Baarmoeder sarcoom: symptomen van kanker, behandeling en prognose

Feiten over baarmoedersarcoom

• Baarmoeder sarcoom is een ziekte waarbij kwaadaardige (kanker) cellen worden gevormd in de spieren van de baarmoeder of andere weefsels die de baarmoeder ondersteunen.
• Blootstelling aan röntgenfoto's kan het risico op baarmoedersarcoom verhogen.
• Tekenen van baarmoedersarcoom zijn abnormale bloedingen.
• Tests die de baarmoeder onderzoeken, worden gebruikt om baarmoedersarcoom te detecteren (vinden) en diagnosticeren.
• Bepaalde factoren beïnvloeden de prognose (kans op herstel) en behandelingsopties.

Wat is baarmoedersarcoom?

Baarmoeder sarcoom is een ziekte waarbij kwaadaardige (kanker) cellen worden gevormd in de spieren van de baarmoeder of andere weefsels die de baarmoeder ondersteunen.

De baarmoeder maakt deel uit van het vrouwelijke voortplantingssysteem. De baarmoeder is het holle, peervormige orgaan in het bekken, waar een foetus groeit. De baarmoederhals bevindt zich aan het onderste, smalle uiteinde van de baarmoeder en leidt naar de vagina. Baarmoeder sarcoom is een zeer zeldzame vorm van kanker die zich vormt in de baarmoederspieren of in weefsels die de baarmoeder ondersteunen. Baarmoeder sarcoom verschilt van kanker van het endometrium, een ziekte waarbij kankercellen beginnen te groeien in het slijmvlies van de baarmoeder.

Wat zijn de risicofactoren voor baarmoedersarcoom?

Blootstelling aan röntgenfoto's kan het risico op baarmoedersarcoom verhogen.

Alles wat uw risico op het krijgen van een ziekte verhoogt, wordt een risicofactor genoemd. Het hebben van een risicofactor betekent niet dat u kanker zult krijgen; geen risicofactoren hebben betekent niet dat u geen kanker zult krijgen. Praat met uw arts als u denkt dat u risico loopt. Risicofactoren voor uterusarcoom zijn onder meer:

• Behandeling in het verleden met radiotherapie aan het bekken.
• Behandeling met tamoxifen voor borstkanker. Als u dit medicijn gebruikt, moet u elk jaar een bekkenonderzoek ondergaan en eventuele vaginale bloedingen (anders dan menstruatiebloedingen) zo snel mogelijk melden.

Wat zijn de symptomen en tekenen van baarmoedersarcoom?

Tekenen van baarmoedersarcoom zijn abnormale bloedingen. Abnormaal bloeden uit de vagina en andere tekenen en symptomen kunnen worden veroorzaakt door baarmoedersarcoom of door
andere condities.

Neem contact op met uw arts als u een van de volgende symptomen heeft:

• Bloeden die geen deel uitmaakt van de menstruatie.
• Bloeden na de menopauze.
• Een massa in de vagina.
• Pijn of een vol gevoel in de buik.
• Frequent urineren.

Hoe wordt baarmoedersarcoom gediagnosticeerd?

Tests die de baarmoeder onderzoeken, worden gebruikt om baarmoedersarcoom te detecteren (vinden) en diagnosticeren. De volgende tests en procedures kunnen worden gebruikt:

• Lichamelijk onderzoek en geschiedenis : een onderzoek van het lichaam om algemene tekenen van gezondheid te controleren, inclusief het controleren op tekenen van ziekte, zoals knobbels of iets anders dat ongebruikelijk lijkt. Een geschiedenis van de gezondheidsgewoonten van de patiënt en vroegere ziekten en behandelingen zal ook worden genomen.
• Bekkenonderzoek : een onderzoek van de vagina, baarmoederhals, baarmoeder, eileiders, eierstokken en rectum. Een speculum wordt in de vagina ingebracht en de arts of verpleegkundige kijkt naar de vagina en baarmoederhals op tekenen van ziekte. Een uitstrijkje van de baarmoederhals wordt meestal gedaan. De arts of verpleegkundige steekt ook een of twee gesmeerde, gehandschoende vingers van een hand in de vagina en plaatst de andere hand over de onderbuik om de grootte, vorm en positie van de baarmoeder en eierstokken te voelen. De arts of verpleegkundige steekt ook een gesmeerde, gehandschoende vinger in het rectum om te voelen of er klontjes of abnormale gebieden zijn.
• Pap-test : een procedure om cellen van het oppervlak van de baarmoederhals en de vagina te verzamelen. Een stuk katoen, een borstel of een kleine houten stok wordt gebruikt om cellen voorzichtig uit de baarmoederhals en de vagina te schrapen. De cellen worden onder een microscoop bekeken om erachter te komen of ze abnormaal zijn. Deze procedure wordt ook een uitstrijkje genoemd. Omdat baarmoedersarcoom in de baarmoeder begint, verschijnt deze kanker mogelijk niet op de Pap-test.
• Transvaginaal echografisch onderzoek : een procedure om de vagina, baarmoeder, eileiders en blaas te onderzoeken. Een ultrasone transducer (sonde) wordt in de vagina ingebracht en gebruikt om hoogenergetische geluidsgolven (echografie) van interne weefsels of organen te stuiteren en echo's te maken. De echo's vormen een afbeelding van lichaamsweefsels, een sonogram genoemd. De arts kan tumoren identificeren door naar het sonogram te kijken.
• Dilatatie en curettage : een procedure om weefselmonsters uit de binnenwand van de baarmoeder te verwijderen. De baarmoederhals wordt verwijd en een curette (lepelvormig instrument) wordt in de baarmoeder ingebracht om weefsel te verwijderen. De weefselmonsters worden onder een microscoop gecontroleerd op tekenen van ziekte. Deze procedure wordt ook een D&C genoemd.
• Endometriumbiopsie : het verwijderen van weefsel uit het endometrium (binnenwand van de baarmoeder) door een dunne, flexibele buis door de baarmoederhals en in de baarmoeder te steken. De buis wordt gebruikt om voorzichtig een kleine hoeveelheid weefsel uit het endometrium te schrapen en vervolgens de weefselmonsters te verwijderen. Een patholoog bekijkt het weefsel onder een microscoop om kankercellen te zoeken.

Hoe wordt de stadiëring van baarmoedersarcoom bepaald?

Nadat uteriene sarcoom is gediagnosticeerd, worden tests uitgevoerd om te achterhalen of kankercellen zich in de baarmoeder of naar andere delen van het lichaam hebben verspreid. Het proces dat wordt gebruikt om erachter te komen of kanker zich in de baarmoeder of naar andere delen van het lichaam heeft verspreid, wordt stadiëring genoemd. De informatie verzameld uit het stadiëringproces bepaalt het stadium van de ziekte. Het is belangrijk om het stadium te kennen om de behandeling te plannen. De volgende procedures kunnen worden gebruikt in het ensceneringsproces:

• Bloedchemiestudies : een procedure waarbij een bloedmonster wordt gecontroleerd om de hoeveelheden van bepaalde stoffen te meten die in het lichaam worden afgegeven door organen en weefsels in het lichaam. Een ongebruikelijke (hogere of lagere dan normale) hoeveelheid van een stof kan een teken van ziekte zijn.
• CA 125-test : een test die het niveau van CA 125 in het bloed meet. CA 125 is een stof die door cellen in de bloedbaan wordt vrijgegeven. Een verhoogd CA 125-niveau is soms een teken van kanker of een andere aandoening.
• X-thorax : een röntgenfoto van de organen en botten in de borst. Een röntgenfoto is een soort energiestraal die door het lichaam en op film kan gaan, waardoor een beeld wordt gemaakt van gebieden in het lichaam.
• Transvaginaal echografisch onderzoek : een procedure om de vagina, baarmoeder, eileiders en blaas te onderzoeken. Een ultrasone transducer (sonde) wordt in de vagina ingebracht en gebruikt om hoogenergetische geluidsgolven (echografie) van interne weefsels of organen te stuiteren en echo's te maken. De echo's vormen een afbeelding van lichaamsweefsels, een sonogram genoemd. De arts kan tumoren identificeren door naar het sonogram te kijken.
• CT-scan (CAT-scan) : een procedure die een reeks gedetailleerde foto's maakt van gebieden in het lichaam, zoals de buik en het bekken, genomen vanuit verschillende hoeken. De foto's zijn gemaakt door een computer die is gekoppeld aan een röntgenapparaat. Een kleurstof kan in een ader worden geïnjecteerd of worden ingeslikt om de organen of weefsels duidelijker te laten verschijnen. Deze procedure wordt ook computertomografie, gecomputeriseerde tomografie of gecomputeriseerde axiale tomografie genoemd.
• Cystoscopie : een procedure om in de blaas en urethra te kijken om te controleren op abnormale gebieden. Een cystoscoop wordt ingebracht via de urethra in de blaas. Een cystoscoop is een dun, buisachtig instrument met een licht en een lens om te bekijken. Het kan ook een hulpmiddel zijn om weefselmonsters te verwijderen, die onder een microscoop worden gecontroleerd op tekenen van kanker.

Uterusarcoom kan in dezelfde operatie worden gediagnosticeerd, opgevoerd en behandeld.

Chirurgie wordt gebruikt om baarmoedersarcoom te diagnosticeren, op te stellen en te behandelen. Tijdens deze operatie verwijdert de arts zoveel mogelijk van de kanker. De volgende procedures kunnen worden gebruikt om baarmoedersarcoom te diagnosticeren, op te stellen en te behandelen:

• Laparotomie : een chirurgische procedure waarbij een incisie (snee) wordt gemaakt in de buikwand om de binnenkant van de buik te controleren op tekenen van ziekte. De grootte van de incisie hangt af van de reden waarom de laparotomie wordt uitgevoerd. Soms worden organen verwijderd of worden weefselmonsters genomen en onder een microscoop gecontroleerd op tekenen van ziekte.
• Spoelingen in buik en bekken : een procedure waarbij een zoutoplossing in de buik- en bekkenholte wordt geplaatst. Na een korte tijd wordt de vloeistof verwijderd en bekeken onder een microscoop om te controleren op kankercellen.
• Totale abdominale hysterectomie : een chirurgische procedure om de baarmoeder en baarmoederhals te verwijderen via een grote incisie (snee) in de buik.
• Bilaterale salpingo-oophorectomie : chirurgie om beide eierstokken en beide eileiders te verwijderen.
• Lymfadenectomie : een chirurgische procedure waarbij lymfeklieren worden verwijderd en onder een microscoop worden gecontroleerd op tekenen van kanker. Voor een regionale lymfadenectomie worden enkele lymfeklieren in het tumorgebied verwijderd. Voor een radicale lymfadenectomie worden de meeste of alle lymfeklieren in het tumorgebied verwijderd. Deze procedure wordt ook lymfeklierdissectie genoemd.

Er zijn drie manieren waarop kanker zich in het lichaam verspreidt.

Kanker kan zich verspreiden door weefsel, het lymfesysteem en het bloed:

• Zakdoek. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door te groeien naar nabijgelegen gebieden.
• Lymfe systeem. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door in het lymfesysteem te komen. De kanker reist door de lymfevaten naar andere delen van het lichaam.
• Bloed. De kanker verspreidt zich vanaf waar het begon door in het bloed te komen. De kanker reist door de bloedvaten naar andere delen van het lichaam.

Kanker kan zich verspreiden van waar het begon naar andere delen van het lichaam. Wanneer kanker zich naar een ander deel van het lichaam verspreidt, wordt dit metastase genoemd. Kankercellen breken weg van waar ze zijn begonnen (de primaire tumor) en reizen door het lymfesysteem of bloed. Lymfe systeem. De kanker komt in het lymfesysteem, reist door de lymfevaten en vormt een tumor (metastatische tumor) in een ander deel van het lichaam.

Bloed. De kanker komt in het bloed, reist door de bloedvaten en vormt een tumor (metastatische tumor) in een ander deel van het lichaam.

De uitgezaaide tumor is hetzelfde type kanker als de primaire tumor. Als uteriene sarcoom zich bijvoorbeeld naar de long verspreidt, zijn de kankercellen in de long eigenlijk uteriene sarcoomcellen. De ziekte is gemetastaseerd baarmoedersarcoom, geen longkanker.

Wat zijn de stadia van baarmoedersarcoom?

De volgende fasen worden gebruikt voor uterusarcoom:

Fase I

• In stadium I wordt kanker alleen in de baarmoeder gevonden. Fase I is verdeeld in fasen IA en IB, gebaseerd op hoe ver de kanker zich heeft verspreid.
  • Stadium IA: Kanker bevindt zich slechts of minder dan halverwege het myometrium (spierlaag van de baarmoeder) in het baarmoederslijmvlies.
  • Stadium IB: Kanker heeft zich halverwege of meer in het myometrium verspreid.

Fase II

• In stadium II is kanker uitgezaaid naar het bindweefsel van de baarmoederhals, maar heeft zich niet buiten de baarmoeder verspreid.

Fase III

• In stadium III heeft kanker zich buiten de baarmoeder en de baarmoederhals uitgezaaid, maar zich niet buiten het bekken. Fase III is verdeeld in fasen IIIA, IIIB en IIIC, gebaseerd op hoe ver de kanker zich in het bekken heeft verspreid.
  • Stadium IIIA: Kanker is uitgezaaid naar de buitenste laag van de baarmoeder en / of naar de eileiders, eierstokken en ligamenten van de baarmoeder.
  • Stadium IIIB: Kanker is uitgezaaid naar de vagina of het parametrium (bindweefsel en vet rond de baarmoeder).
  • Fase IIIC: Kanker is uitgezaaid naar lymfeklieren in het bekken en / of rond de aorta (grootste slagader in het lichaam, die bloed wegvoert van het hart).

Fase IV

• In stadium IV heeft kanker zich buiten het bekken verspreid. Fase IV is verdeeld in fasen IVA en IVB, gebaseerd op hoe ver de kanker zich heeft verspreid.
  • Stadium IVA: Kanker is uitgezaaid naar de blaas en / of darmwand.
  • Stadium IVB: Kanker is uitgezaaid naar andere delen van het lichaam voorbij het bekken, inclusief de buik en / of lymfeklieren in de lies.

Terugkerende baarmoeder Sarcoom

• Terugkerende baarmoeder sarcoom is kanker die is teruggekomen (teruggekomen) nadat het is behandeld. De kanker kan terugkomen in de baarmoeder, het bekken of in andere delen van het lichaam.

Wat is de behandeling voor baarmoedersarcoom?

Verschillende soorten behandelingen zijn beschikbaar voor patiënten met baarmoedersarcoom. Sommige behandelingen zijn standaard (de momenteel gebruikte behandeling), en sommige worden getest in klinische onderzoeken. Een klinische behandelingsproef is een onderzoeksstudie die is bedoeld om de huidige behandelingen te verbeteren of informatie te verkrijgen over nieuwe behandelingen voor patiënten met kanker. Wanneer klinische onderzoeken aantonen dat een nieuwe behandeling beter is dan de standaardbehandeling, kan de nieuwe behandeling de standaardbehandeling worden. Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef. Sommige klinische onderzoeken staan ​​alleen open voor patiënten die niet met de behandeling zijn begonnen.

Vier soorten standaardbehandeling worden gebruikt:

Chirurgie

Chirurgie is de meest voorkomende behandeling voor baarmoedersarcoom, zoals beschreven in het gedeelte Stages of Uterine Sarcoma van deze samenvatting.

Zelfs als de arts alle kanker verwijdert die kan worden gezien op het moment van de operatie, kunnen sommige patiënten chemotherapie of bestralingstherapie krijgen na de operatie om alle resterende kankercellen te doden. Behandeling gegeven na de operatie, om het risico te verminderen dat de kanker terugkomt, wordt adjuvante therapie genoemd.

Bestralingstherapie

Stralingstherapie is een behandeling tegen kanker die röntgenstralen met hoge energie of andere soorten straling gebruikt om kankercellen te doden of te voorkomen dat ze groeien. Er zijn twee soorten stralingstherapie:

• Externe radiotherapie gebruikt een machine buiten het lichaam om straling naar de kanker te sturen.
• Interne stralingstherapie maakt gebruik van een radioactieve stof verzegeld in naalden, zaden, draden of katheters die direct in of nabij de kanker worden geplaatst.

De manier waarop de bestralingstherapie wordt gegeven, hangt af van het type en het stadium van de kanker die wordt behandeld. Externe en interne bestralingstherapie worden gebruikt om uterusarcoom te behandelen en kunnen ook worden gebruikt als palliatieve therapie om de symptomen te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.

chemotherapie

Chemotherapie is een kankerbehandeling die medicijnen gebruikt om de groei van kankercellen te stoppen, hetzij door de cellen te doden of door te voorkomen dat ze zich delen. Wanneer chemotherapie oraal wordt ingenomen of in een ader of spier wordt geïnjecteerd, komen de medicijnen in de bloedbaan en kunnen ze door het hele lichaam kankercellen bereiken (systemische chemotherapie). Wanneer chemotherapie direct in het hersenvocht, een orgaan of een lichaamsholte zoals de buik wordt geplaatst, beïnvloeden de medicijnen vooral kankercellen in die gebieden (regionale chemotherapie). De manier waarop de chemotherapie wordt gegeven, hangt af van het type en het stadium van de kanker die wordt behandeld.

Hormoontherapie

Hormoontherapie is een kankerbehandeling die hormonen verwijdert of hun werking blokkeert en kankercellen stopt met groeien. Hormonen zijn stoffen die door klieren in het lichaam worden geproduceerd en in de bloedbaan circuleren.

Sommige hormonen kunnen ervoor zorgen dat bepaalde kankers groeien. Als uit tests blijkt dat de kankercellen plaatsen hebben waar hormonen zich kunnen hechten (receptoren), worden medicijnen, operaties of radiotherapie gebruikt om de productie van hormonen te verminderen of te blokkeren.

Behandeling voor uterusarcoom kan bijwerkingen veroorzaken.

Klinische proeven

Patiënten willen misschien nadenken over deelname aan een klinische proef. Voor sommige patiënten kan deelname aan een klinische proef de beste behandelingskeuze zijn. Klinische proeven maken deel uit van het kankeronderzoeksproces. Klinische onderzoeken worden uitgevoerd om uit te zoeken of nieuwe behandelingen voor kanker veilig en effectief zijn of beter dan de standaardbehandeling.

Veel van de huidige standaardbehandelingen voor kanker zijn gebaseerd op eerdere klinische onderzoeken. Patiënten die deelnemen aan een klinische proef kunnen de standaardbehandeling krijgen of behoren tot de eersten die een nieuwe behandeling ontvangen.

Patiënten die deelnemen aan klinische proeven helpen ook de manier te verbeteren waarop kanker in de toekomst zal worden behandeld. Zelfs als klinische onderzoeken niet leiden tot effectieve nieuwe behandelingen, beantwoorden ze vaak belangrijke vragen en helpen ze onderzoek vooruit.

Patiënten kunnen deelnemen aan klinische onderzoeken vóór, tijdens of na het starten van hun kankerbehandeling.

Sommige klinische onderzoeken omvatten alleen patiënten die nog geen behandeling hebben gehad. Andere onderzoeken testen behandelingen voor patiënten bij wie de kanker niet beter is geworden. Er zijn ook klinische onderzoeken die nieuwe manieren testen om te voorkomen dat kanker terugkeert (terugkomt) of de bijwerkingen van de behandeling van kanker verminderen.

Klinische proeven vinden plaats in veel delen van het land.

Vervolgproeven kunnen nodig zijn.

Sommige van de tests die zijn gedaan om de kanker te diagnosticeren of om het stadium van de kanker te achterhalen, kunnen worden herhaald. Sommige tests worden herhaald om te zien hoe goed de behandeling werkt. Beslissingen om de behandeling voort te zetten, te wijzigen of te stoppen kunnen gebaseerd zijn op de resultaten van deze tests.

Sommige tests worden van tijd tot tijd uitgevoerd nadat de behandeling is beëindigd. De resultaten van deze tests kunnen aantonen of uw toestand is veranderd of dat de kanker is teruggekomen (kom terug). Deze tests worden soms vervolgtests of check-ups genoemd.

Uteriene sarcoom behandelingsopties per fase

Stadium I baarmoedersarcoom

Behandeling van stadium I baarmoedersarcoom kan het volgende omvatten:

• Chirurgie (totale abdominale hysterectomie, bilaterale salpingo-oophorectomie en lymfadenectomie).
• Chirurgie gevolgd door radiotherapie aan het bekken.
• Chirurgie gevolgd door chemotherapie.

Fase II baarmoeder sarcoom

Behandeling van stadium II baarmoedersarcoom kan het volgende omvatten:

• Chirurgie (totale abdominale hysterectomie, bilaterale salpingo-oophorectomie en lymfadenectomie).
• Chirurgie gevolgd door radiotherapie aan het bekken.
• Chirurgie gevolgd door chemotherapie.

Stadium III baarmoedersarcoom

Behandeling van uterusarcoom stadium III kan het volgende omvatten:

• Chirurgie (totale abdominale hysterectomie, bilaterale salpingo-oophorectomie en lymfadenectomie).
• Een klinische proef van chirurgie gevolgd door stralingstherapie naar het bekken.
• Een klinische proef van chirurgie gevolgd door chemotherapie.

Stadium IV baarmoedersarcoom

Er is geen standaardbehandeling voor patiënten met stadium IV baarmoedersarcoom. De behandeling kan een klinisch onderzoek met chemotherapie omvatten. U kunt zoeken naar onderzoeken op basis van het type kanker, de leeftijd van de patiënt en waar de onderzoeken worden uitgevoerd. Algemene informatie over klinische proeven is ook beschikbaar.

Behandelingsopties voor recidiverend baarmoedersarcoom

Er is geen standaardbehandeling voor recidiverend baarmoedersarcoom. De behandeling kan een klinisch onderzoek met chemotherapie omvatten. Voor patiënten met recidiverend carcinosarcoom (een bepaald type tumor) kan de behandeling het volgende omvatten:

• Bestralingstherapie als palliatieve therapie om symptomen (zoals pijn, misselijkheid of darmproblemen) te verlichten en de kwaliteit van leven te verbeteren.
• Hormoontherapie.
• Een klinische proef van een nieuwe behandeling.

Wat is de prognose voor baarmoedersarcoom?

Bepaalde factoren beïnvloeden de prognose (kans op herstel) en behandelingsopties. De prognose (kans op herstel) en behandelingsopties zijn afhankelijk van het volgende:

• Het stadium van de kanker.
• Het type en de grootte van de tumor.
• De algemene gezondheid van de patiënt.
• Of de kanker net is gediagnosticeerd of is teruggekomen (kom terug).