Het verwijderen van hechtingen (hechtingen en nietjes)

Feiten over en definitie van het verwijderen van steken (hechtingen)

Onder de vele methoden voor het sluiten van wonden van de huid, naaien of hechten, is de meest voorkomende vorm van het repareren van een wond. Andere methoden zijn chirurgische nietjes, tape voor het sluiten van de huid en lijmen. Het verwijderen van hechtingen of andere apparaten voor het sluiten van de huid is een procedure die veel mensen vrezen. Inzicht in de verschillende procedures voor het sluiten van de huid en weten hoe ze worden ingebracht en wat te verwachten wanneer ze worden verwijderd, kunnen veel van deze angst helpen overwinnen.

Steken (ook hechtingen genoemd) worden gebruikt om snijwonden en wonden in de huid te sluiten. Ze kunnen in bijna elk deel van het lichaam worden gebruikt, zowel intern als extern. Artsen "naaien" de huid letterlijk samen met individuele hechtingen en leggen een veilige knoop. Steken laten de huid vervolgens op natuurlijke wijze genezen wanneer deze anders misschien niet samenkomt. Steken worden gebruikt om verschillende soorten wonden te sluiten. Per ongeluk snijden of scheuren worden vaak afgesloten met steken. Chirurgen gebruiken ook hechtingen tijdens operaties om uiteinden van bloedende bloedvaten te binden en chirurgische incisies te sluiten.

Hechtingen zijn onderverdeeld in twee algemene categorieën, namelijk absorbeerbaar en niet-absorbeerbaar. Absorbeerbare hechtingen breken snel af in de weefsels en verliezen hun kracht binnen 60 dagen. Dit type hechting hoeft niet te worden verwijderd. Deze worden gebruikt om de huid te sluiten en voor ander intern gebruik waar een permanente steek niet nodig is. Niet-absorbeerbare hechtingen behouden daarentegen hun sterkte langer dan 60 dagen. Deze hechtingen worden bijvoorbeeld gebruikt om de huid, uitwendige wonden te sluiten of om bloedvaten te repareren. Ze moeten mogelijk worden verwijderd, afhankelijk van waar ze worden gebruikt, bijvoorbeeld als een huidwond is genezen.

De algemene techniek om steken te plaatsen is eenvoudig. De "draad" of hechtdraad die wordt gebruikt, is bevestigd aan een naald. De wond wordt meestal schoongemaakt met steriel water en peroxide. Betadine, een antiseptische oplossing, wordt gebruikt om het gebied rond de wond te reinigen. Vervolgens wordt het gebied verdoofd met een verdovingsmiddel zoals lidocaïne (Xylocaïne). Vervolgens wordt de naald met de bevestigde draad gebruikt om de randen van de wond aan elkaar te "naaien", in een poging om het oorspronkelijke uiterlijk opnieuw te creëren. Verschillende steken kunnen nodig zijn om dit te bereiken. Zodra de wond is gesloten, wordt een actuele antibiotische gel vaak over de hechtingen verspreid en wordt in eerste instantie een verband op de wond aangebracht. Alle gehechte wonden die steken vereisen, zullen littekenvorming hebben, maar de littekens zijn meestal minimaal.

Chirurgische nietjes zijn handig voor het sluiten van vele soorten wonden. Nietjes hebben het voordeel dat ze sneller zijn en minder infecties kunnen veroorzaken dan hechtingen. Nadelen van nietjes zijn permanente littekens bij onjuist gebruik en imperfecte uitlijning van de wondranden, wat kan leiden tot onjuiste genezing. Nietjes worden gebruikt bij hoofdwonden en worden meestal gebruikt om chirurgische wonden te sluiten.

Huidtape, ook bekend als plakstrips, is recent populair geworden. De voordelen van huidtape zijn talrijk. De snelheid van wondinfectie is minder met plakstrips dan met hechtingen. Ook kost het minder tijd om tape voor het sluiten van de huid aan te brengen. Voor veel mensen is er geen behoefte aan een pijnlijke injectie van verdoving bij gebruik van huidtape. Nadelen van het gebruik van huidtape zijn minder precisie bij het samenbrengen van wondranden dan bij het hechten. Niet alle delen van het lichaam kunnen worden afgeplakt. Lichaamsgebieden met afscheidingen zoals de oksels, handpalmen of voetzolen zijn bijvoorbeeld moeilijk te plaatsen kleefstroken. Gebieden met haar zouden ook niet geschikt zijn om te tapen.

Lijmmiddelen kunnen worden gebruikt om een ​​wond te sluiten. Dit materiaal wordt als lijm op de randen van de wond aangebracht en moet de randen van de wond bij elkaar houden totdat genezing optreedt. Lijmlijm is de nieuwste methode voor wondherstel en wordt een populair alternatief voor hechtingen, vooral voor kinderen. De lijm valt er eenvoudigweg af of slijt na ongeveer 5-7 dagen.

Voorbereiding voor het verwijderen van steken (hechtingen)

Als een persoon steken heeft ontvangen, moeten deze instructies krijgen om de steken en wond te verzorgen en een geschatte datum krijgen om de steken te laten verwijderen. Een voorbeeld van dergelijke instructies omvat:

• Houd de wond de eerste 24 uur schoon en droog.
• Douchen is toegestaan ​​na 48 uur, maar laat de wond niet weken.
• Verbanden kunnen na 48 uur veilig uit de wond worden verwijderd, tenzij de wond blijft bloeden of een ontlading heeft. Als pleisters op hun plaats worden gehouden en nat worden, moet het natte verband worden vervangen door een schoon droog verband.
• Een antibioticumzalf (merknamen zijn bijvoorbeeld Polysporin of Neosporin) moet worden gebruikt nadat de wond is schoongemaakt.
• Breng de arts op de hoogte als een hechting losraakt of breekt.
• Als u de steken wilt verwijderen, moet u een afspraak maken met een persoon die bevoegd is om de steken te verwijderen.

Verschillende delen van het lichaam vereisen hechtingverwijdering op verschillende tijdstippen. Veel voorkomende perioden voor verwijdering zijn als volgt, maar tijden variëren afhankelijk van de zorgverleners die de procedure uitvoeren:

• Gezicht: 3-5 dagen
• Hoofdhuid: 7-10 dagen
• Trunk: 7-10 dagen
• Armen en benen: 10-14 dagen
• Gewrichten: 14 dagen

Hechtingen kunnen allemaal tijdens één bezoek worden verwijderd, of soms kunnen ze gedurende een periode van dagen worden verwijderd als de wond dit vereist.

Verwijderen van steken (hechtingen)

Hechtingen verwijderen

De wond wordt gereinigd met een antisepticum om afgezet bloed en losgemaakt littekenweefsel te verwijderen. Steriele tang (tang of tang) wordt gebruikt om de knoop van elke hechting op te pakken, en vervolgens wordt een chirurgische schaar of een klein mes gebruikt om de hechting te snijden. De tang wordt gebruikt om de losse hechting te verwijderen en de draad van de huid te trekken. Deze relatief pijnloze stappen worden voortgezet totdat alle hechtingen zijn verwijderd. U kunt een ruk of lichte trek voelen wanneer een steek wordt verwijderd. De wond wordt weer gereinigd. Zelfklevende strips worden vaak over de wond geplaatst om de wond te blijven versterken.

Nietjes verwijderen

Verwijderen van nietjes is een eenvoudige procedure en is vergelijkbaar met het verwijderen van hechtingen. Artsen gebruiken een speciaal instrument dat een ontnieter wordt genoemd. Na het reinigen van de wond, zal de arts elk nietje voorzichtig terugtrekken met de remover. De arts oefent druk uit op het handvat, dat het nietje buigt, waardoor het de uiteinden van het nietje recht maakt zodat het gemakkelijk van de huid kan worden verwijderd. Het nietje steekt uit de huid in dezelfde richting waarin het werd geplaatst. Mensen kunnen een kneep of lichte trek voelen. Het proces wordt herhaald totdat alle nietjes zijn verwijderd. De wond wordt een tweede keer gereinigd en plakstrips worden aangebracht. Dit is ook een relatief pijnloze procedure.

Hechtdraadverwijdering en genezingstijd voor wonden

Wondverzorging na het verwijderen van hechtingen is net zo belangrijk als vóór het verwijderen van de hechtingen. Zorg goed voor de wond zodat deze geneest en niet littekens.

• Houd plakstrips ongeveer 5 dagen op de wond. Laat ze vervolgens weken voor verwijdering. Pel ze niet af.
• Blijf de wond schoon en droog houden.
• De huid krijgt langzaam weer treksterkte. Op het moment van het verwijderen van de hechting heeft de wond slechts ongeveer 5% -10% van zijn sterkte herwonnen. Bescherm daarom de wond de volgende maand tegen letsel.
• Gewond weefsel vereist ook de komende maanden extra bescherming tegen de schadelijke ultraviolette stralen van de zon. Het gebruik van zonnebrandcrème tijdens deze periode van genezing wordt geadviseerd voor die gebieden die worden blootgesteld.
• Het gebruik van vitamine E lokaal is ook gesuggereerd om te helpen bij het genezingsproces van de beschadigde huid. Dit moet alleen worden overwogen als de huidranden zijn genezen en samen zijn gesloten.

Wanneer een arts bellen na verwijdering van de hechting

Bel een arts als u een van deze tekenen en symptomen heeft nadat hechtingen (hechtingen) zijn verwijderd, roodheid, toenemende pijn, zwelling, koorts, rode strepen die weggaan van de gehechte plek, materiaal (pus) dat uit de wond komt, als de wond opnieuw opent en bloedt.

Complicaties bij het verwijderen van steken

Wondinfectie: als tekenen van infectie beginnen, zoals roodheid, toenemende pijn, zwelling en koorts, neem dan onmiddellijk contact op met een arts.

Wond heropening: Als hechtingen te vroeg worden verwijderd, of als er buitensporige kracht op het wondgebied wordt uitgeoefend, kan de wond opnieuw openen. De arts kan de wond opnieuw hechten of de wond vanzelf laten sluiten om de kans op infectie te verminderen.

Overmatig litteken: alle wonden vormen een litteken en het duurt maanden voordat een litteken volledig is samengetrokken en in zijn permanente vorm is hersteld. Littekens kunnen echter buitensporig zijn wanneer hechtingen niet onmiddellijk worden verwijderd of gedurende een lange periode op hun plaats blijven. Dit kan leiden tot een litteken met het uiterlijk van een 'spoorbaan'.

Keloïdvorming: een keloïde is een grote, stevige massa littekenachtig weefsel. Deze littekens reiken verder dan de oorspronkelijke wond en zijn meestal donkerder dan de normale huid. Keloïden komen veel voor bij wonden over de oren, taille, armen, ellebogen, schouders en vooral de borst. Keloïden treden op wanneer het lichaam overreageert bij het vormen van een litteken. Ze komen veel voor bij Afro-Amerikanen en bij iedereen met een geschiedenis van het produceren van keloïden. Mensen met een neiging om keloïden te vormen, moeten nauwlettend worden gevolgd door de arts. Injectie van ontstekingsremmende middelen kan de vorming van keloïden verminderen. Ook kunnen grote keloïden worden verwijderd en kan een transplantaat worden gebruikt om de wond te sluiten.

Hypertrofische littekens: omvangrijke littekens kunnen binnen de grenzen van de oorspronkelijke wond blijven. Deze komen meestal voor in gewrichten. Hypertrofische littekens hebben de neiging om een ​​piekgrootte te ontwikkelen en worden vervolgens in de loop van maanden tot jaren kleiner. Keloïden gaan daarentegen zelden weg. Voor mensen met hypertrofische littekens kan een stevig drukverband helpen voorkomen dat ze zich vormen.

Afbeeldingen van steken

Close-up van hechtingen van de ringvinger. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Geniete chirurgische wond van het linkerbeen van een 46-jarige vrouw die een bypassoperatie van de dijslagader onderging. Nietjes werden gebruikt om de wond na de operatie te sluiten. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Close-up van nietjes van een chirurgische wond met het linkerbeen. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Deze 26-jarige man kreeg veel snijwonden en kneuzingen nadat hij uit een raam van 7 verdiepingen was gevallen. Deze foto werd 1 week na zijn val genomen. Zijn wenkbrauwen en nekwonden zijn gesloten met plakstrips. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.

Close-up van plakstrips die worden gebruikt om de wond voor de wenkbrauw te sluiten. Klik om een ​​grotere afbeelding te bekijken.