Scheidingsangst bij baby's, peuters en tieners

Wat is scheidingsangst?

Scheidingsangst is een vrij veel voorkomende angststoornis die kinderen en jonge adolescenten treft. Volgens de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fourth Edition (DSM-IV-TR), ervaart een kind met verlatingsangst recidiverende excessieve angst boven die verwacht voor het ontwikkelingsniveau van het kind. Deze angst is het gevolg van scheiding of dreigende scheiding van het hechtingsfiguur van het kind (bijvoorbeeld primaire verzorger, naast familielid). Zoals gedefinieerd treft deze aandoening kinderen jonger dan 18 jaar en treedt op gedurende een periode van ten minste vier weken.

Karakteristieke kenmerken van verlatingsangststoornis zijn onder meer ernstige angst, angst of zorgen die leiden tot functiestoornissen en vaak gepaard gaan met somatische symptomen zoals hoofdpijn of buikpijn (zie Prognose).

Wat veroorzaakt scheidingsangst?

Scheidingsangst is een ontwikkelingsnormaal kenmerk bij zuigelingen en peuters jonger dan 4 jaar na scheiding van hun primaire hechtingsfiguur. Milde angst en vasthoudgedrag worden verwacht gedurende korte periodes wanneer jonge kinderen worden gescheiden van hun primaire verzorgers (gehechtheidsfiguren) in situaties zoals kinderopvang of eerste blootstelling aan school. Ontwikkelingsangsten op korte termijn zoals angst voor het donker worden verwacht bij jonge kinderen en zijn over het algemeen niet ernstig genoeg om het dagelijks functioneren te verstoren of op lange termijn moeilijkheden te veroorzaken.

Onderzoeksstudies geven aan dat sommige kinderen die vroeg in hun leven al te angstig zijn, uiteindelijk angststoornissen kunnen ontwikkelen die kunnen leiden tot aanzienlijke beperkingen. Significante symptomen van angst kunnen opduiken wanneer een kind voor het eerst naar school gaat en er wordt verwacht dat het zich aanpast aan de dagelijkse scheiding van een ouder of verzorger. In sommige gevallen verdwijnt de aanvankelijke verlatingsangst in de eerste paar weken van school, terwijl minder vaak de angst niet spontaan oplost en met de tijd verergert. Kinderen die aanhouden met ernstige angststoornissen, kunnen moeite hebben zich aan te passen aan de klas, wat leidt tot gecompromitteerde academische prestaties.

Onderzoekers hebben de hypothese dat kinderen die verlatingsangststoornissen ontwikkelen, de gevoeligheid voor endocriene invloeden zoals cortisol bij de moeder kunnen veranderen en de manier waarop ze emotioneel intense scheidingservaringen verwerken. Het is bekend dat bepaalde delen van de hersenen (zoals de amygdala) betrokken zijn bij het moduleren van de verwerking van emotionele ervaringen.

Pesten en ervaringen van terugkerende sociale afwijzing kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van verlatingsangst bij kwetsbare kinderen en adolescenten.

Hoe weet ik of mijn kind verlatingsangst heeft?

Symptomen van verlatingsangststoornis zijn onder meer:

• Subjectief gevoel van angst
• Onrealistische zorgen over de veiligheid van dierbaren
• Aarzel niet om in slaap te vallen als deze zich niet in de buurt van de primaire bevestiging bevindt
• Overmatige ontsteltenis (bijvoorbeeld driftbuien) als scheiding van de primaire gehechtheidsfiguur dreigt
• Nachtmerries met scheidingsthema's
• Heimwee
• Psychosomatische symptomen zoals:
  • hoofdpijn,
  • duizeligheid,
  • duizeligheid,
  • misselijkheid,
  • maagpijn,
  • krampen,
  • braken,
  • spierpijn, en
  • hartkloppingen

Wanneer medische hulp zoeken voor scheidingsangst

Zoek medische evaluatie wanneer het sociaal functioneren wordt aangetast, dat wil zeggen wanneer een kind of adolescent weigert naar school te gaan, niet socialiseert, deelname aan sport of recreatie vermijdt, of niet wil worden gescheiden van de primaire verzorger.

Vragen aan de arts over scheidingsangst

• Kun je een evaluatie uitvoeren om te bepalen of mijn kind sociaal geïsoleerd is vanwege angst of depressie?
• Kun je een gezinsbeoordeling uitvoeren of doorverwijzen?
• Hoe kan het kind in de schoolomgeving worden ondersteund om weigering van de middelbare school te voorkomen?
• Welke andere tests moeten worden uitgevoerd om andere oorzaken van angstsymptomen uit te sluiten?

Scheidingsproeven en -tests

De volgende gestructureerde en semi-gestructureerde interviewschalen, beheerd door een medische professional, kunnen uiterst nuttig zijn voor de diagnose en behandeling van verlatingsangststoornissen:

• Het schema voor angststoornissen Interview voor kinderen (ADIS)
• De angstschaal voor kinderen (herzien)
• Multidimensionale angstschaal voor kinderen (MASC) - Duke University
• Herziene Manifest Angst voor kinderen
• Visuele analoge schaal voor angst (herzien)
• Interviewschema voor angststoornissen voor DSM-IV (kinderversie)
• Sociale angstschaal voor kinderen (herzien)
• Diagnostisch interview voor herziene kinderen en adolescenten (DICA-R)
• Interviewschema voor het National Institute of Mental Health Diagnostic voor kinderen (DISC)
• Checklist voor kindergedrag (Achenback ASEBA)
• Het scherm voor kinderangst gerelateerde emotionele stoornissen (SCARED) - Western Psychiatric Institute and Clinic (WPIC)
• De separatieangststest (Wash U)

Een lichamelijk onderzoek met klinisch relevante medische testen moet worden uitgevoerd, bij voorkeur door de huisarts. Er kunnen tests worden uitgevoerd om metabole afwijkingen (bijvoorbeeld hyperthyreoïdie, hypoglykemie), cardiovasculaire afwijkingen of infecties van het centrale zenuwstelsel uit te sluiten, omdat ze symptomen van acute angst kunnen veroorzaken die bij kinderen verlatingsangst kunnen lijken.

Behandeling van separatieangst

Het kind of de adolescent en zijn of haar familie, schoolpersoneel en huisarts moeten samenwerken om een ​​plan op te stellen voor een geleidelijke terugkeer naar de ontwikkelingsverwacht functie in instellingen zoals school, sport en sociale evenementen. Het is heel belangrijk om het niveau van angst te erkennen dat het kind of de adolescent voelt.

Het gebruik van positieve bekrachtiging helpt de terugkeer van het kind naar de gevreesde situatie aan te moedigen en zich comfortabel te voelen met de verwachte korte scheidingen tussen ouders en verzorgers.

Cognitieve gedragstherapie, inclusief responspreventie en blootstellingstherapie, is effectief gebleken, vooral bij het helpen van het kind of de adolescent om terug te keren naar de normale dagelijkse functie.

Geneesmiddelen tegen angst kunnen effectief zijn, maar zijn niet goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor mensen jonger dan 18 jaar.

Scheidingsangst Home Remedies

Het ontwikkelen van een routine van zelfgerichte ontspanningsoefeningen, inclusief ademhalingsroutines van ongeveer vijf tot zes diepe en langzame ademhalingen tijdens ongemakken, kan nuttig zijn bij het verminderen van angstsymptomen; het is echter belangrijk om een ​​continue diepe ademhaling die leidt tot hyperventilatie te vermijden.

Medische behandeling voor scheidingsangst

Medische behandeling moet de behandeling van eventuele medische oorzaken van angst omvatten, indien aanwezig.

Medicijnen voor scheidingsangst

Selectieve serotonine heropname remmers (SSRI's) zoals fluoxetine (Prozac) en fluvoxamine (Luvox), sertraline (Zoloft) en benzodiazepines zoals alprazolam (Xanax) kunnen nuttig zijn bij het verminderen van angst; de FDA heeft deze middelen echter niet goedgekeurd voor gebruik bij kinderen om verlatingsangststoornissen te behandelen. Bij kinderen en adolescenten die naast depressie naast angst kunnen bestaan, is er bezorgdheid dat zelfmoordgedachten of -gedrag kunnen worden verhoogd met het gebruik van SSRI's bij gebruik voor depressie (zie Antidepressiva). Dit verhoogde risico kan worden beoordeeld met regelmatige monitoring door een professional in de geestelijke gezondheidszorg.

Andere therapie voor scheidingsangst

Zachte oefeningen die ontspanning bevorderen, zoals meditatie of yoga of tai chi, kunnen nuttig zijn bij het verminderen van angstsymptomen. Bij oudere kinderen en tieners kan mindful meditatie vooral nuttig zijn.

Follow-up voor scheidingsangst

De voortgang van het kind bij het terugwinnen van de normale functie moet nauwlettend worden gevolgd. Factoren die het kind ontmoedigen om terug te keren naar gezondheid, zoals gezinsstressoren, moeten ook worden onderzocht. De benadering van de therapeut ten aanzien van een kind met verlatingsangst moet rustig zijn en de verwachtingen moeten in een tempo vorderen dat de angst van het kind niet verhoogt.

Separatie Angst Preventie

Technieken zoals modellering, rollenspel, ontspanningstechnieken en positieve bekrachtiging voor onafhankelijk functioneren kunnen nuttig zijn om te voorkomen dat jonge kinderen verlammende symptomen ontwikkelen die gepaard gaan met verlatingsangst.

voor separatieangstprognose

Het is belangrijk om kinderen met verlatingsangst te helpen de omstandigheden te identificeren die hun angst opwekken (aanstaande scheidingsgebeurtenissen). Het vermogen van een kind om scheidingen te verdragen, zou geleidelijk moeten toenemen wanneer hij of zij geleidelijk wordt blootgesteld aan de gevreesde gebeurtenissen. Het aanmoedigen van een kind met separatieangststoornis om zich competent en bevoegd te voelen, en om gevoelens te bespreken die verband houden met angstgevoelens, bevordert herstel.

Kinderen met separatieangststoornis reageren vaak negatief op ervaren angst in hun verzorgers, in de zin dat ouders en verzorgers die ook angststoornissen hebben onbewust de onrealistische angsten van een kind kunnen bevestigen dat er iets vreselijks kan gebeuren als ze van elkaar worden gescheiden. Het is dus van cruciaal belang dat ouders en verzorgers zich bewust worden van hun eigen gevoelens en een gevoel van veiligheid en vertrouwen communiceren over scheidingen.