4 Neuropathietypen (diabetes), symptomen, oorzaken en behandeling

Wat is neuropathie?

• Neuropathie is een term die verwijst naar algemene ziekten of functiestoornissen van de zenuwen.
• Zenuwen op elke locatie in het lichaam kunnen worden beschadigd door letsel of ziekte.
• Neuropathie wordt vaak geclassificeerd op basis van het type of de locatie van de zenuwen die worden beïnvloed.
• Neuropathie kan ook worden geclassificeerd volgens de ziekte die het veroorzaakt. (Bijvoorbeeld, neuropathie door de effecten van diabetes wordt diabetische neuropathie genoemd.)

4 soorten neuropathie

• Perifere neuropathie: perifere neuropathie is wanneer het zenuwprobleem de zenuwen buiten de hersenen en het ruggenmerg beïnvloedt. Deze zenuwen maken deel uit van het perifere zenuwstelsel. Bijgevolg is perifere neuropathie neuropathie die de zenuwen van de ledematen beïnvloedt: de tenen, voeten, benen, vingers, handen en armen. De term proximale neuropathie is gebruikt om te verwijzen naar zenuwbeschadiging die specifiek pijn in de schouders, dijen, heupen of billen veroorzaakt.
• Craniale neuropathie: Craniale neuropathie treedt op wanneer een van de twaalf hersenzenuwen (zenuwen die direct de hersenen verlaten) beschadigd zijn. Twee specifieke soorten craniale neuropathie zijn optische neuropathie en auditieve neuropathie . Optische neuropathie verwijst naar schade of ziekte van de oogzenuw die visuele signalen van het netvlies van het oog naar de hersenen overbrengt. Auditieve neuropathie omvat de zenuw die signalen van het binnenoor naar de hersenen draagt ​​en verantwoordelijk is voor het gehoor.
• Autonomische neuropathie: Autonomische neuropathie is schade aan de zenuwen van het onwillekeurige zenuwstelsel. Deze zenuwen die het hart en de bloedsomloop regelen (inclusief bloeddruk), de spijsvertering, de darm- en blaasfunctie, de seksuele reactie en transpiratie. Zenuwen in andere organen kunnen ook worden aangetast.
• Focale neuropathie: Focale neuropathie is neuropathie die beperkt is tot één zenuw of een groep zenuwen of een deel van het lichaam.

Welke oorzaken neuropathie?

Zenuwbeschadiging kan worden veroorzaakt door een aantal verschillende ziekten, verwondingen, infecties en zelfs vitaminegebrek.

• Diabetes: Diabetes is de aandoening die meestal wordt geassocieerd met neuropathie. De karakteristieke symptomen van perifere neuropathie die vaak worden gezien bij mensen met diabetes worden soms aangeduid als diabetische neuropathie. Het risico op diabetische neuropathie neemt toe met de leeftijd en de duur van diabetes. Neuropathie komt het meest voor bij mensen die al tientallen jaren diabetes hebben en is over het algemeen ernstiger bij mensen die moeite hebben met het beheersen van hun diabetes, of bij mensen met overgewicht of verhoogde bloedlipiden en hoge bloeddruk.
• Vitamine-tekort: tekort aan vitamine B12 en foliumzuur, evenals andere B-vitamines, kan de zenuwen beschadigen.
• Auto-immuunneuropathie: Auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis, systemische lupus en het syndroom van Guillain-Barre kunnen neuropathieën veroorzaken.
• Infectie: sommige infecties, waaronder HIV / AIDS, de ziekte van Lyme, lepra en syfilis, kunnen de zenuwen beschadigen.
• Post-herpetische neuralgie: Post-herpetische neuralgie, een complicatie van gordelroos (varicella-zoster-virusinfectie) is een vorm van neuropathie.
• Alcoholische neuropathie: alcoholisme wordt vaak geassocieerd met perifere neuropathie. Hoewel de exacte redenen voor de zenuwbeschadiging onduidelijk zijn, is het waarschijnlijk het gevolg van een combinatie van schade aan de zenuwen door alcohol zelf, samen met de slechte voeding en bijbehorende vitaminetekorten die veel voorkomen bij alcoholisten.
• Genetische of erfelijke aandoeningen: genetische of erfelijke aandoeningen kunnen de zenuwen aantasten en zijn verantwoordelijk voor sommige gevallen van neuropathie. Voorbeelden hiervan zijn ataxie van Friedreich en de ziekte van Charcot-Marie-Tooth.
• Amyloïdose: Amyloïdose is een aandoening waarbij abnormale eiwitvezels worden afgezet in weefsels en organen. Deze eiwitafzettingen kunnen leiden tot verschillende mate van orgaanschade en kunnen een oorzaak zijn van neuropathie.
• Uremie: Uremie (een hoge concentratie afvalproducten in het bloed als gevolg van nierfalen) kan leiden tot neuropathie.
• Gifstoffen en vergiften kunnen de zenuwen beschadigen. Voorbeelden zijn goudverbindingen, lood, arseen, kwik, sommige industriële oplosmiddelen, stikstofoxide en organofosfaatpesticiden.
• Medicijnen of medicijnen: bepaalde medicijnen en medicijnen kunnen zenuwschade veroorzaken. Voorbeelden omvatten geneesmiddelen voor kankertherapie zoals vincristine (Oncovin, Vincasar) en antibiotica zoals metronidazol (Flagyl) en isoniazid (Nydrazid, Laniazid).
• Trauma / letsel: Trauma of letsel aan zenuwen, inclusief langdurige druk op een zenuw of een groep zenuwen, is een veel voorkomende oorzaak van neuropathie. Verminderde bloedtoevoer (ischemie) naar de zenuwen kan ook leiden tot langdurige schade.
• Tumoren: goedaardige of kwaadaardige tumoren van de zenuwen of nabijgelegen structuren kunnen de zenuwen direct beschadigen, door de zenuwen binnen te dringen, of neuropathie veroorzaken als gevolg van druk op de zenuwen.
• Idiopathische: Idiopathische neuropathie is neuropathie waarvoor geen oorzaak is vastgesteld. De term idiopathisch wordt in de geneeskunde gebruikt om aan te geven dat er geen oorzaak bekend is.

Wat zijn de symptomen van neuropathie?

Ongeacht de oorzaak wordt neuropathie geassocieerd met karakteristieke symptomen. Hoewel sommige mensen met neuropathie mogelijk geen symptomen hebben, komen bepaalde symptomen vaak voor. De mate waarin een individu wordt beïnvloed door een bepaalde neuropathie varieert.

Schade aan de sensorische zenuwen komt vaak voor bij perifere neuropathie. Symptomen beginnen vaak in de voeten met een geleidelijk begin van verlies van gevoel, gevoelloosheid, tintelingen of pijn en gaan na verloop van tijd naar het midden van het lichaam. De armen of benen kunnen hierbij betrokken zijn. Het onvermogen om de gezamenlijke positie te bepalen kan ook optreden, wat kan leiden tot onhandigheid of vallen. Extreme gevoeligheid voor aanraking kan een ander symptoom van perifere neuropathie zijn. Het gevoel van gevoelloosheid en tintelingen van de huid is medisch bekend als paresthesie.

Het verlies van sensorische input van de voet betekent dat blaren en zweren op de voeten zich snel kunnen ontwikkelen en niet worden opgemerkt. Omdat er een verminderd gevoel van pijn is, kunnen deze zweren geïnfecteerd raken en kan de infectie zich uitbreiden naar diepere weefsels, waaronder bot. In ernstige gevallen kan amputatie nodig zijn.

Wanneer schade aan de motorische zenuwen (die de beweging regelen) optreedt, zijn symptomen zwakte, verlies van reflexen, verlies van spiermassa, krampen en / of verlies van behendigheid.

Autonomische neuropathie, of schade aan de zenuwen die de functie van organen en klieren regelen, kan zich manifesteren met een breed scala aan symptomen, waaronder:

• Misselijkheid, braken of opgeblazen gevoel na de maaltijd
• Urinewegsymptomen, zoals incontinentie, problemen met plassen of het gevoel dat de blaas niet volledig is geleegd
• Impotentie (erectiestoornissen) bij mannen
• Duizeligheid of flauwvallen
• Constipatie of diarree
• Wazig zien
• Warmte-intolerantie of verminderd zweetvermogen
• Onbewustheid van hypoglykemie: lage bloedsuikerspiegels (hypoglykemie) worden geassocieerd met beven, zweten en hartkloppingen. Bij mensen met autonome neuropathie treden deze karakteristieke symptomen mogelijk niet op, waardoor gevaarlijk lage bloedsuikerspiegels moeilijk te herkennen zijn.

Wanneer medische hulp zoeken voor neuropathie

Als u ongebruikelijke of verontrustende symptomen heeft die op neuropathie wijzen, is het aangewezen om medische hulp in te roepen door een arts te raadplegen.

Wat zijn de onderzoeken en tests om neuropathie te diagnosticeren?

Alle uitgevoerde onderzoeken en tests zijn afhankelijk van de klinische presentatie van de symptomen van de patiënt met vermoedelijke neuropathie. De diagnose van neuropathie en de oorzaak ervan omvat een grondige medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek om uw zorgverlener te helpen de oorzaak en ernst van neuropathie te bepalen. Een neurologisch onderzoek, waarbij de reflexen en functie van sensorische en motorische zenuwen worden getest, is een belangrijk onderdeel van het eerste onderzoek.

Hoewel er geen bloedtesten zijn die specifiek zijn om te bepalen of neuropathie aanwezig is, worden, wanneer neuropathie wordt vermoed, bloedtesten vaak gebruikt om te controleren op de aanwezigheid van ziekten en aandoeningen (bijvoorbeeld diabetes of vitaminetekorten) die mogelijk verantwoordelijk zijn voor zenuwbeschadiging.

Beeldvormende onderzoeken zoals röntgenfoto's, CT-scans en MRI-scans kunnen worden uitgevoerd om te zoeken naar bronnen van druk op of schade aan zenuwen.

Specifieke testen van zenuwfunctie omvatten:

• Elektromyografie (EMG) is een test die de functie van de zenuwen meet. Voor deze test wordt een zeer dunne naald door de huid in de spier gestoken. De naald bevat een elektrode die de elektrische activiteit van de spier meet.
• Een zenuwgeleidingssnelheidstest (NCV) meet de snelheid waarmee signalen door de zenuwen reizen. Deze test wordt vaak gedaan met de EMG. In de NCV-test worden op verschillende plaatsen pleisters met oppervlakte-elektroden op de huid over de zenuwen geplaatst. Elke pleister geeft een zeer milde elektrische impuls af, die de zenuw stimuleert. De elektrische activiteit van de zenuwen wordt gemeten en de snelheid van de elektrische impulsen tussen elektroden (die de snelheid van de zenuwsignalen weerspiegelen) wordt berekend.
• In sommige gevallen kan een zenuwbiopsie worden aanbevolen. Een biopsie is de chirurgische verwijdering van een klein stukje weefsel voor onderzoek onder een microscoop. Een patholoog, een arts die speciaal is getraind in weefseldiagnose, onderzoekt het monster en kan de oorzaak van de neuropathie helpen vaststellen. De procedure wordt uitgevoerd met behulp van een plaatselijke verdoving. De sural zenuw (in de enkel), of de oppervlakkige radiale zenuw (pols) zijn de sites die het meest worden gebruikt voor biopsie.

Wat is neuropathie behandeling?

• De behandeling van neuropathie omvat maatregelen om de symptomen te beheersen, evenals behandelingsmaatregelen die, indien nodig, de onderliggende oorzaak van neuropathie aanpakken.
• Medische behandelingen voor diabetes, auto-immuunziekten, infecties, nierziekten en vitaminetekorten zijn gevarieerd en zijn gericht op de specifieke onderliggende aandoening.
• In veel gevallen kan de behandeling van de onderliggende ziekte de symptomen van neuropathie verminderen of elimineren.
• Sommige gevallen, vooral wanneer het gaat om compressie of beknelling van zenuwen door tumoren of andere aandoeningen, kunnen door een operatie worden verlicht.
• Controle van de bloedsuikerspiegel (suiker) is belangrijk bij de behandeling van diabetische neuropathie om verdere schade aan zenuwen te helpen voorkomen.

Klinische proeven zijn aan de gang om nieuwe en effectievere behandelingen voor neuropathie te helpen vinden. Behandelingen waarbij bijvoorbeeld elektrische zenuwstimulatie of magnetische zenuwstimulatie betrokken zijn, worden bijvoorbeeld bestudeerd.

Zijn er huismiddeltjes voor neuropathie?

Speciale en zorgvuldige verzorging van de voeten is belangrijk bij mensen met neuropathie om de kans op zweren en infecties te verminderen. De zenuwen aan de voeten zijn de zenuwen die het meest worden aangetast door neuropathie. Goede voetverzorging omvat:

• was de voeten elke dag met warm water en droog de voeten grondig na het wassen (vooral tussen de tenen);
• ga nooit op blote voeten of draag niet goed passende, beschadigde of te strakke schoenen;
• inspecteer de voeten dagelijks op zoek naar snijwonden, blaren of andere problemen;
• knip en vijl teennagels indien nodig;
• dikke, naadloze sokken kunnen irritatie van de voeten helpen voorkomen;
• bel uw arts als u problemen heeft met uw voeten;
• het masseren van de voeten kan de bloedsomloop verbeteren; en
• stoppen met roken kan de bloedcirculatie verder verbeteren, omdat roken de circulatie naar de ledematen beschadigt en voetproblemen kan verergeren.

Wat zijn neuropathie medicijnen?

Een aantal medicijnen is nuttig geweest bij het beheersen van de pijn van perifere neuropathie.

Typische pijnstillers die zonder recept verkrijgbaar zijn, zoals paracetamol (Tylenol en anderen) en ibuprofen (Motrin en anderen) zijn over het algemeen niet effectief voor het beheersen van de pijn van neuropathie. Deze medicijnen kunnen effectief zijn voor het verminderen van pijn of gewrichtsschade en misvormingen geassocieerd met neuropathie, maar ze moeten met voorzichtigheid worden gebruikt omdat er enige bezorgdheid bestaat dat deze medicijnen zenuwbeschadiging kunnen verergeren.

Van bepaalde voorgeschreven medicijnen is aangetoond dat ze verlichting brengen voor mensen met neuropathie. In ernstige gevallen kan een combinatie van medicijnen nodig zijn. Orale medicijnen die met succes zijn gebruikt om de pijn van neuropathie te helpen, zijn onder meer:

• Antidepressiva: Antidepressiva waaronder de tricyclische antidepressiva amitriptyline (Vanatrip), imipramine (Tofranil, Tofranil-PM) en desipramine (Norpramin, Pertofrane) evenals andere antidepressiva zoals duloxetine (Cymbalta), venlafaxine (Effexorpropaxor, Effexor, Propexor, Exexor, Propex, Effexor, Propex, Effexor Wellbutrin), paroxetine (Paxil) en citalopram (Celexa). Duloxetine is goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA), specifiek voor de behandeling van perifere neuropathie bij diabetici.
• Anticonvulsiva: Anticonvulsiva zoals pregabaline (Lyrica), gabapentin (Gabarone, Neurontin), carbamazepine (Carbatrol, Equetro, Tegretol, Tegretol XR) en lamotrigine (Lamictal). Pregabaline is door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van diabetische neuropathie.
• Opioïden en opioïde-achtige geneesmiddelen zoals oxycodon met gereguleerde afgifte en tramadol (Ultram)

Actuele medicijnen die pijn kunnen verlichten, zijn onder andere capsaïcine-crème en lidocaïnepleisters (Lidoderm, Lidopain). Alternatieve of aanvullende therapieën zoals acupunctuur, biofeedback en fysiotherapie zijn in sommige gevallen nuttig gebleken.

Van het antioxidant alfa-liponzuur (ALA, ingenomen in een orale dosis van 600 mg per dag) is aangetoond dat het effectief is bij de behandeling van diabetische neuropathie in verschillende kortlopende onderzoeken; bewijs voor de effectiviteit ervan op lange termijn is nog niet beschikbaar.

Voor degenen wier pijn niet onder controle wordt gehouden met medicijnen, is een procedure bekend als trans-cutane elektrische zenuwstimulatie (TENS) een optie. Hoewel de gegevens over de effectiviteit van deze methode beperkt zijn, verklaarde een richtlijn van 2010 van de American Academy of Neurology dat TENS waarschijnlijk effectief is voor het verminderen van pijn door diabetische neuropathie.

Follow-up voor neuropathiebehandeling

• Follow-up is afhankelijk van de oorzaak van de neuropathie en het type behandeling.
• Volg altijd de aanbevelingen van uw zorgverlener op voor vervolgonderzoeken en bezoeken.

Hoe voorkom ik neuropathie?

• Neuropathie kan alleen worden voorkomen voor zover de onderliggende aandoening of oorzaak kan worden voorkomen.
• Voor diegenen met diabetes hebben onderzoeken overtuigend aangetoond dat langdurige controle van de bloedglucosespiegel van cruciaal belang is om de ontwikkeling van neuropathie en andere complicaties van diabetes te voorkomen.
• Neuropathie die ontstaat als gevolg van slechte voeding of alcoholmisbruik kan worden voorkomen als deze oorzaken kunnen worden weggenomen.
• Genetische of erfelijke oorzaken van neuropathie zijn niet te voorkomen.

Wat is de prognose voor neuropathie?

• De vooruitzichten voor zenuwbeschadiging zijn afhankelijk van de oorzaak. Als de onderliggende medische aandoening of oorzaak effectief kan worden behandeld met medicijnen en / of chirurgie en er geen ernstige schade is opgetreden, kan de prognose uitstekend of zeer goed zijn.
• Zenuwen die zijn getroffen door neuropathie kunnen enige tijd nodig hebben om te herstellen, zelfs wanneer de onderliggende oorzaak op de juiste manier wordt behandeld. In andere omstandigheden, zoals genetische aandoeningen, is er mogelijk geen effectieve behandeling.
• Ernstige zenuwschade door welke oorzaak dan ook is meestal niet omkeerbaar.