Baarmoeder (endometrium) kankersymptomen, stadiëring en behandeling

Wat is endometriumkanker?

Het endometrium is het weefsel dat de binnenste holte van de baarmoeder (of baarmoeder) bekleedt. De baarmoeder, een hol orgel over de grootte en vorm van een peer, wordt gevonden in het bekkengebied van een vrouw en is het orgaan waar de foetus tot de geboorte groeit. Het bovenste deel van de baarmoeder wordt het corpus genoemd; het onderste, smallere deel van de baarmoeder wordt de baarmoederhals genoemd. De baarmoederhals is de opening tussen de baarmoeder en de vagina. De buitenste laag van de baarmoeder wordt het myometrium genoemd. Het myometrium is dik en bestaat uit sterke spieren. Deze spieren trekken samen tijdens de bevalling om de baby eruit te duwen.

Het endometrium is zacht en sponsachtig. Elke maand wordt het endometrium afgebladderd en daardoor veranderd als onderdeel van de menstruatiecyclus. Vroeg in de cyclus scheiden de eierstokken een hormoon af dat oestrogeen wordt genoemd en dat het endometrium dikker maakt. In het midden van de cyclus beginnen de eierstokken een ander hormoon af te geven, progesteron genaamd. Progesteron bereidt de binnenste laag van het endometrium om een ​​embryo te ondersteunen als conceptie (zwangerschap) optreedt. Als er geen conceptie optreedt, nemen de hormoonspiegels dramatisch af. De binnenste laag van het endometrium wordt dan afgeworpen als menstruatievloeistof. Dit leidt tot de cyclische aard van de menstruatiecyclus.

Endometriumkanker treedt op wanneer cellen van het endometrium een ​​degeneratieve verandering of kwaadaardige transformatie ondergaan en beginnen te groeien en zich te vermenigvuldigen zonder de controlemechanismen die normaal hun groei beperken. Terwijl de cellen groeien en zich vermenigvuldigen, vormen ze een massa die een kanker of kwaadaardige tumor wordt genoemd. Kanker is gevaarlijk omdat het gezonde cellen overweldigt door hun ruimte en de zuurstof en voedingsstoffen in te nemen die ze nodig hebben om te overleven en te functioneren. Het kan zich ook verspreiden naar of uitzaaien naar andere organen of weefsels waar het ook schade kan aanrichten.

Niet alle tumoren zijn kanker. Goedaardige tumoren van de baarmoeder kunnen in de baarmoeder groeien maar verspreiden zich niet elders in het lichaam. Kankertumoren worden kwaadaardig genoemd, wat betekent dat ze er heel abnormaal uit kunnen zien, snel en onregelmatig kunnen groeien en zich naar andere weefsels en organen kunnen verspreiden. Kankertumoren kunnen naburige organen of lymfeklieren binnendringen en binnendringen, of ze kunnen de bloedbaan of lymfevloeistofkanalen binnendringen en kunnen zich uitbreiden naar de botten of verre organen, zoals de longen. Dit proces wordt metastase genoemd. Uitgezaaide tumoren zijn de meest agressieve en ernstige complicaties van alle vormen van kanker.

Er zijn twee hoofdtypen endometriumkanker. Bijna alle endometriumkankers zijn endometriumadenocarcinomen, wat betekent dat ze afkomstig zijn uit klierweefsel. Het andere type endometriumkanker, baarmoedersarcomen, vindt zijn oorsprong in het bindweefsel of de spier van de baarmoeder. Een subtype van endometriumadenocarcinomen, adenosquameus carcinoom, omvat plaveiselcellen (dat wil zeggen het type cellen dat zich op de buitenoppervlakken bevindt, zoals de huid of de buitenste laag cellen op de baarmoederhals). Andere subtypen van endometriumadenocarcinomen zijn papillaire sereuze adenocarcinomen en carcinomen van heldere cellen. Omdat ze veel vaker voorkomen dan uteriene sarcomen, staan ​​endometriumadenocarcinomen centraal in dit artikel.

In ontwikkelde landen is baarmoederkanker de meest voorkomende vorm van kanker van het vrouwelijk geslachtsorgaan. In de Verenigde Staten is baarmoederkanker de vierde meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen. Baarmoederkanker komt voor bij vrouwen in de reproductieve leeftijd en ouder. Ongeveer een kwart van de gevallen vindt plaats vóór de menopauze, maar de ziekte wordt meestal gediagnosticeerd bij vrouwen in de vijftig of zestig.

Wat zijn de oorzaken en risicofactoren van endometriumkanker (baarmoeder)?

De exacte oorzaak van endometriumcarcinoom blijft onbekend, hoewel verschillende risicofactoren zijn geïdentificeerd. Het bezitten van een van deze risicofactoren betekent niet dat een vrouw endometriumkanker zal ontwikkelen, maar eerder dat haar risico op het ontwikkelen van endometriumkanker hoger is dan dat van een andere vrouw zonder de risicofactor. Risicofactoren voor endometriumkanker zijn onder meer:

• Obesitas: vrouwen die meer dan 50 pond boven het ideale gewicht wegen, hebben een 10-maal groter risico op het ontwikkelen van endometriumkanker dan vrouwen met een ideaal gewicht. Lichaamsvet bevat een enzym dat andere hormonen omzet in oestrogeen, en vrouwen met overtollig vet hebben een hoger oestrogeengehalte dan vrouwen zonder overtollig vet. Aangenomen wordt dat het hogere niveau van oestrogeen het risico op endometriumkanker verhoogt.
• Geen zwangerschappen: vrouwen die nooit zwanger zijn geweest, hebben een twee- tot driemaal hoger risico dan vrouwen die zwanger zijn geweest.
• Vroege puberteit: vrouwen die aan hun menstruatie beginnen vóór de leeftijd van 12 jaar lopen een verhoogd risico. Vroege puberteit verhoogt het aantal jaren dat het endometrium wordt blootgesteld aan oestrogeen.
• Late menopauze: vrouwen die na 52 jaar door de menopauze gaan, lopen een hoger risico op het ontwikkelen van endometriumkanker dan vrouwen die eerder in hun leven door de menopauze gaan. Net als de vroege puberteit verhoogt de late menopauze het aantal jaren dat het endometrium wordt blootgesteld aan oestrogeen.
• Behandeling met niet-tegengestelde oestrogeen: het risico op het ontwikkelen van endometriumkanker wordt meerdere malen verhoogd bij vrouwen die oestrogeenvervangingstherapie gebruiken zonder progesteron toe te voegen.
• Hoog oestrogeengehalte: vrouwen met een hoog niveau van ongestemd oestrogeen in het lichaam lopen ook een verhoogd risico. Verschillende aandoeningen, zoals polycysteus ovariumsyndroom, kunnen ervoor zorgen dat een vrouw een hoog oestrogeenniveau heeft.
• Behandeling met tamoxifen: vrouwen die zijn behandeld met tamoxifen, een geneesmiddel dat wordt gebruikt om borstkanker te voorkomen en te behandelen, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van endometriumkanker.
• Andere vormen van kanker: kanker van de borst, eierstok en dikke darm zijn gekoppeld aan een verhoogd risico op endometriumkanker.
• Familiegeschiedenis: vrouwen die een nauw familielid hebben met endometriumkanker hebben een verhoogd risico op de ziekte.

Het gebruik van combinatie-orale anticonceptiva (anticonceptiepillen) vermindert het risico op het ontwikkelen van endometriumkanker.

• Vrouwen die ooit orale anticonceptiva gebruiken, hebben de helft van het risico op het ontwikkelen van endometriumkanker als vrouwen die nooit orale anticonceptiva hebben gebruikt.
• Deze bescherming treedt op bij vrouwen die gedurende minimaal 12 maanden orale anticonceptiva hebben gebruikt.
• De bescherming duurt ten minste 10 jaar na gebruik van orale anticonceptie. De bescherming is het meest opvallend voor vrouwen die nog nooit zwanger zijn geweest.

Wat zijn de symptomen van endometriumkanker (baarmoeder)?

Veruit het meest voorkomende symptoom van endometriumcarcinoom is abnormaal bloeden uit de vagina.

• Bij vrouwen die de menopauze hebben doorgemaakt, is elke vaginale bloeding abnormaal en moet deze door een arts worden geëvalueerd.
• Bij vrouwen die de menopauze niet hebben doorgemaakt of die momenteel de menopauze doormaken, kan het moeilijk zijn om een ​​normale menstruatiebloeding te onderscheiden van een abnormale bloeding. Een zwaardere of frequentere menstruatie of bloeding tussen de menstruaties wordt soms in verband gebracht met kanker bij menstruerende vrouwen. Tijdens de overgangsperiode waarin de menopauze doorloopt, moet de menstruatie korter en korter worden en moet de frequentie verder uit elkaar worden. Elke andere bloeding moet aan een arts worden gemeld.

De volgende symptomen komen veel minder vaak voor en duiden meestal op vrij gevorderde kanker:

• Bekkenpijn
• Massa (zwelling of klont) in het bekkengebied
• Gewichtsverlies dat onbedoeld is

Wanneer moet u medische hulp zoeken?

Vrouwen variëren aanzienlijk in de hoeveelheid, duur en frequentie van hun menstruatie. Een vrouw moet op de hoogte zijn van elke abnormale bloeding. Als de menstruatie van een vrouw veel zwaarder of frequenter wordt, of als een vrouw tussen periodes meer dan een lichte vlek heeft, moet ze met een zorgverlener praten. Veranderingen in bloedingen of abnormale bloedingen kunnen veel verschillende oorzaken hebben. Het is belangrijk om de oorzaak van het bloeden van een vrouw te kennen.

Hoe wordt endometriumkanker gediagnosticeerd?

Als een vrouw abnormale vaginale bloedingen of andere symptomen heeft, begint de evaluatie met een gedetailleerd interview. Een zorgverlener stelt vragen over de symptomen van de vrouw, haar medische geschiedenis en eventuele huidige omstandigheden, de medische geschiedenis van haar familie, haar geschiedenis van de menstruatie en zwangerschap, en haar gewoonten en levensstijl. Deze informatie helpt de zorgverlener de oorzaak van de symptomen te bepalen. Het interview wordt gevolgd door een lichamelijk onderzoek, inclusief een bekkenonderzoek.

Als een zorgverlener baarmoederkanker vermoedt, kan hij of zij de vrouw doorverwijzen naar een specialist in kanker van de vrouwelijke geslachtsorganen (gynaecologische oncoloog).

Lab tests

Geen bloed- of beeldvormingsonderzoek kan de diagnose van endometriumcarcinoom bevestigen. Labtests kunnen worden uitgevoerd nadat endometriumkanker is gediagnosticeerd om ervoor te zorgen dat een vrouw in staat is om behandeling te ondergaan en ook om de voortgang van de behandeling te volgen.

• Routinematige bloedtesten: tests van bloedchemie, lever- en nierfuncties en bloedceltellingen worden gedaan om de algehele gezondheid van een vrouw en haar vermogen om chirurgie en andere therapie te verdragen te controleren.

Beeldvormende onderzoeken

In veel gevallen zijn beeldvormingsstudies niet nodig, maar als ze worden uitgevoerd, kunnen ze het volgende omvatten:

• Vaginale (transvaginale) echografie: echografie is een techniek die geluidsgolven gebruikt om een ​​foto te maken van de interne organen. Echografie is dezelfde techniek die wordt gebruikt om naar een foetus in de baarmoeder te kijken. Om een ​​vaginale (transvaginale) echografie uit te voeren, wordt een klein apparaat, een transducer genoemd, in de vagina ingebracht. Het apparaat zendt geluidsgolven uit, die van de bekkenorganen stuiteren en een beeld naar een videomonitor verzenden. Vaak beweegt de onderzoeker de transducer een beetje rond om een ​​beter beeld te krijgen. Een vaginale (transvaginale) echografie is veilig en pijnloos.
• Hysterosonogram is vergelijkbaar met vaginale (transvaginale) echografie, maar een zoutoplossing (zout water) wordt eerst in de baarmoeder geïnjecteerd om de baarmoederwanden te verlengen. Deze procedure kan in sommige gevallen het beeld verbeteren en de baarmoeder gedetailleerder weergeven.

Echografie kan vaak een baarmoedertumor onthullen, maar de bevindingen zijn niet altijd overtuigend. Andere beeldvormingstests kunnen nodig zijn en kunnen het volgende omvatten:

• Een CT-scan van het bekken zou de gebruikelijke keuze zijn voor een follow-up beeldvormingstest. Een CT-scan is als een röntgenfilm maar vertoont meer detail in twee dimensies. PET-beeldvorming met behulp van een radioactieve isotoop kan worden gedaan met een CT-scan om de gevoeligheid van de test verder te verbeteren.
• Een MRI van het bekken is een andere keuze voor een vervolgbeeldtest. Een MRI toont veel detail in drie dimensies.
• Een röntgenfoto van de borst kan nodig zijn als uitzaaiing naar de longen wordt vermoed.
• Een botscan kan nodig zijn als metastase naar de botten wordt vermoed.

Meer endometriumkanker diagnose

Diagnostische toetsen

Diagnostische tests die kunnen helpen bij het identificeren van endometriumkanker omvatten het volgende:

• Endometriumbiopsie: als kanker wordt vermoed, wordt een monster van het endometrium verkregen via een biopsie. Een biopsie is het verwijderen van een heel klein stukje weefsel uit het lichaam. Het weefsel wordt onder een microscoop onderzocht op afwijkingen die op kanker wijzen. Meestal voert een gynaecoloog of een gynaecologische oncoloog de biopsie uit en wordt het endometriumweefsel onderzocht door een patholoog (een arts die op deze manier is gespecialiseerd in het diagnosticeren van ziekten). De meest gebruikte methode voor het verkrijgen van het endometriumweefsel is het inbrengen van een dunne buis in het endometrium via de baarmoederhals. Een biopsie wordt meestal uitgevoerd in het kantoor van de arts en duurt slechts enkele minuten. Vaak geven de resultaten van een endometriumbiopsie een definitief antwoord over kanker.
• Dilatatie en curettage: als de resultaten van de endometriumbiopsie niet overtuigend zijn, kan een procedure genaamd dilatatie en curettage (D&C) worden uitgevoerd. In een D&C passeert de arts een dun instrument door de verwijde baarmoederhals en schraapt weefsel uit het endometrium. Het weefsel wordt verwijderd en onderzocht door een patholoog. Deze procedure wordt meestal uitgevoerd als poliklinische chirurgie en vereist algemene anesthesie of sedatie. De meeste vrouwen hebben minimaal ongemak na deze procedure en vereisen een korte hersteltijd.
• Hysteroscopie: soms wordt een endoscoop gebruikt om de endometriumbiopsie of D&C te geleiden. Een endoscoop is een dunne buis met een klein lichtje en een camera aan het einde. De buis wordt via de baarmoederhals in de baarmoeder ingebracht. De endoscoop stuurt foto's van het endometrium terug naar een videomonitor. Met een hysteroscopie kan de arts de binnenkant van de baarmoeder bekijken terwijl hij endometriumweefselmonsters verzamelt.

regie

Enscenering is een systeem voor het classificeren van kankers op basis van de omvang van de ziekte. Over het algemeen geldt: hoe lager het stadium van kanker, hoe beter de vooruitzichten voor remissie en overleving. (Remissie is wanneer er geen bewijs van kanker in het lichaam wordt gevonden.) Zorgverleners kunnen geen aanbevelingen doen voor de beste behandeling tot ze het exacte stadium van kanker kennen.

Bij endometriumkanker is enscenering gebaseerd op hoe ver de primaire tumor zich heeft verspreid, of helemaal niet. Het stadeersysteem dat wordt gebruikt voor endometriumkanker is ontwikkeld door de International Federation of Gynaecology and Obstetrics (FIGO). Het stadiëringssysteem voor endometriumkanker is een chirurgisch stadiësysteem, wat betekent dat de stadiëring is gebaseerd op de bevindingen van de patholoog over het onderzoeken van organen die tijdens de operatie zijn verwijderd. Het FIGO-systeem gebruikt vier fasen.

Stadium I: de tumor is beperkt tot het corpus (bovenste deel) van de baarmoeder en heeft zich niet uitgezaaid naar de omliggende lymfeklieren of andere organen.

• Fase IA: Tumor beperkt tot het endometrium of minder dan de helft van het myometrium
• Fase IB: Invasie gelijk aan of meer dan de helft van het myometrium (middelste laag van de baarmoederwand)
• Fase II: Invasie van de cervicale stroma maar strekt zich niet verder uit dan de baarmoeder (sterk ondersteunend bindweefsel van de baarmoederhals)
• Stadium IIIA: invasie van de serosa (buitenste laag van het myometrium) en / of de adnexa (de eierstokken of eileiders)
• Fase IIIB: Invasie van de vagina en / of parametrische betrokkenheid
• Stadium IIIC1: Kanker is uitgezaaid naar de lymfeklieren van het bekken maar niet naar verre organen
• Stadium IIIC2: Kanker is uitgezaaid naar de paraaortische lymfeklieren met of zonder positieve bekkenlymfeklieren maar niet naar verre organen
• Stadium IV: De kanker heeft zich uitgezaaid naar de binnenkant (slijmvlies) van de blaas of het rectum (onderste deel van de dikke darm) en / of naar de inguinale lymfeklieren en / of naar de botten of verre organen buiten het bekken, zoals de longen.
• Stadium IVA: Tumorinvasie van de blaas, de darmmucosa of beide
• Stadium IVB: Metastase naar verre organen, inclusief intra-abdominale metastase en / of inguinale lymfeklieren

De tumorkwaliteit wordt ook bepaald tijdens het stadiëringproces. Grade geeft de agressiviteit van de kanker aan. Over het algemeen is het minder waarschijnlijk dat laagwaardige tumoren na behandeling uitzaaien of terugkeren.

Hoe wordt endometriumkanker behandeld?

De behandeling van endometriumkanker varieert afhankelijk van het stadium van de kanker. Enscenering is gebaseerd op de bevindingen van de initiële operatie, waarbij de volledige baarmoeder en baarmoederhals (totale abdominale hysterectomie), de eileiders en de eierstokken zijn verwijderd. Deze organen worden onderzocht om de omvang van de kanker te bepalen (operatieve of pathologische stadiëring). Tijdens deze operatie worden cellen verzameld uit de peritoneale holte en getest op kanker. Meestal worden de lymfeklieren in het bekken en de omliggende gebieden verwijderd en onderzocht op kanker. Pas dan wordt een beslissing genomen over de behandeling.

Medische behandeling en medicijnen voor endometriumkanker

Chirurgie is de belangrijkste therapie voor endometriumkanker. Andere opties omvatten de volgende therapieën:

• Radiotherapie: Radiotherapie gebruikt hoogenergetische straling (zoals röntgenstralen) om kankercellen te doden. De straling kan worden gegeven als een straal van een machine buiten het lichaam (externe straalstraling) of van een kleine bron in het lichaam in de buurt van de kanker (brachytherapie). Straling kan worden gebruikt voor fasen II, III en IV, hoewel de beslissing om straling te gebruiken gebaseerd is op de mate van ziekte. Bestralingstherapie wordt meestal gegeven na een operatie om eventuele kankercellen in het lichaam te doden. Straling is ook een vervanging voor een operatie bij vrouwen die vanwege andere medische problemen geen operatie kunnen ondergaan. De belangrijkste bijwerkingen van bestralingstherapie zijn vermoeidheid, diarree en frequentie van en verbranding bij het plassen, evenals een lokale huidreactie op de plaats van bestralingstherapie.
• Chemotherapie: Chemotherapie gebruikt krachtige medicijnen om kankercellen te doden. Het voordeel van chemotherapie is dat het overal in het lichaam kankercellen kan aanvallen. Het belangrijkste nadeel van chemotherapie zijn de bijwerkingen die misselijkheid, haaruitval, vermoeidheid, bloedarmoede, verhoogde vatbaarheid voor infecties en schade aan organen, zoals de nieren, kunnen omvatten. Chemotherapie wordt voornamelijk gebruikt voor gevorderde endometriumkanker. Hoewel chemotherapie bij sommige vrouwen remissie induceert, keren hun kankers vaak terug.
• Hormoontherapie: Hormoontherapie is het gebruik van hormonen om kankercellen te bestrijden. Hormoontherapie wordt over het algemeen alleen gebruikt bij gevorderde en metastatische endometriumkanker.

medicijnen

Het meest gebruikte medicijn voor chemotherapie bij de behandeling van endometriumkanker is carboplatine (paraplatine). Carboplatin wordt alleen gegeven of in combinatie met andere chemotherapie-medicijnen. Andere geneesmiddelen die worden gebruikt om endometriumkanker te behandelen zijn paclitaxel (Taxol) en doxorubicine (Adriamycin PFS). Gerichte therapie met bevacizumab (Avastin) en of Temsirolimus (Torisel) is ook aanbevolen door NCCN en gebruikt "off-label" voor de behandeling van endometriumkanker.

Endometriumchirurgie en follow-up

De meest gebruikte operatie voor de behandeling van endometriumcarcinoom is een totale abdominale hysterectomie. Totale abdominale hysterectomie is het verwijderen van de baarmoeder (inclusief de baarmoederhals). De eileiders en de eierstokken worden ook verwijderd. Vaak omvat de operatie het verwijderen van de lymfeklieren (lymfadenectomie) in de bekken- en paraaortische gebieden.

Opvolgen

Nadat de therapie is voltooid, ondergaat de vrouw een test om te bepalen hoe effectief de behandeling is geweest. Een vrouw kan ook andere bloedtesten en beeldvormingstests ondergaan die aanwijzingen geven voor het terugkeren van de ziekte. Een arts vereist dat een vrouw regelmatig wordt getest en onderzocht, zodat de terugkeer van de ziekte (als het gebeurt) vroeg kan worden gevonden. De arts zal een schema voor deze vervolgbezoeken bespreken met de vrouw en haar familieleden.

• Behoud een gezond gewicht door een gematigd, voedingsrijk dieet te eten en regelmatig te sporten.
• Overweeg om anticonceptiepillen te nemen als dit gerechtvaardigd is door haar situatie en medische toestand.
• Vermijd behandeling met niet-tegengestelde oestrogenen.

Sommige risicofactoren kunnen niet worden vermeden. Bijvoorbeeld, noch een eerdere kanker van de borst, dikke darm of eierstokken noch een familiegeschiedenis van deze kankers kunnen worden vermeden. Vroege puberteit en late menopauze maken deel uit van de genetische samenstelling van een persoon en kunnen niet worden gewijzigd.

Waakzaam zijn om endometrium- en andere genitale kankers vroegtijdig op te vangen, is iets dat kan worden beheerst. Een vrouw moet niet bang of beschaamd zijn om naar haar zorgverlener te gaan voor abnormale bloedingen of andere ongewone symptomen met betrekking tot haar geslachtsorganen. Het uitstellen van een bezoek aan een zorgverlener voorkomt vroegtijdige diagnose en behandeling die op zijn beurt ernstige complicaties of zelfs de dood zou kunnen voorkomen.

Wat is de prognose voor endometriumkanker (baarmoeder)?

Zoals bij alle vormen van kanker, is het stadium van de ziekte de belangrijkste factor bij het bepalen van iemands vooruitzichten (prognose). Over het algemeen geldt: hoe lager het stadium (dat wil zeggen, hoe meer lokaal de kanker is), hoe beter de vooruitzichten. De bevindingen van de patholoog beïnvloeden ook de prognose. Na de stadiëring van een vrouw zal haar arts de bijzonderheden van de kanker met haar bespreken. Gelukkig zijn de meeste vrouwen met endometriumkanker genezen.

Ondersteuningsgroepen en counseling

Leven met kanker biedt veel nieuwe uitdagingen, zowel voor de vrouw met de diagnose kanker als voor haar familie en vrienden.

Een vrouw zal zich waarschijnlijk veel zorgen maken over de invloed van endometriumkanker op haar en haar vermogen om een ​​normaal leven te leiden (bijvoorbeeld om voor haar gezin en huis te zorgen, haar baan te behouden, de vriendschappen en activiteiten voort te zetten die ze leuk vindt, en om een liefdevolle relatie onderhouden met haar partner of seksuele partner).

Veel mensen voelen zich angstig en depressief. Sommige mensen voelen zich boos en wrok, anderen voelen zich hulpeloos en verslagen. Voor de meeste mensen met kanker helpt praten over hun gevoelens en zorgen.

De vrienden en familieleden van een vrouw kunnen zeer ondersteunend zijn, hoewel ze aarzelend kunnen zijn om ondersteuning te bieden totdat ze zien hoe ze ermee omgaat. Als een vrouw over haar zorgen wil praten, moet ze zich vrij voelen om ze naar haar vrienden en familieleden te brengen.

Sommige mensen willen hun geliefden niet belasten, of praten liever over hun zorgen met een meer neutrale professional. Een maatschappelijk werker, counselor of een lid van de geestelijkheid kan nuttig zijn als een vrouw haar gevoelens en zorgen over het hebben van endometriumkanker wil bespreken. De gynaecoloog of oncoloog van een vrouw moet ook een aanbeveling kunnen geven.

Veel mensen met kanker worden diep geholpen door te praten met andere mensen die kanker hebben. Het delen van de zorgen met anderen die hetzelfde hebben meegemaakt, kan opmerkelijk geruststellend zijn. Steungroepen voor mensen met kanker (en voor hun dierbaren) kunnen beschikbaar zijn via het medisch centrum waar de behandeling wordt ontvangen. De American Cancer Society heeft ook informatie over lokale steungroepen.

Afbeelding van een baarmoeder

Illustratie van een baarmoeder. Klik voor grotere afbeelding.