Apotheker Johan over jicht
Inhoudsopgave:
- Wat is jicht?
- Wat zijn de oorzaken van jicht?
- Wat zijn jicht risicofactoren?
- Wat zijn symptomen en tekenen van jicht?
- Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor jicht?
- Welke specialisten behandelen jicht?
- Hoe diagnosticeren artsen jicht?
- Gezamenlijke aspiratie
- Bloedtesten
- röntgenfoto's
- Zijn er huismiddeltjes voor jicht?
- Wat zijn jichtbehandelingen en medicijnen?
- Jicht chirurgie
- Jicht Follow-up
- Kunnen dieetveranderingen jicht voorkomen ?
- Wat is de prognose voor jicht?
- Voor meer informatie over jicht
Wat is jicht?
Jicht is een ziekte gekenmerkt door een abnormaal metabolisme van urinezuur, resulterend in een overmaat urinezuur in de weefsels en bloed. Mensen met jicht produceren ofwel te veel urinezuur, of vaker, hun nieren zijn onvoldoende om het te verwijderen. Er zijn een aantal mogelijke gevolgen van deze opeenhoping van urinezuur in het lichaam, waaronder acute en chronische jichtartritis, nierstenen en lokale afzettingen van urinezuur (tophi) in de huid en andere weefsels. Jicht kan alleen voorkomen (primaire jicht) of kan worden geassocieerd met andere medische aandoeningen of medicijnen (secundaire jicht).
De prevalentie van jicht lijkt toe te nemen. Naar schatting treft het meer dan 6 miljoen Amerikanen.
Jichtartritis is een veel voorkomende oorzaak van een plotseling ontstaan van een pijnlijk, heet, rood, gezwollen gewricht, vooral in de voet bij de grote teen. Jichtartritis is naar verluidt de meest voorkomende oorzaak van ontstekingsartritis bij mannen ouder dan 40 jaar. Het wordt definitief gediagnosticeerd door het detecteren van kristallen van urinezuur (mononatriumuraat) in een afgezogen monster van de gewrichtsvloeistof. Deze urinezuurkristallen kunnen zich jarenlang ophopen in het gewricht en de weefsels rond het gewricht, met tussenpozen die herhaaldelijke aanvallen van acute ontsteking veroorzaken. Herhaalde aanvallen van jichtachtige artritis of "fakkels" kunnen het gewricht beschadigen en leiden tot chronische artritis. Gelukkig, hoewel jicht een progressieve ziekte is, zijn er effectieve medicijnen om jicht te behandelen.
Wat zijn de oorzaken van jicht?
Urinezuur wordt gegenereerd als we het voedsel dat we eten metaboliseren en als de weefsels van het lichaam worden afgebroken tijdens normale celomzet. Sommige mensen met jicht produceren te veel urinezuur (10% van de getroffenen) en worden medisch gezien 'overproducenten' genoemd. Andere mensen met jicht elimineren hun urinezuur niet effectief in de urine (90%) en worden medisch aangeduid als "onder-excreters."
Wat zijn jicht risicofactoren?
De genen die we erven, mannelijk geslacht, nierfunctie en voeding (alcoholisme, obesitas) spelen een belangrijke rol bij de ontwikkeling van jicht. Jicht is niet besmettelijk.
- Als je ouders jicht hebben, heb je 20% kans om het te ontwikkelen.
- Britten hebben vijf keer meer kans om jicht te ontwikkelen dan anderen.
- Amerikaanse zwarten, maar geen Afrikaanse zwarten, hebben meer kans op jicht dan andere populaties.
- Post-pubertale mannen lopen een verhoogd risico op jicht in vergelijking met vrouwen.
- Mensen met onvoldoende nierfunctie lopen een verhoogd risico op jicht.
- Inname van alcoholische dranken, vooral bier, verhoogt het risico op jicht.
- Diëten die rijk zijn aan rood vlees, inwendige organen, gist, schaaldieren en vette vis verhogen het risico op jicht.
- Urinezuurspiegels nemen toe bij de puberteit bij mannen en bij de menopauze bij vrouwen, dus mannen ontwikkelen eerst jicht op een eerdere leeftijd (na de puberteit) dan vrouwen (na de menopauze). Jicht bij premenopauzale vrouwen is duidelijk ongebruikelijk.
Aanvallen van jichtachtige artritis kunnen worden neergeslagen wanneer er een plotselinge verandering in urinezuurspiegels is, die kan worden veroorzaakt door
- overmatig alcoholgebruik en rood vlees,
- trauma,
- verhongering en uitdroging,
- chemotherapie,
- medicijnen,
- diuretica en sommige andere antihypertensiva,
- aspirine (Bayer, Ecotrin),
- nicotinezuur (B-3-50, B3-500-Gr, Niacin SR, Niacor, Niaspan ER, Slo-Niacin),
- cyclosporine A,
- allopurinol (Zyloprim)
- probenecid (Benemid), en
- IV contrastkleurstoffen.
Wat zijn symptomen en tekenen van jicht?
Het eerste symptoom van jichtartritis is meestal het plotseling optreden van een heet, rood, gezwollen, stijf, pijnlijk gewricht. Het meest voorkomende gewricht is in de voet aan de basis van de grote teen, waar zwelling kan worden geassocieerd met ernstige tederheid, maar bijna elk gewricht kan betrokken zijn (bijvoorbeeld knie-, enkel- en kleine gewrichten van de handen). Bij sommige mensen is de acute pijn zo intens dat zelfs een laken op de teen ernstige pijn veroorzaakt. Acute jichtartritis aan de basis van de grote teen wordt podagra genoemd.
Zelfs zonder behandeling stoppen de eerste aanvallen spontaan, meestal binnen een tot twee weken. Terwijl de pijn en zwelling volledig verdwijnen, komt jichtachtige artritis meestal terug in hetzelfde gewricht of in een ander gewricht.
Na verloop van tijd kunnen aanvallen van jichtartritis vaker voorkomen en langer duren. Terwijl de eerste aanvallen meestal slechts een of twee gewrichten omvatten, kunnen meerdere gewrichten tegelijkertijd in de tijd betrokken zijn. Het is belangrijk op te merken dat onherkenbare (subklinische), mogelijk schadelijke ontsteking in gewrichten kan optreden tussen aanvallen van voor de hand liggende aanvallen van jichtachtige artritis.
Nierstenen komen vaker voor bij mensen met jicht.
Urinezuurkristallen kunnen externe gewrichten vormen. Verzamelingen van deze kristallen, complicaties bekend als tophi, kunnen voorkomen in de oorlel, elleboog en achillespees (achterkant van de enkel) of in andere weefsels. Meestal zijn deze tophi niet pijnlijk. Tophi kan echter een waardevolle aanwijzing zijn voor de diagnose, omdat de kristallen die ze vormen kunnen worden verwijderd met een kleine naald voor diagnose door microscopisch onderzoek. Microscopische evaluatie van een tophus onthult urinezuurkristallen.
Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor jicht?
Iedereen die plotseling een heet, rood, gezwollen gewricht krijgt, moet medische hulp zoeken, hetzij bij een huisarts, op een afdeling spoedeisende hulp, of bij een reumatoloog (specialist in artritis en jicht). Deze symptomen kunnen ook te wijten zijn aan een infectie, verlies van kraakbeen in het gewricht of andere redenen. Het is belangrijk om een nauwkeurige diagnose van jichtartritis te stellen voor een optimale behandeling.
Als bij iemand jicht is vastgesteld en meer dan één aanval van artritis heeft gehad, neem dan de medicatie die door een arts is voorgeschreven voor deze aanvallen. Het individu moet worden gezien door een arts, op de afdeling spoedeisende hulp of een spoedeisende hulp als de aanval niet op deze behandeling reageert. Het individu heeft mogelijk reguliere medicijnen nodig om verdere artritis-aanvallen te voorkomen.
Aanvallen van buikpijn als gevolg van nierstenen (nierkolieken) kunnen verband houden met urinezuurstenen van jicht.
Welke specialisten behandelen jicht?
Jicht wordt behandeld door huisartsen, waaronder generalisten, internisten en huisartsen. Reumatologen hebben een speciale interesse in het diagnosticeren en beheren van jicht.
Hoe diagnosticeren artsen jicht?
Gezamenlijke aspiratie
- Dit is de belangrijkste diagnostische test. Het is de ultieme methode om zeker te zijn van een diagnose van jichtartritis, in tegenstelling tot andere oorzaken, zoals een infectie in het gewricht.
- Een naald wordt in het gewricht gestoken om een te testen vloeistofmonster te verwijderen.
- De vloeistof wordt onder een microscoop onderzocht om te zien of er jichtkristallen of tekenen van een bacteriële infectie aanwezig zijn. Soms kunnen er andere kristallen in de gewrichtsvloeistof worden gevonden, zoals calciumpyrofosfaat, die wordt veroorzaakt door een geheel andere aandoening die pseudogout wordt genoemd ("zoals jicht").
- Jichtartritis wordt soms gediagnosticeerd op basis van de typische klinische presentatie zonder gezamenlijke aspiratie.
Bloedtesten
- Een arts kan een bloedmonster nemen om te kijken naar celtellingen, urinezuurspiegels, nierfunctie, enz.
- Helaas kan het niveau van urinezuur in het bloed niet betrouwbaar worden gebruikt om een diagnose van jicht te stellen. Het is normaal bij ongeveer 10% van de mensen tijdens een acute aanval van jichtartritis. Bovendien zijn urinezuurspiegels verhoogd bij 5% -8% van de algemene bevolking, dus de aanwezigheid van een verhoogd niveau betekent niet noodzakelijkerwijs dat jicht de oorzaak is van een ontstoken gewricht. Interessant is dat het urinezuur meestal wordt verlaagd tijdens een uitbarsting van inflammatoire jichtachtige artritis. Daarom is de optimale tijd om het urinezuur te meten nadat een flare is verdwenen wanneer er geen acute ontsteking aanwezig is.
röntgenfoto's
- X-stralen worden voornamelijk gebruikt om onderliggende gewrichtsschade te beoordelen, vooral bij mensen die meerdere afleveringen van jichtartritis hebben gehad.
Zijn er huismiddeltjes voor jicht?
- Neem medicijnen zoals voorgeschreven.
- Terwijl een gewricht heet en gezwollen is, wilt u misschien een stok of soortgelijke ondersteuning gebruiken om dat gewricht af te houden.
- Het kan nuttig zijn om het gezwollen gewricht zo hoog mogelijk boven de borst te houden.
- IJspakketten kunnen nuttig zijn bij het verlichten van pijn en het verminderen van ontstekingen.
- Het handhaven van voldoende hydratatie is essentieel voor het minimaliseren van de frequentie en intensiteit van aanvallen.
- Het drinken van kersensap kan de intensiteit en ernst van aanvallen verminderen.
- Vermijd het eten van rood vlees, inwendige organen, gist, schaaldieren en vette vis omdat deze het risico op jicht verhogen.
Wat zijn jichtbehandelingen en medicijnen?
Terwijl sommige medicijnen worden gebruikt om het warme, gezwollen gewricht te behandelen, worden andere medicijnen gebruikt om verdere aanvallen van jicht te voorkomen. Bij elk van deze medicijnen moet een persoon een arts bellen als hij of zij denkt dat ze niet werken of als hij of zij andere problemen heeft met de medicatie.
Geneesmiddelen die worden gebruikt om acute jicht te behandelen en / of verdere aanvallen te voorkomen, zijn de volgende:
- Niet-steroïde ontstekingsremmers (NSAID's)
- Voorbeelden zijn indomethacine (Indocin), ibuprofen (Advil) en naproxen (Aleve). Nieuwere medicijnen zoals celecoxib (Celebrex) kunnen ook worden gebruikt. Aspirine mag niet worden gebruikt voor deze aandoening.
- Hoge doses ontstekingsremmende medicijnen worden gebruikt om de ontsteking te beheersen en kunnen binnen een paar weken worden afgebouwd.
- Vertel een arts over andere gezondheidsproblemen, vooral als u in het verleden last heeft gehad van een maagzweer of darmbloedingen, als u warfarine (Coumadin) gebruikt of als u problemen heeft met de nierfunctie.
- De primaire complicaties van deze medicijnen zijn maagklachten, bloedende zweren en verminderde nierfunctie.
- Colchicine (Colcrys)
- Dit medicijn wordt op twee verschillende manieren toegediend, hetzij om de acute aanval van artritis te behandelen of om terugkerende aanvallen te voorkomen.
- Voor de behandeling van het warme, gezwollen gewricht wordt colchicine snel toegediend (in het algemeen twee tabletten tegelijk gevolgd door een andere tablet een uur later).
- Om te voorkomen dat een aanval terugkomt, kan colchicine een of twee keer per dag worden gegeven. Hoewel het chronische gebruik van colchicine de aanvallen van jicht kan verminderen, voorkomt het niet de ophoping van urinezuur die zelfs zonder aanvallen van hete, gezwollen gewrichten tot gewrichtsschade kan leiden.
- Vertel het een arts als u problemen ondervindt met de nier- of leverfunctie.
- corticosteroïden
- Corticosteroïden zoals prednison (Meticorten, Sterapred, Sterapred DS) worden over het algemeen gegeven wanneer een arts van mening is dat dit een veiligere aanpak is dan het gebruik van NSAID's.
- Bij orale toediening worden in eerste instantie hoge doses corticosteroïden gebruikt die binnen een paar weken afnemen. Het is belangrijk om deze medicijnen te nemen zoals voorgeschreven om problemen te voorkomen.
- Sommige complicaties bij het kortetermijngebruik van corticosteroïden omvatten een veranderde stemming, verhoogde bloeddruk en problemen met de controle van glucose bij patiënten met diabetes.
- Corticosteroïden kunnen ook in het gezwollen gewricht worden geïnjecteerd. Het gewricht tijdelijk laten rusten, nadat het is geïnjecteerd met steroïden, kan nuttig zijn.
- Af en toe kunnen corticosteroïden of een verwante verbinding, corticotropine (ACTH), ook in de spier worden geïnjecteerd of intraveneus worden toegediend.
Naast een lage dosis colchicine, omvatten andere geneesmiddelen die worden gebruikt om verdere aanvallen van jicht te voorkomen en het niveau van urinezuur in het bloed te verlagen het volgende:
- Probenecid (Benemid)
- Dit medicijn helpt het lichaam overtollig urinezuur via de nieren en in de urine te elimineren.
- Individuen moeten minstens 2 liter vocht per dag drinken tijdens het gebruik van dit medicijn (om te voorkomen dat zich urinezuurstenen vormen).
- Raadpleeg een arts als iemand nierproblemen heeft of een geschiedenis van nierstenen heeft of als u aspirine gebruikt. Misschien moet u in plaats daarvan allopurinol nemen (zie hieronder).
- Er zijn een aantal geneesmiddelinteracties met probenecide, dus een arts adviseren over andere medicijnen. Als een nieuw medicijn wordt voorgeschreven, laat dan een arts weten dat u probenecide gebruikt.
- Allopurinol
- Dit medicijn vermindert de vorming van urinezuur door het lichaam en is een zeer betrouwbare manier om het urinezuurgehalte in het bloed te verlagen. Allopurinol is momenteel de gouden standaard voor onderhoudstherapie.
- Informeer uw arts als u nierproblemen heeft. Allopurinol kan nog steeds worden gebruikt, maar de dosis moet mogelijk worden aangepast.
- Veel voorkomende bijwerkingen zijn maagpijn, hoofdpijn, diarree en uitslag.
- Stop met allopurinol als u uitslag of koorts krijgt en neem contact op met uw arts.
- Er bestaat een zeer zeldzaam risico op overgevoeligheid voor allopurinol. Dit probleem kan ernstige huiduitslag, koorts, nierfalen, leverfalen, beenmergfalen veroorzaken en kan fataal zijn.
- Informeer uw arts als u azathioprine (Azasan, Imuran), 6-mercaptopurine of cyclofosfamide (Cytoxan, Cytoxan Lyophilized, Neosar) gebruikt; dosisaanpassingen van allopurinol kunnen nodig zijn.
- Ampicilline (Principen) veroorzaakt meer kans op uitslag als u allopurinol gebruikt.
- Febuxostat (Uloric)
- Febuxostat is de eerste nieuwe medicatie die specifiek is ontwikkeld voor de bestrijding van jicht in meer dan 40 jaar.
- Febuxostat vermindert de vorming van urinezuur door het lichaam en is een zeer betrouwbare manier om het urinezuurgehalte in het bloed te verlagen.
- Febuxostat kan worden gebruikt bij patiënten met lichte tot matige nierinsufficiëntie.
- Febuxostat mag niet worden ingenomen met 6-mercaptopurine (6-MP) of azathioprine.
- Pegloticase (Krystexxa)
- Pegloticase is een gepegyleerd urinezuur-specifiek enzym dat intraveneus wordt toegediend en dat is geïndiceerd voor de behandeling van chronische jicht bij volwassen patiënten die ongevoelig zijn voor conventionele therapieën die hierboven zijn beschreven.
- Pegloticase moet worden vermeden als u een G6PD-enzymtekort heeft.
- Ernstige allergische reacties kunnen optreden met pegloticase, waaronder levensbedreigende anafylaxie.
Het is belangrijk om te begrijpen dat deze onderhoudsmedicatie wordt gebruikt om het urinezuur ver onder normaal te verlagen om terugkerende jichtige artritis-aanvallen te voorkomen. Over het algemeen willen artsen dat het urinezuurgehalte in het bloed lager is dan 6, 0 mg / dL. Dit niveau van urinezuur wordt het "doelniveau" of "doel" van therapie genoemd.
Jicht chirurgie
Chirurgie is zelden nodig voor jicht tenzij aanzienlijke gewrichtsschade is opgetreden door gebrek aan effectieve behandeling. Chirurgie kan worden gebruikt om tophi te verwijderen.
Jicht Follow-up
Het is van cruciaal belang om contact op te nemen met een arts. Jichtartritis wordt in twee fasen behandeld. De eerste fase is om de acute artritis te behandelen. De tweede fase is om te voorkomen dat jichtige artritis-aanvallen opnieuw gebeuren.
Lage doses colchicine of ontstekingsremmende medicijnen kunnen worden gebruikt voor een acute aanval. Men moet contact opnemen met een arts nadat de acute aanval is opgelost om te bepalen of het noodzakelijk is om medicijnen te starten om het urinezuurgehalte in het bloed te verlagen.
Kunnen dieetveranderingen jicht voorkomen ?
Als u risico loopt op jicht, moet u het volgende doen:
- Eet een cholesterolarm, vetarm dieet. Mensen met jicht hebben een hoger risico op hartaandoeningen. Dit dieet zou niet alleen uw risico op jicht verlagen, maar ook uw risico op hartaandoeningen. Beheers uw cholesterol.
- Gebruik een dieet met weinig purine en vermijd voedingsmiddelen die veel purines bevatten (de biochemische stof in voedingsmiddelen die wordt omgezet in urinezuur), inclusief schaaldieren en rood vlees.
- Langzaam afvallen. Dit kan uw urinezuurspiegels verlagen. Te snel afvallen kan soms jichtaanvallen veroorzaken.
- Beperk uw inname van alcohol, vooral bier.
- Blijf gehydrateerd.
- Verhoog uw inname van zuivelproducten, zoals magere melk en yoghurt, omdat deze de frequentie van jichtaanvallen kunnen verlagen.
- Vermijd fructose, zoals bij glucosestroop.
- Neem contact op met uw arts als u thiazidediuretica (hydrochloorthiazide, HCTZ), lage dosis aspirine, levodopa (Larodopa), cyclosporine (Gengraf, Neoral, Sandimmune) of nicotinezuur gebruikt.
Als u een aanval van jichtartritis heeft gehad, moet u al het bovenstaande doen en het door uw arts voorgeschreven regime volgen. Optimale preventie van jichtartritis kan levenslange medische therapie inhouden.
Wat is de prognose voor jicht?
De prognose voor jicht is uitstekend als u de juiste diagnose en behandeling krijgt.
Voor meer informatie over jicht
American College of Rheumatology
Arthritis Foundation
Neusafscheiding: oorzaak, behandelingen en preventie
NOODP "name =" ROBOTS "class =" next-head
Pemphigus Vulgaris: Oorzaak, typen en symptomen
Wat veroorzaakt botverlies? behandeling, symptomen, preventie, dieet en medicijnen
Meer informatie over botverlies en osteoporose, wat de oorzaak ervan is, hoe het wordt gedetecteerd en hoe het kan worden voorkomen.