Volwassen glaucoom vermoedt symptomen, tekenen, oorzaken en behandeling

Volwassen glaucoom verdachte feiten

• Glaucoom is meestal een hoge druk in het oog die de oogzenuw beschadigt en kan leiden tot permanent verlies van het gezichtsvermogen. Hoewel een diagnose van glaucoom zeker is wanneer hoge druk in het oog, oogzenuwbeschadiging en gezichtsverlies aanwezig zijn, zijn niet alle criteria vereist om glaucoom te diagnosticeren.
• Verhoogde druk in het oog, intraoculaire druk (IOP) genoemd, is een primaire zorg omdat het een van de belangrijkste risicofactoren voor glaucoom is. De prevalentie van primair openhoekglaucoom (POAG), de meest voorkomende vorm van glaucoom, is zelfs hoger bij toenemende IOP.
• Oogdruk wordt gemeten in millimeter kwik (mm Hg). Normale oogdruk varieert van 10-21 mm Hg. Verhoogde IOP is een druk van meer dan 21 mm Hg. De term oculaire hypertensie (OHT) verwijst naar elke situatie waarin IOP hoger is dan normaal.
• Verdachte glaucoom beschrijft een persoon met een of meer risicofactoren die kunnen leiden tot glaucoom, waaronder een toenemende IOP, maar deze persoon heeft nog geen duidelijke oogzenuwschade of verlies van het gezichtsvermogen als gevolg van glaucoom.
• Er kan een grote overlap bestaan ​​tussen bevindingen bij mensen met vroeg glaucoom en bij mensen die glaucoom verdacht zijn en zonder de ziekte.
• Daarom zijn regelmatige oogonderzoeken met een oogarts (een arts die gespecialiseerd is in oogzorg en chirurgie) erg belangrijk om mensen te identificeren en te behandelen die verdacht zijn van glaucoom. Door ze te controleren op de vroegste tekenen van glaucoomschade, kan de visuele functie vaak worden behouden.
• Bij personen met een hoog risico op het ontwikkelen van glaucoomschade, kunnen preventieve maatregelen nodig zijn, waaronder het verlagen van de druk in het oog.
• In de Verenigde Staten is glaucoom de tweede meest voorkomende oorzaak van juridische blindheid.
• Ras kan een factor zijn bij de ontwikkeling van glaucoom.
  • Glaucoom is de belangrijkste oorzaak van blindheid bij Afro-Amerikanen. Afro-Amerikanen hebben een aanzienlijk verhoogd risico op het ontwikkelen van POAG. De prevalentie van POAG is hoger bij Afro-Amerikanen dan bij blanken. Glaucoom komt meestal ook eerder voor. Afro-Amerikanen bij wie glaucoom wordt vastgesteld, zijn niet alleen meer geneigd blind te worden, maar gaan ook 8 keer sneller blind.
  • Aziaten, Canadezen, Alaskanen, Groenlandse Inuit-indianen en bepaalde Zuid-Amerikaanse indianen lopen een verhoogd risico op nauwe kamerhoekglaucoom.
  • POAG treft mannen en vrouwen in gelijke mate, hoewel vrouwen een groter risico lopen op glaucoom met hoekafsluiting dan mannen.
• Ouder worden is een duidelijke risicofactor.
  • Het risico op POAG neemt toe met de leeftijd.
  • De prevalentie van POAG hoger bij personen ouder dan 80 jaar dan bij mensen in de veertig.

Volwassen glaucoom verdachte oorzaken

De mechanismen die glaucoom veroorzaken worden niet volledig begrepen. In de meeste gevallen treedt een pijnloze verhoging van IOP op, wat kan leiden tot progressief verlies van het gezichtsvermogen en schade aan de oogzenuw.

Hoge druk in het oog wordt veroorzaakt door een onbalans in de productie en afvoer van vocht in het oog (humoristische humor genoemd). De kanalen (trabeculair netwerkwerk) die normaal gesproken de vloeistof uit het oog afvoeren, werken niet goed. Er wordt continu meer vloeistof geproduceerd, maar deze kan niet worden afgetapt vanwege de niet goed functionerende afvoerkanalen. Dit resulteert in een verhoogde hoeveelheid vloeistof in het oog, waardoor de druk wordt verhoogd.

Een andere manier om aan hoge druk in het oog te denken, is een waterballon voorstellen. Hoe meer water in de ballon wordt gebracht, hoe hoger de druk in de ballon. Dezelfde situatie bestaat met te veel vloeistof in het oog - hoe meer vloeistof, hoe hoger de druk. Net zoals een waterballon kan barsten als er teveel water in wordt gedaan, kan de oogzenuw in het oog worden beschadigd door een te hoge druk. Zie Mediabestanden 1-2.

Bepaalde risicofactoren zijn geassocieerd met de ontwikkeling van glaucoomschade. Hoe groter het aantal en de mate van risicofactoren, hoe groter het risico om glaucoom in de loop van de tijd te ontwikkelen.

De volgende historische en demografische factoren hebben een hoge associatie voor de ziekte aangetoond:

• Familiegeschiedenis is een duidelijke risicofactor.
  • Een aanzienlijk percentage mensen met glaucoom heeft een positieve familiegeschiedenis.
  • Familiegeschiedenis van glaucoom bij een broer of zus is de grootste risicofactor, gevolgd door glaucoom bij een ouder.
• Toenemende leeftijd
• Race, vooral Afro-Amerikaans

Naast verhoogde IOP zijn de volgende oogaandoeningen als risicofactoren betrokken bij het ontwikkelen van glaucoom:

• Glaucoom al in één oog aanwezig
• Aangeboren afwijkingen (afwijkingen aanwezig vanaf de geboorte): De onderliggende oorzaak van glaucoom kan worden veroorzaakt door aangeboren afwijkingen in het oog, vooral in het uiterlijk van de oogzenuw.
• Eenmalig trauma aan het oog of eerdere oogchirurgie: dit kan erop duiden dat de oogzenuwbeschadiging niet progressief is maar mogelijk het gevolg is van een geïsoleerd incident. De sleutel is of er enige progressie optreedt.
• Verdacht ogende oogzenuw of een oogzenuwdefect
  • De gevoeligheid van de oogzenuw voor schade varieert van persoon tot persoon. Samen met andere risicofactoren hangt de kans op beschadiging van de oogzenuw ook af van het IOP-niveau.
  • Problemen met de bloedtoevoer naar de oogzenuw kunnen een rol spelen. Dit is vooral belangrijk bij personen met glaucoom met normale spanning die progressieve ziekte hebben ondanks IOP van minder dan 21 mm Hg. Zie Glaucoom met normale spanning.
• Smalle hoeken
• Bijziendheid (bijziendheid)
• Pseudo-exfoliatie: er worden vlokken materiaal in het oog geproduceerd die het trabeculaire netwerk blokkeren, waardoor de IOP stijgt.
• Pigmentdispersie
  • De iris geeft pigment in het oog vrij dat het trabeculaire netwerk blokkeert, waardoor de IOP stijgt.
  • Met pigmentdispersie neemt het risico op glaucoom met 25-50% toe.
• Geschiedenis van uveïtis of andere inflammatoire oogziekte: Uveïtis is een ontsteking van de uvea, dat wil zeggen de iris, het ciliaire lichaam en de choroïde.
• Occlusie van de centrale retinale ader: het eerste teken van ziekte van sommige mensen door verhoogde IOP kan plotseling verlies van het gezichtsvermogen zijn doordat de ader in het centrale deel van het netvlies wordt geblokkeerd, een occlusie van de centrale retinale ader.

De volgende medische aandoeningen zijn geassocieerd als risicofactoren voor het ontwikkelen van glaucoom:

• Huidig ​​of verleden gebruik van actuele steroïden
  • Actuele steroïden kunnen IOP bij bepaalde mensen verhogen.
  • Oogzenuwbeschadiging kan optreden als gevolg van een eerdere aflevering van verhoogde IOP geassocieerd met actueel steroïde gebruik. De verhoging van IOP wordt meestal gezien binnen een paar weken na het starten van topische steroïden.
• suikerziekte
• Geschiedenis van vasospastische aandoeningen (spasmen of vernauwingen van de bloedvaten): Migraine komt vaker voor bij mensen met glaucoom met normale spanning.
• Hartaandoeningen, vooral bij mensen met glaucoom met normale spanning

Volwassen glaucoom verdachte symptomen

Mensen die glaucoom vermoeden, ervaren meestal geen symptomen. Degenen met mogelijk glaucoom met hoekafsluiting kunnen intermitterende hoofdpijn ervaren, halo's zien of wazig zien. Tegen de tijd dat mensen met glaucoom verlies van het gezichtsvermogen opmerken, zijn er al aanzienlijke hoeveelheden schade aan de oogzenuw en het gezichtsvermogen opgetreden. De oogzenuwbeschadiging en het verlies van het gezichtsvermogen zijn permanent.

Wanneer medische hulp zoeken voor glaucoom

Vanwege het ontbreken van symptomen geassocieerd met glaucoom, zijn regelmatige oogonderzoeken met een oogarts uiterst belangrijk als u glaucoom vermoedt en een hoog risico loopt.

Als glaucoom al in het ene oog aanwezig is, loopt het andere oog een verhoogd risico op toekomstige schade.

Vragen aan de arts over glaucoom

• Is mijn oogdruk verhoogd?
• Zijn er tekenen van inwendig oogletsel als gevolg van een blessure?
• Zijn er optische oogafwijkingen bij mijn onderzoek?
• Is mijn perifeer zicht normaal?
• Is behandeling noodzakelijk?
• Hoe vaak moet ik vervolgonderzoeken ondergaan?

Glaucoom examens en tests

IOP is een belangrijke risicofactor voor het ontwikkelen van glaucoomschade, maar alleen is het niet voldoende voor een diagnose van glaucoom.

Sommige ogen ondergaan schade bij IOP van minder dan 18 mm Hg, terwijl anderen tolereren IOP van meer dan 30 mm Hg. Maar liefst de helft van de mensen met oogzenuwbeschadiging of gezichtsveldveranderingen als gevolg van glaucoom hebben een IOP van minder dan 21 mm Hg bij hun eerste evaluatie.

Tijdens een oogonderzoek voert uw oogarts tests uit om IOP te meten en om vroege POAG of andere mogelijke oorzaken van glaucoom uit te sluiten. Deze tests worden hieronder uitgelegd.

• Tonometrie is een methode om de druk in het oog te meten.
  • Metingen voor beide ogen worden minstens 2-3 keer uitgevoerd. Omdat IOP bij elk individu van uur tot uur varieert, kunnen metingen op verschillende tijdstippen van de dag worden uitgevoerd (bijvoorbeeld 's morgens en' s nachts). Als u een glaucoom vermoedt met normale IOP maar een verdacht ogende optische zenuw, kan uw IOP gedurende een enkele dag meerdere keren worden gecontroleerd (een dagelijkse beoordeling of dagcurve genoemd).
  • Een drukverschil tussen elk oog van 3 mm Hg of meer kan glaucoom suggereren. Vroege POAG is zeer waarschijnlijk als IOP gestaag toeneemt.
  • In het algemeen en afhankelijk van uw risicofactoren, wordt IOP elke 3-12 maanden gecontroleerd.
• De voorkant van je ogen, inclusief je hoornvlies, voorste kamer, iris en lens, worden onderzocht met behulp van een speciale microscoop die een spleetlamp wordt genoemd. Tijdens een spleetlamponderzoek zoekt de oogarts naar tekenen van andere oorzaken of risicofactoren van glaucoom.
• Gonioscopie wordt uitgevoerd om de drainagehoek van uw oog te controleren; hiervoor wordt een speciale contactlens op het oog geplaatst.
  • Deze test is belangrijk om de hoekdiepte te evalueren en te bepalen of de hoeken open, versmald of gesloten zijn. Smalle of gesloten hoeken verminderen of stoppen de vloeistofstroom uit het oog, waardoor verhoogde druk ontstaat.
  • Gonioscopie wordt ook gebruikt om andere aandoeningen uit te sluiten die IOP kunnen verhogen.
  • Gonioscopie wordt meestal jaarlijks uitgevoerd op alle mensen die glaucoom vermoeden.
• Elke oogzenuw wordt onderzocht op schade of afwijkingen; dit kan een verwijding van de pupillen vereisen om een ​​adequaat onderzoek van de oogzenuwen te verzekeren.
  • Verschillende beeldvormingsstudies kunnen worden uitgevoerd om de status van uw oogzenuw te documenteren en om veranderingen in de tijd te detecteren.
  • Fundus-foto's, die foto's zijn van uw optische schijf (het vooroppervlak van uw optische zenuw), worden genomen voor toekomstige referentie en vergelijking om eventuele subtiele progressie te volgen.
  • Bij bepaalde mensen verkiezen oogartsen deze documentatie het liefst jaarlijks voor een gedetailleerde vergelijking.
• Het netvlies wordt onderzocht op eventuele defecten. Dit kan ook een verwijding van de pupillen vereisen om een ​​adequaat onderzoek van het netvlies te waarborgen.
• Gezichtsveldtesten controleert uw perifere (of zij) visie, meestal met behulp van een geautomatiseerde gezichtsveldmachine.
  • Deze test is gedaan om gezichtsvelddefecten als gevolg van glaucoom uit te sluiten. De afwezigheid van gezichtsvelddefecten garandeert echter niet de afwezigheid van glaucoom. Gezichtsvelddefecten zijn mogelijk pas zichtbaar als maar liefst 50% van de optische zenuwvezellaag verloren is gegaan.
  • Gezichtsveldonderzoeken worden meestal elke 6-12 maanden uitgevoerd. Als er een laag risico op glaucoomschade is, mag de test slechts eenmaal per jaar worden uitgevoerd. Als er een groot risico op glaucoomschade bestaat, kan de test zo vaak als om de 2 maanden worden uitgevoerd. Testen wordt eerder herhaald als een defect wordt gedetecteerd, meestal binnen 1 maand, om ervoor te zorgen dat het defect reproduceerbaar is.

Zelfzorg thuis voor glaucoom

Als uw oogarts een geneesmiddel voorschrijft om de druk in uw oog te verlagen, is het erg belangrijk om de instructies van uw oogarts op te volgen en de medicatie correct toe te passen (zie Uw oogdruppels inbrengen). Als u dit niet doet, kan dit leiden tot een extra toename van de IOP die de optische zenuw verder kan beïnvloeden en permanent verlies van het gezichtsvermogen kan veroorzaken.

Volwassen glaucoom behandeling

De beslissing om een ​​persoon te behandelen die glaucoom vermoedt en een hoog risico loopt, is sterk geïndividualiseerd. U kunt worden behandeld met medicijnen of gewoon worden waargenomen. Uw oogarts zal de voor- en nadelen van medische behandeling versus observatie met u bespreken.

• Zelfs met risicofactoren als een verdacht ogende oogzenuw, een oogzenuwdefect of een familiegeschiedenis van glaucoom, kunt u alleen worden waargenomen.
• Uw situatie en risicofactoren worden zorgvuldig geëvalueerd om de waarschijnlijkheid van glaucoomschade te bepalen en om de noodzaak en effectiviteit van medische behandeling te evalueren.
• Over het algemeen behandelen de meeste oogartsen medisch patiënten met een IOP van meer dan 30 mm Hg vanwege het hoge risico op beschadiging van de oogzenuw.

Als u glaucoom vermoedt en een hoog risico loopt, kan uw oogarts besluiten u te behandelen met een of meer medicinale oogdruppels, waarvan is aangetoond dat ze de IOP verlagen. Door een drukverlagend medicijn te gebruiken, kan latere schade door glaucoom worden vertraagd of zelfs worden voorkomen. Zie medicijnen .

Bij het bepalen van een geschikt medicijn houdt uw oogarts rekening met de bijwerkingen en de gebruiksfrequentie van het medicijn, samen met uw oculaire en medische geschiedenis. Gegevens uit dieren suggereren dat de geneesmiddelen voor glaucoom Alphagan, Xalatan en Betoptic een rol kunnen spelen bij het verbeteren van de bloedtoevoer naar de oogzenuw.

Als bij onderzoek progressie naar glaucoom wordt gezien samen met oogzenuwschade en / of reproduceerbare gezichtsvelddefecten, zal uw oogarts onmiddellijk beginnen met een medische behandeling, waaronder medicinale oogdruppels en mogelijk een operatie.

Glaucoom medicijnen

Zie Glaucoom medicijnen begrijpen.

Herken deze veel voorkomende oogaandoeningen

Glaucoomchirurgie

Als de hoekdiepte van de voorste kamer erg ondiep is, kan laser-perifere iridotomie worden aanbevolen als preventieve maatregel. Tijdens een laseriridotomie gebruikt de oogarts een laser om een ​​gat in de iris (het gekleurde deel van het oog) te maken om het risico op acuut geslotenhoekglaucoom te verminderen.

Conventionele incisiechirurgie (bekend als filterprocedures) is over het algemeen voorbehouden aan mensen met gedocumenteerde optische zenuwschade als gevolg van glaucoom. De meest voorkomende filteroperatie is trabeculectomie.

Tijdens trabeculectomie creëert de oogarts een alternatief pad (of afvoerkanaal) in het oog om de doorgang van vloeistof uit het oog te vergroten. Door een nieuw afvoerkanaal te construeren, kan de vloeistof beter buiten het oog stromen. Als gevolg hiervan wordt IOP verlaagd.

Lasertrabeculoplastiek is zelden nodig voor de behandeling van mensen die verdacht zijn van glaucoom. Tijdens deze procedure gebruikt de oogarts een argonlaserstraal om kleine vlekken (brandwonden) op het trabeculaire netwerk te plaatsen, waardoor de gaten in het trabeculaire netwerk verder worden geopend, waardoor de vloeistof (waterige humor) beter uit het oog kan stromen.

Glaucoom Follow-up

Omdat glaucoom stille schade veroorzaakt, is voortdurende follow-up zorg essentieel om eventuele progressieve veranderingen in de tijd die behandeling kunnen rechtvaardigen, te volgen. De frequentie van uw vervolgbezoeken hangt ook af van het volgende:

• Leeftijd
• Niveau van IOP-hoogte
• Oogzenuw uiterlijk
• Familiegeschiedenis van glaucoom
• Aanwezigheid van aanvullende risicofactoren
• Elke progressie van ziekte

Glaucoom Preventie

Een persoon kan niet voorkomen dat hij een verdachte van glaucoom wordt, maar door regelmatig oogonderzoek met een oogarts kan hopelijk elke progressie naar glaucoom worden voorkomen.

Glaucoom Outlook

De meeste mensen die glaucoom vermoeden, ontwikkelen geen beschadiging van de optische zenuw en / of verlies van het gezichtsvermogen.

Over het algemeen ontwikkelt ongeveer 1% van de personen met OHT glaucoom per jaar. Het risico is hoger voor mensen die naast verhoogde IOP extra risicofactoren hebben.

Zonder behandeling kan schade aan de oogzenuw ontstaan, wat resulteert in een progressief verlies van perifeer (of zij) zicht. Onomkeerbare blindheid kan uiteindelijk optreden.

Oogafbeeldingen

Illustratie van het oog. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Illustratie van het oog. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.