Schouderafscheidingsfoto's, behandeling, symptomen en chirurgie

Wat is een schouderscheiding?

Een schouderscheiding treedt op na een val of een scherpe klap op de bovenkant van de schouder. Deze blessure is meestal sportgerelateerd of veroorzaakt door auto-ongelukken of valpartijen. Dit is niet hetzelfde als een dislocatie van de schouder, die optreedt bij het grote gewricht waar de arm aan de schouder hecht, hoewel de twee op elkaar lijken als de verwondingen voor het eerst optreden.

De schouderscheiding of acromioclaviculaire (AC) dislocatie is een verwonding van de verbinding tussen het sleutelbeen en de schouder. Het is meestal een weke of ligamentaire verwonding, maar kan een fractuur (gebroken bot) omvatten. Bij ernstige schouderscheidingen raakt het coracoclaviculaire (CC) ligament ook gewond.

Afhankelijk van de schade aan het gewricht, zijn er verschillende classificaties (kwaliteiten) om de hoeveelheid letsel te definiëren:

• Type I: Het AC-ligament is gedeeltelijk gescheurd, maar het CC-ligament is niet gewond.
• Type II: Het AC-ligament is volledig gescheurd en het CC-ligament is niet gewond of gedeeltelijk gescheurd. Het sleutelbeen is gedeeltelijk gescheiden van het acromion.
• Type III: Zowel de AC- als CC-ligamenten zijn volledig gescheurd. Het sleutelbeen en het acromion zijn volledig gescheiden.
• Type IV tot en met VI: dit zijn ongewone verwondingen en omvatten het scheuren van de spieren over de schouder en nek.

Wat veroorzaakt een schouderscheiding?

Een schouderscheiding treedt op wanneer een scherpe slag of een val ertoe leidt dat het sleutelbeen (sleutelbeen) van het bot van de schouder (het acromion van het schouderblad) wordt gedwongen. Gewoonlijk komt een sportblessure, een schouderscheiding vaker voor bij contactsporten zoals voetbal, rugby, hockey of worstelen. Een auto-ongeluk of een val kan ook dit letsel veroorzaken.

Wat zijn risicofactoren voor een schouderscheiding?

Sommige risicofactoren voor schouderscheiding zijn de volgende:

• Deelname aan contactsporten, zoals voetbal, ijshockey of rugby
• Deelname aan sporten waarbij vallen vaker voorkomt, zoals alpineskiën, fietsen of gymnastiek
• ongevallen
• Falls
• Geslacht: mannen hebben meer kans op een schouderscheiding dan vrouwen.
• Leeftijd: tieners en jonge volwassenen hebben vaker last van dit letsel. Men denkt dat dit te wijten is aan het feit dat jongere mensen deelnemen aan strengere sporten.
• Anatomie: zwakke schouderspieren, ondiepe gewrichtsvoeten en losse ligamenten
• Vorige schouderscheiding

Wat zijn schouderscheidingssymptomen en -tekens?

De volgende tekenen en symptomen zijn geassocieerd met een schouderscheiding.

• Pijn aan de bovenkant van de schouder: vaak is het het meest comfortabel om de aangedane arm met de andere hand te ondersteunen.
• Boven op de schouder kunnen zwellingen, snijwonden of kneuzingen aanwezig zijn.
• Een duidelijk naar boven wijzende bult op de bovenkant van de schouder wordt gezien in meer serieuze scheidingen. Dit is het einde van het verplaatste sleutelbeen (het sleutelbeenbot) en het beweegt omhoog als de aangetaste arm naar de grond wordt getrokken.
• Tederheid of pijn wordt gevoeld op de kruising of het gewricht tussen het sleutelbeen en de schouder. Tederheid wordt gevoeld op de plaats van het AC (acromioclaviculaire) gewricht.
• Als zenuwbeschadiging optreedt, kan gevoelloosheid of spierzwakte aanwezig zijn in de schouder of aangedane arm. Zoek onmiddellijk medische hulp als dit symptoom optreedt.
• In ernstige gevallen zal er een beperkte beweging van de schouder zijn.

Wanneer moet iemand medische hulp zoeken voor een schouderscheiding?

Het is vaak moeilijk om een ​​matig ernstige schouderscheiding te onderscheiden van een breuk van een van de schouderbeenderen, een verwonding in de rotatormanchet, een gescheurde labrum (ligamenten die de schouder op zijn plaats houden) of een dislocatie van de schouder (waarbij het bot in de bovenarm komt uit het schoudergewricht).

Tekenen van een ernstige schouderscheiding zijn onder meer hevige pijn, beperkt bewegingsbereik, ploffend gevoel met lichte beweging en koude of gevoelloze vingers.

Omdat sommige gevallen van ernstig schouderletsel u slechts milde pijn kunnen geven met een lichte vermindering van de mobiliteit, hebben mensen met een schouderletsel vaak een arts en een röntgenfoto nodig.

Milde gevoeligheid aan de bovenkant van de schouder kan consistent zijn met lichte kneuzingen. Als deze symptomen verdwijnen met ijs, acetaminophen (Tylenol) of ibuprofen (Motrin), is het onwaarschijnlijk dat dit letsel ernstige of chronische problemen veroorzaakt.

Ernstige pijn, koude of gevoelloze vingers, ernstige of aanhoudende verminderde bewegingsvrijheid en misvormingen van de schouder wijzen op de aanwezigheid van een mogelijk ernstig schouderletsel. Als deze tekenen en symptomen aanwezig zijn, ga dan naar de afdeling spoedeisende hulp van het ziekenhuis voor een snelle diagnose en behandeling.

Welke specialisten behandelen schouderscheiding?

Bij uw primaire zorgverlener (PCP), zoals een huisarts, internist of kinderarts, kan in eerste instantie een schouderscheiding bij u worden vastgesteld. U kunt ook een specialist in spoedeisende geneeskunde zien op de afdeling spoedeisende hulp van een ziekenhuis.

U wordt waarschijnlijk doorverwezen naar een orthopedist, een arts die gespecialiseerd is in aandoeningen van het bewegingsapparaat. Als u een operatie nodig heeft, kunt u een orthopedisch chirurg zien.

Fysiotherapeuten kunnen ook deel uitmaken van een behandelplan voor een gescheiden schouder.

Hoe diagnosticeren zorgverleners een schouderscheiding?

De diagnose voor schouderscheiding wordt gesteld op basis van een zorgvuldige geschiedenis en lichamelijk onderzoek. Meestal worden röntgenfoto's gemaakt. De arts kan röntgenfoto's bestellen waarbij de patiënt gewichten vasthoudt om het schoudergewricht naar beneden te trekken om te zien of er een schouderscheiding aanwezig is.

Andere verwondingen aan het gewricht, de spieren en het bot kunnen andere tests vereisen, zoals een echografie of MRI. Deze worden bijna nooit besteld als onderdeel van de eerste evaluatie, omdat het eerste behandelplan mogelijk niet verandert op basis van de resultaten.

Zijn er huismiddeltjes voor een schouderscheiding?

Net als andere problemen met botten en gewrichten, is de eerste prioriteit om verdere schade te voorkomen en de pijn te verlichten door het gewricht te immobiliseren en ijs aan te brengen.

• Schouderbanden zijn perfect voor immobilisatie.
• Het aanbrengen van ijs helpt de zwelling naar het gebied te verminderen. Dit vermindert pijn en versnelt herstel.
  • Een effectief pakijs voor thuis kan worden gemaakt door een grote plastic zak met opslagformaat te vullen met gemalen ijs. Leg een handdoek of washandje op de zak en breng het aan op de bovenkant van de schouder. Diepvrieszakken groenten, zoals erwten, kunnen ook worden gebruikt als pakjes ijs omdat ze zich aanpassen aan de vorm van de schouder.
  • Het ijspak moet worden verwijderd als de huid volledig gevoelloos is of als u een branderig gevoel of een gevoel van spelden voelt. Nadat de huid 10-15 minuten heeft opgewarmd, kan het ijs opnieuw worden aangebracht.
  • IJs moet elk uur gedurende 15 tot 20 minuten worden aangebracht, zo vaak als kan worden getolereerd.
  • IJs moet worden gebruikt voor de eerste 48 uur van de meeste schouderscheidingen.
• Acetaminophen (Tylenol) of ibuprofen (Motrin) of vergelijkbare medicijnen kunnen worden gegeven voor pijn en zwelling.

Wat is de behandeling voor een schouderscheiding?

• IJs is een belangrijke behandeling voor de meeste acute weke delen verwondingen.
• Vaak is een slinger nodig en nuttig gedurende de eerste paar dagen na een blessure. Dit helpt het gewicht van de arm te ondersteunen en beweging te beperken. Een arts kan enkele bewegingsoefeningen, zoals stretchen en lichtgewicht dragen, binnen enkele dagen adviseren zodra de directe pijn is gestopt.
• Pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen kunnen worden geadviseerd, zonder recept of op recept.
• Fysieke therapie kan nodig zijn, vooral als de directe pijn binnen een paar dagen is gestopt. De beslissing om revalidatietherapie voor te schrijven wordt vaak genomen tijdens een vervolgbezoek.
• Volledige breuk van het ligament bij het AC-gewricht kan chirurgische reparatie vereisen. De operatie kan worden uitgevoerd met een open incisie of arthroscopisch (met een kleine camera en kleine incisies).
  • De Weaver Dunn-procedure is een chirurgische ingreep die wordt gebruikt om een ​​ernstig beschadigde AC-gewrichtsscheiding te herstellen.

Follow-up voor een schouderscheiding

Een arts kan vervolgzorg aanbevelen. Mogelijk is er geen vervolgzorg nodig. Vanaf dat bezoek kunnen bepalingen met betrekking tot verwijzingen voor fysiotherapie of verder orthopedisch consult worden genomen.

Wat is de prognose voor een schouderscheiding?

De prognose voor eenvoudige scheidingen is over het algemeen goed als er slechts een spanning is en de ligamenten niet ernstig worden beschadigd. De hersteltijd is afhankelijk van de omvang van het letsel. Meer ernstige ligamentschade, vooral bij atleten en mensen die voor hun werk afhankelijk zijn van hun armen, kan een operatie en fysiotherapie nodig hebben om terug te keren naar de basislijnfunctie.

Sommige mensen zullen complicaties hebben, waaronder frustrerende pijn, artritis, bevroren schouder en verminderde mobiliteit ondanks therapie, hoewel de overgrote meerderheid van mensen binnen enkele weken weer volledig zal functioneren.

Is het mogelijk om een ​​schouderscheiding te voorkomen?

Preventie van schouderscheiding omvat het dragen van de juiste beschermingsmiddelen bij het sporten, ervoor zorgen dat de schouderspieren goed geconditioneerd en sterk zijn en valpartijen voorkomen. Als enige activiteit schouderpijn veroorzaakt, stop dan en raadpleeg een arts voordat de aandoening erger wordt. Als er een reeds bestaande schouderblessure is, doe dan revalidatieoefeningen en laat de blessure volledig genezen.

Schouder scheiding foto's

De rechterschouder van de patiënt (linker kijker) is gescheiden. Foto met dank aan Lisa Chan, MD, afdeling spoedeisende geneeskunde, Universiteit van Arizona College of Medicine.

Acromioclaviculaire gewrichtsscheiding. Röntgenfoto met dank aan Lisa Chan, MD, afdeling spoedeisende geneeskunde, Universiteit van Arizona College of Medicine.