West-Nijlvirusmuggen, behandeling, symptomen, diagnose en preventie

• West Nile Virus Onderwerpgids
• Doctor's Notes over West Nile Virus Symptomen

West Nile Virus Feiten

Afbeelding van West Nile Virus

• Het West-Nijlvirus wordt door muggenbeten op de mens overgedragen en kan bij enkele patiënten encefalitis (West-Nijl encefalitis of WNE) veroorzaken.
• West-Nijlvirus komt meestal voor bij vogels, maar kan door een mugvector op mensen worden overgedragen.
• Symptomen van West-Nijl virale infecties kunnen variëren van geen symptomen tot koorts, koude rillingen, spierpijn, hoofdpijn en gevoeligheid voor licht; ernstige infecties kunnen extra symptomen veroorzaken die gepaard gaan met meningitis, encefalitis, coma, epileptische aanvallen en soms de dood.
• West-Nijlvirusinfecties worden gediagnosticeerd door het fysieke onderzoek van de patiënt en door immunologische tests.
• Behandeling voor West-Nijlvirusinfecties is vooral ondersteunend en is gericht op het verminderen van symptomen; ernstige infecties vereisen vaak een ziekenhuisbehandeling.
• De primaire risicofactoren voor West-Nijlvirusinfectie zijn blootstelling aan geïnfecteerde muggen. Als je 50 jaar of ouder bent of een medisch probleem hebt dat de immuunrespons vermindert, loopt een geïnfecteerde patiënt een groter risico op een ernstigere ziekte.
• Over het algemeen is de prognose van de meeste virale infecties op de West-Nijl zeer goed; Ernstige infecties hebben echter een meer bewaakte prognose vanwege mogelijke neurologische schade.
• Momenteel is er geen vaccin beschikbaar om West Nile-virusinfecties bij mensen te voorkomen; het voorkomen van muggenbeten op verschillende manieren (het dragen van shirts met lange mouwen, lange broeken, het gebruik van muggenspray en het elimineren van gebieden die goede broedplaatsen voor muggen zijn) helpt infecties te voorkomen.

Wat is het West-Nijlvirus?

West-Nijlvirus is een Flaviviridae- virus dat door muggenbeten op mensen wordt overgedragen. Virussymptomen variëren van geen tot ernstig: encefalitis (ontsteking van de hersenen) of meningitis (ontsteking van de bekleding van de hersenen en het ruggenmerg). De neurologische ziekte die het virus veroorzaakt, wordt West-Nijl encefalitis (WNE) genoemd. WNE is momenteel endemisch in Azië, Afrika en het Midden-Oosten. Sinds 1999 wordt de ziekte in veel staten (zie onderstaande kaart) in de VS ontdekt. ​​De ziekte wordt nu in de VS als endemisch beschouwd; in 2013 waren 39.567 personen gediagnosticeerd met de ziekte. Van 2013-2015 worden ongeveer 2.000 per jaar gedetecteerd met nieuwe West-Nijlinfecties in 47 staten in de VS.

Het West-Nijlvirus werd in 1937 ontdekt in het district West-Nijl in Oeganda. Hoewel wilde vogels de voorkeur hebben voor het virus en waarschijnlijk de gastheren zijn die de ziekte van land tot land verspreiden, kan het West Nile-virus andere zoogdieren zoals paarden en honden infecteren. Het virus wordt door muggen van dier of vogel op mens overgedragen. Sinds het virus voor het eerst werd ontdekt in de Verenigde Staten in 1999, is er sindsdien elk jaar een uitbraak in de West-Nijlvirus (er zijn bijvoorbeeld uitbraken geweest in Californië, Arizona, Illinois, Massachusetts, Oregon, Pennsylvania, Wisconsin en Texas); het virus is gedetecteerd in 47 Amerikaanse staten en in Canada.

Wat zijn de oorzaken van het West-Nijlvirus en West-Nijl-encefalitis?

West-Nijlvirus wordt op mensen overgedragen door de beet van een geïnfecteerde mug. Muggen worden besmet door bijtende vogels (of andere dieren zoals paarden of honden) die het virus herbergen; muggen zijn dus de vectoren van West-Nijl encefalitis (WNE). Het virus wordt niet van persoon op persoon verspreid, noch wordt het van besmette vogels op mensen verspreid zonder een muggenbeet. Het virus is nu gevonden bij 111 vogelsoorten en ongeveer een dozijn zoogdieren.

• Hoe het West-Nijlvirus in 1999 New York binnenkwam, is niet helemaal duidelijk. De meest waarschijnlijke verklaring is dat het virus is geïntroduceerd door een geïmporteerde besmette vogel of door een besmette mens die terugkeert uit een land waar het West-Nijlvirus veel voorkomt. Vóór de uitbraak van New York in 1999 was de West-Nijl encefalitis eerder alleen in Afrika, Azië, het Midden-Oosten en slechts zelden in Europa vastgesteld.
• De meeste gevallen van West-Nijl doen zich voor tijdens de warme maanden waarin muggen het meest actief zijn. Niettemin wordt verwacht dat het milde klimaat in de zuidelijke Amerikaanse staten de muggen na die maanden zal ondersteunen.

Wat zijn de risicofactoren voor het West-Nijlvirus en West-Nijl-encefalitis?

De belangrijkste risicofactor voor het West-Nijlvirus en West-Nijl-encefalitis wordt blootgesteld aan muggen die het virus kunnen dragen. Zulke personen zijn mensen die tijd buitenshuis doorbrengen en de huid hebben blootgesteld aan muggen om te bijten (bijvoorbeeld kampeerders, wandelaars, mensen die zich bezighouden met buitenwerkomstandigheden). Personen die 50 jaar of ouder zijn en personen met een verzwakt immuunsysteem (bijvoorbeeld kankerpatiënten, diabetici) lopen een hoger risico op zowel infectie als encefalitis.

Wat zijn de symptomen en tekenen West-Nijlvirus en West-Nijl-encefalitis?

Tekenen en symptomen van de West-Nijl-virusinfectie variëren van helemaal geen symptomen tot een snel fatale herseninfectie. De incubatietijd varieert van twee tot 14 dagen, hoewel twee tot zes dagen het meest gebruikelijke bereik is. In gebieden waar het virus veel voorkomt, hebben mensen meer kans om geen symptomen van de infectie te vertonen of hebben ze alleen een milde, griepachtige ziekte in plaats van een ernstige herseninfectie. Het volgende beschrijft symptomen en hun frequentie van voorkomen:

• Volgens de CDC vertonen de meeste mensen (70% -80%) die besmet raken geen symptomen en herstellen volledig.
• Wanneer de symptomen zich ontwikkelen, begint de West-Nijlvirusinfectie meestal met het abrupte begin van koorts, koude rillingen, spierpijn, hoofdpijn en griepachtige symptomen. Hoofdpijn komt vooral veel voor en kan ernstig zijn. De persoon kan lichtgevoelig zijn met pijn achter de ogen en sommige patiënten kunnen ook braken, diarree of uitslag krijgen. Hoewel vermoeidheid en zwakte weken of zelfs maanden kunnen duren, herstellen de meeste patiënten volledig. De hier beschreven reeks symptomen kan voorkomen bij ongeveer 20% van de geïnfecteerde patiënten.
• In anderen, met name ouderen, kan de ziekte zich ontwikkelen tot encefalitis of meningitis. Deze patiënten kunnen neurologische veranderingen vertonen zoals desoriëntatie, tremoren, epileptische aanvallen en andere symptomen ontwikkelen zoals hoofdpijn, hoge koorts en nekstijfheid. Sommige van de neurologische effecten zullen permanent worden en ongeveer 10% van de mensen die ernstige neurologische infecties ontwikkelen, zullen sterven. Mensen met bepaalde medische aandoeningen (kanker, diabetes, hypertensie en nierziekte) lopen een hoger risico op ernstige West-Nijlvirusinfecties.

West Nile Virus Oorzaken, symptomen en behandeling

Wanneer moet ik de arts bellen over West-Nijlvirusinfectie?

West-Nijlvirus wordt voornamelijk door muggen overgedragen tijdens de zomermaanden en infecties treden meestal op tussen mei en oktober. Zelden is overdracht via bloedtransfusies, orgaantransplantaties en moeder op foetus of moeder op baby van borstvoeding gemeld.

• Mensen die zijn gebeten door een mug in het geografische gebied waarvan bekend is dat het West-Nijlvirus voorkomt en die tekenen of symptomen van een ernstige ziekte ervaren, moeten onmiddellijk hun arts raadplegen.
• De meeste mensen met milde symptomen van lichte koorts en spierpijn hebben geen West-Nijlvirus en vereisen geen specifieke diagnostische tests.

Iedereen die symptomen van een ernstige ziekte heeft, zoals veranderingen in de mentale toestand, hoge koorts, nekstijfheid, gevoeligheid voor licht of verwarring, moet onmiddellijk naar een spoedeisende hulp of ziekenhuisafdeling gaan. De West-Nijl-encefalitis die plaatsvond tijdens de eerste uitbraak van New York in 1999, was vooral opmerkelijk vanwege zijn ernstige spierzwakte. Dit is een ander belangrijk waarschuwingssymptoom.

Hoe worden het West-Nijlvirus en de West-Nijl-encefalitis gediagnosticeerd ?

De diagnose van West-Nijlvirusinfecties wordt meestal gedaan door een combinatie van het observeren van tekenen en symptomen, samen met gespecialiseerde moleculaire biologische testen voor het virus zelf.

• Alleen mensen met ernstige symptomen moeten verder worden getest. Er is geen remedie voor West-Nijl en daarom is er weinig te winnen door wijdverbreide tests van mensen met milde symptomen.
• Bevestigende diagnose van West-Nijlvirusinfectie wordt meestal gedaan door een DNA-test genaamd polymerasekettingreactie (PCR) of virale vloeistofkweek verwijderd rond het ruggenmerg (lumbale punctieprocedure). Een arts stuurt zowel bloedmonsters als ruggenmergmonsters, verkregen door lumbale punctie (ook wel een ruggenmergkraan genoemd), naar een gespecialiseerd laboratorium voor deze tests. Deze test helpt knokkelkoorts, paarden-encefalitis, de ziekte van Lyme en andere infecties van WNE uit te sluiten.

Zijn er huismiddeltjes voor het West-Nijlvirus?

Thuiszorg voor mensen die vermoeden dat ze mogelijk zijn geïnfecteerd met het West Nile-virus is beperkt tot verlichting van de symptomen. Er is geen specifieke behandeling voor het virus.

Milde ziekte vereist geen therapie anders dan medicijnen om koorts en pijn te verminderen. Vermijd het gebruik van aspirine bij kinderen omdat dit een risico inhoudt voor een fatale aandoening die bekend staat als het syndroom van Reye.

Ernstige symptomen vereisen een ziekenhuisbehandeling.

Wat is de behandeling voor West-Nijl encefalitis en het West-Nijlvirus?

Er is geen effectieve antivirale behandeling of vaccin bekend om het West Nile-virus te voorkomen.

• Mildere ziekten vereisen geen behandeling.
• In ernstige gevallen van het West-Nijlvirus is intensieve ondersteunende therapie aangewezen. Dit omvat ziekenhuisopname, IV-vloeistoffen en voeding, luchtwegbeheer (sommige mensen hebben mogelijk een buis in hun luchtweg nodig om de luchtwegen open te houden), beademingsondersteuning (sommige mensen hebben mogelijk een machine nodig om hen te helpen ademen), preventie van secundaire infecties, zoals evenals goede verpleegkundige zorg.

Wat is het vervolg op het West-Nijlvirus?

Iedereen die West-Nijl encefalitis heeft ontwikkeld, moet regelmatig contact opnemen met een arts. De ernstigst getroffen mensen kunnen tot zes maanden tot een jaar nodig hebben om te herstellen. Sommigen kunnen blijvende problemen met het zenuwstelsel hebben en kunnen revalidatietraining nodig hebben.

Hoe kan ik West-Nijl encefalitis en het West-Nijlvirus voorkomen?

De meest effectieve manier om het risico op het West Nile-virus te verminderen, is om contact met muggen in de maanden april tot oktober te voorkomen. Muggen zijn actief in de vroege ochtend, van zonsopgang tot 10 uur, en in de late middag en vroege avond. Beperk buitenactiviteiten of neem de volgende voorzorgsmaatregelen:

• Als u buiten bent tijdens de ochtend- en avonduren, wanneer muggen het meest actief zijn, draag dan beschermende kleding, zoals shirts met lange mouwen, een lange broek en sokken.
• Gebruik een insectenwerend middel dat 10% -30% DEET-oplossing bevat. Kinderen mogen geen DEET-afstotend middel gebruiken dat sterker is dan 10%. Andere voorzorgsmaatregelen bij het gebruik van DEET omvatten het vermijden van gebruik bij zuigelingen of zwangere vrouwen, het vermijden van langdurig of overmatig gebruik, het bewaren van DEET buiten het bereik van kinderen en het voorkomen dat kinderen het zelf toepassen. Volwassenen moeten DEET-producten op kinderen toepassen volgens de instructies van de fabrikant.
• Spuit kleding met insectenwerende middelen die permethrin of DEET bevatten omdat muggen kunnen proberen door dunne kleding te bijten. Breng insectenwerende middelen die permethrin bevatten niet rechtstreeks aan op de blootgestelde huid. Als kleding wordt gespoten, is het niet nodig om afstotend middel met DEET op de huid onder de kleding te spuiten. Raadpleeg het National Pesticide Information Centre voor meer informatie over de toepassing van pesticiden.
• Citronella, vaak gebruikt in buitenkaarsen, is een goed afschrikmiddel tegen muggen; het biedt echter geen bescherming op lange termijn.
• Beperking van de habitat van muggen en broedplaatsen kan ook helpen de blootstelling van de mens te beperken. Muggen leggen hun eieren in stilstaand water, dus gooi alle blikjes, plastic bakjes, rubberbanden of andere mogelijke waterbakjes weg uit de buurt. Muggenlarvaciden kunnen worden gebruikt. Tap water af van zwembadafdekkingen. Zorg ervoor dat dakgoten goed leeglopen en maak de goten regelmatig schoon.
• Zorg ervoor dat deuren en ramen goed passende schermen zonder gaten hebben.
• Vogels die zijn gestorven aan het West-Nijlvirus vormen geen gezondheidsrisico. De ziekte wordt alleen overgedragen door een muggenbeet. Muggen worden besmet door bijtende vogels die het virus herbergen. Meld dode vogels (vooral kraaien en blauwe gaaien) aan lokale gezondheidsfunctionarissen zodat ze kunnen worden getest en het virus kan worden gevolgd. Het wordt afgeraden om dode vogels aan te raken; draag handschoenen als een dode vogel moet worden verwijderd of gehanteerd.
• Ontwikkeling van een vaccin: sinds het virus voor het eerst in New York verscheen, gingen onderzoekers op zoek naar een vaccin. Er zijn verschillende vaccins beschikbaar voor paarden, maar deze vaccins zijn niet goedgekeurd voor gebruik bij mensen. Onderzoek is gaande; momenteel is er geen vaccin beschikbaar voor mensen tegen WNE.

Wat is de prognose voor het West-Nijlvirus en West-Nijl-encefalitis?

De prognose van het West-Nijlvirus is direct gerelateerd aan de ernst van de ziekte en de leeftijd van de persoon met de infectie.

• Degenen met een milde infectie herstellen volledig zonder blijvende invaliditeit.
• De dood komt voor bij ongeveer 10% -12% van de mensen met West-Nijl encefalitis (WNE), maar slechts ongeveer een van de 150-250 mensen die besmet zijn, ontwikkelt WNE. Ouderen lopen het grootste risico op overlijden. Jongere mensen herstellen veel sneller en hebben veel minder kans om tekenen en symptomen van ernstige ziekte te vertonen. Bij sommige patiënten hielden symptomen die mogelijk te wijten waren aan WNV tot acht jaar na infectie aan. Gegevens uit 2016 geven aan dat de incidentie van ernstig en zelfs dodelijk West-Nijlvirus aanzienlijk kan worden onderschat.

West Nile Virus en West Nile Encephalitis Pictures

De Culex-mug, gebruikelijk in de oostelijke Verenigde Staten, is de primaire vector die verantwoordelijk is voor het infecteren van mensen met het West-Nijlvirus. Preventie van West-Nijlvirusinfectie is in de eerste plaats gericht op het verminderen van de mugpopulatie van mei tot oktober en door het nemen van voorzorgsmaatregelen om de blootstelling van de mens tijdens deze maanden van hoge mugactiviteit te beperken; BRON: CDC Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Cumulatieve gegevens voor het West-Nijlvirus, 14 januari 2015; BRON: CDC Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.