnosticeren. In sommige omstandigheden leiden die tests niet tot een diagnose. Een leverbiopsie is een belangrijk hulpmiddel om de arts te helpen een juiste diagnose te stellen van de onderliggende leverziekte van een patiënt.
• In sommige omstandigheden kan de klinische geschiedenis, bloedtesten of beeldvormende onderzoeken van een patiënt sterk wijzen op een bepaalde diagnose. Leverbiopsie wordt gebruikt om de klinische vermoedens van de arts te bevestigen. Dit is vooral belangrijk omdat veel leverziekten levenslange therapie vereisen. Het stellen van een juiste diagnose is van cruciaal belang voordat de patiënt een langdurige behandeling met een bepaald medicijn begint.
• In andere omstandigheden kunnen bloedtestresultaten wijzen op het naast elkaar bestaan ​​van twee leverziekten bij dezelfde patiënt tegelijkertijd (bijvoorbeeld alcoholische hepatitis en chronische hepatitis C). Leverbiopsie-resultaten kunnen dus duidelijk maken of een patiënt aan een of twee ziekten lijdt.
• Leverbiopsieresultaten kunnen worden gebruikt om de effectiviteit van de therapie te controleren. Als een voorbeeld, een patiënt die langdurig medische therapie voor auto-immuun hepatitis heeft, kan een follow-up leverbiopsie nodig hebben om te bepalen of de therapie succesvol is in het onderdrukken van de hepatitis.
• Leverbiopsie kan ook worden gebruikt om de ernst van de toestand van een patiënt te beoordelen. De klinische geschiedenis en laboratoriumtests van een patiënt kunnen bijvoorbeeld sterk wijzen op een diagnose van chronische hepatitis C (CHC). Kennis van de ernst van de chronische hepatitis C van de patiënt zal helpen bepalen of de patiënt onmiddellijke therapie nodig heeft of dat therapie kan worden uitgesteld tot een latere datum.

Welk type weefsel ondergaat biopsie?

In de meeste omstandigheden wordt leverbiopsie uitgevoerd om een ​​aandoening te diagnosticeren die de hele lever beïnvloedt. Of een patiënt een chronische virale infectie heeft zoals chronische hepatitis B of C, of ​​een auto-immuunziekte zoals primaire biliaire cirrose, of een metabole ziekte zoals erfelijke hemochromatose, er wordt verwacht dat het onderliggende ziekteproces alle delen van de lever in gelijke mate beïnvloedt. Een klein stukje weefsel dat wordt verwijderd uit de rechter lob van de lever zal naar verwachting representatief zijn voor het ziekteproces dat de lever als geheel aantast. Helaas is deze verwachting bij sommige personen onjuist. Een minderheid van de patiënten zal aandoeningen hebben waarbij het ene gebied van de lever meer kan worden aangetast dan het andere. Dit kan leiden tot diagnostische onnauwkeurigheid.

Andere patiënten hebben leverbiopsie nodig om een ​​massa weefsel in de lever te diagnosticeren die werd geïdentificeerd door een beeldvormend onderzoek van de lever. Sommige massa's zijn goedaardig; anderen zijn kwaadaardig of kankerachtig. Met zogenaamde "geleide" biopsieën ondergaat de patiënt een echografie of een gecomputeriseerde tomografie (CT-scan) op het moment van de biopsie. De arts die de biopsie uitvoert (meestal een interventionele radioloog) gebruikt de resultaten van echografie of die scan om de biopsienaald naar de massa te leiden. In CT-geleide biopsieën wordt de biopsie uitgevoerd terwijl de patiënt daadwerkelijk op de CT-tafel ligt.

Wat zijn de voordelen van leverbiopsie?

Het belangrijkste voordeel van biopsie is de juiste bepaling van de diagnose van een patiënt. Zodra een diagnose correct is gesteld, kunnen artsen beginnen met de juiste behandeling.

Soms wordt leverbiopsie uitgevoerd om te bepalen of de leverziekte stabiel is of zich gedurende een periode heeft ontwikkeld. Onzekerheid over de ernst van de ziekte kan voor sommige patiënten verwoestend zijn. De resultaten van leverbiopsie kunnen de patiënt troost bieden, zelfs als de biopsie aantoont dat de ziekte van het individu is gevorderd.

Wat zijn de risico's van leverbiopsie?

Pijn of ongemak op de biopsieplaats wordt ervaren door bijna alle patiënten die een biopsie ondergaan. Lokale anesthesie op de biopsieplaats of milde sedatie op het moment van biopsie kan helpen om de pijn te verminderen. Pijn na biopsie is meestal mild tot matig. Het kan uren tot dagen duren. Sommige patiënten hebben een lage dosis paracetamol of zelfs een lage dosis van een medicijn voor verdovende pijn nodig om postbiopsiepijn te verminderen.

Het is gebruikelijk dat een klein hematoom (bijvoorbeeld "zwarte en blauwe markering") wordt gezien op de biopsieplaats. Een vergroot hematoom is een zorgelijk teken dat de patiënt moet terugkeren naar het ziekenhuis voor beoordeling.

Biopten van alle menselijke weefsels gaan steevast gepaard met enig risico op bloedingen als een complicatie. Wanneer een biopsienaald in de lever komt, wordt verwacht dat een paar druppels bloed uit de lever in de buikholte zullen lekken. Dit mag geen symptomen of problemen veroorzaken. Veel minder vaak lekt een grote hoeveelheid bloed uit de levercapsule in de buikholte. Dit kan gepaard gaan met symptomen van ernstige buik- of borstpijn. Grote hoeveelheden bloedingen kunnen ervoor zorgen dat de hartslag van de patiënt stijgt of de bloeddruk daalt. Onverwachte significante bloedingen kunnen optreden na procedures die - technisch gezien - perfect zijn uitgevoerd. Gelukkig treedt belangrijke bloedingen slechts bij een klein aantal patiënten op.

Alle patiënten die een leverbiopsie ondergaan, worden na de procedure gecontroleerd om er zeker van te zijn dat ze geen bloeding ervaren. Als bloedingen worden vermoed, kan de patiënt 's nachts observatie nodig hebben om ervoor te zorgen dat de bloeding niet doorgaat. Een kleine minderheid van patiënten heeft bloedtransfusie nodig om bloedverlies in verband met biopsie goed te maken. Een nog kleiner aantal patiënten heeft opkomende procedures (bijvoorbeeld een operatie) nodig om het doorgaan met bloeden te stoppen.

Onregelmatige complicaties van leverbiopsie zijn onder meer: ​​een ander orgaan raken (bijvoorbeeld het doorprikken van de longen, darm, galblaas of galwegen) of het veroorzaken van infectie. Transjugulaire leverbiopsieën kunnen - zelden) worden gecompliceerd door letsel aan het bloedvat of hartritmestoornissen.

Echografie en CT-geleide biopsie van levermassa's hebben hun eigen risico's. Ten eerste is er het probleem van 'tumor-tracking'. Biopsie van een kwaadaardige (dwz kankerachtige) levermassa wordt geassocieerd met een <1% kans op tumorzaaien (dwz afzetting van een levensvatbare kankercel in het kanaal gecreëerd door de leverbiopsienaald die vervolgens uitgroeit tot een massa tumorcellen). Er is ook tot 30% miss-rate geassocieerd met biopsie van de kwaadaardige massa. De biopsie van de kwaadaardige massa heeft dus tot 30% kans op onjuiste informatie, waardoor de arts en de patiënt worden misleid om te geloven dat een kwaadaardige massa goedaardig kan zijn. Daarom moet de leverbiopsie worden herhaald als er een sterk vermoeden blijft bestaan ​​voor maligniteit na het ontvangen van een "goedaardige" diagnose.

Wat zijn alternatieven voor leverbiopsie?

In sommige gevallen kunnen onderzoeken naar buikbeelden een diagnose stellen. Bijvoorbeeld, bloedonderzoek zou kunnen suggereren dat een patiënt lijdt aan ijzerstapeling gerelateerd aan erfelijke hemochromatose. Speciaal op maat gemaakte MRI-scans kunnen helpen bepalen of ijzerstapeling echt aanwezig is zonder een leverbiopsie.

In toenemende mate worden niet-invasieve benaderingen gebruikt om de ernst van chronische hepatitis C te beoordelen. In de handel verkrijgbare bloedtesten zoals Hepascore® en FibroSURE® bepalen de bloedspiegels van hyaluronzuur en andere chemicaliën om de mate van leverontsteking en fibrose (dwz littekens) te helpen schatten ) bij patiënten met chronische hepatitis C.

Fibroelastografie maakt gebruik van een speciaal ontworpen echografie-eenheid om niet-invasief de mate van leverfibrose te beoordelen bij patiënten met chronische hepatitis C. Het moet nog worden bepaald of fibroelastografie een even nauwkeurige beoordeling van leverfibrose in andere ziektetoestanden zal bieden (bijvoorbeeld chronische hepatitis B of alcoholische leverziekte), zoals bij chronische hepatitis C. Fibroelastografie wordt momenteel getest in de Verenigde Staten en is momenteel niet overal verkrijgbaar.

Wat zijn de soorten leverbiopsietechnieken?

De keuze voor een leverbiopsietechniek kan worden beïnvloed door de ziektetoestand die wordt onderzocht en door de onderliggende medische aandoening van de patiënt. Als voorbeeld kan een stabiele ambulante patiënt met onverklaarbare abnormale leverfunctietesten en geen geschiedenis van bloedingsafwijkingen een geschikte kandidaat zijn voor percutane leverbiopsie. Aan de andere kant wordt van een patiënt met onverklaarbare abnormale levertests die hemodialysebehandeling voor eindstadium nierziekte ondergaat, een abnormale neiging tot bloeden na een biopsie verwacht. Het risico op bloedingscomplicaties kan worden verminderd door een transjugulaire benadering te gebruiken. Ten slotte kan de patiënt met onverklaarbare abnormale leverchemie die om een ​​andere reden electieve chirurgie ondergaat (bijvoorbeeld een chirurgische behandeling van obesitas of cholecystectomie om chronische galblaasaandoeningen te behandelen) een kandidaat zijn voor leverbiopsie tijdens chirurgie.

Percutane leverbiopsie

Het woord "percutaan" betekent "door de huid". Percutane leverbiopsieën worden meestal uitgevoerd door artsen die gespecialiseerd zijn in gastro-enterologie / hepatologie, interventionele radiologie of chirurgie. Traditioneel werden biopten uitgevoerd met behulp van een "blinde" techniek. Met deze techniek slaat de arts (dwz tikt) de huid boven de borst en de buikwand over de lever om een ​​optimale plaats voor biopsie te identificeren. Gewoonlijk bevindt de plaats zich tussen de 8e en 9e ribben aan de rechterkant van de patiënt of bevindt zich onder de rand van de ribbenkast in de rechter bovenbuik. Op dit moment gebruiken veel artsen echografie om de ideale locatie voor de biopsie te bevestigen.

Zoals hierboven opgemerkt, kan de diagnose van een massale laesie de uitvoering van een zogenaamde "geleide" biopsie vereisen. Bij geleide biopsie ondergaat de patiënt een echografie of CT-scan om de locatie van de massa te identificeren. De arts die de biopsie uitvoert, meestal een interventionele radioloog, gebruikt de resultaten van de scan om de biopsienaald in de massa te geleiden. Typisch houdt de techniek voor CT-geleide biopsie van een massale laesie in:

• De patiënt ligt op de CT-tafel.
• Een CT-scan van de buik wordt uitgevoerd om de locatie van de levermassa te identificeren.
• De patiënt wordt zachtjes verdoofd.
• De interventieradioloog desinfecteert en verdooft de huid over de geplande biopsieplaats.
• De leverbiopsienaald wordt in de huid gebracht.
• Wanneer bevestigd wordt dat de punt van de naald naar de massa is gericht, wordt de feitelijke biopsie van de massa uitgevoerd.
• De biopsienaald is verwijderd.
• De patiënt wordt naar de herstelkamer gestuurd.

Transjugulaire leverbiopsie

Transjugulaire leverbiopsie wordt meestal uitgevoerd bij patiënten met een groter dan gemiddeld risico op bloedingscomplicaties. Het wordt ook gebruikt bij patiënten waarbij ascites (dwz vocht in de buikholte) het risico op complicaties na biopsie verhoogt. De procedure is de afgelopen tien jaar in de meeste tertiaire zorgcentra beschikbaar geweest. Typisch houdt de techniek voor transjugulaire leverbiopsie in:

• De patiënt bevindt zich op zijn of haar rug op een fluoroscopie (bijvoorbeeld röntgenfoto) tafel in de interventieradiologie suite.
• De patiënt is verdoofd.
• De interventieradioloog desinfecteert en verdooft de huid aan de rechterkant van de nek.
• Een kleine incisie wordt gemaakt over de rechter interne halsader.
• Een katheter wordt ingebracht in de rechter interne halsader.
• Een geleidedraad wordt door de katheter, via de superieure en inferieure vena cava-vaten, in de rechter leverader geplaatst.
• De juiste positie wordt gecontroleerd met behulp van fluoroscopie.
• Een speciaal ontworpen biopsiekathetersysteem wordt vervolgens over de geleidedraad ingebracht en in de rechter leverader geplaatst.
• De werkelijke biopsienaald wordt via deze nieuwe katheter geïntroduceerd.
• De biopsie wordt uitgevoerd door de wand van de leverader.
• De katheter is verwijderd.
• De patiënt wordt naar de herstelkamer gestuurd.

Intraoperatieve leverbiopsie

Intraoperatieve leverbiopten worden meestal uitgevoerd bij patiënten die om een ​​andere reden een operatie ondergaan. Chirurgie kan worden uitgevoerd via een open benadering of via een laparoscopische benadering, afhankelijk van de behoeften van de patiënt. De chirurg kan ervoor kiezen om een ​​naaldbiopsie uit te voeren of kan ervoor kiezen om een ​​klein weefselmonster uit de lever te verwijderen.

In sommige omstandigheden kan een patiënt intraoperatieve echografie van de lever ondergaan om een ​​levermassa te identificeren die moeilijk toegankelijk is met behulp van een percutane biopsie. Die massale laesie kan dan echografie-geleide leverbiopsie ondergaan terwijl de patiënt op de operatiekamertafel ligt.

Wat moet ik mijn arts vertellen vóór leverbiopsie?

1. Heeft u een voorgeschiedenis van langdurige bloedingen na chirurgische of tandheelkundige procedures?
2. Heeft u allergieën of reacties op medicijnen, anesthetica, röntgencontrastmiddelen of schaaldieren?
3. Gebruikt u aspirine, niet-steroïde ontstekingsremmende medicijnen (bijvoorbeeld ibuprofen), warfarine (Coumadin) of andere bloedverdunners? Verwacht wordt dat al deze medicijnen de bloedstolling verstoren. Het gebruik ervan in de periode onmiddellijk voorafgaand aan leverbiopsie kan het risico op bloedingscomplicaties na biopsie verhogen. Elke beslissing om dergelijke medicijnen te staken, moet worden genomen met advies van de artsen van de patiënt. Als voorbeeld kunnen sommige patiënten die chronisch worden behandeld met warfarine (Coumadin) deze medicijnen veilig een week of langer stopzetten zonder enige verwachting van complicaties. Andere patiënten moeten mogelijk worden "overbrugd" aan de procedure door een alternatief medicijn te starten, zoals enoxaparine (Lovenox), dat wordt voortgezet tot de nacht voorafgaand aan leverbiopsie.

Leverbiopsie: doel, procedure en Risico's - Healthline

Meningocele Herstel: doel , Procedure & Herstel