Pijnklachten en tekenen van de benen: oorzaken

Wat is pijn in de benen?

Pijn in de benen kan ontstaan ​​uit alle structuren in het been, zoals huid, botten, spieren, pezen, zenuwen of bloedvaten. De oorzaken van pijn in de benen zijn zeer gevarieerd en omvatten trauma of letsel zoals gebroken botten of verstuikingen, infecties van huid of weke delen, vaatziekten, artritisaandoeningen of bloedstolsels. Pijn in de benen kan een of beide benen beïnvloeden, afhankelijk van de oorzaak, en kan mild tot ernstig van karakter zijn.

Afhankelijk van de oorzaak van de pijn, kunnen veel verschillende soorten tekenen en symptomen gepaard gaan met pijn in de benen. Sommige van de typische bijbehorende symptomen kunnen zwakte, branderigheid, gevoelloosheid, zwelling, krampen, bloedingen of roodheid zijn. Gezamenlijke zwelling, beperkt bewegingsbereik, loopstoornissen, veranderingen in huidskleur of andere huidveranderingen en warmte of roodheid kunnen ook gepaard gaan met pijn in de benen, afhankelijk van de oorzaak van de pijn.

Pijn in de benen Symptomen en tekenen

Afhankelijk van de oorzaak en de individuele situatie kunnen symptomen van pijn in de benen een breed scala aan presentaties hebben. De pijn kan op verschillende manieren worden beschreven, waaronder scherp, saai, zwaar, pijnlijk of brandend. Het kan constant of intermitterend zijn of beter of slechter worden gemaakt met activiteit of rust. Er kunnen andere bijbehorende symptomen zijn, afhankelijk van de oorzaak.

• Pijn van spieren en gewrichten kan vaak worden gevoeld of gepalpeerd, wat betekent dat het aanraken van het gebied de pijn reproduceert. Dit kan moeilijk zijn als de pijn in een van de spieren diep in de bil ontstaat.
• Pijn kan ook uitstralen van de bron naar een andere locatie, waarbij de patiënt en de zorgverlener soms in de war raken.
• Patiënten die lijden aan claudicatio ontwikkelen pijn bij inspanning, maar naarmate de bloedvaten na verloop van tijd smaller worden, neemt de hoeveelheid activiteit die nodig is om de pijn te veroorzaken af. Ook lost dit soort pijn meestal op met rust. Naarmate de ziekte vordert, kan de patiënt op een bepaald moment klagen over pijn in rust, waarbij geen oefening of activiteit nodig is om deze te veroorzaken.
• Degenen met een bloedstolsel dat ischemie veroorzaakt (verminderde zuurstoftoevoer naar de weefsels) hebben de neiging om een ​​acuut begin van pijn te hebben die intens is en het hele uiteinde onder het gebied van de arteriële blokkade omvat. Er kan sprake zijn van gevoelloosheid of verlamming. Soms is het lichaam in staat om het stolsel zelf op te lossen en als de bloedtoevoer hersteld is, verdwijnt de pijn. Meestal is dit echter een echt noodgeval dat behandeling vereist om het stolsel op te lossen of te verwijderen om verlies van het been te voorkomen.
• Mensen met neuropathie beschrijven hun pijn meestal als een branderig gevoel, terwijl mensen met ischias de intense scherpe pijn beschrijven.
• Nachtelijke symptomen van pijn en krampen in de benen kunnen worden geassocieerd met rusteloze benen syndroom, een slaapstoornis.

Gerelateerde pijn in de benen Pijn symptomen en tekenen

• Gewrichtspijn
• Zwelling van de benen
• Spierkrampen

Wat veroorzaakt pijn in de benen?

Trauma

Trauma is de meest voor de hand liggende oorzaak van pijn in de benen. Valt nabij valpartijen en draaiende verwondingen kunnen botten, spieren en gewrichten van het been of een combinatie van alle drie beschadigen. Rugpijn, als gevolg van letsel, kan de heupzenuw ontsteken en ischias veroorzaken. Dit is een pijn die uitstraalt in het been dat het pad volgt van een van de vele zenuwwortels die het ruggenmerg verlaten en de heupzenuw vormen. Ischias begint meestal in de rug en straalt uit naar de bil en in de dij.

Overbelastingsletsels kunnen pijn veroorzaken en kunnen worden gezien als meerdere lichte traumatische verwondingen aan spieren, pezen en gewrichten die zich gedurende een langere periode voordoen.

• Breuken: Wanneer het gaat om een ​​bot, betekenen de termen breuk, gebroken en gebarsten allemaal hetzelfde: de integriteit van het bot is aangetast. Het meest voorkomende symptoom is pijn die optreedt omdat de zenuwuiteinden in de vezelachtige weefselwand van het bot, het periosteum (peri = omliggende + osteum = bot) genoemd, beschadigd en ontstoken zijn geraakt. Ook gaan de spieren rondom het bot in spasme en intensiveren de pijn.
• Stressfracturen: sommige fracturen treden op vanwege repetitieve kleine trauma's naar een specifiek deel van het lichaam. Maartfracturen beschrijven een fractuur van een of meer van de middenvoetsbeentjes in de voet (de lange botten aan de basis van de tenen) die worden veroorzaakt door overmatig gebruik dat het bot vermoeit. De naam komt van het feit dat ze worden gevonden in soldaten die gedwongen zijn om lange afstanden te marcheren als onderdeel van hun training.
• Scheenbeentjes zijn een overmatig letsel aan het scheenbeen of het scheenbeen. Deze aandoening wordt ook wel tibiaal stresssyndroom genoemd. Rennen, springen en dansen zijn de meest voorkomende oorzaken. Microscopische fracturen komen voor in het scheenbeen en veroorzaken pijn en zwelling. Als de persoon doorgaat met oefenen en de pijn negeert, kan een scheenbeenspalk zich ontwikkelen om het bot volledig te breken.
• Verstuikingen en verrekkingen: een ligamentaire verwonding wordt een verstuiking genoemd en treedt op wanneer de ligamentvezels worden uitgerekt, of gedeeltelijk of volledig gescheurd. Spieren en pezen kunnen ook worden uitgerekt of gescheurd, wat een spanning veroorzaakt. Zowel verstuikingen als verrekkingen resulteren in zwelling en ontsteking die pijn veroorzaakt. Soms kan een verstuiking of verrekking optreden op de locatie waar de structuren zich hechten aan het bot, en een kleine vlek van het bot kan worden verwijderd bij het inbrengen van de spier, pees of ligament. Dit wordt een avulsiefractuur genoemd, maar wordt vaak op dezelfde manier behandeld als een stam.
• Bursitis: er zijn kleine, met vloeistof gevulde zakjes die grote benige uitsteeksels bedekken en pezen over het bot laten glijden. Bursitis of ontsteking van de slijmbeurszak kan optreden bij overmatig gebruik of letsel, zoals een directe klap. Twee uitbarstingen in het been die vaak ontstoken raken, zijn de trochanter slijmbeurs die de botuitsteeksel van het dijbeen aan de buitenkant van de heup bedekt en de ischiale slijmbeurs die een deel van het bekken bedekt waar we zitten.
• Bloeden: letsel kan ook leiden tot bloedingen in weefsels en gewrichten. Omdat bloed, zoals elke vloeistof, niet kan worden gecomprimeerd, veroorzaakt de zwelling een aanzienlijke hoeveelheid pijn naarmate de druk toeneemt. Bloed is ook erg irriterend voor de omliggende weefsels wanneer het de bloedvaten verlaat en pijn veroorzaakt door de aanwezigheid ervan alleen.
• Compartiment syndroom is een medisch noodgeval. Het beschrijft de situatie waarin overmatige zwelling optreedt in de delen of compartimenten van het been die spieren bevatten. Dit kan een verhoogde druk in het compartiment veroorzaken die hoger is dan de bloeddruk die wordt gegenereerd wanneer het hart klopt. Bloedtoevoer wordt afgesneden in het compartiment, wat pijn, gevoelloosheid en een onvermogen om de voet of enkel te bewegen veroorzaakt. Dit is een echt chirurgisch noodgeval, waarbij de compartimenten moeten worden geopend en de druk binnenin moet worden verlicht om de bloedtoevoer te herstellen en blijvende invaliditeit te voorkomen. Een van de kenmerken van de diagnose is het vinden van pijn die niet in verhouding staat tot fysieke bevindingen. De diagnose wordt bevestigd door de druk in het compartiment te meten.

Er zijn talloze oorzaken van niet-traumatische pijn in de benen en er is geen enkele manier om al deze oorzaken te classificeren. Zorgverleners ontwikkelen vaak hun eigen individuele aanpak om een ​​diagnose te helpen bepalen. Soms kan het helpen om de mogelijke oorzaken te classificeren op basis van het deel van het been dat pijn doet, of de pijn in één been is of beide, of het verband houdt met activiteit of in rust optreedt, en of er onderliggende medische aandoeningen bestaan ​​die een been kunnen veroorzaken. pijn.

Pijn in slechts één been is meestal te wijten aan lokale problemen en niet noodzakelijk aan een systemische ziekte (waarbij het hele lichaam betrokken is). Het vermoeden zou zijn dat een dergelijke ziekte beide benen zou aantasten. Dit is niet noodzakelijk altijd waar. Jicht (een defect in het vermogen van het lichaam om urinezuur te verwerken) valt bijvoorbeeld vaak slechts één gewricht aan tijdens een acute aanval.

• Perifere slagaderziekte (PAD): pijn in één been of beide kan te wijten zijn aan perifere slagaderziekte, een afname van de bloedtoevoer naar het been als gevolg van vernauwing van de slagaders. Vaak ontstaat de pijn bij activiteit omdat lopen meer zuurstof voor de spieren vereist. Als de slagaders smal zijn en niet in die behoefte kunnen voorzien, beginnen de spieren pijn te doen. Bloedvaten kunnen op elk niveau worden versmald, van de aorta (het grote bloedvat dat het hart verlaat) tot een van de vertakte slagaders. Afhankelijk van het niveau van vernauwing en de specifieke betrokken spieren, kunnen de gebieden van waargenomen pijn anders zijn.
• Pijn in de benen door perifere vaatziekte die optreedt bij lopen wordt claudicatie genoemd. Omdat perifere vaatziekte vaak meer dan één bloedvat treft, kunnen beide benen worden aangetast, hoewel de pijn in elk been van verschillende ernst kan zijn. De bloedtoevoer kan zodanig dalen dat pijn in rust optreedt, zelfs zonder inspanning. Slechte bloedtoevoer naar de benen kan ook de integriteit van de huid aantasten en kan een infectie veroorzaken. Ook maakt een slechte bloedtoevoer het moeilijk voor wonden zoals snijwonden of schaafwonden om te genezen.
• Bloedstolsel: een slagader (in een slagader) bloedstolsel van een beenslagader kan de bloedtoevoer volledig blokkeren, waardoor wordt voorkomen dat weefsels zuurstofrijk bloed uit het hart krijgen. Dit kan het acute begin van pijn veroorzaken. Afgezien van pijn kan het been koel en bleek worden. Hoewel er veel potentiële bronnen van een bloedstolsel zijn, is het hart een veel voorkomende plaats om te kijken. Als de hartritmestoornissen bekend als atriumfibrilleren aanwezig zijn, bestaat het potentieel dat zich kleine stolsels vormen op de binnenkant van het hart en afbreken om door de slagaders te reizen, waardoor de bloedstroom op alle punten ver van het hart wordt belemmerd. Afgezien van het been, kan de obstructie optreden in een van de bloedvaten die leiden tot de hersenen die leiden tot een beroerte, of een van de slagaders naar de darm, waardoor darmischemie wordt veroorzaakt. Een bloedstolsel kan ook acuut voorkomen in een slagader die gedeeltelijk vernauwd is. Net als slagaders in het hart die na verloop van tijd kunnen vernauwen door cholesterol of plaque-opbouw, kan dezelfde situatie in de benen optreden. Als de plaque geïrriteerd raakt of scheurt, kan het lichaam op de plek een stolsel vormen, waardoor de slagader wordt afgesloten en de bloedtoevoer naar het deel van het been voorbij het stolsel wordt gestopt.
• Een veneuze (in een ader) bloedstolsel kan ook pijn veroorzaken. Aderen brengen bloed terug van de benen naar het hart. Er zijn twee adersystemen in het been: oppervlakkig en diep. Als een bloedstolsel in een diepe ader (diepe veneuze trombose) optreedt, veroorzaakt dit een "dammend" effect en wordt bloed gevangen achter de blokkade. Dit veroorzaakt roodheid, zwelling, warmte en pijn in het getroffen gebied. Kuitpijn en zwelling zijn veel voorkomende symptomen.
• Oppervlakkige aderen kunnen ook stollen en pijn veroorzaken, maar het risico op complicaties van een diepe trombose (afbreken en emboliseren naar de longen) is niet vaak aanwezig. Een oppervlakkige trombose (bloedstolsel) kan mogelijk niet naar de long reizen vanwege de kleppen in de perforatoraders die het oppervlakkige aderstelsel verbinden met het diepe systeem werken als een zeef. Als het stolsel zich echter ontwikkelt in de buurt van de lies waar de twee systemen samenkomen, kan het stolsel emboliseren naar de longen. Oppervlakkige aderen kunnen ook chronisch verwijden en zwellen en spataderen vormen. Spataderen kunnen pijn veroorzaken door deze zwelling en ontsteking.
• Lage rugpijn: lage rugpijn van ischias (ontsteking van de heupzenuw) kan uitstralen in de billen en in het been. De verdeling van pijn hangt af van de zenuwwortel; daarom kan de pijn worden gevoeld in de voet, het scheenbeen of de dij. Ischias kan worden veroorzaakt door verschillende veranderingen in de rug van artritis, een hernia, spierspasmen of letsel. De gemeenschappelijke uitkomst is dat de ruimte waar de zenuw het wervelkanaal verlaat, wordt versmald en dat de zenuw wordt geraakt. Minder vaak kunnen tumoren en infecties ontsteking van de zenuwwortel en het ruggenmerg en resulterende pijn in de benen veroorzaken.
• Terwijl een hernia of artritis een zenuwwortel die de rug verlaat op een of meer niveaus kan knijpen, kan spinale stenose lange segmenten van het ruggenmerg beïnvloeden omdat het ruggenmergkanaal zelf smal wordt en niet genoeg ruimte overlaat voor het ruggenmerg zelf. Spinale stenose kan leiden tot pijn, gevoelloosheid en zwakte.
• Cauda equina syndroom beschrijft een neurochirurgische noodsituatie waarbij rugpijn kan worden geassocieerd met zwakte, gevoelloosheid rond het perineale gebied (rectum, scrotum, vagina), onvermogen om te urineren en verlies van darmcontrole. Het ruggenmerg eindigt in een massa zenuwwortels die eruit zien als een paardenstaart (cauda equina in het Latijn) die ontstoken kan raken als er schade is aan het gebied als gevolg van trauma of een ander type compressie, inclusief tumoren.
• Neuropathie: pijn kan optreden door perifere zenuwontsteking die niet is geassocieerd met het ruggenmerg. Deze aandoeningen staan ​​bekend als perifere neuropathieën. Dit kan gebeuren door directe zenuwirritatie of door een medische ziekte. Voorbeelden van dit type geïsoleerde zenuwletsel zijn voet- en teenpijn van het neuroom van Morton, meestal een verdikking en ontsteking van een zenuw die de derde en vierde tenen levert, of meralgia paresthetica die pijn veroorzaakt in de voorste dij als gevolg van beknelling van een zenuw dat het bekken verlaat. Deze neuropathie wordt ook gezien tijdens de zwangerschap wanneer de druk van de baarmoeder ervoor kan zorgen dat de zenuw ontstoken raakt. Deze soorten pijn hebben meestal slechts betrekking op een deel van één been. Diabetes is een veel voorkomende oorzaak van perifere neuropathie die beide onderste ledematen beïnvloedt. Alcoholmisbruik is een andere veel voorkomende oorzaak van perifere neuropathie.
• Ziekte: chronische ziekten zoals diabetes, alcoholisme, kanker en vitaminetekorten (bijvoorbeeld B12-deficiëntie die pernicieuze anemie veroorzaakt) kunnen ook leiden tot zenuwpijn die vaak beide benen treft. Er zijn sommige ziekten die beenzwakte veroorzaken die kunnen worden geassocieerd met klachten van pijn in de benen, waaronder het Guillain-Barré-syndroom en multiple sclerose.
• Huid: huidontsteking kan ook aanzienlijke pijn veroorzaken, vooral als er onderliggende ziekten zijn zoals diabetes of perifere vaatziekten die een adequate genezing verhinderen. De ontsteking kan het gevolg zijn van een infectie die vaak wordt veroorzaakt door Streptococcus of Staphylococcus-bacteriën. Huid die wordt uitgerekt door oedeem of ophoping van vocht in de weefsels onder de huid kan aanzienlijke pijn veroorzaken, vooral wanneer de benen niet zijn opgeheven.
• Gordelroos kan aanzienlijke pijn veroorzaken als gevolg van een ontsteking van de ruggenmergzenuw in het lichaam. Het is een reactivering van het waterpokkenvirus dat zich in een slapende toestand in het zenuwstelsel bevindt nadat de patiënt jaren eerder was geïnfecteerd. Omdat het de zenuw is die ontstoken is, kunnen er aanzienlijke hoeveelheden pijn zijn. Ook kan een uitslag optreden langs het verloop van de zenuw. De uitslag kan enkele dagen na het begin van de pijn verschijnen en kan verdwijnen voordat de uitslag verdwijnt. Soms blijft de pijn chronisch aanhouden, zelfs nadat de uitslag is verdwenen (postherpetische neuralgie).
• Gewrichtspijn: gewrichtspijn kan optreden als gevolg van een lokaal letsel, maar kan ook te wijten zijn aan medische aandoeningen die ontsteking en zwelling kunnen veroorzaken. Gewrichtspijn geassocieerd met zwelling wordt artritis genoemd (arth = gewricht + het is = ontsteking) terwijl pijn zonder zwelling artralgie wordt genoemd (arthr = gewricht + algia = pijn). Enkele voorbeelden hiervan zijn:
  • Patiënten met progressieve artrose kunnen dagen hebben waarin aangetaste gewrichten pijn kunnen doen.
  • Evenzo kunnen patiënten met reumatoïde artritis afleveringen van gewrichtsontsteking hebben wanneer hun ziekte oplaait.
  • Verergering van jicht kan ervoor zorgen dat gewrichten ontstoken raken als urinezuurkristallen zich in het gewricht beginnen af ​​te zetten. Het zijn vaak de gewrichten die onder een aanzienlijke werkdruk staan ​​die worden beïnvloed. De gewrichten in de grote teen zijn vaak betrokken, maar de enkel, knie, pols en vingers zijn ook veel voorkomende plaatsen van afzetting van urinezuurkristallen.
  • Pseudogout kan ook gewrichtsontsteking veroorzaken. In plaats van urinezuur zijn calciumpyrofosfaatkristallen afgezet in gewrichten de oorzaak van deze aandoening. De knie wordt vaak aangetast door pseudogout en de diagnose wordt soms gesteld wanneer calcificatie van het kraakbeen wordt waargenomen op gewone röntgenfoto's van het kniegewricht (chondrocalcinosis).
  • Systemische ziekten (er zijn er teveel om te bespreken) kunnen ook gewrichtsontsteking veroorzaken. Enkele veel voorkomende aandoeningen die gewrichtspijn kunnen veroorzaken, zijn onder meer inflammatoire darmaandoeningen (SLE), psoriasis, hepatitis, inflammatoire darmaandoeningen en de ziekte van Lyme.
  • Gewrichten kunnen ontstoken raken als onderdeel van de algemene reactie van het lichaam op een infectie. Infecties kunnen synovitis of ontsteking van het synovium (het voeringweefsel van een gewricht) veroorzaken. Meestal is het te wijten aan een virus, maar bij kinderen is er altijd een zorg dat een bacteriële infectie de oorzaak kan zijn.
  • Mensen die warfarine (Coumadin), prasugrel (Effient), enoxaparine (Lovenox), dabigatran (Pradaxa), rivaroxaban (Xarelto) of apixaban (Eliquis) gebruiken om hun bloed te verdunnen, kunnen spontaan bloeden in een gewricht of spier en pijn veroorzaken.
• Spierpijn: spierpijn of myalgie (myo = spier + algia = pijn) is een veel voorkomende klacht en kan het gevolg zijn van overmatig gebruik (mild trauma) of geassocieerd met de gegeneraliseerde pijn en pijn van een infectie. Spieren kunnen ook om verschillende redenen ontstoken raken (myositis: myo = spier + itis = ontsteking), waaronder bijwerkingen van sommige cholesterolmedicijnen.
• Spierkrampen: spieren kunnen krampen en aanzienlijke pijn veroorzaken. Dit kan te wijten zijn aan een gebrek aan rek of een onbalans van elektrolyten in de bloedbaan. Het lichaam heeft de juiste hoeveelheid calcium, natrium en kalium nodig om spieren goed te laten functioneren. Kuit- en voetspieren zijn bijzonder gevoelig voor kramp, vooral 's nachts.
• Spieren raken ook in spasmen om een ​​gewonde plek te beschermen. Wanneer bijvoorbeeld een heupbot is gebroken, raken de spieren die de heup bewegen in spasme om de beweging van het letsel te minimaliseren.
• Warmtekrampen treden op als onderdeel van het spectrum van warmtegerelateerde ziekten als gevolg van uitdroging en onbalans in de elektrolyten. Ze kunnen optreden onmiddellijk na het sporten of werken in een warme omgeving of hun begin kan enkele uren worden uitgesteld. Vaak zijn het de grote spieren van de benen die betrokken zijn vanwege de hoeveelheid werk die ze moeten doen.
• Spierblessures: de spieren in het been zijn meestal in evenwicht met elkaar om de gewrichtsstabiliteit te bevorderen en werken als schokdempers voor de krachten die worden gegenereerd door lopen en rennen. De quadriceps-spieren aan de voorkant van de dij strekken zich uit of strekken de knie en worden in evenwicht gehouden door de hamstringspieren aan de achterkant van de dij die verantwoordelijk zijn voor het buigen of buigen van de knie. Als dit evenwicht verloren gaat, kunnen de spiervezels overbelast raken en scheuren. Dit wordt een soort genoemd.
• Hamstringblessure: de hamstring (achterste dijspiergroep) bestaat uit een groep individuele spieren die bekend staan ​​als de semitendinosus, de semimembranosus en de biceps femoris. Terwijl de pezen aan de achterkant van de knie kunnen worden gevoeld, ontstaat de spier en is deze verankerd in het bekkenbot. Wanneer de spier samentrekt, buigt de knie en kan het been kracht genereren om de voet van de grond weg te duwen, zodat het lichaam kan lopen. Lopen vereist ook dat de quadriceps-spieren de knie volledig uitstrekken, zodat de hiel van de voet de grond kan raken en de voetstap kan beginnen.
• Als de hamstring spier-peesvezels niet flexibel zijn of als er te veel rek op de structuur wordt geplaatst, kunnen deze vezels worden beschadigd als de knie te veel of te snel strekt. Spier- of peesvezels kunnen worden uitgerekt of zelfs gescheurd, wat pijn en zwelling veroorzaakt. Om zichzelf te beschermen, kan de spier in spasme gaan, wat nog meer pijn kan veroorzaken.
• Huidafwijkingen: huidafwijkingen kunnen pijn veroorzaken. Scheurwonden en huidscheuren, variërend van trauma tot zweren veroorzaakt door slechte bloedstroom, behoren tot de oorzaken van pijn door huidaandoeningen. De huid heeft talloze zenuwvezels die pijn kunnen voelen en alles dat de huid beschadigt, kan pijn veroorzaken. Huidinfecties kunnen pijnlijk zijn, opnieuw vanwege ontsteking en zwelling.
• Pijn in de benen bij kinderen: pijn in de benen bij kinderen is een speciale situatie. Hoewel de meeste pijn in de benen bij kinderen niet ernstig is, zijn er momenten waarop de pijn een belangrijke oorzaak heeft. Deze kunnen een gewrichtsinfectie omvatten die heuppijn veroorzaakt, trauma die schade aan groeischijven veroorzaakt en pijn als gevolg van systemische ziekten zoals Henoch-Schönlein purpura, juveniele reumatoïde artritis of reumatische koorts.
• "Groeipijnen" zijn waarschijnlijk te wijten aan overmatig gebruik van spieren, hoewel ze geassocieerd kunnen worden met een milde rek als de spieren met het bot meegroeien.
• Kinderen met beenpijn die mank lopen of die geen gewicht op het been zullen dragen, moeten dringend worden gezien door een zorgverlener.
• Sommige fracturen bij kinderen kunnen moeilijk te diagnosticeren zijn omdat onrijpe botten mogelijk niet volledig verkalkt zijn door de aanwezigheid van groeischijven. Het is mogelijk dat fracturen niet zichtbaar zijn op gewone röntgenfoto's, en klinische beoordeling kan nodig zijn om te beslissen of een gebroken bot aanwezig is.
• De ziekte van Legg-Calve-Perthes beschrijft avasculaire necrose of verlies van bloedtoevoer naar de heupkop (de bal van het heupgewricht). De oorzaak is onbekend, maar het treft meestal kinderen van 4-8 jaar en veroorzaakt heuppijn en mank lopen. De behandeling omvat het laten rusten van het heupgewricht om langdurige artritis te voorkomen en de zorg wordt meestal begeleid door een orthopedisch specialist.
• Het Osgood-Schlatter-syndroom beschrijft een ontsteking van de apofyse van het scheenbeen, het benige uitsteeksel waarbij de knieschijf zich aan het bot onder de knie hecht. Deze aandoening treedt op vanwege overmatige spanning op de groeischijf van het bovenste scheenbeen en is vaak te wijten aan overmatig springen of rennen. Het kan een zacht, gezwollen gebied net onder de knie veroorzaken. De toestand geneest met ijs en rust.
• Diabetes: Diabetes kan op verschillende manieren pijn in de benen veroorzaken. Als de bloedsuikerspiegel gedurende een periode van vele jaren niet goed wordt gereguleerd, verslechteren zenuwen en bloedvaten en verliezen hun functie. Vaak treedt de schade op in de voeten en gaat het been omhoog. Met het verlies van gevoel, kunnen huidinfecties en voetletsels optreden zonder dat de getroffen persoon veel ongemak voelt. Als alternatief kunnen de zenuwen zo ontstoken zijn dat de patiënt hardnekkige pijn voelt. Diabetes zorgt er ook voor dat bloedvaten vernauwen en symptomen van PAD (perifere slagaderziekte) of claudicatio veroorzaken.

Mensen met diabetes zijn ook meer vatbaar voor infecties vanwege een aangetast immuunsysteem. Samen met een slechte bloedtoevoer naar de benen, is het vermogen om huidbeschadiging te genezen verminderd en verhoogt het het risico op voet- en beeninfecties.