Insomnia medicatie bijwerkingen & interacties tussen geneesmiddelen

Wat is de definitie van slapeloosheid?

Slapeloosheid is de meest voorkomende slaapklacht bij mensen. Slapeloosheid wordt gedefinieerd als moeilijk in slaap vallen, in slaap blijven, of beide, wat resulteert in onvoldoende slaaplengte en / of slechte slaapkwaliteit, wat het vermogen van een persoon om overdag te functioneren kan beïnvloeden. Slapeloosheid kan ook de kwaliteit van leven, werkprestaties en algehele gezondheid beïnvloeden. Slapeloosheid is geen ziekte, maar een symptoom dat gepaard gaat met een verscheidenheid aan medische, psychiatrische of slaapstoornissen.

Wie lijdt aan slapeloosheid?

• Vrouwen: vrouwen hebben veel meer kans op slapeloosheid vanwege hormonale redenen dan mannen. Slapeloosheid kan optreden als gevolg van de menstruatiecyclus (vanwege ongemak en pijn) of de menopauze (vanwege nachtelijk zweten en opvliegers die de slaap kunnen verstoren)
• Oudere mensen (60 jaar of ouder): slapeloosheid neemt toe met de leeftijd, wat kan worden toegeschreven aan grotere psychosociale stressoren, verliezen en medische ziekten.
• Mensen met psychische stoornissen: veel stoornissen, waaronder depressie, angst, bipolaire stoornis en posttraumatische stressstoornis verstoren de slaap.
• Mensen die stress ervaren: verschillende variaties van stress kunnen tijdelijke of slapeloosheid veroorzaken en leiden tot chronische slapeloosheid zoals de dood van een geliefde, financiële problemen enz.
• Lange afstandsreizigers: reizen door meerdere tijdzones en jetlag ervaren kan slapeloosheid veroorzaken.
• Nachtdienstmedewerkers: 's Nachts werken of regelmatig veranderen van ploegendienst verhoogt het risico op slapeloosheid.

Wat veroorzaakt slapeloosheid?

Slapeloosheid is meestal een tijdelijke of kortstondige aandoening (die minder dan 3 maanden duurt). In sommige gevallen kan slapeloosheid chronisch worden (meer dan 6 maanden).

Voorbijgaande slapeloosheid duurt specifiek tot 1 week en wordt geassocieerd met acute situationele stressfactoren zoals een sollicitatiegesprek of examen. Het verdwijnt meestal zodra de persoon zich heeft aangepast aan de stressfactor, of het is geen probleem meer. Het kan echter opnieuw optreden wanneer zich nieuwe of soortgelijke stressoren voordoen. Oorzaken van kortdurende (acute) slapeloosheid zijn meestal gerelateerd aan meer significante of aanhoudende stressbronnen, wat omgevingsfactoren kunnen zijn, zoals te veel lawaai, licht, extreme temperaturen, of een oncomfortabel bed, of situationele factoren, waaronder zorgen over de relatie of verliezen ( bijvoorbeeld overlijden van een familielid).

Oorzaken van chronische slapeloosheid zijn variabeler en worden geassocieerd met onderliggende oorzaken.

Medische aandoeningen

• Chronische pijn
• Ernstig emfyseem
• Menopauze
• Chronische nierziekte (vooral bij dialyse)
• Chronisch vermoeidheidssyndroom
• fibromyalgie

Neurologische aandoeningen

• ziekte van Parkinson
• Overige bewegingsstoornissen
• Clusterhoofdpijn

Psychiatrische stoornissen

• Depressie
• Schizofrenie
• Angst stoornissen
• Posttraumatische stressstoornis (PTSS)

Aan drugs gerelateerde slapeloosheid

• Stimulerende middelen (bijvoorbeeld cafeïne)
• Alcohol
• Verslavend middelenmisbruik of terugtrekking (bijvoorbeeld proberen te stoppen met roken)
• Overmatig gebruik van sedativa-hypnotica

Slaapstoornissen die slapeloosheid veroorzaken

• Rusteloze benen syndroom (RLS) wordt gekenmerkt door de drang om de benen te bewegen, meestal gepaard met een ongemakkelijk gevoel in de benen, zoals kruipende, brandende, pijnlijke of krampende gevoelens. RLS treedt vaak 's nachts op terwijl u zit en ontspant, en het gevoel en de drang om te bewegen wordt vaak verlicht door beweging.
• Periodieke ledematenbewegingsstoornis (PLMD) treedt op tijdens de slaap en omvat periodieke bewegingen van de onderbenen, die korte mini-ontwaken veroorzaken (opwekkingen uit de slaap). Ernstige gevallen kunnen aanzienlijke slaaponderbreking en slapeloosheid veroorzaken.
• Slaapapneu is een minder vaak voorkomende oorzaak van slapeloosheid. Deze aandoening wordt geassocieerd met luid snurken en frequent kort ontwaken tijdens de nacht. Veel factoren, waaronder afwijkingen of veranderde anatomie van de structuren in de neus of keel, kunnen deze aandoening veroorzaken.
• Circadiane ritmestoornissen (verstoring van de "biologische klok" van een persoon) kunnen optreden wanneer een persoon later opblijft en later slaapt, dan moeite heeft om terug te keren naar een meer normaal slaapschema. Mensen die 's nachts werken ("kerkdienst") hebben vaak problemen met slapeloosheid. Slapeloosheid als gevolg van jetlag is ook een verstoring van het normale circadiane ritme.

Primaire slapeloosheid

Primaire slapeloosheid kan worden gediagnosticeerd wanneer alle andere aandoeningen zijn uitgesloten. Primaire slapeloosheid wordt vaak aangeduid als psychofysiologische slapeloosheid. Deze aandoening komt vaak voort uit een periode van stress in het leven van een persoon. Normaal verdwijnt deze aandoening na verloop van tijd, maar voor sommigen leidt slapeloosheid tot voortdurende spanning en een onvermogen om te slapen. Slechte slaapgewoonten ontwikkelen zich en de persoon begint zich zorgen te maken over zijn of haar slaap, waardoor de symptomen van slapeloosheid verergeren. De slechte gewoonten moeten 'niet worden afgeleerd' en de persoon die is opgeleid met betrekking tot goede praktijken voor slaaphygiëne.

Wat is de behandeling voor slapeloosheid?

Het beheer en de behandeling van slapeloosheid hangt af van de onderliggende oorzaak of oorzaken. Als een persoon een medisch of neurologisch probleem heeft, kan een behandeling gericht op de primaire aandoening slapeloosheid verbeteren. Ook als slapeloosheid wordt veroorzaakt door het innemen van bepaalde medicijnen, moet afbouwing of intrekking van die medicijnen worden overwogen.

Welke natuurlijke remedies en niet-medicamenteuze behandelingsopties zijn beschikbaar om slapeloosheid te behandelen?

Psychologische en gedragsbehandelingen kunnen veel mensen helpen die aan slapeloosheid lijden. Het is belangrijk om opties en toediening te bespreken met uw arts / slaapspecialist. Gedragsbehandelingen voor slapeloosheid zijn onder meer:

• Stimulusbeheersingstherapie: deze methode is ontworpen om het bed / de slaapkamer opnieuw te associëren met slaap en om een ​​consistent slaap-wekschema op te stellen. Het gaat om het tot stand brengen van goede slaaphygiëne als volgt:
  • Slaap zoveel als je nodig hebt om uitgerust te voelen; niet verslapen.
  • Train regelmatig minstens 20 minuten per dag, idealiter 4-5 uur voor het slapengaan.
  • Probeer jezelf niet te laten slapen.
  • Houd een regelmatig slaap- en ontwakingsschema.
  • Drink geen cafeïnehoudende dranken later dan de middag (thee, koffie, frisdranken enz.) Vermijd 'slaapmutsjes' (alcoholische dranken voordat u naar bed gaat).
  • Rook niet, vooral 's avonds.
  • Ga niet hongerig naar bed.
  • Pas de omgeving in de kamer aan (licht, temperatuur, geluid, enz.)
  • Ga niet naar bed met je zorgen; probeer ze op te lossen voordat je naar bed gaat.
• Slaapbeperkingstherapie: dit betekent het beperken van de tijd in bed, met het doel dat na verloop van tijd slechte slaapgewoonten als gevolg van slaapgebrek zichzelf zullen corrigeren. Het is nuttig om een ​​slaapspecialist met u aan deze methode te laten werken.
• Relaxatietherapie: dit omvat procedures zoals progressieve spierontspanning die de somatische spanning vermindert (door afwisselend spieren te spannen en te ontspannen) of meditatie die helpt bij indringende gedachten voor het slapengaan die de slaap kunnen belemmeren.
• Voorlichting over slaaphygiëne : voorlichting over verschillende triggers in het milieu (licht, geluid, temperatuur, enz.) En gezondheidsgewoonten (dieet, lichaamsbeweging, enz.) Die de slaap kunnen beïnvloeden.
• Cognitieve herstructurering: dit omvat psychologische methoden die worden gebruikt om negatieve waargenomen manieren om naar slapeloosheid te kijken te stoppen. De negatieve percepties leiden tot stress die bijdraagt ​​aan verdere slapeloosheid.

Welke voorgeschreven slaappillen zijn beschikbaar om slapeloosheid te behandelen?

Slaappillen (sederende hypnotische medicijnen) genezen slapeloosheid niet, maar kunnen de symptomen verlichten. Kort gebruik (2-3 weken) van slaappillen kan gerechtvaardigd zijn voor chronische slapeloosheid terwijl andere behandelingen of gedragstherapieën worden gestart.

De keuze van sedatief-hypnotisch hangt af van het type slaapprobleem. Als een persoon moeite heeft om in slaap te vallen, kan een snelwerkend maar kortdurend medicijn zoals zolpidem (Ambien) worden voorgeschreven. Zolpidemtartraat (Intermezzo), een formulering van Ambien met een lagere dosis, kan worden gebruikt voor de behandeling van slapeloosheid die wordt gekenmerkt door wakker worden midden in de nacht, gevolgd door problemen om weer in slaap te vallen. Over het algemeen zijn dit soort medicijnen nuttig omdat ze na enkele uren in slaap proberen te worden genomen, maar de effecten duren niet lang genoeg om 's ochtends moeilijk wakker te worden.

Geneesmiddelen met een langer durende werking zijn nuttiger voor personen die wakker worden nadat ze aanvankelijk in slaap zijn gevallen. Bijvoorbeeld

• flurazepam (Dalmane),
• temazepam (Restoril),
• estazolam (ProSom), en
• antidepressiva.

Slapeloosheid: 20 tips voor beter slapen

Wat zijn benzodiazepine hypnotica?

Benzodiazepine hypnotische medicijnen omvatten

• estazolam (ProSom),
• flurazepam (Dalmane),
• temazepam (Restoril), en
• triazolam (Halcion).

Hoe werken benzodiazepine hypnotische medicijnen?

Deze medicijnen binden zich aan benzodiazepinereceptoren (omega-1 en omega-2) in de hersenen en veroorzaken zo slaap.

Wie zou deze medicijnen niet moeten gebruiken?

Mensen met de volgende aandoeningen mogen geen benzodiazepinen gebruiken:

• Allergie voor benzodiazepines
• Smalle hoek glaucoom
• Onbehandelde obstructieve slaapapneu
• Geschiedenis van drugsmisbruik

Gebruik: Neem de voorgeschreven dosis 30 minuten voor het slapengaan. Ouderen krijgen kleinere doses voorgeschreven.

Geneesmiddel- of voedselinteracties: bepaalde geneesmiddelen, zoals cimetidine (Tagamet), azol-antischimmelmiddelen, antibiotica (bijvoorbeeld erytromycine) of geneesmiddelen die worden gebruikt om AIDS te behandelen, verminderen het vermogen van het lichaam om benzodiazepinen te elimineren, waardoor het risico op toxiciteit wordt verhoogd. Sommige medicijnen, zoals rifampine (Rifadin) of sint-janskruid, kunnen het metabolisme (afbraak voor gebruik in het lichaam) van sedatieve hypnotica versnellen, waardoor hun effectiviteit afneemt.

Bijwerkingen: Benzodiazepines kunnen de coördinatie, het evenwicht of de mentale alertheid beïnvloeden en hebben meer kans om de REM-slaap te verstoren, wat minder rustgevende slaap veroorzaakt.

Zwangerschap en borstvoeding: Benzodiazepines zijn zwangerschapscategorie X. Dit betekent dat benzodiazepines gecontra-indiceerd zijn bij vrouwen die zwanger zijn of zwanger kunnen worden, omdat ze foetale schade kunnen veroorzaken bij toediening aan een zwangere vrouw. Omdat veel geneesmiddelen in moedermelk worden uitgescheiden, is voorzichtigheid geboden bij toediening aan een vrouw die borstvoeding geeft, omdat het effect op een baby die borstvoeding geeft niet bekend is.

Wat zijn nonbenzodiazepine hypnotica?

Nonbenzodiazepine hypnotica omvatten

• eszopiclone (Lunesta),
• zaleplon (Sonate),
• zolpidem (Ambien, Ambien CR), en
• zolpidemtartraat (Intermezzo sublinguaal).

Hoe werken kalmerende hypnotische medicijnen?

Hoewel deze medicijnen chemisch niet zoals benzodiazepinen zijn, binden ze aan een specifieke benzodiazepinereceptor in de hersenen die omega-1 wordt genoemd, waardoor slaap wordt geïnduceerd. Ze kunnen minder waarschijnlijk zijn dan benzodiazepinemiddelen om natuurlijke slaapritmepatronen te verstoren (de snelle oogbewegingsverhouding). Verstoring van de REM-slaap kan de slaap minder rustgevend maken. Hoe Lunesta werkt is niet helemaal duidelijk. Van Lunesta wordt gedacht dat het sedatie bevordert en hersenreceptorplaatsen beïnvloedt die dicht bij gamma-aminoboterzuur (GABA) liggen.

Het product met verlengde afgifte (Ambien CR) bestaat uit een gecoate tablet met twee lagen en is nuttig voor slapeloosheid die wordt gekenmerkt door problemen met het begin van de slaap en / of slaaponderhoud. De eerste laag geeft onmiddellijk medicijninhoud vrij om slaap te induceren, terwijl de tweede laag geleidelijk extra medicijn afgeeft om continue slaap te verschaffen.

Wie zou deze medicijnen niet moeten gebruiken?

Mensen met een allergie voor kalmerende hypnotica mogen ze niet gebruiken.

Gebruik: Neem de voorgeschreven dosis 30 minuten voor het slapengaan. Ouderen krijgen kleinere doses voorgeschreven. Als u een product met verlengde afgifte gebruikt, zoals Ambien CR, moet dit heel worden doorgeslikt (niet verdelen, kauwen of pletten). Als u een tablet voor sublinguaal gebruik van Intermezzo inneemt, moet deze onder de tong worden geplaatst en volledig worden afgebroken en vervolgens worden ingeslikt. Het moet ook alleen worden ingenomen als u nog minstens 4 uur slaaptijd over heeft.

Geneesmiddel- of voedselinteracties: andere geneesmiddelen die de werking van de hersenen onderdrukken, zoals alcohol of barbituraten, kunnen slaperigheid verhogen en een verhoogd risico op toxiciteit veroorzaken. Cimetidine (Tagamet) verhoogt de Sonataniveaus, waardoor het risico op toxiciteit toeneemt. Antidepressiva kunnen ook een wisselwerking hebben met sederende hypnotische medicijnen door additieve effecten te veroorzaken en dosisaanpassing van gelijktijdig gebruikte CZS-depressiva kan noodzakelijk zijn. Ketoconazol (Nizoral), itraconazol (Sporanox), clarithromycine (Biaxin), nefazodon (Serzone), ritonavir (Norvir, Kaletra) en nelfinavir (Viracept) kunnen de bloedspiegels van Lunesta verhogen, waardoor het risico op bijwerkingen toeneemt. Het effect van Zolpidem kan worden vertraagd als het met voedsel wordt ingenomen of kort na een maaltijd.

Bijwerkingen: Vaak voorkomende bijwerkingen zijn slaperigheid en duizeligheid, die mogelijk de coördinatie, balans en / of mentale alertheid aantasten. Deze geneesmiddelen moeten met voorzichtigheid worden gebruikt bij personen met een geschiedenis van drugsmisbruik of -afhankelijkheid. Ambien, Lunesta en Sonata werken zeer snel en moeten alleen worden ingenomen vlak voordat u naar bed gaat. Juiste dosering is belangrijk om de kans op bijwerkingen te minimaliseren en verschilt tussen mannen en vrouwen. Patiënten moeten na het innemen van de medicatie maximaal 8 uur wachten voordat ze gaan autorijden of apparatuur bedienen.

Zwangerschap en borstvoeding: Nonbenzodiazepine hypnotica zijn zwangerschapscategorie C. Dit betekent dat er geen adequate en goed gecontroleerde onderzoeken bij niet-benzodiazepines bij zwangere vrouwen zijn. Raadpleeg een arts om te bepalen of het potentiële voordeel het potentiële risico voor de foetus rechtvaardigt. Omdat veel geneesmiddelen in moedermelk worden uitgescheiden, is voorzichtigheid geboden wanneer het wordt toegediend aan een vrouw die borstvoeding geeft, omdat het effect op een zogende baby niet bekend is.

Wat zijn orexinereceptorantagonisten?

Dit is een nieuwere klasse medicijnen om slapeloosheid te behandelen die ook niet in de categorie benzodiazepine valt. Momenteel is uvorexant (Belsomra) de enige door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) goedgekeurde medicatie in deze categorie.

Hoe werkt het orexinereceptorantagonist-medicijn?

Het medicijn werkt door de activiteit in het waakcentrum van de hersenen te verminderen en dus de slaap te bevorderen. Dit specifieke type medicatie tegen slapeloosheid werkt op orexinereceptoren in de laterale hypothalamus in de hersenen. Het werkt door de activiteit in de waakcentra van de hersenen te verminderen en patiënten te helpen bij de overgang naar slaap. Dit in tegenstelling tot traditionele medicijnen voor slapeloosheid, die proberen de activiteit in de slaapcentra van de hersenen te verhogen. De mechanisme-werking van suvorexant (Belsomra) staat volledig los van zowel de benzodiazepine als de niet-benzodiazepine sedatieve hypnotica.

Wie zou deze medicijnen niet moeten gebruiken?

Mensen met de volgende aandoeningen mogen geen orexinereceptorantagonisten gebruiken:

• Allergie voor orexine-antagonisten of componenten van het geneesmiddel
• Een geschiedenis van narcolepsie of plotseling in slaap vallen gedurende de dag
• Zwangerschap
• Ernstige leverinsufficiëntie

Gebruik: Neem de voorgeschreven dosis 30 minuten voor het slapengaan.

Geneesmiddel- of voedselinteracties: andere geneesmiddelen die het functioneren van de hersenen onderdrukken, zoals alcohol of barbituraten, kunnen de kans op abnormaal gedrag tijdens slaap, slaperigheid vergroten en een verhoogd risico op bijwerkingen veroorzaken.

Bijwerkingen : De belangrijkste bijwerking die in onderzoeken werd opgemerkt, was verhoogde slaperigheid overdag. Voorzichtigheid is geboden en het moet aan uw arts worden gemeld als er een incident is met verhoogde abnormale nachtelijke activiteit, zoals activiteit uit bed terwijl niet volledig wakker, "slaapritten" verhoogde symptomen van depressie of zelfmoordgedachten, verandering in ademhalingsfunctie, slaapverlamming of hallucinaties.

Zwangerschap en borstvoeding: het medicijn is geclassificeerd als zwangerschapsklasse C, omdat er geen gevestigde studies bij mensen zijn. Het medicijn moet tijdens de zwangerschap worden vermeden, tenzij de voordelen aanzienlijk opwegen tegen de risico's. Op basis van gegevens bij dieren kan het medicijn foetale schade veroorzaken wanneer het wordt toegediend aan een zwangere vrouw. Omdat veel geneesmiddelen in moedermelk worden uitgescheiden, is voorzichtigheid geboden bij toediening aan een vrouw die borstvoeding geeft, omdat het effect op een baby die borstvoeding geeft niet bekend is.

Welke antidepressiva helpen bij het behandelen van slapeloosheidssymptomen?

Antidepressiva omvatten, maar zijn niet beperkt tot

• amitriptyline (Elavil, Endep),
• nortriptyline (Pamelor), nefazodon (Serzone) en
• trazodon (Desyrel).

Hoe werken antidepressiva?

Men denkt dat antidepressiva werken door niveaus van hersenchemicaliën die bekend staan ​​als neurotransmitters te veranderen. Sommige antidepressiva veroorzaken slaperigheid als bijwerking. Omdat deze bijwerking lang kan duren, kan het een individu ten goede komen wiens probleem ontwaakt na in eerste instantie in slaap te vallen. Antidepressiva kunnen ook worden gebruikt voor mensen met slapeloosheid veroorzaakt door depressie.

Wie zou deze medicijnen niet moeten gebruiken?

PPersons die een monamineoxidaseremmer (MAOI, een andere klasse van antidepressiva) gebruiken, mogen deze medicijnen niet gebruiken. Bovendien mag iedereen met de volgende aandoeningen geen antidepressiva nemen:

• Allergie voor antidepressiva
• Geschiedenis van aanvallen
• II Onregelmatig hartritme
• Smalle hoek glaucoom
• Nierziekte die urineretentie veroorzaakt

Gebruik: Neem de voorgeschreven dosis 30 minuten voor het slapengaan. Ouderen krijgen kleinere doses voorgeschreven.

Geneesmiddel- of voedselinteracties: niet gebruiken binnen 14 dagen na inname van een MAO-remmer. Andere medicijnen die het functioneren van de hersenen onderdrukken, zoals alcohol of barbituraten, kunnen slaperigheid verhogen, een katereffect veroorzaken in de ochtend en het risico op toxiciteit verhogen. Cimetidine (Tagamet) kan de bloedspiegels van antidepressiva verhogen, waardoor het risico op toxiciteit toeneemt.

Bijwerkingen: Vaak voorkomende bijwerkingen zijn een droge mond, wazig zien, constipatie, urineretentie en verhoogde hartslag.

Zwangerschap en borstvoeding: Antidepressiva zijn zwangerschapscategorie C. Dit betekent dat er voor de meeste antidepressiva geen adequate en goed gecontroleerde onderzoeken bij zwangere vrouwen zijn. Raadpleeg een arts om te bepalen of het potentiële voordeel het potentiële risico voor de foetus rechtvaardigt. Omdat veel geneesmiddelen in moedermelk worden uitgescheiden, is voorzichtigheid geboden wanneer het wordt toegediend aan een vrouw die borstvoeding geeft, omdat het effect op een zogende baby niet bekend is.

Wat zijn pijnappelklierhormonen (melatonine)?

Pijnappelklierhormonen omvatten

• melatonine, en
• ramelteon (Rozerem).

Hoe pijnappelklierhormonen werken

Melatonine is een hormoon dat wordt geproduceerd door de pijnappelklier (in de hersenen) tijdens de donkere uren van de dag-nachtcyclus (circadiaans ritme). Melatoninespiegels in het lichaam zijn laag tijdens daglichturen. De pijnappelklier reageert op duisternis door het melatoninegehalte in het lichaam te verhogen. Men denkt dat dit proces integraal is voor het handhaven van het circadiane ritme. Ramelteon is een voorgeschreven medicijn dat melatoninereceptoren stimuleert. Het bevordert het begin van de slaap en helpt bij het normaliseren van circadiane ritmestoornissen. Het is goedgekeurd door de Amerikaanse FDA voor slapeloosheid die wordt gekenmerkt door moeilijk in slaap vallen.

• Er is gemeld dat melatonine nuttig is bij de behandeling van jetlag. Men denkt dat melatonine effectief is bij het oversteken van vijf of meer tijdzones, en is minder effectief bij het reizen in westelijke richting.
• Melatonine wordt ook gebruikt bij de behandeling van slapeloosheid bij oudere patiënten die een tekort hebben aan melatonine en moeite hebben met in slaap vallen.
• Melatonine is ook gebruikt voor de behandeling van slaapstoornissen in het circadiane ritme bij mensen die blind zijn en geen lichtperceptie hebben.
• Melatonine is zonder recept verkrijgbaar en is niet goedgekeurd door de FDA voor slaapstoornissen, omdat het als een alternatief geneesmiddel wordt beschouwd. Voorzichtigheid is geboden dat variaties in kwaliteit, zuiverheid en hoeveelheid van het actieve ingrediënt in natuurlijke geneesmiddelen interpretatie van klinische onderzoeken bemoeilijken en zorgen baart over de juiste dosis, geneesmiddelinteracties en mogelijke verontreinigingen. Individuele patiënten kunnen de gerapporteerde voordelen van melatonine al dan niet ervaren. Melatonineproducten met langzame afgifte zijn minder effectief.

Wie zou deze medicijnen niet moeten gebruiken?

• Personen die allergisch zijn voor melatonineproducten of ramelteon
• Personen met ernstige leverinsufficiëntie (cirrose)

Gebruik: Slik de voorgeschreven dosis 30 minuten voor het slapen gaan in op een lege maag.

Geneesmiddel- of voedselinteracties: geneesmiddelen die het metabolisme van melatonine en ramelteon remmen, zoals fluvoxamine (Luvox), kunnen het risico op toxiciteit verhogen. Rifampin verhoogt het metabolisme van ramelteon, waardoor de effectiviteit ervan afneemt. Melatonine interfereert met warfarine (Coumadin).

Bijwerkingen :

• Bijwerkingen van melatonine kunnen een lage lichaamstemperatuur, hoofdpijn, nachtmerries en verergering van depressie zijn. Het moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij personen die epilepsie hebben, warfarine (Coumadin) gebruiken, auto-immuun- of endocriene aandoeningen hebben, zwanger zijn of borstvoeding geven.
• Ramelteon-bijwerkingen kunnen levertoxiciteit, duizeligheid, misselijkheid, vermoeidheid, hoofdpijn en verergerende slapeloosheid zijn.

Zwangerschap: Penisklierhormonen vallen in zwangerschapscategorie C. Dit betekent dat er geen adequate en goed gecontroleerde onderzoeken bij zwangere vrouwen naar pijnappelklierhormonen zijn. Raadpleeg een arts om te bepalen of het potentiële voordeel het potentiële risico voor de foetus rechtvaardigt. Omdat veel geneesmiddelen in moedermelk worden uitgescheiden, is voorzichtigheid geboden wanneer het wordt toegediend aan een vrouw die borstvoeding geeft, omdat het effect op een zogende baby niet bekend is.