Illitibiale band syndroom symptomen, behandeling & oefeningen

Illitibiale band syndroom symptomen, behandeling & oefeningen
Illitibiale band syndroom symptomen, behandeling & oefeningen

Ready to Race: IT Band Syndrome

Ready to Race: IT Band Syndrome

Inhoudsopgave:

Anonim

Wat is het Iliotibial Band-syndroom (IT-band)?

De iliotibiale band (IT-band) is een dikke band van vezels die begint bij de iliacale top (de rand van het meest prominente bot van het bekken) in het bekken en loopt op het laterale of buitenste deel van de dij totdat deze hecht aan de scheenbeen (scheenbeen). De gluteale of bilspiervezels en de tensor fascia latae (spieren van het heupgewricht) hechten zich eraan en de band coördineert de spierfunctie en stabiliseert de knie tijdens het hardlopen.

Iliotibiaal band syndroom beschrijft de pijn veroorzaakt door ontsteking van de band als deze de laterale femorale epicondyle kruist. Wanneer het been zich in een rechte (bekend als uitgestrekte) positie bevindt, zijn de bandvezels anterieur aan of voor de condylus (een benig uitsteeksel op het buitenoppervlak van het dijbeen of dijbeen). Terwijl de knie buigt, bewegen de vezels over de laterale femorale epicondyle en worden er achter of achter geplaatst. Een bursa of zak in dit gebied laat de IT-band over het uiteinde van het dijbeen glijden.

Wanneer de band geïrriteerd raakt, kan wrijving optreden bij lopen of rennen, wat laterale kniepijn veroorzaakt als gevolg van een ontsteking aan de zijkant van het kniegewricht.

Als de symptomen worden genegeerd, kunnen verdere ontstekingen en littekens optreden in de slijmbeurs, waardoor progressieve kniepijn ontstaat met verminderde activiteit.

Afbeelding van het IT-bandsyndroom

Wat veroorzaakt het IT-bandsyndroom?

Ontsteking van de IT-band treedt op vanwege overmatig gebruik en wordt meestal gezien bij marathon of andere langeafstandslopers. Gewoonlijk leiden mechanische problemen met slechte flexibiliteit en verminderde kracht in de quadriceps-spieren van de dij tot de ontsteking.

Factoren zoals beenlengteverschillen, een abnormale bekkenkanteling en "bowlegs" (genu varum: genu = knie + varum = hoeken in) kunnen iliotibiaal bandsyndroom veroorzaken vanwege overmatig strekken van de IT-band over de femorale condylus.

Trainingsfouten bij langeafstandslopers (bijvoorbeeld alleen aan één kant van de weg lopen) kunnen ook symptomen veroorzaken. Omdat de meeste wegen hoger in het midden liggen en in de richting van de rand lopen, zal het lopen van slechts één zijde ervoor zorgen dat één been altijd bergafwaarts is van de andere. Lopers die dit probleem niet herkennen, lopen het risico om een ​​ontsteking van de iliotibiale band te ontwikkelen.

Vanwege de manier van hardlopen, in tegenstelling tot langeafstandslopers, hebben sprinters de neiging dit syndroom niet te ontwikkelen, maar tennisspelers en fietsers wel.

Wat zijn de symptomen van een IT-bandletsel?

Laterale kniepijn is het primaire symptoom als gevolg van ontsteking terwijl de IT-band over de femorale epicondyle aan de buitenkant van de knie glijdt. Pijn is het ergst bij de hielaanval van lopen of rennen en kan uitstralen van de knie tot het been naar de heup, waardoor heuppijn ontstaat. Pijn kan ook worden gevoeld bij het buigen van de knie, vooral bij het op- of aflopen.

Lichamelijk onderzoek kan algemene gevoeligheid aantonen over de plaats van de inbreng van de iliotibiale band bij het kniegewricht en specifieke gevoelige punten kunnen worden gevoeld over de laterale femorale condylus waar de slijmbeurs zich bevindt. Het onderzoek kan enige zwakte of onbalans van de quadriceps-spieren (die voor de dij die de knie uitstrekken) en de hamstrings in de achterkant van de dij vinden die de knie buigen.

De iliotibiale band kan ook strak zijn. De flexibiliteit ervan kan worden bepaald door de zorgverlener terwijl de patiënt verschillende rekoefeningen doorloopt. De Thomas-test en de Ober-test zijn de namen van twee manoeuvres die nuttig kunnen zijn bij het beoordelen van de flexibiliteit van de tensor fascia latae, de gluteale spieren en de iliotibiale band.

Wanneer moet ik de arts bellen voor het syndroom van Iliotibiaal?

Pijn moet een signaal zijn voor een hardloper dat er een probleem bestaat en vaak een overmatig gebruik aangeeft. Rust, ijs en gepast gebruik van vrij verkrijgbare ontstekingsremmende medicijnen (ibuprofen) kunnen een adequate therapie zijn om de patiënt terug te brengen naar zijn eerdere activiteitsniveau. De pijn moet ook een signaal zijn dat er misschien een biomechanisch probleem bestaat dat tot toekomstige verwondingen kan leiden.

Als deze conservatieve thuisbehandeling de symptomen van de IT-band niet volledig oplost, als de symptomen verergeren, of als de symptomen optreden met afnemende hoeveelheden activiteit, kan het tijd zijn om door een zorgverlener te worden bekeken voor verdere evaluatie en behandeling.

Zijn er thuisremedies of oefeningen voor ITBS? Hoe strek je je heup voor IT-bandpijn?

De eerste behandeling voor de meeste overbelastingsverwondingen blijft hetzelfde: rust, ijs, elevatie en ontstekingsremmende medicijnen. Meestal treden de symptomen op bij een agressieve activiteit zoals rennen; cross-training alternatieven zoals fietsen of zwemmen kunnen worden geprobeerd terwijl de iliotibiale bandontsteking verdwijnt.

Een . Handen worden vastgehouden in de taille en het gewonde been wordt gekruist achter het goede been. B. De arm aan dezelfde kant als het gewonde been veegt omhoog en over terwijl de heupen zijdelings naar de goede kant worden bewogen, waardoor een zijwaartse buiging in de taille mogelijk wordt. Er mag niet worden gedraaid met deze rek en u hoeft de voet van het gewonde been niet aan te raken.

Wat zijn medicijnen en behandelingsopties voor het IT-bandsyndroom?

Afgezien van pijnbestrijding met ontstekingsremmende medicijnen, worden behandelingsalternatieven meestal aanbevolen in een stapsgewijze aanpak.

Fysiotherapie kan een haalbare behandelingsoptie zijn voor veel patiënten met het iliotibiaal syndroom. De therapeut wil misschien de looptechniek en -stijl beoordelen om te zoeken naar een onderliggende biomechanische oorzaak van iliotibiale bandontsteking. Dit kan loopanalyse omvatten, evenals flexibiliteit en spierkrachtbeoordeling.

  • De therapeut kan in staat zijn om juiste schoenen of een orthopedisch schoeninzetstuk aan te bevelen om eventuele onevenwichtigheden of afwijkingen te corrigeren.
  • De therapeut kan specifieke rekoefeningen leren om strakke structuren los te maken.
  • Bij de behandeling van acuut letsel, fonoferese (een techniek waarbij echografie wordt gebruikt om ontstekingsremmende of corticosteroïde medicijnen door de huid in het ontstoken weefsel te stuwen) of iontoferese (een elektrische lading wordt gebruikt in plaats van echografie om de medicijnen door de huid te leveren) kan worden overwogen.

Als rust, ijs en fysiotherapie de ITBS-ontsteking niet oplossen, kan de zorgverlener een injectie met corticosteroïden in het ontstoken gebied overwegen.

Tot slot, als al het andere faalt, bestaan ​​er chirurgische opties voor ITBS. Een orthopedisch chirurg kan met behulp van een artroscoop de littekens rond de iliotibiale band afbreken. Indien nodig kan de band ook worden verlengd om de rek en het daaropvolgende potentieel voor irritatie en ontsteking te verminderen wanneer deze de femorale condylus kruist.

Wat is het vervolg op het Iliotibiaal Band-syndroom?

Zoals bij elk overbelastingsletsel, is het, zodra de eerste aflevering is opgelost, belangrijk voor de patiënt om te beoordelen waarom de iliotibiale band überhaupt ontstoken raakte. Aanbevelingen van de fysiotherapeut met betrekking tot trainingstechnieken, schoeiselopties, de noodzaak van orthesen en goed strekken zullen nuttig zijn om het terugkeren van symptomen te voorkomen.

In het ideale geval is het doel voor de patiënt om terug te keren naar het niveau van activiteit genoten voorafgaand aan het letsel.

Hoe kan ik het iliotibiale bandsyndroom voorkomen?

De meest voorkomende oorzaak van het iliotibiaal bandensyndroom is het hebben van. Preventiemogelijkheden omvatten het gebruik van goed schoeisel, voldoende strekken na het hardlopen en bewust zijn van trainingsfouten, in het bijzonder dezelfde richting op een baan of aan dezelfde kant van de weg.