Spondylitismedicatie voor pijnbestrijding

Wat is spondylitis ankylopoetica?

Spondylitis ankylopoetica (AS) is een type artritis waarbij de wervelkolom, sacro-iliacale gewrichten en andere gewrichten zoals de heupen en schouders betrokken zijn. Het bevindt zich in een categorie artritis genaamd spondyloarthropathie. Andere spondyloarthropathieën omvatten reactieve artritis en artritis psoriatica. Mannen ontwikkelen driemaal vaker spondylitis ankylopoetica dan vrouwen. Mensen met spondylitis ankylopoetica ontwikkelen de ziekte vóór de leeftijd van 45. Symptomen zijn onder meer:

• Frequente lage rugpijn
• Rugstijfheid eerst in de ochtend of na een lange rustperiode
• Pijn of gevoeligheid van de ribben, schouderbladen, heupen, dijen en benige punten langs de wervelkolom
• Pijn en gevoeligheid in andere gewrichten dan de wervelkolom kunnen de aandoening vergezellen
• Oogpijn, waterige ogen, rode ogen, wazig zien en gevoeligheid voor fel licht (de ziekte tast soms de ogen en andere organen aan.)

Wat veroorzaakt spondylitis ankylopoetica?

De precieze oorzaak van spondylitis ankylopoetica is onbekend. Veel mensen met spondylitis ankylopoetica hebben andere familieleden met de ziekte. Een genmarker die bekend staat als humaan lymfocytenantigeen (HLA) type B27 (HLA-B27) wordt bij bloedonderzoek gevonden bij de meeste personen met spondylitis ankylopoetica, terwijl het ook wordt gevonden bij een klein percentage van de algemene bevolking. Deze bloedtest kan helpen bij de diagnose van spondylitis ankylopoetica.

Wat zijn de risico's van spondylitis ankylopoetica?

Hoewel AS voornamelijk de wervelkolom beïnvloedt, kan het ook andere gewrichten beïnvloeden, zoals de heupen, de schouders en soms andere gewrichten, waaronder de knieën, enkels, voeten en handen. Spondylitis ankylopoetica kan ook andere delen van het lichaam beïnvloeden dan het skelet, zoals de ogen, het hart en de longen. De prognose is over het algemeen goed, maar langdurige medicatie en fysiotherapie zijn nodig om pijn te beheersen en mobiliteit te behouden.

Hoe wordt spondylitis ankylopoetica behandeld?

Niets geneest spondylitis ankylopoetica, maar mensen met de ziekte kunnen hun pijn verminderen en hun mobiliteit behouden. Medicijnen worden gewoonlijk voorgeschreven om pijn en ontsteking te verminderen die gewrichtszwelling veroorzaakt en kan bijdragen aan pijn. Oefening is een van de belangrijkste activiteiten voor het handhaven en herstellen van gewrichtsmobiliteit, het verminderen van pijn en het versterken van spieren om de houding te verbeteren. Een gezond voedingspatroon en voldoende slaap zijn belangrijk. Hitte of koude kan de symptomen helpen verlichten. Het toepassen van warmte helpt pijnlijke spieren te ontspannen en vermindert gewrichtspijn en pijn. Het aanbrengen van kou helpt pijn en zwelling van gewrichten te verminderen. Op de juiste manier buigen en tillen (met de knieën in plaats van met de rug) en zware voorwerpen dicht bij het lichaam dragen, indien nodig, de gewrichten beschermen en de functie behouden. Andere therapeutische maatregelen omvatten plat op de rug slapen op een stevige, ondersteunende matras en het gebruik van een kussen dat de nek goed ondersteunt.

Niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's) voor spondylitis Anklosing

Geneesmiddelen in deze klasse omvatten diclofenac (Cataflam, Voltaren), ibuprofen (Advil, Motrin), ketoprofen (Orudis), naproxen (Aleve, Naprosyn), piroxicam (Feldene), etodolac (Lodine), indomethacin (Indocin), oxaprozin (Daypro), nabumeton (Relafen) en meloxicam (Mobic).

Hoe NSAID's werken : NSAID's voorkomen dat het lichaam prostaglandinen produceert, die zijn geïdentificeerd als een oorzaak van pijn en ontsteking. NSAID's voorkomen dit door de cyclooxygenase (COX) -enzymen te remmen die belangrijk zijn bij de vorming van prostaglandines door cellen. Er bestaan ​​verschillende soorten ontstekingsremmende middelen. Artsen bevelen NSAID's aan als het eerste type medicijn om te proberen nadat ze aanvankelijk een diagnose van spondylitis ankylopoetica hebben gesteld. Sommige van deze medicijnen kunnen zonder recept worden gekocht.

• Wie mag deze medicijnen niet gebruiken : mensen met de volgende aandoeningen mogen geen NSAID's gebruiken:
  • Allergie voor NSAID's of aspirine
  • Maagzweer
  • Bloedingsstoornissen
  • Nierfunctiestoornis
  • Alleen bepaalde NSAID's mogen worden gebruikt door mensen met aandoeningen die behandeling met bloedverdunners vereisen, zoals warfarine
• Gebruik : NSAID's worden ingenomen als orale tabletten, als capsules of als een vloeibare suspensie in verschillende doseringsschema's. Neem ze met voedsel om maagirritatie te verminderen.
• Geneesmiddel- of voedselinteracties : NSAID's kunnen vochtretentie veroorzaken, waardoor de effectiviteit van medicijnen tegen hoge bloeddruk en diuretica (waterpillen) afneemt. De toxiciteit van fenytoïne (Dilantin) of methotrexaat (Rheumatrex) kan toenemen wanneer NSAID's worden gebruikt. Gebruik met corticosteroïden (bijvoorbeeld prednison) of hoge doses aspirine kan het risico op maagzweren of maagdarmbloedingen verhogen. Sommige NSAID's interfereren met de effecten van aspirine om hartaandoeningen te voorkomen.
• Bijwerkingen : NSAID's moeten met voorzichtigheid worden gebruikt bij mensen met een voorgeschiedenis van maagzweren. Door de vorming van prostaglandine in het maagdarmkanaal te remmen, kunnen deze NSAID's deze mensen vatbaar maken voor gastropathie, wat kan leiden tot maagerosies, zweren en bloedingen. NSAID's kunnen vochtretentie veroorzaken en sommige aandoeningen verergeren, zoals hartfalen, hoge bloeddruk, nierinsufficiëntie of leverinsufficiëntie. Vraag uw arts voordat u NSAID's gebruikt tijdens de zwangerschap. Zoek medische hulp als een van de volgende situaties zich voordoet:
  • Ernstige maagpijn
  • Bloedig braaksel
  • Bloedige of zwarte, teerachtige ontlasting
  • Bloedige of troebele urine
  • Onverklaarbare blauwe plekken of bloedingen
  • Piepende ademhaling of ademhalingsproblemen
  • Zwelling in het gezicht of rond de ogen
  • Ernstige uitslag of rode jeukende huid

Een nieuwere klasse NSAID's bekend als COX-2-remmers (of COXIB's, inclusief Celebrex) vermindert het risico op gastro-intestinale complicaties en bloedingen met NSAID-therapie. De COX-2-remmers hebben echter hun eigen potentiële, ernstige bijwerkingen, waaronder een verhoogd risico op een hartaanval, beroerte en hartfalen. Deze risico's kunnen in verschillende mate aanwezig zijn bij alle NSAID's.

Ziektemodificerende antirheumatische geneesmiddelen (DMARD's) voor spondylitis Anklosing

Geneesmiddelen in deze klasse die het meest worden voorgeschreven voor spondylitis ankylopoetica zijn methotrexaat (Rheumatrex) en sulfasalazine (Azulfidine). Deze medicijnen worden meestal gebruikt wanneer NSAID's niet effectief zijn. Onderzoek heeft aangetoond dat deze medicijnen niet significant helpen bij spinale ontsteking en beter werken bij ontstekingen in de perifere gewrichten (zoals de knieën, handen en voeten).

• Hoe DMARD's werken : deze groep bevat een breed scala aan agenten die op veel verschillende manieren werken. Ze interfereren allemaal in de immuunprocessen die ontstekingen bevorderen.

Methotrexaat (Rheumatrex)

• Wie mag deze medicijnen niet gebruiken : mensen met de volgende aandoeningen mogen methotrexaat niet gebruiken:
  • Allergie voor methotrexaat
  • Alcoholisme
  • Lever- of nierfalen
  • Immuundeficiëntiesyndromen
  • Laag aantal bloedcellen
  • Zwangere vrouwen mogen methotrexaat niet innemen omdat het teratogeen is (veroorzaakt ernstige problemen met de ontwikkeling van de baby).
• Gebruik : Methotrexaat wordt eenmaal per week oraal ingenomen of als een injectie.
• Geneesmiddel- of voedselinteracties : om GI-toxiciteit te verminderen, wordt dagelijkse toediening van lage doses foliumzuur (1-2 mg) aanbevolen.
• Bijwerkingen : ter bescherming tegen problemen worden de nier- en leverfunctie regelmatig gecontroleerd, evenals het aantal bloedcellen. Methotrexaat kan hoofdpijn en toxische effecten veroorzaken op bloed, nieren, lever, longen en maagdarm- en zenuwstelsel.

Sulfasalazine (Azulfidine)

• Wie mag deze medicijnen niet gebruiken : mensen met de volgende aandoeningen mogen sulfasalazine niet gebruiken:
  • Allergie voor sulfa-medicijnen, aspirine of aspirine-achtige producten (NSAID's)
  • Actieve maagzweer
  • Ernstig nierfalen
• Gebruik : Sulfasalazine wordt oraal in verschillende doses met voedsel ingenomen.
• Interacties tussen geneesmiddelen of voedsel : Sulfasalazine kan de absorptie van warfarine (Coumadin) verminderen, waardoor de effectiviteit van warfarine afneemt. Sulfasalazine kan het risico op bloedingen verhogen bij toediening met andere geneesmiddelen die de bloedstolling veranderen (bijvoorbeeld heparine).
• Bijwerkingen : Sulfasalazine kan het volgende veroorzaken:
  • Toxiciteit voor bloedcellen
  • Misselijkheid
  • braken
  • Buikkrampen
  • Constipatie

Tumornecrosefactor Alfa-antagonistmedicatie (TNF-remmers) voor spondylitis Anklosing

Geneesmiddelen in deze klasse zijn etanercept (Enbrel), infliximab (Remicade), adalimumab (Humira) en golimumab (Simponi).

• Hoe TNF-remmers werken : deze middelen remmen belangrijke factoren die verantwoordelijk zijn voor ontstekingsreacties in het immuunsysteem. Etanercept, infliximab, adalimumab en golimumab zijn antagonisten van tumornecrosefactor (TNF). TNF is een natuurlijk voorkomende chemische stof die ontstekingen in het lichaam bevordert. TNF-antagonisten blokkeren TNF en verminderen daarom de ontsteking.
• Wie mag deze medicijnen niet gebruiken : mensen met ernstig hartfalen, een actieve infectie, sepsis of actieve tuberculose mogen het medicijn niet gebruiken. Patiënten met een huidtest positief voor tuberculose of een geschiedenis van histoplasmose moeten een behandeling ondergaan om de reactivering van deze infecties te verminderen.
• Gebruik : Etanercept wordt een of twee keer per week als een subcutane (onderhuidse) injectie genomen. Adalimumab wordt tweemaal per maand toegediend als een injectie. Golimumab wordt eenmaal per maand als injectie toegediend. Infliximab wordt ingenomen als een intraveneuze infusie van twee uur. Dit kan worden gegeven in een spreekkamer, het ziekenhuis of een andere polikliniek. Het wordt elke acht weken toegediend, na aanvankelijk frequentere doses. Alle TNF-remmers kunnen alleen of met methotrexaat of sulfasalazine worden gebruikt.
• Geneesmiddel- of voedselinteracties : TNF-remmers kunnen het infectierisico verhogen of het aantal bloedcellen verlagen bij gebruik met andere immuunmodulatoren of immunosuppressiva (bijvoorbeeld middelen tegen kanker, corticosteroïden). Immunisatie met sommige vaccins is mogelijk niet effectief.
• Bijwerkingen : TNF-remmers moeten met voorzichtigheid worden gebruikt bij mensen met hartfalen of een nierfunctiestoornis. Als er een ernstige infectie ontstaat, moet het medicijn worden stopgezet. Verergering van tuberculose, infectie met ongewone organismen en de zeldzame ontwikkeling van door medicijnen geïnduceerde lupus zijn andere zeldzame maar ernstige bijwerkingen. De volgende zijn andere mogelijke bijwerkingen:
  • Etanercept, adalimumab en golimumab veroorzaken soms pijn op de injectieplaats, roodheid en zwelling.
  • Reacties op de intraveneuze infusie van infliximab kunnen optreden, zoals kortademigheid en netelroos.
  • Koorts
  • Uitslag
  • Verkoudheid of griep symptomen
  • Buikpijn
  • Misselijkheid
  • braken

Spondylitis ankylopoetica IQ

Corticosteroïden voor spondylitis Anklosing

Geneesmiddelen in deze klasse zijn prednison (Deltason, Orason), methylprednisolon (Solu-Medrol, Depo-Medrol), betamethason (Celestone, Soluspan), cortison (Cortone), dexamethason (Decadron), prednisolon (Delta-Cortef) en triamcinolon ( Aristocort).

• Hoe corticosteroïden werken : deze medicijnen verminderen zwelling en ontsteking door de immuunrespons te onderdrukken.
• Wie mag deze medicijnen niet gebruiken : mensen met de volgende aandoeningen mogen geen corticosteroïden gebruiken:
  • Allergie voor corticosteroïden
  • Actieve infecties veroorzaakt door virussen, schimmels of Mycobacterium tuberculosis
  • Actieve maagzweer
  • Leverinsufficiëntie
• Gebruik : Corticosteroïden kunnen op verschillende manieren worden ingenomen (via de mond, intraveneus, intramusculair of intra-articulair (rechtstreeks in een gewricht geïnjecteerd). Het doel is om de kleinst mogelijke dosis te gebruiken die de symptomen onder controle houdt. De behandelingsduur moet zo kort mogelijk zijn om het risico op bijwerkingen te verminderen. Wanneer oraal ingenomen, in te nemen met voedsel om maagklachten te verminderen. Corticosteroïden worden over het algemeen niet gebruikt als langetermijnmedicatie bij spondylitis ankylopoetica vanwege het risico op bijwerkingen zoals botletsel (zie hieronder).
• Geneesmiddel- of voedselinteracties : veel geneesmiddelinteracties zijn mogelijk. Raadpleeg daarom een ​​arts of apotheker voordat u nieuwe geneesmiddelen op recept of vrij verkrijgbare medicijnen gebruikt. Aspirine, NSAID's, zoals Advil of Aleve, of andere geneesmiddelen die verband houden met maagzweren, kunnen het risico op maagzweren vergroten. Corticosteroïden kunnen de kaliumspiegel verlagen en moeten met voorzichtigheid worden gebruikt met andere geneesmiddelen die de kaliumspiegel verlagen (bijvoorbeeld diuretica zoals Lasix).
• Bijwerkingen : Idealiter worden corticosteroïden alleen in voldoende lage doses gebruikt om plotselinge uitbarstingen van de symptomen onder controle te krijgen. Langdurig gebruik gaat gepaard met ernstige bijwerkingen, zoals osteoporose, osteonecrose, glaucoom, staar, mentale veranderingen, abnormale bloedglucosewaarden en diabetes, of gestopte botgroei bij kinderen die prepubescent zijn. Na langdurig gebruik moet de dosis corticosteroïden geleidelijk worden verlaagd in de loop van weken tot maanden om ontwenningsverschijnselen met corticosteroïden te voorkomen.