Orale herpes (hsv-1 & hsv-2) symptomen, behandeling van koortslippen en foto's

Orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1) Feiten

Orale herpes is een virale infectie voornamelijk van het mondgebied en de lippen veroorzaakt door een specifiek type van het herpes simplex-virus. Orale herpes wordt ook HSV-1, type 1 herpes simplex virus of herpes labialis genoemd. Het virus veroorzaakt pijnlijke zweren op de bovenste en onderste lippen, tandvlees, tong, dak van de mond, in de wangen of neus, en soms op het gezicht, de kin en de nek. Af en toe kan het genitale laesies veroorzaken. Het kan ook symptomen veroorzaken zoals gezwollen lymfeklieren, koorts en spierpijn. Mensen noemen de infectie vaak 'koortslippen'.

Aften worden soms gedacht te worden veroorzaakt door HSV, maar dit is niet waar. Aften komen alleen voor in de mond, op de tong en op het zachte gehemelte (dak van de mond), niet op huidoppervlakken. Hoewel ze opnieuw voorkomen, zijn ze niet besmettelijk, zijn ze meestal zelfbeperkend en hebben ze bijna geen complicaties. Aften worden veroorzaakt door stoffen die de binnenkant van de mond irriteren.

Wat is Herpes Simplex (HSV)? Wat zijn de stadia van HSV-1-infectie?

Er zijn twee soorten herpes simplex virussen (HSV), deze worden HSV-1 en HSV-2 genoemd. Deze twee virussen hebben duidelijk verschillend DNA en veroorzaken zowel orale als genitale laesies. HSV-1 veroorzaakt echter ongeveer 80% van alle orale laesies en slechts ongeveer 20% van genitale laesies, terwijl HSV-2 het omgekeerde veroorzaakt (ongeveer 80% genitale en 20% oraal). Studies suggereren ook dat bij adolescenten tot 40% van genitale herpes wordt veroorzaakt door HSV-1 vanwege gerapporteerd verhoogd oraal / genitaal contact (overdracht door orale seks).

Orale herpes (HSV-1) infectie (of blootstelling zonder merkbare infectie) komt vaak voor. Ongeveer 65% van de Amerikaanse bevolking heeft detecteerbare antilichamen tegen HSV-1 tegen de leeftijd van 40. Dit artikel zal zich richten op HSV-1, of orale herpes, niet op HSV-2, ook algemeen bekend als genitale herpes. Genitale herpes wordt beschouwd als een seksueel overdraagbare aandoening (SOA). Bovendien moet het HSV-2-virus niet worden verward met het humaan papillomavirus (HPV), de oorzaak van genitale wratten en sommige cervicale en andere soorten kanker.

• HSV-1 treft alleen mensen. Mondzweren komen meestal voor bij kinderen van 1-2 jaar, maar ze kunnen mensen op elke leeftijd en op elk moment van het jaar treffen. Orale ontsteking van HSV-1 wordt ook herpes gingivostomatitis genoemd.
• Mensen lopen HSV-1 op door besmet speeksel, slijmvliezen of de huid aan te raken. Omdat het virus zeer besmettelijk is, is een meerderheid van de bevolking vóór de volwassenheid besmet met ten minste één herpes-subtype HSV-1.
• Nadat HSV-1 een persoon infecteert, heeft het een vrij uniek vermogen om door drie fasen te gaan.
  • Fase 1 - Primaire infectie: het virus komt de huid of het slijmvlies binnen, meestal door kleine scheuren of breuken en reproduceert vervolgens. Tijdens deze fase kunnen zweertjes, blaren en andere symptomen, zoals koorts, ontstaan.
    • Het virus mag geen zweren en symptomen veroorzaken. Mensen weten misschien niet dat ze een infectie hebben. Dit wordt asymptomatische infectie genoemd.
    • Asymptomatische infectie komt twee keer zo vaak voor als de ziekte met symptomen.
  • Fase 2 - Latency: vanaf de geïnfecteerde site verplaatst het virus zich naar een massa zenuwweefsel in de wervelkolom, het ganglion dorsale wortel. Daar reproduceert het virus opnieuw, meestal zonder symptomen, en wordt het inactief, tot het opnieuw wordt geactiveerd door bepaalde lichaamscondities (zie fase 3).
  • Fase 3 - Herhaling: wanneer mensen bepaalde spanningen tegenkomen (ook triggers genoemd), emotioneel of fysiek, kan het virus reactiveren en nieuwe zweren en symptomen veroorzaken. De volgende factoren kunnen bijdragen aan of leiden tot herhaling: stress, ziekte, ultraviolet licht (UV-stralen inclusief zonneschijn), koorts, vermoeidheid, hormonale veranderingen (bijvoorbeeld menstruatie), immuundepressie en trauma aan een plaats of zenuwgebied waar vorige HSV-infectie trad op.

Orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1) Afbeeldingen

Een herpes Tzanck-uitstrijkje toont vergrote kernen die het grootste deel van de cel bezetten. Foto: NIH

Orale herpes: Clusters van blaren barsten op de lippen, tong en in de mond. De meeste mensen zijn vóór de volwassenheid besmet met ten minste één herpes-subtype.

Wat is de oorzaak van koortslippen (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1)?

Herpes simplex-virus (HSV) is een DNA-virus dat zweren in en rond de mond veroorzaakt. Twee herpes-subtypen kunnen deze zweren veroorzaken.

• Herpes simplex-virus (type 1, herpes-1 of HSV-1) veroorzaakt ongeveer 80% van de gevallen van orale herpesinfecties. Er zijn geen aanwijzingen dat HSV-1-virussen muteren in HSV-2-virussen.
• Een ander herpes simplex-virus (type 2, herpes-2 of HSV-2) veroorzaakt de andere 20% en veroorzaakt de meeste genitale herpesinfecties.

Deze herpesvirussen komen het lichaam binnen via kleine snijwonden, schaafwonden of breuken in de huid of slijmvliezen. De incubatietijd voor herpes simplex-infecties is ongeveer drie tot zes dagen. Overdracht (verspreiding) van het virus is van persoon tot persoon en komt vaker voor als blaren of laesies aanwezig zijn. De meerderheid komt binnen nadat een niet-geïnfecteerde persoon direct contact heeft met iemand die het virus draagt ​​(met of zonder merkbare laesies). Gewoon een besmet persoon aanraken is vaak de manier waarop kinderen worden blootgesteld. Adolescenten en volwassenen worden vaak blootgesteld door huidcontact, maar kunnen hun eerste blootstelling krijgen door kussen of seksueel contact (oraal en / of genitaal contact), vooral voor HSV-2. Statistische studies suggereren dat ongeveer 80% -90% van de mensen in de VS is blootgesteld aan HSV-1 en ongeveer 30% is blootgesteld aan HSV-2. Meestal gaat de besmettelijke periode door totdat laesies genezen. Sommige mensen (geschat van 30% -50%) werpen af ​​en toe het herpesvirus uit terwijl ze weinig of geen bijbehorende symptomen of tekenen hebben.

Orale laesies (en genitale laesies) kunnen opnieuw optreden. Dit gebeurt omdat de HSV-virussen nog steeds leven, maar in zenuwcellen in een rustige, inactieve (slapende) toestand voorkomen. Af en toe kunnen omstandigheden in het lichaam (zie fase 3 hierboven) de HSV actief vermenigvuldigen, wat resulteert in een nieuwe oogst van laesies.

De HSV-virussen vermenigvuldigen zich in de menselijke cel door de meeste functies van de menselijke cellen in te halen en te gebruiken. Een van de HSV-stappen in vermenigvuldiging is het overnemen van de kern van de menselijke cel en de structuur ervan veranderen. De veranderde kern (vergroot en gelobd of multinucleair) is wat eigenlijk wordt gebruikt om herpes simplex-infecties te diagnosticeren door microscopisch onderzoek. De reden waarom zweren verschijnen, is omdat naarmate ze ouder worden, de vele HSV-deeltjes het membraan van de menselijke cel scheuren als ze uit de cel breken.

Overdracht van HSV-1 vindt plaats door directe blootstelling aan speeksel of druppels gevormd in de adem van geïnfecteerde personen. Bovendien kan huidcontact met de laesies bij een geïnfecteerd individu de ziekte verspreiden naar een ander individu. Hoewel nauw persoonlijk contact meestal vereist is voor de overdracht van het virus, is het mogelijk HSV-1 over te dragen wanneer mensen tandenborstels, drinkglazen of eetgerei delen.

Wat zijn orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1) risicofactoren?

Helaas loopt iedereen het risico om een ​​HSV-1-infectie te krijgen. Het merendeel van de kinderen tussen 6 maanden en 3 jaar oud wordt blootgesteld aan HSV-1 eenvoudig door contact met andere mensen. Op de leeftijd van 14-49 jaar is ongeveer 60% van de bevolking besmet en op de leeftijd van 60 is ongeveer 80% -85% van de bevolking besmet met HSV-1.

Wat zijn orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1) symptomen en tekenen?

• Incubatieperiode: voor HSV-1 is de hoeveelheid tijd tussen contact met het virus en het optreden van symptomen, de incubatieperiode, twee tot 12 dagen. De meeste mensen gemiddeld ongeveer drie tot zes dagen.
• Duur van de ziekte: tekenen en symptomen duren twee tot drie weken (genezingstijd). Koorts, vermoeidheid, spierpijn en prikkelbaarheid kunnen optreden.
  • Pijn, pijnlijke lippen, branderig gevoel, tintelingen of jeuk treden op de plaats van infectie op voordat de zweren verschijnen. Dit zijn de vroege symptomen (prodrome). Soms treden deze symptomen op vóór het verschijnen van zweren, bulten, puistachtige achtige laesies of blaren (herpes of herpetische stomatitis). Daarna barsten clusters of groepen pijnlijke blaren (ook koortsblaren genoemd) of blaasjes uit of sijpelen met een heldere tot gelige vloeistof die zich kan ontwikkelen tot een gelige korst. Deze blaren breken snel af en verschijnen als kleine, ondiepe grijze zweren op een rode basis. Koortsblaasjes zijn kleiner dan aften. Een paar dagen later worden ze korst of korstjes en zien ze droger en geler.
  • Mondzweren: de meest intense pijn veroorzaakt door deze zweren treedt op bij het begin en kan eten en drinken moeilijk maken.
    • De zweren kunnen optreden op de lippen, tandvlees, keel (waardoor een keelpijn ontstaat), de voorkant van of onder de tong, de binnenkant van de wangen en het dak van de mond.
    • Ze kunnen zich ook uitstrekken langs de kin en nek.
    • Het tandvlees kan licht gezwollen, rood gekleurd en bloeden.
    • Nek-lymfeklieren zwellen vaak op en worden pijnlijk.
    • Mensen in hun tienerjaren en 20 kunnen een pijnlijke keel ontwikkelen met ondiepe zweren en een grijsachtige laag op de amandelen.

Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor koortslippen?

Wanneer moet u de dokter bellen?

• Omdat koortslippen pijnlijk zijn, kunnen mensen moeite hebben met eten of drinken. Om uitdroging te voorkomen, moeten mensen hun arts bellen als ze niet voldoende kunnen eten of drinken.
• Als een van deze symptomen, die wijzen op uitdroging, optreden, moet medische zorg worden verkregen:
  • Een afname van plassen (minder natte luiers bij zuigelingen)
  • Slaperigheid
  • Prikkelbaarheid
  • Droge mond
• Waarschuw een arts als er onzekerheid bestaat over wat de zweertjes in de mond zijn.
• Als een kind jonger is dan 6 weken, waarschuw dan een arts als koortslippen verschijnen. Ernstige infecties of complicaties van de ziekte komen vaker voor bij zuigelingen. Naast het beïnvloeden van de mond kan HSV-1 bijvoorbeeld naar de hersenen gaan en schade veroorzaken.
• Mensen van wie het immuunsysteem verzwakt is, moeten ook hun arts bellen als er zweren optreden. Als het immuunsysteem van een persoon verzwakt is, hebben ze meer kans op ernstige infecties of complicaties van de ziekte. Zwangere vrouwen moeten onmiddellijk overleggen als een HSV-infectie wordt opgemerkt, vooral als ze bijna op tijd zijn.

Wanneer naar het ziekenhuis te gaan

Tekenen en symptomen van uitdroging vereisen meestal een bezoek aan de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis. Zuigelingen, vooral jonger dan 6 weken of als het kind de urineproductie lijkt te vertragen of de vochtinname te verminderen, moeten worden geëvalueerd door hun kinderarts of in een noodcentrum als er zweren in de mond verschijnen. Personen met immuunsuppressie (bijvoorbeeld patiënten die chemotherapie ondergaan, HIV-patiënten of kankerpatiënten) moeten contact opnemen met hun arts als ze een HSV-1-infectie vermoeden.

Hoe diagnosticeren artsen orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1)?

Een arts zal een vermoedelijke diagnose baseren op door de patiënt verstrekte informatie en op het lichamelijk onderzoek. Het karakteristieke uiterlijk van de herpeszweren laat weinig twijfel over de diagnose, dus het typische uiterlijk van de zweren is de sleutel tot de diagnose. Dit uiterlijk helpt bij het onderscheiden van orale herpes van spruw, gordelroos, gonorroe en syfilis. Bovendien kunnen schrale of door de zon verbrande lippen lijken op orale herpes, maar de weefselvlek (Tzanck-uitstrijkje, zie hieronder) vertoont geen virus-geïnduceerde celveranderingen. Verder testen is meestal niet nodig, maar wordt soms gedaan.

Als een definitieve diagnose nodig is, omdat de infectie bijvoorbeeld andere orgaansystemen omvat, kan de arts onderstaande laboratoriumtests uitvoeren:

• Een monster (weefsel of vloeistof) van de zweren om het virus te identificeren als HSV
• Een virale cultuuranalyse
• Een kleuringstest genaamd het Tzanck-uitstrijkje (vertoont niet-specifieke celkernveranderingen als gevolg van HSV)
• Antigeen- en antilichaamstudies (serologische en PCR-tests om te bepalen of infectie wordt veroorzaakt door HSV-1 of HSV-2)

Zijn er orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1) Home Remedies?

• Gebruik paracetamol (Tylenol, Panadol) of ontstekingsremmende medicijnen zoals ibuprofen (Excedrin, Advil, Motrin) voor koorts en spierpijn. Er zijn gegevens die suggereren dat acetaminophen bij sommige kinderen de ontwikkeling van astma kan veroorzaken, dus ouders moeten contact opnemen met de kinderarts van hun kind voordat ze zelfzorggeneesmiddelen gebruiken die acetaminophen bevatten.
• Drink veel vloeistoffen om uitdroging te voorkomen.
• Vermijd lichamelijk contact met de laesies en eventuele laesies.

Voor milde infecties kan zelfzorg voldoende zijn voor de behandeling. Andere behandelingen die 'huismiddeltjes' worden genoemd, worden niet als remedies beschouwd, maar kunnen het herstel vergemakkelijken of versnellen. Deze remedies omvatten aloë vera-gel, maïzena-pasta en thee- of muntblaadjes. Een koel kompres kan pijn verminderen. Er is geen remedie voor de infectie. Mensen met ernstige infectiesymptomen, vooral kinderen, moeten worden beoordeeld door een medische zorgverlener.

Zijn er behandelingen en medicijnen voor orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1)?

De behandeling omvat medicatie tegen koorts (zie hierboven, ontstekingsremmende medicijnen) en het nemen van veel vloeistoffen.

• Een plaatselijke verdoving zoals viskeuze lidocaïne (Dilocaïne, Nervocaïne, Xylocaïne, Zilactin-L) kan worden voorgeschreven om pijn geassocieerd met orale blaren en laesies te verlichten.
• Orale of IV-medicatie bestaat wel voor HSV, maar wordt niet aanbevolen voor mensen met een normaal immuunsysteem. Het wordt alleen gebruikt voor mensen met een verzwakt immuunsysteem, baby's jonger dan 6 weken of mensen met een ernstige ziekte.
• Sommige mensen hebben mogelijk ziekenhuisopname nodig.
  • Degenen met een ernstige lokale infectie
  • Mensen wiens infectie zich heeft verspreid naar andere orgaansystemen
  • Mensen met een verzwakt immuunsysteem
  • Gedehydrateerde personen die IV-hydratatie nodig hebben
  • Zuigelingen jonger dan 6 weken oud

Milde ongecompliceerde uitbarstingen van herpes simplex vereisen geen behandeling. Ernstige infectie kan een behandeling met een antiviraal middel vereisen. Orale antivirale middelen omvatten

• acyclovir (Zovirax),
• valacyclovir (Valtrex),
• famciclovir (Famvir), en
• actueel acyclovir of penciclovir (Denavir) crèmes kunnen aanvallen van terugkerende HSV-1 verkorten als het vroeg wordt toegepast, meestal voordat zich laesies ontwikkelen.

Deze medicijnen kunnen de virale replicatie in de huid stoppen, maar HSV niet uit het lichaam elimineren of latere uitbraken voorkomen (HSV-reactivering). Deze medicijnen worden vaker gebruikt bij HSV-2-infecties. De meeste onderzoekers stellen voor een expert in infectieziekten te raadplegen wanneer HSV-geïnfecteerde mensen ziekenhuisopname nodig hebben. Onderzoeksresultaten suggereren dat laserbehandelingen de genezing kunnen versnellen en de tijd kunnen verlengen voordat zweren weer verschijnen.

Welke soorten artsen behandelen orale herpes?

Sommige patiënten hebben geen arts nodig om ze te behandelen. Kinderartsen, eerstelijnsartsen, artsen voor spoedeisende geneeskunde, tandartsen, dermatologen en soms artsen voor besmettelijke ziekten behandelen HSV-1-infecties.

Is follow-up nodig na de behandeling van Herpes Labialis?

Drink veel vloeistoffen.

• Gebruik pijnstillers zoals voorgeschreven door de arts.
• Gebruik medicijnen om koorts te bestrijden.
• Let op tekenen en symptomen van uitdroging.
• Zoek onmiddellijk medische hulp als er tekenen van uitdroging optreden.

Is het mogelijk om orale herpes te voorkomen (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1)?

Vermijd het aanraken van speeksel, huid of slijmvliezen van mensen met HSV-1-laesies om de kans op HSV-1 te verkleinen. Preventie van genitale HSV kan worden bereikt door latexcondooms, maar bescherming is nooit 100%. Spermiciden beschermen niet tegen HSV. Sommige artsen adviseren het gebruik van tanddammen (kleine latexvierkanten) tijdens orale seks, maar net als condooms zijn ze niet 100% beschermend.

Is er een oraal herpesvaccin?

Een experimenteel vaccin tegen HSV-1 wordt getest in Engeland dat in de nabije toekomst op de markt kan worden gebracht. Momenteel is er geen remedie voor HSV-1.

Wat is de prognose van orale herpes (HSV-1, Herpes Simplex Virus-1)?

De zweren en symptomen van orale herpes verdwijnen meestal volledig binnen twee tot drie weken zonder littekens. De zweren kunnen echter weer verschijnen onder bepaalde stressvolle situaties. Zelden ontwikkelen zich enkele complicaties bij enkele personen:

• Atopisch eczeem
• Encefalitis
• keratoconjunctivitis
• keelholteontsteking
• Hepatitis
• Herpes whitlow (HSV-blaren of laesies op de vinger)